《Today, tomorrow and the day after ||Completed||》Chapter 3 (zawgyi)
Advertisement
၀မ္ရိေပၚ အထက္တန္းတတိယနွစ္ (ေနာက္ဆံုးနွစ္)
ေရွာင္းက်န္႔တာ၀န္က်တဲ့ အတန္းက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္။ သူ႔အတြက္ ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕ first impression ကေတာ့ နားလည္ရခက္တဲ့ ဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္ေလး။
"ဒီေန႔မင္းတို႔ကို တကၠသိုလ္၀င္တန္းစာေမးပြဲ အစမ္းေမးခြန္းေျဖခိုင္းမယ္ reference စာအုပ္ၾကည့္လို႔ရတယ္ မသိတာရွိရင္ေမးလို႔ရတယ္ အခ်င္းခ်င္းလည္းတိုင္ပင္လို႔ရတယ္ ဒါေပမယ့္ အေျဖတန္းမကူးခ်နဲ႔ ငါထိုင္ၾကည့္ေနမွာ"
"ဟာ ငါစာအုပ္အိမ္မွာက်န္ခဲ့တယ္ ေသပါျပီ"
"နင့္စားပြဲထဲမွာမဟုတ္ဘူးလား"
"ငါမေန႕ကအိမ္ယူသြားျပီး က်န္ခဲ့တာ.."
"ငါ့ဟာလာမငွားနဲ႔ မေပးဘူး ဟားဟားဟား"
ေက်ာင္းသားေတြက စာရြက္ေတြလက္ဆင့္ကမ္းေနၾကခ်ိန္ ေရွာင္းက်န္႔ ေနာက္ဆံုးခံုက မႈန္ကုပ္ကုပ္ရုပ္နဲ႔ေကာင္ေလးကို ၾကည့္မိတယ္။ ေမးေထာက္ျပီး စိတ္မပါလက္မပါနဲ႔ စာရြက္လွန္ေနတဲ့ ၀မ္ရိေပၚ။ ထံုးစံအတိုင္း တေလာကလံုးကိုလ်စ္လ်ဴရႈျပီး don't know don't care အေငြ႕အသက္ေတြ လႊမ္းၿခံဳထားတယ္။
၀မ္ရိေပၚရဲ႕ အဆင့္ေတြက ပံုမွန္ပဲ။ စာမည့ံသလို အေတာ္ဆံုးထဲမွာလည္းမပါဘူး။ သူ႔ပံုစံက အၿမဲပ်င္းတိပ်င္းရြဲနဲ႔ ေခ်ာင္ထဲကုပ္ေနတတ္တယ္။ တစ္ခါတေလက်လည္း တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ ဘတ္စကတ္ေဘာ ေဆာ့ေနတတ္ျပန္တယ္။ ေကာင္ေလးက ဘာကိုမွမယ္မယ္ရရ စိတ္၀င္စားတာမရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခိုင္းတဲ့အလုပ္ေတြကို အခ်ိန္ျမန္ျမန္နဲ႔ တိတိက်က်လုပ္တတ္တယ္။
သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္နဲ႔ ေဟးလားဟားလား လုပ္တဲ့အခ်ိန္လည္းရွိတယ္။ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္စကားေတြနဲ႔ စေနာက္ေနတာကိုလည္း ေရွာင္းက်န္႔ၾကားဖူးတယ္။ သူ႔အေနအထိုင္ အျပဳအမူေတြက ဆရာတစ္ေယာက္အတြက္ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနေပမယ့္ တကယ္တမ္း သူဟာ သာမန္ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ ၀မ္ရိေပၚနဲ႔ ပတ္သတ္လာရင္ ေရွာင္းက်န္႔အေတြးေတြက အထင္နဲ႔အျမင္လြဲေနတတ္တယ္။။
