《Dancing On Your Heartbeat • Kookmin || Completed ||》- 7 -

Advertisement

ပတ်ဂျီမင်း တစ်ယောက် စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့ မကပ်ဖြစ်နတာ အတော်ကြာပြီကို ဟိုဆော့က သတိထားမိနေသည် ။

" ပတ်ဂျီမင်း ! "

နာမည်ကို ခေါ်လိုက်ပေမယ့် တစ်နေရာကို ငေးနေတဲ့

ဂျီမင်းက စကားပြန်မလာ ။

"......."

" ဂျီမင်း !!!!!!! "

" ဟမ် ? အင်း ! "

အကျယ်ကြီး အော်မှ သတိဝင်လာပြီး ပြန်ထူးသည် ။

" မင်းကွာ ဘာတွေများ တွေးနေတာလဲ ? "

" ဘာမှမတွေးပါဘူး "

" ရော့ တော့ပုကီ စားဦးမလား ? ငါဝယ်လာတာ ... "

" ကျွန်တော် မနက်ကတည်းက ရေချိုးပြီးပြီဗျ "

အူကြောင်ကြောင်နဲ့ ကြားချင်တာကြား ဖြေချင်တာ

ဖြေနေတော့သည် ။

" ဟေ့ကောင် !!!!!! "

" ဟမ် ! "

" စိတ်နဲ့ လူနဲ့ ကပ်ပါဦး ။ ဘာတွေဖြေနေတာလဲ ?! "

" ကျွန်တော် ဘာပြောလိုက်တာလဲ ? "

" ဟာ သွားပြီ ။ လုပ်ကြပါဦး ။ တကယ်ကြီး လင်ပူမိ

ပြန်ပြီထင်တယ် ... "

ဟိုဆော့က ခေါင်းတခါခါနဲ့ ဂျီမင်းကို ကြည့်ကာ

ပြောနေသည် ။

" အစ်ကို !!!! အစ်ကိုကလေ ပြောလိုက်ရင် တစ်ဆုံး ။

လင်ပူမိရအောင် ဘယ်သူက ကျွန်တော့် လင်လဲ ? "

ဂျီမင်းက ဟိုဆော့ကို စိတ်တိုတိုနဲ့ ငေါက်လိုက်သေး

သည် ။

" ဂျွန်ဂျောင်ကုလေ "

မတုံ့မဆိုင်း ပြန်ဖြေလာတဲ့ ဟိုဆော့က ဂျီမင်းကို ခါး

ထောက်ကာ ကြည့်နေသည် ။

" ဟာ ... သူက ကျွန်တော့် လင် မဟုတ်သေးပါဘူး ။

အစ်ကိုကလည်း ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ

ဗျာ ? "

ဂျီမင်းက ခေါင်းငုံ့ထားလိုက်ကာ လည်ပင်းကို ရဲလာ

သည် အထိ ပွတ်နေမိသည် ။

" အမလေး လင် မဟုတ်သေးလို့ပဲ ။ မင်း ဒီလောက်

ဖြစ်နေတာ ။ မင်း သူ ထွက်သွားကတည်းက စိတ်နဲ့

လူနဲ့ရော ကပ်ရဲ့လား ? "

" ကပ်ပါတယ် ! "

" ဘာကပ်တာလဲ ? ဂျောင်ကု ကိုယ်နဲ့ မင်းစိတ်နဲ့

ကပ်နေတာလား ? "

" အစ်ကိုကလည်း ... "

ဂျီမင်းက ရီလိုက်ကာ ခေါင်းကို ငုံ့ထားလိုက်သည် ။

" အစ်ကိုကလည်း မနေနဲ့ ။ မင်းပဲ သူနဲ့ အနီးကပ် ရှိ

ချင်တယ်ဆို ။ ဟိုတလောကပဲ မင်း ကတာကို တိုး

တက်လာတယ်လို့ ချီးကျူးသွားတာ မလား ။ ငါ

တောင် ချီးကျူး မခံရဖူးဘူး ။ သဘောတစ်ခုက

မင်းကို သူ့စိတ်ထဲမှာ နည်းနည်းရှိတယ် မဟုတ်ဘူး

လား ? သူမရှိတဲ့ တစ်လအတွင်းမှာ မင်း ဒီလို ငိုင်နေ

မယ့်အစား ခုထက်ပိုပြီး ကြိုးစားလိုက်ရင် သူ ပြန်

လာတဲ့ အခါကျ ... ကျ ... "

"အော် ... ဟုတ်သား ။ ကျွန်တော် အဲ့တာကို မေ့နေတာ "

ဂျီမင်းက အလန့်တကြား ဝမ်းသာအားရ ပြောလိုက်သည် ။

" အဲ့ဒါ ငါပြောတာလေ ။ မင်း အရမ်းတိုးတက်နေ

တာကို သူမြင်သွားရင် ပွဲသိမ်းပဲ ! "

ဟိုဆော့က ဂျီမင်းကို အမူအရာအပြည့်နဲ့ ပြောပြနေသည် ။

" ဟုတ်သားပဲ ! "

ဂျီမင်းက ဝုန်းခနဲ ထကာ ဟိုဘက် သွားမလိုလို ဒီ

ဘက်သွားမလိုလို လုပ်နေသည် ။

" ဟေ့ကောင် ဂျီမင်း ! အဲ့တာ ဘာဖြစ်နေတာ ! "

" အော် အကသွားကျင့်မလို့ "

" ဟာ ... ညကြီး ဘယ်ကိုကျင့်မှာလဲ ။ ရပ်ကွက်ဆူပူ

မှုနဲ့ လာဖမ်းသွားလိမ့်မယ် "

