《Cinderellaနဲ႔တူတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ》အပိုင္း - ၁၈
Advertisement
Zawgyi
ဝမ္က်ားေအာ္
"၁လထဲပါသားရယ္...ဒယ္ဒီလဲမင္းကို
မလႊတ္ခ်င္ပါဘူး...ဒယ္ဒီလဲခု၁ေလာခနခန
ခရီးေတြထြက္ေနရတာမလား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒါေပမဲ့ဝန္းခ်င္ကဘယ္လိုပါလာရတာလဲ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"သားကိုရီးယားကိုသြားရင္လက္ေထာက္
၁ေယာက္ေလာက္ထည့္ေပးအံုးမွဆိုၿပီး
အစည္းေဝးေခၚေတာ့ဝန္းခ်င္ကသူအတင္း
လိုက္မယ္ဆိုၿပီးေျပာေနတာ...၁ျခားသူ
ေတြကလဲသားနဲ႔မလိုက္ခ်င္ဘူးေနမွာေပါ့
ဘာမွဝင္မေျပာၾကဘူး...အဲ့ဒါနဲ႔ဒယ္ဒီလဲ
ဝန္းခ်င္ကိုပဲေရြးလိုက္ရတာ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"သား၁ေယာက္ထဲသြားလို႔မရဘူးလား...
သူနဲ႔မသြားခ်င္ဘူး..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"မနက္ျဖန္ပဲသြားရေတာ့မွာ...အကုန္လဲ
စီစဥ္ၿပီးေနၿပီေလ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"မနက္ျဖန္!!!..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ဟုတ္တယ္...သားခါတိုင္းလဲသြားေနၾကပဲ
ကို...သားဘာလို႔မသြားခ်င္လဲဒယ္ဒီသိ
တယ္ေနာ္ေ႐ွာင္က်န္႔ေၾကာင့္မလား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟုတ္တယ္ဒယ္ဒီ...သားသူနဲ႔၁ရက္ေလး
ေတာင္မခြဲႏိုင္ေတာ့ဘူး..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"၁လဆိုတာခနေလးပါကြာ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"သားသူ႔ကိုေခၚသြားခ်င္တယ္ဒယ္ဒီ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"အလုပ္ကိစၥသြားမွာေလ...အေပ်ာ္သြားမွာ
မွမဟုတ္တာ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"သူပါရံုနဲ႔ဘာမွမျဖစ္သြားပါဘူးဒယ္ဒီရာ...
အလုပ္တာဝန္ေတြလဲလံုးဝမလစ္ဟင္းေစ
ရဘူး...သူ႔ကိုေခၚသြားခြင့္ျပဳပါေနာ္..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"သေဘာ...သေဘာ...သား...မင္းကိုေတာ့
မႏိုင္ေတာ့ဘူးကြာ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒယ္ဒီစိတ္ပူမေနပါနဲ႔...အလုပ္ေတြအားလံုး
အဆင္ေျပေစရမယ္..."
ေနာက္၁ေန႔မနက္ေရာက္ေတာ့...
ဝန္းခ်င္
"ဘာကိစၥေ႐ွာင္က်န္႔လိုက္မွာလဲ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"အန္ကယ္္သားကေရျခားေျမျခားသြားရင္
အဲ့ဒီကအစားစာေတြကိုသိပ္ခံတြင္းေတြ႔
တတ္တာမဟုတ္ဘူး...ၿပီးေတာ့အိမ္ခ်က္
လက္ရာပဲႀကိဳက္တတ္တာေလ...အဲ့ဒါ
ေၾကာင့္ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုသာကိုခ်က္ျပဳတ္ေကြၽး
ဖို႔နဲ႔အနီးကပ္ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာင့္ဖို႔ထည့္ေပး
လိုက္တာပါ..."
ဝန္းခ်င္
"အဲ့ဒါေတြအကုန္လံုးသမီးလုပ္ႏိုင္ပါတယ္
အန္ကယ္ရဲ႕..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"သမီးကအလုပ္၁ဖက္နဲ႔မို႔လား...
သားမင္းကလဲဟိုေရာက္ရင္ေ႐ွာင္က်န္႔ကို
အႏိုင္က်င့္မေနနဲ႔အံုးေနာ္...မင္းနားမွာပဲ
ထားဘယ္မွေလွ်ာက္မသြားေစနဲ႔..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒယ္ဒီကလဲဗ်ာ...သူမလိုက္လဲရပါတယ္...
ဒယ္ဒီကအတင္းထည့္ေနေတာ့လဲမေခၚ
ခ်င္လဲေခၚသြားရေတာ့မွာေပါ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"........"
(ရိေပၚရယ္႐ွင္ပဲအမ်ိဳးမ်ိဳး...😒😒)
ဝမ္က်ားေအာ္
"ေလယာဥ္ခ်ိန္နီးေနၿပီမလား...
သြားၾကေတာ့..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဦးေလးဝမ္...သားအဝတ္စားေတြလဲမထုတ္
ပိုးမျပင္ဆင္ရေသးဘူး..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ဒီတိုင္းလိုက္သာသြား...ဟိုေရာက္ရင္
မင္းအစ္ကိုမင္းကိုၾကည့္စီစဥ္ေပးလိမ့္
မယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ျမန္ျမန္လာပါေလယဥ္ခ်ိန္ေနာက္က်ေနၿပီ..."
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔လက္ဆြဲကာေခၚသြား
တယ္...
ဝန္းခ်င္လဲအလိုမက်စြာျဖင့္အေနာက္က
လိုက္သြားတယ္...
ကားစီးၿပီးေလယဥ္ကြင္းေရာက္ေတာ့
လက္မွတ္ေတြဘာေတြျဖတ္ၿပီးေလယဥ္
ေပၚတက္လာၾကတယ္...
