《Cinderellaနဲ႔တူတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ》အပိုင္း - ၂၃
Advertisement
Zawgyi
ေ႐ွာင္က်န္႔ ရိေပၚရဲ႕လည္ပင္းကိုသူ႔လက္
၂ဖက္နဲ႔လွမ္းသိုင္းဖက္လိုက္ၿပီးႏႈတ္ခမ္း
၂ခုကိုထိကပ္ေစတယ္...
ရိေပၚအစေတာ့ေၾကာင္အသြားေပမဲ့
တုန္႔ျပန္အနမ္းေတြေပးလာခဲ့တယ္...
အိမ္ေလးရဲ႕အျပင္မွာေတာ့ႏွင္းမုန္တိုင္း
မ်ားတိုက္ခတ္ေနၿပီးႏွင္းမႈန္မ်ားနဲ႔ျပည့္နက္
လို႔ေနေတာ့တယ္...
အဲ့အခ်ိန္၁ေယာက္ေယာက္ျဖတ္သြား
ၾကည့္ပါလား ခ်က္ခ်င္းကို အိုလက္ဖ္ျဖစ္
သြားေလာက္တဲ့အထိေအးစိမ့္မႈကျမင့္မား
ေနတယ္...
ဒါေပမဲ့အိမ္ေလးထဲမွာေတာ့လူသားေလး
၂ေယာက္ကအေပၚေအာက္ဗလားက်င္း
ေနေပမဲ့ေခြၽးသံတစ္ခြၽဲခြၽဲနဲ႔ပူျပင္းေမာဟိုက္
ေန႐ွာတယ္...
ခႏၶာကိုယ္၂ခုပူးကပ္ေနၾကၿပီးရိေပၚ
ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕လည္တိုင္ေလးကေန
ဝမ္းဗိုက္၁ေလွ်ာက္
ခ်စ္ျခင္းအမွတ္သားမ်ားေပးေနတယ္...
ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔စုပ္ယူလိုက္အားပါသြားရင္
သြားေလးနဲ႔ကိုက္လိုက္ေပါ့...
ေအာက္ကေ႐ွာင္က်န္႔မွာေတာ့ရိေပၚရဲ႕
အၾကမ္းစားအနမ္းဒဏ္ကိုအလူးလဲခံေနရ
ၿပီးခါးေလးေကာ့ေကာ့တက္သြားကာ
သူ႔ေျခ၂ဖက္နဲ႔ရိေပၚရဲ႕ခါးကိုလွမ္းခ်ိတ္ထား
ရတယ္...
ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကလဲ"အား~အင္း~..."
အသံတိုးတိုးေလး၁ခ်က္၁ခ်က္ၿငီးျငဴ သံ
ေလးေတြထြက္လာေတာ့ရိေပၚမွာအဲ့အသံ
ေလးေတြေၾကာင့္ပိုၿပီးလိုခ်င္ေတာင့္တလာ
ရျပန္တယ္...
၂ေယာက္လံုးရဲ႕ေအာက္ပိုင္း၁ေနရာကလဲ
အခ်စ္မာန္မာနမ်ားထိုးထိုးေထာင္ေထာင္
ျဖစ္လာၾကကာထိ႐ိုက္မိလာရတယ္...
ရိေပၚၿငိဳ႕မ်က္ဝန္းမ်ားနဲ႔ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုေမာ့
ၾကည့္လိုက္ရင္း...
"ေဘ...ဘီ..."
sexအသံေလးနဲ႔ဆြဲေဆာင္လို႔ေနတယ္...
"ေဘဘီသိတယ္ကိုကို...ဒါေပမဲ့ဒီ၁ခါေတာ့
အဆင့္မတက္ပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္..."
ရိေပၚမ်က္ႏွာေလးညိဳးငယ္သြားေတာ့
ေ႐ွာင္က်န္႔သူ႔လက္ေလးနဲ႔ရိေပၚရဲ႕ပါးေလး
ကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး...
"ကိုကိုအရင္၁ခါၾကမ္းထားတာေဘဘီခုထိ
အဆင္မေျပေသးလို႔ပါ...ခုေတာ့ဒီေလာက္
နဲ႔ပဲေက်နပ္လိုက္ပါေနာ္..."
"ခုမွေတာ့ဘယ္လိုရပ္ေတာ့မွာလဲ..."
"ဘယ္သူကရပ္မယ္ေျပာလို႔လဲ၁ျခားနည္း
နဲ႔ေျဖ႐ွင္းမွာေပါ့..."
အဲ့လိုေျပာလိုက္ၿပီးေအာက္ပိုင္းကရိေပၚ
ရဲ႕ဂ်ဴ နီယာေလးကိုသူ႔လက္နဲ႔ဖြဖြေလးဆုပ္
ကိုင္လိုက္ၿပီးအ႐ွိန္ယူကာျဖည္းျဖည္းခ်င္း
ပြတ္ဆြဲေပးတယ္...
"အဆင္ေျပလားကိုကို..."
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕အျပဳစုေအာက္မွ
သာယာလာၿပီး"အင္းးး..."၁လံုးအျပင္
ပိုမေျပာႏိုင္ခဲ့...
သူလဲေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ေပါက္စေလးကို
ေ႐ွာင္က်န္႔သူ႔ကိုျပဳစုေပးသလိုျပန္လုပ္ေပး
တယ္...
၂ေယာက္သားအျပန္လွန္ပြတ္ဆြဲေပးေန
ၾကၿပီးအရမ္းေတြခံစားလို႔ေကာင္းလာေတာ့
ျမန္ဆန္စြာအေပၚေအာက္ပြတ္ဆြဲေပးလာ
ၾကသလိုေမာဟိုက္သံေတြလဲပိုမိုက်ယ္
ေလာင္လာခဲ့တယ္...
