《Cinderellaနဲ႔တူတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ》အပိုင္း - ၂၅
Advertisement
Zawgyi
မဂၤလာပြဲေရာက္ဖို႔က၁လေတာင္မလိုေတာ့
ဘူး...
ဝန္းခ်င္ကေတာ့စီစဥ္စရာ႐ွိတာေတြစီစဥ္
လို႔ေနတာေပါ့...
ရိေပၚကလဲဘာမွမေျပာပဲဝတ္စံုသြား
ၾကည့္မယ္ဆိုလဲလိုက္သြားေပးတယ္...
ပန္းစည္းလိုက္ေရြးေပးဆိုလဲလိုက္ေရြးေပး
တယ္...
ဒယ္ဒီဝမ္ကေတာ့သူ႔သားဘာေတြလုပ္ေန
မွန္းခုထိနားမလည္ေသး...
ေ႐ွာင္က်န္႔ကေတာ့အရာအားလံုးကို
ျပင္ဆင္ၿပီးသားမို႔ဘာမွမျဖစ္သလိုပဲေန
တယ္...
အဲ့လိုနဲ႔လက္ထက္ပြဲက်င္းပဖို႔ကနီးကပ္လို႔
လာၿပီး၁၀ရက္ေလာက္ပဲလိုေတာ့တယ္...
ရိေပၚကေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔နဲ႔ခ်စ္ၾကည္ႏူးေန
ဆဲပါပဲ...
ဝန္းခ်င္ေ႐ွ႕မွာေတာ့တစ္မ်ိဳးေပါ့...
ဝန္းခ်င္လဲရိေပၚနဲ႔ေ႐ွာင္က်န္႔အဆင္မေျပ
ၾကေတာ့ဘူးထင္ၿပီးဝမ္းသာပီတိဂြမ္းဆီ
ထိေန႐ွာတယ္...
မဂၤလာပြဲမစခင္၁ပတ္အလို...
ဝမ္က်ားေအာ္
"အစ္မ ဝန္းခ်င္ဆီလာတာလား..."
ဝန္းေမေအာ္
"မဟုတ္ပါဘူး...ေ႐ွာင္က်န္႔ဆီလာတာပါ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ..."
ဝန္းေမေအာ္
"ေရာ့ဒီမွာသူေဌးဝမ္ဆီကကြၽန္မေခ်းထား
တဲ့အေႂကြးေတြအတိုးေရာအရင္းေရာေနာ္..."
စားပြဲေပၚကိုခ်က္လက္မွတ္ေတြအျပံဳ
လိုက္ႀကီးပစ္ခ်ေပးလိုက္တယ္...
ဝန္းေမေအာ္
"အေႂကြးလဲေက်ၿပီမို႔ကြၽန္မေ႐ွာင္က်န္႔ကို
ျပန္ေခၚသြားခ်င္ပါတယ္..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ဒီေငြေတြကဘယ္ကရတာလဲ...
ၿပီးေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုျပန္ေခၚသြားခ်င္ရင္
သားနဲ႔ေျပာပါ...အခုေတာ့သူအျပင္ခန
သြားတယ္..."
ဝန္းေမေအာ္
"သားရိေပၚနဲ႔စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္တုန္းကအေႂကြးေတြ
ေက်တဲ့၁ေန႔ၾကရင္ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုWang
အိမ္ေတာ္ကေနျပန္ၿပီးလြတ္လပ္ခြင့္ေပး
ပါ့မယ္လို႔ကတိထားၿပီးခ်ဳပ္ခဲ့တာေလ...
ခုအေႂကြးလဲေက်ၿပီမို႔ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုျပန္ေခၚ
သြားပါေတာ့မယ္...သားရိေပၚျပန္လာရင္
ေျပာျပလိုက္ပါ...ေ႐ွာင္က်န္႔!!!ေ႐ွာင္က်န္႔!!!..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"လာပါၿပီ..."
ဝန္းေမေအာ္
"နင္ငါနဲ႔အိမ္ျပန္လိုက္ခဲ့..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဗ်ာ!!!..."
ဝန္းေမေအာ္
"မဗ်ာနဲ႔...အေႂကြးေတြအကုန္ဆပ္ၿပီးၿပီ...
အဲ့ဒါနင့္ကိုျပန္လာေခၚတာ...သြားအဝတ္
ေတြသြားယူေခ်..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္..."
ဝန္းေမေအာ္
"နင့္ကိုလာေခၚတာနင္ေပ်ာ္ရမွာမဟုတ္ဘူး
လား...႐ုပ္ကိုကဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ...
ဘာလဲမျပန္ခ်င္ဘူးလား..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"မ...မဟုတ္ပါဘူးေပ်ာ္ပါတယ္ေမေမေလး...
သားအဝတ္ေတြသြားယူလိုက္အံုးမယ္ေနာ္..."
ဝန္းေမေအာ္
"ျမန္ျမန္သြား...ၾကာတယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔အေပၚထပ္ေျပးတက္ကာအခန္း
ထဲမွာအဝတ္ေတြသြားထုတ္ပိုးၿပီးျပန္ဆင္း
လာခဲ့တယ္...