ရိေပၚကေ႐ွာင္က်န္႔နဲ႔ေဘးခ်င္းကပ္ရက္ခံု
ယူထားေပမဲ့ဝန္းခ်င္ကအက်င့္ယုတ္ၿပီး
ေ႐ွာင္က်န္႔နဲ႔ေနရာလဲလိုက္တယ္...
ေလယဥ္လဲထြက္ခြာခါနီးၿပီမို႔ရိေပၚလဲ
စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ပဲဝန္းခ်င္နဲ႔ထိုင္လိုက္ရ
တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ကေတာ့သူ႔အေ႐ွ႕ကမလွမ္း
မကမ္းခံုမွာေပါ့...
သူ႔ကိုေတာင္လွည့္မၾကည့္ဘူး...
ႏိုင္ငံျခားသားေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔ရီရီေမာေမာ
စကားေတြေျပာေနတာ...
ရိေပၚကေတာ့လွမ္းၾကည့္ရင္းဂ်ယ္လီပါမက
၁ျခားဟာေတြပါနင္လို႔ေနတယ္...
ဟိုကလက္ဆြဲႏႈတ္ဆတ္ေနၾကခ်ိန္မွာေတာ့
ရိေပၚတို႔ေဒါသေထာင္းခနဲထြက္လို႔လာ
ကာအပစ္မ႐ွိတဲ့ထိုင္ခံုလက္တင္တဲ့ေနရာ
ကိုေဒါသတစ္ႀကီးထုခ်လိုက္မိတယ္...
ေလယဥ္ထြက္ခြာလာၿပီးလို႔မၾကာဘူး.ေ႐ွာင္က်န္႔သန္႔စင္ခန္းဘက္ထြက္လာခဲ့
ေတာ့ရိေပၚလဲထလိုက္သြားတယ္...
သန္႔စင္ခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့...
"ေဘဘီ...ေဘဘီအထဲမွာ႐ွိတယ္မလား...
တံခါးဖြင့္အံုး..."
ေ႐ွာင္က်န္႔အထဲကေနတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္
တယ္...
"ကိုကိုဘာျဖစ္လို႔လဲ..."
ရိေပၚသူပါအထဲလိုက္ဝင္ၿပီးတံခါးပိတ္
လိုက္တယ္...
"ခုနကစကားေျပာေနတာဘယ္ကေကာင္
လဲ..."
"အစ္ကိုဂ်က္စတင္လား...ဘယ္ကလဲေဘဘီ ဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ..."
"အဲ့ဒါဆိုကိုယ့္ဟာကိုယ္ေနေလ...
ဘာလို႔စကားသြားေျပာေနတာလဲ..."
"သူကအရင္လာေျပာတာေလ...
ဟီး...ေဘဘီလဲပ်င္းေနတာနဲ႔ျပန္ေျပာ
လိုက္တာ..."
"ၿပီးေတာ့ဘာလို႔ရီျပေနတာလဲ..."
"သူရီျပလို႔ျပန္ရီျပတာေပါ့...
ေဘဘီသြားေတာ့မယ္ေနာ္ခနေနမွထြက္
လာခဲ့..."
"မသြားနဲ႔အံုး..."
"ဟင္..."
"မသြားခင္နမ္းသြားအံုး..."
"ဒီအထဲႀကီးမွာလား..."
"မဟုတ္ရင္ကိုယ္ဟိုေကာင္ကိုျပသနာ
သြား႐ွာလိုက္မွာေနာ္..."
"ကိုကိုကေတာ့လုပ္ၿပီ...ခနပဲနမ္းေနာ္..."
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုတံခါးနားေက်ာကပ္ေစ
လိုက္ကာသူ႔လက္၁ဖက္ကတံခါးကို
ေထာက္ၿပီးလက္၁ဖက္ကေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕
ေမးေလးကိုညႇင္သာစြာကိုင္ၿပီးစတင္နမ္း
႐ိႈက္လာတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔လဲရိေပၚရဲ႕လည္ပင္းေလးကို
ဘက္၂ဖက္နဲ႔လွမ္းခ်ိတ္ကာတန္ျပန္အနမ္း
ေတြေပးတယ္...
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြ
ကိုစိတ္ႀကိဳက္စုပ္ယူစားသံုးေနရင္းနဲ႔ပိုၿပီး
လိုခ်င္လာခဲ့တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔လဲရိပ္မိတယ္...
အနမ္းေတြကၾကာ႐ွည္လာေတာ့သူ႔ဘက္
ကပဲရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး...
"ကိုကိုေတာ္ၿပီေလ...ဒီလိုေနရာႀကီးမွာ
မျဖစ္ခ်င္ဘူးေနာ္..."
"အင္းပါ...ကိုယ္အရင္ထြက္သြားမယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္...ခနေနမွေဘဘီထြက္လာခဲ့မယ္..."
ရိေပၚအရင္ထြက္သြားတယ္...
ခနၾကာမွေ႐ွာင္က်န္႔လိုက္ထြက္လာတယ္...
သူ႔ထိုင္ခံုဆီျပန္ေရာက္ေတာ့ေဘးမွာရိေပၚ
႐ွိေနတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔လဲဝင္ထိုင္ၿပီး...
"ကိုကိုဘာလို႔ဒီမွာေနေနတာလဲ...
ကိုယ့္ေနရာကိုယ္သြားေလ..."
"ဒါကိုယ့္ေနရာေလ..."
"အဲ့ဒါဆိုအစ္ကိုဂ်က္စတင္ဘယ္ေရာက္
သြားလဲ...ကိုကိုျပသနာ႐ွာလိုက္ၿပီလား..."