၀မ္ရိေပၚကို အေပ်ာ္အပါးမက္တယ္လို႔ မင္းထင္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းက် အေနေအးျပီး တိတ္ဆိတ္တယ္။ သူက ဘယ္အရာကိုမဆို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္လုပ္နိုင္လည္းပဲ passionate ျဖစ္တာမ်ိုးက်ေတာ့လည္း မရွိျပန္ဘူး။ အေပါင္းအသင္းေတြ တစ္ၿပံဳႀကီးရွိတယ္ ဒါေပမယ့္ မင္းသတိထားမိခ်ိန္ေတြမွာ သူဟာ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနတတ္တယ္။ စာကိုထိထိမိမိလည္း မႀကိဳးစားသလို club activities ေတြကိုလည္း စိတ္မ၀င္စားဘူး။ စကားမ်ားတဲ့ type လို႔ထင္ရေပမယ့္ မလိုအပ္ရင္ တစ္ခြန္းမွမဟတတ္တဲ့ လူစားမ်ိဳးလည္းျဖစ္ေနတတ္တယ္။
၀မ္ရိေပၚဟာ နားလည္ရခက္တယ္။ အတန္းပိုင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကုိယ့္အတန္းသားေတြအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိေနရမယ္ဆိုေပမယ့္ ၀မ္ရိေပၚကိုေတာ့ သူအခုထိနားလည္ရခက္တုန္းပဲ။
ဘယ္အရာကိုမွစိတ္၀င္တစားမရွိတဲ့ ၀မ္ရိေပၚက ေရွာင္းက်န္႔ကိုဖက္ထားခ်ိန္မွာ တုန္ယင္ေနခဲ့တယ္။ ခႏၶာကုိယ္က မဆိုသေလာက္ေလးပဲ တုန္ေနေပမယ့္ ေကာင္ေလးရဲ႕နွလံုးခုန္သံေတြကေတာ့ ၀ုန္းဒိုင္းႀကဲေနခဲ့တယ္။
"ငါသူ႔ကိုတြန္းထုတ္လို႔မျဖစ္ဘူး" ဆိုတာက ေရွာင္းက်န္႔ေခါင္းထဲ ေရာက္လာတဲ့ ပထမဆံုးအေတြး။ သူဘာလို႔မ်ား အဲလိုေတြးခဲ့မိတာလဲ.....။
"ဆရာ ကၽြန္ေတာ္ဒီအပိုင္းေလးေမးခ်င္လို႔"
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ေခၚသံေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န္႔အေတြးစေတြ ျပတ္သြားတယ္။
"ဘယ္ဟာလဲ"
"question 2 နံပါတ္ ၁ က ဒီလိုေရးျပီး ဒီလိုလုပ္လုိက္ရင္ရလား ဆရာ"
"မင္းဒါမ်ိဳးေတြ ခဏခဏတြက္တယ္မဟုတ္ဘူးလား"
"ဆရာကလည္း ကၽြန္ေတာ္သခ်ၤာညံ့တာ ဆရာလည္းသိရဲ႕သားနဲ႔"
