《Most Popular Playboy》23: Ээдрээ
Advertisement
Би машинаас буун, урдаа буй байшинг ажиглалаа. Энэ том боловч яг л эртний харшид ирсэн мэт мэдрэмж төрүүлж байна. Энэ тийм настай хосууд юм байх даа? Зөвхөн гурван хүн амьдардаг байж хэтэрхий зайтай биш гэж үү?
"Юүл, явцгаая." хэмээн Жонгүүк хэлээд ээжтэй цуг түрүүлээд яваад өглөө. Тэднийг гүйцэхийн тулд би шогшино. Бид үүдэнд нь ирэн, хаалгыг нь тогшив. Хонх дарах нь буруу юм шиг мэдрэгдэж байна. Учир нь ийм аварга хүнд зориулсан мэт байшинд үүнтэй зохицохоор хүнд металан цохиур байх ёстой бус уу?
Хаалга зөөлхөнөөр онгойход үнэхээр сэтгэл татам, ягаан сакуран цэцэгс шигтгэсэн тэнгэрийг санагдуулам цэнхэр кимоно өмссөн, саарал буржгар тайрмал үстэй хатагтай биднийг инээмсэглэн угтлаа. Тэр 60 хүрч яваа байх. "Сайн байцгаана уу? Тавтай морил, ор ор." хэмээн тэр уриалгахнаар хэлээд биднийг оруулах гээд хажуу тийш болоод, дараа нь бидний ард хоцрох хаалгаа хаав.
"Чамайг ирсэнд үнэхээр баярлаж байна шүү, Миран аа." хэмээн тэр ээжид хандан хэлээд, дараа нь дүү бид хоёр руу харан, "Энэ хайр татам хүүхдүүд чинь хэн бэ?"
"Намайг Сонюүл. Харин энэ миний дүү Жонгүүк." гэсээр би инээмсэглэлээ. Тэр биднийг тэврээд дараа нь хойшлон, "Миний нэрийг Юүри гэдэг." гэж тэр хэлээд хоёр гараа урдаа аван бөхийв.
"Бобо! Бидний зочид ирчихлээ." хэмээн тэр орилоод инээмсэглэв. Цагаан үстэй, хөгшин ах хөмсгөө зангидан өрөөнөөс гарч ирээд, "Чи юу гэсэн бэ? Чамайг сонссонгүй." гээд дараа нь харцаа бидэн рүү шилжүүлээд инээмсэглэн, "Аа, Миран! Чи ирчихжээ!" хэмээгээд ээжийг тэвэрлээ.
Ээж инээд алдан, "Бобо, дахиж уулзахад таатай байна. Энэ миний хүүхдүүд: Сонюүл, Жонгүүк." гэнгээ бидэн рүү харна. Тэр биднийг давхраар нь тэврэв. Эд нар үнэхээр зочломтгой юм гээч. Танихгүй хүмүүсийг ингэж халуун дотноор тэврээд л.
"Манай хүү дэлгүүр рүү гарсан. Та хоёртой тэр чацуу. Тэр удахгүй ирнэ. Юм идэж уумаар байна уу?" хэмээн Юүри хатагтай асуугаад инээмсэглэлээ.
Би өөр хэн нэгний гэрт тэдэнтэй цуг идэхгүй л бол муухай санагдаад байдаг юм. "Үгүй дээ, баярлалаа."
"Алив л дээ би чамд капкейк хийсэн. Манай хүү найз охиноосоо салчихаад тэрнээс өөр юм идэхгүй байгаа юм." гэж Юүри хатагтай хэлээд мөрөө хавчив.
Бобо биднийг орхин амралтын өрөөндөө зурагтаар морины уралдаан үзэхээр явлаа. Би Юүри хатагтайг даган гал тогооны өрөө рүү ороход ард минь Жонгүүк явна. Ээж маань аль түрүүн ачаагаа тавихаар дээд давхар луу гарсан билээ.