ဂျီမင်းက ညာဘက်ကို ထွက်သွားကာ ပြောလိုက်သည် ။

" အဲ့တာဆို ရေချိုးခန်းသွားမလို့ "

" ရေချိုးခန်းက ဘယ်ဘက်မှာလေ "

ဟိုဆော့က မျက်လုံးပြူးကာ ဂျီမင်းကို ရေချိုးခန်း

နေရာ ညွှန်လိုက်သည် ။

" အော် အင်း ! "

ဟိုဆော့က ဂျီမင်းကို ကြည့်ကာ ခေါင်းခါလိုက်သည် ။

" ဟာ ဒီကောင်တော့ မရတော့ဘူး ။ အခြေအနေ

တော်တော်ဆိုးနေပြီ ! "

//

အချိန်က တရွေ့ရွေ့ ကုန်နေသည် ဆိုပေမယ့် ဂျောင်

ကု ပြန်လာရန် တစ်လ ပြည့်ဖို့က တစ်စက္ကန့်တောင်

အချိန်ကုန်တာ အရမ်းကြာသလို ခံစားရသည် ။

ပြက္ခဒိန်ကို ကြည့်လျှင်လည်း တစ်ပတ်သာ ရှိသေးသည် ။

မျက်နှာလေး မြင်နေရတာကိုက ရင်ခုန်စေရတော့

လည်း အခုလို လုံးဝ မမြင်ရတာက လစ်ဟာနေသည် ။

အရင်က နာရီပိုင်းလေး ခဏ တွေ့ရသည် ဆိုပေမယ့်

လည်း စက္ကန့်နီးပါး မြန်သလို ခံစားရပြန်သည် ။

အချိန်တွေကိုသာ ရစ်လို့ ရရင် ရစ်ပစ်လိုက်ချင်သည် ။

" ဂျီမင်း ! "

အကခန်းထဲ တစ်ယောက်တည်း ငူငိုင်စွာ ထိုင်နေတဲ့

ဂျီမင်းကို ယွန်းဂီက လှမ်းခေါ်လိုက်ခြင်းပင် ။

" အစ်ကို ယွန်းဂီ !"

" မင်း ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ ? "

" မဟုတ်ပါဘူး ဒီလိုပါပဲ "

ယွန်းဂီက ဂျီမင်း ဘေးနားလာထိုင်နေတော့ ဂျီမင်းက

စကားပြောရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

"အစ်ကို ! အစ်ကိုက ကတာ တော်တော်ကြာပြီလား ? "

" လေးနှစ် မဟုတ်ဘူး ... ငါးနှစ်လောက်ရှိပြီ "

" အာ .... ဒီလောက်တောင် ? "

ဂျီမင်းက ယွန်းဂီရဲ့ အက သက်တမ်းကြောင့် လန့်

သွားသည် ။

"ဘာလို့လဲ ? လေးငါးနှစ်တောင် ကထားပြီး ငါက

ခုချိန်ထိ အသုံးမကျသေးလို့မလား ? "

"အာ ... ဘယ်ကသာ မဟုတ်ပါဘူး ။ ကျွန်တော်က

Advertisement

ကိုယ့်ကိုကိုယ် အရမ်း အထင်ကြီးနေမိတာလေ ။

အက သင်ယူနေတာ တစ်လလောက်ပဲ ရှိသေးတာကို

အရမ်းကို ကျွမ်းကျင်နေပြီ ထင်နေတာ "

" ဒါက လူပေါ်ပဲမူတည်ပါတယ်ကွ ။ ဟိုဆော့ ဆိုရင်

နဂိုတည်းကိုက ပါရမီ ရှိနေတာ ဘာသင်သင် ခဏ

လေးနဲ့တတ်နေတာလေ ။ အဲ့လိုလူကျတော့ အချိန်

ခဏနဲ့ တတ်ကျွမ်းတဲ့သူ ဖြစ်သွားရော ... "

" အင်း ဒါဆို ကျွန်တော်လဲ အခွင့်အရေး ရှိသေးတာ

ပေါ့နော် "

တောက်ပနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်လာတဲ့ ဂျီမင်း

ကို ယွန်းဂီက ပြုံးကာ ကြည့်နေလိုက်သည် ။

" ဒါနဲ့ ဂျောင်ကု ဆို ဘယ်နှနှစ်ရှိပြီလဲသိလား "

" မသိဘူး အစ်ကို ! "

ဂျီမင်းမျက်လုံးတွေက ဂျောင်ကု အကြောင်းမို့ ပိုစိတ်

ဝင်စားသွားသည် ။

" ဆယ်နှစ်လေ ! ဆယ်နှစ်ရှိပြီ "

ယွန်းဂီက လက်နှစ်ဖက်လုံး ထောင်ပြကာ ပြောလိုက်သည် ။

" အမလေး ! တကယ် !?? "

ဂျီမင်းက ဟောင်းလောင်းဖြစ်သွားတဲ့ ပါးစပ်ကို

လက်ဖြင့် အုပ်ကာ ဆွံ့အနေမိသည် ။

" တကယ် ! အဲ့ဒါကြောင့်လည်း ငယ်ငယ်လေးနဲ့

တော်တာ ။ သူ့မျက်နှာလေး နည်းနည်း တည်နေ

တာကလွဲလို့လေ ဟီး "

ယွန်းဂီက ခပ်တိုးတိုးနဲ့ ရီလျက်ပြောသည် ။

" ဟီး ဟုတ်တယ် ။ သူသာ မျက်နှာပြုံးပြုံးလေးနေ

ရင် အရမ်း ကြည့်ကောင်းမှာ ။ ဒါပေမဲ့ အခုလည်း

ကြည့်ကောင်းပါတယ် "