ဆရာေရွာင္းက်န္႔ စာရွင္းျပေနတာကို ေနာက္ဆံုးတန္းက မႈန္ေတေတမ်က္နွာနဲ႔ ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္က ေငးၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားေလးဟာ အလင္းနွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းတဲ့ ၾကယ္ေလးေတြကိုလွမ္းၾကည့္ေနသလိုပဲ။ အၾကည့္ေတြကလြမ္းေဆြးဖြယ္ေကာင္းတယ္။
မုန္႔စားဆင္းခ်ိန္ေရာက္လို႔ တစ္ေက်ာင္းလံုး ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူသံေတြနဲ႔ ဆူညံသြားတယ္။ ေရွာင္းက်န္႔လည္း ဖိုင္တြဲကိုင္ရင္း ေန႔လည္စာစားဖို႔ စာသင္ခန္းထဲကထြက္လာခဲ့တယ္။ မ်က္လံုးေထာင့္မွာ လူတစ္ေယာက္သူ႔ကိုၾကည့္ေနတာ သတိထားမိလုိ႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္ ၀မ္ရိေပၚကိုေတြ႕ရတယ္။ ၀မ္ရိေပၚက သူ႔ကိုၾကည့္မေနဘဲ အျခားေက်ာင္းသားနဲ႔ စကားေျပာေနတယ္။
ေက်ာင္းေဆာင္ေထာင့္မွာ ဖက္ျပီးတဲ့ေန႔ကစလို႔ ၁၀ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ေရွာင္းက်န္႔ တစ္ခုသတိထားမိလာတယ္။
//သူငါ့ကိုၾကည့္ေနတာ ဟုတ္တယ္မလား//
၀မ္ရိေပၚဟာ သူ႔ကို မၾကာခဏၾကည့္ေနတတ္တယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္။
ဘယ္တည္းက စတာလဲေတာ့ မသိဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႔ကိုၾကည့္ေနတာ အာရံုရလို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္တိုင္း ၀မ္ရိေပၚကအဲ့ေနရာမွာ အၿမဲရွိေနတယ္။ မ်က္လံုးခ်င္းေတာ့ တစ္ခါမွမဆံုဘူး။ တစ္ခါေလးေတာင္မဆံုဖူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၀မ္ရိေပၚဟာ ေသခ်ာေပါက္ သူ႔ကိုၾကည့္ေနခဲ့တာ။
ဒီေကာင္ေလး သူ႔ကိုတစ္ခုခုမ်ား ေျပာခ်င္ေနတာလား....။
"၀မ္ရိေပၚ"
ေခၚတာေတာ့ လွည့္ၾကည့္သားပဲ။
"survey မအပ္ရေသးတာ မင္းတစ္ေယာက္တည္းပဲက်န္ေတာ့တယ္ မနက္ျဖန္ ေသခ်ာေပါက္ယူလာခဲ့ မေမ့ခဲ့နဲ႔"
ေကာင္ေလးက သူ႔ကိုခပ္တည္တည္ပဲ ရပ္ၾကည့္ေနတယ္။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ျဖစ္လို႔ corridor မွာ သူတို႔၂ေယာက္နဲ႔ ေက်ာင္းသူအနည္းငယ္သာ ရွိတယ္။
"ဒီေန႔အျပီးထပ္ရမယ္လို႔ ငါေျပာထားတယ္မဟုတ္ဘူးလား မနက္ျဖန္ထပ္ေမ့ခဲ့ရင္ ဒဏ္ခတ္ခံရမယ္ေနာ္"
"အာ....သိပါျပီ သိပါျပီ မနက္ျဖန္ေသခ်ာ ယူခဲ့ပါ့မယ္"
"ေနဦး ၀မ္.."