ေအာက္ကလဲအဆက္မျပတ္လက္၂ခု
ကအလုပ္႐ႈပ္ေနၾကသလိုအေပၚကလဲ
ႏႉတ္ခမ္းမ်ားကအနမ္းမ်ားမျပတ္ခဲ့ၾက...
အခ်ိန္အေတာ္တန္ၾကာမွ၂ေယာက္လံုး
အခ်စ္ေရပန္းမ်ားပတ္ျဖန္းကာၿပိဳင္တူၿပီး
ဆံုးသြားၾကေတာ့တယ္...
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုအခင္းေလးေပၚမွာ
လွဲေနေစၿပီးသူကေတာ့ထကာႏွင္းေတြကို
မီးအပူေပးလို႔အရည္ေပ်ာ္ေစကာေရေႏြးေႏြး
ေလးျဖစ္သြားေတာ့မွာအဲ့ေရနဲ႔ေ႐ွာင္က်န္႔
နဲ႔သူ႔ကိုယ္မွာေပရည္ေနတဲ့အရာေတြကို
သန္႔႐ွင္းလိုက္တယ္...
မနက္မိုးလင္းေနထြက္စ ႏွင္းမုန္းတိုင္းလဲ
မ႐ွိေတာ့ဘူး...
အဲ့ေတာ့မွ၂ေယာက္သားႏိႈးထလာၾကၿပီး
ညကမီးပံုေဘးမွာလွန္းထားတဲ့အဝတ္မ်ား
ကိုေသခ်ာျပန္ဝတ္ဆင္လိုက္ၾကၿပီးအျပင္
ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္...
ေကဘယ္လ္ကားကလဲေတာင္ေအာက္
အတက္အဆင္းလုပ္ေနၿပီမို႔ေကဘယ္ကား
စီးၿပီးေတာ့သာေတာင္ေအာက္ကိုျပန္ဆင္း
လာၾကတယ္...
သူတို႔တည္းခိုတဲ့ေနရာကိုျပန္ေရာက္ထဲ
ကရိေပၚ ဝန္းခ်င္ကိုအခဲမေက်ျဖစ္လို႔ေန
တယ္...
သူဝန္းခ်င္ကို၁ခုခုလုပ္ထဲ့လိုက္ခ်င္ေပမဲ့
ေ႐ွာင္က်န္႔ကတားထားျပန္ေတာ့စိတ္ထဲ
ကေမတၱာပို႔ရံုသာတတ္ႏိုင္တယ္...
ဝန္းခ်င္မွာေတာ့သူတို႔ကိုမ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္
ရဲေတာ့ဘူး...
ကိုရီးယားကေနတ႐ုတ္ျပန္ေရာက္တဲ့အထိ
ရိေပၚ ဝန္းခ်င္ကိုစကား၁ခြန္းေတာင္
မဟခဲ့...
ဝန္းခ်င္လဲေရငံုႏႈတ္ပိတ္ၿပီးေတာ့သာ
ေနေနခဲ့တာတ႐ုတ္ျပန္ေရာက္တဲ့အထိပဲ...
တ႐ုတ္ျပန္ေရာက္မွသူ႔အေမကိုအေၾကာင္း
ကုန္စင္ေျပာျပေတာ့တယ္...
အဲ့မွာဝန္းေမေအာ္လဲWangအိမ္ေတာ္ကို
ခ်က္ခ်င္းေရာက္ခ်လာၿပီး...
ဝန္းေမေအာ္
"ကြၽန္မသမီးေလးကေ႐ွာင္က်န္႔ဒုကၡေရာက္
ပါေစလို႔ရည္ရြယ္ၿပီးလုပ္ခဲ့တာမဟုတ္ပါ
ဘူး...အေပ်ာ္စလိုက္မိတဲ့သေဘာပါ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"သူ႔အေနနဲ႔အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔စလိုက္ေပမဲ့
သားသာေ႐ွာင္က်န္႔ဆီအျမန္မေရာက္
သြားခဲ့ရင္ေ႐ွာင္က်န္႔ေတာင္ေပၚမွာေအးခဲ
ေသေနေလာက္ၿပီ..."
ဝန္းခ်င္
"အဲ့ဒါကေတာ့အန္ကယ္ရယ္သူ၁ကယ္
ထြက္သြားလိမ့္မယ္လို႔သမီးမထင္ခဲ့လို႔ပါ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"သမီးကိုယ္တိုင္ပဲလက္ထဲကိုပိုက္ဆံထည့္
ေပးၿပီးလႊတ္လိုက္တာဆို..."
ဝန္းခ်င္
"အဲ့ဒါ...က..."
ဝန္းခ်င္ဆက္ေျပာစရာစကားမ႐ွိေတာ့...
ဝန္းေမေအာ္
"တကယ္ဆိုေ႐ွာင္က်န္႔ကအျပင္လူပါ...
ၿပီးေတာ့ဒီအိမ္ရဲ႕အလုပ္သမား၁ေယာက္...
သမီးကသားရိေပၚနဲ႔ေစ့စပ္ရမဲ့သူေလ...
ဘာလို႔ကြၽန္မတို႔ကအျပင္လူအတြက္နဲ႔
စကားမ်ားေနရတာလဲ...သားရိေပၚကလဲ
အဲ့လိုကိစၥေသးေသးေလးအတြက္နဲ႔သမီး
ကိုစကားမေျပာပဲေနတာမျဖစ္သင့္ပါဘူး..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"အဲ့လိုမေျပာပါနဲ႔အစ္မ...လူေသေစႏိုင္
ေလာက္တဲ့ကိစၥကကိစၥေသးေသးေလး
လို႔ေျပာလို႔ရမလား...ၿပီးေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔
ကိုကြၽန္ေတာ္တို႔ဘယ္တုန္းကမွအျပင္လူ
လို႔မသတ္မွတ္ခဲ့ဖူးဘူး..."
