《Cinderellaနဲ႔တူတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ》အပိုင္း - ၁၅
Advertisement
Zawgyi
ေ႐ွာင္က်န္႔တို႔ဧည့္ခန္းထဲဝင္ဝင္လာခ်င္း
ဝန္းေမေအာ္ထိုင္ေနရာကေနထလာၿပီး
ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုေဒါသေတြျပည့္လွ်ံေနတဲ့
အၾကည့္မ်ားနဲ႔ၾကည့္ကာပါးကို႐ိုက္ရန္
ခ်ိန္ရြယ္လိုက္တယ္...
သူ႔လက္ဝါးေ႐ွာင္က်န္႔ပါးေလးေပါ့မေရာက္
ခင္ရိေပၚအဲ့လက္ကိဳလွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး...
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒါဘာလုပ္တာလဲ..."
စူးစူးရဲရဲျပန္စိုက္ၾကည့္ေပးလိုက္ေတာ့မွ
ဝန္းေမေအာ္မ်က္လႊာျပန္ခ်လိုက္ၿပီး...
ဝန္းေမေအာ္
"သားရယ္စဥ္းစားၾကည့္ပါအံုး...သားတို႔
အျပင္တူတူသြားၾကတာဆို...အဲ့ဒါကိုဟို
ေရာက္ေတာ့သမီးေလးကို၁ေယာက္ထဲ
ပစ္ထားၿပီးေလွ်ာက္သြားေနတယ္ဆိုတာ
ျဖစ္သင့္ရဲ႕လား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"အဲ့ဒါပါးစပ္နဲ႔ေျပာလို႔ရတယ္...
ဝန္းခ်င္ကို၁ေယာက္ထဲပစ္ထားခဲ့တယ္လို႔
ဘယ္သူေျပာတာလဲ..."
ဝန္းေမေအာ္
"သမီးေလးကိုယ္တိုင္ေျပာျပတာေပါ့...
အန္တီ့မွာသမီးေလးကိုလြမ္းလို႔လာလည္
ပါတယ္...ေရာက္ေရာက္ခ်င္းအန္တီ့ကို
ေတြ႔ေတာ့ေျပးဖက္ၿပီးငိုေျပာ႐ွာတယ္...
အန္တီစိတ္ထဲေကာင္းမလားေျပာ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"တကယ္လို႔သူ႔ကိုပစ္ထားခဲ့တယ္ဆိုရင္
လဲကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာရမွာမဟုတ္ဘူးလား...
ေ႐ွာင္က်န္႔နဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ..."
ဝန္းေမေအာ္
"သားကအဲ့လို႔မလုပ္မွန္းသိၿပီးသားပါ...
အဲ့ေကာင္စုတ္လက္ခ်က္ဆိုတာေသခ်ာတယ္..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"သား...ဘာလို႔အတူတူသြားၿပီးဝန္းခ်င္ကို
၁ေယာက္ထဲထားခဲ့ရတာလဲ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"မဟုတ္ဘူးဒယ္ဒီ...သားတို႔တူတူသြားၾက
တာေတာ့မွန္တယ္...ဟိုေရာက္ေတာ့
သားတို႔ေလွ်ာက္လည္ၾကတယ္...
ခနၾကာေတာ့သူ႔ကိုမေတြ႔ေတာ့လို႔ကစား
ကြင္း၁ခုလံုးလိုက္႐ွာလိုက္ရတာအေမာ...
ေ႐ွာင္က်န္႔နဲ႔သားသူ႔ကိုလိုက္႐ွာေနရတာ
ခုမွပဲအိမ္ျပန္ေရာက္တယ္...သူ႔ကမွသား
တို႔ကိုမေစာင့္ေနပဲအရင္ျပန္လာၿပီးေတာ့...
မယံုရင္ေရွာင္က်န္႔ကိုေမးၾကည့္..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ဟုတ္လားေ႐ွာင္က်န္႔..."
ေ႐ွာင္က်န္႔လဲရိေပၚေျပာထားတဲ့အတိုင္း
ပဲေခါင္းသာၿငိမ့္ျပလိုက္တယ္...
ဝမ္က်ားေအာ္
"ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ...ဝန္းခ်င္ေျပာ
ေတာ့၁မ်ိဳး...သားေျပာေတာ့၁မ်ိဳးပါလား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"သားဒယ္ဒီ့ကိုဘယ္တုန္းကလိမ္ဖူးလို႔လဲ...
သားအေၾကာင္းကိုဒယ္ဒီအသိဆံုးပါ..."