"သူ႔အတြက္စိတ္ပူေပးေနတယ္ေပါ့ေလ..."
"မဟုတ္ပါဘူး...ကိုကိုျပသနာျဖစ္မွာဆိုးရိမ္
လို႔ပါ..."
"ကိုယ္ျပတင္းေပါက္နားမွာေနရတာေခါင္း
မူးလို႔...ၿပီးေတာ့ကိုယ့္ခ်စ္သူေလးနားမွာ
ေနခ်င္လို႔ေနရာေလးလဲေပးပါလားလို႔
ေျပာေတာ့သူကၾကည္ၾကည္ျဖဴ ျဖဴ ပဲလဲ
ေပးလိုက္တာပါ..."
"ဘာကိုယ့္ခ်စ္သူေလးလဲ...ေက်ျငာက
ဝင္ျဖစ္ေအာင္ဝင္လိုက္ေသးတယ္ေနာ္..."
အဲ့လိုေျပာၿပီးဝန္းခ်င္ေဘးကခံုကိုလွမ္း
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ႏိုင္ငံျခားသားအစ္ကို
ေခ်ာေခ်ာေလးမဟုတ္ပဲ မဲသဲေနတဲ့ကပၸလီ
ႀကီး၁ေယာက္ထိုင္ေနတယ္...
ေခါင္းကဆံပင္၁ေမႊးမွမ႐ွိပဲဝင္းေျပာင္ေန
ေပမဲ့မုတ္ဆိတ္ေမႊးေတြေတာ့ဘလပစ္ပဲ...
ရီျပရင္သြားေလးပဲျမင္ရတယ္...
ေဘးကဝန္းခ်င္ကေတာ့ေပ်ာ္လို႔ထင္တယ္...
မ်က္ႏွာႀကီးကို႐ွံု႔မဲ့ေနတာပဲ...
"ကိုကို...ကိုကို႔ေနရာမွာထိုင္ေနတာဟို
အစ္ကိုလဲမဟုတ္ဘူး..."
"အဲ့ဒါသူ႔သူငယ္ခ်င္းတဲ့...သူလဲျပတင္း
ေပါက္နားမွာမထိုင္တတ္ဘူးဆိုၿပီးသူ႔
သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေနရာထပ္လဲလိုက္တာ..."
ႏိုင္ငံျခားသားေခ်ာေခ်ာေလးကေ႐ွာင္က်န္႔
နဲ႔၂ခံုေက်ာ္ေလာက္မွာပဲ႐ွိေတာ့သူ႔ကို
လက္ျပကာလွမ္းၿပီးရီျပတယ္...
သူလဲျပန္ရီျပတယ္...
"မရီနဲ႔...မၾကည့္နဲ႔...ဒီဘက္လွည့္...
ကိုယ့္ကိုပဲၾကည့္..."
"ကိုကို႔ ကိုျမင္ေနရတာ႐ိုးေနၿပီ...
ဟိုအစ္ကိုေခ်ာေခ်ာေလးကိုၾကည့္ရတာ
အျမင္ဆန္းလို႔..."
"ဘာေျပာတယ္!!!..."
"ဟီး...စတာ စတာ..."
Advertisement
"မစနဲ႔စတာလဲမႀကိဳက္ဘူး..."
"သူၾကေတာ့အျမဲစၿပီးေတာ့...
ဟြန္႔...အိပ္ေတာ့မယ္..."
မ်က္ႏွာေပၚအက်ႌအုပ္ခ်လိုက္ၿပီးအိပ္ခ်
လိုက္တယ္...
ရိေပၚလဲအက်ႌထဲလိုက္ဝင္ၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕
နားရြက္ေလးကိုနမ္းလိုက္ကိုက္လိုက္...
လည္ပင္းေလးကိုနမ္းလိုက္လုပ္ေနတယ္...
"ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲၿငိမ္ၿငိမ္မေနဘူး..."
ရိေပၚနားမေထာင္ပဲဆက္လုပ္ေနတယ္...
"ယားတယ္လို႔..."
"........"
ရိေပၚရဲ႕ပါး၂ဖက္ကိုသူ႔လက္၂ဖက္နဲ႔
ဖိကိုင္လိုက္ၿပီး...
"သိၿပီ...သိၿပီ...ၿငိမ္ၿငိမ္ေန..."
ဆိုကာသူ႔ဘက္ကပဲရိေပၚရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူး
ေလးကိုစတင္နမ္းလိုက္္တယ္...
အဲ့ေတာ့မွရိေပၚလဲပါးစပ္သရမ္းတာၿငိမ္
က်သြားေတာ့တယ္...
၁ရက္ေလာက္ေလယဥ္စီးၿပီးေတာ့
ကိုရီးယားေလဆိပ္ကိုေရာက္႐ွိလို႔လာခဲ့
ပါၿပီ...
ရိေပၚ၁ေယာက္ေလယဥ္ေပၚကဆင္းထဲက
သူ႔ဒယ္ဒီမွာထားတဲ့အတိုင္းေ႐ွာင္က်န္႔ကို
သူ႔အနားကမခြာခိုင္းပဲလက္ကိုတင္းက်ပ္
ေနေအာင္ကိုင္လို႔ထားတယ္...
(သားလိမၼာေလးေပါ့ေလ...👏👏😁)
လမ္း၁ေလွ်ာက္သူ႔ခ်စ္ခ်စ္ေလးကိုငမ္းေနတဲ့
သူေတြကိုလဲမ်က္လံုးထဲကေနေဒါသ
ေလဆာေတြပစ္ပစ္ေကြၽးေနတာအစစ္မ
ေလးေတြမွာငမ္းခ်င္တာေတာင္ေပၚတင္
မငမ္းရဲၾက...