ခေါင်းငုံ့ကာ ရီလျက် ပြောနေတဲ့ ဂျီမင်းကို ယွန်းဂီက

သေချာ ကြည့်နေလိုက်သည် ။

"အင်း ! မင်းက ဂျောင်ကုကို သဘောကျပုံပဲ "

ဂျီမင်းက ပါးတွေရဲခနဲဖြစ်သွားပြီး လူမိသလို

ဖြစ်သွားသည် ။

" ခင်ဗျာ ... မဟုတ်ပါဘူး ။ ဒီက ဆရာတွေ အားလုံး

ကို သဘောကျတာပါ !! "

ယွန်းဂီက ဘာမှ မပြောဘဲ ပြုံးနေလိုက်သည် ။

" ဒါနဲ့ အစ်ကို ကပဲ ကျွန်တော့်ကို လေ့ကျင့်ပေးမလား ?

ကျွန်တော် ကောင်းကောင်း သင်ယူမှာပါ "

" ရပါတယ် ! မင်းက သင်ယူချင်စိတ် ရှိတဲ့သူကို

သင်ပေးရမှာပေါ့ "

" ရေး !!!! အစ်ကို က တကယ် သဘောကောင်း .. ကောင်း ... "

" နိုးနိုး !! သဘောမကောင်းပါဘူး အက က ထင်ထား

သလောက် မတိုးတက်လာရင် သဘောမကောင်းဘူး "

ဂျီမင်းက ခဏတော့ တုံ့ခနဲဖြစ်ကာ မျက်နှာ တည်

တည်နဲ့ ပြောလာတဲ့ ယွန်းဂီကို ကြောင်ကာ ကြည့်နေ

လိုက်သည် ။

" ဘာလဲ အခုကတည်းက လန့်နေပြီလား ? ဟဟဟ "

ယွန်းဂီက ရီလိုက်တော့မှ ဂျီမင်းကလည်း ပြန်ရီကာ

လန့်တာ ပျောက်သွားသည် ။

" အော် ဟီးဟီး ။ မလန့်ပါဘူး အကောင်းဆုံး ကြိုး

စားမှာပါ ! "

အကခန်းရဲ့ မှန်ကို မှီရင်း နှစ်ယောက်သား စကား

ပြောရင်း အချိန်ကုန်ခဲ့ကြသည် ။

//

နှစ်ပတ်ကြာသောအခါ ~

အချိန်အရ ဂျောင်ကု ပြန်လာဖို့ တစ်ပတ်ပဲ လိုတော့သည် ။

ဂျီမင်းက အကခန်းမှန်ထဲက ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကြည့်

နေကာ သက်ပြင်းချလိုက်မိသည် ။

" ဘာလို့ ငါ အမြဲတမ်း လိုအပ်နေသလို ခံစားရတာလဲ ? "

ဒီလို တွေးနေမိတဲ့ အကျင့်ကို ဟိုဆော့ က ပြင်ဖို့

ခဏခဏ ပြောပေမယ့် ဆက်တိုက် အဲ့အတွေးက

ဝင်လာနေပြန်သည် ။

ဂျီမင်းက လေ့ကျင့်နေရင်း စဉ်းစား တွေဝေနေမိတာ

က ဖွင့်ထားတဲ့ Music သံရပ်သွားမှ သတိဝင်မိသည် ။

" ဟာ အစ်ကိုယွန်းဂီ ! ဘာလို့ ပိတ်လိုက်တာလဲ ? "

ယွန်းဂီက စက်ကို ပိတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။

" ဘာတွေ စဉ်းစားပြီး ကနေတာလဲ ? စိတ်မပါရင်

မကနဲ့လေ ဘာမှ မထူးခြားဘူး "

" တောင်းပန်ပါတယ် အစ်ကို ! "

ဂျီမင်းက မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ယွန်းဂီကို တောင်းပန်

လိုက်သည် ။

" တောင်းပန်ဖို့ မလိုပါဘူး ။ ဒီတိုင်း ငါတို့ အကဆို

တာကလည်း အနုပညာထဲမှာပါတာပဲ ! အနုပညာဆို

တဲ့ အတိုင်း နူးညံ့တယ် ။ ဒါကြောင့် ကြမ်းကြမ်း

တမ်းတမ်း လုပ်ကိုင်မှရတဲ့ အရာမျိုးလည်း မဟုတ်

ပြန်ဘူး ။ စိတ်ရဲ့ Flow အတိုင်း မျောနေတာလဲ အက

ပဲ ။ စည်းချက်ညီညီ လှုပ်နေတာလဲ အက ပဲ ။ ကိုယ့်

ရဲ့ စိတ် ပေါ်ပဲမူတည်တယ် ။ မင်းက အစထဲက

အရမ်း ဝါသနာပါတဲ့သူမို့လို့ အရမ်းကြီး ပင်ပန်းစရာ

မလိုပါဘူး ။ မင်းကိုကြည့်ရတာ အရမ်းပင်ပန်းနေတဲ့

ပုံပေါ်နေတယ် နားပါဦး ။ ခုမှ Beginner ပဲ ရှိသေး

တာလေ "

ယွန်းဂီက ဂျီမင်းရှေ့မှာ လာထိုင်ကာ သေချာပြောပြ

ပေးနေသည် ။

" အစ်ကို ပြောတော့လည်း ဟုတ်တာပဲနော် ။ ဒါပေမဲ့

ကျွန်တော်က အရမ်းစိတ်ပင်ပန်းမှ အဆင်ပြေတယ်

လို့ ထင်တတ်တဲ့သူမို့ "

