ဂျီမင်းက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အဆင့်တိုးလာကာ ခင်မင်

မှုပိုရလာမည် ဆိုတာလည်း ယုံကြည်နေမိသည် ။

နောက်ဆုံး သန္နိဋ္ဌာန်ချပြီး ဆုံးဖြတ်မိတာက အကောင်း

ဆုံး ဖြစ်အောင် လေ့ကျင့်ပြီး ဂျောင်ကုနဲ့တူတူ တွဲက

ရအောင် လုပ်ဖို့ပါပဲ ။

ဂျောင်ကု အတန်း ထဲကို ခြေချတာနဲ့ အားလုံးရဲ့ အာ

ရုံတွေက သူ့အပေါ်မှာ ဖြစ်သည် ။ သူကလည်း အား

လုံးရဲ့ စိတ်ကို ဖမ်းစားနိုင်သည်ကိုး ။

ဒူးထိ မရောက်တစ်ရောက် ဘောင်းဘီအတို ဝတ်လာ

တာကြောင့် စင်းပြီးဖွေးနေသော ခြေသလုံးသား တို့

ကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည် ။

" ဂလု ! ငါ ဆွဲကိုက်လိုက်ရ ! "

ဂျီမင်းက လေသံ ခပ်တိုးတိုးနဲ့ ရေရွတ်လိုက်သည် ။

" ကဲကဲ စမယ်နော် ! "

အတွေးတွေကို ဖြိုခွင်း ပစ်လိုက်သည့် အသံခပ်သြ

သြလေး ။

အတန်းကို စသင်တာနဲ့ အတန်း တစ်ခုလုံးကို လွှမ်း

မိုးထားနိုင်သူလည်း ဖြစ်သည် ။ ကနေရင်း မေ့သွား

ရင်လည်း မျက်နှာပြောင်တတ်သူဖြစ်ပြီး Intro တီး

လုံး နေရာတွေ ဆိုလည်း ပေါက်ကရ ကကွက်တွေ

ထထကကာ နောက်တတ်သည် ။ မသိရင်လည်း ထပ်

ခါထပ်ခါ သင်ပေးသလို ဥပမာလေးတွေနဲ့ လည်း

ပြောပြတတ်သည် ။

သို့သော် အတန်း ချိန်ပြီးတာနဲ့ တစ်ခြားတစ်ယောက်

လို ဖြစ်သွားသည်မှာ အံ့သြစရာ ကောင်းလှသည် ။

ဒီတစ်ခါတော့ ရသမျှ အခွင့်အရေး လာထား ဆိုပြီး

အနားယူချိန်ပေးတာတောင် ဂျီမင်းက မနားတော့ဘဲ

လေ့ကျင့်နေသည် ။ ဟိုဆော့က ရေသောက်နေရင်းနဲ့

နားတောင် မနားတဲ့ ဂျီမင်းကို ကြည့်ကာ အထူးအဆန်း

ဖြစ်နေသည် ။

" ဟေ့ကောင် မင်း အရမ်း ကြိုးစားနေပါလား ? တစ်

ကိုယ်လုံးလည်း ချွေးတွေရွှဲတောက်နေပြီ ။ ရေလေး

ဘာလေးလည်း သောက်ဦး "

ဂျီမင်းက ဘာမှပြန်မပြောမိ ။ ဒီလိုကကြည့် အချိုး

မပြေ ဟိုလိုက ဒီလိုက ဟိုလိုက နဲ့ အဆင်မပြေတာ

ကိုသာ ပြေအောင် နည်းလမ်းရှာနေသည် ။

" ဂျီမင်းရှိ ! "

ဂျီမင်း နားကို ရောက်လာပြီး ဂျီမင်းကို ဒီလို ခေါ်

လိုက်တာ ဂျောင်ကု ပဲဖြစ်သည် ။

" ဟမ် ! "

ဂျီမင်းက အနားကို တဖြည်းဖြည်း ကပ်လာတဲ့

ဂျောင်ကု ကို တောင့်ခဲစွာ ကြည့်နေမိသည် ။

" ကျွန်တော် ကြည့်နေတာကြာပြီ "

" ဟမ် ! "

ကြည့်နေတာ ကြာပြီဆိုတဲ့ စကားက ဂျီမင်းအတွက်

တော့ ရင်ထဲမှာ ပန်းတွေ ပွင့်သွားသလိုပါပဲ ။

" နည်းနည်းလွဲနေတယ် "

အိုကေ ! ချီးပါပဲ ပတ်ဂျီမင်းရေ ။

စိတ်ထဲကနေပဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကျိန်ဆဲမိလိုက်သည် ။

နှလုံးသားတွေ ထွက်ကျတော့မလို ရင်ခုန်လာရပြီးမှ

လွဲနေလို့တဲ့လေ ။

" အာ ဟုတ်လား ? ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ် "

" အာ ... ဘာလို့လဲ ? ဒါတောင်းပန်ရမယ့် ဟာမှ

မဟုတ်တာ ။ မရရင် ပြောပေါ့ ကျွန်တော် သေချာ

ပြန်ပြောပြပေးမှာပေါ့ "

" တကယ် ... တကယ် ... တကယ်လား ? "

ဂျောင်ကုက ဂျီမင်း ဘေးမှာ ဝင်ရပ်လိုက်ပြီး ဂျီမင်း

ကို လှည့်ကြည့်ကာ ပြုံးပြသည် ။

"ဒါပေါ့ ... လာ ကျွန်တော် ပြမယ် "

