《Cinderellaနဲ႔တူတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ》အပိုင္း - ၂၇
Advertisement
Zawgyi
"ခြပ္!!!..."
က်န္းယြင္လံု ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုမတရားၾကံဖို႔
ျပင္ေနတုန္းသူရဲ႕ေခါင္းကို
အေနာက္ကေနလူ၁ေယာက္ရဲ႕ပန္းအိုးနဲ႔
႐ိုက္ခြဲျခင္းကိုခံလိုက္ရတယ္...
ေခါင္းမွာလဲေသြးေတြျမင္မေကာင္းေလာက္
ေအာင္စီးက်လာၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔ေပၚေမ့လဲ
က်သြားေတာ့တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔လဲေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔မ်က္လံုး
သာအေသမွိတ္လို႔ထားတယ္...
ခႏၶာကိုယ္ေလးကလဲတစ္ဆတ္ဆတ္
တုန္လို႔ေန႐ွာတယ္...
"ေဘဘီ...ေဘဘီ..."
## ဒါကိုကို႔အသံပဲ... ##
ေ႐ွာင္က်န္႔မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
တကယ္ပဲသူ႔ေ႐ွ႕မွာရိေပၚေရာက္ေနတယ္ ...
က်န္းယြင္လံုကိုေတာ့ေဘးကိုတြန္းခ်လိုက္
တယ္...
ရိေပၚကိုေတြ႔ေတာ့မွေ႐ွာင္က်န္႔ေၾကာက္
စိတ္နဲနဲေျပသြားၿပီးရိေပၚရင္ခြင္ထဲအတင္း
တိုးဝင္ေတာ့တယ္...
"အီးဟီး...ကိုကို..."
ရိေပၚလဲတင္းက်ပ္စြာျပန္ေပြ႔ဖက္ထားၿပီး...
"ကိုယ္ေရာက္လာၿပီေနာ္...မေၾကာက္နဲ႔
ေတာ့..."
"ဟင့္...ေဘဘီ့ဘဝေတာ့သြားၿပီထင္ထား
ခဲ့တာ..."
"ကိုယ္အဲ့လိုလံုးဝအျဖစ္မခံပါဘူး...
ေဘဘီကကိုယ့္အတြက္ပဲျဖစ္ေစရမယ္..."
"ဟင့္...ကိုကိုဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ...
မဂၤလာပြဲကေရာ..."
လြန္ခဲ့တဲ့နာရီအနဲငယ္ကိုျပန္သြားရမယ္ဆို
ရင္ျဖင့္...
ဖာသာက်မ္းစာအုပ္ဖြင့္ၿပီးေတာ့...
Father
"လက္ထပ္ပြဲမစခင္ေမးစရာ႐ွိပါတယ္...
ဒီလက္ထပ္ပြဲကိုကန္႔ကြက္မဲ့သူ႐ွိပါသလား...
ဒီလက္ထပ္ပြဲကိုကန္႔ကြက္မဲ့သူ႐ွိပါသလား..."
"႐ွိပါတယ္..."
ဝန္းခ်င္
"ဘယ္သူလဲဒီလက္ထပ္ပြဲကိုတားရဲတာ..."
လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မဂၤလာခန္းမထဲ
ကိုရဲ၅ေယာက္ဝင္လာခဲ့တယ္...
( ဒီလိုအခ်ိန္မွာရဲဆိုတဲ့အသံကိုေတာင္
မၾကားခ်င္ေပမဲ့ဒီရဲေတြကေတာ့တစ္ျခား
ႏိုင္ငံကေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည့္ၿပီး
"ကူညီပါရေစ..."ဆိုတဲ့ေဆာင္ပုဒ္နဲ႔ညီစြာ
က်င့္ဝတ္လိုက္နာတဲ့ျပည့္သူ႔ရဲေခ်ာေခ်ာ
ေလးေတြပါေနာ္...😁😍😍 )
ရဲ ၁
"ကြၽန္ေတာ္ပါပဲ...ဒီမဂၤလာပြဲကိုခ်က္ခ်င္းရပ္
ပါ..."
ဝန္းခ်င္
"ရဲေတြပါလား...ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးေရာက္လာ
ၾကတာလဲ..."
ရဲ ၁
"ဆြန္းရီ...ဒီကဝန္းေမေအာ္ဆိုတဲ့အမ်ိဳးသမီး
ကိုခ်က္ခ်င္းလက္ထိပ္ခက္လိုက္ပါ..."
ရဲ ၂
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာGD..."
အေ႐ွ႕ဆံုးခံုမွာထိုင္ေနတဲ့ဝန္းေမေအာ္ကို
ရဲသားဆြန္းရီလက္ထိပ္ခတ္လိုက္တယ္...
ခန္းမထဲကလူေတြမွာေတာ့ဟိုကတိုးတိုး
တိုးတိုး ဒီကတိုးတိုး တိုးတိုးျဖစ္လို႔လာတာ
ေပါ့...
ရိေပၚကေတာ့လက္ပိုက္ၿပီးရပ္ၾကည့္ေန
တယ္...
ဝန္းေမေအာ္
"ကြၽန္မဘာအပစ္မ်ားက်ဴ းလြန္မိလို႔လဲ႐ွင္...
ရဲမႉးတို႔လူမွားေနၾကၿပီထင္တယ္..."
ဝန္းခ်င္လဲသူ႔အေမနားေျပးလာၿပီး...
ဝန္းခ်င္
"ဟုတ္ပါတယ္႐ွင္...ကြၽန္မအေမမေကာင္း
တာဘာမွလုပ္မထားပါဘူး..."
