《Today, tomorrow and the day after ||Completed||》Chapter 4 (zawgyi)
Advertisement
အလုပ္ေတြပိေနလို႔ ေရွာင္းက်န္႔စိတ္ညစ္ေနရတယ္။ အမွတ္ျခစ္ရမယ့္အစမ္းေျဖေတြေရာ စစ္ရမယ့္စာတမ္းေတြေရာ ေက်ာင္းအုပ္ကခိုင္းထားတာေတြေရာ တစ္ၿပံဳတည္းျဖစ္လာတဲ့အခါ လူကရူးခ်င္လာတယ္။ ၀ါသနာေၾကာင့္သာ လုပ္ေနတာ။ အသက္က ဘယ္နားကထြက္ရမယ္ေတာင္ မသိေအာင္ အလုပ္မ်ားတယ္။
//၀မ္ရိေပၚသာရွိရင္ အလုပ္တစ္၀က္ေလာက္ သက္သာသြားမွာပဲ//
Hold on.... ၀မ္ရိေပၚဆိုမွ.. အခုေနာက္ပိုင္း အဲ့ေကာင္ေလးေျပာင္းလဲလာတယ္။ ပံုမွန္ဆို စာသင္ခ်ိန္ေတြမွာ ေမွာက္အိပ္ေနက်လူက အခုေတာ့ တစ္ခ်က္ေတာင္မငိုက္ဘဲ စာေတြလိုက္ေရး လိုက္မွတ္ေနတယ္။ အရင္ကေတာ့ ေမွာက္အိပ္လို႔ အျပစ္ဒဏ္ဆိုျပီး အလုပ္ေတြကူခိုင္းရာကေန ရိေပၚက အငယ္တန္းေတြရဲ႕ အစမ္းေျဖစာရြက္ေတြကို အမွတ္ျခစ္ေပးတဲ့ ေရွာင္းက်န္႔လက္ေထာက္ေလး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ ရုတ္တရက္ႀကီး လိမၼာသြားလို႔ အလုပ္ေတာင္ညာခိုင္းလို႔မရေတာ့ဘူး။
//ဒီေကာင္ေလး င့ါကိုတကယ္ပတ္ေရွာင္ေနတာပဲ//
လူကိုခိုးခိုးၾကည့္ျပီး မၾကည့္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ့ အျပဳအမူကလည္းမရပ္သြားဘူး။ သူတကယ္ တစ္ခုခုလုပ္မိလို႔လား။ တစ္ခုခုလုပ္မိတယ္ေတြးရေအာင္လည္း လုပ္သြားတာက ဟိုေကာင္စုတ္ေလးေလ။ သူလည္းမလုပ္ပဲ သူက အေရွာင္က်ဥ္ခံေနရတာက တကယ္မေက်နပ္စရာေကာင္းတယ္။
၀မ္ရိေပၚက ငယ္ေသးလုိ႔ ေရွာင္းက်န္႔နားမလည္နိုင္တာလား။ ၀မ္ရိေပၚျဖစ္ေနလို႔ကိုပဲ နားလည္ရခက္ေနတာလား ေရွာင္းက်န္႔ ေ၀ခြဲလို႔မရဘူး။
*ဒုန္း*
ေရွာင္းက်န္႔ စားပြဲကို လက္သီးနဲ႔ထုရင္း ေဒါသကိုေျဖေလ်ာ့မိတယ္။
//တစ္ခုခုေျပာစရာရွိရင္လည္း ေျပာလိုက္စမ္းပါ ဘာေတြခက္ေနတာလဲ!!//
ၾကာရင္ သူ အဲ့ေကာင္စုတ္ေလးကို ထုသတ္မိေတာ့မယ္။
"၀မ္ရိေပၚ မင္း အားရင္ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ရံုးခန္းထဲလာခဲ့ဦး မင္း တကၠသိုလ္ေရြးတဲ့ကိစၥ ေျပာစရာရွိလို႔"
"အမ္ ဘယ္တကၠသိုလ္တက္မလဲ ေရြးတဲ့စာရြက္က ေပးျပီးျပီမဟုတ္ဘူးလား"
"ေအး ဒါေပမယ့္ ထပ္ေျပာစရာရွိေသးတယ္ ဒီေန႕မအားလည္းေနာက္ေန႕လာ ေနာက္ေန႕မရလည္း အားတဲ့ရက္လာခဲ့ ဘယ္ရက္ျဖစ္ျဖစ္လာ ခပ္တိုတိုပဲေျပာမွာမို႔လို႔"