ဂျီမင်းက ဂျောင်ကု ကို ကြည့်ရင်း နှစ်ခြိုက်စွာ ပြုံးမိ

လိုက်သည် ။

သူ့ရဲ့စေတနာရော သူ့ရဲ့ အပြုံးရော အားလုံး မျက်

မြင် တွေ့လိုက်ရတဲ့အတွက် ဘယ်အရာကို စပြီး

ဝမ်းသာရမယ်တောင် မသိတော့လို့ ပြုံးပဲ ပြုံးမိ

တော့သည် ။

သေချာ အသေးစိတ်က အစ ပြောပြရင်း သင်ပေးနေ

တာမို့ ဂျီမင်းက တစ်ဖတ်သတ် ပျော်စံရာ ကမ္ဘာငယ်

လေး ဖြစ်နေသည် ။

" ရတယ်မလား ? ဂျီမင်းရှိ ... "

ဂျီမင်းက လုပ်ကြည့်ရင်းနဲ့ ချော်လဲ မလို ဖြစ်တော့

ဂျောင်ကု က ဝင်ထိန်းလိုက်သည် ။

အကြည့်ချင်းဆုံသွားတဲ့ အခိုက်အတန့်ဟာ ဒရာမာ

ခန်း တစ်ခုကို ရောက်သွားသလို ရင်ခုန်မိသည် ။

ဂျီမင်းက ရှက်ရှက်နဲ့ ဂျောင်ကု လက်ထဲက မြန်မြန်

ရုန်းထွက်ကာ နောက်တစ်ခါ ထပ်ကကြည့်သည် ။

" အဲ့လို မဟုတ်ဘူး ။ အဲ့လိုဆို ထပ်ချော်လဲလိမ့်

မယ် ။ ဒီလိုမျိုး လက်က ... "

ဂျီမင်းက တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်ခဲနေမိသည် ။

အသားချင်းပါထိပြီး လက်နှစ်ဖက်လုံးကိုပါ

ကိုင်ထားတဲ့ အနေအထားက ရင်ခုန်ရတာထက်

ကို ပိုပါသည် ။

" ဂျီမင်းရှိ ! အဆင်ပြေရဲ့လား ? "

ဟိုဆော့က အရောက်ပို့မလို့ ဟန်ပြင်နေတော့သည် ။

" ပတ်ဂျီမင်းရေ မင်း သေများ သေသွားပြီလား ?

အသက်ရှူသေးရဲ့လား စမ်းကြပါဦး ? "

" ဟာ ... အစ်ကိုကလည်း ! "

ဘာရယ်မသိပေမယ့် ဒီစကားကို ဂျောင်ကုက ပြုံးသည် ။

" ဂျီမင်းရှိ ! ဒီဟာက ... က ... "

" အာ သိပြီ သိပြီ ။ ရပြီ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ။ "

ဂျီမင်းက ဟိုဆော့စကားကြောင့် မျက်နှာတွေ ရဲတက်

လာသည်မို့ ဂျောင်ကုရှေ့ ဆက်မနေချင်တော့ပါ ။

ဂျီမင်းရဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်းတွေ ရဲတက်လာတာကို

မြင်သည့် ဂျောင်ကုက ဟက်ပက်စွာ မဟုတ်သော်

လည်း ပြုံးသည် ဆိုရုံမျှ ပြုံးသည် ။

မြင်ရခဲသော ထိုအပြုံးများကို နှလုံးသား ပြတိုက်မှာ

ထာဝရထည့်သိမ်းထားချင်မိတော့သည် ။

ဒါနဲ့တင် အမှတ်တရတွေဖြစ်ဖို့ လုံလောက်နေပြီး

ပတ်ဂျီမင်း ရူးသွားဖို့ ပြည့်စုံတဲ့ အကြောင်းအရာ

တွေ ဖြစ်နေပြီပဲကို ထပ်ပြီး -

" ဂျီမင်းရှိ ! ဒီနေ့ Outfit နဲ့ လိုက်နေတယ် "

ဂျီမင်း ထပ်ပြီး ကြက်သေသေသလို ကြောင်သွားမိ

ပြန်သည် ။ အိပ်မက်လားလို့လည်း ထင်မိပါသည် ။

ပြီးတော့ ဂျောင်ကုကို မျက်လုံးချင်းဆုံ မကြည့်မိပေ

မယ့်ခေါင်းငုံ့ကာ ရှက်သွေးဖြန်းပြီး ပြုံးလိုက်သည် ။

ဒီလိုသာဆို တစ်နေ့လုံး တစ်ညလုံး တစ်သက်လုံး

သေသည်အထိလည်း ဒီဟာကို မချွတ်တမ်း ဝတ်

ထားလိုက်ချင်ပါရဲ့ ။

//

ကားပါကင်ဆီ လာတဲ့ လမ်းတွေမှာ ခြေထောက်ဟာ

မြေကြီးနဲ့ မထိသလို မြောက်ကြွမြောက်ကြွ ။

" ဟေ့ကောင် ပတ်ဂျီမင်း ! မင်း ဖင်ထဲမြွေဝင်နေ

လား ။ မြောက်ကြွမြောက်ကြွနဲ့ "

ဟိုဆော့က ဂျီမင်းပုံစံကို ကြည့်ကာ ပြောနေသည် ။

" တကယ်တော့ ဒီနေ့ ပျော်နေလို့ပါ "

" နေစမ်းပါဦး မဟုတ်မှလွဲရော မင်း ဂျွန်ဂျောင်ကုကို

တကယ်ကြီး သဘောကျနေတာမလား ? "