"မနက္မွေတြ႕မယ္ ဆရာ ဘိုင့္ဘိုင္"
၀မ္ရိေပၚဟာ သူ႔ကို စကားေျပာခ်င္ပံုမရဘူး။ အခုေခတ္ကေလးေတြမ်ား နားလည္ရခက္လိုက္တာ။ ဒါမွမဟုတ္ ၀မ္ရိေပၚျဖစ္ေနလို႔ကို နားလည္ရခက္ေနတာပဲလား။
ရံုးခန္းထဲကို ဆရာမ ဇစ္ယ်ီ (၀မ္းခ်င္) တစ္ေယာက္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္၀င္လာတယ္။ စားပြဲေပၚပစ္ခ်လိုက္တဲ့ ဖိုင္တြဲဆီက ဘုံးကနဲအသံေၾကာင့္ စိတ္တိုစရာႀကံဳလာမွန္း သိလိုက္ၾကတယ္။
"ဆရာမ ဘာမေကာင္းတာျဖစ္လာလို႔လဲ"
သေဘာေကာင္းျပီး မ်က္နွာခ်ိဳတဲ့ ဆရာ လ်ဴဟိုင္ခြမ္း (လန္ ရွီးခ်န္) က ေမးတယ္။
"ေက်ာင္းသားေတြက ဘုကလန္႔တိုက္လိုက္လို႔ ဆရာေရ...အခုကေလးေတြမ်ား ဆိုးလိုက္တာ"
"ဘာေတြဘုကလန္႔တိုက္လို႔လဲ"
အတန္းျပီးလို႔ျပန္၀င္လာတဲ့ ယြီပင္း (၀မ္းနင္) ကလည္း ၀င္စပ္စုတယ္။ ဇစ္ယ်ီက ေရတစ္ခြက္ အ၀ေသာက္ရင္း ေဒါသေျဖျပီးေနာက္ ေသခ်ာေျပာျပတယ္။
"3-E က ေက်ာင္းသားေတြေပါ့ ဆရာမကို ရိုေသတယ္ကိုမရွိပါဘူး ဆံပင္အနက္ျပန္ဆိုးခဲ့လို႔ေျပာတာကို ဆရာမ ပိုက္ဆံေပးမွာမို႔လို႔လား ဒါဆိုးထားတာ ဘယ္ေလာက္ကုန္လဲသိလား ဆိုျပီးေျပာတာေတြ အရမ္းေဒါသထြက္စရာေကာင္းတယ္"
Advertisement
ဆရာဟိုင္ခြမ္းက စိတ္ေလွ်ာ့ဖို႔ေျပာတယ္။ ယြီပင္းကေတာ့ မထူးဆန္းသလိုမ်က္နွာနဲ႔ သူ႔စားပြဲသူထိုင္ျပီး အလုပ္ဆက္လုပ္ေနတယ္။ 3-E ဆိုတာက ေက်ာင္းရဲ႕အဆိုးဆံုးအတန္း။ နွစ္က်ေတြလည္းရွိတယ္။ အဆိုးအမိုက္ေကာင္ေတြလည္းရွိတယ္။ ပိုက္ဆံရွိတယ္ဆိုျပီး ထင္ရာစိုင္းတဲ့ေကာင္ေတြလည္းရွိတယ္။ ဆရာမေတြမေျပာနဲ႔ ဆရာေတြေတာင္ ေၾကာက္ခ်င္မွေၾကာက္တာ။ ထူးေတာ့ထူးဆန္းတယ္ ဒီေကာင္ေတြက 3-B အတန္းပိုင္ ေရွာင္းက်န္႔ရယ္ 3-C အတန္းပိုင္ ယြီပင္းရယ္ ကာယဆရာ ရိက်ိဳး (ႏ်ဲ႕မင္ၾကြယ္) ကိုေတာ့ အေသေၾကာက္ၾကတယ္။
ေရွာင္းက်န္႔ သူတို႔အတန္းကိုတစ္ခါ အစား၀င္သင္ေပးဖူးတယ္။ ပါးစပ္နဲ႔ေျပာမရတဲ့ေကာင္ေတြကို လက္ထဲရွိသမွ်နဲ႔ ေကာက္ေပါက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေဘာဖ်က္နဲ႕ပစ္မလား ေျမျဖဴနဲ႕ပစ္မလား ေတြ႕ကရာနဲ႔ပစ္မလား ဘာနဲ႔ပစ္ပစ္ လက္တည့္တဲ့ေရွာင္းက်န္႔ကို ၿဖံဳသြားၾကတယ္။ အထက္တန္းတုန္းက ေက်ာင္းေဘ့စ္ေဘာအဖြဲ႔မွာ ေရွာင္းက်န္႔က Pitcher ေလ (ေဘာလံုးပစ္တဲ့လူ)။ ႀကိဳက္တဲ့ေကာင္လာခဲ့ မထိဘူးဆိုတာမရွိေစရဘူး။
"ျပီးေတာ့ ဟို၀မ္ရိေပၚဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္"
ရင္းနွီးေနတဲ့နာမည္ကိုၾကားလိုက္ေတာ့ အာရံုက ဇစ္ယ်ီဆီ တန္းေရာက္သြားတယ္။
"သူ႔ကိုလည္း ဆံပင္ျပန္ဆိုးဖို႔ အခါခါေျပာတယ္ အခုထိေခါင္းကျဖဴေနတုန္း ေျပာသမွ်ကို ဒီဖက္နားက၀င္ ဟိုဘက္နားက ထုတ္ေနလားမသိဘူး"