ရဲ ၁
"လူလဲမမွားပါဘူး...ကြၽန္ေတာ္တို႔သက္ေသ
အေထာက္ထားနဲ႔တစ္ကြလာခဲ့တာပါ...
Top ဒီကိုအခ်က္လက္ေတြေပး..."
ရဲ ၃
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ ဒီမွာပါ..."
လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့အခ်က္လက္ေတြ
ကိုကမ္းေပးလိုက္တယ္
ရဲ၁လဲအခ်က္လက္ေတြယူလိုက္ၿပီး...
ရဲ ၁
"ဒီမွာပါ..."
ဝန္းေမေအာ္
"ဒါဘာေတြလဲ..."
ရဲ ၁
"ခင္မ်ားXiaoလင္မယားကိုသတ္ၿပီးသူတို႔
ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသားေလးကိုႏွစ္ေပါင္း
မ်ားစြာမတရားညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ထားတဲ့
သက္ေသအခ်က္လက္ေတြပါ..."
ဝန္းေမေအာ္
"မဟုတ္ရပါဘူး႐ွင္...မနာလိုသူေတြက
ကြၽန္မကိုမတရားေခ်ာက္ခ်တာေနမွာပါ...
ကြၽန္မခ်စ္လို႔ယူထားတဲ့သူကိုကြၽန္မက
ျပန္သတ္စရာလား...အစ္မယြီေအာ္ကို
လဲအစ္မရင္း၁ေယာက္လိုခင္တာပါ႐ွင္...
သားေ႐ွာင္က်န္႔ေလးကိုလဲဒီအရြယ္ထိ
ပိုးေမြးသလိုေမြးလာခဲ့တာပါ..."
ဝန္းခ်င္
"ဟုတ္တယ္...တကယ္လို႔ဒီကိစၥကမွန္ေနခဲ့
ရင္ေတာင္ခုမွဘယ္ကသက္ေသေတြက
ထြက္လာရတာလဲ...
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာလဲၾကာလွေနျပီ...
ဘယ္သူကေရာဒီအမႈကိုဂ႐ုစိုက္ေနေတာ့
မွာလဲ..."
ရဲ ၁
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ကလဲတိုင္ၾကားတဲ့သူ႐ွိလို႔
လာေရာက္ဖမ္းဆီးရတာပါ..."
ဝန္းခ်င္
"အဲ့ဒီအခ်က္လက္ေတြကအတုေတြလဲ
ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ...ဘယ္သူကဘာကိစၥငါ့အေမ
ကိုမ်ားတိုင္ၾကားရဲရတာလဲ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ငါပဲ..."
ရဲ ၁
"ဟုတ္ပါတယ္...ဒီကသူေဌးေလးဝမ္ရိေပၚ
ကိုတိုင္ရဲစခန္းကိုသက္ေသေတြယူလာၿပီး
လာေရာက္တိုင္ၾကားထားတာပါ...ၿပီးေတာ့
ဒီသက္ေသေတြကိုလဲေသခ်ာစစ္ေဆးၿပီး
ပါၿပီ..."
ဝန္းခ်င္
"ကိုကိုဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ..."
ဝန္းေမေအာ္
"ဟုတ္ပါတယ္သားရယ္...ဒီအလိမ္ညာေတြ
ကိုသားဘယ္ကနားေယာင္လာတာလဲ...
ေ႐ွာင္က်န္႔ေျပာတာလား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒီကိစၥေတြေ႐ွာင္က်န္႔ဘာ၁ခုမွမသိပါဘူး...
ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာစံုစမ္းၿပီးသိခဲ့ရတာ...
ဒါေတာင္အန္တီ့သမီးကိုဦးေလးေ႐ွာင္နဲ႔
ရတာပါဆိုၿပီးလိမ္ညာထားတာမပါေသး
ဘူးေနာ္..."
ဝန္းေမေအာ္
"မင္း...မင္း...ဒီအေၾကာင္းေတြဘယ္တုန္း
ထဲကသိေနတာလဲ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"သိထားတာေတာ့ၾကာလွပါၿပီ...
ေစာေစာစီးစီးဖြင့္ေျပာျပလိုက္ရင္ေ႐ွာင္
ေျပးသြားမွာဆိုးလို႔ဒီလက္ထပ္ပြဲကို
အေၾကာင္းျပၿပီးအခ်ိန္ဆြဲေနခဲ့တာ..."
ဝန္းေမေအာ္
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ငါ ငါ့ေယာက္်ားကိုမသတ္ခဲ့
ဘူး...အစ္မယြီေအာ္ကလဲသူ႔ဟာသူ
ကားမေတာ္တဆျဖစ္ၿပီးေသခဲ့တာ...
ငါနဲ႔ဘာမွမဆိုင္ဘူး..."
ရဲ ၁
ႀကိဳက္သေလာက္ျငင္းပါ...
ခင္မ်ားMs.Xiaoရဲ႕ကားကိုဘရိတ္ျဖတ္ခိုင္း
ခဲ့တဲ့သူကိုလဲဖမ္းမိထားၿပီးၿပီ...
Mr.Xiaoရဲ႕ေကာ္ဖီခြက္ထဲကိုအဆိပ္ခတ္
ခိုင္းခဲ့တဲ့အိမ္ေဖာ္မကိုလဲမိၿပီးထားၿပီးၿပီ...
၂ေယာက္လံုးကလဲဝန္ခံတယ္..."