ဂျီမင်းက ပြာပြာသလဲ ငြင်းဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။

" မဟုတ်ပါဘူး ကျွန်တော်က ... က ... "

" အယ် တော်တော့ !! ပတ်ဂျီမင်း ... လိမ်ဆင်တွေ

ရပ်တော့ မင်းက သိသာနေတာချည်းကိုကွာ "

" အဲ့ဒါ အဲ့ဒါက ... "

ဂျီမင်းက ဂုတ်ပိုးတွေကို ပွတ်လျက် ဘာဖြေရမယ်

မသိ ဖြစ်နေသည် ။

" မင်းပြောရခက်နေတာမလား ဖြစ်မနေနဲ့ နားလည်

တယ် ။ ဒါမျိုးက ရိုးနေပြီ "

" ဟမ် !! အစ်ကို လည်း ဂျောင်ကု ကို ကြိုက်

နေလို့လား ? "

" ဟာ နေစမ်းပါ ။ အဲ့သောက်ဖတ် မလုပ်တဲ့ ဟာကို

တော့ မကြိုက်ပါရစေနဲ့ ။ သူ့ကို ကြိုက်နေတဲ့သူတွေ

ရှိတယ်လို့ ပြောပြတာ "

" တကယ်ကြီးလား ? "

" အော် မင်းကလည်း ငါ ဒီမှာ စတက်ကတည်းက

ပြောခဲ့ဖူးပါတယ် ။ မင်း ကြွေတာလည်း မမှားပါ

ဘူး ။ ထယ်ယောင်း လည်း သူ့ကိုကြွေနေတာပဲ

လေ ။ "

" ဟမ် !!!! "

ဂျီမင်းက နည်းနည်းတော့ အံ့သြမိသွားသည် ။

အနည်းငယ်တော့ ဝမ်းနည်းမိပေမယ့် ထယ်ယောင်း

က လုံးဝ သိသာမှ မနေဘဲ ။

" အမလေး ဟမ်နေနဲ့ ။ ဘယ်သူမှ မင်းလောက် စပ်

စလူးမထဘူး ။ ထယ်ယောင်းကကျ ပိုဆိုးတယ် ။

ဂျောင်ကု နဲ့ ပတ်သက်လာရင် အလကားနေကြောက်

ရွံ့နေတာ ။ သူ့မှာ ဂျောင်ကု က စကားလာပြောရင်

တောင် ခြေတုန်လက်တုန်နဲ့ "

ဟိုဆော့ ပြောတာလည်း မှန်သည် ။ ထယ်ယောင်းက

သဘောကျနေမှန်းတောင် မသိသာလောက်တဲ့ထိ

ဂျောင်ကုနား သိပ်မကပ်ဘူး ။

" ကျွန်တော် ကတော့ Boy crush တွေရော အသည်း

တွေရော စာပို့ပစ်လိုက်တာ "

" ဘုရားရေ !!! မင်းက အဲ့လောက်တောင်လား ?

ပတ်ဂျီမင်းရယ် ငါထင်ထားတာထက်တောင် မင်း

က လက်သွက်နေပါလား ? "

ဟိုဆော့က ဂျီမင်းကို ကြည့်ရင်း လက်ဖျားခါ

နေသည် ။

" ဒါပေမဲ့လည်း အစ်ကိုသိပါတယ် ။ သောက်ဖတ်

မလုပ်တဲ့ Mood ကို ဒင်းက အမြဲ On ထားတာ ။

ကျွန်တော့်မှာ သူစာပြန်တာ စောင့်ရတာ တစ်

ရက်ကြာတယ် "

" ဟားဟား ... နည်းနည်းတော့ သည်းခံကွ ။ သူနဲ့

ရင်းနှီးသွားဖို့ ဘယ်လောက်ကြာမယ် မသိနိုင်ဘူး ! "

" အမယ် ပတ်ဂျီမင်း ပါနော် ။ ဒီနေ့ Outfit နဲ့လိုက်

တယ်လို့ပါ ထုတ်ပြောခံရတာ ကျွန်တော် ဘယ်

လောက် ခန့်ညားနေလဲ သဘောပေါက် ?! "

" ဒါက မင်းသူ့ကို ရောနေလို့ အားနာပါးနာ ပြန်ပြောတာပဲ ဖြစ်မယ် "

ဟိုဆော့က ဂျီမင်းကို တမင် စ လိုက်သည် ။

" တိတ်စမ်း !! သူများတွေ သာယာနေတာကို မနာလို

ဖြစ်မနေပါနဲ့ ။ အဲ့လို အပြောခံချင်ရင် ကိုယ့်ဘာကိုယ်

သာ ရှာလိုက်နော် "

ဂျီမင်းက ဟန်နဲ့ပန်နဲ့ ဟိုဆော့ကို ပြန်ပြောနေသည် ။

" အမလေး နေပါ မရှာပါရစေနဲ့ "

" အာ့ဆို မပြောနဲ့လေ ။ တိတ်တိတ်နေ ... "

" ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ "

ဟိုဆော့က ဒီနေ့ တစ်ရက်တော့ တအားလွတ်သွားတဲ့

ဂျီမင်းကို ဆက်လွှတ်ထားပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

//

နေရောင်က အခန်းထဲကို မထင်မရှား ထိုးနေသည် ။

နေလည်း ထွက်လာပြီမို့ ဟိုဆော့က မျက်နှာသစ်ရန်

ရေချိုးခန်းဆီ ဦးတည်လိုက်သည် ။

" အစ်ကို ကျွန်တော် ဒီနေ့ နည်းနည်းစောသွားမယ် "