ဒယ္ဒီဝမ္ကေတာ့ၾကည့္ေနရံုသာတတ္ႏိုင္
တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဦးေလးဝမ္...သားျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ေအးေကာင္းေကာင္းသြား...ဦးအိမ္ကမင္း
အတြက္ဆိုအျမဲတံခါးမ႐ွိဓားမ႐ွိဖြင့္ထားၿပီး
သားပဲ...လာလည္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္လာလည္
ေပါ့ကြာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္...ေကာင္းေကာင္းေနရစ္ခဲ့ပါဦး...
အစ္ကိုျပန္လာရင္လဲကြၽန္ေတာ္ႏႈတ္ဆတ္
သြားတယ္လို႔ေျပာေပးပါ..."
ဝန္းေမေအာ္
"အရစ္႐ွည္တယ္ျမန္ျမန္လာစမ္းပါ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္ေမေမေလး..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ ဝန္းေမေအာ္အေနာက္ကေန
မ်က္ႏွာေလးမိႈင္ေတြေနကာလိုက္သြားရ
တယ္...
ေနာက္၁နာရီေလာက္ေနမွရိေပၚအိမ္ျပန္
ေရာက္လာတယ္...
ဧည့္ခန္းထဲဝင္လာေတာ့မ်က္ႏွာမေကာင္း
စြာထိုင္ငိုင္ေနတဲ့သူ႔ဒယ္ဒီကိုေတြ႔လိုက္ရ
တယ္...
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒယ္ဒီသားျပန္ေရာက္ၿပီ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ေအာ္...ေအး..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒယ္ဒီဘာျဖစ္ေနတာလဲ...ဒီခ်က္လက္မွတ္
ေတြကေရာဘာလုပ္တာလဲ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"အစ္မေမေအာ္အေႂကြးလာဆပ္သြားတာ
ေလ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဗ်ာ!!!အဲ့ဒါဆိုေ႐ွာင္...ေ႐ွာင္က်န္႔ေရာဟင္..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ျပန္ေခၚသြားၿပီေလ...သားကိုလဲႏႈတ္ဆတ္
တယ္လို႔ေျပာေပးပါတဲ့..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟာ...ဒယ္ဒီကဘာလို႔ျပန္ထည့္ေပးလိုက္
တာလဲ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"စာခ်ဳပ္အရေတာ့အေႂကြးေတြေက်သြားရင္
ေ႐ွာင္က်န္႔ကWangအိမ္ေတာ္နဲ႔ဘာမွ
မသက္ဆိုင္ေတာ့ဘူးမလား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"သူမလိုက္ခ်င္ဘူးမလား...အတင္းေခၚလို႔
သာလိုက္သြားရတာေနမွာ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ေ႐ွာင္က်န္႔သူကိုယ္တိုင္ပဲအဝတ္စားေတြ
ထုတ္ပိုးၿပီးေကာင္းေကာင္းပဲႏႈတ္ဆတ္ၿပီး
ျပန္လိုက္သြားတာပါ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"မယံုဘူးဒယ္ဒီရာ....သားသူနဲ႔သြားေတြ႔
မယ္..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ဝမ္ရိေပၚ!!!...မင္းဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ...
ဝန္ခ်င္နဲ႔လဲလက္ထပ္ဖို႔သေဘာတူထား
တယ္...ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုလဲလက္မလႊတ္ခ်င္
ဘူး...ဘာလဲမင္းကေလွနံ၂ဖက္နင္းၿပီး
ငါးရန္႔၂ေကာင္ၿပိဳင္တူဖမ္းခ်င္ေနတာလား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"မဟုတ္ဘူးဒယ္ဒီ...သားေ႐ွာင္က်န္႔ကို
တကယ္ခ်စ္တာပါ...ဒီမဂၤလာပြဲကလဲဟန္ျပ
သက္သက္ပဲ...သားအေၾကာင္း႐ွိလို႔လက္
ခံလိုက္တာ...ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုပဲသားလက္
ထပ္မွာ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"သား...ဒီမဂၤလာပြဲကကေလးကစားစရာ
မဟုတ္ဘူးေနာ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ကစားစရာလို႔လဲသားမသတ္မွတ္ထားပါ
ဘူး...ကစားပြဲ၁ခုလို႔ပဲသတ္မွတ္ထားတာ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ဘယ္လို...သားဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ
ဒယ္ဒီ့ကိုေတာင္ေျပာမျပႏိုင္ဘူးလား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"အဲ့ေန႔ၾကရင္သိရလိမ့္မယ္ဒယ္ဒီ...
ခုေတာ့သား ေ႐ွာင္က်န္႔နဲ႔သြားေတြ႔ပါရေစ..."
အဲ့လိုေျပာၿပီးကားေသာ့ေကာက္ကိုင္
ကာအျပင္ျပန္ထြက္သြားတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ေမေမေလး...ေမေမေလးသားကိုတံခါးဖြင့္
ေပးပါေနာ္...ေမေမေလးသားဘာအပစ္
လုပ္ထားလို႔လဲ..."
ဝန္းေမေအာ္အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း
ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုအခန္းတံခါးပိတ္ၿပီးေသာ့ခတ္
ထားတယ္...
ဝန္းေမေအာ္
"နင္ဒီကမ႓ာႀကီးေပၚမွာတည္႐ွိေနျခင္းကို
ကနင့္ရဲ႕အပစ္ပဲ...မဂၤလာပြဲေန႔မေရာက္
မခ်င္းနင္ဒီအခန္းထဲမွာပဲေနရမယ္...