ဝန္းေမေအာ္
"မျဖစ္ႏိုင္တာ...ငါသူတို႔ကိုေငြေပးၿပီးႏိုင္ငံျခား
ကိုလႊတ္..."
ပါးစပ္ကလႊတ္ခနဲထြက္သြားၿပီးမွသတိရၿပီး
ဆက္မေျပာေတာ့ဘူး...
ဝမ္ရိေပၚ
"အမွန္တရားဆိုတာတစ္ေန႔ေပၚလာဆျမဲပါ
ပဲ...ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္သူတို႔ကို ကိုယ္ပိုင္
ေလယဥ္နဲ႔သြားေခၚလာခဲ့တာ..."
ရဲ ၁
"ကဲ ခုခင္မ်ားပါးစပ္ကကိုယ္တိုင္ဝင္ခံသလို
ျဖစ္ေနၿပီ...႐ွင္းစရာ႐ွိရင္လဲစခန္းေရာက္မွ
ဆက္႐ွင္းၾကမယ္...ထယ္ရန္းနဲ႔ဒယ္ေဆာင္း
သူ႔ကိုေခၚသြားလိုက္ပါ..."
ထယ္ရန္း . ဒယ္ေဆာင္း
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ..."
ဝန္းေမေအာ္ကိုလူေတြၾကားထဲကေန
လက္ထိပ္ခတ္လ်က္ပဲေခၚေဆာင္သြား
တယ္...
ဝန္းခ်င္လဲအေနာက္ကေျပးလိုက္သြား
တယ္...
ဝမ္ရိေပၚ
"ခုလိုကူညီေပးတာေက်းဇူးပဲကြာ..."
ရဲ ၁
"ငါတို႔ကလဲတာဝန္အရပါ...အမွန္တရား
ဘက္မွာငါတို႔အျမဲ႐ွိမယ္...ေနာက္အကူညီ
လိုရင္လဲေျပာ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ေအးပါကြာ...ငါေနာက္မွမင္းတို႔ကို
ေအးေအးေဆးေဆး၁ဝိုင္းဧည့္ခံမယ္ၾကား
လား..."
ရဲ ၁
"ဘာလဲ...လာဘ္ထိုးတဲ့သေဘာလား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"မဟုတ္ပါဘူး...သူငယ္ခ်င္းအေနနဲ႔လိုက္
ေကြၽးခ်င္တာပါ...အစ္ကိုရဲႀကီးကလဲတစ္စိတ္ ႐ွိပစ္မႈပဲ႐ွာေနေတာ့တာပဲ..."
ရဲ ၁
"ေနာက္တာပါကြာ..."
"Ring..."
Advertisement
ဝမ္ရိေပၚ
"ငါဖုန္းသြားေျပာလိုက္အံုးမယ္ေနာ္..."
ရဲ ၁
"ေအး ငါတို႔လဲသြားေတာ့မယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"အင္း..."
ရိေပၚဖုန္းေျပာဖို႔ထြက္သြားေတာ့ဒယ္ဒီဝမ္
လဲထိုင္ေနရာကထလာၿပီးစိတ္မေကာင္း
စြာျဖင့္....
ဝမ္က်ားေအာ္
"ႂကြေရာက္လာၾကတဲ့ဧည့္သည္ေတာ္
အေပါင္းတို႔ မဂၤလာပြဲဖ်က္သိမ္းလိုက္ပါၿပီ...
အားလံုးကိုအႏူးၫြတ္ေတာင္းပန္ပါ
တယ္ျပန္လို႔ရပါၿပီ..."
ဆိုကာမ်က္ႏွာေပၚမွာမဖံုးကြယ္ႏိုင္တဲ့
ဝမ္းသာအားရအျပံဳးမ်ားႏွင့္ေျပာလိုက္ေလ
သည္...
_________
ဝမ္ရိေပၚ
"ေအး ေျပာစစ္ေကြၽး...ဘာအေၾကာင္းထူး
လဲ..."
စစ္ေကြၽး
"|£*¿=:](•'^°(÷..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဘာ!!!အဲ့ေကာင္ကိုမ်က္ေျခပ်က္သြားတယ္
ေပါ့ေလ..."
စစ္ေကြၽး
"÷±+:';_'*¿€£®|÷..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ေသခ်ာတယ္...အဲ့ဒီေကာင္Xiaoအိမ္ေတာ္
ကိုသြားတာပဲျဖစ္ရမယ္...အဲ့မွာေဘဘီ
၁ေယာက္ထဲငါစိတ္ပူတယ္...မင္းသူ႔
ေနာက္ဆက္မလိုက္နဲ႔ေတာ့ငါခုခ်က္ခ်င္း
လာခဲ့မယ္..."
စစ္ေကြၽး
"=±-×@^^¿€€..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ေအး...ဒါပဲ..."
ရိေပၚဖုန္းအျမန္ခ်ၿပီးကားစီးကာ
Xiaoအိမ္ေတာ္ဆီအျမန္ထြက္လာခဲ့
တယ္...
Xiaoအိမ္ေတာ္ေရာက္ေတာ့ျခံတံခါးႀကီး
ကလဲပြင့္ေနတယ္...
ဘယ္သူမွလဲမ႐ွိဘူး...
က်န္းယြင္လံုရဲ႕ကားကိုလဲျခံအျပင္မွာေတြ႔
လိုက္ရေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုပိုစိတ္ပူလာၿပီး
အိမ္ထဲအျမန္ေျပးဝင္ကာေ႐ွာင္က်န္႔အခန္း
ဆီအေျပးတက္သြားေတာ့တယ္...
