《Cinderellaနဲ႔တူတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ》အပိုင္း - ၃၁ (Final)
Advertisement
Zawgyi
ဝမ္ရိေပၚ
"ေဘဘီရဲ႕လက္ထပ္ပြဲ!!!..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ေအးေလ...ငါ့သားမသိေသးဘူးလား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"မျဖစ္ႏိုင္တာဒယ္ဒီရာ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ျဖစ္ႏိုင္လို္ပဲဖိတ္စာေတြလဲဖိတ္ၿပီးသြားၿပီ...
သားအလုပ္႐ႈပ္ေနလို႔အဲ့အေၾကာင္းေတြ
မသိတာျဖစ္မယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"သားမယံုဘူးဒယ္ဒီရာ...မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥ
ႀကီးကို...ေဘဘီကသားနဲ႔ပဲလက္ထပ္ရမွာ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"မယံုလဲဒီဖိတ္စာသာဖြင့္ဖတ္ၾကည့္လိုက္
ေတာ့..."
ဝမ္ရိေပၚ
"မၾကည့္ေတာ့ဘူးဗ်ာ...ဒယ္ဒီ၁ျခားကားနဲ႔
ပဲလိုက္ခဲ့ေတာ့...သားသူနဲ႔ခုခ်က္ခ်င္းေတြ
မွျဖစ္မယ္..."
ရိေပၚႏွင္းဆီပန္းစီးႀကီးပစ္ခ်ခဲ့ၿပီးကားအျမန္
ေမာင္းကာေ႐ွာင္က်န္႔ရွိရာထြက္လာခဲ့
ေတာ့တယ္...
မဂၤလာပြဲကဘယ္မွာက်င္းပမွန္းမသိလို႔သူ႔
ဒယ္ဒီဆီဖုန္းနဲ႔ျပန္ၿပီးလွမ္းေမးရေသး
တယ္...
လိပ္စာသိတာနဲ႔ကားကိုအ႐ွိန္ျမႇင့္ကာ
ေမာင္းလာခဲ့ေတာ့တယ္...
မဂၤလာခန္းမေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ကားေပၚ
ကဆင္းလာၿပီးအက်ႌအတြင္းအိပ္ကပ္ထဲ
မွာဓားခြၽန္၁ေခ်ာင္းလဲဖြက္ယူလာခဲ့တယ္...
မဂၤလာခန္းမႀကီးရဲ႕တံခါးကိုေျခေထာက္နဲ႔
ျပင္းျပင္းကန္ဖြင့္ထည့္လိုက္ေတာ့
သတို႔သားဝတ္စံုျပည့္နဲ႔သူ႔ခ်စ္ခ်စ္ေလးကို
လွမ္းျမင္လိုက္ရပါၿပီ...
ရိေပၚခပ္ျမန္ျမန္ေ႐ွာင္က်န္႔ဆီေလွ်ာက္သြား
ၿပီးအနားေရာက္ေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕လက္
ကိုအတင္းဆြဲၿပီးခန္းမထဲကေခၚထုတ္လာ
တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔လဲ႐ုန္းလိုက္ၿပီး...
"ကိုကိုဘာလုပ္တာလဲ..."
"ကိုယ္နဲ႔ျပန္လိုက္ခဲ့..."
"မလိုက္ဘူး...ေဘဘီလက္ထပ္ေတာ့မယ္..."
"ဘာေျပာတယ္!!!ေဘဘီဘယ္သူနဲ႔မွ
လက္မထပ္ရဘူး...ခုခ်က္ခ်င္းကိုနဲ႔ျပန္လိုက္
ခဲ့..."
"မလိုက္ဘူးဆို...လံုျခံဳေရးေတြ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔အသံေၾကာင့္ေတာင့္ေတာင့္
ေျဖာင့္ေျဖာင့္လံုျခံဳေရး၂ေယာက္ထြက္
လာၿပီးရိေပၚကိုဘယ္၁ေယာက္
ညာ၁ေယာက္ဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္ၾကတယ္...
ရိေပၚဝမ္းနဲခ်င္းမ်ားစြာနဲ႔...
"ေဘဘီလုပ္ရက္လွခ်ည္လားကြာ...
ခုခ်ိန္ထိကိုယ့္ကိုအ႐ုပ္၁႐ုပ္လိုကစားခဲ့တာ
ေပါ့ေလ..."
"ကိုကိုထင္ခ်င္သလိုထင္ပါ...
ခုခ်ိန္မွာေဘဘီ ကိုကို႔ ကိုစကား၁ခြန္းပဲ
ေျပာခ်င္တယ္..."
အဲ့လိုေျပာၿပီးသူ၁ခါမွမျပံဳးဘူးတဲ့ႏႈတ္ခမ္း
၁ဖက္သာေကြးၿပီးျပံဳးလိုက္တယ္...
ၿပီးေတာ့အိပ္ကပ္ထဲကေန၁စံု၁ခုဆြဲ
ထုတ္ကာရိေပၚေ႐ွ႕ဒူး၁ဖက္ေထာက္
ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး...
"ကိုကို Will you merry me..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ထုတ္ယူလိုက္တဲ့အရာကေတာ့
လက္စြတ္ဘူးေလး...
ရိေပၚအံ့အားသင့္ၿပီးပါးစပ္အေဟာင္းသား
ျဖစ္သြားတယ္...