အျမဲစကားကိုခ်ိဳခ်ိဳသာသာေျပာတတ္တဲ့
ဒယ္ဒီဝမ္ဒီ၁ခါေတာ့ေဒါသသံေလးနဲနဲပါ
ေနေတာ့ဝန္းေမေအာ္သူ႔ဘက္ကပဲအသံ
ကိုေလွ်ာ့ခ်လိုက္ကာ...
ဝန္းေမေအာ္
"ကြၽန္မကသမီးေလးကိုသားရိေပၚကဂ႐ု
မစိုက္ဘူးဆိုေတာ့နဲနဲေလးေဒါသထြက္
သြားမိလို႔ပါ...သားရိေပၚနဲ႔သမီးေလးကို
အျမန္ဆံုးေစ့စပ္ေပးခ်င္ၿပီ႐ွင္..."
ဝန္းခ်င္
"မဟုတ္ဘူးအန္ကယ္...၁ခါတည္းသာ
လက္ထက္ေပးပါေတာ့..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ဒါကကြၽန္ေတာ့္သေဘာ၁ခုထဲနဲ႔ဘယ္
ရမလဲ...သားရဲ႕သေဘာထားကိုလဲေမးရ
အံုးမွာေပါ့..."
အဲ့အခ်ိန္ရိေပၚအျပင္ကေနျပန္လာခဲ့
တယ္...
အေပၚထပ္တက္မလို႔ျပင္လိုက္ေပမဲ့
ဒယ္ဒီဝမ္လွမ္းေခၚတာနဲ႔ဧည့္ခန္းထဲလွည့္
ဝင္လာလိုက္တယ္...
ဝမ္က်ားေအာ္
"သားဘယ္သြားတာလဲ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ကိစၥ၁ခု႐ွိလို႔ပါဒယ္ဒီ...အဲ့ဒါစံုစမ္းခိုင္းထား
တဲ့အခ်က္လက္၁ခ်ိဳ႕ရၿပီဆိုလို႔သြားယူတာ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ေအာ္...ေအး...ထိုင္အံုး...အစ္မေမေအာ္က
သားနဲ႔ဝန္းခ်င္ကိုအျမန္ဆံုးလက္ထပ္ေပး
ခ်င္ၿပီတဲ့..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဗ်ာ!!!ေစ့ေတာင္မေစ့စပ္ရေသးပဲနဲ႔..."
ဝန္းေမေအာ္
"၁ခ်ိန္ခ်ိန္ၾကရင္လဲလက္ထပ္ရမွာပဲကြယ္...
၁ခါတည္းလက္ထပ္လိုက္ေတာ့ကုန္က်
စရိတ္ပိုမသက္သာသြားဘူးလား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒယ္ဒီလက္ခံၿပီးၿပီလား..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"သားသေဘာအတိုင္းပဲဒယ္ဒီကဆံုးျဖတ္
မွာပါ..."
အားလံုးစကားေျပာေနဆိုေနၾကတုန္း
ေ႐ွာင္က်န္႔ေကာ္ဖီဗန္းေလးကိုင္ကာ
ဧည့္ခန္းထဲဝင္လာတယ္...
အားလံုးအေ႐ွ႕မွာ၁ေယာက္၁ခြက္စီခ်ေပး
တယ္...
ဟိုသားအမိ၂ေယာက္ကေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔
ကိုမ်က္လံုးနဲ႔ဓားေတြပစ္ေပါက္ေနေလ
တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ေကာ္ဖီအျမန္ခ်ေပးၿပီးအျမန္ျပန္
ထြက္သြားတယ္...
ရိေပၚရဲ႕မဂၤလာကိစၥကိုေျပာေနၾကတာဆို
ေတာ့သူလဲသိခ်င္တာနဲ႔တံခါးအကြယ္က
ေနခိုးနားေထာင္ေနမိတယ္...
ဝမ္က်ားေအာ္
"သားဘယ္လိုလုပ္ဖို႔စဥ္းစားထားလဲ..."
ရိေပၚေတြေဝစြာ၁ခ်က္စဥ္းစားလိုက္တယ္...
ေနာက္ေတာ့...
ဝမ္ရိေပၚ
"သားလက္ခံပါတယ္ဒယ္ဒီ...မဂၤလာပြဲကို
အျမန္ဆံုးစီစဥ္လိုက္ပါ..."
ရိေပၚရဲ႕စကားေၾကာင့္ဒယ္ဒီဝမ္အံ့ဩသြား
မိတာအမွန္...
ဟိုသားအမိမွာလဲေပ်ာ္မဆံုးျဖစ္ေနၿပီး
တံခါးအကြယ္ကေ႐ွာင္က်န္႔မွာေတာ့
ရိေပၚဘာေၾကာင့္ဒီလိုေျပာလိုက္လဲဆိုတာ
အေျဖ႐ွာမရျဖစ္လို႔ေနတယ္...
ဒါမွမဟုတ္သူ႔ကိုမ်ားအေပ်ာ္ၾကံတာလား
ဆိုၿပီးစဥ္းစားမိကာမေမွ်ာ္လင့္ပဲမ်က္ဝန္းမွ
မ်က္ရည္မွာစီးက်လို႔လာျပန္တယ္...
ငိုခ်င္စိတ္ကိုမထိန္းႏိုင္တာနဲ႔ျခံအေနာက္
ဘက္ကိုအျမန္ေျပးကာသစ္ပင္ေအာက္
ေလးမွာထိုင္ငိုေနမိေတာ့တယ္...