ဝန္းခ်င္
"ခ်င္ခ်င္ကနစ္နာသူပါ...ကိုကိုေျပာတဲ့
သေဘာကခ်င္ခ်င္ကလိမ္တယ္ဆိုတဲ့
သေဘာလား..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ေတာ္ၾကေတာ့...ဘယ္သူမွဘာမွမျဖစ္ပဲ
ျပန္ေရာက္လာၾကတာပဲမလား...စကားမ်ား
မေနၾကနဲ႔..."
ဝမ္ရိေပၚ
"သားပင္ပန္းလာလို႔သြားနားေတာ့မယ္
ဒယ္ဒီ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ေအး...အစ္မေမေအာ္လဲဝန္းခ်င္နဲ႔စကား
ေလးဘာေလးေျပာၿပီးမွျပန္ေပါ့...
ကြၽန္ေတာ္လဲကိစၥ႐ွိလို႔သြားရအံုးမယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ေ႐ွာင္က်န္႔...ဘာရပ္လုပ္ေနေသးတာ
လဲ......၁ညေနလံုးေျခေထာက္ေညာင္း
ေအာင္လူလိုက္႐ွာထားရတာမလား...
လာသြားနားမယ္..."
ဒယ္ဒီဝမ္လဲအျပင္ထြက္သြားတယ္...
ရိေပၚလဲေ႐ွာင္က်န္႔လက္ဆြဲကာအေပၚ
ထပ္တက္သြားတယ္...
ဧည့္ခန္းထဲမွာေတာ့ကလိမ္ကက်စ္သားမိ
၂ေယာက္ပဲက်န္ခဲ့တယ္...
ဝန္းေမေအာ္
"ဝန္းခ်င္ရယ္ခုနကနင့္ေၾကာင့္အေမအ႐ွက္
ကြဲတာပဲ..."
ဝန္းခ်င္
"သမီးမလိမ္ပါဘူးအေမရဲ႕..."
ဝန္းေမေအာ္
"ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့...ညည္းအေၾကာင္းအေမ
အသိဆံုး..."
ဝန္းခ်င္
"အေမကပါသမီးကိုမယံုဘူးေပါ့ေလ..."
ဝန္းေမေအာ္
"ယံုတာမယံုတာေနာက္ထား...အေမနင့္
ကိုေျပာစရာ႐ွိလို႔..."
ဝန္းခ်င္
"ဘာမ်ားလဲအေမရဲ႕..."
ဝန္းေမေအာ္
"ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုသားရိေပၚကအရမ္းအေရး
ေပးလြန္းေနတယ္ေနာ္..."
ဝန္းခ်င္
"ဟုတ္တယ္အေမ...အဲ့ကိစၥသမီးလဲ
မေက်နပ္ဘူး..."
ဝန္းေမေအာ္
"နင္ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုရိေပၚအနားကေန
ထြက္သြားေအာင္လုပ္ရမယ္..."
ဝန္းခ်င္
"ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ..."
ဝန္းေမေအာ္
"အ ခ်င္ေယာင္မေဆာင္စမ္းပါနဲ႔...ဒါမ်ိဳးေတြ
နင္ပိုင္ပါတယ္...သူတို႔၂ေယာက္ကိုၾကည့္
ရတာမ႐ိုးသားဘူး...အဲ့ေကာက္သားရိေပၚ
နားကထြက္သြားမွနင္ရိေပၚနားခ်ည္းကပ္
လို႔ရမွာ..."
ဝန္းခ်င္
"အေမရယ္စိတ္ပူစရာမ႐ွိၾကံဖန္စိတ္ပူေန
တယ္သူတို႔၂ေယာက္ကေယာက်ာ္းေဘး
ေတြေလ..."
ဝန္းေမေအာ္
"ခုေခတ္ကေယာက်ာ္းေလးခ်င္းခ်င္းလဲစိတ္
ခ်ထားလို႔မရဘူး...ၿပီးေတာ့သိတယ္ေနာ္...
သားရိေပၚကိုအပိုင္ခ်ဳပ္ႏိုင္မွအေမြေတြ
အကုန္လံုးအေမတို႔ပိုင္မွာ..."
ဝန္းခ်င္
"မပူပါနဲ႔...ေ႐ွာင္က်န္႔ကသမီးတို႔စကား၁ခြန္း
ပဲမဟုတ္လား..."
မိန္းမယုတ္မသားအမိ၂ေယာက္ဧည့္ခန္း
မွာတိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔မေကာင္းၾကံစည္ေန
ၾကေလေတာ့တယ္...
________________
ညေနေစာင္းေနဝင္ခါစခ်ိန္ေလး...
ဝန္းခ်င္ ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုWangအိမ္ေတာ္
အေနာက္ဘက္ကိုတိတ္တိတ္ကေလး
ေခၚထုတ္လာတယ္...
