《Cinderellaနဲ႔တူတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ》အပိုင္း - ၂၁
Advertisement
Zawgyi
၁၀ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ဝန္းခ်င္နယ္
ဘက္ကေနျပန္ေရာက္လို႔လာေတာ့တယ္...
အသားရည္ေလးေတြကိုလွပၿပီးဆိုေျပမဲ
ညစ္လို႔မ်က္ႏွာမွာလဲဝက္ျခံေလးေတြနဲ႔
ယြပလို႔ေနခဲ့တာေပါ့...
အဲ့လိုနဲ႔ရိေပၚလဲအလုပ္ေတြကို၁စိုက္
မက္မက္လုပ္ရင္း၁လျပည့္လုနီးပါး၄ ၅
ရက္ေလာက္အလိုမွာပဲအလုပ္ေတြ
အကုန္ၿပီးဆီးသြားေတာ့တယ္...
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟုတ္ကဲ့ဒယ္ဒီ...အလုပ္ေတြလဲအားလံုး
ၿပီးဆီးပါၿပီ...မၾကာခင္သားျပန္လာေတာ့
မွာပါ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"•"^#$('~(|´..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟုတ္...သားသူ႔ကိုဂ႐ုစိုက္ပါတယ္...
အဲ့ဒါဆိုရင္ဒါပဲေနာ္ဒယ္ဒီ...သားဖုန္းခ်
လိုက္ေတာ့မယ္..."
ရိေပၚဒယ္ဒီဝမ္နဲ႔ဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ဖုန္းခ်
လိုက္တယ္...
လြန္ခဲ့တဲ့၁ပတ္ေလာက္ထဲက
သူနဲ႔ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုရီးယားကသူ႔ကိုယ္ပိုင္
အိမ္မွာျပန္ေနေနတယ္ေလ...
သူတို႔တည္းတဲ့ေဟာ္တယ္ကိုဟိုယြစကိ
မက မရမကဆံုစမ္းၿပီးလိုက္လာေတာ့
မထူးပါဘူးဆိုၿပီးအိမ္သာျပန္လာခဲ့ၾက
တယ္...
"မမနဲ႔အစ္ကိုညေနစာစားလို႔ရၿပီ..."
ထမင္းစားခန္းထဲကေနခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္
ၿပီးလို႔အားလံုးကိုစားေသာက္ဖို႔ေအာ္ေခၚ
လိုက္တဲ့ေ႐ွာက္က်န္႔...
ရိေပၚထမင္းစားခန္းထဲကိုလာေတာ့
ပန္းကန္လံုးေလးေတြထဲထမင္းခပ္ထည့္
ေနတဲ့သူ႔ခ်စ္ခ်စ္ေလး...
"ဘာလို႔ကိုယ့္ကို အစ္ကိုလို႔ေခၚတာလဲ..."
"ကိုကိုလို႔ေခၚရင္မမၾကားသြားမွာဆိုးလို႔ပါ..."
"အဲ့အ႐ႈပ္ထုတ္ေတြကိုလဲျမန္ျမန္႐ွင္းထုတ္
ခ်င္ေနၿပီ..."
"မမကိုအ႐ႈပ္ထုတ္လို႔မေျပာပါနဲ႔..."
"ၿပီးေရာ...ႁပြတ္..."
"ဘာလုပ္တာလဲ...မမေတြ႔သြားေတာ့မွာပဲ..."
"အဲ့လိုေျပာေလပိုလုပ္ခ်င္ေလပဲ..."
"ကေလးက်ေနတာပဲ..."
"ကိုယ္ကေလးမဟုတ္တာေဘဘီအသိ
ဆံုးပါ..."
"အာ...တိတ္ေတာ့မမလာေနၿပီ..."
ဝန္းခ်င္အေပၚထပ္ကေနဆင္းလာခဲ့တယ္...
၃ေယာက္သားဝိုင္းထိုင္ကာေ႐ွာင္က်န္႔
အရသာ႐ွိ႐ွိခ်က္ထားတဲ့စားေကာင္း
ေသာက္ဖြယ္ေတြကိုစားၾကေသာက္ၾက
တယ္...
ဝန္းခ်င္ကေတာ့ထံုးစံအတိုင္းရိေပၚပန္းကန္
ထဲဟိုဟင္းေလးခပ္ထည့္ေပးလိုက္...
ဒီဟင္းေလးခပ္ထည့္ေပးလိုက္နဲ႔မ်က္ႏွာ
လုပ္ေနျပန္တာေပါ့...
ေ႐ွာင္က်န္႔မွာေတာ့ၿမိဳမက်ႏိုင္...
မနဲႀကိတ္မွိတ္စားေနရတယ္...
ရိေပၚမွာေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုၾကည့္ရင္းျပံဳး
စိစိျဖစ္လို႔ေနတယ္...
အေၾကာင္းရင္းကေတာ့စားပြဲေအာက္က
ေနရိေပၚသူ႔ေျခေထာက္နဲ႔ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕
ေျခသလံုးေလးကိုဟိုပြတ္ဒီပြတ္လွမ္းၿပီး
လုပ္ေနတာေၾကာင့္ေပါ့...
တစ္ျဖည္းျဖည္းရိေပၚရဲ႕ေျခဖ်ားေလးက
ေျခသလံုးကေနပြတ္ဆြဲလာရင္းေပါင္
ၾကားေလးထိအဆင့္ေက်ာ္လာခဲ့တယ္...
ဒူးဖံုးေဘာင္းဘီအပါးေလးဝတ္ထားတဲ့
ေ႐ွာင္က်န္႔မွာေတာ့မ်က္လံုးမ်ားျပဴ းကာ
"အဟြတ္...အဟြတ္..."နဲ႔ထမင္းသီးပါ
ေတာ့တယ္...