ဝန္းေမေအာ္
"ေ႐ွာင္က်န္႔..."
ေ႐ွာင္က်န္႔သူ႔နာမည္ေခၚသံၾကားလို႔မ်က္
ရည္အျမန္သုတ္ကာသစ္ပင္ေအာက္က
ေနထလာတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ေမေမေလး..."
ဝန္းေမေအာ္
"ဘာေမေမေလးလဲ...နင္ကဒီအိမ္မွာနင့္ကို
အေရးေပးခံေနရတယ္ဆိုၿပီးငါ့သမီးကို
မ်ားအႏိုင္က်င့္ရတယ္ေပါ့ေလ..."
အသံအုပ္အုပ္ျဖင့္ေျပာကာဗိုက္ေခါက္
ကိုဆြဲလိမ္လိုက္တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အားးး...သားမမကိုဘာမွအႏိုင္မက်င့္ရပါ
ဘူးေမေမေလးရယ္..."
ဝန္းေမေအာ္
"ခုနင့္ေၾကာင့္ငါ့သမီးနဲ႔သားရိေပၚအဆင္
မေျပျဖစ္ေနၿပီေလ...အဲ့ဒါနင့္ေၾကာင့္...
ေတာ္ေသးတာေပါ့သားရိေပၚကမဂၤလာ
ကိစၥကိုေလွ်ာေလွ်ာ႐ွဴ ႐ွဴ လက္ခံလိုက္လို႔...
နင့္ကိုဝန္းခ်င္ သားရိေပၚအနားမွာမေနဖို႔
ေျပာထားတယ္မလား...ဘာေၾကာင့္
တြယ္ကပ္ေနေသးတာလဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အစ္ကိုကသားရဲ႕အလုပ္႐ွင္ေလ...
မေတြ႔ခ်င္လဲေတြ႔ေနရမွာပဲ..."
ဝန္းေမေအာ္
"မလိမ္စမ္းပါနဲ႔နင္တို႔၂ေယာက္မ႐ိုးသား
ၾကဘူးမလား..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟမ္!!!အဲ့ဒါက...အဲ့လိုမဟုတ္..."
ဝန္းေမေအာ္
"ဘာမွျငင္းခ်င္မေနနဲ႔...ငါအေပြးျမင္အပင္
သိပါတယ္ေအ...သူ႔ဘက္ကလိုက္ကပ္ေန
လဲနင့္ဘက္ကေ႐ွာင္ေပါ့...လက္ခုပ္ဆို
တာ၂ဖက္တီးမွျမည္တာ...နင္သူ႔ကိုဘယ္
လိုေတြျမဴဆြယ္ထားလို႔လဲမွမသိတာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"သား...သားဘယ္လိုမွမျမဴဆြယ္ပါဘူး
ေမေမေလးရယ္...အစ္ကိုကေျပာတယ္
သားသူ႔နားကထြက္သြားရင္အကုန္လံုးကို
လွည့္ပတ္ၿပီးျပသနာ႐ွာပစ္မယ္...
ဒီေစ့စပ္ပြဲကိုလဲျဖတ္ပစ္မယ္ဆိုလို႔ပါ..."
ဝန္းေမေအာ္
"သူကအဲ့လိုေျပာတယ္ေပါ့ေလ...
ေကာင္းၿပီလက္ထက္ပြဲေန႔မေရာက္မခ်င္း
နင္သူ႔နားမွာဒီတိုင္းပံုမွန္ပဲေန...
လက္ထက္ပြဲၿပီးတာနဲ႔နင္သူ႔အနားက
တိတ္တိတ္ကေလးထြက္သြားၾကားလား..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဗ်ာ!!!..."
ဝန္းေမေအာ္
"ငါေျပာတာၾကားလားလို႔ေမးေနတာ
ေျဖေလ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္...ၾကား...ၾကားပါတယ္..."
ဝန္းေမေအာ္
"နင္နဲ႔သားရိေပၚအေၾကာင္းငါ့သမီးေလး
မသိေစနဲ႔ေနာ္...သူ႔ကိုစိတ္မညစ္ေစခ်င္
ဘူး...ငါသြားေတာ့မယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္ကဲ့...ေကာင္းေကာင္းသြားပါေမေမ
ေလး..."
"ေဘဘီဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ..."
ရိေပၚဘယ္ေနရာကေနေရာက္လာမွန္း
မသိအေနာက္ကေနေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ခါးေလး
ကိုလာဖက္ကာေမးလိုက္တယ္...
"ေမေမေလးနဲ႔စကားေျပာေနတာပါ..."
"ဘာစကားေတြေျပာေနတာလဲ...အဲ့မိန္းမ
ႀကီးေဘဘီ့ကိုဆူေနတာလား..."
"မဟုတ္ပါဘူးကိုကိုရဲ႕...မမကိုဂ႐ုစိုက္ေပး
ဖို႔မွာေနတာပါ..."
"ဂ႐ုစိုက္စရာလားကိုယ့္ကိုပဲဂ႐ုစိုက္ေနာ္..."
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်..."
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ခႏၶာကိုယ္ေလးကိုသူ႔
ဘက္ဆြဲလွည့္ၿပီးမ်င္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ...
"ေဘဘီ..."
"ဗ်ာကိုကို..."
"ခုနကဧည့္ခန္းထဲမွာေျပာေနတာေတြ
အကုန္ေဘဘီၾကားလိုက္္တယ္မလား..."
"........"
"ေဘဘီတံခါးအကြယ္မွာ႐ွိေနတာကိုယ္
ျမင္ပါတယ္.."