ဝန္းခ်င္ကေတာ့အေနာက္ကေနအထုတ္ပိုး
ေတြမႏိုင္မနင္းနဲ႔လိုက္ခ်လို႔လာတယ္...
ေလဆိပ္အျပင္ေရာက္ေတာ့ရိေပၚတို႔ကို
လာႀကိဳတဲ့ကားကိုေတြ႔ေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ကို
ေဘးမွာခနရပ္ခိုင္းထားၿပီးအေနာက္က
လိုက္လာတဲ့ဝန္းခ်င္ရဲ႕အထုတ္ပိုးေတြကို
ကားထဲထည့္ခိုင္းတယ္...
ၿပီးေတာ့ကားထဲမွာဝန္းခ်င္ကိုဝင္ထိုင္ခိုင္း
တယ္...
ဝန္းခ်င္မကေတာ့ရိေပၚသူ႔ကိုဂ႐ုစိုက္
တယ္ဆိုၿပီးေပ်ာ္လို႔ရႊင္လို႔...
ရ္ိေပၚကားထဲလိုက္မဝင္ပဲကားသမားကို
ျပန္ထြက္သြားခိုင္းလိုက္တယ္...
အဲ့ေတာ့မွဝန္းခ်င္လဲေၾကာင္ေတာင္ေတာင္
နဲ႔ပါသြား႐ွာတယ္...
"ေဘဘီလာသြားၾကမယ္..."
"လာႀကိဳတဲ့ကားကိုဘာလို႔ျပန္လႊတ္လိုက္
တာလဲ..."
"ကိုယ္တို႔ေဟာ္တယ္မွာပဲတည္ရေအာင္...
သူနဲ႔၁အိမ္ထဲမေနခ်င္ဘူး..."
ရိေပၚတို႔ကကိုရီးယားမွာလဲကိုယ္ပိုင္အိမ္
႐ွိတယ္ေလ...
"၁လေတာင္ေနာ္...ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားေန
ပါ့မယ္..."
"ေငြေရးေၾကးေရးကိုယ့္အတြက္ေအးေဆး
ပါကြာ..."
ရိေပၚေျပာၿပီးတကၠဆီ၁စီးငွါးကာေလဆိပ္
ကထြက္ခြာလာခဲ့ၾကတယ္...
ေဟာ္တယ္၁ခုေ႐ွ႕မွာကားရပ္လိုက္တယ္...
၂ေယာက္သားကားေပၚကဆင္းၿပီးရိေပၚ
ကတ္နဲ႔ေငြ႐ွင္းလိုက္ကာေဟာ္တယ္ထဲ
ဝင္လာခဲ့ၾကတယ္...
ေကာင္တာေ႐ွ႕...
ဝမ္ရိေပၚ ( Korea )
"အခန္းလိုခ်င္လို႔ပါ..."
ဝန္ထမ္းမိန္းကေလး ( Korea )
"ဟုတ္ကဲ့ဘယ္ႏွခန္းယူပါမလဲ႐ွင့္...
ၿပီးေတာ့ဘယ္ႏွရက္ေလာက္တည္းမလဲ
မသိဘူး..."
ဝမ္ရိေပၚ ( Korea )
"၂ေယာက္ခန္း၁ခန္းေပးပါ...
၁လေလာက္တည္းပါမယ္ခင္ဗ်..."
အခန္းလဲယူၿပီးၿပီ...
ေသာ့ယူကာသူတို႔အခန္းဆီသြားၾကတယ္...
"Wow...အခန္းႀကီးကအက်ယ္ႀကီးပဲ...
ဆိုးလ္ၿမိဳ႕၁ၿမိဳ႕လံုးကိုလဲလွမ္းျမင္ေနရ
တယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔အခန္းထဲလွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီး
အခန္းကိုကာထားတဲ့လိုက္ကာစအျဖဴ ႀကီး
ကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္း
ေၾကာင့္အံ့အားသင့္သြားတယ္...
သူတို႔ရဲ႕အခန္းကေဟာ္တယ္ရဲ႕အေပၚဆံုး
ထပ္ဆိုေတာ့ၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕အလွတရားကို
အေပၚစီးကေနလွမ္းျမင္ေနရတယ္ေလ...
ေ႐ွာင္က်န္႔ဝရံတာကိုထြက္ၿပီဳဆိုးလ္ၿမိဳ႕ရဲ႕
အလွတရားကို၁ ဝႀကီးခံစားလို႔ေနတယ္...
ရိေပၚအေနာက္ကေနခါးေလးကိုလာဖက္
ၿပီး...
"ဘာေတြၾကည့္ေနတာလဲေဘဘီ..."
"ဆိုးလ္ၿမိဳ႕ႀကီးကိုၾကည့္ေနတာေလ...
ဟိုးမွာဇာတ္ကားေတြထဲမွာပါေနၾက
ဟန္ျမစ္ႀကီး...အရမ္းလွတာပဲေနာ္..."
"ကိုယ့္မ်က္စိထဲမွာေတာ့ေဘဘီသာအလွ
ဆံုးေဘဘီသာအေခ်ာဆံုးပဲ..."
"ပိုျပန္ၿပီ...လာေရခ်ိဳးၾကရေအာင္..."
"အတူတူလား..."
"မဟုတ္ပါဘူး...ကိုကိုအရင္ခ်ိဳး...
ၿပီးရင္ေဘဘီခ်ိဳးမယ္..."
"အခ်ိန္ကုန္သက္သာေအာင္တူတူခ်ိဳးၾက
မယ္ေလ..."
"မခ်ိဳးခ်င္ပါဘူး...သြားျမန္ျမန္သြားခ်ိဳး...