"ေ႐ွာင္က်န္႔အဆင္ေျပရဲ႕လား...
ေရာ့ေရေသာက္လိုက္..."
ရိေပၚသူမဟုတ္သလိုမသိခ်င္ေယာင္
ေဆာင္ၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔ေဘးသြားကပ္ထိုင္
ကာေရေတာင္ငွဲ႔ေပးလိုက္ေသးတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ ဝန္းခ်င္အေ႐ွ႕မွာမို႔...
"အစ္ကိုေက်းဇူးပဲေနာ္..."
လို႔ေျပာလိုက္ေပမဲ့ရိေပၚဘက္လွည့္ကာ
မ်က္ေစာင္းေလး၁ခ်က္ေတာ့ပစ္ေကြၽး
လိုက္ေသးတယ္...
ရိေပၚမွာေ႐ွာင္က်န္႔အျဖစ္ကိုၾကည့္ၿပီး
အရမ္းေတြရီခ်င္ေနမိတယ္...
ဝန္းခ်င္႐ွိေနလို႔မရီပဲႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလး
သာမသိမသာေကြးတက္သြားခဲ့တယ္...
"ထမင္းသီးတယ္ဆိုတာမင္းကို၁ေယာက္
ေယာက္ကလြမ္းေနလို႔..."
ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ထေျပာလိုက္တဲ့
စကားေၾကာင့္ေ႐ွာင္က်န္႔ေသာက္ေနတဲ့
ေရပါထပ္ၿပီးသီးခ်င္သြားတယ္...
ဝန္းခ်င္
"ဟဲ့...နင္ရီးစားရေနၿပီးေပါ့ေလ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ျပာျပာသလဲနဲ႔...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"မ...မ႐ွိပါဘူးမမကလဲ..."
အဲ့စကားေၾကာင့္မ်က္ခံုးမ်ားတြန္႔ခ်ိဳးသြားတဲ့
ေဘးကလူႀကီး...
အရိပ္ေျခၾကည့္ေနတဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔ျမန္ျမန္
စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲကာ...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"မမဟိုကိုေရာက္ဖူးလားဟင္...
***ဆိုတဲ့ေနရာေလ...ႏွင္းေလွ်ာစီးလို႔လဲ
ရတယ္...ေကဘယ္လ္ကားလဲစီးလို႔ရ
တယ္..."
ဝန္းခ်င္
"ငါမွအလုပ္မအားတာ...ဘယ္လိုလုပ္
ေရာက္ဖူးမွာလဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"မမသြားခ်င္ရင္အစ္ကိုလိုက္ပို႔ေပးမွာေပါ့...
အလုပ္ေတြလဲၿပီးစီးကုန္ၿပီပဲဟာ..."
ဝန္းခ်င္
"ကိုကိုလိုက္ပို႔ေပးပါလားဟင္...
ခ်င္ခ်င္သြားခ်င္လို႔..."
ဝမ္ရိေပၚ
"....."
ဝန္းခ်င္
"လိုက္ပို႔ေပးပါလားလို႔..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အစ္ကိုလိုက္ပို့္ေပးမွာပါ...ဟုတ္တယ္
မလား..."
ဆိုၿပီးရိေပၚရဲ႕ခါးေၾကာေလးကိုမသိမသာ
ဆြဲလိမ္လိုက္ကာျပန္ေျဖလိုက္ေလဆို
တဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ေပးလိုက္မွရိေပၚရဲ႕
ပါးစပ္ဖ်ားကေနမေျဖခ်င္ေျဖခ်င္နဲ႔"အင္း..."
၁လံုးထြက္က်လာတယ္...
ေနာက္ေန႔မနက္ကား၁စီးျဖင့္ႏွင္းေလွ်ာစီး
တဲ့ေနရာကို၃ေယာက္သားထြက္လာခဲ့
ၾကတယ္...
မနက္အေစာႀကီးေနမထြက္ခင္ထဲက
ထြက္လာခဲ့လိုက္ၾကတာကား၅နာရီ
ေလာက္ေမာင္းၿပီးမွအဲ့ေနရာကိုေရာက္
တယ္...
မနက္ေစာေစာထရလို႔ဝန္းခ်င္မွာ၁လမ္း
လံုးအိပ္ၿပီးလိုက္လာခဲ့တာေပါ့...
ကာလနဂါးေသၿပီးဝင္စားသလားေတာ့
မသိ...
လံုးဝကိုမႏိုးတာ...
အဲ့ဒါကိုအခြင့္ေကာင္းယူၿပီးရိေပၚ၁ေယာက္
၁လမ္းလံုးလက္၁ဖက္ကစတီယာတိုင္ကို
ထိမ္းကာက်န္လက္၁ဖက္ကေတာ့
ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕လက္ကေလးကိုလံုးဝ
လႊတ္မေပးပဲကိုင္လို႔ထားတာေပါ့...
ဟိုေရာက္လဲေရာက္ေရာရိေပၚကားဘရိတ္
ကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးအုပ္ေပးလိုက္
ေတာ့အေနာက္ခမ္းမွာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့
ဝန္းခ်င္သူ႔နဖူးနဲ႔အေ႐ွ႕ကခံုနဲ႔မိတ္ဆတ္မိပါ
ေလေရာ...
အဲ့ေတာ့မွမ်က္လံုးဟိုပြတ္ဒီပြတ္နဲ႔ႏိုးလာ
တယ္...
၃ေယာက္သားကားထဲကထြက္လာေတာ့
ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ေအးခ်မ္း
သြားေစတယ္...