"အိုင္းယား အတင္းေတြ....ဒီေန႔လာခဲ့မယ္ဗ်ာ ဟုတ္ျပီလား"
ေျပာထားတဲ့အတိုင္း ၀မ္ရိေပၚတစ္ေယာက္ ေရွာင္းက်န္႔ရံုးခန္းဆီ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ တကယ္က မလာခ်င္ဘူး။ သူ ဆရာနဲ႔မေတြ႕ခ်င္ဘူး။ မလာမခ်င္း ဇြတ္ေခၚမယ့္အရိပ္အေယာင္ေတြျမင္ေနလို႔ ျမန္ျမန္ျပီး ေအးေရာဆိုျပီး လာခဲ့တာ။
ေက်ာင္းဆင္းျပီမို႔ ရံုးခန္းထဲဘယ္သူမွမရွိ။ ရိေပၚမ်က္နွာခ်င္းဆိုင္က ထိုင္ခံုမွာေတာ့ suit အျပည့္နဲ႔ မ်က္မွန္အ၀ိုင္းတပ္ထားတဲ့ ဆရာေရွာင္းက်န္႔က ေဆးလိပ္ဖြာရင္း လက္ပိုက္ေစာင့္ေနတယ္။ ေဘးတိုက္ျမင္ေနရတဲ့ မ်က္နွာအလွရယ္၊ စမတ္က်က်ထိုင္ေနတဲ့ ခႏၶာကုိယ္အခ်ိဳးအစားရယ္၊ ေဆးလိပ္ေတ့ထားတဲ့ နႈတ္ခမ္းေလးရယ္။ ဒီေနရာမွာ ေသမယ္ဆိုရင္ ၀မ္ရိေပၚ လဲေသလို႔ရပါျပီ။
//ဒီဆရာက ဘယ္လိုေနေန sexy ျဖစ္တာပဲလား ဘယ္လိုဆရာမ်ိဳးလဲ//
"ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ျပီ ဘာေျပာမလို႔လဲ"
ရိေပၚအသံၾကားေတာ့ ေရွာင္းက်န္႔ နႈတ္ခမ္းက ေဆးလိပ္ကိုလက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေတြၾကား ညွပ္လိုက္တယ္။
"အရင္ထိုင္ပါဦး"
ရိေပၚ သက္ျပင္းတိုးတိုးခ်လိုက္ရင္း ခံုဆြဲထိုင္တယ္။
"ခပ္တိုတိုပဲေျပာေနာ္ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ခ်င္ေနျပီ"
"ဟုတ္လား ဒါဆိုလည္း လိုရင္းပဲေျပာရတာေပါ့"
ေရွာင္းက်န္႔ ရိေပၚဘက္ ေခါင္းငဲ့ၾကည့္ရင္း မ်က္လံုးေတြထဲ ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။
"မင္း ငါ့ကိုေရွာင္ေနတာမလား"
ရိေပၚ ရွိသမွ် အေၾကာေတြ ေတာင့္သြားတယ္။ ဒီဆရာကေတာ့.........။
"ဟမ္ အဲဒါ တကၠသိုလ္ကိစၥနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ"
"မဆိုင္ဘူးေလ ဆင္ေျခသက္သက္ပဲ ငါအဲလိုမွမေခၚရင္ မင္းမလာဘူးဆိုတာ သိလို႔"
"ဒါသက္သက္ညစ္တာပဲ"
"sorry လူႀကီးေတြက ဒီလိုပဲ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၾကတယ္"
"ကၽြန္ေတာ္ ဆရာ့ကိုမေရွာင္ပါဘူး အခုေတာင္ ေမးတာေျဖေနတာပဲမဟုတ္ဘူးလား"
"မင္းပံုစံက မသိသာဘူးထင္ေနတာလား တစ္ခုခုရွိရင္ေျပာစမ္းပါ မင္းငါ့ကိုမုန္းလို႔ ၾကည့္မရလို႔ေရွာင္တာဆုိရင္ ကိစၥမရွိဘူး အဲလိုမဟုတ္ဘဲ အျခားေၾကာင့္ဆိုရင္ ငါတို႔ေဆြးေႏြးသင့္တယ္မထင္ဘူးလား"
"....."