ေ႐ွာင္က်န္႔စိတ္မေကာင္းတဲ့ပံုစံေလးျဖင့္
ေခါင္းေလးငံု႔သြားတယ္...
ရိေပၚသူ႔လက္ေလးနဲ႔ေ႐ွာင္က်န္႔ေမးေလး
ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆြဲေမာ့လိုက္ကာ...
"ေဘဘီစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာလား
ဟင္...ကိုယ္အဲ့မဂၤလာပြဲကိုလက္ခံလိုက္
တာအေၾကာင္း႐ွိလို႔ပါ...ကိုယ္ေဘဘီ့ကို
မထားသြားပါဘူး..."
သူ႔ရင္ခြင္ထဲေ႐ွာင္က်န္႔ကိုဆြဲဖက္ထား
လိုက္တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔လဲျပန္ဖက္ကာ...
"ေဘဘီကိုကို႔ ကိုယံုပါတယ္..."
## ၁ခ်ိန္ခ်ိန္ၾကရင္ကိုကိုမထားခဲ့လဲ
ေဘဘီကကိုကို႔ ကိုရင္နာနာနဲ႔ထားခဲ့ရမွာ
ပါ... ##
"အရမ္းခ်စ္တယ္ကိုကိုရယ္..."
"ကိုကိုလဲအရမ္းခ်စ္ပါတယ္..."
____________________________________
အပိုင္း ၂၄..............ေမွ်ာ္
မခါးေသးပါ...😁😘😘
ဘယ္နားကစခါးရမွန္းမသိလို႔...😅😅
Unicode
ရှောင်ကျန့် ရိပေါ်ရဲ့လည်ပင်းကိုသူ့လက်
၂ဖက်နဲ့လှမ်းသိုင်းဖက်လိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်း
၂ခုကိုထိကပ်စေတယ်...
ရိပေါ်အစတော့ကြောင်အသွားပေမဲ့
တုန့်ပြန်အနမ်းတွေပေးလာခဲ့တယ်...
အိမ်လေးရဲ့အပြင်မှာတော့နှင်းမုန်တိုင်း
များတိုက်ခတ်နေပြီးနှင်းမှုန်များနဲ့ပြည့်နက်
လို့နေတော့တယ်...
အဲ့အချိန်၁ယောက်ယောက်ဖြတ်သွား
ကြည့်ပါလား ချက်ချင်းကို အိုလက်ဖ်ဖြစ်
သွားလောက်တဲ့အထိအေးစိမ့်မှုကမြင့်မား
နေတယ်...
ဒါပေမဲ့အိမ်လေးထဲမှာတော့လူသားလေး
၂ယောက်ကအပေါ်အောက်ဗလားကျင်း
နေပေမဲ့ချွေးသံတစ်ချွဲချွဲနဲ့ပူပြင်းမောဟိုက်
နေရှာတယ်...
ခန္ဓာကိုယ်၂ခုပူးကပ်နေကြပြီးရိပေါ်
ရှောင်ကျန့်ရဲ့လည်တိုင်လေးကနေ
ဝမ်းဗိုက်၁လျှောက်
ချစ်ခြင်းအမှတ်သားများပေးနေတယ်...
နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့စုပ်ယူလိုက်အားပါသွားရင်
သွားလေးနဲ့ကိုက်လိုက်ပေါ့...
အောက်ကရှောင်ကျန့်မှာတော့ရိပေါ်ရဲ့
အကြမ်းစားအနမ်းဒဏ်ကိုအလူးလဲခံနေရ
ပြီးခါးလေးကော့ကော့တက်သွားကာ
သူ့ခြေ၂ဖက်နဲ့ရိပေါ်ရဲ့ခါးကိုလှမ်းချိတ်ထား
ရတယ်...
နှုတ်ခမ်းပါးလေးကလဲ"အား~အင်း~..."
အသံတိုးတိုးလေး၁ချက်၁ချက်ငြီးငြူ သံ
လေးတွေထွက်လာတော့ရိပေါ်မှာအဲ့အသံ
လေးတွေကြောင့်ပိုပြီးလိုချင်တောင့်တလာ
ရပြန်တယ်...
၂ယောက်လုံးရဲ့အောက်ပိုင်း၁နေရာကလဲ
အချစ်မာန်မာနများထိုးထိုးထောင်ထောင်
ဖြစ်လာကြကာထိရိုက်မိလာရတယ်...
ရိပေါ်ငြို့မျက်ဝန်းများနဲ့ရှောင်ကျန့်ကိုမော့
ကြည့်လိုက်ရင်း...
"ဘေ...ဘီ..."
sexအသံလေးနဲ့ဆွဲဆောင်လို့နေတယ်...
"ဘေဘီသိတယ်ကိုကို...ဒါပေမဲ့ဒီ၁ခါတော့
အဆင့်မတက်ပါနဲ့တော့နော်..."
ရိပေါ်မျက်နှာလေးညိုးငယ်သွားတော့
ရှောင်ကျန့်သူ့လက်လေးနဲ့ရိပေါ်ရဲ့ပါးလေး
ကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး...
"ကိုကိုအရင်၁ခါကြမ်းထားတာဘေဘီခုထိ
အဆင်မပြေသေးလို့ပါ...ခုတော့ဒီလောက်
နဲ့ပဲကျေနပ်လိုက်ပါနော်..."
"ခုမှတော့ဘယ်လိုရပ်တော့မှာလဲ..."
"ဘယ်သူကရပ်မယ်ပြောလို့လဲ၁ခြားနည်း
နဲ့ဖြေရှင်းမှာပေါ့..."