ခ်က္ခ်င္းပဲလံုျခံဳေရးေတြလဲရိေပၚကိုခ်ဳပ္
ထားရာကေနလႊတ္ေပးလိုက္ၿပီးသူတို႔ေန
ရာသူတို႔ျပန္သြားရပ္ေနၾကတယ္...
"ဘယ္လို ေဘဘီ..."
"ကိုကို ေဘဘီ့ကိုလက္ထပ္ႏိုင္မလားလို႔..."
"အဲ့ဒါဆိုအခုလက္ထပ္ပြဲက..."
"ကိုကိုနဲ႔ေဘဘီ့ရဲ႕လက္ထပ္ပြဲေပါ့...
ကိုကိုကလဲြၿပီးေဘဘီကဘယ္သူနဲ႔လက္
ထပ္ရမွာလဲ..."
"ကိုယ္လဲဘာမွမသိခဲ့ရပါလား..."
"ကိုကိုပဲအျမဲစပ႐ိုက္လုပ္ေနတာေလ...
ဒီ၁ခါအားလံုးနဲ႔တိုင္ပင္ၿပီးေတာ့ကိုကို႔ ကို
ျပန္ၿပီးစပ႐ိုက္လုပ္တာ...
Will you merry me...
လက္ခံလားလက္မခံဘူးလားျမန္ျမန္...
ေဘဘီဒူးေညာင္းေနၿပီ..."
"လက္ခံတယ္...လက္ခံတယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ထၿပီးရိေပၚကိုဖက္လိုက္တယ္...
ခန္းမ၁ခုလံုးလဲတစ္ေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔
လက္ခုပ္ဩဘာသံဆူညံသြားတယ္...
ဒယ္ဒီဝမ္လဲအဲ့ေတာ့မွေရာက္လာတယ္...
သူ႔သားေတြအဆင္ေျပေနတာျမင္သြား
ေတာ့မွသူလဲစိတ္ေအးသြားကာခံုမွာဝင္
ထိုင္လိုက္တယ္...
"ခ်စ္တယ္ကိုယ့္ရဲ႕ေဘဘီေလး..."
"ေဘဘီလဲကိုကို႔ ကိုခ်စ္တယ္...
ဒါေပမဲ့ေၾကာက္လဲေၾကာက္တယ္..."
တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တယ္...
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."
"ကိုကိုအိပ္ထဲမွာဓားႀကီးပါလာတာေဘဘီ
အေစာႀကီးထဲကျမင္တယ္...အဲ့ဓားႀကီးနဲ႔
ဘာလုပ္မလို႔လဲ..."
"ေအာ္...ဒီဓားလား...လမ္းမွာေတြ႔တာႀကိဳက္
လို႔ဝယ္ခဲ့တာ..."
"သိေနတယ္ေနာ္...ထားပါ...ခုလက္ထပ္
ၾကစို႔..."
"အင္း..."
ရိေပၚေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးေခါင္းၿငိမ့္လိုက္တယ္...
၂ေယာက္အတူအျပန္လွန္ကတိသစၥာေတြ
ဆိုၾကၿပီးလက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာလက္မွတ္ထိုး
ကာ လာေရာက္ဂုဏ္ျပဳၾကတဲ့ဧည့္သည္
ေတာ္ေတြကိုဧည့္ခံေကြၽးေမြးၾကတယ္...
ရိေပၚကဟန္းနီးမြန္းသြားခ်င္ေပမဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔
ကအလုပ္႐ွိလို႔မသြားခ်င္ဘူးဆိုတာနဲ႔
Xiaoအိမ္ေတာ္ကိုပဲျပန္လာခဲ့ၾကတယ္...
Xiaoအိမ္ေတာ္ႀကီးကိုလဲေခတ္မွီဒီဇိုင္း
နည္းပညာေတြသံုးၿပီးျပန္ျပင္ဆင္ထား
လိုက္တာပိုေတာင္ႀကီးက်ယ္ခန္႔နားလို႔
လာခဲ့တယ္...
အဲ့ဒီညမွာေတာ့မဂၤလာအိပ္ခန္းေလးထဲ
မွာေမာဟိုက္သံ ျငီးျငဴ သံ ေခ်ာ့ျမဴ သံ
ေပါင္းစံုဆူညံလို႔ေနပါေတာ့တယ္...
အသံေတြဟာပိုမိုက်ယ္ေလာင္လာခဲ့သလို
မနက္မိုးလင္းခါနီးမွပဲတိတ္ဆိတ္သြားေတာ့
တယ္...
_____________
၃ႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္...
"ေဘဘီ..."
"ေျပာေလကိုကို..."
"ကိုယ္တို႔ကေလးထပ္ယူရေအာင္..."
"အေမာင္ဝမ္ရိေပၚ!!!..."
"ကိုယ့္ကိုဘယ္လိုေခၚလိုက္တာလဲ..."
"ကိုကိုကလဲဘယ္လိုစကားေတြေျပာလိုက္
တာလဲ...ကေလးထပ္ယူမယ္တဲ့...
ခုလဲၾကည့္အံုးဝမ္ေ႐ွာင္းနဲ႔ဝမ္က်န္႔ေလး႐ွိ
ေနၿပီေလ..."
"သားသားတို႔မ်ားအငယ္ေလးထပ္လိုခ်င္
မလားလို႔ပါ..."