"ဆရာမဇစ္ယ်ီ သူက ကၽြန္ေတာ့္စကားကိုေတာင္ အဖက္မလုပ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လ်စ္လ်ဴရႈထားတာ ဆရာမသူ႔အတြက္ အပင္ပန္းခံမေနပါနဲ႔"
ေတာက္ေလွ်ာက္တိတ္ေနခဲ့တဲ့ ေရွာင္းက်န္႔ဆီက အသံထြက္လာတာမို႔ အားလံုးရဲ႕အၾကည့္က ေရွာင္းက်န္႔ဆီေရာက္လာတယ္။ ေရွာင္းက်န္႔ကေတာ့ ေအးရာေအးေၾကာင္း typing ရိုက္ေနဆဲ။
ဇစ္ယ်ီရဲ႕ ပြစိပြစိအသံက ျငိမ္က်သြားတယ္။ ေရွာင္းက်န္႔က အျခားသူကိစၥေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ၀င္မပါဘူး။ သူ႕ကိစၥကို၀င္ပါလာရင္လည္း မႀကိဳက္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေၾကာင္းသိတဲ့ဇစ္ယ်ီက စကားလွမ္းေၾကာင္းလႊဲျပီးေတာ့ အလုပ္ဆက္လုပ္ေနတယ္။ ယြီပင္းကေတာ့ ၿပံဳးစိစိ။
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မို႔လို႔ ေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ ေက်ာင္းေဘာလံုးအသင္းက ေလ့က်င့္ေရးဆင္းေနၾကတယ္။ ေရွာင္းက်န္႔တစ္ေယာက္ကေတာ့ လူသိပ္မလာတဲ့ ေက်ာင္းေဆာင္ေထာင့္ကို ေရာက္ေနတယ္။ ဟို ေၾကာင္ရုပ္ဆိုးေလး ကိုအေျခအေနလာၾကည့္ျခင္း။
"မင္းက တကယ္ရုပ္ဆိုးေလးပဲ"
အရင္ေနရာေလးမွာပဲ ေခြအိပ္ေနတဲ့ေၾကာင္ျဖဴေလးက သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္တယ္။ ေရွာင္းက်န္႔ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ျပီး အေမြးျဖဴျဖဴေတြကို ပြတ္ေပးေတာ့ ပ်င္းပ်င္းရိရိနဲ႔ သမ္းတယ္။ ေရွာင္းက်န္႔မ်က္လံုးထဲ စာသင္ခ်ိန္ေတြဆို သမ္းေနတတ္တဲ့ ၀မ္ရိေပၚကိုေျပးျမင္မိတယ္။
"pfft ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ မင္းက ၀မ္ရိေပၚနဲ႔ ေတာ္ေတာ္တူတာပဲ"
ေၾကာင္ေလးက သူေျပာတာကိုဂရုမစိုက္ဘဲ ျပန္အိပ္ေနတယ္။ ေၾကာင္ရုပ္ဆိုးေလးက တကယ္ကို ၀မ္ရိေပၚနဲ႔တူတယ္။ ပ်င္းတိပ်င္းရြဲနဲ႔ မ်က္နွာကလည္း ေပကပ္ကပ္။ အၿမဲတမ္း ေခ်ာင္ထဲကုပ္ျပီးျငိမ္ေနတယ္။ လူကိုလည္းဂရုမစိုက္ တစ္ေလာကလံုးကိုဂရုမစိုက္။
"ကၽြန္ေတာ့္ကို ရုပ္ဆိုးတယ္လို႔ေျပာတာေပါ့ေလ"
အသံၾကားတာနဲ႔ ဘယ္သူဆိုတာေျပာစရာမလို။ ေရွာင္းက်န္႔ မသိမသာၿပံဳးလိုက္ရင္း လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။
"သူမ်ားကို ရုပ္ဆိုးတယ္ေျပာတာမေကာင္းဘူးေနာ္ ဆရာ... မယဥ္ေက်းရာေရာက္တယ္"
"ငါက မင္းနဲ႔တူတယ္ပဲေျပာတာေလ မင္းရုပ္ဆိုးတယ္မေျပာပါဘူး"
"သူကရုပ္ဆိုးတယ္ေလ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တူတယ္လို႔ေျပာတာက ကၽြန္ေတာ့္ကိုရုပ္ဆိုးတယ္ေျပာတာနဲ႔ အတူတူပဲ မဟုတ္ဘူးလား"
"လွ်ာရွည္လိုက္တာ..."