မဂၤလာပြဲၿပီးရင္ေတာ့နင့္ကိုလဲဒီ့ထက္
ေကာင္းတဲ့ေနရာကိုပို႔ေပးပါ့မယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"သားအဲ့မဂၤလာပြဲကိုမ႐ႈပ္ပါဘူးဗ်ာ...
အခန္းထဲမွာေတာ့ေသာ့ခတ္မထားပါနဲ႔...
သားေၾကာက္လို႔ပါ..."
ဝန္းေမေအာ္ကငယ္ငယ္ထဲကေ႐ွာင္က်န္႔
ကိုအပစ္ေပးရင္အခန္းထဲမွာေသာ့ခတ္
ထားေနၾကေလ...
အဲ့လိုအခ်ိန္တိုင္းဝန္းေခ်ာင္နဲ႔ဝန္းခ်င္က
အခန္းျပင္ကေနလာလာၿပီးသရဲအေၾကာင္း
ေတြထိုင္ေျပာၾကတယ္...
အခန္းထဲမွာေကာင္ေလး၁ေယာက္ထဲ႐ွိ
ေနရာကေနဘီဒိုထဲကသရဲမႀကီးထြက္လာ
တာတို႔...
ကုတင္ေအာက္ကေနလက္ႀကီးထြက္လာ
တာတို႔ေပါ့...
ေ႐ွာင္က်န္႔မေၾကာက္ ေၾကာက္ေအာင္
အသံမ်ိဳးစံုလဲလုပ္ျပၾကေသးတယ္...
အဲ့ဒီအခ်ိန္ထဲသူအခန္းတံခါးပိတ္ခံရတာ
ကိုအေသမုန္းၿပီးအေသေၾကာက္သြား
တာ...
"ပြမ္...ပြမ္..."
ဝန္းေမေအာ္
"စီစီအိမ္ေ႐ွ႕မွာကားသံၾကားတယ္ဘယ္သူ
လဲသြားၾကည့္စမ္း..."
စီစီ
"ဟုတ္ကဲ့သခင္မႀကီး..."
စီစီအိမ္ေ႐ွ႕ကိုအေျပးေလးထြက္သြားၿပီး
ျပန္ဝင္လာခဲ့တယ္...
စီစီ
"သခင္ေလးရိေပၚကအစ္ကိုေလးေ႐ွာင္က်န္႔
နဲ႔ေတြ႔ခြင့္ေတာင္းေနပါတယ္..."
ဝန္းေမေအာ္
"မ႐ွိဘူးလို႔ေျပာလိုက္..."
စီစီ
"ဟုတ္ကဲ့..."
ျပန္ထြက္သြားတယ္...
ျပန္ဝင္လာတယ္...
စီစီ
"အစ္ကိုေလး႐ွိမွန္းသူသိပါတယ္တဲ့...
အစ္ကိုေလးနဲ႔မေတြ႔ရမခ်င္းမျပန္ႏိုင္ပါဘူး
တဲ့..."
Advertisement
"ပြမ္ ပြမ္ ပြမ္ ပြမ္ ပြမ္..."
အျပင္ကေနကားဟြန္းကိုအဆက္မျပတ္
တီးတယ္...
ဝန္းေမေအာ္
"ေရာ့...ဒီေသာ့ကိုယူထားဘာကိစၥပဲ႐ွိ႐ွိ
အခန္းတံခါးကိုလံုးဝမဖြင့္ေပးရဘူး...
ငါေျပာတာၾကားလား..."
စီစီ
"ဟုတ္ကဲ့သခင္မႀကီး..."
ဝန္းေမေအာ္ျခံဝထြက္လာၿပီး...
ဝန္းေမေအာ္
"သားရိေပၚေ႐ွာင္က်န္႔ကိုဘာေျပာစရာ႐ွိ
လို႔လဲအန္တီကိုေျပာခဲ့ေလ..."
ရိေပၚကားထဲကထြက္လာတယ္...
ဝမ္ရိေပၚ
"သူနဲ႔ပဲေျပာခ်င္တယ္..."
ဝန္းေမေအာ္
"သူအျပင္သြားတယ္မ႐ွိဘူး..."
ဝမ္ရိေပၚ
"အန္တီမလိမ္ပါနဲ႔...သူ႐ွိမွန္းကြၽန္ေတာ္သိ
တယ္...သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ေျပာစရာ႐ွိလို႔ပါ..."
ဝန္းေမေအာ္
"ေအး သူ႐ွိတယ္...ဒါေပမဲ့သူမွသားနဲ႔မေတြ႔
ခ်င္တာ...သားရိေပၚျပန္လိုက္ပါေတာ့
ကြယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"သူကဘာလို႔ကြၽန္ေတာ္နဲ႔မေတြ႔ခ်င္ရမွာလဲ...ေဘဘီ!!!ကိုယ္မင္းနဲ႔စကားေျပာ
စရာ႐ွိလို႔ထြက္ခဲ့ေပးပါကြာ!!!..."
ဝန္းေမေအာ္
"သားရိေပၚမင္းကသမီးဝန္းခ်င္နဲ႔လက္ထပ္
ေတာ့မွာေလ...ခုလိုလုပ္တာေတာ့
မေကာင္းပါဘူးကြယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"အဲ့ဒါဆိုကြၽန္ေတာ့္ကိုသူနဲ႔ေပးေတြ႔ေလ..."