Бид сайхан дотно мэдрэгдэхээр гал тогоонд орж ирлээ. Энэ үнэхээр гайхалтай юм. Учир нь өвөл энэ байшин үнэхээр дулаахан мэдрэмж төрүүлэхээр юм.
Advertisement
Юүри хатагтай бөхийн шарах шүүгээнээс дөнгөж бэлэн болсон капкейкээ гаргалаа. Тэр тэндээс хоёр капкейк гарган Жонгүүк бид хоёрт өгөв. Минийх ванилтай цагаанаар бүрхэгдсэн байсан бол дүүгийнх маань адил ванилтай боловч шоколадан бүрхүүлтэй байлаа.
"Тэгээд ямар сургуульд явдаг юм бэ дээ?" Би капкейкээсээ амтархан хазаад, Жонгүүкийг түрүүлж хариулах боломж олголоо. Өө бурхан минь! Энэ капкейк үнэхээр амттай юм аа. Энэ хөвсгөр бялуу ба аманд ороод л шууд уусан хайлж байна. Үүнийг тодорхойлвол диваажин яг л ийм амттай байх гэмээр.
"Би өмнөд хэсэгт байдаг Нулливер ахлах сургуульд сурдаг." хэмээн Жонгүүк хэлээд, капкейкнээсээ хазлаа. Би зажлаж дуусан залгиад, "Би Киллвэлл ахлахад явдаг."
"Вуа, манай хүү ч бас тэнд сурдаг ш дээ." гээд тэр инээмсэглэв. "Үнэн үү? Түүний нэрийг хэн гэдэг юм бэ?" хэмээхдээ би хөмсгөө зангидахгүй байж чадсангүй.
Гэтэл хаа нэгтээгээс "Ээж, би ирлээ!" хэмээх бүдүүн, гүн хоолой цуурайтан дуугарав. "Аа, чи түүнийг мэддэг юм бол яагаад одоо очоод харж болохгүй гэж? Тэр одоо өрөө рүүгээ явж байгаа байх."
Би толгой дохин, үлдсэн капкейкээ ширээн дээр тавиад дээшээ гарахаар явлаа. Өхөөрдөм л байгаасай. Царайлаг л байгаасай. Би алгаа хавсран, дээшээ өгсөнө.
Тэнд таван ижил хаалга байна. Би эхний өрөө рүү шагайхад хоосон байна. Би дараагийн хаалгыг тогшиход, "Ор ор." хэмээн Юүригийн хүү орилоход би хаалгыг түлхэн орлоо.
Энэ хоолой үнэхээр танил сонсогдоод байх юм...
Намайг дотогшоо ороход тэр цээж нүцгэн цаашаа харж байсан ба хаалгыг нь хаахад эргэн харлаа.
Яахав, тэр ч царайлаг юм аа.
"Сонюүл?" хэмээхдээ тэр хөмсгөө зангидаж, цамцаа углана.
"Тэхён." гэж би шивнээд, уртаар санаа алдлаа.
"Сонюүл, чи энд юу хийж яваа юм?" гэхдээ тэрний нүд томорно.
Өө бурхан минь энэ үнэхээр аймшигтай юм. Би Тэхёноос аль чадах чинээгээрээ хол байхыг хүссэн. Гэвч түүнтэй бүтэн долоо хоног хамт амьдрахаар болчихлоо шүү дээ. Би яагаад үүнийг анзаарсангүй вэ? Үнэндээ би Тэхёнийг Боботой ярьж байхыг санасан, гэвч би зүгээр л үүнийг тохиолдол байгаасай гэж хүссэн.
Үгүй ээ, би хэнтэй тоглоод байгаа юм бэ? Бобо гэдэг нэр тийм ч түгээмэл биш, ганц шахуу байхад... Энэ яг л эвдэрсэн хаалга шиг санагдаж байна.