အဲ့လိုပြောလိုက်ပြီးအောက်ပိုင်းကရိပေါ်
ရဲ့ဂျူ နီယာလေးကိုသူ့လက်နဲ့ဖွဖွလေးဆုပ်
ကိုင်လိုက်ပြီးအရှိန်ယူကာဖြည်းဖြည်းချင်း
ပွတ်ဆွဲပေးတယ်...
"အဆင်ပြေလားကိုကို..."
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်ရဲ့အပြုစုအောက်မှ
သာယာလာပြီး"အင်းးး..."၁လုံးအပြင်
ပိုမပြောနိုင်ခဲ့...
သူလဲရှောင်ကျန့်ရဲ့ပေါက်စလေးကို
ရှောင်ကျန့်သူ့ကိုပြုစုပေးသလိုပြန်လုပ်ပေး
တယ်...
၂ယောက်သားအပြန်လှန်ပွတ်ဆွဲပေးနေ
ကြပြီးအရမ်းတွေခံစားလို့ကောင်းလာတော့
မြန်ဆန်စွာအပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးလာ
ကြသလိုမောဟိုက်သံတွေလဲပိုမိုကျယ်
လောင်လာခဲ့တယ်...
အောက်ကလဲအဆက်မပြတ်လက်၂ခု
ကအလုပ်ရှုပ်နေကြသလိုအပေါ်ကလဲ
နှူတ်ခမ်းများကအနမ်းများမပြတ်ခဲ့ကြ...
အချိန်အတော်တန်ကြာမှ၂ယောက်လုံး
အချစ်ရေပန်းများပတ်ဖြန်းကာပြိုင်တူပြီး
ဆုံးသွားကြတော့တယ်...
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်ကိုအခင်းလေးပေါ်မှာ
လှဲနေစေပြီးသူကတော့ထကာနှင်းတွေကို
မီးအပူပေးလို့အရည်ပျော်စေကာရေနွေးနွေး
လေးဖြစ်သွားတော့မှာအဲ့ရေနဲ့ရှောင်ကျန့်
နဲ့သူ့ကိုယ်မှာပေရည်နေတဲ့အရာတွေကို
သန့်ရှင်းလိုက်တယ်...
မနက်မိုးလင်းနေထွက်စ နှင်းမုန်းတိုင်းလဲ
မရှိတော့ဘူး...
အဲ့တော့မှ၂ယောက်သားနှိုးထလာကြပြီး
ညကမီးပုံဘေးမှာလှန်းထားတဲ့အဝတ်များ
ကိုသေချာပြန်ဝတ်ဆင်လိုက်ကြပြီးအပြင်
ထွက်လာခဲ့ကြတယ်...
ကေဘယ်လ်ကားကလဲတောင်အောက်
အတက်အဆင်းလုပ်နေပြီမို့ကေဘယ်ကား
စီးပြီးတော့သာတောင်အောက်ကိုပြန်ဆင်း
လာကြတယ်...
သူတို့တည်းခိုတဲ့နေရာကိုပြန်ရောက်ထဲ
ကရိပေါ် ဝန်းချင်ကိုအခဲမကျေဖြစ်လို့နေ
တယ်...
သူဝန်းချင်ကို၁ခုခုလုပ်ထဲ့လိုက်ချင်ပေမဲ့
ရှောင်ကျန့်ကတားထားပြန်တော့စိတ်ထဲ
ကမေတ္တာပို့ရုံသာတတ်နိုင်တယ်...
ဝန်းချင်မှာတော့သူတို့ကိုမျက်နှာချင်းမဆိုင်
ရဲတော့ဘူး...
ကိုရီးယားကနေတရုတ်ပြန်ရောက်တဲ့အထိ
ရိပေါ် ဝန်းချင်ကိုစကား၁ခွန်းတောင်
မဟခဲ့...
ဝန်းချင်လဲရေငုံနှုတ်ပိတ်ပြီးတော့သာ
နေနေခဲ့တာတရုတ်ပြန်ရောက်တဲ့အထိပဲ...
တရုတ်ပြန်ရောက်မှသူ့အမေကိုအကြောင်း
ကုန်စင်ပြောပြတော့တယ်...
အဲ့မှာဝန်းမေအော်လဲWangအိမ်တော်ကို
ချက်ချင်းရောက်ချလာပြီး...
ဝန်းမေအော်
"ကျွန်မသမီးလေးကရှောင်ကျန့်ဒုက္ခရောက်
ပါစေလို့ရည်ရွယ်ပြီးလုပ်ခဲ့တာမဟုတ်ပါ
ဘူး...အပျော်စလိုက်မိတဲ့သဘောပါ..."
ဝမ်ကျားအော်
"သူ့အနေနဲ့အပျော်သဘောနဲ့စလိုက်ပေမဲ့
သားသာရှောင်ကျန့်ဆီအမြန်မရောက်
သွားခဲ့ရင်ရှောင်ကျန့်တောင်ပေါ်မှာအေးခဲ
သေနေလောက်ပြီ..."
ဝန်းချင်
"အဲ့ဒါကတော့အန်ကယ်ရယ်သူ၁ကယ်
ထွက်သွားလိမ့်မယ်လို့သမီးမထင်ခဲ့လို့ပါ..."
ဝမ်ကျားအော်
"သမီးကိုယ်တိုင်ပဲလက်ထဲကိုပိုက်ဆံထည့်
ပေးပြီးလွှတ်လိုက်တာဆို..."
ဝန်းချင်
"အဲ့ဒါ...က..."
ဝန်းချင်ဆက်ပြောစရာစကားမရှိတော့...
ဝန်းမေအော်
"တကယ်ဆိုရှောင်ကျန့်ကအပြင်လူပါ...