"၀မ္ရိေပၚ"
"တကၠသုိလ္ကိစၥ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္"
ရိေပၚ ထိုင္ခံုက ထျပီး ေက်ာခိုင္းလွည့္ထြက္လိုက္တယ္။ သူျပန္မွရမယ္။ သူအခုခ်ိန္မွာ ရသေလာက္ လွည့္ျပန္ရမယ္။ တတ္နိုင္သမွ်ေက်ာေပးထားရမယ္။ ဒီဆရာနဲ႔ေ၀းရာကို ေျပးေနမွရမယ္။ မဟုတ္ရင္ သူခံစားနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဆရာနဲ႔ေက်ာင္းသားဆိုတည္းက ေ၀းေနျပီးသား အေနအထားနွစ္ခု ပိုမနီးလာခင္ သူကဦးေအာင္ ေ၀းေ၀းေျပးမွရမယ္။
"ေနဦး ၀မ္ရိေပၚ ငါေျပာတာမျပီးေသးဘူး"
ရိေပၚ လွည့္ျပန္တာ မေအာင္ျမင္။ သူေျခေတာင္မလွမ္းရေသးဘူး ေရွာင္းက်န္႔က သူ႔လက္ေကာက္၀တ္ကို ဖမ္းဆြဲထားတယ္။ သူေခါင္းငဲ့ရံုလွည့္ၾကည့္ေတာ့ မ်က္မွန္ေနာက္က ဆရာေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက စိတ္မရွည္ဟန္ျဖစ္ေနတယ္။ ရိေပၚ ဆက္မၾကည့္နိုင္ေတာ့ဘဲ ေခါင္းျပန္လွည့္လိုက္တယ္။
လက္တံကလည္း ရွည္လိုက္တာ.....ထိုင္ရာကမထတာေတာင္ သူ႔လက္ကို အသာေလးလွမ္းမွီတယ္။
"လႊတ္"
"မင္း... တကယ္ငါ့ကို ေျပာစရာမရွိဘူးလား"
"မရွိဘူး"
"အဲလိုေပၚတင္လိမ္လို႔ရလား"
"လႊတ္လို႔ေျပာေနတယ္ေလ.."
"၀မ္ရိေပၚ"
"ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို လႊတ္လုိက္ပါ..."
"မင္းတကယ္ ဘာမွေျပာစရာမရွိဘူးဆိုရင္ ငါ့ကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီး ေျပာေလ ၀မ္ရိေပၚ!"
ဆရာ ဘာလို႔ဒီလိုေတြလုပ္ေနတာလဲ။ သူေရွာင္ေနမွန္းသိရင္ ေရွာင္ေနတယ္လို႔မွတ္လိုက္ေလ။ ကုိယ္နဲ႔မဆိုင္သလိုေနလိုက္ေလ။ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြထဲ ရိေပၚတစ္ေယာက္က ေရွာင္ေနတာကို လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္လို႔ ဘာျဖစ္သြားမွာလဲ။ ဘာလို႔ ေျပးဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့သူ႔ကို ဆြဲထားတာလဲ။
မလုပ္ပါနဲ႔.......ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ ေနပါရေစ ဆရာရယ္...။
"မေျပာဘူး"
"၀မ္ရိေပၚ မင္းဘာလို႔အဲေလာက္ေခါင္းမာရတာလဲ စိတ္ထဲမထားနဲ႔တို႔ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးတို႔ အဲလိုစကားေတြက် ေျပာျပီး မင္းကိုယ္တိုင္ကျဖစ္ေနတာကိုသိလား! တစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနတာေတာင္မွ မ်ိဳသိပ္ျပီး ဘာလို႔ တစ္ေယာက္တည္းေျဖရွင္းဖို႔ လုပ္ေနရတာလဲ"
"ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို လႊတ္ပါ ဆရာေရွာင္းက်န္႔"
"မလႊတ္ဘူး စကားေျပာတာမျပီးမခ်င္း မလႊတ္နိုင္ဘူး"
Advertisement
"ဆရာ ဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ေနတာလဲ"
"ငါ့အတန္းသားကို ငါစိတ္ပူတာထူးဆန္းလို႔လား မင္းကသာ ထူးဆန္းေနတာ! ေယာင္လည္လည္လုပ္ေနတာ ရပ္ျပီး ပြင့္လင္းစမ္းပါ"
"ဆရာက တကယ္ငတံုးပဲ..."