Гэхдээ, жинхэнээсээ би энд юу хийж байгаа юм бэ? Би зүгээр л орхиод гарах уу? Би Тэхёнтой ганц хором ч хамт байхыг хүсэхгүй байна.
"Сонюүл...?" хэмээн Тэхён удаанаар намайг дуудлаа.
Би арагшаанаа ухран, түүн рүү ширтэнэ. Би яагаад яаж ярьдагаа мартчихсан юм шиг таг гацчихваа?
Чи ер нь солонгосоор ярьж чадах уу?
Advertisement
"Би... Ахх... Жэ нэ пахле Кохеин [Би солонгосоор ярьж чадахгүй нь]" Юу? Ямар чөтгөр нь вэ? Одоо би Францаар яриад байна уу даа? Зааз.
"Юу?" хэмээгээд Тэхён хөмсгөө зангидлаа. Би ухарсаар, магадгүй би ингээд явчихвал тэр надтай ярихаа болих байх. "Ихш пэрехэкейн Корианиш [Би солонгосоор ярьдаггүй]." гэж би удаанаар хэллээ. Өү, би бас Германаар яриад байна уу? Яахав, энэ гайхалтай биш гэж үү? Өөрийнхөө төрөлх хэлээр ганц ч үг дуугарч чадахгүй мөртлөө шүү дээ? Ямар ичмээр юм бэ?
Би нуруугаараа өөр хэн нэгний хатуу чээжийг мөргөлөө. Би эргэн Тэхён руу инээмсэглэн байгаа Жонгүүкийг харав. "Өү, сайн уу залуу минь, чи чинь манай эгчтэй цуг түүний өрөөнд хоёулахнаа байсан залуу байх шив!" хэмээн Жонгүүк Тэхёнд хандан хэллээ. Би яг одоо духаа алгадахыг хүсч байна. Гэхдээ өөрийгөө дарахгүй бол болохгүй.
"Тиймээ..." хэмээн Тэхён хөндий дуугарлаа. "Та хоёр одоо хүртэл хамтдаа байгаа юм уу? Би та хоёрыг үерхэж байсан гэж сонссон. Та хоёр бие биедээ тийм их хайртай юм уу? Эсвэл одоо хамт байхаа больчихоо юу?"
Заза, би түүний толгой руу чанга цохимоор байгаагаа тэвчихэд хэцүү болж байна шүү.
"Бид одоо хамт байхаа больсон. Бас-" гэж намайг үгээ дуусгаж амжаагүй байтал Тэхён, "би үргэлж түүнд хайртай байсан. Одоо ч тийм." гэхэд би түүн рүү гайхсан харцаар харлаа.
Тэр согтуу биш хэрнээ надад хайртай гэж хэлж байна.
Тэхён над руу нухацтайгаар ширтэхэд би хайлаад урсчих шиг л боллоо. "Энд ч үнэхээр сонин байдал үүсч байна шүү." хэмээн Жонгүүк чимээгүй байдлыг эвдэн дуугарав.
Би эргэж харан, хаалга руу алхаад Тэхёний өрөөний баруун талд байрлах хоосон өрөө рүү орон, хаалгаа чимээгүйхэн хаагаад орон дээр үсрэн хэвтээд, санаа алдлаа.
Тэр үнэхээр надад хайртай юм болов уу? Тэр өөр охин үнсчихээд, намайг өөрт нь хэн ч биш гэсний дараа итгэхэд хэцүү л үг юм. Тэр өөрийг нь уучлаач гэж хэлсэн ч би түүнийг уучлах ёстой юу?
Хайр бол зүгээр л чиний шидээд хаячих зүйл биш. Магадгүй тэр энэ гурван үгний цаана байдаг утгыг өгүүлээгүй байх. Гэвч би түүнд итгэх эсэхээ мэдэхгүй байна. Хэдий хүсч байгаа ч гэсэн.