"မလိုခ်င္ဘူး...ဝမ္ေ႐ွာင္းေလးကခုမွ၃ႏွစ္ပဲ
႐ွိေသးတာ ဝမ္က်န္႔ေလးကလဲ၂ႏွစ္ပဲ႐ွိေသး
တယ္...ကိုကို ေဘဘီ့ကိုကေလးလုပ္တဲ့
စက္မ်ားမွတ္ေနလား..."
"မမွတ္ပါဘူးကြာ...မိသားစုမ်ားေတာ့ပိုၿပီး
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာေပါ့..."
"ေဘဘီ့မွာေလေန႔ဘက္ဆိုလဲကုမၸဏီကိစၥ
ေတြနဲ႔မအားရညဘက္ဆိုလဲကိုကို႔အလို
လိုက္ရလို႔ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရနဲ႔...
ကေလးေမြးဖြားတဲ့၁ခ်ိန္ပဲေအးေဆးအနား
ယူရတယ္...ေဘဘီ့ကိုသနားပါအံုး...
ကေလးထပ္လိုခ်င္ရင္ကိုကို႔ဟာကိုကိုေမြး..."
''ကိုယ္ရဲ႕ေဘဘီေလးစိတ္ေကာက္သြား
တာလား...ေဘဘီမႀကိဳက္ရင္ကိုယ္မေျပာ
ေတာ့ဘူးေနာ္စိတ္မေကာက္နဲ႔ေတာ့...
ညၾကရင္ကိုယ္တို႔မိသားစုကမ္းေျခမွာ
မီး႐ွဴ းမီးပန္းပြဲသြားၾကည့္ၾကမယ္...''
___________
"ေျဖာင္း...ဒိုင္း..."🎆🎇🎆🎇
ဝမ္ေ႐ွာင္း
"wow ယွယိုက္တာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ေပ်ာ္ရဲ႕လားပါးရဲ႕ေ႐ွာင္းေလး..."
ေ႐ွာင္းေလး
"ဟုတ္ဟုတ္ပါးပါး...ေနာက္၁ခါထပ္ယာရ
ေအာင္ေနာ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ေ႐ွာင္းေလးလာခ်င္ရင္ပါးပါးကလိုက္ပို႔မွာ
ေပါ့..."
ကမ္းေျခမွာရိေပၚကဝန္က်န္႔ေလးကိုခ်ီထား
ၿပီးဝမ္ေ႐ွာင္းေလးကေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕
လက္ေပၚမွာေပါ့...
ဝမ္ေ႐ွာင္းေလးကေတာ့မီး႐ွဴ းမီးပန္းေတြ
ၾကည့္ရင္းေပ်ာ္ျမဴ းေနေပမဲ့ဝမ္က်န္႔ေလးမွာ
ေတာ့တစ္ေျဖာင္းေျဖာင္းတစ္ဒိုင္းဒိုင္းအသံ
ေတြေၾကာင့္လန္႔ၿပီးငိုေန႐ွာတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ေ႐ွာင္းေလးဒယ္ဒီ့ဆီခနသြားလိုက္အံုးေနာ္...
ပါးပါးက်န္႔ေလးကိုေခ်ာ့လိုက္အံုးမယ္..."
ဝမ္ေ႐ွာင္း
"ဟုတ္ပါးပါး..."
ဝမ္ေ႐ွာင္းကိုရိေပၚလက္ထဲထည့္ေပးၿပီး
ဝမ္က်န္႔ေလးကိုသူ႔လက္ထဲေျပာင္းခ်ီလိုက္
တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"က်န္႔ေလးေၾကာက္လို႔လားဟင္..."
ဝမ္က်န္႔
"အီးဟီး...ဟုတ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ပါးပါး႐ွိတယ္ေလကြယ္မေၾကာက္ပါနဲ႔...
ၿပီးေတာ့ဒီအသံေတြကေၾကာက္စရာ
မဟုတ္ပါဘူး...ဟိုမွာၾကည့္ပါလားမီးေရာင္
စံုေလးေတြဘယ္ေလာင္လွလဲ...က်န္႔ေလး
တို႔ၾကည့္ေနၾကPowerRangerကားထဲ
ကအေရာင္ေတြနဲ႔မတူဘူးလား..."
အဲ့ေတာ့မွမ်က္ရည္ေလးအဝိုင္းသားနဲ႔
ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္လာၿပီး...
ဝမ္က်န္႔
"ပါးပါးအဲ့ယာ ပါဝါရိန္းဂ်ားေယယူဆိုးရီးနဲ႔
ခ်ေနၾကတာယားဟင္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အင္းေပါ့..."
Advertisement
ဝမ္က်န္႔
"ဘယ္ယူႏိုင္တြားယဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"က်န္႔ေလးကဘယ္သူ႔ကိုႏိုင္ေစခ်င္လို႔လဲ..."
ဝမ္က်န္႔
"ပါဝါးရိန္းဂ်ားေတကိုေပါ့..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အဲ့ဒါဆိုPowerRangerေတြပဲႏိုင္ရမွာေပါ့..."
ဝမ္က်န္႔
"ေယးးးးးးးး..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ခုမေၾကာက္ေတာ့ဘူးမလား..."
ဝမ္က်န္႔
"ဟီး ဟုတ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ပါးပါးရဲ႕ကေလးေတြကိုပါးပါးကအဲ့လိုျပံဳးေပ်ာ္
ေနတာပဲျမင္ခ်င္တာ...ပါးပါးရဲ႕ကေလးေတြ
ဘယ္ေတာ့မွစိတ္ဆင္းမရဲေစရဘူး...
ဘာကိုမွလဲေၾကာက္စရာမလိုဘူး...