"ဘာ.."
ရိေပၚ သူ႔ကိုဆြဲထားတဲ့ ေရွာင္းက်န္႔လက္ကို ခါထုတ္ျပီး လက္ေကာက္၀တ္ကို ဖမ္းကုိင္လိုက္တယ္။ ရုတ္တရက္ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အေျခအေနေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န္႔ မ်က္ခံုးပင့္သြားရျပီး ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိတယ္။
"ဆရာသာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ရင္ အရာအားလံုးက အဆင္ေျပသြားမွာကို..."
"၀မ္ရိေပၚ?"
"ကၽြန္ေတာ္ ဘာလို႔ဒီလိုျဖစ္ေနတာလဲ ဟုတ္လား"
သူ႔မ်က္လံုးေတြကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ရိေပၚဟာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ အတိုင္းအတာလြန္သြားတဲ့ပံု။ က်ံဳ႕ထားတဲ့မ်က္ခံုးထင္းထင္းေတြဟာ ျခေသၤ့တစ္ေကာင္ မာန္ဖီေနသလိုပဲ။
"ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆရာ့ကိုျပႆနာမတက္ေစခ်င္လို႔.. ကၽြန္ေတာ္ ဆရာနဲ႔မပတ္သတ္မိေအာင္ ခက္ခက္ခဲခဲႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္ ဒါေပမယ့္အနည္းဆံုးေတာ့ ဆရာ့ကို ကၽြန္ေတာ္အေ၀းကေန ေငးၾကည့္ခြင့္ေတာ့ရွိတယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ေလးနဲ႔ၾကည့္ေနခဲ့တာ ကၽြန္ေတာ္ အဲလိုေတာင္ၾကည့္ခြင့္မရွိေတာ့ဘူးလား"
"၀မ္ရိေပၚ ငါနားမလည္ဘူး"
"ဆရာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအတင္းေျပာခိုင္းတာ မဟုတ္ဘူးလား အခုေျပာေနျပီေလ"
"ေဟး မင္း..."
ရိေပၚက က်န္လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ေရွာင္းက်န္႔ပခံုးကိုတြန္းလာတယ္။ အားပါတာေၾကာင့္ ဘီးတပ္ကုလားထိုင္က အေနာက္ကိုေရြ႕ေရြ႕သြားတယ္။ အေနာက္က စားပြဲနဲ႔ တိုက္သြားမွ ရပ္သြားတယ္။ ၀မ္ရိေပၚက ေရွာင္းက်န္႔လက္ကုိလည္းမလႊတ္ ပခံုးကိုလည္းတြန္းထားတာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န္႔ရုန္းလို႔မရ။ ေကာင္ေလးက လူေကာင္ေသးေပမယ့္ အားကေတာ့သန္သည္။
"ဆရာ အရမ္းၾကားခ်င္ေနရင္ ေျပာျပမယ္ ဒါေပမယ့္ အေပးအယူအေနနဲ႔ ျပႆနာရွိလာခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဆရာ့ကိုပဲအျပစ္ပံုခ်မယ္ ရတယ္မလား"
"၀မ္ရိေပၚ ခဏ..."
"တကယ့္အမွန္က...."
အေနအထားက ထိုင္ေနတဲ့ေရွာင္းက်န္႔ကို ရိေပၚက မတ္တပ္ရပ္ျပီး အုပ္မိုးထားတယ္။ ေနရခက္တဲ့အေျခအေနႀကီးေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န္႔ နွလံုးခုန္ျမန္လာတယ္။ ၀မ္ရိေပၚရဲ႕ မ်က္လံုးေတြသာ ထိုးေဖာက္နိုင္စြမ္းရွိတယ္ဆိုရင္ ေရွာင္းက်န္႔ကိုယ္ကို ထုပ္ခ်င္းေဖာက္သြားမွာ ေသခ်ာတယ္။
"ကၽြန္ေတာ္ ဆရာ့ကိုခ်စ္လို႔"
ေရွာင္းက်န္႔မ်က္လံုးေတြ ၀ိုင္းစက္သြားတယ္။ ဘာျဖစ္တယ္?? ၀မ္ရိေပၚက သူ႔ကိုဘာျဖစ္တယ္??