ပြီးတော့ဒီအိမ်ရဲ့အလုပ်သမား၁ယောက်...
သမီးကသားရိပေါ်နဲ့စေ့စပ်ရမဲ့သူလေ...
ဘာလို့ကျွန်မတို့ကအပြင်လူအတွက်နဲ့
စကားများနေရတာလဲ...သားရိပေါ်ကလဲ
အဲ့လိုကိစ္စသေးသေးလေးအတွက်နဲ့သမီး
ကိုစကားမပြောပဲနေတာမဖြစ်သင့်ပါဘူး..."
ဝမ်ကျားအော်
"အဲ့လိုမပြောပါနဲ့အစ်မ...လူသေစေနိုင်
လောက်တဲ့ကိစ္စကကိစ္စသေးသေးလေး
လို့ပြောလို့ရမလား...ပြီးတော့ရှောင်ကျန့်
ကိုကျွန်တော်တို့ဘယ်တုန်းကမှအပြင်လူ
လို့မသတ်မှတ်ခဲ့ဖူးဘူး..."
အမြဲစကားကိုချိုချိုသာသာပြောတတ်တဲ့
ဒယ်ဒီဝမ်ဒီ၁ခါတော့ဒေါသသံလေးနဲနဲပါ
နေတော့ဝန်းမေအော်သူ့ဘက်ကပဲအသံ
ကိုလျှော့ချလိုက်ကာ...
ဝန်းမေအော်
"ကျွန်မကသမီးလေးကိုသားရိပေါ်ကဂရု
မစိုက်ဘူးဆိုတော့နဲနဲလေးဒေါသထွက်
သွားမိလို့ပါ...သားရိပေါ်နဲ့သမီးလေးကို
အမြန်ဆုံးစေ့စပ်ပေးချင်ပြီရှင်..."
ဝန်းချင်
"မဟုတ်ဘူးအန်ကယ်...၁ခါတည်းသာ
လက်ထက်ပေးပါတော့..."
ဝမ်ကျားအော်
"ဒါကကျွန်တော့်သဘော၁ခုထဲနဲ့ဘယ်
ရမလဲ...သားရဲ့သဘောထားကိုလဲမေးရ
အုံးမှာပေါ့..."
အဲ့အချိန်ရိပေါ်အပြင်ကနေပြန်လာခဲ့
တယ်...
အပေါ်ထပ်တက်မလို့ပြင်လိုက်ပေမဲ့
ဒယ်ဒီဝမ်လှမ်းခေါ်တာနဲ့ဧည့်ခန်းထဲလှည့်
ဝင်လာလိုက်တယ်...
ဝမ်ကျားအော်
"သားဘယ်သွားတာလဲ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ကိစ္စ၁ခုရှိလို့ပါဒယ်ဒီ...အဲ့ဒါစုံစမ်းခိုင်းထား
တဲ့အချက်လက်၁ချို့ရပြီဆိုလို့သွားယူတာ..."
ဝမ်ကျားအော်
"အော်...အေး...ထိုင်အုံး...အစ်မမေအော်က
သားနဲ့ဝန်းချင်ကိုအမြန်ဆုံးလက်ထပ်ပေး
ချင်ပြီတဲ့..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဗျာ!!!စေ့တောင်မစေ့စပ်ရသေးပဲနဲ့..."
ဝန်းမေအော်
"၁ချိန်ချိန်ကြရင်လဲလက်ထပ်ရမှာပဲကွယ်...
၁ခါတည်းလက်ထပ်လိုက်တော့ကုန်ကျ
စရိတ်ပိုမသက်သာသွားဘူးလား..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဒယ်ဒီလက်ခံပြီးပြီလား..."
ဝမ်ကျားအော်
"သားသဘောအတိုင်းပဲဒယ်ဒီကဆုံးဖြတ်
မှာပါ..."
အားလုံးစကားပြောနေဆိုနေကြတုန်း
ရှောင်ကျန့်ကော်ဖီဗန်းလေးကိုင်ကာ
ဧည့်ခန်းထဲဝင်လာတယ်...
အားလုံးအရှေ့မှာ၁ယောက်၁ခွက်စီချပေး
တယ်...
ဟိုသားအမိ၂ယောက်ကတော့ရှောင်ကျန့်
ကိုမျက်လုံးနဲ့ဓားတွေပစ်ပေါက်နေလေ
တယ်...
ရှောင်ကျန့်ကော်ဖီအမြန်ချပေးပြီးအမြန်ပြန်
ထွက်သွားတယ်...
ရိပေါ်ရဲ့မင်္ဂလာကိစ္စကိုပြောနေကြတာဆို
တော့သူလဲသိချင်တာနဲ့တံခါးအကွယ်က
နေခိုးနားထောင်နေမိတယ်...
ဝမ်ကျားအော်
"သားဘယ်လိုလုပ်ဖို့စဉ်းစားထားလဲ..."
ရိပေါ်တွေဝေစွာ၁ချက်စဉ်းစားလိုက်တယ်...
နောက်တော့...
ဝမ်ရိပေါ်
"သားလက်ခံပါတယ်ဒယ်ဒီ...မင်္ဂလာပွဲကို
အမြန်ဆုံးစီစဉ်လိုက်ပါ..."
ရိပေါ်ရဲ့စကားကြောင့်ဒယ်ဒီဝမ်အံ့ဩသွား
မိတာအမှန်...
ဟိုသားအမိမှာလဲပျော်မဆုံးဖြစ်နေပြီး
တံခါးအကွယ်ကရှောင်ကျန့်မှာတော့
ရိပေါ်ဘာကြောင့်ဒီလိုပြောလိုက်လဲဆိုတာ
အဖြေရှာမရဖြစ်လို့နေတယ်...