ပါးပါးကာကြယ္ေပးမယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ေဘဘီကေလးေတြကိုကာကြယ္ေပး...
ကိုယ္ကေဘဘီ့ကိုျပန္ကာကြယ္ေပးမယ္...
ကိုယ္တို႔မိသားစု၁သတ္လံုးဒီလိုပဲေပ်ာ္ေပ်ာ္
ရႊင္ရႊင္ေနသြားၾကမယ္ေနာ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အင္းပါ...ဆံျဖဴ သြားႀကိဳးလို႔အဖိုးႀကီးေတြ
ျဖစ္တဲ့ထိေဘဘီကိုကို႔ ကိုခ်စ္သြားမယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒါေတာ့ေဘဘီမေကာင္းတာပဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ...အဲ့အခ်ိန္ထိကိုကိုကမခ်စ္
ခ်င္လို႔လား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"မဟုတ္ဘူးေလ...အဖိုးႀကီးျဖစ္တဲ့အထိပဲ
ခ်စ္မွာဆိုေတာ့...ကိုယ္ကေတာ့ေဘဘီ့ကို
ေသၿပီးလို႔ေနာင္ဘဝအဆက္ဆက္ထိခ်စ္
သြားမွာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္ပါၿပီ...ေဘဘီလဲကိုကို႔ ကိုသံသရာ
ဆိုတာလည္ေနသေရြ႔ခ်စ္သြားပါ့မယ္ဗ်..."
ဝမ္ရိေပၚ
"အဲ့ဒါဆိုကေလးထပ္ယူရေအာင္ေလ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ကိုကို!!!..."
ဝမ္ရိေပၚ
"စတာ...စတာ...နဲနဲေလးေတာင္မစဥ္းစား
ေပးခ်င္ဘူးလားဟင္..."
ဝမ္က်န္႔
"ဒယ္ဒီဘယိုဖစ္ေနတာယဲ ပါးပါးမယိုခ်င္ဘူး
ယို႔ေပါေနရယ္ေရ..."
ဝမ္က်န္႔သူ႔ရဲ႕လက္ေသးေသးေလးနဲ႔ရိေပၚ
ကိုလွမ္း႐ိုက္တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"႐ိုက္...႐ိုက္...က်န္႔ေလး..."
ဝမ္ရိေပၚ
"အ့...နာတယ္ဗ်...ေ႐ွာင္းေလးေရဒယ္ဒီတို႔
ေျပးၾကရေအာင္..."
ရိေပၚကဝမ္ေ႐ွာင္းေလးကိုခ်ီၿပီးအေ႐ွ႕က
ေျပးတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ကဝမ္က်န္႔ေလးကိုခ်ီၿပီး
အေနာက္ကလိုက္႐ိုက္တယ္...
ကမ္းေျခေလးေပၚမွာမိသားစု၁စုရဲ႕
ရီသံေမာသံေလးေတြနဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ
ျပည့္နက္လို႔ေနပါေတာ့တယ္...
အဲ့ဒီေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးေတြထာဝရတည္တံ့ပါ
ေစလို႔ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္...
____________________________________
ၿပီးပါၿပီ...😘😘😘
အေရးအသားမေကာင္းတဲ့သာသာ့ရဲ႕
ficေလးကိုအစကေနအဆံုးထိဖတ္႐ႈ
အားေပးၾကတဲ့၁ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္းကို
အထူးေက်းဇူးတင္႐ွိပါသည္...💚❤💛
Unicode
ဝမ်ရိပေါ်
"ဘေဘီရဲ့လက်ထပ်ပွဲ!!!..."
ဝမ်ကျားအော်
"အေးလေ...ငါ့သားမသိသေးဘူးလား..."
ဝမ်ရိပေါ်
"မဖြစ်နိုင်တာဒယ်ဒီရာ..."
ဝမ်ကျားအော်
"ဖြစ်နိုင်လို်ပဲဖိတ်စာတွေလဲဖိတ်ပြီးသွားပြီ...
သားအလုပ်ရှုပ်နေလို့အဲ့အကြောင်းတွေ
မသိတာဖြစ်မယ်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"သားမယုံဘူးဒယ်ဒီရာ...မဖြစ်နိုင်တဲ့ကိစ္စ
ကြီးကို...ဘေဘီကသားနဲ့ပဲလက်ထပ်ရမှာ..."
ဝမ်ကျားအော်
"မယုံလဲဒီဖိတ်စာသာဖွင့်ဖတ်ကြည့်လိုက်
တော့..."
ဝမ်ရိပေါ်
"မကြည့်တော့ဘူးဗျာ...ဒယ်ဒီ၁ခြားကားနဲ့
ပဲလိုက်ခဲ့တော့...သားသူနဲ့ခုချက်ချင်းတွေ
မှဖြစ်မယ်..."
ရိပေါ်နှင်းဆီပန်းစီးကြီးပစ်ချခဲ့ပြီးကားအမြန်
မောင်းကာရှောင်ကျန့်ရှိရာထွက်လာခဲ့
တော့တယ်...
မင်္ဂလာပွဲကဘယ်မှာကျင်းပမှန်းမသိလို့သူ့
ဒယ်ဒီဆီဖုန်းနဲ့ပြန်ပြီးလှမ်းမေးရသေး
တယ်...
လိပ်စာသိတာနဲ့ကားကိုအရှိန်မြှင့်ကာ
မောင်းလာခဲ့တော့တယ်...