Уфф, би маш их ядарч байна. Би баавгай шиг ичээнд ормоор байна. Би амралтын төгсгөлд ядарсан хэвээр байна гэдэгтээ мөрийцсөн ч бэлэн байна.Хэдий би гурван жилийн турш унтсан ч ядаргаагаа гаргаж чадахгүй л байх.
Би зүгээр л ичээндээ орон бүх зүйл зүгээр мэт жүжиглээд миний дурласан байх магадлалтай залуутай цуг амьдрахгүй байж болдоггүй юм байх даа? Би хайр гэж юу байдгийг мэдэхгүй хэрнээ яаж өөрийгөө дурласан эсэхээ мэдэх юм бэ?
Хэзээдээ миний амьдрал ийм төвөгтэй болчихвоо? Яагаад би дурласан ч юмуу шаналах мэдрэмж мэдрэхгүйн тулд бүх сэтгэл хөдлөлөө алдаж болохгүй гэж?
"Хүүхдүүдээ! Өдрийн хоолны цаг боллоо!" хэмээх Юүри хатагтайн хашхирахыг би сонслоо.
Би санаа алдан, өндийгөөд өрөөнөөсөө гарав. Би Жонгүүкийг доошоо хамаг хурдаараа гүйж өнгөрөхийг харан инээхгүй байж чадсангүй. Хэзээ ч битгий Жонгүүк хоол хоёрын голоор ор.
Хэн нэгэн намайг хана руу түлхэхэд би тэр хүн рүү муухай харлаа. "Бид дахин уулзах шив, капкейк." хэмээн тэр шивнэхдээ намайг хана руу шахна.
"Чи юу хийгээд байгаа юм?" гэж би зөрүүлэн шивнэлээ.
Би Сонюүл рүү нүдээ цавчилгүй ширтэнэ. Би түүний юу хийгээд байгааг мэдэхгүй нь, гэвч үүнд нь дургүй хүрч байна. Би түүнтэй дахин хамт байгаадаа ганцаараа баяртай байгаа юм шиг надад бодогдож байгаа нь тэнэг санагдаж байна.
Новш, үнэн юм байна л даа.
Үгүй ээ, би гуниглаж байгаагаа ил гаргахгүй гэж хичээж байна. Энэ үнэн юм шүү. Миний эцэг эх нас барсан учир Сонюүлтэй хамт байхдаа л би жаргалтай байж чаддаг.
Үүнээс ч илүү би түүнийг үнсэхийг хүсч байгаагаа нуухыг хичээж байна. Миний хийх гэж буй зүйл маань үүнийг хориглоно. Би түүнийг намайг үнсэхийг галзууртлаа хүсэхэд хүргэх болно. Тэр өөрөө намайг үнстэл би түүнийг түрүүлэн үнсэж чадахгүй. Энгийн. Гэвч энэ хялбар байхгүй. Би түүнийг юунд дуртайг, түүний тэвчээрийг яаж алдагдуулахаа мэднэ.
Энэ л хайр, тийм үү?
Галзуурал...
"Намайг үүнийг яагаад хийснийг минь тайлбарлах боломж олгооч дээ, Сонюүл?" хэмээн би намуухнаар түүнд шивнэлээ.
Тэр доош хараад толгойгоо дохиход би гүнзгий амьсгаа гаргав. Би саяхныг хүртэл амьсгаагаа барьж байсан гэж үү? "Намайг уудаг тэр өдөр миний эцэг эхийн нас барсан өдөр байсан юм. Би чамайг тэнд харна гэж огтхон ч төсөөлөөгүй. Намайг уучлаарай. Миний буруу гэдгийг би мэднэ ээ. Миний Борамыг үнссэн шалтгаан нь цээжин доторх нүхээ бөглөж сатаарахын тулд хийсэн зүйл юм шүү. Түүнийг үнссэн нь тэнэг хэрэг ч би тэр үед эрүүлээр сэтгэх чадвар байгаагүй юм. Намайг үнэхээр уучлаарай. Надад хоёр дахь боломж олгооч?"