ဂျီမင်းက ရေချိုးခန်းထဲက သဘတ်နဲ့ သုတ်ရင်း

ထွက်လာသည် ။

" မင်းက အရင်နိုးနေတာပဲ ။ ဒါနဲ့ ဘာလို့လဲ ? ငါနဲ့တူ

တူ မသွားဘူးလား "

" နည်းနည်း လေ့ကျင့်ချင်လို့ "

အိပ်ရာပေါ်တင်ထားတဲ့ Shirt ကို အမြန်ကောက်

စွပ်ကာ ပြောလိုက်သည် ။

" အမလေး ပတ်ဂျီမင်းရေ ။ ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်

လည်းရပါတယ် ။ မင်း ပင်ပန်းမယ် "

" ကျွန်တော် သိပါတယ် ။ အခုတော့ ကျွန်တော် သွားပြီ "

ဂျီမင်းက ဘောင်းဘီကိုလည်း အမြန်ကောက်စွပ်ကာ

ထွက်သွားတော့သည် ။

" ဟာ ဒီကောင် ဇွတ်ပါလား ? "

ပုံမှန်ဆို ဟိုဆော့ကားနဲ့ အတူတူလာပေမယ့် တစ်

ယောက်တည်း ထထွက်လာခဲ့ရတော့ ဘတ်စ်ပဲ စီး

ရတော့သည် ။

အတန်းကိုရောက်တော့လည်း မစသေးတဲ့ အချိန်

အစောကြီး ဖြစ်နေတာမို့ ဘယ်သူမှမရှိဘဲ တိတ်

ဆိတ်နေသည် ။

" ဂျီမင်း စောစောစီးစီးပါလား ? "

နမ်ဂျွန်က အနားယူခန်းထဲက ထွက်လာသည် ။

" ဟုတ်တယ် အစ်ကို ။ ကျွန်တော် နည်းနည်း

လေ့ကျင့်ချင်လို့ "

" အော် ရတာပေါ့ ။ မင်းတစ်ယောက်တည်းဆို

တော့ လွတ်လပ်တာပေါ့ ။ အေးဆေးလုပ် ! "

" ဟုတ် အစ်ကို ကျေးဇူး !!! "

တစ်ယောက်တည်းဖြစ်သည်မို့ ရေကုန်ရေခန်း လွတ်

လပ်စွာ လေ့ကျင့်လို့ရသည် ဖြစ်သည် ။

သို့သော် မှန်းထားသလို ကောင်းကောင်း မလေ့ကျင့်နိုင် ။

" အာ .... နာလိုက်တာ ! "

တကယ်တော့ ထင်ထားသည်ထက် ခက်ခဲသည် ။

တစ်ကိုယ်လုံးနာကာ ကျောရိုးထဲမှ အောင့်တက်

လာသည်အထိ ကိုက်ခဲသည် ။

ပြင်းပြင်းထန်ထန် စလေ့ကျင့်ခါစမို့ ပိုဖြစ်သည်ပဲ

ထင်ရသည် ။

" ဂျီမင်း ခဏနားမလား ? "

နမ်ဂျွန်က က အားဖြည့်အချိုရည် တစ်ဘူးကို ကိုင်

လှုပ်ပြကာ ဂျီမင်း လက်ထဲကို ပေးလိုက်သည် ။

ဂျီမင်းက အချိုရည်ဘူးကို ယူလိုက်ကာ ခဏထိုင်

လိုက်သည် ။

ဂျီမင်းနဲ့ နမ်ဂျွန်က ဟိိုဟိုဒီဒီ စကားပြော ဖြစ်ကြ

သည် ။ ထိုချိန် နမ်ဂျွန့်ဆီကို ဖုန်းက ရုတ်တရက်

မြည်လာတာကြောင့် စကား လတ်စသတ် လိုက်

သည် ။

ဂျီမင်းက နမ်ဂျွန့်ဖုန်း Wallpaper ကို မြင်လိုက်ပေ

မယ့် အချိုရည်ကိုသာ သောက်နေလိုက်သည် ။

နမ်ဂျွန်က ဖုန်းပြောပြီးနောက် ဂျီမင်းဘေးမှာ လာ

ပြန်ထိုင်သည် ။

" ခုဏက ဖုန်းမှာ အစ်ကို ဟိုဆော့တို့ ဆုယူကြတဲ့

အချိန်က အုပ်စုလိုက်ရိုက်ထားတဲ့ပုံကို Wallpaper

တင်ထားတာပဲ "

" အော် အေးကွ ။ မြင်လိုက်တာလား ? "

" မတော်တဆပါ ။ "

" ရပါတယ် ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး "

" ဒါနဲ့ ဘာလို့လဲ ? "

" ဟင် ! ဘာကို ဘာလို့ရမှာလဲကွ ။ "

" အဲ့ပုံကို ထားထားတာလေ "

" အာ ... ဒီတိုင်းပဲ "

" ဒီတိုင်းပဲ ? တခြားပုံတွေထက် တန်ဖိုးထားလို့

Wallpaper တင်ထားတာမလား ? "

" အာ အဲ့ဒါက ... "

" အစ်ကို ! သူ့ပုံကို ထားချင်ပေမယ့် ကွက်ထားရင်

မကောင်းလို့ အကုန်လုံးပါတဲ့ ပုံကိုထားထားတာ

မလား ? "

နမ်ဂျွန်က နည်းနည်း မျက်လုံး ပြူးသွားသည် ။

" မင်း .... မင်းဘယ်လိုသိ .... ? "