ရိေပၚလည္း ေရွာင္းက်န္႔နား ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ရင္း ေၾကာင္ေလးကိုပြတ္သပ္တယ္။
"မင္းက ဒီကိုဘာလာလုပ္ျပန္တာလဲ"
"ဒီရုပ္ဆိုးကို အေျခအေနလာၾကည့္တာေလ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ၾကာေနျပီ သူအခုထိဒီမွာပဲေနေနတုန္း"
"အင္း သူတစ္ေယာက္တည္းေနေနရင္ ကိစၥမရွိပါဘူး အျခားေၾကာင္ေတြထပ္မေခၚလာရင္ ျဖစ္တယ္"
ဒီလိုက်ေတာ့လည္း သူတို႔က ဘာမွမျဖစ္ခဲ့တဲ့အတိုင္း စကားေတြေအးေဆးေျပာေနၾကတယ္။
//အရင္တည္းက ဒီလိုေအးေဆး ဆက္ဆံရင္ ျပီးေနတာပဲကို...အူေၾကာင္ၾကားေလး//
ရိေပၚက ေၾကာင္ကိုပြတ္သပ္ရင္း ၿပံဳးတယ္။ ေရွာင္းက်န္႔သတိထားမိတယ္။ ဒီေကာင္ေလးက သူ႔လိုပဲ အရယ္အၿပံဳးနည္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္လိုလက္ရ ၿပံဳးရယ္လာျပီဆိုရင္ အေပၚနႈတ္ခမ္းက အသည္းပံုခံုးေလးလို ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ ရိေပၚကိုသူၾကည့္မရေပမယ့္ ၿပံဳးလိုက္ရင္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာကေတာ့ ျငင္းလို႔မရတယ္။
//မင္းက ရုပ္မဆိုးပါဘူး ၀မ္ရိေပၚ//
"၀မ္ရိ.."
"ဆရာ"
ရိေပၚရဲ႕ ၾသရွရွအသံက ေရွာင္းက်န္႔အသံကိုဖံုးသြားတယ္။
"ဟိုေန႔က ကိစၥအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ဟမ္... အခုမွဘာထျဖစ္တာလဲ"
"ေတာင္းပန္စကား တစ္ခြန္းေလာက္ေတာ့ေျပာသင့္တယ္ထင္လို႔... အဲ့ေန႔က ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္အေျခအေနက မတည္မျငိမ္ျဖစ္ျပီး ဆရာ့ကို အဆင္မေျပျဖစ္သြားေစတာ...ေတာင္းပန္ပါတယ္"
၀မ္ရိေပၚက နားလည္ရခက္တယ္။ ရက္သတၱပတ္ေက်ာ္လြန္ေနျပီျဖစ္တဲ့ ကိစၥကို ဘာလို႔အခုမွ လာေတာင္းပန္ေနရတာလဲ။ သူ႔ေခါင္းထဲ တကယ္ပဲ ဘာေတြေတြးေနတာလဲ။
"မင္းေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူး ဘာမွအေထြအထူးျဖစ္သြားတာမွ မဟုတ္တာ..."