ေရခ်ိဳးၿပီးရင္မုန္႔ထြက္စားၾကမယ္..."
ရိေပၚကိုအတင္းေရသြားခ်ိဳးခိုင္းၿပီးရိေပၚ
ခ်ိဳးၿပီးေတာ့သူလဲခ်ိဳးတယ္...
ၿပီးေတာ့၂ေယာက္သားအျပင္မွာမုန္႔
ထြက္စားၾကတယ္...
ညေရာက္ေတာ့...
"ကုတင္က၁လံုးထဲေနာ္..."
"အင္းေလ...ကိုယ္နဲ႔တူတူမအိပ္ခ်င္လို႔လား..."
"အဲ့လိုေတာ့မဟုတ္ပါဘူး...ကိုကို႔ ကိုသိပ္
စိတ္မခ်ယံုေလးပါ..."
"ကိုယ္ေဘဘီ့ကိုဝါးမစားပါဘူး...
စိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္ပါ..."
## ဝါးမစားဘူးေနာ္ၿမိဳပဲၿမိဳခ်မွာ...ဟင္းဟင္း... ##
"အင္း...အလယ္မွာဖက္ေခါင္းအံုးျခားထား
မယ္...လံုးဝေက်ာ္မလာနဲ႔ေနာ္..."
"အာ..."
"စိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္ဆို...ဖက္ေခါင္းအံုးျခား
ထားရံုေလးကို...ဟီး...အိပ္ေတာ့မယ္ေနာ္
Good Nightကိုကို..."
အိပ္ယာအလယ္မွာဖက္ေခါင္းအံုးျခားၿပီး
ေဘးမွာဝင္ကာေစာင္ေခါင္းမူးျခံဳၿပီး
၁ကိုယ္လံုးလံုေအာင္လုပ္ၿပီးအိပ္စက္ေလ
တယ္...
( ရိေပၚကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္ယံုတာလား
ေ႐ွာင္က်န္႔ရယ္...🌚🌚😅😅 )
ခ်စ္ရသူေလးကိုရင္ခြင္ထဲထည့္္ၿပီေပ်ာ္ေပ်ာ္
ႀကီးအိပ္မယ္လို႔ေတြးထားတဲ့ရိေပၚမွာေတာ့
သူ႔ေဘးကဖက္ေခါင္းအံုးနဲ႔သာညားရ
ေတာ့တယ္...
မနက္မိုးလင္းေသာ္...
"ကိုကိုဘယ္သြားမယ္လို႔ေျပာတာ..."
"SBS..."
"အားးးးးးးးးးးးးး...တကယ္ႀကီးလား..."
"ေဘဘီဘာထျဖစ္တာလဲ..."
"ေဘဘီလဲလိုက္ခ်င္တယ္..."
"မရဘူး...အဲ့ေရာက္ရင္လူေတြေဘဘီ့ကို
ဝိုင္းၾကည့္ၾကမွာကိုယ္မႀကိဳက္ဘူး..."
"လိုက္ခြင့္ျပဳပါေနာ္လို႔...ေနာ္...ေနာ္...ေနာ္..."
"မရဘူးကြာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔SBSကိုလိုက္ရဖို႔လ်ိွ႔ဝွက္
နည္းလမ္းေတြထုတ္သံုးပါၿပီ...
ရိေပၚရဲ႕ေပါင္ေပၚကိုခြထိုင္လိုက္ၿပီး
လည္ပင္းေလးကိုသိုင္းဖက္ကာအၾကည့္
ခ်င္းဆံုေစလိုက္တယ္...
____________________________________
အပိုင္း ၁၉................ေမွ်ာ္
Unicode
ဝမ်ကျားအော်
"၁လထဲပါသားရယ်...ဒယ်ဒီလဲမင်းကို
မလွှတ်ချင်ပါဘူး...ဒယ်ဒီလဲခု၁လောခနခန
ခရီးတွေထွက်နေရတာမလား..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဒါပေမဲ့ဝန်းချင်ကဘယ်လိုပါလာရတာလဲ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"သားကိုရီးယားကိုသွားရင်လက်ထောက်
၁ယောက်လောက်ထည့်ပေးအုံးမှဆိုပြီး
အစည်းဝေးခေါ်တော့ဝန်းချင်ကသူအတင်း
လိုက်မယ်ဆိုပြီးပြောနေတာ...၁ခြားသူ
တွေကလဲသားနဲ့မလိုက်ချင်ဘူးနေမှာပေါ့
ဘာမှဝင်မပြောကြဘူး...အဲ့ဒါနဲ့ဒယ်ဒီလဲ
ဝန်းချင်ကိုပဲရွေးလိုက်ရတာ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"သား၁ယောက်ထဲသွားလို့မရဘူးလား...
သူနဲ့မသွားချင်ဘူး..."
ဝမ်ကျားအော်
"မနက်ဖြန်ပဲသွားရတော့မှာ...အကုန်လဲ
စီစဉ်ပြီးနေပြီလေ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"မနက်ဖြန်!!!..."
ဝမ်ကျားအော်
"ဟုတ်တယ်...သားခါတိုင်းလဲသွားနေကြပဲ
ကို...သားဘာလို့မသွားချင်လဲဒယ်ဒီသိ
တယ်နော်ရှောင်ကျန့်ကြောင့်မလား..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဟုတ်တယ်ဒယ်ဒီ...သားသူနဲ့၁ရက်လေး
တောင်မခွဲနိုင်တော့ဘူး..."
ဝမ်ကျားအော်
"၁လဆိုတာခနလေးပါကွာ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"သားသူ့ကိုခေါ်သွားချင်တယ်ဒယ်ဒီ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"အလုပ်ကိစ္စသွားမှာလေ...အပျော်သွားမှာ
မှမဟုတ်တာ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"သူပါရုံနဲ့ဘာမှမဖြစ်သွားပါဘူးဒယ်ဒီရာ...