ေတာင္ႀကီး၁ခုလံုးႏွင္းေတြဖံုးလႊမ္းေနၿပီး
ျဖဴ ေဖြးဆြတ္ေနတာပဲ...
စကိတ္စီးတဲ့သူကစကိတ္စီး...
ေလွ်ာစီးတဲ့သူေတြကေလွ်ာစီး...
ေကဘယ္လ္ကားစီးၿပီးအေပၚစီးကေန
သဘာဝအလွကိုခံစားတဲ့သူကခံစားနဲ႔
အလြန္ကိုေအးခ်မ္းသာယာလြန္းလွ
တယ္...
သူတို႔လဲေတာင္ေျခကေဟာ္တယ္ေလး
မွာ၂ရက္၃ရက္စာအခန္းယူလိုက္ၿပီး
အနားယူလိုက္ၾကကာေနာက္ေန႔မနက္မွ
ဝတ္စံုျပည့္နဲ႔စကိတ္ေလွ်ာစီးရန္ထြက္လာ
ခဲ့ၾကတယ္...
ေကဘယ္လ္ကားစီးသြားၿပီးေတာင္ရဲ႕
၁ ဝက္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ဆင္းလိုက္
ၾကတယ္...
စကိတ္စီးတာကရိေပၚအတြက္ကေတာ့
ေအးေဆးေပါ့...
ရိေပၚကအားကစားေပါင္းစံုကြၽမ္းက်င္ၿပီး
သား...
အေျခေနမဟန္တာကေ႐ွာင္က်န္႔နဲ႔ဝန္းခ်င္...
ဝန္းခ်င္ ရိေပၚလက္ကိုအတင္းဆြဲေခၚကာ...
ဝန္းခ်င္
"ကိုကို ခ်င္ခ်င့္ကိုသင္ေပးပါအံုး..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟာ...ဟိုမွာသင္ျပေပးမဲ့သူေတြ႐ွိေနတာပဲ..."
ဝန္းခ်င္
"ကိုကိုပဲသင္ေပးပါေနာ္..."
ရိေပၚသူ႔ေခါင္းသူကုတ္ကာ...
ဝမ္ရိေပၚ
"ေကာင္းၿပီ...ေကာင္းၿပီ...ေျခေထာက္ကို
ၿငိမ္ၿငိမ္ရပ္..."
ဝန္းခ်င္ ရိေပၚေျပာတဲ့အတိုင္းလိုက္လုပ္
တယ္...
ဝမ္ရိေပၚ
"ျပီးရင္စကိတ္ကိုAပံုစံလုပ္လိုက္...."
အဲ့အတိုင္းလုပ္လဲလုပ္လိုက္ေရာအေ႐ွ႕
ကိုေလွ်ာဆင္းသြားပါေလေရာ...
ဝန္းခ်င္
"ကိုကိုျမင္လား...သြားေနၿပီ...သြားေနၿပီ...
မဟုတ္ေသးပါဘူး...ကိုကိုဘယ္လိုရပ္ရ
မလဲဆိုတာမေျပာရေသးဘူးပဲ...
ကိုကိုေရလုပ္ပါအံုး..."
ရိေပၚမၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ
"Bye Bye..."ဆိုၿပီးျပံဳးျပံဳးႀကီးလက္ေလးကာ
ျပလိုက္ေသးသည္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ဘက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့မ်က္ခံုး
မ်ားတြန္႔ခ်ိဳးသြားရျပန္...
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ထရိန္နာ၁ေယာက္
ကေ႐ွာင္က်န္႔ကိုစကိတ္ဘယ္လိုစီးရမလဲ
ဆိုတာကိုယ္ဖိရင္ဖိသင္ျပေပးေနခ်င္း
ေၾကာင့္ပင္...
ရိေပၚအနားျမန္ျမန္သြားကာ...
ဝမ္ရိေပၚ
"ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူကိုကြၽန္ေတာ့ဘာသာ
သင္ေပးလိုက္ပါ့မယ္..."
ထရိန္နာ
"ေအာ္...ဟုတ္ကဲ့..."
ရိေပၚရဲ႕ေၾကာက္စရာအၾကည့္စူးစူးေတြ
ကိုမခံႏိုင္လို႔ေနရာကေနခ်က္ခ်င္းလစ္
ထြက္သြားတယ္...
"ေဘဘီကိုယ္သင္ေပးမယ္..."
"အင္း...ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲေျပာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ခါးေလးကိုသူ႔လက္၂ဖက္နဲ႔
ကိုင္ကာ...
"ေသခ်ာၿငိမ္ၿငိမ္ေလးရပ္ေနေနာ္..."
"ဟုတ္..."
"ျပီးေတာ့စကိတ္ေလးကိုAပံုစံလုပ္လိုက္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔လုပ္လိုက္ေတာ့အေ႐ွ႕ကိုေလွ်ာ
ဆင္းသြားမလိုျဖစ္သြားေပမဲ့ရိေပၚက
အေနာက္ကေနဖက္ကာထိန္းေပးထား
တယ္...
"Aပံုစံကသြားတာေနာ္ရပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္
စကိတ္ကိုVပံုစံျပန္လုပ္လိုက္အဲ့ဒါဆိုရပ္
သြားလိမ့္မယ္...အ႐ွိန္ထိန္းတတ္ဖို႔ေတာ့
လိုတယ္..."
"ဟုတ္..."
"ဒီကိုင္ထားတဲ့ဟာကရပ္တဲ့အခိ်န္မွာ
ႏွင္းေတြထဲစိုက္ခ်လိုက္ရင္တစ္ျဖည္းျဖည္း
အ႐ွိန္ေလ်ာ့လာလိမ့္မယ္...