ဝန္းေမေအာ္
"ေကာင္းၿပီ...ေကာင္းၿပီ...အန္တီသူ႔ကို
သြားေခၚေပးမယ္...ထြက္ေတြ႔တာမေတြ႔
တာေတာ့အန္တီနဲ႔မဆိုင္ဘူးေနာ္..."
ေျပာၿပီးအိမ္ထဲျပန္ဝင္သြားတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့...
ဝန္းေမေအာ္
"စီစီနင္သူ႔ကိုသနားၿပီးလံုးဝတံခါးဖြင့္ေပး
မယ္ေတာ့မၾကံလိုက္နဲ႔ေနာ္..."
စီစီ
"အဲ့ဒါဆိုသခင္ေလးရိေပၚ..."
ဝန္းေမေအာ္
"ထားလိုက္...ေ႐ွာင္က်န္႔ထြက္မေတြ႔ရင္
သူျပန္သြားလိမ့္မယ္..."
စီစီ
"ဟုတ္ကဲ့..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ေမေမေလးသားကို အစ္ကိုနဲ႔ေနာက္ဆံုး
၁ႀကိမ္ေလာက္ေတြ႔ခြင့္ေပးပါလားဗ်ာ..."
ဝန္းေမေအာ္
"ေနာက္ထပ္လဲမေတြ႔ရဘူး...ေနာက္ဆံုး
လဲမေတြ႔ရဘူး...ဘယ္ေတာ့မွလဲမေတြ႔ရ
ဘူး..."
ေျပာၿပီးထြက္သြားတယ္...
အခနး္ထဲကေ႐ွာင္က်န္႔မွာေတာ့ျပတင္း
ေပါက္ကေနရိေပၚကိုလွမ္းၾကည့္ရင္း
မ်က္ရည္ေတြလဲစီးက်ေနတယ္...
ေအာ္လဲမေခၚရဲ...
ရိေပၚကလဲအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ
မျပန္ဘူး...
မိုးခ်ဳပ္လို႔၉နာရီေလာက္႐ွိၿပီ...
မိုးေတြကလဲသည္းႀကီးမဲႀကီးရြာလို႔ေန
တယ္...
ရိေပၚျခံအျပင္မွာရပ္ေစာင့္ေနဆဲ...
ဝန္းေမေအာ္
"ဒီေကာင္ေလးခုထိမျပန္ေသးပါလား...
မဂၤလာပြဲမတိုင္ခင္ေနမေကာင္းျဖစ္ေနရင္
ဒုကၡပဲ...စီစီငါ့ကိုေ႐ွာင္က်န္႔အခန္းေသာ့
ေပးစမ္း..."
စီစီ
"ဟုတ္ကဲ့...ဒီမွာပါ..."
ဝန္းေမေအာ္ ေ႐ွာင္က်န္႔အခန္းဆီသြားကာ
ေသာ့ဖြင့္လိုက္တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ကုတင္ေဘးက်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးထိုင္
ေနရာကထလာၿပီး...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ေမေမေလး..."
ဝန္းေမေအာ္
"သြား သားရိေပၚနဲ႔သြားေတြ႔ၿပီးသူ႔ကိုျပန္ခိုင္း
လိုက္...နင္တို႔သံေယာဇဥ္ေတြအကုန္လံုး
လဲအျပတ္ျဖတ္ခဲ့..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ထီးေလးေဆာင္းၿပီး
ျခံဝထြက္လာခဲ့တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုျမင္ေတာ့ရိေပၚတအားဝမ္သာ
သြားတယ္...
"ေဘဘီ..."
____________________________________
အပိုင္း ၂၆..............ေမွ်ာ္
ပိစိေညႇာင့္ေတာင့္ေလးခါးလိုက္ပါၿပီ...😁😁😁
မပူပါနဲ႔ငိုရေလာက္တဲ့ထိမခါးပါဘူး...😁😘😘
Unicode
မင်္ဂလာပွဲရောက်ဖို့က၁လတောင်မလိုတော့
ဘူး...
ဝန်းချင်ကတော့စီစဉ်စရာရှိတာတွေစီစဉ်
လို့နေတာပေါ့...
ရိပေါ်ကလဲဘာမှမပြောပဲဝတ်စုံသွား
ကြည့်မယ်ဆိုလဲလိုက်သွားပေးတယ်...
ပန်းစည်းလိုက်ရွေးပေးဆိုလဲလိုက်ရွေးပေး
တယ်...
ဒယ်ဒီဝမ်ကတော့သူ့သားဘာတွေလုပ်နေ
မှန်းခုထိနားမလည်သေး...
ရှောင်ကျန့်ကတော့အရာအားလုံးကို
ပြင်ဆင်ပြီးသားမို့ဘာမှမဖြစ်သလိုပဲနေ
တယ်...
အဲ့လိုနဲ့လက်ထက်ပွဲကျင်းပဖို့ကနီးကပ်လို့
လာပြီး၁၀ရက်လောက်ပဲလိုတော့တယ်...
ရိပေါ်ကတော့ရှောင်ကျန့်နဲ့ချစ်ကြည်နူးနေ
ဆဲပါပဲ...
ဝန်းချင်ရှေ့မှာတော့တစ်မျိုးပေါ့...
ဝန်းချင်လဲရိပေါ်နဲ့ရှောင်ကျန့်အဆင်မပြေ
ကြတော့ဘူးထင်ပြီးဝမ်းသာပီတိဂွမ်းဆီ
ထိနေရှာတယ်...