၀မ္ရိေပၚ မ်က္နွာတစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားတာ သူျမင္လိုက္တယ္။
"ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္"
ရိေပၚ ေက်ာပိုးအိတ္လြယ္ကာ သူ႕ကိုေက်ာခိုင္းထြက္သြားတယ္။
"၀မ္ရိေပၚ မင္းမွာတစ္ခုခု အခက္အခဲရွိေနရင္ ငါ့ကိုေျပာလ႔ိုရတယ္ေနာ္ ငါနားေထာင္ေပးမယ္"
ရိေပၚ ေရွာင္းက်န္႔ကို လွည့္မၾကည့္ဘူး။
"ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး စိတ္ထဲမထားနဲ႔"
ေက်ာျပင္ေလးက တျဖည္းျဖည္းေ၀းကြာသြားတယ္။ ေရွာင္းက်န္႔ တစ္ေယာက္ ေငးရင္းက်န္ခဲ့တယ္။
//ဘာကိုစိတ္ထဲမထားရမွာလဲ ၀မ္ရိေပၚ ဘာမွမရွိတာ ဘာကိုစိတ္ထဲထားရမွာလဲ//
To be continued~~
_______________________________
အငယ္ေတြက မေကာင္းဘူးေနာ္
Advertisement
- In Serial13 Chapters
A Beautiful Catastrophe
“Do you have regrets in life? As for me, of course I do. Lots of them in fact—my short life span, wasted youth, unfulfilled potential, and worse, no love life. If you’re given a chance to live once more, will you take it? You bet I will! And this time… I’ll make sure to do all the things I want! Live my dreams and fulfill my potential! This time… I’ll make sure to be happy—and maybe, fall in love too.” - Senara Lee Synopsis: “You are the author of your life. It is your choice to either fill it with joy or tragedy.” A dying woman reminisces on her short life and comes to regret not doing the things she likes—always sacrificing her own happiness for her family. On her deathbed, she whispers her wishes to a friend. “If only I could go back in time… I’ll make sure to live my life for my sake and not somebody else’s.” Little did she know that her impossible wish would come true with the help of a mysterious woman. And in her second chance at life, she meets a certain problematic person… “Kaiden Ma.” Both the goal and envy of many men around the world, this young and handsome genius, who is also the heir to “Red Dragon Holdings”, has a little problem. One—he is way too grumpy; and two—he is mysophobic. With his family pushing him in a relationship, the problem escalated. For how can he possibly be in a relationship if he can’t even touch anyone? Due to this, he is forced to look for a suitable “pretend” partner. “Senara Lee. I’d like to offer you a deal.” “Hm? A deal? What deal?” “I need a fake girlfriend and you’re the only one who’s trustworthy enough to assume the position. Be my girlfriend for a year and I’ll make one of your books into a movie.” “For real?! You bet I’m in! Anything for my babies!” (babies—she’s referring to her books, yes, she calls them her babies). And so, their hilarious and catastrophic game begins… Well, at least until the “Guardians of Fate” comes in. ============ FOLLOW ME and add me to your FAVOURITES if you like the story and leave me a review! ~ Update Schedule: 1 chapter daily ~ ============ FOLLOW ME ON: Facebook Page: Macy_Bae Instagram: author_macy_bae Youtube: Macy_Bae Spotify: Macy Bae Commissioned Cover done by @cyuuri21 You can follow here on Instagram by searching her username
8 186 - In Serial30 Chapters
Opposites Attract
John Johnson, the youngest of the Johnson siblings in the castle. His sister being THE Luna of all Luna's, being married to the Alpha king and all, he was well known at his highschool with all werewolves in his pack. Being the football quarterback and the hottest senior at Royal High School, it wasn't hard for him to catch the eye of every female in the school, well at least not the female he was looking for. His mate was the only female he wanted his life, to be with, to love, and to cherish.Even though many female wolves wanted him he continued to look for her, and he never stopped. Little did he know his mate was hiding from him because she was the total opposite of what he was at school. Vivian Tran. A sass mouthed, always hungry,book worm, and