အခန္းနားေရာက္ေတာ့ဆူညံသံေတြၾကား
ေနရတယ္...
တံခါးပြင့္ေနလို႔ဝင္လာလိုက္ေတာ့အခန္း
ထဲမွာေ႐ွာင္က်န္႔အႏိုင္က်င့္ခံေနရတာကို
ျမင္ၿပီးေဒါသေတြထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရျဖစ္
ကာတံခါးေဘးကစားပြဲေပါမွာ႐ွိတဲ့ပန္းအိုး
ကိုေကာက္ကိုင္ၿပီးစိတ္ထဲကလဲ...
## မင္းကမ်ားငါ့ရဲ႕ေဘဘီကိုထိရဲေသး
တယ္ေပါ့ေလ... ##
ဆိုၿပီးေခါင္းကိုေျပး႐ိုက္ခြဲထည့္လိုက္တာ
ေခါင္းလဲကြဲပန္းအိုးလဲကြဲပဲ...
_____________
"မဂၤလာပြဲကိုစိတ္ပူမေနနဲ႔ေတာ့ပ်က္သြား
ၿပီ..."
"ကိုကိုထြက္ေျပးလာတာလား..."
"မဟုတ္ပါဘူးသတို႔သမီးကအရင္ထြက္ေျပး
လို႔ပြဲပ်က္သြားရတာ...ေဘဘီ့ကို
ကိုယ္လိုက္ပို႔စရာေနရာ၁ခု႐ွိတယ္...
သြားၾကမယ္ေနာ္..."
"အင္း...ေဘဘီလဲဒီမွာၾကာၾကာမေနခ်င္
ေတာ့ဘူး...အ့!!!..."
ေ႐ွာင္က်န္႔မတ္တပ္ရပ္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္
ေတာ့ဝမ္းဗိုက္ကနာက်င္သြားရတယ္...
"ေဘဘီဘာျဖစ္တာလဲ..."
"ခုနကသူေဘဘီ႔ဗိုက္ကိုလက္သီးနဲ႔ထိုး
လိုက္တာအဲ့ဒါနာေနတုန္းပဲ..."
"ဘာေျပာတယ္!!!ဒီေကာင္ကြာ..."
"ေတာ္ပါေတာ့ကိုကို...ေဘဘီ့ကိုဒီေနရာက
ျမန္ျမန္ေခၚထုတ္သြားေပးပါ..."
"အင္း...သြားၾကမယ္ေနာ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုေပြ႔ခ်ီကာေခၚသြားတယ္...
"ကိုကို သူ႔ကိုေဆးရံုကားဖုန္းဆက္ေပး
လိုက္ပါအံုး..."
"ေဘဘီကသူ႔ကိုစိတ္ပူေနတာလား...
ေသသြားရင္ပိုေတာင္ေကာင္းေသးတယ္..."
"သူေသသြားရင္ကိုကိုအမႈပတ္မွာဆိုးရိမ္
လို႔ပါ..."
"ေကာင္းၿပီ...ကားထဲေရာက္ရင္ဖုန္းဆတ္
ေခၚလိုက္မယ္..."
ကားထဲေရာက္ေတာ့ရိေပၚေဆးရံုကိုဖုန္
ဆတ္လိုက္ၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔ကိုခါးပတ္ေသခ်ာ
ပတ္ေပးကာရဲစခန္းကိုေမာင္းထြက္လာ
ခဲ့တယ္...
ရဲစခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့...
"ကိုကိုရဲစခန္းကိုဘာလာလုပ္တာလဲ..."
"အထဲေရာက္ရင္သိပါလိမ့္မယ္...
လာကိုယ္တြဲေပးမယ္ေနာ္..."
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုတြဲၿပီးရဲစခန္းထဲဝင္
လာခဲ့တယ္...
အထဲေရာက္ေတာ့ဝန္းေမေအာ္ကို
အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာျမင္လိုက္ရတယ္...
ဝန္းခ်င္ကေတာ့အခ်ဳပ္ခန္းအျပင္မွာထိုင္
ငိုေနတယ္...
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္
ေျပာျပလိုက္ေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔အဲ့ေနရာ
မွာပဲဖင္ထိုင္လ်က္
ေခြေခြေလးလဲက်သြားတယ္...
"ေဘဘီအဆင္ေျပရဲ႕လား..."
မ်က္ဝန္းမွမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာကာ...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ခင္မ်ားႀကီးလုပ္ရက္လိုက္တာဗ်ာ...
ခင္မ်ားတို႔ကြၽန္ေတာ့္အေပၚအျမဲညႇင္းပန္း
ႏွိမ့္စက္ရက္စက္ခဲ့ေပမဲ့ဒီေလာက္ထိ
ယုတ္မာရက္စက္လိမ့္မယ္လို႔ထင္မထားခဲ့
တာ...ခင္မ်ားႀကီးလူမွဟုတ္ေသးရဲ႕လား..."
ဝန္းေမေအာ္
"သားရယ္ေမေမေလးကိုဘယ္လိုေျပာ
လိုက္တာလဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
" ဘာေမေမေလးလဲ မၾကာခ်င္ဘူး...
ခင္မ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္...ဘယ္ေတာ့
မွခြင့္မလႊတ္ဘူး..."
ေအာ္ငိုၿပီးေျပာတယ္...
"ေဘဘီစိတ္ကိုေလွ်ာ့ေနာ္...ေမာေနလိမ့္
မယ္...ဒီမွာခနထိုင္ေနၾကားလားကိုယ္ေရ
သြားခပ္ေပးမယ္..."