အလုပ်တာဝန်တွေလဲလုံးဝမလစ်ဟင်းစေ
ရဘူး...သူ့ကိုခေါ်သွားခွင့်ပြုပါနော်..."
ဝမ်ကျားအော်
"သဘော...သဘော...သား...မင်းကိုတော့
မနိုင်တော့ဘူးကွာ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဒယ်ဒီစိတ်ပူမနေပါနဲ့...အလုပ်တွေအားလုံး
အဆင်ပြေစေရမယ်..."
နောက်၁နေ့မနက်ရောက်တော့...
ဝန်းချင်
"ဘာကိစ္စရှောင်ကျန့်လိုက်မှာလဲ..."
ဝမ်ကျားအော်
"အန်ကယ််သားကရေခြားမြေခြားသွားရင်
အဲ့ဒီကအစားစာတွေကိုသိပ်ခံတွင်းတွေ့
တတ်တာမဟုတ်ဘူး...ပြီးတော့အိမ်ချက်
လက်ရာပဲကြိုက်တတ်တာလေ...အဲ့ဒါ
ကြောင့်ရှောင်ကျန့်ကိုသာကိုချက်ပြုတ်ကျွေး
ဖို့နဲ့အနီးကပ်ပြုစုစောင့်ရှောင့်ဖို့ထည့်ပေး
လိုက်တာပါ..."
ဝန်းချင်
"အဲ့ဒါတွေအကုန်လုံးသမီးလုပ်နိုင်ပါတယ်
အန်ကယ်ရဲ့..."
ဝမ်ကျားအော်
"သမီးကအလုပ်၁ဖက်နဲ့မို့လား...
သားမင်းကလဲဟိုရောက်ရင်ရှောင်ကျန့်ကို
အနိုင်ကျင့်မနေနဲ့အုံးနော်...မင်းနားမှာပဲ
ထားဘယ်မှလျှောက်မသွားစေနဲ့..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဒယ်ဒီကလဲဗျာ...သူမလိုက်လဲရပါတယ်...
ဒယ်ဒီကအတင်းထည့်နေတော့လဲမခေါ်
ချင်လဲခေါ်သွားရတော့မှာပေါ..."
ဝမ်ကျားအော်
"........"
(ရိပေါ်ရယ်ရှင်ပဲအမျိုးမျိုး...😒😒)
ဝမ်ကျားအော်
"လေယာဉ်ချိန်နီးနေပြီမလား...
သွားကြတော့..."
ရှောင်ကျန့်
"ဦးလေးဝမ်...သားအဝတ်စားတွေလဲမထုတ်
ပိုးမပြင်ဆင်ရသေးဘူး..."
ဝမ်ကျားအော်
"ဒီတိုင်းလိုက်သာသွား...ဟိုရောက်ရင်
မင်းအစ်ကိုမင်းကိုကြည့်စီစဉ်ပေးလိမ့်
မယ်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"မြန်မြန်လာပါလေယဉ်ချိန်နောက်ကျနေပြီ..."
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်လက်ဆွဲကာခေါ်သွား
တယ်...
ဝန်းချင်လဲအလိုမကျစွာဖြင့်အနောက်က
လိုက်သွားတယ်...
ကားစီးပြီးလေယဉ်ကွင်းရောက်တော့
လက်မှတ်တွေဘာတွေဖြတ်ပြီးလေယဉ်
ပေါ်တက်လာကြတယ်...
ရိပေါ်ကရှောင်ကျန့်နဲ့ဘေးချင်းကပ်ရက်ခုံ
ယူထားပေမဲ့ဝန်းချင်ကအကျင့်ယုတ်ပြီး
ရှောင်ကျန့်နဲ့နေရာလဲလိုက်တယ်...
လေယဉ်လဲထွက်ခွာခါနီးပြီမို့ရိပေါ်လဲ
စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ပဲဝန်းချင်နဲ့ထိုင်လိုက်ရ
တယ်...
ရှောင်ကျန့်ကတော့သူ့အရှေ့ကမလှမ်း
မကမ်းခုံမှာပေါ့...
သူ့ကိုတောင်လှည့်မကြည့်ဘူး...
နိုင်ငံခြားသားချောချောလေးနဲ့ရီရီမောမော
စကားတွေပြောနေတာ...
ရိပေါ်ကတော့လှမ်းကြည့်ရင်းဂျယ်လီပါမက
၁ခြားဟာတွေပါနင်လို့နေတယ်...
ဟိုကလက်ဆွဲနှုတ်ဆတ်နေကြချိန်မှာတော့
ရိပေါ်တို့ဒေါသထောင်းခနဲထွက်လို့လာ
ကာအပစ်မရှိတဲ့ထိုင်ခုံလက်တင်တဲ့နေရာ
ကိုဒေါသတစ်ကြီးထုချလိုက်မိတယ်...
လေယဉ်ထွက်ခွာလာပြီးလို့မကြာဘူး.ရှောင်ကျန့်သန့်စင်ခန်းဘက်ထွက်လာခဲ့
တော့ရိပေါ်လဲထလိုက်သွားတယ်...
သန့်စင်ခန်းရှေ့ရောက်တော့...
"ဘေဘီ...ဘေဘီအထဲမှာရှိတယ်မလား...
တံခါးဖွင့်အုံး..."
ရှောင်ကျန့်အထဲကနေတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်
တယ်...
"ကိုကိုဘာဖြစ်လို့လဲ..."