" ကျွန်တော်လဲ အဲ့ပုံပဲ အဲ့လိုပဲ ထားထားတာလေ "

ဂျီမင်းက ဖုန်းကို ဖွင့်ကာထောင်ပြလိုက်တော့

နှစ်ယောက်သား ပွဲကျကာ ရယ်မိတော့သည် ။

" အာ ငါတော့ လူမိသွားတာပဲ ! "

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဒီလိုမျိုးအစ်ကိုနဲ့ မှ လာ

တွေ့နေမိသည် ။

" အစ်ကို ! အစ်ကို က ဘယ်သူတုန်း ပြောပါဦး ? "

" အာ ... မင်းကလည်း ... "

" မပြောဘူးပေါ့ ! "

" အင်း ... တကယ်က ကင်ဆော့ဂျင် ! "

နမ်ဂျွန်က မဝံ့မရဲနဲ့ ပြောလိုက်တော့ ဂျီမင်းက

အံ့သြသွားမိသည် ။

" အာ ... တကယ်ကြီး !!!! ဒါဆို အစ်ကိုက ဘာလို့

မလှုပ်ရှားတာလဲ ? "

" နေပါစေ သူ သိသွားတော့လည်း ဘာထူးမှာလဲ ? "

" ကျွန်တော်တော့ အဲ့လိုမတွေးဘူး ။ ထူးမှာ ထူး

လောက်တယ် ။ လူတစ်ယောက်က ကိုယ့်ကို ချစ်

တာပဲလေ ။ သူ့အတွက်တော့ ထူးခြားမှာပဲ ။ အနည်း

ဆုံးတော့ ကောင်းသည်ဖြစ်စေ ဆိုးသည်ဖြစ်စေ

တုံ့ပြန်မှု တစ်ခုရမှာပဲ "

" အဲ့တာက ဆိုးရွားတဲ့တုံ့ပြန်မှု ဖြစ်လာမှာ ငါ

ကြောက်တယ် "

နမ်ဂျွန့် စကားကြောင့် ဂျီမင်းက ခဏ ငြိမ်သက်

သွားသည် ။

" အင်း ... ဒါကတော့ ကျွန်တော်လဲ ကြောက်တာ

ပေါ့ အစ်ကို ရယ် ။ ဒါပေမဲ့ ကြိတ်ပြီးမြိုသိပ်နေရင်

သူလဲ ဘယ်တော့မှ သိမှာမဟုတ်တော့ဘူးလေ ။

အစ်ကို ကြိုးစားကြည့်သင့်တယ် "

နမ်ဂျွန်က ဂျီမင်း ပြောတာကြောင့် ရီလိုက်သည် ။

" အဟက် ! မင်းက တက်ကြွနေတော့လည်း

အေးပါ ။ ဒါနဲ့မင်းကကျတော့ရော ? "

" မသိပါဘူး "

" သူများကျတော့ ပြောတယ် ။ မင်းကျတော့

မသိဘူးတဲ့လား ? "

" မသိဘူးဆိုတာ ဘာအခြေအနေမှန်းကို မသိတာ ။

လောလောဆယ် သူ ဂရုပြုမိလာအောင်တောင် ကြိုး

စားနေဆဲပဲ ။ ကဲ ကျွန်တော် ဆက်လေ့ကျင့်လိုက်ဦး

မယ် ။ အတန်းစရင်လည်း ဆက်တက်မယ်လေ ။

နောက်နာရီဝက်ဆို သင်တန်းသား တွေလာကြတော့မှာမလား ? "

ဂျီမင်းက ထိုင်နေရာကနေ ထပြီး နေရာပြန်ယူဖို့

လုပ်လိုက်သည် ။

" နေပါဦး မင်း ... မင်းက ဘယ်သူ့ကိုတုန်း ? "

" အအေးအတွက် ကျေးဇူးပဲ အစ်ကို "

နမ်ဂျွန် မေးသော အမေးကို ဂျီမင်းက မဖြေခဲ့ ။

အအေးဘူးကို မြှောက်ပြကာ ကျေးဇူးတင်ကြောင်း

ပြောပြီး ထွက်သွားသည် ။

" ဟာ ဒီကောင်လေး ! သူကျ မပြောသွားဘူး "

//

" ထယ်ယောင်း ! "

ထယ်ယောင်းက လွယ်အိတ်ထဲက ရေဘူးကို ထုတ်

နေတုန်း ဂျီမင်းက အနားကို သွားလိုက်သည် ။

" အင်း ဂျီမင်း ပြော ! "

" အတန်း မစသေးတော့ စကားပြောလို့ရလား "

" ရတယ်လေ ပြော ! "

ထယ်ယောင်းက လွယ်အိတ်ထဲကို ဖုန်းနဲ့ ဦးထုပ်ကို

ထည့်လျက် ဂျီမင်းကို ပြောလိုက်သည် ။

" မင်း ဂျောင်ကု အပေါ် ဘယ်လို သဘော ရှိတယ်

ဆိုတာ ... တာ ... "

ထယ်ယောင်းက ဂျီမင်းစကားကို အလန့်တကြား

တုံ့ပြန်သည် ။

" မင်းကို အစ်ကိုဟိုဆော့ ပြောတာလား ? "

" သူ့ကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့ ။ တကယ်က ငါနဲ့ အဖြစ်

တူနေလို့ ပြောပြတာပါ "

ထယ်ယောင်းက ထပ်ပြီးတော့ ကြောင်သွားမိ

ပြန်သည် ။

" ဘာပြောတာလဲ ? "

" မင်းရော သူ့အပေါ် အဲ့လို ခံစားမိတာပဲလား "