ခံုေလး၁ခံုမွာေ႐ွာင္က်န္႔ကိုထိုင္ခိုင္းထား
ၿပီးေသာက္ဖို႔ေရသြားခပ္ေပးတယ္...
ဝန္းခ်င္စားပြဲေပၚကေဘာပန္ခြၽန္ခြၽန္၁ေခ်ာင္း
ကိုေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီးလက္ထဲဖြက္ကာ
ေ႐ွာင္က်န္႔အနားကိုေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္...
အနားေရာက္ေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုဆြဲခ်ဳပ္
လိုက္ၿပီးလည္ပင္းကိုေဘာပင္နဲ႔ေထာက္
ထားလိုက္တယ္...
ရိေပၚခပ္လာတဲ့ေရခြက္ေလးေတာင္
လက္ထဲကလြတ္က်သြားၿပီး...
ဝမ္ရိေပၚ
"ဝန္းခ်င္...မင္းဒါဘာလုပ္တာလဲ..."
ဝန္းခ်င္
"လုက္သင့္လုပ္ထိုက္တာကိုလုပ္တာေလ...
ဘယ္သူမွေ႐ွ႕မတိုးနဲ႔ေနာ္...ဒါကေဘာပင္
ေလး၁ေခ်ာင္းေပမဲ့သံုးတတ္ရင္လူလဲ
သတ္လို႔ရတယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔မွာေတာ့႐ုန္းဖို႔ေတာင္အားမ႐ွိ
ေတာ့ဘူး...
ဝန္းခ်င္
"ေ႐ွာင္က်န္႔ နင္မ႐ွိမွေအးမွာ...မဟုတ္ဘူး
နင္ဆိုတာေမြးကိုမေမြးဖြားလာသင့္တာ...
နင္မ႐ွိရင္ဒီလိုကိစၥေတြလဲျဖစ္လာမွမဟုတ္
သလိုကိုကိုနဲ႔ငါလဲအဆင္ေျပေနေလာက္
ၿပီ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဝန္းခ်င္ မင္းလြန္မလာနဲ႔ေနာ္..."
ဝန္းခ်င္
"ခ်င္ခ်င္ဘာလြန္လို႔လဲ...သူမ႐ွိေတာ့ရင္
ကိုကိုနဲ႔ခ်င္ခ်င္လက္ထပ္ၿပီးေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
ေနလို႔ရၿပီေလ...အေမ့ကိုလဲတရားဆြဲမဲ့သူ
မ႐ွိေတာ့ဘူး..."
ဝမ္ရိေပၚ
"မင္းအေမကလံုးဝျပန္မလြတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး...
ေဘဘီမ႐ွိေတာ့ရင္ေတာင္ငါမင္းကိုလံုးဝ
လက္ထပ္မွာမဟုတ္ဘူး..."
အဲ့လိုအာရံုမ်ားေနတဲ့အခ်ိန္ေ႐ွာင္က်န္႔
ဝန္းခ်င္သူ႔ကိုခ်ဳပ္ထားတဲ့လက္ကိုက္ခ်ထဲ့
လိုက္တယ္...
ဝန္းခ်င္လက္နာသြားေတာ့ေဒါသထြက္
ထြက္နဲ႔ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုတြန္းထည့္လိုက္တာ
ေဘးကခံုေဇာင္းနဲ႔ဗိုက္နဲ႔ေဆာင္မိၿပီးလဲက်
သြားေတာ့တယ္...
လဲက်လဲ လဲက်ေရာဗိုက္ကတအားနာက်င္
လာၿပီးေပါင္ၾကားကေနေသြးေတြတအား
စီးက်လာေတာ့တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အားးးးးေသြး....ေသြး...ေသြးေတြ...မျဖစ္ရ
ဘူး...ငါ့ရဲ႕ကေလး...ငါ့ရဲ႕ကေလးေလး..."
____________________________________
အပိုင္း ၂၈..............ေမွ်ာ္
မခ်ိဳမခါးျပန္ျဖစ္သြားပါၿပီ...😁😘😘
Unicode
"ခွပ်!!!..."
ကျန်းယွင်လုံ ရှောင်ကျန့်ကိုမတရားကြံဖို့
ပြင်နေတုန်းသူရဲ့ခေါင်းကို
အနောက်ကနေလူ၁ယောက်ရဲ့ပန်းအိုးနဲ့
ရိုက်ခွဲခြင်းကိုခံလိုက်ရတယ်...
ခေါင်းမှာလဲသွေးတွေမြင်မကောင်းလောက်
အောင်စီးကျလာပြီးရှောင်ကျန့်ပေါ်မေ့လဲ
ကျသွားတော့တယ်...
ရှောင်ကျန့်လဲကြောက်ကြောက်နဲ့မျက်လုံး
သာအသေမှိတ်လို့ထားတယ်...
ခန္ဓာကိုယ်လေးကလဲတစ်ဆတ်ဆတ်
တုန်လို့နေရှာတယ်...
"ဘေဘီ...ဘေဘီ..."
## ဒါကိုကို့အသံပဲ... ##
ရှောင်ကျန့်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့
တကယ်ပဲသူ့ရှေ့မှာရိပေါ်ရောက်နေတယ် ...
ကျန်းယွင်လုံကိုတော့ဘေးကိုတွန်းချလိုက်
တယ်...
ရိပေါ်ကိုတွေ့တော့မှရှောင်ကျန့်ကြောက်
စိတ်နဲနဲပြေသွားပြီးရိပေါ်ရင်ခွင်ထဲအတင်း
တိုးဝင်တော့တယ်...