အ႐ွိန္ျမန္ခ်င္ရင္လဲအဲ့ဒါကိုအသံုးျပဳလို္႔ရ
တယ္..."
( သာသာလဲမစီးဖူးလို႔သိပ္ၿပီး႐ွင္းမျပ
တတ္ဘူးေနာ္...😁😅😅 )
"ဟုတ္...ကိုကိုကေတာ္လိုက္တာ..."
"ေတာ္ရင္ဆုခ်ေလ..."
"အာ...လူျမင္ကြင္းႀကီးမွာ...အခန္းျပန္
ေရာက္မွKissေပးမယ္..."
"အဲ့က်ရင္အတိုးပါေပးရမယ္ေနာ္..."
"အျမဲအတိုးအတိုးနဲ႔သူ႔ကိုသူအေႂကြး႐ွင္
မ်ားမွတ္ေနလားအသိဘူး...သြားေတာ့မယ္..."
ရိေပၚသင္ထားတဲ့အတိုင္းစကိတ္ကိုAပံုစံ
ေလးလုပ္ကာေတာင္ေအာက္ကိုေလွ်ာ
ဆင္းသြားေတာ့တယ္...
ရိေပၚလဲေဘးကေနစီးၿပီးလိုက္လာခဲ့
တယ္...
ရိေပၚေဘးကေနေ႐ွာင္က်န္႔ကိုလက္၂ဖက္
နဲ႔အသဲပံုႀကီးလုပ္ျပလိုက္ လက္မနဲ႔
လက္ညိဳွးသံုးၿပီအသဲေလးလုပ္ျပလိုက္နဲ႔
ေ႐ွာင္က်န္႔မွာအာရံုမရႏိုင္ပဲေတာင္
ေအာက္ေရာက္ခါနီးေတာ့အ႐ွိန္မထိန္း
ႏိုင္ျဖစ္ကာအေ႐ွ႕မွာရပ္ေနတဲ့လူ၁ေယာက္
ဆီတဲ့တဲ့ဝင္တိုးေတာ့တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ေရာသူ႔အေ႐ွ႕ကလူေရာ
ထပ္ရက္လဲက်သြားေတာ့တယ္...
ရိေပၚလဲေ႐ွာင္က်န္႔ကိုအျမန္ေလးလာထူ
ေပးကာသူ႔ေၾကာင့္ျဖစ္ရတာမို႔တစ္ဖက္
လူကိုေတာင္းပန္ရေတာ့တယ္...
ဝမ္ရိေပၚ
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ခင္ဗ်...ခုလိုျဖစ္ရတာ
ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ပါ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ကိုကို႔ေၾကာင္႔မဟုတ္ပါဘူး...ကြၽန္ေတာ္
အ႐ွိန္မထိန္းႏိုင္လို႔ုျဖစ္ရတာပါ...
ကြၽန္ေတာ္ကပဲေတာင္းပန္ပါတယ္..."
က်န္းယြင္လံု
"ရပါတယ္ဗ်ာ...မေတာ္တဆျဖစ္တာပဲ...
၂ေယာက္လံုးေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူး..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အစ္ကိုကစိတ္သေဘာထားျပည့္ဝလိုက္
တာ..."
က်န္းယြင္လံု
"ေက်းဇူး...ဒါနဲ႔၂ေယာက္လံုးကတ႐ုတ္
လူမ်ိဳးလား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟုတ္ပါတယ္..."
က်န္းယြင္လံု
"တကယ္လား...အစ္ကိုလဲတ႐ုတ္လူမ်ိဳးပဲ...
ေရျခားေျမျခားမွာကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း
လာဆံုေတြ႔တာဝမ္းသာစရာပဲ...မင္းတို႔
နာမည္ေလးေတြစိတ္မ႐ွိရင္မိတ္ဆတ္ပါ
လား...အစ္ကို႔နာမည္ကက်န္းယြင္လံုလို႔
ေခၚတယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ဝမ္ရိေပၚပါ...
သူကေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ကိုကို မမဘယ္ေရာက္ေနၿပီလဲမသိဘူး..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုခြင့္ျပဳပါအံုးေနာ္...
ေနာက္မွေအးေဆးေတြ႔ၾကတာေပါ့..."
က်န္းယြင္လံု
"ေအး...ေရာ့ဒါအစ္ကို႔လိပ္စာကတ္...
ဖုန္းနံပါတ္လဲပါတယ္...တ႐ုတ္ျပန္ေရာက္
ရင္လာလည္ေပါ့ကြာ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟုတ္ကဲ့...ခြင့္ျပဳပါအံုး..."
၂ေယာက္ဝန္းခ်င္ကို႐ွာရန္လွည့္ထြက္
သြားၾကတယ္...
က်န္းယြင္လံု
"ေအာ္...နာမည္ေလးကေ႐ွာင္က်န္႔တဲ့လား...
ဘာလို႔မွန္းမသိဘူးမင္းကိုျမင္ထဲကကိုယ့္
ရင္ထဲမွာေအးခ်မ္းသြားသလိုခံစားမိတယ္... မင္းကကိုယ့္ရဲ႕ေနာက္ပစ္မွတ္ပဲ..."
( ဗီလိန္ဧည့္သည္ေတာ္ေခ်ာေခ်ာေလးပါ
႐ွင္...😁😍😍😍 )
( အစစ္မဘယ္ေပ်ာက္ေနလဲဆိုေတာ့
အ႐ွိန္မထိန္းႏိုင္ပဲႏွင္းပံုၾကားထဲေခါင္း
စိုက္ေနပါတယ္လို႔...❄❄😂 )
____________________________________
အပိုင္း ၂၂..............ေမွ်ာ္
အခ်ိဳေလးေတြပဲေရးေပးထားေပမဲ့ေနာက္
ပိုင္းအခါးပိစိေညႇာင့္ေတာင့္ေလးပါမလား
ေတာ့သိဝူး...😁😁😁
Unicode
၁၀ရက်လောက်ကြာတော့ဝန်းချင်နယ်
ဘက်ကနေပြန်ရောက်လို့လာတော့တယ်...