ရိပေါ်သူပါအထဲလိုက်ဝင်ပြီးတံခါးပိတ်
လိုက်တယ်...
"ခုနကစကားပြောနေတာဘယ်ကကောင်
လဲ..."
"အစ်ကိုဂျက်စတင်လား...ဘယ်ကလဲဘေဘီ ဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ..."
"အဲ့ဒါဆိုကိုယ့်ဟာကိုယ်နေလေ...
ဘာလို့စကားသွားပြောနေတာလဲ..."
"သူကအရင်လာပြောတာလေ...
ဟီး...ဘေဘီလဲပျင်းနေတာနဲ့ပြန်ပြော
လိုက်တာ..."
"ပြီးတော့ဘာလို့ရီပြနေတာလဲ..."
"သူရီပြလို့ပြန်ရီပြတာပေါ့...
ဘေဘီသွားတော့မယ်နော်ခနနေမှထွက်
လာခဲ့..."
"မသွားနဲ့အုံး..."
"ဟင်..."
"မသွားခင်နမ်းသွားအုံး..."
"ဒီအထဲကြီးမှာလား..."
"မဟုတ်ရင်ကိုယ်ဟိုကောင်ကိုပြသနာ
သွားရှာလိုက်မှာနော်..."
"ကိုကိုကတော့လုပ်ပြီ...ခနပဲနမ်းနော်..."
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်ကိုတံခါးနားကျောကပ်စေ
လိုက်ကာသူ့လက်၁ဖက်ကတံခါးကို
ထောက်ပြီးလက်၁ဖက်ကရှောင်ကျန့်ရဲ့
မေးလေးကိုညှင်သာစွာကိုင်ပြီးစတင်နမ်း
ရှိုက်လာတယ်...
ရှောင်ကျန့်လဲရိပေါ်ရဲ့လည်ပင်းလေးကို
ဘက်၂ဖက်နဲ့လှမ်းချိတ်ကာတန်ပြန်အနမ်း
တွေပေးတယ်...
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်ရဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ
ကိုစိတ်ကြိုက်စုပ်ယူစားသုံးနေရင်းနဲ့ပိုပြီး
လိုချင်လာခဲ့တယ်...
ရှောင်ကျန့်လဲရိပ်မိတယ်...
အနမ်းတွေကကြာရှည်လာတော့သူ့ဘက်
ကပဲရပ်တန့်လိုက်ပြီး...
"ကိုကိုတော်ပြီလေ...ဒီလိုနေရာကြီးမှာ
မဖြစ်ချင်ဘူးနော်..."
"အင်းပါ...ကိုယ်အရင်ထွက်သွားမယ်နော်..."
"ဟုတ်...ခနနေမှဘေဘီထွက်လာခဲ့မယ်..."
ရိပေါ်အရင်ထွက်သွားတယ်...
ခနကြာမှရှောင်ကျန့်လိုက်ထွက်လာတယ်...
သူ့ထိုင်ခုံဆီပြန်ရောက်တော့ဘေးမှာရိပေါ်
ရှိနေတယ်...
ရှောင်ကျန့်လဲဝင်ထိုင်ပြီး...
"ကိုကိုဘာလို့ဒီမှာနေနေတာလဲ...
ကိုယ့်နေရာကိုယ်သွားလေ..."
"ဒါကိုယ့်နေရာလေ..."
"အဲ့ဒါဆိုအစ်ကိုဂျက်စတင်ဘယ်ရောက်
သွားလဲ...ကိုကိုပြသနာရှာလိုက်ပြီလား..."
"သူ့အတွက်စိတ်ပူပေးနေတယ်ပေါ့လေ..."
"မဟုတ်ပါဘူး...ကိုကိုပြသနာဖြစ်မှာဆိုးရိမ်
လို့ပါ..."
"ကိုယ်ပြတင်းပေါက်နားမှာနေရတာခေါင်း
မူးလို့...ပြီးတော့ကိုယ့်ချစ်သူလေးနားမှာ
နေချင်လို့နေရာလေးလဲပေးပါလားလို့
ပြောတော့သူကကြည်ကြည်ဖြူ ဖြူ ပဲလဲ
ပေးလိုက်တာပါ..."
"ဘာကိုယ့်ချစ်သူလေးလဲ...ကျေငြာက
ဝင်ဖြစ်အောင်ဝင်လိုက်သေးတယ်နော်..."
အဲ့လိုပြောပြီးဝန်းချင်ဘေးကခုံကိုလှမ်း
ကြည့်လိုက်တော့နိုင်ငံခြားသားအစ်ကို
ချောချောလေးမဟုတ်ပဲ မဲသဲနေတဲ့ကပ္ပလီ
ကြီး၁ယောက်ထိုင်နေတယ်...
ခေါင်းကဆံပင်၁မွှေးမှမရှိပဲဝင်းပြောင်နေ
ပေမဲ့မုတ်ဆိတ်မွှေးတွေတော့ဘလပစ်ပဲ...
ရီပြရင်သွားလေးပဲမြင်ရတယ်...
ဘေးကဝန်းချင်ကတော့ပျော်လို့ထင်တယ်...
မျက်နှာကြီးကိုရှုံ့မဲ့နေတာပဲ...
"ကိုကို...ကိုကို့နေရာမှာထိုင်နေတာဟို
အစ်ကိုလဲမဟုတ်ဘူး..."
"အဲ့ဒါသူ့သူငယ်ချင်းတဲ့...သူလဲပြတင်း
ပေါက်နားမှာမထိုင်တတ်ဘူးဆိုပြီးသူ့
သူငယ်ချင်းနဲ့နေရာထပ်လဲလိုက်တာ..."