"အီးဟီး...ကိုကို..."
ရိပေါ်လဲတင်းကျပ်စွာပြန်ပွေ့ဖက်ထားပြီး...
"ကိုယ်ရောက်လာပြီနော်...မကြောက်နဲ့
တော့..."
"ဟင့်...ဘေဘီ့ဘဝတော့သွားပြီထင်ထား
ခဲ့တာ..."
"ကိုယ်အဲ့လိုလုံးဝအဖြစ်မခံပါဘူး...
ဘေဘီကကိုယ့်အတွက်ပဲဖြစ်စေရမယ်..."
"ဟင့်...ကိုကိုဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ...
မင်္ဂလာပွဲကရော..."
လွန်ခဲ့တဲ့နာရီအနဲငယ်ကိုပြန်သွားရမယ်ဆို
ရင်ဖြင့်...
ဖာသာကျမ်းစာအုပ်ဖွင့်ပြီးတော့...
Father
"လက်ထပ်ပွဲမစခင်မေးစရာရှိပါတယ်...
ဒီလက်ထပ်ပွဲကိုကန့်ကွက်မဲ့သူရှိပါသလား...
ဒီလက်ထပ်ပွဲကိုကန့်ကွက်မဲ့သူရှိပါသလား..."
"ရှိပါတယ်..."
ဝန်းချင်
"ဘယ်သူလဲဒီလက်ထပ်ပွဲကိုတားရဲတာ..."
လှည့်ကြည့်လိုက်တော့မင်္ဂလာခန်းမထဲ
ကိုရဲ၅ယောက်ဝင်လာခဲ့တယ်...
( ဒီလိုအချိန်မှာရဲဆိုတဲ့အသံကိုတောင်
မကြားချင်ပေမဲ့ဒီရဲတွေကတော့တစ်ခြား
နိုင်ငံကဖြောင့်မတ်တည်ကြည့်ပြီး
"ကူညီပါရစေ..."ဆိုတဲ့ဆောင်ပုဒ်နဲ့ညီစွာ
ကျင့်ဝတ်လိုက်နာတဲ့ပြည့်သူ့ရဲချောချော
လေးတွေပါနော်...😁😍😍 )
ရဲ ၁
"ကျွန်တော်ပါပဲ...ဒီမင်္ဂလာပွဲကိုချက်ချင်းရပ်
ပါ..."
ဝန်းချင်
"ရဲတွေပါလား...ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးရောက်လာ
ကြတာလဲ..."
ရဲ ၁
"ဆွန်းရီ...ဒီကဝန်းမေအော်ဆိုတဲ့အမျိုးသမီး
ကိုချက်ချင်းလက်ထိပ်ခက်လိုက်ပါ..."
ရဲ ၂
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာGD..."
အရှေ့ဆုံးခုံမှာထိုင်နေတဲ့ဝန်းမေအော်ကို
ရဲသားဆွန်းရီလက်ထိပ်ခတ်လိုက်တယ်...
ခန်းမထဲကလူတွေမှာတော့ဟိုကတိုးတိုး
တိုးတိုး ဒီကတိုးတိုး တိုးတိုးဖြစ်လို့လာတာ
ပေါ့...
ရိပေါ်ကတော့လက်ပိုက်ပြီးရပ်ကြည့်နေ
တယ်...
ဝန်းမေအော်
"ကျွန်မဘာအပစ်များကျူ းလွန်မိလို့လဲရှင်...
ရဲမှူးတို့လူမှားနေကြပြီထင်တယ်..."
ဝန်းချင်လဲသူ့အမေနားပြေးလာပြီး...
ဝန်းချင်
"ဟုတ်ပါတယ်ရှင်...ကျွန်မအမေမကောင်း
တာဘာမှလုပ်မထားပါဘူး..."
ရဲ ၁
"လူလဲမမှားပါဘူး...ကျွန်တော်တို့သက်သေ
အထောက်ထားနဲ့တစ်ကွလာခဲ့တာပါ...
Top ဒီကိုအချက်လက်တွေပေး..."
ရဲ ၃
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ ဒီမှာပါ..."
လက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့အချက်လက်တွေ
ကိုကမ်းပေးလိုက်တယ်
ရဲ၁လဲအချက်လက်တွေယူလိုက်ပြီး...
ရဲ ၁
"ဒီမှာပါ..."
ဝန်းမေအော်
"ဒါဘာတွေလဲ..."
ရဲ ၁
"ခင်များXiaoလင်မယားကိုသတ်ပြီးသူတို့
ရဲ့တစ်ဦးတည်းသောသားလေးကိုနှစ်ပေါင်း
များစွာမတရားညှင်းပန်းနှိပ်စက်ထားတဲ့
သက်သေအချက်လက်တွေပါ..."
ဝန်းမေအော်
"မဟုတ်ရပါဘူးရှင်...မနာလိုသူတွေက
ကျွန်မကိုမတရားချောက်ချတာနေမှာပါ...
ကျွန်မချစ်လို့ယူထားတဲ့သူကိုကျွန်မက
ပြန်သတ်စရာလား...အစ်မယွီအော်ကို
လဲအစ်မရင်း၁ယောက်လိုခင်တာပါရှင်...
သားရှောင်ကျန့်လေးကိုလဲဒီအရွယ်ထိ
ပိုးမွေးသလိုမွေးလာခဲ့တာပါ..."