ထယ်ယောင်း က ဂျီမင်းပြောချင်တာကို သဘော

ပေါက်လိုက်သည် ။

" အင်း အဲ့ဒါ သေချာတယ် "

" အင်း ... ငါ့အတွက်ကတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ။

သေချာနေလည်း ဘာမှဖြစ်လာမှာမှ မဟုတ်တာ ။

ဒီတိုင်း မြိုသိပ်လိုက်တာပေါ့ "

" ဘာလို့ အဲ့လိုတွေးရတာလဲ ? "

ဂျီမင်းက ထယ်ယောင်း ခံယူချက်ကို မကျေမနပ်

ဖြစ်နေသည် ။

" ဒီလို အချစ်က ဖြစ်နိုင်လို့လား ? သူ့ကိုချစ်နေတယ်

ဆိုပြီးတာပဲ "

" ချစ်နေရုံနဲ့ မပြီးဘူး ။ ချစ်တာကိုလည်း သူသိရ

မယ် ။ ချစ်နေရုံနဲ့ ကျေနပ်ရအောင် ငါတို့က သီလသမာဓိပြည့်ဝနေတဲ့သူလည်းမဟုတ်ဘူး "

" ဟမ် ? "

ဂျီမင်း စကားကြောင့် ထယ်ယောင်းက ကြောင်

တောင်ကြောင်သွားသည် ။

" ဂျီမင်း ... အဲ့တာ မင်းငါ့ကို ပြောရမှာ ဟုတ်လို့

လား ။ ငါရော မင်းရော သူ့ကို သဘောကျနေတာ

လေကွာ ... "

" အဲ့တာ ဘာဖြစ်လဲ ? လူတိုင်းမှာ လူတစ်ယောက်ကို

သဘောကျပိုင်ခွင့်ရှိတာပဲ ။ "

ထယ်ယောင်းက ခပ်ယဲ့ယဲ့ ရီလိုက်မိသည် ။

" ငါက လက်လျှော့ထားတာ ကြာပြီ ! သူ့မှာလည်း ....

သူ့လူ ... လူ ... "

" ငါဆို သူနဲ့ ရင်းနှီးအောင် ကြိုးစားနေတာ ။ မင်း

လည်း ကြိုးစားပေါ့ "

ဂျီမင်းက ဖြတ်ပြောလိုက်တာကြောင့် ထယ်ယောင်း

က ဆက်မပြောဖြစ်တော့ပေ ။

" အဲ့တာ မင်းက လုပ်နိုင်ပေမယ့် ငါ့အတွက်တော့

နောက်ဆုတ်ခဲ့တာကြာပြီကွ ။ မင်းပြောသလို ဖြစ်ဖို့

ကလည်း ငါအများကြီး ရဲဝံ့ရဦးမှာ "

ထယ်ယောင်း ပုံစံကြောင့် ဂျီမင်းက သက်ပြင်းချ

လိုက်သည် ။

" အစ်ကိုနမ်ဂျွန်လည်း မင်းအတိုင်းပဲ ။ ငါကတော့

ရှေ့ဆက်တိုးကြည့်ချင်တာ "

" အဲ့လိုလုပ်ရအောင် သူက ကြိုက်လား မကြိုက်

လား မသိနဲ့ ။ နေပါကွာ တော်ကြာ စိတ်ခုသွားရင် ? "

" မင်း သိပ်မတွေးနဲ့ အရမ်းတွေးရင် ရှုပ်တယ် ကိုယ့်

စိတ်ထဲရှိတာကိုသာ လုပ်ကြည့် အဆင်ပြေသွားလိမ့်

မယ် "

ဂျီမင်းက ထယ်ယောင်းကို တက်တက်ကြွကြွ နှစ်

သိမ့်ပေးနေပုံများ မသိရင် အောင်သွယ်တော်ကျလို့ရယ် ။

" အေးပါ ။ မင်းသာ ကြိုးစားနေဆဲကို ဆက်ကြိုး

စား ။ ငါက အရှိန်ယူရဦးမှာ ... "

ထယ်ယောင်းနဲ့ ရီမောကာ ပြောနေတုန်း ဂျောင်ကုက

အတန်းထဲကို ဝင်လာသည် ။

" ဟော ဟိုမှာ ... အချစ်တော်ကြီးလာပါပြီ ။ ဖိုက်

တင်း ထယ်ယောင်း ! "

ရေခဲတုံး ဂျောင်ကု ကို မျှဝေနေမိတဲ့ ဂျီမင်းက ဘယ်

လို စိတ်ကူးနဲ့လည်းဆိုတာ ထယ်ယောင်း ကိုယ်တိုင်

လည်း မသိ ။

" အင်း ဖိုက်တင်း ဂျီမင်း "

" ဂျီမင်းရှိ ! "

ရုတ်တရက် ဂျောင်ကုက ဂျီမင်းကို ခေါ်လိုက်သည် ။

" ခင်ဗျာ ? "

ဂျီမင်းက ထိုင်နေရာက ဆတ်ခနဲ ကောက်ထတာ

မြန်ချက်က အံ့သြလောက်သည် ။

" ဟိုဟာလေး တစ်ချက်လောက် ဖွင့်ပေးနိုင်

မလား ? "

အဲယားကွန်း ခလုတ်နဲ့နီးနေတာကြောင့် အဲကွန်းကို

လှမ်းဖွင့်ခိုင်းတာဖြစ်သည် ။

" အော် အဲ့တာလား ? "