school nerd of a wolf. She was the type of person to never understand why the moon goddess had to choose who you fall in love with if you can just fall in love with someone you've known for a long time. Like a best friend. Which was some thing she had before, a guy best friend. The downfall that broke her heart was that sadly her best friend found his mate and left her all alone at school having to deal with bullying, stress, and no friends. She never wanted anything to do with a guy for the rest of her life since then, but could the heart filled, love hungry, kind wolf John change her mind? (Story based on the character John John from my book 'The Beast and Me')...Highest Rankings: #3 Short story (1.24.22)#2 Nerd girl (1.24.22)
8 93 - In Serial7 Chapters
The Tyrant's Lone Warrior
Enya Jonz, an unlucky woman who was reborn in a novel as the daughter of a ruined noble house. With the memories of her past life, she plans to survive and change her doomed fate. As a result, she was sent to another kingdom to become a maid for the tyrant king. Her goal was simple: Survive and live a good life without getting notice until she returns to the countryside or so she thought. *PICTURE ISN'T MINE* Warning: English is not my first language. Please understand the errors in my story. I would really appreciate it if you give me reviews or feedbacks so I can correct my mistakes. Hope you enjoy reading!
8 68 - In Serial37 Chapters
Her Seduction | ✔
• N O T A F A N F I C T I O N •The things I do are not for pleasure or entertainment. I do them for the sake of revenge. I seduce Vampires, drink their blood, take their money and leave them in an uncomfortable situation. Of course I can drink their blood, as long as they are not an original, a Pureblood. Purebloods are very dangerous, very strong and very beautiful. They are the ones first born and cannot be killed. They can kill anything, even normal Vampires, with just one finger of theirs. Their blood is extremely dangerous to normal Vampires, it can kill us starting from the inside and finishing on the outside. That's what I was taught. So one night, when a beautiful, supposed-to-be Vampire caught my eyes, I decided to make him my prey. But catching his attention was the biggest mistake I've ever done. Bad move.He was a Pureblood. ~ ✧ ~ ✧ ~ ✧ ~ ✧ ~WARNING: I WROTE THIS STORY WHEN I WAS 14/15! THIS WAS MY FIRST STORY ON WATTPAD SO IT WILL BE VERY CRINGE! IF YOU WANT TO READ IT, READ IT, BUT DON'T COMPLAIN! © Copyright EXOtic_Devil, 2014. All Rights Reserved.
8 155 - In Serial26 Chapters
Catch me if you can
Camila's a beat cop when she meets Lauren Jauregui - daughter of infamous gang boss Mike Jauregui. When a chance encounter sparks years of petty arguing and arrest attempts, Camila learns the world isn't as black and white as she once thought.Highest ranking #2 camren (24/07/20) #29 fifthharmony (10/11/20)
8 112 - In Serial140 Chapters
Of All Things, I Became a Crow
After Yeo-ju dies in an accident, she is reincarnated as a crow in a female-oriented (otome) game she played a long time ago. The first place she opened her eyes was in a forest, and she was afraid and terrified of the reality that she had to live as a crow in the future. Thinking that she needs to find someone to raise her, she searches for people and finds the wounded Crown Prince Karmeut. She hopes that the Crown Prince will take care and raise her later with utmost sincerity. She evaded the orcs, bring him food, and find some herbs to heal him… Thank you for reading Of All Things, I Became a Crow novel @ ReadWebNovels.net Read Daily Updated Light Novel, Web Novel, Chinese Novel, Japanese And Korean Novel Online.
8 197
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