အသားရည်လေးတွေကိုလှပပြီးဆိုပြေမဲ
ညစ်လို့မျက်နှာမှာလဲဝက်ခြံလေးတွေနဲ့
ယွပလို့နေခဲ့တာပေါ့...
အဲ့လိုနဲ့ရိပေါ်လဲအလုပ်တွေကို၁စိုက်
မက်မက်လုပ်ရင်း၁လပြည့်လုနီးပါး၄ ၅
ရက်လောက်အလိုမှာပဲအလုပ်တွေ
အကုန်ပြီးဆီးသွားတော့တယ်...
ဝမ်ရိပေါ်
"ဟုတ်ကဲ့ဒယ်ဒီ...အလုပ်တွေလဲအားလုံး
ပြီးဆီးပါပြီ...မကြာခင်သားပြန်လာတော့
မှာပါ..."
ဝမ်ကျားအော်
"•"^#$('~(|´..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဟုတ်...သားသူ့ကိုဂရုစိုက်ပါတယ်...
အဲ့ဒါဆိုရင်ဒါပဲနော်ဒယ်ဒီ...သားဖုန်းချ
လိုက်တော့မယ်..."
ရိပေါ်ဒယ်ဒီဝမ်နဲ့ဖုန်းပြောပြီးတော့ဖုန်းချ
လိုက်တယ်...
လွန်ခဲ့တဲ့၁ပတ်လောက်ထဲက
သူနဲ့ရှောင်ကျန့်ကိုရီးယားကသူ့ကိုယ်ပိုင်
အိမ်မှာပြန်နေနေတယ်လေ...
သူတို့တည်းတဲ့ဟော်တယ်ကိုဟိုယွစကိ
မက မရမကဆုံစမ်းပြီးလိုက်လာတော့
မထူးပါဘူးဆိုပြီးအိမ်သာပြန်လာခဲ့ကြ
တယ်...
"မမနဲ့အစ်ကိုညနေစာစားလို့ရပြီ..."
ထမင်းစားခန်းထဲကနေချက်ပြုတ်ပြင်ဆင်
ပြီးလို့အားလုံးကိုစားသောက်ဖို့အော်ခေါ်
လိုက်တဲ့ရှောက်ကျန့်...
ရိပေါ်ထမင်းစားခန်းထဲကိုလာတော့
ပန်းကန်လုံးလေးတွေထဲထမင်းခပ်ထည့်
နေတဲ့သူ့ချစ်ချစ်လေး...
"ဘာလို့ကိုယ့်ကို အစ်ကိုလို့ခေါ်တာလဲ..."
"ကိုကိုလို့ခေါ်ရင်မမကြားသွားမှာဆိုးလို့ပါ..."
"အဲ့အရှုပ်ထုတ်တွေကိုလဲမြန်မြန်ရှင်းထုတ်
ချင်နေပြီ..."
"မမကိုအရှုပ်ထုတ်လို့မပြောပါနဲ့..."
"ပြီးရော...ပြွတ်..."
"ဘာလုပ်တာလဲ...မမတွေ့သွားတော့မှာပဲ..."
"အဲ့လိုပြောလေပိုလုပ်ချင်လေပဲ..."
"ကလေးကျနေတာပဲ..."
"ကိုယ်ကလေးမဟုတ်တာဘေဘီအသိ
ဆုံးပါ..."
"အာ...တိတ်တော့မမလာနေပြီ..."
ဝန်းချင်အပေါ်ထပ်ကနေဆင်းလာခဲ့တယ်...
၃ယောက်သားဝိုင်းထိုင်ကာရှောင်ကျန့်
အရသာရှိရှိချက်ထားတဲ့စားကောင်း
သောက်ဖွယ်တွေကိုစားကြသောက်ကြ
တယ်...
ဝန်းချင်ကတော့ထုံးစံအတိုင်းရိပေါ်ပန်းကန်
ထဲဟိုဟင်းလေးခပ်ထည့်ပေးလိုက်...
ဒီဟင်းလေးခပ်ထည့်ပေးလိုက်နဲ့မျက်နှာ
လုပ်နေပြန်တာပေါ့...
ရှောင်ကျန့်မှာတော့မြိုမကျနိုင်...
မနဲကြိတ်မှိတ်စားနေရတယ်...
ရိပေါ်မှာတော့ရှောင်ကျန့်ကိုကြည့်ရင်းပြုံး
စိစိဖြစ်လို့နေတယ်...
အကြောင်းရင်းကတော့စားပွဲအောက်က
နေရိပေါ်သူ့ခြေထောက်နဲ့ရှောင်ကျန့်ရဲ့
ခြေသလုံးလေးကိုဟိုပွတ်ဒီပွတ်လှမ်းပြီး
လုပ်နေတာကြောင့်ပေါ့...
တစ်ဖြည်းဖြည်းရိပေါ်ရဲ့ခြေဖျားလေးက
ခြေသလုံးကနေပွတ်ဆွဲလာရင်းပေါင်
ကြားလေးထိအဆင့်ကျော်လာခဲ့တယ်...
ဒူးဖုံးဘောင်းဘီအပါးလေးဝတ်ထားတဲ့
ရှောင်ကျန့်မှာတော့မျက်လုံးများပြူ းကာ
"အဟွတ်...အဟွတ်..."နဲ့ထမင်းသီးပါ
တော့တယ်...