Би уучлалт гуйхдаа үнэхээр муу юм гээч. Гэхдээ А үзүүлбэр амжилттай болсон юм шиг байна.
Сонюүл санаа алдан, "Яагаад чамайг уучлах ёстой шалтгаан хэл дээ?"
"Би чадахгүй нь." хэмээхдээ би түүний булбарай уруул руу ширтэнэ. Тэр намайг түлхэн холдуулж шатаар доош буулаа.
Б төлөвлөгөөний цаг.
Түүний үзэн яддаг тоглогч дүрдээ эргэн орох.
😂😂
Advertisement
- In Serial42 Chapters
Lily Bouquet - A Girls Love Anthology
Lily Bouquet is a collection of different short stories with a common theme: they're all stories about love between girls. The stories might vary in themes and genre, but they're all focused on the romantic relationship between two or more girls. While some stories might be a continuation of previous ones, this will be mentioned at the start, so any story can be read by itself.
8 95 - In Serial18 Chapters
Whenever You Want
Christina didn't become an escort because she wanted to! She did it to pay tuition. It was only for a few months, but those few months covered New Year's Eve, and her date that night had been Mark. After she graduated, her career as an escort was supposed to be left in the past... And it would have been if Mark wasn't her new boss!
8 173 - In Serial103 Chapters
Infernal Academia
Wrath. Greed. Sloth. Hubris. Envy. Gluttony. And Lust. Hell's an interesting place, filled with interesting people. Demons need an education like any other, and the Brimstone Institute of Demonics is the perfect place to pursue their academic dreams. An ancient hub of learning where each of the seven races work together in relative harmony to further their studies and master their magics. Oni or Glutton, Fallen or Imp, Golem, Nymph or Succubus, all are welcome to enroll. So what about an Incubus?
8 214 - In Serial25 Chapters
A Million Years (inkmare )Slow updates)
Hello!This is a Inkmare story,so if you're into that,maybe this is for you!I don't really have a plot or anything,so sorry for that.And half the chapters are really badly written,and has bad grammer,but i promise it gets better!Anyways,other than that,enjoy!☺️
8 122 - In Serial49 Chapters
The Quiet Empress
"I was selfish and naïve but when I realize it, everything has been too late.""If I have another chance, I'll still be selfish but I won't be naïve anymore."An introvert girl, Feng Ning, chose to live alone after losing everything. Killed in an accident, she woke up as an infant in the ancient time.Now a princess, how would she fare in a completely different world?...Note: This is a short story.(At least, much shorter than my other stories XD)Story set in fictional world with similar culture to Ancient China.Join the discord to chat with the author and other readers:https://discord.gg/pBy2wGBSpecial thanks for Jiyen (webnovel user Cookiejiyen) who had created the beautiful cover *sending hearts*If you wish to read ahead, you may go here:Patreon: https://www.patreon.com/sorahana...Follow me on IG: @sora100518
8 98 - In Serial248 Chapters
I Became Friends with the Second Cutest Girl in My Class (WN)
I, Maehara Maki, someone who couldn’t make any acquaintances or friends in high school, finally had someone to hang out with outside of school. A girl. Her name was Asanagi-san. The boys in my class called her ‘The class’ second cutest girl’ behind her back. On Fridays, she would refuse her best friend, Amami, ‘the cutest girl in class’ invitation just to hang out in my house with me. Together, we played games, watched some movies, read some manga while eating junk foods like pizza and hamburgers, and chugging cola without a care in the world. To others, we may seem sloppy, but it was a precious, secret time together for Asanagi-san and myself. Thank you for reading I Became Friends with the Second Cutest Girl in My Class (WN) novel @ ReadWebNovels.net Read Daily Updated Light Novel, Web Novel, Chinese Novel, Japanese And Korean Novel Online.
8 99