ဂျီမင်းက ချွေးတွေကို သဘက်ဖြင့် သုတ်လိုက်ကာ

ယွန်းဂီ ဘေးကို လာထိုင်သည် ။

" သိတာပေါ့ ။ မင်းက အရမ်းပြင်းပြတဲ့ စိတ်ရှိတဲ့သူ

မျိုးလေ ။ အစ်ကို ဒီလောကထဲဝင်ဖြစ်ပုံကို ပြောပြရ

မလား ? "

" အင်း သိချင်တယ် ! "

ပုံပြင်နားထောင်ရမယ့် ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ မျက်

လုံး လိုမျိုး ဂျီမင်းမျက်လုံးတွေက တောက်ပနေ

သည် ။ မျက်လုံးလေးတွေ ဝိုင်းစက်ကာ တရစပ်

ညိတ်လိုက်သော ခေါင်းကြောင့် ဂျီမင်းက တအား

စိတ်ဝင်စားနေပုံပေါက်နေမှန်း ယွန်းဂီ သိလိုက်သည် ။

Advertisement

" အစ်ကို ငယ်ငယ်တုန်းက တော်တော်ဆိုးတာ ။

ဘယ်သူ့ စကားမှ နားမထောင်ဘူး ။ အစ်ကို ဒီလမ်း

ပေါ် စလျှောက်တော့မှ ဒီလိုမျိုး ပြောင်းလဲသွားခဲ့တာ "

ယွန်းဂီက ဂျီမင်းမျက်နှာကို မကြည့်ဘဲ ပြောနေသည် ။

" အစ်ကိုက ဆိုးခဲ့လိမ့်မယ်လို့ မထင်ရဘူးနော် "

" ဟဟဟ ဟုတ်တယ် ။ နမ်ဂျွန်နဲ့က အထက်တန်း

ကျောင်းထဲက စီနီယာ ဂျုနီယာတွေ ဖြစ်ခဲ့တာ သူ့

​ကြောင့်မို့လည်း ဒီလောကထဲ ဝင်လာမိတာ ။ ဝါသနာ

ပါတယ်ရယ်လို့ မဟုတ်ဘူး ။ ဆိုးပေနေခဲ့လို့ အလုပ်

တစ်ခု ရအောင် လုပ်တဲ့ သဘောပဲလုပ်ခဲ့တာ "

" ဒါပေမဲ့ အစ်ကို က အရမ်းတော်တာ ။ အခုဆို

ဆရာတောင်ဖြစ်နေပြီမလား ? "

" အဲ့လောက်လည်း မတော်ပါဘူးကွာ ... "

ယွန်းဂီက ဂျီမင်းရဲ့ စကားကြောင့် ပြုံးလိုက်သည် ။

ယွန်းဂီ က ပြုံးလိုက်ရင် တော်တော် ချစ်စရာကောင်း

ပြီး သွားသေးသေးလေးတွေကာ ထင်းနေအောင် ပေါ်

လာတတ်ပြန်သည် ။

" အစ်ကို တော်တော် ကြိုးစားခဲ့ရမှာပဲ "

" မှန်တယ် ကြိုးစားခဲ့ရတယ် ။ နောက် အကြောင်း

ရင်း တစ်ခုရှိသေးတယ် အဲ့ဒါ သူ့ကိုချစ်လို့လေ "

ဂျီမင်းက အနည်းငယ် အံ့သြသွားသည် ။

" သူ ? ဘယ်သူလဲ အစ်ကို !? "

" အမှန်ဆိုရင် အစ်ကို ဆိုးပေခဲ့တာ သူ့ကြောင့်ပေါ့ ။

ငါ့ကို မျှော်လင့်ချက်တွေပေးပြီး ထားသွားတဲ့ တစ်

ယောက်ပေါ့ကွာ "

ယွန်းဂီကတော့ ရီလျက် ပြောနေပေမယ့် ဂျီမင်းက

တော့ အတည်ပေါက် သိချင်နေမိသည် ။

" ဒါဆို အစ်ကို့ မှာ ချစ်ရတဲ့သူ ရှိခဲ့တာပေါ့ "

"အင်း ! တကယ်တော့ ဒီလိုဖြစ်လာတာ ငါ ကံ

ကောင်းခဲ့တာ ။ သူ့ကိုလည်း ကျေးဇူးတင်မိတယ် ။

သူက ဆိုးသွမ်းနေတဲ့ ကိုယ့်ကို ဒီလိုဖြစ်အောင် လုပ်

ပေးခဲ့တယ်လို့ ထင်တယ် ။ သူ ပြန်စိတ်ဝင်စားလာဦး

မလား ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ကြိုးစားခဲ့ပေမယ့် ဒီနေ့ ဒီလို

ဖြစ်လာတော့လည်း သူ့ကိုမေ့နိုင်နေပြီလေ ။ သူလည်း

တစ်နေရာမှာ သူ့ဘဝနဲ့သူ ပျော်နေလောက်ပြီပဲဟာ "

ချစ်မိတိုင်းလည်း အတူတူရှိ နိုင်ကြတာမှ မဟုတ်တာရယ် ။

" အချစ် ကြောင့် အစ်ကိုက ပြောင်းလဲခဲ့တယ် ဆိုပါတော့ "

" ဒီလိုပါပဲ လူတွေက အချစ်နဲ့ဆို ပြောင်းလဲသွား

တတ်ကြတာပဲ ။ မင်းရော ? တွေ့နေပြီလား ? ခုလို

ပင်ပင်ပန်းပန်း ကြိုးစားနေတာ ဧကန္တ အချစ်ကြောင့်

များလား ? "