ဝန်းချင်
"ဟုတ်တယ်...တကယ်လို့ဒီကိစ္စကမှန်နေခဲ့
ရင်တောင်ခုမှဘယ်ကသက်သေတွေက
ထွက်လာရတာလဲ...
နှစ်ပေါင်းများစွာလဲကြာလှနေပြီ...
ဘယ်သူကရောဒီအမှုကိုဂရုစိုက်နေတော့
မှာလဲ..."
ရဲ ၁
"ကျွန်တော်တို့ကလဲတိုင်ကြားတဲ့သူရှိလို့
လာရောက်ဖမ်းဆီးရတာပါ..."
ဝန်းချင်
"အဲ့ဒီအချက်လက်တွေကအတုတွေလဲ
ဖြစ်နိုင်တာပဲ...ဘယ်သူကဘာကိစ္စငါ့အမေ
ကိုများတိုင်ကြားရဲရတာလဲ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ငါပဲ..."
ရဲ ၁
"ဟုတ်ပါတယ်...ဒီကသူဌေးလေးဝမ်ရိပေါ်
ကိုတိုင်ရဲစခန်းကိုသက်သေတွေယူလာပြီး
လာရောက်တိုင်ကြားထားတာပါ...ပြီးတော့
ဒီသက်သေတွေကိုလဲသေချာစစ်ဆေးပြီး
ပါပြီ..."
ဝန်းချင်
"ကိုကိုဘာလို့ဒီလိုလုပ်ရတာလဲ..."
ဝန်းမေအော်
"ဟုတ်ပါတယ်သားရယ်...ဒီအလိမ်ညာတွေ
ကိုသားဘယ်ကနားယောင်လာတာလဲ...
ရှောင်ကျန့်ပြောတာလား..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဒီကိစ္စတွေရှောင်ကျန့်ဘာ၁ခုမှမသိပါဘူး...
ကျွန်တော့်ဘာသာစုံစမ်းပြီးသိခဲ့ရတာ...
ဒါတောင်အန်တီ့သမီးကိုဦးလေးရှောင်နဲ့
ရတာပါဆိုပြီးလိမ်ညာထားတာမပါသေး
ဘူးနော်..."
ဝန်းမေအော်
"မင်း...မင်း...ဒီအကြောင်းတွေဘယ်တုန်း
ထဲကသိနေတာလဲ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"သိထားတာတော့ကြာလှပါပြီ...
စောစောစီးစီးဖွင့်ပြောပြလိုက်ရင်ရှောင်
ပြေးသွားမှာဆိုးလို့ဒီလက်ထပ်ပွဲကို
အကြောင်းပြပြီးအချိန်ဆွဲနေခဲ့တာ..."
ဝန်းမေအော်
"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ငါ ငါ့ယောက်ျားကိုမသတ်ခဲ့
ဘူး...အစ်မယွီအော်ကလဲသူ့ဟာသူ
ကားမတော်တဆဖြစ်ပြီးသေခဲ့တာ...
ငါနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး..."
ရဲ ၁
ကြိုက်သလောက်ငြင်းပါ...
ခင်များMs.Xiaoရဲ့ကားကိုဘရိတ်ဖြတ်ခိုင်း
ခဲ့တဲ့သူကိုလဲဖမ်းမိထားပြီးပြီ...
Mr.Xiaoရဲ့ကော်ဖီခွက်ထဲကိုအဆိပ်ခတ်
ခိုင်းခဲ့တဲ့အိမ်ဖော်မကိုလဲမိပြီးထားပြီးပြီ...
၂ယောက်လုံးကလဲဝန်ခံတယ်..."
ဝန်းမေအော်
"မဖြစ်နိုင်တာ...ငါသူတို့ကိုငွေပေးပြီးနိုင်ငံခြား
ကိုလွှတ်..."
ပါးစပ်ကလွှတ်ခနဲထွက်သွားပြီးမှသတိရပြီး
ဆက်မပြောတော့ဘူး...
ဝမ်ရိပေါ်
"အမှန်တရားဆိုတာတစ်နေ့ပေါ်လာဆမြဲပါ
ပဲ...ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်သူတို့ကို ကိုယ်ပိုင်
လေယဉ်နဲ့သွားခေါ်လာခဲ့တာ..."
ရဲ ၁
"ကဲ ခုခင်များပါးစပ်ကကိုယ်တိုင်ဝင်ခံသလို
ဖြစ်နေပြီ...ရှင်းစရာရှိရင်လဲစခန်းရောက်မှ
ဆက်ရှင်းကြမယ်...ထယ်ရန်းနဲ့ဒယ်ဆောင်း
သူ့ကိုခေါ်သွားလိုက်ပါ..."
ထယ်ရန်း . ဒယ်ဆောင်း
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ..."
ဝန်းမေအော်ကိုလူတွေကြားထဲကနေ
လက်ထိပ်ခတ်လျက်ပဲခေါ်ဆောင်သွား
တယ်...
ဝန်းချင်လဲအနောက်ကပြေးလိုက်သွား
တယ်...
ဝမ်ရိပေါ်
"ခုလိုကူညီပေးတာကျေးဇူးပဲကွာ..."
ရဲ ၁
"ငါတို့ကလဲတာဝန်အရပါ...အမှန်တရား
ဘက်မှာငါတို့အမြဲရှိမယ်...နောက်အကူညီ
လိုရင်လဲပြော..."
ဝမ်ရိပေါ်
"အေးပါကွာ...ငါနောက်မှမင်းတို့ကို
အေးအေးဆေးဆေး၁ဝိုင်းဧည့်ခံမယ်ကြား
လား..."