"ကၽြန္ေတာ္ ဆရာ့ကိုခ်စ္တယ္ အရမ္းအရမ္းခ်စ္တယ္ ခ်စ္လြန္းလို႔အခုခ်က္ခ်င္း ဆရာ့ကို တြန္းလွဲျပီး အသက္ရွဴၾကပ္တဲ့အထိ ဖက္နမ္းပစ္ခ်င္တယ္"
"........"
"ကၽြန္ေတာ့္ေအာက္ပိုင္းကလည္း ဆရာ့အေၾကာင္းေတြးတိုင္း မတ္မတ္လာတယ္ ျပန္ေလွ်ာ့ရင္လည္း ဆရာ့ကိုပဲေတြးျပီး ေလွ်ာ့တယ္ ဒါမျဖစ္သင့္ဘူးပံုမွန္မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သိလည္း ကၽြန္ေတာ္မရပ္မိဘူး အဲလိုလုပ္တာ ဘယ္နွေခါက္ရွိေနျပီလဲေတာင္ မမွတ္မိဘူး"
"၀မ္ရိ...ေပၚ.."
"ကၽြန္ေတာ္ အဲ့လိုမ်က္လံုးေတြနဲ႔ ဆရာ့ကို ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနခဲ့တာ"
ေရွာင္းက်န္႔က လက္ကိုရုန္းဖို႔လုပ္ေတာ့ ရိေပၚ ေရွာင္းက်န္႔လက္ေကာက္၀တ္ကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ရင္း သူနဲ႔နီးေအာင္ပိုဆြဲလိုက္တယ္။ က်န္လက္တစ္ဖက္က ေနာက္ေက်ာက စားပြဲကိုေထာက္လိုက္တဲ့အခါ ေခါင္းေမာ့ထားတဲ့ေရွာင္းက်န္႔နဲ႕ ေခါင္းငု႔ံၾကည့္ေနတဲ့ရိေပၚရဲ႕ မ်က္နွာ၂ခုက ေတာ္ေတာ္နီးကပ္သြားတယ္။
"ေတြ႕လား ဆရာလန္႔သြားျပီမလား..."
ေရွာင္းက်န္႔ ဘာမွျပန္မေျပာနိုင္။ ရိေပၚကိုသာ ၾကည့္ေနမိတယ္။
"ဆရာဒါမ်ိဳးေတြ မၾကားခ်င္ဘူး ဟုတ္တယ္မလား..."
ရိေပၚ နာက်င္စြာ ၿပံဳးလိုက္ရင္း ေရွာင္းက်န္႔လက္ကုိလႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ ဒါပေမယ့္ သူ႔ကိုယ္က ဆရာ့ကိုအုပ္မိုးထားတုန္းပဲ။ ဆရာကေတာ့ ထိုင္ခံုမွာထိုင္လ်က္သား သူ႔ကိုတအ့ံတၾသၾကည့္ေနတုန္းပဲ။
"ကၽြန္ေတာ္ အခု ဆရာ့ကို အရမ္းအရမ္းကို ဖက္နမ္းပစ္ခ်င္တယ္ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထိန္းထားတယ္... ဘာလို႔လဲဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဆရာနဲ႔ေက်ာင္းသားျဖစ္ေနလို႔..."
ရိေပၚ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ျပီး သက္ျပင္းရွည္ႀကီး ခ်လိုက္မိတယ္။
"ကၽြန္ေတာ္ ဆရာ့ေက်ာင္းသားေတြထဲက တစ္ေယာက္မျဖစ္ခ်င္ဘူး.....ဆရာ့ခ်စ္သူပဲ ျဖစ္ခ်င္တာ.."
သူေျပာလိုက္မိျပီ။ သူမ်ိဳသိပ္ထားသမွ် စိတ္ထဲရွိတာအကုန္ေျပာလိုက္မိျပီ။
.
.
.
.