မင်္ဂလာပွဲမစခင်၁ပတ်အလို...
ဝမ်ကျားအော်
"အစ်မ ဝန်းချင်ဆီလာတာလား..."
ဝန်းမေအော်
"မဟုတ်ပါဘူး...ရှောင်ကျန့်ဆီလာတာပါ..."
ဝမ်ကျားအော်
"ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ..."
ဝန်းမေအော်
"ရော့ဒီမှာသူဌေးဝမ်ဆီကကျွန်မချေးထား
တဲ့အကြွေးတွေအတိုးရောအရင်းရောနော်..."
စားပွဲပေါ်ကိုချက်လက်မှတ်တွေအပြုံ
လိုက်ကြီးပစ်ချပေးလိုက်တယ်...
ဝန်းမေအော်
"အကြွေးလဲကျေပြီမို့ကျွန်မရှောင်ကျန့်ကို
ပြန်ခေါ်သွားချင်ပါတယ်..."
ဝမ်ကျားအော်
"ဒီငွေတွေကဘယ်ကရတာလဲ...
ပြီးတော့ရှောင်ကျန့်ကိုပြန်ခေါ်သွားချင်ရင်
သားနဲ့ပြောပါ...အခုတော့သူအပြင်ခန
သွားတယ်..."
ဝန်းမေအော်
"သားရိပေါ်နဲ့စာချုပ်ချုပ်တုန်းကအကြွေးတွေ
ကျေတဲ့၁နေ့ကြရင်ရှောင်ကျန့်ကိုWang
အိမ်တော်ကနေပြန်ပြီးလွတ်လပ်ခွင့်ပေး
ပါ့မယ်လို့ကတိထားပြီးချုပ်ခဲ့တာလေ...
ခုအကြွေးလဲကျေပြီမို့ရှောင်ကျန့်ကိုပြန်ခေါ်
သွားပါတော့မယ်...သားရိပေါ်ပြန်လာရင်
ပြောပြလိုက်ပါ...ရှောင်ကျန့်!!!ရှောင်ကျန့်!!!..."
ရှောင်ကျန့်
"လာပါပြီ..."
ဝန်းမေအော်
"နင်ငါနဲ့အိမ်ပြန်လိုက်ခဲ့..."
ရှောင်ကျန့်
"ဗျာ!!!..."
ဝန်းမေအော်
"မဗျာနဲ့...အကြွေးတွေအကုန်ဆပ်ပြီးပြီ...
အဲ့ဒါနင့်ကိုပြန်လာခေါ်တာ...သွားအဝတ်
တွေသွားယူချေ..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်..."
ဝန်းမေအော်
"နင့်ကိုလာခေါ်တာနင်ပျော်ရမှာမဟုတ်ဘူး
လား...ရုပ်ကိုကဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ...
ဘာလဲမပြန်ချင်ဘူးလား..."
ရှောင်ကျန့်
"မ...မဟုတ်ပါဘူးပျော်ပါတယ်မေမေလေး...
သားအဝတ်တွေသွားယူလိုက်အုံးမယ်နော်..."
ဝန်းမေအော်
"မြန်မြန်သွား...ကြာတယ်..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်..."
ရှောင်ကျန့်အပေါ်ထပ်ပြေးတက်ကာအခန်း
ထဲမှာအဝတ်တွေသွားထုတ်ပိုးပြီးပြန်ဆင်း
လာခဲ့တယ်...
ဒယ်ဒီဝမ်ကတော့ကြည့်နေရုံသာတတ်နိုင်
တယ်...
ရှောင်ကျန့်
"ဦးလေးဝမ်...သားပြန်တော့မယ်နော်..."
ဝမ်ကျားအော်
"အေးကောင်းကောင်းသွား...ဦးအိမ်ကမင်း
အတွက်ဆိုအမြဲတံခါးမရှိဓားမရှိဖွင့်ထားပြီး
သားပဲ...လာလည်ချင်တဲ့အချိန်လာလည်
ပေါ့ကွာ..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်...ကောင်းကောင်းနေရစ်ခဲ့ပါဦး...
အစ်ကိုပြန်လာရင်လဲကျွန်တော်နှုတ်ဆတ်
သွားတယ်လို့ပြောပေးပါ..."
ဝန်းမေအော်
"အရစ်ရှည်တယ်မြန်မြန်လာစမ်းပါ..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်မေမေလေး..."
ရှောင်ကျန့် ဝန်းမေအော်အနောက်ကနေ
မျက်နှာလေးမှိုင်တွေနေကာလိုက်သွားရ
တယ်...
နောက်၁နာရီလောက်နေမှရိပေါ်အိမ်ပြန်
ရောက်လာတယ်...
ဧည့်ခန်းထဲဝင်လာတော့မျက်နှာမကောင်း
စွာထိုင်ငိုင်နေတဲ့သူ့ဒယ်ဒီကိုတွေ့လိုက်ရ
တယ်...
ဝမ်ရိပေါ်
"ဒယ်ဒီသားပြန်ရောက်ပြီ..."
ဝမ်ကျားအော်
"အော်...အေး..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဒယ်ဒီဘာဖြစ်နေတာလဲ...ဒီချက်လက်မှတ်
တွေကရောဘာလုပ်တာလဲ..."
ဝမ်ကျားအော်
"အစ်မမေအော်အကြွေးလာဆပ်သွားတာ
လေ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဗျာ!!!အဲ့ဒါဆိုရှောင်...ရှောင်ကျန့်ရောဟင်..."