"ရှောင်ကျန့်အဆင်ပြေရဲ့လား...
ရော့ရေသောက်လိုက်..."
ရိပေါ်သူမဟုတ်သလိုမသိချင်ယောင်
ဆောင်ပြီးရှောင်ကျန့်ဘေးသွားကပ်ထိုင်
ကာရေတောင်ငှဲ့ပေးလိုက်သေးတယ်...
ရှောင်ကျန့် ဝန်းချင်အရှေ့မှာမို့...
"အစ်ကိုကျေးဇူးပဲနော်..."
လို့ပြောလိုက်ပေမဲ့ရိပေါ်ဘက်လှည့်ကာ
မျက်စောင်းလေး၁ချက်တော့ပစ်ကျွေး
လိုက်သေးတယ်...
ရိပေါ်မှာရှောင်ကျန့်အဖြစ်ကိုကြည့်ပြီး
အရမ်းတွေရီချင်နေမိတယ်...
ဝန်းချင်ရှိနေလို့မရီပဲနှုတ်ခမ်းထောင့်လေး
သာမသိမသာကွေးတက်သွားခဲ့တယ်...
"ထမင်းသီးတယ်ဆိုတာမင်းကို၁ယောက်
ယောက်ကလွမ်းနေလို့..."
ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင်ထပြောလိုက်တဲ့
စကားကြောင့်ရှောင်ကျန့်သောက်နေတဲ့
ရေပါထပ်ပြီးသီးချင်သွားတယ်...
ဝန်းချင်
"ဟဲ့...နင်ရီးစားရနေပြီးပေါ့လေ..."
ရှောင်ကျန့်ပြာပြာသလဲနဲ့...
ရှောင်ကျန့်
"မ...မရှိပါဘူးမမကလဲ..."
အဲ့စကားကြောင့်မျက်ခုံးများတွန့်ချိုးသွားတဲ့
ဘေးကလူကြီး...
အရိပ်ခြေကြည့်နေတဲ့ရှောင်ကျန့်မြန်မြန်
စကားလမ်းကြောင်းလွှဲကာ...
ရှောင်ကျန့်
"မမဟိုကိုရောက်ဖူးလားဟင်...
***ဆိုတဲ့နေရာလေ...နှင်းလျှောစီးလို့လဲ
ရတယ်...ကေဘယ်လ်ကားလဲစီးလို့ရ
တယ်..."
ဝန်းချင်
"ငါမှအလုပ်မအားတာ...ဘယ်လိုလုပ်
ရောက်ဖူးမှာလဲ..."
ရှောင်ကျန့်
"မမသွားချင်ရင်အစ်ကိုလိုက်ပို့ပေးမှာပေါ့...
အလုပ်တွေလဲပြီးစီးကုန်ပြီပဲဟာ..."
ဝန်းချင်
"ကိုကိုလိုက်ပို့ပေးပါလားဟင်...
ချင်ချင်သွားချင်လို့..."
ဝမ်ရိပေါ်
"....."
ဝန်းချင်
"လိုက်ပို့ပေးပါလားလို့..."
ရှောင်ကျန့်
"အစ်ကိုလိုက်ပို့်ပေးမှာပါ...ဟုတ်တယ်
မလား..."
ဆိုပြီးရိပေါ်ရဲ့ခါးကြောလေးကိုမသိမသာ
ဆွဲလိမ်လိုက်ကာပြန်ဖြေလိုက်လေဆို
တဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်ပေးလိုက်မှရိပေါ်ရဲ့
ပါးစပ်ဖျားကနေမဖြေချင်ဖြေချင်နဲ့"အင်း..."
၁လုံးထွက်ကျလာတယ်...
နောက်နေ့မနက်ကား၁စီးဖြင့်နှင်းလျှောစီး
တဲ့နေရာကို၃ယောက်သားထွက်လာခဲ့
ကြတယ်...
မနက်အစောကြီးနေမထွက်ခင်ထဲက
ထွက်လာခဲ့လိုက်ကြတာကား၅နာရီ
လောက်မောင်းပြီးမှအဲ့နေရာကိုရောက်
တယ်...
မနက်စောစောထရလို့ဝန်းချင်မှာ၁လမ်း
လုံးအိပ်ပြီးလိုက်လာခဲ့တာပေါ့...
ကာလနဂါးသေပြီးဝင်စားသလားတော့
မသိ...
လုံးဝကိုမနိုးတာ...
အဲ့ဒါကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီးရိပေါ်၁ယောက်
၁လမ်းလုံးလက်၁ဖက်ကစတီယာတိုင်ကို
ထိမ်းကာကျန်လက်၁ဖက်ကတော့
ရှောင်ကျန့်ရဲ့လက်ကလေးကိုလုံးဝ
လွှတ်မပေးပဲကိုင်လို့ထားတာပေါ့...
ဟိုရောက်လဲရောက်ရောရိပေါ်ကားဘရိတ်
ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးအုပ်ပေးလိုက်
တော့အနောက်ခမ်းမှာအိပ်ပျော်နေတဲ့
ဝန်းချင်သူ့နဖူးနဲ့အရှေ့ကခုံနဲ့မိတ်ဆတ်မိပါ
လေရော...
အဲ့တော့မှမျက်လုံးဟိုပွတ်ဒီပွတ်နဲ့နိုးလာ
တယ်...
၃ယောက်သားကားထဲကထွက်လာတော့
မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့်အေးချမ်း
သွားစေတယ်...