မင်္ဂလာခန်းမရှေ့ရောက်တော့ကားပေါ်
ကဆင်းလာပြီးအကျႌအတွင်းအိပ်ကပ်ထဲ
မှာဓားချွန်၁ချောင်းလဲဖွက်ယူလာခဲ့တယ်...
မင်္ဂလာခန်းမကြီးရဲ့တံခါးကိုခြေထောက်နဲ့
ပြင်းပြင်းကန်ဖွင့်ထည့်လိုက်တော့
သတို့သားဝတ်စုံပြည့်နဲ့သူ့ချစ်ချစ်လေးကို
လှမ်းမြင်လိုက်ရပါပြီ...
ရိပေါ်ခပ်မြန်မြန်ရှောင်ကျန့်ဆီလျှောက်သွား
ပြီးအနားရောက်တော့ရှောင်ကျန့်ရဲ့လက်
ကိုအတင်းဆွဲပြီးခန်းမထဲကခေါ်ထုတ်လာ
တယ်...
ရှောင်ကျန့်လဲရုန်းလိုက်ပြီး...
"ကိုကိုဘာလုပ်တာလဲ..."
"ကိုယ်နဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့..."
"မလိုက်ဘူး...ဘေဘီလက်ထပ်တော့မယ်..."
"ဘာပြောတယ်!!!ဘေဘီဘယ်သူနဲ့မှ
လက်မထပ်ရဘူး...ခုချက်ချင်းကိုနဲ့ပြန်လိုက်
ခဲ့..."
"မလိုက်ဘူးဆို...လုံခြုံရေးတွေ..."
ရှောင်ကျန့်အသံကြောင့်တောင့်တောင့်
ဖြောင့်ဖြောင့်လုံခြုံရေး၂ယောက်ထွက်
လာပြီးရိပေါ်ကိုဘယ်၁ယောက်
ညာ၁ယောက်ဖမ်းချုပ်လိုက်ကြတယ်...
ရိပေါ်ဝမ်းနဲချင်းများစွာနဲ့...
"ဘေဘီလုပ်ရက်လှချည်လားကွာ...
ခုချိန်ထိကိုယ့်ကိုအရုပ်၁ရုပ်လိုကစားခဲ့တာ
ပေါ့လေ..."
"ကိုကိုထင်ချင်သလိုထင်ပါ...
ခုချိန်မှာဘေဘီ ကိုကို့ ကိုစကား၁ခွန်းပဲ
ပြောချင်တယ်..."
အဲ့လိုပြောပြီးသူ၁ခါမှမပြုံးဘူးတဲ့နှုတ်ခမ်း
၁ဖက်သာကွေးပြီးပြုံးလိုက်တယ်...
ပြီးတော့အိပ်ကပ်ထဲကနေ၁စုံ၁ခုဆွဲ
ထုတ်ကာရိပေါ်ရှေ့ဒူး၁ဖက်ထောက်
ထိုင်ချလိုက်ပြီး...
"ကိုကို Will you merry me..."
ရှောင်ကျန့်ထုတ်ယူလိုက်တဲ့အရာကတော့
လက်စွတ်ဘူးလေး...
ရိပေါ်အံ့အားသင့်ပြီးပါးစပ်အဟောင်းသား
ဖြစ်သွားတယ်...
ချက်ချင်းပဲလုံခြုံရေးတွေလဲရိပေါ်ကိုချုပ်
ထားရာကနေလွှတ်ပေးလိုက်ပြီးသူတို့နေ
ရာသူတို့ပြန်သွားရပ်နေကြတယ်...
"ဘယ်လို ဘေဘီ..."
"ကိုကို ဘေဘီ့ကိုလက်ထပ်နိုင်မလားလို့..."
"အဲ့ဒါဆိုအခုလက်ထပ်ပွဲက..."
"ကိုကိုနဲ့ဘေဘီ့ရဲ့လက်ထပ်ပွဲပေါ့...
ကိုကိုကလွဲပြီးဘေဘီကဘယ်သူနဲ့လက်
ထပ်ရမှာလဲ..."
"ကိုယ်လဲဘာမှမသိခဲ့ရပါလား..."
"ကိုကိုပဲအမြဲစပရိုက်လုပ်နေတာလေ...
ဒီ၁ခါအားလုံးနဲ့တိုင်ပင်ပြီးတော့ကိုကို့ ကို
ပြန်ပြီးစပရိုက်လုပ်တာ...
Will you merry me...
လက်ခံလားလက်မခံဘူးလားမြန်မြန်...
ဘေဘီဒူးညောင်းနေပြီ..."
"လက်ခံတယ်...လက်ခံတယ်..."
ရှောင်ကျန့်ထပြီးရိပေါ်ကိုဖက်လိုက်တယ်...
ခန်းမ၁ခုလုံးလဲတစ်ဖြောင်းဖြောင်းနဲ့
လက်ခုပ်ဩဘာသံဆူညံသွားတယ်...
ဒယ်ဒီဝမ်လဲအဲ့တော့မှရောက်လာတယ်...
သူ့သားတွေအဆင်ပြေနေတာမြင်သွား
တော့မှသူလဲစိတ်အေးသွားကာခုံမှာဝင်
ထိုင်လိုက်တယ်...
"ချစ်တယ်ကိုယ့်ရဲ့ဘေဘီလေး..."
"ဘေဘီလဲကိုကို့ ကိုချစ်တယ်...