ဂျီမင်းက ယွန်းဂီကို ပြုံးရုံသာ ပြုံးပြလိုက်သည် ။

" အာ ... ဒီလိုပါပဲ အစ်ကိုရာ ... "

မရေရာတဲ့ အဖြေဟာလည်း ဂျောင်ကုကိုသာ ဦး

တည်ခဲ့ပါသည် ။ ဂျောင်ကု ဆိုတာ ဂျီမင်းအတွက်

တော့ ချစ်ရတယ် ဆိုတာထက်လည်း ပိုခဲ့သည်ကိုး ။

//

နောက်ဆုံးတော့ ဂျီမင်း စောင့်နေတဲ့ ဒီနေ့ဟာ

တစ်လ တင်းတင်း ပြည့်တဲ့နေ့ဖြစ်သည် ။

ဂျီမင်းက နံရံက ပြက္ခဒိန်ရက်စွဲလေးမှာ အမှတ်

ခြစ်ကာ တက်ကြွနေသည် ။

" မင်း ပျော်နေတယ်ပေါ့ ! "

ဟိုဆော့က တက်ကြွနေတဲ့ ဂျီမင်းကို လှမ်းပြော

လိုက်သည် ။

" ဟုတ်တယ် အစ်ကို ! ပြန်တွေ့ရတော့မယ်လေ ... "

" ကဲ ... Class ကို သွားကြရအောင် ။ သူ အဲ့ကိုလာ

လောက်တယ် "

ဟိုဆော့နဲ့ အတူ Class ကို တူတူ လိုက်လာပြီး ထွက်

လာခဲ့သည် ။

လမ်းတစ်လျှောက်လုံး ဘယ်လိုပုံစံမျိုးနဲ့ ပြန်တွေ့ရမ

လဲဆိုတာ အတွက် အားလုံးထက်ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှား

နေသူကတော့ ဂျီမင်း ပင် ။

Class ကို ရောက်ရောက်ချင်း ဂျီမင်းက အကခန်းထဲ

အရင်ဝင်ကာ ထိုင်နေသည် ။ ဂျောင်ကုက ရှိမနေဘူး

ဆိုပေမယ့် ရောက်နေခဲ့ရင်လည်း အရင်ဆုံး တွေ့ချင်

မိသူသာ ဖြစ်သည် ။

" ဒီနေ့ ဂျောင်ကု ပြန်ရောက်မယ်တဲ့ ။ ဒီကိုများ လာ

မလား မသိဘူး "

နမ်ဂျွန် က အရင် စပြီး စကား စလိုက်သည် ။

" လာပါ့မလား ခရီးပန်းနေတာ သူအိမ်ပြန်နား

မှာပေါ့ "

ယွန်းဂီက နမ်ဂျွန့်ကို ပြန်ပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့်

ဂျီမင်းက သက်ပြင်းချလိုက်မိသည် ။

" အာ ... အဲ့ဒါလည်းဟုတ်သားပဲ ။ သူ လာပါ့မလား ? "

ဂျီမင်း တစ်ယောက်တည်း ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်နေ

တုန်း နမ်ဂျွန်က ပြန်ပြောလာသည် ။

" မဟုတ်ဘူး ကျွန်တော့်ကို ဖုန်းဆက်တယ် ။ လက်

ဆောင်တွေပါလာလို့တဲ့ ။ သူအဲ့လိုပြောပုံထောက်ရင်

ဒီကို ခဏဝင်မယ်လို့ထင်တယ် "

ဂျီမင်းက နမ်ဂျွန့် စကားကို ကြားကြားချင်း တစ်

ယောက်တည်း အားရပါးရ လက်သီးတွေ ဆုပ်ကာ

ခုန်ပေါက်နေမိသည် ။

" အဲ့တာ ဘာဖြစ်နေတာ ? "

ဟိုဆော့က အခန်းထဲဝင်လာပြီး ခုန်ပေါက်နေတဲ့

ဂျီမင်းကို မေးလိုက်သည် ။

" ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး "

ဂျီမင်းကို ယွန်းဂီရော နမ်ဂျွန်ရောက စိုက်ကြည့်လာ

သည် ။

" တကယ် ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးဆို ! "

ဂျီမင်းက အသာလေး ပြန်ထိုင်ကာ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ

လိုက်သည် ။

//

သန့်စင်ခန်းထဲက မှန်ကို ကြည့်ကာ ဆံပင်ကို ပြင်နေ

တဲ့ ဂျီမင်းဆီ ဟိုဆော့က အထုပ်တစ်ခုနဲ့ ရောက်

လာသည် ။

" ရော့ ... "

" ဟင် ... ဒါဘာလဲ ? "

ဂျီမင်းက ဟိုဆော့ပေးလာတဲ့ အထုပ်ထဲကို ကြည့်

လိုက်တော့ T-Shirt အဖြူလေး ။

" ဒါကို ဘာလို့ .... "

" ဝတ်ကြည့် !! မြန်မြန် ဝတ်ကြည့် !!!! "

ဟိုဆော့ တွန်းအားပေးတာကြောင့် ဘုမသိဘမသိနဲ့

ဂျီမင်းက ကောက်ဝတ်လိုက်သည် ။

" ဘယ်လိုလဲ ? ငါပေးတဲ့ လက်ဆောင်က မိုက်တယ်

မလား ? "

" နေပါဦး ! အစ်ကိုက ရုတ်တရက်ကြီး ? ဘာလို့ပေး !? "