တောင်ကြီး၁ခုလုံးနှင်းတွေဖုံးလွှမ်းနေပြီး
ဖြူ ဖွေးဆွတ်နေတာပဲ...
စကိတ်စီးတဲ့သူကစကိတ်စီး...
လျှောစီးတဲ့သူတွေကလျှောစီး...
ကေဘယ်လ်ကားစီးပြီးအပေါ်စီးကနေ
သဘာဝအလှကိုခံစားတဲ့သူကခံစားနဲ့
အလွန်ကိုအေးချမ်းသာယာလွန်းလှ
တယ်...
သူတို့လဲတောင်ခြေကဟော်တယ်လေး
မှာ၂ရက်၃ရက်စာအခန်းယူလိုက်ပြီး
အနားယူလိုက်ကြကာနောက်နေ့မနက်မှ
ဝတ်စုံပြည့်နဲ့စကိတ်လျှောစီးရန်ထွက်လာ
ခဲ့ကြတယ်...
ကေဘယ်လ်ကားစီးသွားပြီးတောင်ရဲ့
၁ ဝက်လောက်ရောက်တော့ဆင်းလိုက်
ကြတယ်...
စကိတ်စီးတာကရိပေါ်အတွက်ကတော့
အေးဆေးပေါ့...
ရိပေါ်ကအားကစားပေါင်းစုံကျွမ်းကျင်ပြီး
သား...
အခြေနေမဟန်တာကရှောင်ကျန့်နဲ့ဝန်းချင်...
ဝန်းချင် ရိပေါ်လက်ကိုအတင်းဆွဲခေါ်ကာ...
ဝန်းချင်
"ကိုကို ချင်ချင့်ကိုသင်ပေးပါအုံး..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဟာ...ဟိုမှာသင်ပြပေးမဲ့သူတွေရှိနေတာပဲ..."
ဝန်းချင်
"ကိုကိုပဲသင်ပေးပါနော်..."
ရိပေါ်သူ့ခေါင်းသူကုတ်ကာ...
ဝမ်ရိပေါ်
"ကောင်းပြီ...ကောင်းပြီ...ခြေထောက်ကို
ငြိမ်ငြိမ်ရပ်..."
ဝန်းချင် ရိပေါ်ပြောတဲ့အတိုင်းလိုက်လုပ်
တယ်...
ဝမ်ရိပေါ်
"ပြီးရင်စကိတ်ကိုAပုံစံလုပ်လိုက်...."
အဲ့အတိုင်းလုပ်လဲလုပ်လိုက်ရောအရှေ့
ကိုလျှောဆင်းသွားပါလေရော...
ဝန်းချင်
"ကိုကိုမြင်လား...သွားနေပြီ...သွားနေပြီ...
မဟုတ်သေးပါဘူး...ကိုကိုဘယ်လိုရပ်ရ
မလဲဆိုတာမပြောရသေးဘူးပဲ...
ကိုကိုရေလုပ်ပါအုံး..."
ရိပေါ်မကြားချင်ယောင်ဆောင်ကာ
"Bye Bye..."ဆိုပြီးပြုံးပြုံးကြီးလက်လေးကာ
ပြလိုက်သေးသည်...
ရှောင်ကျန့်ဘက်လှည့်ကြည့်တော့မျက်ခုံး
များတွန့်ချိုးသွားရပြန်...
ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ထရိန်နာ၁ယောက်
ကရှောင်ကျန့်ကိုစကိတ်ဘယ်လိုစီးရမလဲ
ဆိုတာကိုယ်ဖိရင်ဖိသင်ပြပေးနေချင်း
ကြောင့်ပင်...
ရိပေါ်အနားမြန်မြန်သွားကာ...
ဝမ်ရိပေါ်
"ကျွန်တော့်ချစ်သူကိုကျွန်တော့ဘာသာ
သင်ပေးလိုက်ပါ့မယ်..."
ထရိန်နာ
"အော်...ဟုတ်ကဲ့..."
ရိပေါ်ရဲ့ကြောက်စရာအကြည့်စူးစူးတွေ
ကိုမခံနိုင်လို့နေရာကနေချက်ချင်းလစ်
ထွက်သွားတယ်...
"ဘေဘီကိုယ်သင်ပေးမယ်..."
"အင်း...ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲပြော..."
ရှောင်ကျန့်ရဲ့ခါးလေးကိုသူ့လက်၂ဖက်နဲ့
ကိုင်ကာ...
"သေချာငြိမ်ငြိမ်လေးရပ်နေနော်..."
"ဟုတ်..."
"ပြီးတော့စကိတ်လေးကိုAပုံစံလုပ်လိုက်..."
ရှောင်ကျန့်လုပ်လိုက်တော့အရှေ့ကိုလျှော
ဆင်းသွားမလိုဖြစ်သွားပေမဲ့ရိပေါ်က
အနောက်ကနေဖက်ကာထိန်းပေးထား
တယ်...
"Aပုံစံကသွားတာနော်ရပ်တော့မယ်ဆိုရင်
စကိတ်ကိုVပုံစံပြန်လုပ်လိုက်အဲ့ဒါဆိုရပ်
သွားလိမ့်မယ်...အရှိန်ထိန်းတတ်ဖို့တော့
လိုတယ်..."
"ဟုတ်..."
"ဒီကိုင်ထားတဲ့ဟာကရပ်တဲ့အခိျန်မှာ
နှင်းတွေထဲစိုက်ချလိုက်ရင်တစ်ဖြည်းဖြည်း
အရှိန်လေျာ့လာလိမ့်မယ်...
အရှိန်မြန်ချင်ရင်လဲအဲ့ဒါကိုအသုံးပြုလို့်ရ
တယ်..."