ဝမ်ကျားအော်
"ပြန်ခေါ်သွားပြီလေ...သားကိုလဲနှုတ်ဆတ်
တယ်လို့ပြောပေးပါတဲ့..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဟာ...ဒယ်ဒီကဘာလို့ပြန်ထည့်ပေးလိုက်
တာလဲ..."
ဝမ်ကျားအော်
"စာချုပ်အရတော့အကြွေးတွေကျေသွားရင်
ရှောင်ကျန့်ကWangအိမ်တော်နဲ့ဘာမှ
မသက်ဆိုင်တော့ဘူးမလား..."
ဝမ်ရိပေါ်
"သူမလိုက်ချင်ဘူးမလား...အတင်းခေါ်လို့
သာလိုက်သွားရတာနေမှာ..."
ဝမ်ကျားအော်
"ရှောင်ကျန့်သူကိုယ်တိုင်ပဲအဝတ်စားတွေ
ထုတ်ပိုးပြီးကောင်းကောင်းပဲနှုတ်ဆတ်ပြီး
ပြန်လိုက်သွားတာပါ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"မယုံဘူးဒယ်ဒီရာ....သားသူနဲ့သွားတွေ့
မယ်..."
ဝမ်ကျားအော်
"ဝမ်ရိပေါ်!!!...မင်းဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ...
ဝန်ချင်နဲ့လဲလက်ထပ်ဖို့သဘောတူထား
တယ်...ရှောင်ကျန့်ကိုလဲလက်မလွှတ်ချင်
ဘူး...ဘာလဲမင်းကလှေနံ၂ဖက်နင်းပြီး
ငါးရန့်၂ကောင်ပြိုင်တူဖမ်းချင်နေတာလား..."
ဝမ်ရိပေါ်
"မဟုတ်ဘူးဒယ်ဒီ...သားရှောင်ကျန့်ကို
တကယ်ချစ်တာပါ...ဒီမင်္ဂလာပွဲကလဲဟန်ပြ
သက်သက်ပဲ...သားအကြောင်းရှိလို့လက်
ခံလိုက်တာ...ရှောင်ကျန့်ကိုပဲသားလက်
ထပ်မှာ..."
ဝမ်ကျားအော်
"သား...ဒီမင်္ဂလာပွဲကကလေးကစားစရာ
မဟုတ်ဘူးနော်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ကစားစရာလို့လဲသားမသတ်မှတ်ထားပါ
ဘူး...ကစားပွဲ၁ခုလို့ပဲသတ်မှတ်ထားတာ..."
ဝမ်ကျားအော်
"ဘယ်လို...သားဘာတွေလုပ်နေတာလဲ
ဒယ်ဒီ့ကိုတောင်ပြောမပြနိုင်ဘူးလား..."
ဝမ်ရိပေါ်
"အဲ့နေ့ကြရင်သိရလိမ့်မယ်ဒယ်ဒီ...
ခုတော့သား ရှောင်ကျန့်နဲ့သွားတွေ့ပါရစေ..."
အဲ့လိုပြောပြီးကားသော့ကောက်ကိုင်
ကာအပြင်ပြန်ထွက်သွားတယ်...
ရှောင်ကျန့်
"မေမေလေး...မေမေလေးသားကိုတံခါးဖွင့်
ပေးပါနော်...မေမေလေးသားဘာအပစ်
လုပ်ထားလို့လဲ..."
ဝန်းမေအော်အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း
ရှောင်ကျန့်ကိုအခန်းတံခါးပိတ်ပြီးသော့ခတ်
ထားတယ်...
ဝန်းမေအော်
"နင်ဒီကမ်ဘာကြီးပေါ်မှာတည်ရှိနေခြင်းကို
ကနင့်ရဲ့အပစ်ပဲ...မင်္ဂလာပွဲနေ့မရောက်
မချင်းနင်ဒီအခန်းထဲမှာပဲနေရမယ်...
မင်္ဂလာပွဲပြီးရင်တော့နင့်ကိုလဲဒီ့ထက်
ကောင်းတဲ့နေရာကိုပို့ပေးပါ့မယ်..."
ရှောင်ကျန့်
"သားအဲ့မင်္ဂလာပွဲကိုမရှုပ်ပါဘူးဗျာ...
အခန်းထဲမှာတော့သော့ခတ်မထားပါနဲ့...
သားကြောက်လို့ပါ..."
ဝန်းမေအော်ကငယ်ငယ်ထဲကရှောင်ကျန့်
ကိုအပစ်ပေးရင်အခန်းထဲမှာသော့ခတ်
ထားနေကြလေ...
အဲ့လိုအချိန်တိုင်းဝန်းချောင်နဲ့ဝန်းချင်က
အခန်းပြင်ကနေလာလာပြီးသရဲအကြောင်း
တွေထိုင်ပြောကြတယ်...
အခန်းထဲမှာကောင်လေး၁ယောက်ထဲရှိ
နေရာကနေဘီဒိုထဲကသရဲမကြီးထွက်လာ
တာတို့...
ကုတင်အောက်ကနေလက်ကြီးထွက်လာ
တာတို့ပေါ့...
ရှောင်ကျန့်မကြောက် ကြောက်အောင်
အသံမျိုးစုံလဲလုပ်ပြကြသေးတယ်...