.
အဲေန႔က စိတ္ထဲရွိတာေတြ အကုန္ဖြင့္ထုတ္ျပလုိက္တဲ့ေနာက္ ၀မ္ရိေပၚဟာ သူ႔ကို သြားေတာ့မယ္ တစ္ခြန္းပဲေျပာျပီး ျပန္သြားခဲ့တယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ စဥ္းစားရခက္ေနတဲ့ပုစာၦက အေျဖထြက္သြားခဲ့ျပီ။ ဒါေပမယ့္ ေရွာင္းက်န္႕စိတ္ေတြက ေပါ့ပါးမသြားဘဲ ပိုေတာင္ထံုထိုင္းသြားတယ္။ ညကလည္း အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ သူက သာမန္ဆို အိပ္ခ်ိန္မွန္စားခ်ိန္မွန္တဲံ လူတစ္ေယာက္။ ဟိုငခၽြတ္ေလးရဲ႕ confession ကိုၾကားျပီးတဲ့ညက သူ႔ခမ်ာ တစ္ညလံုး ဟိုလွိမ့္ဒီလွိမ့္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့။
//အာ....ေခါင္းမၾကည္လိုက္တာ..//
စာသင္ခ်င္စိတ္မရွိေပမယ့္ စာသင္ခ်ိန္ကရွိေနတာေၾကာင့္ အခု ေရွာင္းက်န္႔တစ္ေယာက္ မႈန္ကုပ္ကုပ္နဲ႔ 3-B ကိုသြားေနရတယ္။
ဘာျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ဘက္ကေတာ့ အတန္းပိုင္ဆရာပီသရမယ္။ ဆရာနဲ႔ေက်ာင္းသား ဆက္ဆံသလို ပံုမွန္ဆက္ဆံရမယ္။ အရင္တည္းက အဲလိုပဲဆက္ဆံခဲ့တာဆိုေပမယ့္ အခုအေျခအေနက အီလည္လည္နဲ႕။ သူဘယ္လိုမ်က္နွာနဲ႔ စကားေျပာရပါ့။
//အဲ့ေကာင္စုတ္ေလးကေတာ့...//
"မဂၤလာနံနက္ခင္းပါ ဆရာေရွာင္းက်န္႔"
သူ႔အေၾကာင္းေတြးတိုင္း အနားေရာက္ေရာက္လာတတ္တာ ဘာအထာလဲ။ ဆင့္ေခၚခံရတဲ့နတ္ဆိုးေတာင္မွ သူ႔ထက္ေနွးေနဦးမယ္။
"ဘာလို႔စိုက္ၾကည့္ေနတာလဲ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္နွာ ဘာေပေနလို႔လဲ"
"ဟမ္ ဘာ..ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး"
"အယ္ ဆရာ့ပံုစံက အိပ္ခ်င္ေနသလိုပဲ ညကအိပ္မေပ်ာ္ဘူးထင္တယ္.. အင္းေပါ့ေလ လန္႔သြားမွာေပါ့ ဘယ္သူမဆိုလန္႔နိုင္တာပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း မ်က္နွာတည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ျပီး အဲလိုေျပာခံရရင္ လန္႔မွာပဲ"
ဘာလဲဟ...ဒီေကာင္ေလး။ ဘာမွမျဖစ္သလိုေျပာေနတာ...။ မေန႔က ေျပာခဲ့တာေတြအကုန္ အတည္ေရာဟုတ္ရဲ႕လား။ ခံစားခ်က္မေကာင္းလိုက္တာ ဘယ္လိုႀကီးတုန္း။
"၀မ္ရိေပၚ အခ်ိန္ရရင္ ငါနဲ႔သီးသန္႔စကားေျပာရေအာင္.. အမ္...ဘယ္လိုေျပာရမလဲ လူၾကားထဲသိပ္ေျပာလို႔မေကာင္းေတာ့.."
"ဟမ္?? မေျပာခ်င္ပါဘူး"
EXCUSE ME What the fuck?