( သာသာလဲမစီးဖူးလို့သိပ်ပြီးရှင်းမပြ
တတ်ဘူးနော်...😁😅😅 )
"ဟုတ်...ကိုကိုကတော်လိုက်တာ..."
"တော်ရင်ဆုချလေ..."
"အာ...လူမြင်ကွင်းကြီးမှာ...အခန်းပြန်
ရောက်မှKissပေးမယ်..."
"အဲ့ကျရင်အတိုးပါပေးရမယ်နော်..."
"အမြဲအတိုးအတိုးနဲ့သူ့ကိုသူအကြွေးရှင်
များမှတ်နေလားအသိဘူး...သွားတော့မယ်..."
ရိပေါ်သင်ထားတဲ့အတိုင်းစကိတ်ကိုAပုံစံ
လေးလုပ်ကာတောင်အောက်ကိုလျှော
ဆင်းသွားတော့တယ်...
ရိပေါ်လဲဘေးကနေစီးပြီးလိုက်လာခဲ့
တယ်...
Advertisement
Serial Transmigrator
Kidnapped and sent to another world, he finds himself right in his element. "You think I don't know how all of this works? Please." Armed with the knowledge he has gained from reading various web novels and his 'unique' way of thinking, he will shake the heavens. "No matter how many worlds I have to go through, I will return to my home!" All so he can get his mother's groceries... — Support Serial Transmigrator at patreon.com/shixuan
8 153All Trades Book 1: Master of None
Alex is broke, has been broke, and safely assumed he would always be broke. That bleak outlook changes when a tech genius (and alleged asshole) embeds the code generating his globally implemented cryptocurrency into his new MMORPG! Now the only way to get any more of it is to play the game and make some gold! Unfortunately for Alex, a loan shark was his only shot at getting a VR rig. Can he turn a profit in time to save his knees? Do gnomes dream of electric sheep?? Can he possibly win Employee of the Month??? Find answers to these questions and more by following the high margin adventures of Jack Alltrades.
8 194Battle is an Art (Old)
Herah was many things: a master artist, a zealot Cendruex, a brutal fighter, and now, an unwilling participant in a deadly game known as Recompense.As one of her Maker’s many gifted, Herah (alongside many others) has been summoned from her universes to complete a set of “acts”, with each act having its own task that must be completed.If won, Herah shall be granted a single wish with very little restrictions in what she can get, but if lost not only will she lose her home, her family, and her people but her entire universe.With this threat hanging over her head, her Maker playing her like a puppet, an antagonistic human leading her, and the demons of those around her popping up, Herah is in for the battle of her life.But Herah’s a master artist, and as far she’s concerned battle, no matter the type, is exactly that: an art.
8 165My Werewolf Professor
I've never slept with a student until I met Bria Benton.She's half my age, an innocent human who doesn't know werewolves like me exist, and my fated mate.With the threat of war with another pack looming over my head, I need to stay away from her. But she always sits in the front row dressed in short skirts and those beautiful doe eyes that beg me to talk to her.When Bria shows up to my office on the night of the full moon, can I hold myself back from losing all control? Or will I thrust her into the violent and vicious life as the alpha's mate?This is an excerpt only!!!
8 411She Will Persist
"I'm not feisty I just don't care for people's shit."Adira Bowman is an ex- mind-controlled assassin who got herself captured by a secret all-boys spy agency. The director of the agency now wants her to become an agent, put her skills to use and have her train among his ragtag crew of smirking rebels scarred with tragedy, fighting mafia bosses and tracking master assassins. And he has sent a very crafty agent her age to recruit her.Soon Adira stumbles into a dark agency secret; the hushed tragedy of a forbidden romance. She's put on a demonic terrorism case with a group of boys who only have spying in common. And the boy who recruited her originally, well, he might just actually be able to get her to finally forgive herself for everything she has ever done. Amidst tracing the origins of nuclear bombs and a stopping a terrorist attack, feelings may be kindled and rekindled...Will Adira persist insisting that she deserves to be punished, or will she get caught up in a world of spying, lying, hiding, befriending, forgiving and...loving?
8 98Jenlisa | Guide To Raising The Sick Villain
[COMPLETED]Jennie transmigrated into a novel.She became a cannon fodder who was rescued by the heroine after being bullied, but was jealous of the heroine because of her love for the hero, and ultimately ended up miserable.When she first entered the novel, Jennie met a cannon fodder more pitiful than her. He was bullied, severely autistic, and had crippled legs.Jennie: ...Thinking of the male partner who had only been able to live for two years, Jennie had a distressed conscience and began to take care of the gloomy boy.Lisa is the most popular character in a best-selling novel. Fans were dissatisfied with Lisa's bleak ending, so they wrote a fan-made novel featuring Lisa. In the book, Lisa had crippled legs when he was a child and was bullied. Later, he stood up again, and became a powerful business man.Many years ago, Lisa was still the gloomy young man who felt inferior because of his body. A classmate laughed behind his back that he was a fool that could not stand. Lisa's clenched his fingers on the wheelchair until they turned a stark white. Suddenly, a thin girl rushed in from the crowd and punched the laughing boy.Later, the girl gently pressed his atrophied legs, Lisa's face turned pale, "Don't look, it's ugly."Jennie looked carefully, "It's not ugly at all.""Will you always stay with me?""I will."Lisa clasped her waist fiercely, "Then never leave me."Jennie nodded because Lisa's only stayed alive for another two years.Two years later, Jennie was pressed hugged tightly by Lisa who was struggling to stand up. At that time, Jennie realised that there seemed to be something wrong. She seemed to have worn the wrong book.!!!THIS ONLY AN ADAPTATION!!!!Author: 小孩愛吃糖
8 81