အဲ့ဒီအချိန်ထဲသူအခန်းတံခါးပိတ်ခံရတာ
ကိုအသေမုန်းပြီးအသေကြောက်သွား
တာ...
"ပွမ်...ပွမ်..."
ဝန်းမေအော်
"စီစီအိမ်ရှေ့မှာကားသံကြားတယ်ဘယ်သူ
လဲသွားကြည့်စမ်း..."
စီစီ
"ဟုတ်ကဲ့သခင်မကြီး..."
စီစီအိမ်ရှေ့ကိုအပြေးလေးထွက်သွားပြီး
ပြန်ဝင်လာခဲ့တယ်...
စီစီ
"သခင်လေးရိပေါ်ကအစ်ကိုလေးရှောင်ကျန့်
နဲ့တွေ့ခွင့်တောင်းနေပါတယ်..."
ဝန်းမေအော်
"မရှိဘူးလို့ပြောလိုက်..."
စီစီ
"ဟုတ်ကဲ့..."
ပြန်ထွက်သွားတယ်...
ပြန်ဝင်လာတယ်...
စီစီ
"အစ်ကိုလေးရှိမှန်းသူသိပါတယ်တဲ့...
အစ်ကိုလေးနဲ့မတွေ့ရမချင်းမပြန်နိုင်ပါဘူး
တဲ့..."
"ပွမ် ပွမ် ပွမ် ပွမ် ပွမ်..."
အပြင်ကနေကားဟွန်းကိုအဆက်မပြတ်
တီးတယ်...
ဝန်းမေအော်
"ရော့...ဒီသော့ကိုယူထားဘာကိစ္စပဲရှိရှိ
အခန်းတံခါးကိုလုံးဝမဖွင့်ပေးရဘူး...
ငါပြောတာကြားလား..."
စီစီ
"ဟုတ်ကဲ့သခင်မကြီး..."
ဝန်းမေအော်ခြံဝထွက်လာပြီး...
ဝန်းမေအော်
"သားရိပေါ်ရှောင်ကျန့်ကိုဘာပြောစရာရှိ
လို့လဲအန်တီကိုပြောခဲ့လေ..."
ရိပေါ်ကားထဲကထွက်လာတယ်...
ဝမ်ရိပေါ်
"သူနဲ့ပဲပြောချင်တယ်..."
ဝန်းမေအော်
"သူအပြင်သွားတယ်မရှိဘူး..."
ဝမ်ရိပေါ်
"အန်တီမလိမ်ပါနဲ့...သူရှိမှန်းကျွန်တော်သိ
တယ်...သူနဲ့ကျွန်တော်ပြောစရာရှိလို့ပါ..."
ဝန်းမေအော်
"အေး သူရှိတယ်...ဒါပေမဲ့သူမှသားနဲ့မတွေ့
ချင်တာ...သားရိပေါ်ပြန်လိုက်ပါတော့
ကွယ်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"သူကဘာလို့ကျွန်တော်နဲ့မတွေ့ချင်ရမှာလဲ...ဘေဘီ!!!ကိုယ်မင်းနဲ့စကားပြော
စရာရှိလို့ထွက်ခဲ့ပေးပါကွာ!!!..."
ဝန်းမေအော်
"သားရိပေါ်မင်းကသမီးဝန်းချင်နဲ့လက်ထပ်
တော့မှာလေ...ခုလိုလုပ်တာတော့
မကောင်းပါဘူးကွယ်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"အဲ့ဒါဆိုကျွန်တော့်ကိုသူနဲ့ပေးတွေ့လေ..."
ဝန်းမေအော်
"ကောင်းပြီ...ကောင်းပြီ...အန်တီသူ့ကို
သွားခေါ်ပေးမယ်...ထွက်တွေ့တာမတွေ့
တာတော့အန်တီနဲ့မဆိုင်ဘူးနော်..."
ပြောပြီးအိမ်ထဲပြန်ဝင်သွားတယ်...
ရှောင်ကျန့်အခန်းရှေ့ရောက်တော့...
ဝန်းမေအော်
"စီစီနင်သူ့ကိုသနားပြီးလုံးဝတံခါးဖွင့်ပေး
မယ်တော့မကြံလိုက်နဲ့နော်..."
စီစီ
"အဲ့ဒါဆိုသခင်လေးရိပေါ်..."
ဝန်းမေအော်
"ထားလိုက်...ရှောင်ကျန့်ထွက်မတွေ့ရင်
သူပြန်သွားလိမ့်မယ်..."
စီစီ
"ဟုတ်ကဲ့..."
ရှောင်ကျန့်
"မေမေလေးသားကို အစ်ကိုနဲ့နောက်ဆုံး
၁ကြိမ်လောက်တွေ့ခွင့်ပေးပါလားဗျာ..."
ဝန်းမေအော်
"နောက်ထပ်လဲမတွေ့ရဘူး...နောက်ဆုံး
လဲမတွေ့ရဘူး...ဘယ်တော့မှလဲမတွေ့ရ
ဘူး..."
ပြောပြီးထွက်သွားတယ်...
အခနး်ထဲကရှောင်ကျန့်မှာတော့ပြတင်း
ပေါက်ကနေရိပေါ်ကိုလှမ်းကြည့်ရင်း
မျက်ရည်တွေလဲစီးကျနေတယ်...
အော်လဲမခေါ်ရဲ...