ဒါပေမဲ့ကြောက်လဲကြောက်တယ်..."
တိုးတိုးလေးပြောလိုက်တယ်...
"ဘာဖြစ်လို့လဲ..."
"ကိုကိုအိပ်ထဲမှာဓားကြီးပါလာတာဘေဘီ
အစောကြီးထဲကမြင်တယ်...အဲ့ဓားကြီးနဲ့
ဘာလုပ်မလို့လဲ..."
"အော်...ဒီဓားလား...လမ်းမှာတွေ့တာကြိုက်
လို့ဝယ်ခဲ့တာ..."
"သိနေတယ်နော်...ထားပါ...ခုလက်ထပ်
ကြစို့..."
"အင်း..."
ရိပေါ်ပျော်ပျော်ကြီးခေါင်းငြိမ့်လိုက်တယ်...
၂ယောက်အတူအပြန်လှန်ကတိသစ္စာတွေ
ဆိုကြပြီးလက်ထပ်စာချုပ်မှာလက်မှတ်ထိုး
ကာ လာရောက်ဂုဏ်ပြုကြတဲ့ဧည့်သည်
တော်တွေကိုဧည့်ခံကျွေးမွေးကြတယ်...
ရိပေါ်ကဟန်းနီးမွန်းသွားချင်ပေမဲ့ရှောင်ကျန့်
ကအလုပ်ရှိလို့မသွားချင်ဘူးဆိုတာနဲ့
Xiaoအိမ်တော်ကိုပဲပြန်လာခဲ့ကြတယ်...
Xiaoအိမ်တော်ကြီးကိုလဲခေတ်မှီဒီဇိုင်း
နည်းပညာတွေသုံးပြီးပြန်ပြင်ဆင်ထား
လိုက်တာပိုတောင်ကြီးကျယ်ခန့်နားလို့
လာခဲ့တယ်...
အဲ့ဒီညမှာတော့မင်္ဂလာအိပ်ခန်းလေးထဲ
မှာမောဟိုက်သံ ငြီးငြူ သံ ချော့မြူ သံ
ပေါင်းစုံဆူညံလို့နေပါတော့တယ်...
အသံတွေဟာပိုမိုကျယ်လောင်လာခဲ့သလို
မနက်မိုးလင်းခါနီးမှပဲတိတ်ဆိတ်သွားတော့
တယ်...
_____________
၃နှစ်ကြာပြီးနောက်...
"ဘေဘီ..."
"ပြောလေကိုကို..."
"ကိုယ်တို့ကလေးထပ်ယူရအောင်..."
"အမောင်ဝမ်ရိပေါ်!!!..."
"ကိုယ့်ကိုဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာလဲ..."
"ကိုကိုကလဲဘယ်လိုစကားတွေပြောလိုက်
တာလဲ...ကလေးထပ်ယူမယ်တဲ့...
ခုလဲကြည့်အုံးဝမ်ရှောင်းနဲ့ဝမ်ကျန့်လေးရှိ
နေပြီလေ..."
"သားသားတို့များအငယ်လေးထပ်လိုချင်
မလားလို့ပါ..."
"မလိုချင်ဘူး...ဝမ်ရှောင်းလေးကခုမှ၃နှစ်ပဲ
ရှိသေးတာ ဝမ်ကျန့်လေးကလဲ၂နှစ်ပဲရှိသေး
တယ်...ကိုကို ဘေဘီ့ကိုကလေးလုပ်တဲ့
စက်များမှတ်နေလား..."
"မမှတ်ပါဘူးကွာ...မိသားစုများတော့ပိုပြီး
ပျော်စရာကောင်းတာပေါ့..."
"ဘေဘီ့မှာလေနေ့ဘက်ဆိုလဲကုမ္ပဏီကိစ္စ
တွေနဲ့မအားရညဘက်ဆိုလဲကိုကို့အလို
လိုက်ရလို့ကောင်းကောင်းမအိပ်ရနဲ့...
ကလေးမွေးဖွားတဲ့၁ချိန်ပဲအေးဆေးအနား
ယူရတယ်...ဘေဘီ့ကိုသနားပါအုံး...
ကလေးထပ်လိုချင်ရင်ကိုကို့ဟာကိုကိုမွေး..."
''ကိုယ်ရဲ့ဘေဘီလေးစိတ်ကောက်သွား
တာလား...ဘေဘီမကြိုက်ရင်ကိုယ်မပြော
တော့ဘူးနော်စိတ်မကောက်နဲ့တော့...
ညကြရင်ကိုယ်တို့မိသားစုကမ်းခြေမှာ
မီးရှူ းမီးပန်းပွဲသွားကြည့်ကြမယ်...''
___________
"ဖြောင်း...ဒိုင်း..."🎆🎇🎆🎇
ဝမ်ရှောင်း
"wow ယှယိုက်တာ..."
ရှောင်ကျန့်
"ပျော်ရဲ့လားပါးရဲ့ရှောင်းလေး..."
ရှောင်းလေး
"ဟုတ်ဟုတ်ပါးပါး...နောက်၁ခါထပ်ယာရ
အောင်နော်..."
ရှောင်ကျန့်
"ရှောင်းလေးလာချင်ရင်ပါးပါးကလိုက်ပို့မှာ
ပေါ့..."
ကမ်းခြေမှာရိပေါ်ကဝန်ကျန့်လေးကိုချီထား
ပြီးဝမ်ရှောင်းလေးကတော့ရှောင်ကျန့်ရဲ့
လက်ပေါ်မှာပေါ့...