ဒါမှမဟုတ်သူ့ကိုများအပျော်ကြံတာလား
ဆိုပြီးစဉ်းစားမိကာမမျှော်လင့်ပဲမျက်ဝန်းမှ
မျက်ရည်မှာစီးကျလို့လာပြန်တယ်...
ငိုချင်စိတ်ကိုမထိန်းနိုင်တာနဲ့ခြံအနောက်
ဘက်ကိုအမြန်ပြေးကာသစ်ပင်အောက်
လေးမှာထိုင်ငိုနေမိတော့တယ်...
ဝန်းမေအော်
"ရှောင်ကျန့်..."
ရှောင်ကျန့်သူ့နာမည်ခေါ်သံကြားလို့မျက်
ရည်အမြန်သုတ်ကာသစ်ပင်အောက်က
နေထလာတယ်...
ရှောင်ကျန့်
"မေမေလေး..."
ဝန်းမေအော်
"ဘာမေမေလေးလဲ...နင်ကဒီအိမ်မှာနင့်ကို
အရေးပေးခံနေရတယ်ဆိုပြီးငါ့သမီးကို
များအနိုင်ကျင့်ရတယ်ပေါ့လေ..."
အသံအုပ်အုပ်ဖြင့်ပြောကာဗိုက်ခေါက်
ကိုဆွဲလိမ်လိုက်တယ်...
ရှောင်ကျန့်
"အားးး...သားမမကိုဘာမှအနိုင်မကျင့်ရပါ
ဘူးမေမေလေးရယ်..."
ဝန်းမေအော်
"ခုနင့်ကြောင့်ငါ့သမီးနဲ့သားရိပေါ်အဆင်
မပြေဖြစ်နေပြီလေ...အဲ့ဒါနင့်ကြောင့်...
တော်သေးတာပေါ့သားရိပေါ်ကမင်္ဂလာ
ကိစ္စကိုလျှောလျှောရှူ ရှူ လက်ခံလိုက်လို့...
နင့်ကိုဝန်းချင် သားရိပေါ်အနားမှာမနေဖို့
ပြောထားတယ်မလား...ဘာကြောင့်
တွယ်ကပ်နေသေးတာလဲ..."
ရှောင်ကျန့်
"အစ်ကိုကသားရဲ့အလုပ်ရှင်လေ...
မတွေ့ချင်လဲတွေ့နေရမှာပဲ..."
ဝန်းမေအော်
"မလိမ်စမ်းပါနဲ့နင်တို့၂ယောက်မရိုးသား
ကြဘူးမလား..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟမ်!!!အဲ့ဒါက...အဲ့လိုမဟုတ်..."
Advertisement
Nightfall
Chang An, capital of Tang, the most powerful empire in the continent. A heaven wrecking massacre shook the city to its core. Amidst the incident, a young boy named Ning Que managed to get away, dug out from a pile of corpses along with a little girl called Sang Sang. Years passed, and since that day the two of them lived together. Together with Sang Sang they both entered the military, with plausible military achievements, they were recommended into the Scholar School, which began their miraculous journey. Who is this boy and what does his future hold? The epic and legendary tale of an extraordinary young man rising up from the masses, traversing his life in the pursuit of quantity over quality. His inquisitive voice echoes infinitely through the hills of the immortal Academy: “I am one who would rather suffer an eternity of destined calamities than beg for solace from the saints…”
8 716The Wolf's Progeny
While the inheritor of a primordial power fights an endless war with the Elder, ancient beings whose origins predate existence itself, his children are sent out into the world in order to grow. The sequel to The Void Wolf. ... A/N: Reading The Void Wolf won't be necessary to understand the story but it may help.
8 179Ancientblood
Thrown into a world of swords and magic with nothing but the clothes on his back, Liam is forced to give his all to survive. As he continues his adventures, monsters and humans alike stand in his way. Just like his peers, he struggles to make ends meet, but all that changes when he discovers an ancient tomb. Hidden away for centuries, the tomb lies in wait for him to stumble upon it and realize that the world is not as simple as it seems. ********************************************** Current release schedule: Hiatus
8 222The Fabled Islands
Somewhere out there, in the great expanse of space and time, exist the Fabled Islands. Nobody knows how or why they exist, but only that it is a strange and special place that operates under laws separate from the universe. The Fabled Islands are made up of vast floating continents. They vary in size, with some ranging from the surface area of a small planet, to a star. If you look at them from afar, you would find that they are placed in a line. Each island is separated by a vast amount of space, so there is only one way to travel from one island to the next; a gateway on the edge of the island. Each island is governed by strange rules. The only thing they share in common, is that the rules are governed by the System. The rules change vastly from one island to the next, so you must quickly adapt. Tristan was raised on the first island, Fertility Island, and has finally been allowed to become a Brave; a respected profession throughout the islands. Fertility Island is a peaceful island. There are hardly any monsters, the land is fertile, and the people kind. This is the complete opposite of what Tristan wants. Bring on the monsters! Bring on the magical items! I want adventure, loot, and to put my life on the line! Where are the dungeons, caverns, and mountains to be explored? Where is the mythical equipment to be found? The next island? Then the next island I will go! His adventure begins now.
8 135Give me a word I'll make a world
I can't make a synopsis as the novel will totally depends of you, the reader.TThis novel will evolve around several keywords per chapter, chosen by you.The goal is to manage to have a lot of links between the keywords, while avoiding as much as possible every single paradox. The novel resets every arc, so each new arc is a totally different story than the previous! Discord where you can post the keywords: discord.gg/9GMFzWZ
8 156affection - quackityhq
af·fec·tion/əˈfekSH(ə)n/noun1.a gentle feeling of fondness or liking.
8 404