ရိပေါ်ကလဲအချိန်တော်တော်ကြာတဲ့အထိ
မပြန်ဘူး...
မိုးချုပ်လို့၉နာရီလောက်ရှိပြီ...
မိုးတွေကလဲသည်းကြီးမဲကြီးရွာလို့နေ
တယ်...
ရိပေါ်ခြံအပြင်မှာရပ်စောင့်နေဆဲ...
ဝန်းမေအော်
"ဒီကောင်လေးခုထိမပြန်သေးပါလား...
မင်္ဂလာပွဲမတိုင်ခင်နေမကောင်းဖြစ်နေရင်
ဒုက္ခပဲ...စီစီငါ့ကိုရှောင်ကျန့်အခန်းသော့
ပေးစမ်း..."
စီစီ
"ဟုတ်ကဲ့...ဒီမှာပါ..."
ဝန်းမေအော် ရှောင်ကျန့်အခန်းဆီသွားကာ
သော့ဖွင့်လိုက်တယ်...
ရှောင်ကျန့်ကုတင်ဘေးကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်
နေရာကထလာပြီး...
ရှောင်ကျန့်
"မေမေလေး..."
ဝန်းမေအော်
"သွား သားရိပေါ်နဲ့သွားတွေ့ပြီးသူ့ကိုပြန်ခိုင်း
လိုက်...နင်တို့သံယောဇဉ်တွေအကုန်လုံး
လဲအပြတ်ဖြတ်ခဲ့..."
ရှောင်ကျန့်ထီးလေးဆောင်းပြီး
ခြံဝထွက်လာခဲ့တယ်...
ရှောင်ကျန့်ကိုမြင်တော့ရိပေါ်တအားဝမ်သာ
သွားတယ်...
"ဘေဘီ..."
____________________________________
အပိုင်း ၂၆..............မျှော်
ပိစိညှောင့်တောင့်လေးခါးလိုက်ပါပြီ...😁😁😁
မပူပါနဲ့ငိုရလောက်တဲ့ထိမခါးပါဘူး...😁😘😘
Advertisement
- In Serial41 Chapters
The Elemental Swords - Book One: Sunder
Present war fast approaching its climax. This is a series of books featuring a boy named Zilian. Living in a time of war, anything could happen and that it does. Everything ends up falling apart around him, life as he knew it was not the truth, living a life obscure of what was the truth of his father and in turn of not knowing the truth, he loses his father. Friendships are forged, closer ones are lost. Allies are made, enemies retaliate. The responsibility of the sword rests upon him.
8 345 - In Serial8 Chapters
God of Stories
If a human became a god and rewrote the world to his liking. Expect terrible execution, perhaps decent ideas, and chapters shifting around. Cover Art by Jack0fheart. Not really what I was going for but whatever, everyone has their own imagination.
8 189 - In Serial26 Chapters
World Integration
Earth's inhabitants have long since grown accustomed to peace. With the rapid advancement in technology and modern-day medicine over the years, the average human lifespan has been increased. Some individuals manage to exceed a hundred years, which is more than double the average lifespan expectancy of those who had lived 100 years ago. And some of the Old Gods from the previous eras having forsaken their old ways of living a primitive lifestyle for a more modern way of living. They have decided to live peacefully hidden amongst the humans, under the disguise of an ordinary person. One of the Old Gods, [Loki, the God of Mischief and Chaos] has grown bored watching over the peaceful world. So he and the other Old Gods then transpired together to wreak havoc upon the modern world, and thereby started a second Ragnarok event to reset the world, starting from the bottom up... This story was based upon Yue Hajime's story [The Broken World] which was discontinued, with some added elements and plots from the novel [The Legendary Mechanic].
8 68 - In Serial24 Chapters
The Game of Spirit
Game of Spirit, a hellish 'game' that occur only once every century. Many people from all over the world, fight to their death to win this game. The winner will be given a legendary artifact that could change the world . In a world where spirit, the soul of human and animal from the past can be summoned to this world. Rein, a young man who only wanted to live peacefully, dragged into the deadliest Game of Spirit in history by a series of unfortunate event. When all the greatest heroes and villain from the past hunt him down, when all the power in the world come to claim him, will he survive?
8 300 - In Serial7 Chapters
Jeremy's Guide on How to Survive a Zombie Apocalypse
My name is Jeremiah Jackson and I'm 16 years old. But you can call me Jeremy. I just wanna get some stuff out of the way. ZOMBIES HAVE TAKEN OVER THE WORLD AND I HAVE NO IDEA WHAT I'M DOING! Well, okay, I have a baseball bat. And I can swing it around, and hit zombies on the head. Yeah, I'm basically useless. But somehow, I've survived this long. So I decided to write a rule book on how future generations can live just a little bit longer in a world infested with zombies. That way, when my brain gets devoured, I will live on as my book will pass down my knowledge to future generations of apocolypse survivors. But I'm not gonna die yet, I have to actually write this book first. Anyway, let's get straight to the point. Here's are all my rules on how to survive a zombie apocalypse. Listen to my suggestions and you'll make a desolate, bleak world just a little bit better. Enjoy! Or don't, your choice.
8 160 - In Serial26 Chapters
Shadow Light
In a world filled with Gods, Godessess, Angels, Fallen Angels and Devils, can a human survive without their knowledge and acheive his goals? Can a human acheive anything? Can he stand against them if need be. Naruto Uzumaki took that job with the help of his Sacred Gear.
8 116
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