"ကၽြန္ေတာ္ အခုတေလာ ဆရာနဲ႔ ၂ကုိယ္တည္းရွိလို႔မျဖစ္ေသးဘူး ဆရာ့လံုၿခံဳေရးအတြက္ အာမမခံနိုင္ဘူး အဲဗတာ့ စကားေျပာခ်င္ရင္ နည္းနည္းေစာင့္ေပးမွရမယ္"
ေျခလွမ္းျမန္တဲ့ေကာင္ေလးက သူ႔ထက္အရင္ အတန္းေပါက္၀ကိုေရာက္သြားျပီး သူ႔ဘက္လွည့္ၾကည့္တယ္။
"ကၽြန္ေတာ္ အရင္၀င္တာဆိုေတာ့ ဆရာ့ထက္ေနာက္မက်ဘူးမလား"
ေရွာင္းက်န္႔ နႈတ္ခမ္းလႈပ္ရံု ၿပံဳးလိုက္မိတယ္။ ၀မ္ရိေပၚက သူ႔ကိုသာမန္အတိုင္း ဆက္ဆံလို႔ သူနည္းနည္းစိတ္ေအးသြားရတယ္။ မဟုတ္ရင္ သူ႔ဘက္က ေတာ္ေတာ္ေနရခက္ေနမွာေလ။
ေရွာင္းက်န္႔ လက္ထဲက စာအုပ္နဲ႔ ရိေပၚေခါင္းကို ရိုက္ထည့္လိုက္ရင္း..
"ငါအတန္းထဲ၀င္ခ်ိန္ မင္းကထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ျပီးသားျဖစ္ေနရမွာ လဒရဲ႕"
"အ! နာလိုက္တာ"
စေတြ႕ခ်ိန္တုန္းက ၀မ္ရိေပၚဟာ နားလည္ရခက္တဲ့ ဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။ ေကာင္ေလးက အဆိုးအေပေလးနဲ႔ တူေနေပမယ့္လည္း တကယ္တမ္း အရြယ္နဲ႔မမွ်ေအာင္ လိမၼာပါးနပ္တယ္။
နားလည္ရခက္တယ္ လို႔ ေရွာင္းက်န္႔သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေကာင္ေလးက သူ႔ကိုခ်စ္လြန္းလို႔ အေ၀းကိုေျပးဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ အရူးေလးလည္း ဟုတ္တယ္။
To be continued~~
Advertisement
- In Serial215 Chapters
Black Market Merchant
Several years after major nuclear wars, followed by the rise of robotic armies, have caused the world to become post-apocalyptic. The year is 2276 and Earth is now full of anarchy, corruption, and dea...
8 902 - In Serial7 Chapters
Quiet kids
The following is a work of fiction, which includes a triple murder, bruises, a lonely house, a girl who wants to disappear, and quietness.
8 191 - In Serial75 Chapters
HAPPIER•TIMOTHÉE CHALAMET
HAPPIER (TIMOTHEE CHALAMET) "she's beautiful, she looks kind, she probably gives you butterflies"the rising romance of timothée and victoria, will they survive it without any problems? will they be happy? what happens in their relationship? they change each other's life that's for sure. (timothée chalamet x oc) (real life x social media)(2021)
8 114 - In Serial44 Chapters
Transmigrated Author: The Quiet Plum
[TATQP ©2019] Before being QQ, a novelist famous for her tragic works, she was first the world's most powerful weapon. Not a human but also not a robot. An existence that wasn't meant to be. But in this world, she was a plain author. That was what she believed. The author transmigrated in her own book. A premise that was done countless times. When the main leads got their happily ever after, what happens then? Will the so-called author live her life peacefully to the end of her days? Or will she regain all the memories of the past life she never wanted? — The younger brother: Jie, you can choose not to marry, I will support you! A certain fox: Don't touch my tail, you vile woman! Gentle General: That person seems familiar... Lovestruck Lieutenant: Will you still accept me? Cunning Emperor: I can use her to protect my nation! A nobody: Rest. You must be tired, Qiaoqiao. MC: Better run away now... Originally posted as experimental work. Still ongoing.
8 102 - In Serial15 Chapters
Master
he's my master and im his petand i broke myself for him
8 155 - In Serial53 Chapters
OBSESSED WITH YOU || KIM TAEHYUNG FF
#1 in TAEHYUNG #3 in FANFICTION"You are mine, and I won't hesitate to show it in front of whole world that you belong to me"~ Kim TaehyungStarted~10 july 2022Completed~
8 139