နိုင်ငံခြားသားချောချောလေးကရှောင်ကျန့်
နဲ့၂ခုံကျော်လောက်မှာပဲရှိတော့သူ့ကို
လက်ပြကာလှမ်းပြီးရီပြတယ်...
သူလဲပြန်ရီပြတယ်...
"မရီနဲ့...မကြည့်နဲ့...ဒီဘက်လှည့်...
ကိုယ့်ကိုပဲကြည့်..."
"ကိုကို့ ကိုမြင်နေရတာရိုးနေပြီ...
ဟိုအစ်ကိုချောချောလေးကိုကြည့်ရတာ
အမြင်ဆန်းလို့..."
"ဘာပြောတယ်!!!..."
Advertisement
- In Serial10 Chapters
Personal Agency
It is better to die knowing. Listen. The world as you know it is not as you know it. It is a construction, a facade, a mural painted over the world to hide the fact that it is very broken on some fundamental levels. That there exists an entire spiritual realm, one of cognition and perception and memory and that it teems with awful life. The world was not made for us. Jacob Irwing is a fairly normal 26 year old American man. He's an amateur photographer, unmarried and does not work in his chosen field. He is also dying, right now, in the first chapter of this story. Someone has put a bullet in him. Agent Z is a fairly abnormal woman of no nationality. Her age is classified. Her name is classified. Her background? You better believe it's classified. She works for the people who hide the truth. She is going to wake up with a hole in her head in the first chapter of this story, surrounded by corpses and also by a dying fairly normal 26 year old American man. Burned and seemingly abandoned by the Agency, Agent Z has lost her memory, her security clearance and her authorisation. All that she's gained is Jacob, who is thoroughly in this shit now. Together they must work to uncover the truth, if any such thing even exists, in this erratic urban fantasy weird-fic. Updates every Monday, Wednesday and Friday. Australian time.
8 209 - In Serial11 Chapters
Airium - Beta key
Three gamers find a beta key to an unreleased expansion of Airium, a VRMMORPG. With the allure of wealth, fame and new content, they risk a small fortune to strike it big.
8 158 - In Serial6 Chapters
Harry Potter: I have "Pure" Magic
This story is a rewritten version of 'HP:I have magic', which has been quite successful, and I'm the original author. If you've read it on a different website, continue here as well and follow and click favorite. Those poor souls who have stopped reading for various reasons, continue reading now, since everything is improved even more, Including: MCs character, plot, writing quality, chapter length, progression in the future chapters. **** Magic in its purest form is called pure magic. Pure magic can't be summoned at will by any wizard from their magic core/soul. Wizards can only draw out magic whose purpose has been completely defined through spells and intent. Then, just what will happen if someone can actually draw out the magic in its purest form, the Pure Magic? What would be its functions and what would be the complications and variables that'll arise from it in the Harry Potter world due to this? .... Chris is a smart and talented college student, but he had no motivation in life. What would he get after studying for hours like a dog? Money? He could find easier ways to get that. Then, fortunately, or unfortunately, he died and reincarnated to the Harry Potter world. "I have magic?!" Finally, he had found something which he could never get bored of—Magic! The eccentric genius with a penchant for breaking rules has got his hands on magic in his favorite world. He finally has a purpose in life— to explore magic to its very limits! -> Starting Point: A muggle-born orphan with nothing to call his own. ********************************************** (Magic theory), (unique magic), (MC with high potential), (romance), (Harrypotterworld),(comedy), (Dueling), (Power Flexing) ********************************************** For support, Pátreon: patreon.com/Snollygoster Discord: https://discord.gg/TR3KKAhu9r ********************************************** ->Word count: 1000-1500 words upto Chapter 701500-2000 words from chapter 71 to 902000-3000 words from chapter 90 onwards **********************************************Disclaimer:So, most of this obviously belongs to J.K.-Billionaire-Rowling. I'm just writing a fanfiction out of it.The cover art is sadly, not mine either. (Also, the title used to be "I Have Magic" but since the story is more about exploring this great variable called "Pure Magic," I change the name a bit. )
8 139 - In Serial7 Chapters
Greg Kills God
The only thing that changed for Greg when the world ended was that his job at the corner store got busier... and weirder, a lot weirder.
8 187 - In Serial37 Chapters
The Mercenary's Mage
The Mage It's been fifteen years since The Stone King's curse was broken... a disillusioned Wen Reian, haunted by the missing pieces of his own memory, must come face to face with the past while he fights to create a future that will allow his wounds the space to heal... even if that means parting with those he once died to save. Will Reian ever come to terms with what he's lost? Or will his shame and anger turn him into the creature, he already fears he truly is? The Mercenary Lan Kai-Le, a man who has lived his life in and out of the shadows, is no stranger to wounds. He has endured them and he has inflicted plenty more. Living for the hope of one day avenging the deaths of his parents and village, Kai-Le learned a long time ago that the real monsters, are human beings.
8 201 - In Serial335 Chapters
Truthful Transmigration
Schedule: 1 Chapter each of Tuesday/Friday John Miller was a fairly normal young man, working hard to support a family that had run into many financial difficulties. Unfortunately, his unexpected death ends his difficult but mundane life. He is quite surprised to find himself waking up alive… but not himself. Fortkran Tenebach is… or was… the young master of a cultivation clan in another world. John barely even knows anything about cultivation- even in the theory of something vaguely like it- but he has to make his way with the memories of his new body. His new family isn’t as close as his old one was… but he can’t help but want to be honest with them. He is quite certain that they notice his sudden change in personality among other things, and confesses what happened in a move that ultimately he expects to be fatal. Quite surprisingly, his family instead breathes a collective sigh of relief that the old Fortkran is dead. This leaves John to take over his duties… including cultivation, though he has to start from the beginning and isn’t sure he won’t make some massive mistake.
8 244
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