" မပေးဘူးကွာ မပေးဘူး စေတနာနဲ့လည်း ဝယ်ပေရသေးတယ် ။ အမေးအမြန်းထူနေတယ် ပြန်ပေးကွာ "

ဟိုဆော့က ဂျီမင်း ဝတ်ထားတဲ့ T-Shirt ကို အမြန်

ပြန်ချွတ်သည် ။

" အယ် ... မပေးပါဘူး ရတယ် ရတယ် ယူမယ်လေ ။

စိတ်ကြီးပဲ "

ဂျီမင်းက အတင်းပြန်လုထားကာ သေချာ ဝတ်လိုက်

သည် ။

" အဲ့တာများ အိုက်တင်များနေတယ် ... "

" ကျွန်တော် ကြည့်ကောင်းတယ်ပေါ့ "

" အင်း ! ချစ်စရာကောင်းနေတယ် "

" ဟာ ! ကျွန်တော်က ဆက်ကစီ ချင်တာပါဆို "

ဂျီမင်းက မှန်ကို ကြည့်လျက် ဆံပင်ကို ထောင်ကာ

ပြင်ရင်း ပြောသည် ။

" ဒီလိုလဲ ကြည့်ကောင်းပါတယ်ကွ ။ ဂျောင်ကုက

ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သူတွေဆို သဘောကျမယ်

ထင် ... ထင် ... ထင် "

ဟိုဆော့ စကားမဆုံးခင်မှာပင် ဂျီမင်းက ထောင်နေ

တဲ့ ဆံပင်ကို နဖူးဖုံးအောင် ပြန်ချကာ လည်ပင်းကို

ဟပြဲထားတဲ့ Shirt ကိုလည်း ကြယ်သီးတပ်လိုက်သည် ။

" ဒီလောက်ဆို ကျွန်တော် တော်တော်ချစ်ဖို့ ကောင်း

တယ်မလား ? "

ဂျီမင်း ပုံစံက ဆံပင်ရှေ့အတိ မျက်နှာလုံးလုံးလေးနဲ့

မို့ မိုချီလုံးနဲ့ တူနေသည် ။

" ဟမ် !

ဟိုဆော့က အပြောင်းအလဲမြန်တဲ့ ဂျီမင်းကို ကြည့်

ပြီးအံ့သြနေမိသည် ။

" ဒီလိုလေးဆိုရင်ရော "

ဂျီမင်းက နှုတ်ခမ်းတွေထော်ပြလိုက် ပါးတွေဖောင်း

ပြလိုက်နဲ့ ဟိုဆော့ကို လုပ်ပြနေသည် ။

" ပတ်ဂျီမင်း !!!! "

ဟိုဆော့က အဲ့ဒီမြင်ကွင်းကို မမြင်ချင်တော့သဖြင့်

အော်လိုက်သည် ။

" ဟမ် ! "

" မင်း ရူးများ ရူးသွားပြီလား ? "

" အံမာ .. ဘာကိစ္စရူးရမှာလဲ ? "

" မရူးရင်တော့ အဲ့တာ ကျပ်မပြည့်တာ "

" ဘာဖြစ်တယ် ??? "

ဒါက ရူးတယ်ဆိုလည်း အချစ်ရူးလို့ ခေါင်းစဥ်တပ်

ရတော့မည် ။

" ကဲ ဟိုက ရောက်လာဦးမယ် သွားမယ်လာ ... "

နှုတ်ခမ်း တစ်တောင်လောက် ထော်ပြီး အကခန်းဆီ

လိုက်လာတဲ့ ပတ်ဂျီမင်းမှာ T-Shirt အဖြူရောင် ပွပွ

ကြားထဲမှာ ငါးနှစ်သား ခလေးလို့ထင်ရသည် ။

//

အကျအန ရှိုးထုတ်ထားသော ဂျီမင်းက ဂျောင်ကု

လာဖို့ကို မျှော်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေသည် ။

ဂျောင်ကုသာ ရောက်လာရင် သေချာပေါက် သတိ

ထားမိအောင်လည်း ပြင်ဆင်ထားသည် ။

သို့သော် ဂျောင်ကုက ရောက်မလာသေးသဖြင့် ဂျီ

မင်းက တံခါးပေါက်ကို တလှည့်ကြည့်ကြည့်နဲ့

ဖြစ်နေသည် ။

" ပတ်ဂျီမင်းရေ အုံးလွဲနေတာလား ? "

ဟိုဆော့ စကားကြောင့် ဂျီမင်းက တံခါးကို လှမ်း

ကြည့်နေရာက မကြည့်ဖြစ်တော့ပေ ။

" ဟမ် ကျွန်တော်လား ? မလွဲပါဘူး အစ်ကိုရယ် "

" မသိဘူးလေ ။ မင်း တံခါးဆီမှာပဲ ခေါင်းစောင်းနေလို့ "

ဟိုဆော့ စကားကြောင့် ဂျီမင်းက ရီလိုက်မိသည် ။

" မလာတော့ဘူး ထင်တယ်နော် ဟေ့ကောင် "

ဟိုဆော့က ဂျီမင်းနားကို ကပ်ကာ တိုးတိုးပြော

လိုက်သည် ။

" ဟာ ... အဲ့လိုမပြောပါနဲ့ ။ လာလောက်မှာပါ ... "

မျှော်လင့်ထားရတာကို ပျက်စီးသွားရင် ဘယ်

လောက်တောင် နာကျင်ရလိမ့်မှာလဲ ။ တစ်လ

တောင် စောင့်ခဲ့ပြီးပြီ ။

" ဟဲလို ! ဂျောင်ကု လား ? ရောက်တော့မှာလား ? "