ရဲ ၁
"ဘာလဲ...လာဘ်ထိုးတဲ့သဘောလား..."
ဝမ်ရိပေါ်
"မဟုတ်ပါဘူး...သူငယ်ချင်းအနေနဲ့လိုက်
ကျွေးချင်တာပါ...အစ်ကိုရဲကြီးကလဲတစ်စိတ် ရှိပစ်မှုပဲရှာနေတော့တာပဲ..."
ရဲ ၁
"နောက်တာပါကွာ..."
"Ring..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ငါဖုန်းသွားပြောလိုက်အုံးမယ်နော်..."
ရဲ ၁
"အေး ငါတို့လဲသွားတော့မယ်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"အင်း..."
ရိပေါ်ဖုန်းပြောဖို့ထွက်သွားတော့ဒယ်ဒီဝမ်
လဲထိုင်နေရာကထလာပြီးစိတ်မကောင်း
စွာဖြင့်....
ဝမ်ကျားအော်
"ကြွရောက်လာကြတဲ့ဧည့်သည်တော်
အပေါင်းတို့ မင်္ဂလာပွဲဖျက်သိမ်းလိုက်ပါပြီ...
အားလုံးကိုအနူးညွတ်တောင်းပန်ပါ
တယ်ပြန်လို့ရပါပြီ..."
ဆိုကာမျက်နှာပေါ်မှာမဖုံးကွယ်နိုင်တဲ့
ဝမ်းသာအားရအပြုံးများနှင့်ပြောလိုက်လေ
သည်...
_________
ဝမ်ရိပေါ်
"အေး ပြောစစ်ကျွေး...ဘာအကြောင်းထူး
လဲ..."
စစ်ကျွေး
"|£*¿=:](•'^°(÷..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဘာ!!!အဲ့ကောင်ကိုမျက်ခြေပျက်သွားတယ်
ပေါ့လေ..."
စစ်ကျွေး
"÷±+:';_'*¿€£®|÷..."
ဝမ်ရိပေါ်
"သေချာတယ်...အဲ့ဒီကောင်Xiaoအိမ်တော်
ကိုသွားတာပဲဖြစ်ရမယ်...အဲ့မှာဘေဘီ
၁ယောက်ထဲငါစိတ်ပူတယ်...မင်းသူ့
နောက်ဆက်မလိုက်နဲ့တော့ငါခုချက်ချင်း
လာခဲ့မယ်..."
စစ်ကျွေး
"=±-×@^^¿€€..."
Advertisement
- In Serial136 Chapters
The Demon Lord is Bored
What happens when the Demon Lord Erebus gets bored of being a Demon Lord? Well... he decides to become a Quester. Along with his sadistic demon friend Vyne and masochistic 'love-interest' Tear, Erebus explores the world he hasn't experienced for five hundred years. Because why not? DROPPED.
8 210 - In Serial11 Chapters
Nightmare Online
David spent the majority of his young adult life immersed in virtual reality. Ruler online, the VRMMO where he spent the last 8 years was a dream come true. He could escape his mundane every day life and find solace from the shadows that haunt him. But all good things must come to an end. Ruler Online was shutting down. The end of his dream, and the beginning of a Nightmare Ripped from his place of comfort and thrust into a place full of terrors. David is forced to overcome his fears and the things that go bump in the night. He will come to see this game is more than he bargained for. But Is it really all just a game? What is the truth about the world of Nightmare Online?
8 209 - In Serial15 Chapters
Samarian
Synopsis;A world of refiners, cultivators and a destiny only known by a very few.Sam a military specialist find himself in a world he knows nothing about with a power he knows nothing about. What is in store for his new family and the world he landed in?Travel the world and partake in his views of society with his morals and flaws.Welcome to the continent of Phi where destiny is what you understand you should make of.------This is an amateur work. Bits and pieces will be found easily by avid sci-fi readers. Let it pass, I'll try to make good use of it.I don't intent to have regular releases given my school and work schedule.Reporting of grammars, errors, bad habits or repetitions will be greatly appreciated as my vocabulary is not as wide as my mind want to go and my limitations are plenty.Thank you for reading up until now and thank you if you intend to read further.
8 82 - In Serial10 Chapters
The Compendium Allegoriian
Wherein the Author acquires a cursed trunk of treasures, once owned by another (now happily dead), and attempts to rid themselves of the burden by giving it all away. But the seed of a story, as the Reader well knows, so often sows many more of those... [On temporary hold while I focus on my entry to the April Writathon. Eventually these two works will connect, I'm just not great at multi-tasking so this compendium is temporarily parked until I cross thew May 5 finish line]
8 144 - In Serial11 Chapters
Greatest Gamer (Dropped)
In a game things are supposed to be fair. rules are put in place that apply to everyone. everyone has the same chance of finding that hidden class or legendary equipment dropping on your first try. Jacob Wild was born with an amazing brain that saw the world in a way nobody else's could. Jacob used this to play the rules of any game to his favour and truly become the greatest gamer.This depicts his travels through both the real and virtual world. I hope you enjoy.
8 489 - In Serial28 Chapters
The 45th Hunger Games: The Tribute of District 4 (Watty Awards 2012 completed)
The Hunger Games are about to begin, and each district is apprehensively waiting for the next tributes in line to represent their own district. Serena Elodea, who is a Career from District 4, soon finds herself as the tribute for the fishing district. Her initial plan to come out formidable in the Games soon backfires on her, when unexpected events happen before even entering the arena. She will soon realize what self-destruction these Games bring, and what truly matters when death is in clear view.
8 117