တစ်ခုခုဆို ဘယ်ရယ်မသိ ထထရင်ခုန်နေတဲ့ ဒီနှလုံး

သားကြီးကိုလည်း တူနဲ့သာ ထုထားချင်ပါရဲ့ ။

//

အတန်းချိန်စတော့ ဂျီမင်းက အရင်နေ့ကထက် အာရုံ

ပိုစူးစိုက်ထားလိုက်သည် ။ ကြိုးစားထားတာကိုလည်း

သိသာစေချင်သည် ။

အတန်း အပြီးမှာတော့ တစ်ခုခုပြောခံလို ပြောခံရ

ငြား အတွေးနဲ့ ပိုကြိုးစားနေမိသည် ။

" ဂျီမင်းရှိ ! တကယ်ကြိုးစားနေတာပဲ ။ အများကြီး

တိုးတက်လာတယ် "

" ဟမ် ? "

ဂျောင်ကု တစ်ခုခုပြောလိုက်တိုင်း ပါးစပ်ဟောင်း

လေးလေးနဲ့ အံ့သြနေရတာလည်း မရိုးနိုင်အောင်

ပင် ။

ဟိုဆော့ နဲ့ ဂျီမင်းက မျက်လုံးချင်း ဆုံလျက် တစ်

ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပြူးကြည့်နေကြသည် ။

သူဟာ ဘယ်သူ့ကိုမှ ပါးစပ်က ထုတ်မချီးကျူးဘူး

သူ ဖြစ်ကြောင်း ဟိုဆော့ တောင် ချီးကျူးမခံရဘူး

ကြောင်း မိမိ ကိုယ်တိုင်သိထားပြီးသားလည်း ဖြစ်

သည် ။ ဒါကြောင့် ဒီစကားကြားရတာ ပိုအံ့သြစရာ

ကောင်းနေသည် ။

" ဟုတ် ... ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "

ဂျီမင်းက ပြောပြီးပြီးချင်းပဲ အိမ်သာ ကိုအမြန် ပြေးကာ အိမ်သာရှေ့မှာ ခုန်ပေါက်တော့သည် ။

" အား ... ဒါက အိပ်မက်လား တကယ်လား !!!! "

ဂျီမင်းက ကိုယ့်ပါးကို ဖြန်းခနဲ ချပါတော့သည် ။

" နာတယ်ဟ ! အိပ်မက်မဟုတ်ဘူး ။ အမေရေ !!!!!!

ဒီနေ့ တစ်ရက်လေးပဲ ပင်ပန်းရသေးတယ် ။ ပင်ပန်း

ရကျိုးနပ်လိုက်တာ ။ ချစ်လိုက်တာ ။ အသည်းတွေ

ယားလွန်းလို့ ကိုက်စားပစ်ချင်နေပြီ ။ ဂျောင် ...

ဂျောင် ... ဂျောင် "

အိမ်သာထဲမှ ဆော့ဂျင်က ရုတ်တရက် ထွက်လာ

ကာ -

" တစ် ဂျောင် ဂျောင် နဲ့ မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ ? "

ဆော့ဂျင်ကြောင့် ဂျီမင်းခမျာ လူမိတော့မလို ဖြစ်

သွားသည် ။

" အာ .. ဂျောင်ဟိုဆော့လေ အစ်ကို ဟိုဆော့ ! "

" ဘာဖြစ်လို့လဲ ? သူက ... "

ဂျီမင်းလည်း ပြောစရာ စကားလုံးက ရှာမတွေ့သည်

မို့ လျှောက်ပြောလိုက်တော့သည် ။

" ဂျောင် .. အယ် ... အစ်ကိုပေါ့ သူ အီးပါချင်တယ်

ဆိုလို့ ခုထွက်သွားပြီ ထွက်သွားပြီ "

" ဟင် ! အီးထွက်သွားတာလား !!!!? "

ဆော့ဂျင်ကလည်း အလန့်တကြား ထအော်သည် ။

" မဟုတ်ပါဘူး မပါတော့ဘူး ဆိုပြီး ပြန်ထွက်

သွားတာ ... "

" ဟင် ! အီးပါချင်နေတာကို ? ဟာ ဒါအရေးကြီးတာ

ပဲ ။ ကျန်းမာရေးကိစ္စနော် ။ ခေါ်ရမယ် ။ ပြန်ခေါ်

လိုက်လေ !!! "

ဆော့ဂျင်က တစ်ခါနဲ့ မပြီး အရစ်ရှည်ကာ အီး

ပြဿနာ အရှုပ်တော်ပုံထဲ ဆွဲထည့်သည် ။

" ရတယ် ဖင်ထဲပြန်ဝင်သွားပြီတဲ့ ရတယ် ... "

ဂျီမင်းလည်း မြန်မြန် ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ပြောပြီး

ထွက်လာခဲ့လိုက်သည် ။

" အစ်ကို ဟိုဆော့ရေ ဆောရီးပါ ! "

သန့်စင်ခန်းထဲ ကျန်ခဲ့တဲ့ ဆော့ဂျင်ကတော့

မအူမလည်နဲ့ ကြောင်ကျန်ခဲ့သည် ။

" ဘယ်လို ပြန်ဝင်သွားတာလဲ ? "

ဂျီမင်းက မျက်နှာပြဖို့လည်း မဝံ့မရဲ ။ အရှက်က

တော့ ကွဲပြီးရင်းကွဲ ။ ကွဲရအောင် ကွဲစရာ အရှက်

ကလည်း မကျန်တော့ ။ ဂျွန်ဂျောင်ကု ကိုချစ်မိ

သော အကျိုးဆက်တွေပါပဲ ။

ဂ်ီမင္းက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အဆင့္တိုးလာကာ ခင္မင္