နမ်ဂျွန် ဖုန်းပြောနေသံကို ကြားလိုက်ရတာကြောင့်

ဂျီမင်းက အားတက်သွားသည် ။

ဟိုဘက်က ဘာပြောတယ်ရယ်တော့ မသိပေမယ့်

နမ်ဂျွန်က တက်တက်ကြွကြွမရှိ ။

" အေးအေး ဒါဆိုလည်း နောက်မှ တွေ့တာပေါ့ကွာ

ဒါပဲနော် ! "

ဂျီမင်းက မျှော်လင့်နေပေမယ့် အဖြေကတော့ ဒါပဲ

တဲ့လား ။ သေချာပါပြီ ။ သူရောက်မလာတော့ပါ ။

နောက်နေ့လည်း တွေ့ရမှာဆိုပေမယ့် တွေ့ရဖို့ အရမ်း

မျှော်လင့်ခဲ့ရ ၊ အားလုံးပြင်ဆင်ခဲ့ရတာမို့ ၊ နေ့ရက်

တွေကို လက်ချိုးရေပြီး စောင့်ခဲ့ရတာမို့ ပိုလို့ နာကျင်

ရသည် ။

" အစ်ကိုရေ ဂျွန်ဂျောင်ကုက ကျွန်တော်တို့ အတွက်

တော့ သီးသီးသန့်သန့် လက်ဆောင်တွေပါတယ်တဲ့ ။

ထီလေး ဘာလေးထိုး !! "

နမ်ဂျွန်က ယွန်းဂီကို ရီကာ လှမ်းကာ ပြောလိုက်သည် ။

" အမယ် ထူးထူးခြားခြား ! ဒါနဲ့ သူ မလာဖြစ်ဘူး

တဲ့လား ? "

" အင်း မလာဖြစ်ဘူး ။ ဒါပေမဲ့ လက်ဆောင်တွေကို

သူ့ သူငယ်ချင်းနဲ့ ပို့ခိုင်းလိုက်တယ်တဲ့ "

" အမယ် တယ်လိမ္မာနေပါလား ဒီကောင် ! "

" အင်း အဲ့ဒါကြောင့် ထီထိုးလို့ပြောတာ ... ဟားဟား "

ယွန်းဂီနဲ့ နမ်ဂျွန်ပြောနေတဲ့ စကားထက် ဂျီမင်းက

ဂျောင်ကုကို တွေ့ရဖို့ အာရုံရောက်နေမိတာမို့ လူက

မှိုင်ကျသွားသည် ။

ဟိုဆော့ က ဂျီမင်း မျက်နှာပျက်သွားသည်ကို ရိပ်မိ

တာကြောင့် နမ်ဂျွန့်ကို လှမ်းမေးလိုက်သည် ။

" နမ်ဂျွန် ! ဟိုဟာလေ .. ဟို ... သူက လာမယ် ပြော

ပြီး ဘာလို့ မရောက်လာတာလဲ ?!!! "

အကြောင်းရင်းကို ပိုသိရဖို့ ၊ ဂျီမင်းလည်း ကြားရဖို့

ဟိုဆော့က နမ်ဂျွန့်ကို့ အော်မေးလိုက်သည် ။

" ဘာလို့ရမှာလဲ ဟိုဆော့ ရယ် ! သူ့ကောင်မလေးပဲ

ပေါ့ ။ အစီအစဉ်မရှိဘဲ ခုလာတွေ့ပါဆိုလို့တဲ့ဟေ့ !!! "

ဟိုဆော့က နမ်ဂျွန် ပြောလိုက်တာကြောင့် ဂျီမင်း မျက်နှာကို ချက်ချင်း လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။

" ကောင်မလေး ? "

ဂျီမင်းက မယုံနိုင်ခြင်းများစွာနဲ့ ချက်ချင်းပဲ မျက်

ဝန်းမှာ မျက်ရည်စ တစ်ချို့ ဝဲတက်လာခဲ့သည် ။

ဂျီမင်းက ခေါင်းကို ငုံ့ထားလိုက်တော့ ဟိုဆော့က

နမ်ဂျွန်နဲ့ ဆက်စကားပြောလိုက်သည် ။

" အာ ... အဲ့လိုလား ? သိပါပြီ ။ "

ဂျီမင်းကတော့ မထင်ထားတာကြောင့်ရော ၊ မပြင်

ဆင်ထားမိတာကြောင့်ရော ယောကျာ်းတန်မဲ့ မျက်

ရည်တွေ ကျလာမိသည် ။ လူမမြင်အောင် အမြန်

သုတ်လိုက်ပေမယ့်လည်း ခံစားချက်က ပြင်းထန်

လွန်းလို့ အဲ့ဒီနေရာမှာ ဆက်နေလို့ အဆင်မပြေတော့

ပေ ။

ဂျီမင်းက အကခန်းကနေ ထွက်လာကာ သန့်စင်ခန်း

ထဲသို့ ပြေးဝင်ကာ ငိုခဲ့သည် ။

" ဂျီမင်း ! "

ဟိုဆော့ က အနောက်ကရောက်လာပြီး ဂျီမင်းကို

ခပ်တိုးတိုးလေး ခေါ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။

ဂျီမင်းက စီးကျနေသော မျက်ရည်တို့ကို အတင်း

သုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ထို့နောက် ​ဟိုဆော့ မျက်နှာ

ကို တည့်တည့်ကြည်ကာ ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။

" အင်း အစ်ကို ! "

" ငါ ... ငါ မင်းကို ဘာပြောရမလဲ ဘာပြောရမှန်း

မသိ ... "