ဝမ်ရှောင်းလေးကတော့မီးရှူ းမီးပန်းတွေ
ကြည့်ရင်းပျော်မြူ းနေပေမဲ့ဝမ်ကျန့်လေးမှာ
တော့တစ်ဖြောင်းဖြောင်းတစ်ဒိုင်းဒိုင်းအသံ
တွေကြောင့်လန့်ပြီးငိုနေရှာတယ်...
ရှောင်ကျန့်
"ရှောင်းလေးဒယ်ဒီ့ဆီခနသွားလိုက်အုံးနော်...
ပါးပါးကျန့်လေးကိုချော့လိုက်အုံးမယ်..."
ဝမ်ရှောင်း
"ဟုတ်ပါးပါး..."
ဝမ်ရှောင်းကိုရိပေါ်လက်ထဲထည့်ပေးပြီး
ဝမ်ကျန့်လေးကိုသူ့လက်ထဲပြောင်းချီလိုက်
တယ်...
ရှောင်ကျန့်
"ကျန့်လေးကြောက်လို့လားဟင်..."
ဝမ်ကျန့်
"အီးဟီး...ဟုတ်..."
ရှောင်ကျန့်
"ပါးပါးရှိတယ်လေကွယ်မကြောက်ပါနဲ့...
ပြီးတော့ဒီအသံတွေကကြောက်စရာ
မဟုတ်ပါဘူး...ဟိုမှာကြည့်ပါလားမီးရောင်
စုံလေးတွေဘယ်လောင်လှလဲ...ကျန့်လေး
တို့ကြည့်နေကြPowerRangerကားထဲ
ကအရောင်တွေနဲ့မတူဘူးလား..."
အဲ့တော့မှမျက်ရည်လေးအဝိုင်းသားနဲ့
ကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်လာပြီး...
ဝမ်ကျန့်
"ပါးပါးအဲ့ယာ ပါဝါရိန်းဂျားယေယူဆိုးရီးနဲ့
ချနေကြတာယားဟင်..."
ရှောင်ကျန့်
"အင်းပေါ့..."
ဝမ်ကျန့်
"ဘယ်ယူနိုင်တွားယဲ..."
ရှောင်ကျန့်
"ကျန့်လေးကဘယ်သူ့ကိုနိုင်စေချင်လို့လဲ..."
ဝမ်ကျန့်
"ပါဝါးရိန်းဂျားတေကိုပေါ့..."
ရှောင်ကျန့်
"အဲ့ဒါဆိုPowerRangerတွေပဲနိုင်ရမှာပေါ့..."
ဝမ်ကျန့်
"ယေးးးးးးးး..."
ရှောင်ကျန့်
"ခုမကြောက်တော့ဘူးမလား..."
ဝမ်ကျန့်
"ဟီး ဟုတ်..."
ရှောင်ကျန့်
"ပါးပါးရဲ့ကလေးတွေကိုပါးပါးကအဲ့လိုပြုံးပျော်
နေတာပဲမြင်ချင်တာ...ပါးပါးရဲ့ကလေးတွေ
ဘယ်တော့မှစိတ်ဆင်းမရဲစေရဘူး...
ဘာကိုမှလဲကြောက်စရာမလိုဘူး...
ပါးပါးကာကွယ်ပေးမယ်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဘေဘီကလေးတွေကိုကာကွယ်ပေး...
ကိုယ်ကဘေဘီ့ကိုပြန်ကာကွယ်ပေးမယ်...
ကိုယ်တို့မိသားစု၁သတ်လုံးဒီလိုပဲပျော်ပျော်
ရွှင်ရွှင်နေသွားကြမယ်နော်..."
ရှောင်ကျန့်
"အင်းပါ...ဆံဖြူ သွားကြိုးလို့အဖိုးကြီးတွေ
ဖြစ်တဲ့ထိဘေဘီကိုကို့ ကိုချစ်သွားမယ်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဒါတော့ဘေဘီမကောင်းတာပဲ..."
ရှောင်ကျန့်
"ဘာဖြစ်လို့လဲ...အဲ့အချိန်ထိကိုကိုကမချစ်
ချင်လို့လား..."
ဝမ်ရိပေါ်
"မဟုတ်ဘူးလေ...အဖိုးကြီးဖြစ်တဲ့အထိပဲ
ချစ်မှာဆိုတော့...ကိုယ်ကတော့ဘေဘီ့ကို
သေပြီးလို့နောင်ဘဝအဆက်ဆက်ထိချစ်
သွားမှာ..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်ပါပြီ...ဘေဘီလဲကိုကို့ ကိုသံသရာ
ဆိုတာလည်နေသရွေ့ချစ်သွားပါ့မယ်ဗျ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"အဲ့ဒါဆိုကလေးထပ်ယူရအောင်လေ..."
ရှောင်ကျန့်
"ကိုကို!!!..."
ဝမ်ရိပေါ်
"စတာ...စတာ...နဲနဲလေးတောင်မစဉ်းစား
ပေးချင်ဘူးလားဟင်..."
ဝမ်ကျန့်
"ဒယ်ဒီဘယိုဖစ်နေတာယဲ ပါးပါးမယိုချင်ဘူး
ယို့ပေါနေရယ်ရေ..."
ဝမ်ကျန့်သူ့ရဲ့လက်သေးသေးလေးနဲ့ရိပေါ်
ကိုလှမ်းရိုက်တယ်...