မွုပိုရလာမည္ ဆိုတာလည္း ယုံၾကည္ေနမိသည္ ။

ေနာက္ဆုံး သႏၷိ႒ာန္ခ်ၿပီး ဆုံးျဖတ္မိတာက အေကာင္း

ဆုံး ျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ၿပီး ေဂ်ာင္ကုနဲ႔တူတူ တြဲက

ရေအာင္ လုပ္ဖို႔ပါပဲ ။

ေဂ်ာင္ကု အတန္း ထဲကို ေျခခ်တာနဲ႔ အားလုံးရဲ့ အာ

႐ုံေတြက သူ႔အေပၚမွာ ျဖစ္သည္ ။ သူကလည္း အား

လုံးရဲ့ စိတ္ကို ဖမ္းစားနိုင္သည္ကိုး ။

ဒူးထိ မေရာက္တစ္ေရာက္ ေဘာင္းဘီအတို ဝတ္လာ

တာေၾကာင့္ စင္းၿပီးေဖြးေနေသာ ေျခသလုံးသား တို႔

ကို အတိုင္းသား ျမင္ေနရသည္ ။

" ဂလု ! ငါ ဆြဲကိုက္လိုက္ရ ! "

ဂ်ီမင္းက ေလသံ ခပ္တိုးတိုးနဲ႔ ေရရြတ္လိုက္သည္ ။

" ကဲကဲ စမယ္ေနာ္ ! "

အေတြးေတြကို ၿဖိဳခြင္း ပစ္လိုက္သည့္ အသံခပ္ၾသ

ၾသေလး ။

အတန္းကို စသင္တာနဲ႔ အတန္း တစ္ခုလုံးကို လႊမ္း

မိုးထားနိုင္သူလည္း ျဖစ္သည္ ။ ကေနရင္း ေမ့သြား

ရင္လည္း မ်က္ႏွာေျပာင္တတ္သူျဖစ္ၿပီး Intro တီး

လုံး ေနရာေတြ ဆိုလည္း ေပါက္ကရ ကကြက္ေတြ

ထထကကာ ေနာက္တတ္သည္ ။ မသိရင္လည္း ထပ္

ခါထပ္ခါ သင္ေပးသလို ဥပမာေလးေတြနဲ႔ လည္း

ေျပာျပတတ္သည္ ။

သို႔ေသာ္ အတန္း ခ်ိန္ၿပီးတာနဲ႔ တစ္ျခားတစ္ေယာက္

လို ျဖစ္သြားသည္မွာ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလွသည္ ။

ဒီတစ္ခါေတာ့ ရသမၽွ အခြင့္အေရး လာထား ဆိုၿပီး

အနားယူခ်ိန္ေပးတာေတာင္ ဂ်ီမင္းက မနားေတာ့ဘဲ

ေလ့က်င့္ေနသည္ ။ ဟိုေဆာ့က ေရေသာက္ေနရင္းနဲ႔

နားေတာင္ မနားတဲ့ ဂ်ီမင္းကို ၾကည့္ကာ အထူးအဆန္း

ျဖစ္ေနသည္ ။

" ေဟ့ေကာင္ မင္း အရမ္း ႀကိဳးစားေနပါလား ? တစ္

ကိုယ္လုံးလည္း ေခၽြးေတြရႊဲေတာက္ေနၿပီ ။ ေရေလး

ဘာေလးလည္း ေသာက္ဦး "

ဂ်ီမင္းက ဘာမွျပန္မေျပာမိ ။ ဒီလိုကၾကည့္ အခ်ိဳး

မေၿပ ဟိုလိုက ဒီလိုက ဟိုလိုက နဲ႔ အဆင္မေျပတာ

ကိုသာ ေျပေအာင္ နည္းလမ္းရွာေနသည္ ။

" ဂ်ီမင္းရွိ ! "

ဂ်ီမင္း နားကို ေရာက္လာၿပီး ဂ်ီမင္းကို ဒီလို ေခၚ

လိုက္တာ ေဂ်ာင္ကု ပဲျဖစ္သည္ ။

" ဟမ္ ! "

ဂ်ီမင္းက အနားကို တျဖည္းျဖည္း ကပ္လာတဲ့

ေဂ်ာင္ကု ကို ေတာင့္ခဲစြာ ၾကည့္ေနမိသည္ ။

" ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ေနတာၾကာၿပီ "

" ဟမ္ ! "

ၾကည့္ေနတာ ၾကာၿပီဆိုတဲ့ စကားက ဂ်ီမင္းအတြက္

ေတာ့ ရင္ထဲမွာ ပန္းေတြ ပြင့္သြားသလိုပါပဲ ။

" နည္းနည္းလြဲေနတယ္ "

အိုေက ! ခ်ီးပါပဲ ပတ္ဂ်ီမင္းေရ ။

စိတ္ထဲကေနပဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ က်ိန္ဆဲမိလိုက္သည္ ။

ႏွလုံးသားေတြ ထြက္က်ေတာ့မလို ရင္ခုန္လာရၿပီးမွ

လြဲေနလို႔တဲ့ေလ ။

" အာ ဟုတ္လား ? ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ "

" အာ ... ဘာလို႔လဲ ? ဒါေတာင္းပန္ရမယ့္ ဟာမွ

မဟုတ္တာ ။ မရရင္ ေျပာေပါ့ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ

ျပန္ေျပာျပေပးမွာေပါ့ "

" တကယ္ ... တကယ္ ... တကယ္လား ? "