" ဘာမှ ပြောမနေပါနဲ့ ။ အစ်ကိုလည်း ခုမှ သိတာ

ပဲကို ! "

" ဟင့်အင်း ! ငါသိတယ် ! "

ဟိုဆော့ စကားကြောင့် ဂျီမင်းက နောက်တစ်ကြိမ်

အံ့သြရပြန်သည် ။

" ဘယ်လို !!!! သိနေတယ် "

" အင်း ငါသိတယ် "

ဟိုဆော့က ခေါင်းငုံ့လျက် တိုးတိတ်စွာ ပြောသည် ။

" ဒါဆို သိလျက်သားနဲ့ ကျွန်တော့်ကို မပြောတာ

လား ? ဟမ် ?!!!! ဘာလို့လဲ !!!!! ဂျောင်ဟိုဆော့ !!!!! "

ဂျီမင်းက ဟိုဆော့ရဲ့ ရဲ့အင်္ကျီ ကော်လံစ နှစ်ဖက်ကို

ဆုပ်ကိုင်ကာ ပြောလိုက်သည် ။

" ကျွန်တော်က ဘာလို့ မသိခဲ့ရတာလဲ ? ကျွန်

တော်က ရီစရာကောင်းနေလို့လား !!!!! "

ဂျီမင်းက ပြောနေရင်းမှ မထိန်းနိုင်ဘဲ မျက်ရည်

တွေ ပိုကျလာမိသည် ။

" အဲ့လို မဟုတ်ပါဘူး ဂျီမင်းရာ .... မင်းက အရမ်း

သဘောကျနေတာမို့ ခံစားရမှာစိုးလို့ "

" ခံစားရမှာစိုးလို့ ? ကျွန်တော်က အဲ့လောက်လွယ်နေ

လို့လား ? အခုမှတော့ ကျွန်တော့် ခံစားချက်တွေ ပို

ပြီး နစ်မြုပ်လာတော့မှတော့ ကျွန်တော် ပိုခံစားရမှာမဟုတ်ဘူးလား ? "

အာခေါင်ခြစ်သံနဲ့ ငိုနေတဲ့ ဂျီမင်းကို ကြည့်ကာ ဟို

ဆော့က တစ်ခြား ပြောစရာမရှိ ။

" ကျွန်တော်ပဲ မသိတာလား ? ထယ်ယောင်းရော ?

တစ်ခြား သူတွေရော ? "

" အကုန် သိကြပါတယ် ။ "

ဟိုဆော့က ရှောင်လွှဲမနေတော့ဘဲ ဖြေလိုက်သည် ။

" အာ ... ဒါကြောင့် ထယ်ယောင်းက နောက်ဆုတ်နေ

တာကိုး ။ ဒါကို ကျွန်တော်က မသိဘဲ အရူးလိုမျိုး

အတင်း လိုက်ရောနေမိတာ ။ ရင်ခုန်နေမိတာ !!!!!! "

ဂျီမင်းက ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွကာ ပို ဆို့ဆို့နင့်နင့် ငို

လိုက်မိသည် ။

" အဲ့လို မဟုတ်ပါဘူး ။ မင်းမှာလည်း သဘောကျခွင့်

ရှိတာပဲ ။ ငါပြောပြဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် မင်းက အဲ့ချိန်

မှာဂျောင်ကုကို အရမ်းတွယ်ငြိနေပုံပေါ်လို့ ... "

" ဟုတ်တယ် ! ကျွန်တော် တွယ်ငြိမိတယ် အရူးအမူး

ပဲလေ ။ တကယ် ရူးတော့မလိုပဲ !!!! ဒါပေမဲ့ ကျွန်

တော့် မှာ အခွင့်အရေး မရှိတော့ဘူး တဲ့လား ? ကျွန်

တော်က အခုထိ စတောင် မစရသေးဘူးလေ ဘာ

လို့လဲ !?????? "

မျက်ရည်တွေ ထပ်ပြီး ပြည့်နှက်လာသောကြောင့်

ဂျီမင်းက ဟိုဆော့ကို မျက်နှာလွှဲလိုက်သည် ။

" ဂျီမင်းရယ် ငါ မပြောချင်ပေမယ့် အခုတော့ ပြော

ရတော့မယ် ။ မင်း ဂျောင်ကု ကို စွန့်လွှတ်လိုက်ပါ

တော့ !!! "

ပတ္ဂ်ီမင္း တစ္ေယာက္ စိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔ မကပ္ျဖစ္နတာ အေတာ္ၾကာၿပီကို ဟိုေဆာ့က သတိထားမိေနသည္ ။

" ပတ္ဂ်ီမင္း ! "

နာမည္ကို ေခၚလိုက္ေပမယ့္ တစ္ေနရာကို ေငးေနတဲ့

ဂ်ီမင္းက စကားျပန္မလာ ။

"......."

" ဂ်ီမင္း !!!!!!! "

" ဟမ္ ? အင္း ! "

အက်ယ္ႀကီး ေအာ္မွ သတိဝင္လာၿပီး ျပန္ထူးသည္ ။

" မင္းကြာ ဘာေတြမ်ား ေတြးေနတာလဲ ? "

" ဘာမွမေတြးပါဘူး "

    people are reading<Dancing On Your Heartbeat • Kookmin || Completed ||>
      Close message
      Advertisement
      You may like
      You can access <East Tale> through any of the following apps you have installed
      5800Coins for Signup,580 Coins daily.
      Update the hottest novels in time! Subscribe to push to read! Accurate recommendation from massive library!
      2 Then Click【Add To Home Screen】
      1Click