ရှောင်ကျန့်
"ရိုက်...ရိုက်...ကျန့်လေး..."
ဝမ်ရိပေါ်
"အ့...နာတယ်ဗျ...ရှောင်းလေးရေဒယ်ဒီတို့
ပြေးကြရအောင်..."
ရိပေါ်ကဝမ်ရှောင်းလေးကိုချီပြီးအရှေ့က
ပြေးတယ်...
ရှောင်ကျန့်ကဝမ်ကျန့်လေးကိုချီပြီး
အနောက်ကလိုက်ရိုက်တယ်...
ကမ်းခြေလေးပေါ်မှာမိသားစု၁စုရဲ့
ရီသံမောသံလေးတွေနဲ့ပျော်ရွှင်မှုတွေ
ပြည့်နက်လို့နေပါတော့တယ်...
အဲ့ဒီပျော်ရွှင်မှုလေးတွေထာဝရတည်တံ့ပါ
စေလို့ဆုတောင်းပေးလိုက်ပါတယ်နော်...
____________________________________
ပြီးပါပြီ...😘😘😘
အရေးအသားမကောင်းတဲ့သာသာ့ရဲ့
ficလေးကိုအစကနေအဆုံးထိဖတ်ရှု
အားပေးကြတဲ့၁ယောက်ချင်းစီတိုင်းကို
အထူးကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်...💚❤💛
Advertisement
- In Serial41 Chapters
Everyone is a Superhero! Apart from me
Welcome to Loktharma, where everybody is a superhero from birth. That makes Eugene De Lavet the most special of them all. At eighteen years old, he still has no clue what his superpower is. Loktharma has never been a fair world. There are Worldbreakers who were born to brandish the power of the universe, warp time-space, destroy lands and continents. There are Craftmasters who control the elements and terrorize countries with their might and wits. There are Commoners who are only gifted with power for the finer arts, architecture, military arts, or small-scale elemental manipulation. Even in an unjust world like Loktharma, there is always one constant: everyone is assigned a Flair since birth; the power to do something extraordinary. And then there's Eugene. He's been running around in a secluded forest since birth, training and sparring his ass off. While he can wield a blade better than most at his age, he certainly can't throw a giant boulder using the power of his mind, or turn his skin into diamonds. He has no Flair, no purpose for leveling up his stats, and no idea why General Rizeni Baggardo keeps him confined inside a forest for eighteen years. At least until Lord Pyro—the Craftmaster of Tailiah—unleashes his fury on the forest, searching for a treasure Eugene doesn't even know exists. On a frantic escape for his life, Eugene starts to realize he was a part of something he's been completely oblivious to until now. Along with his companions, Melodi and Azra, he travels the land and unveils the secrets of the world. [The story will be told primarily through the lenses of three main characters, with occasional side character POV chapters. It also draws inspiration from Japanese shounen. So only proceed if you're cool with these aspects.]
8 172 - In Serial24 Chapters
Apocalypse Man
The world has changed. A new order has been imposed, and humanity must fight for survival on a planet that suddenly has many new inhabitants. Aran Briggs will face every trial there is to survive in this harsh new reality.
8 202 - In Serial32 Chapters
Fei Cai's Ascension— Reverend Insanity
Being a transmigrator, somehow, my entire nature defied the heaven's will. Somehow, deep down, my spirit had already come into contact with the dao of space and time. Maybe... I am not destined to die? But then again, I am not much of a fan of the concept... no, dao with the title Fate. I remember this pull... this tug that can affect my soul. Honestly, I thought that the world itself was disgusted by me. But now, at least, I have come to understand that the world has already found its own devil. Me. *** Please Note: This is a Reverend Insanity Fanfic and I have posted this novel on other websites with a different pen name— FanHarem, hence, this is not copied work.
8 167 - In Serial38 Chapters
Book Of Soul
Someone’s end is another’s beginning,That has always been the case and here is no different,Except this time they didn’t know, it wasn’t only my end, it was also “My” beginning !.
8 182 - In Serial8 Chapters
Bloodlain
Rain Azaro D'Rudolf is his name. An illegitimate son of the Lord of the vampires. Born as a half-human, he has been treated as an outcast by his own people and abused by his own family. But after the war, he was taken in by the bloodlord of the kingdom of Finah, the human kingdom, and was introduced to things he never new... Love and care... This is where his story begins.. The journey of an outcast, of how, and the things he had to do to become the most powerful being.
8 182 - In Serial11 Chapters
The Great Demon Slayer Gatsu-be
It is an age of Cultivation, and battle-weary Chi-Wei Nic moves to the village of West End, where he discovers that his neighbor is the eclectic grandmaster Gatsu-be Jai. As he and Gatsu-be become acquainted, Nic is thrown into a world full of demon killing parties, guild politics, and unrequited love. Gatsu-be, though at the height of his cultivation, yearns for the love of a woman who chose another man. Dai Zee, stuck in a loveless marriage and used only as a weapon, dreams of what could have been - and gets a taste for it after she is reacquainted with Gatsu-be through Nic. THIS IS NOT A DEMON SLAYER FANFIC! This is an adaptation of the 1925 masterpiece, The Great Gatsby, considered by critics to be one of the greatest novels ever written. It is a portrait of a prosperous wuxia society that's full of literary intrigue, resounding metaphors, and dazzling glimpses into the chi and ether usage of legendary martial heroes. The Great Gatsby entered the public domain on January 1st, 2021.
8 173