ဝန္းခ်င္
"ဟဲ့...ျမန္ျမန္လာစမ္းပါ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"မမခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္နဲ႔...သားကိုဘာေျပာ
စရာ႐ွိလို႔ဒီက္ိုေခၚလာတာလဲ..."
ဝန္းခ်င္
"အေၾကာင္းမ႐ွိပဲနဲ႔ငါလဲနင့္ကိုမေခၚပါဘူး...
ငါေျပာခ်င္တာကငါက၁ခ်ိန္ၾကရင္ကိုကိုနဲ႔
လက္ထက္မဲ့သူဆိုတာသိတယ္ေနာ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္...သားသိပါတယ္မမ..."
ဝန္းခ်င္
"ေအး...အဲ့အခ်ိန္ၾကရင္ငါကဒီအိမ္ေတာ္ႀကီး
ရဲ႕အိမ္ႀကီးအ႐ွင္သခင္မျဖစ္လာမွာလဲ
သိတယ္ေနာ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္..."
ဝန္းခ်င္
"အဲ့ၾကရင္ငါနင့္ကိုဒီအိမ္ေတာ္ေပၚကေန
ကန္ထုတ္ပစ္လိုက္လို႔ရတယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"မမအဲ့လိုေတာ့မရက္စက္လိုက္ပါနဲ႔...
သားမွာသြားစရာေနရာမွမ႐ွိတာ..."
ဝန္းခ်င္
"ငါလဲမရက္စက္ခ်င္ပါဘူး...အဲ့ဒါေၾကာင့္
ငါေျပာခ်င္တာကနင္ကိုကိုနဲ႔ေဝးေဝးေနဖို႔
ပဲ...နင္ကိုကို႔အနားမွာ႐ွိတာငါသေဘာမက်
ဘူး..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"......"
ဝန္းခ်င္
"ဟဲ့...ငါေျပာတာၾကားရဲ႕လား..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္...သားၾကားပါတယ္...သားဒီေန႔က
စၿပီးအစ္ကိုနဲ႔ေဝးေဝးေနပါ့မယ္..."
ဝမ္းနဲတဲ့အသံေလးျဖင့္ေျပာလိုက္တယ္...
ဝန္းခ်င္
"ေကာင္းတယ္...အဲ့လိုစကားနားေထာင္မွ
ေပါ့...နင့္အေပၚမွာငါတို႔မိသားစုရဲ႕ေက်းဇူး
ေတြ႐ွိတယ္ဆိုတာနင့္ေခါင္းထဲမွာျမဲျမဲ
မွတ္ထား..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"သားမမတို႔ရဲ႕ေက်းဇူးေတြကိုဒီ၁သတ္မေမ့
ပါဘူး..."
ဝန္းခ်င္
"မေမ့ရင္လဲၿပီးေရာ...ေက်းဆြတ္ဖို႔ေတာ့
မစဥ္းစားမိေစနဲ႔..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"သားဘယ္ေတာ့မွအဲ့လိုမလုပ္ပါဘူး..."
ဝန္းခ်င္
"နင့္စကားနင္တည္ပါေစ...ခုသြားေတာ့...
ေတာ္ၾကာရိပ္မိကုန္ၾကအံုးမယ္...
ဒီကိစၥကိုကို႔ကိုလံုးဝျပန္မေျပာနဲ႔ေနာ္...
ေျပာရဲေျပာၾကည့္...နင္ငါနဲ႔ေတြ႔မယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္..."
ဝန္းခ်င္အိမ္ေ႐ွ႕ဘက္ကိုျမန္ျမန္ထြက္သြား
ေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔မ်က္ရည္ေတြစီးက်ရင္း
က်န္ေနခဲ့တယ္...
## ခုလိုလုပ္တာလဲေကာင္းပါတယ္...
သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြအရမ္းမၿငိတြယ္ခင္
ျဖည္ရေတာ့မွာေပါ့...
ဒါေပမဲ့အစ္ကိုရာ...ကြၽန္ေတာ္အစ္ကို႔ကို
အရမ္းခ်စ္မိေနၿပီဗ်.... ##
စိတ္ထဲကေန၁ေယာက္ထဲေအာ္ဟစ္ငို
ေကြၽးေနမိတယ္...
အဲ့အခ်ိန္ကစလို႔ေ႐ွာင္က်န္႔ ရိေပၚကိုမေတြ႔
ေအာင္လို႔ေရွာင္ေနေတာ့တယ္...
ညဘက္ဆိုရင္လဲရိေပၚခ်ိန္းတဲ့ေနရာကို
မသြားပဲဖုန္းစကရင္ေပၚကရိေပၚပံုေလး
ကိုၾကည့္ၿပီးႀကိတ္ငိုရတာအေမာပဲ...
ရိေပၚမွာေ႐ွာင္က်န္႔နဲ႔၁အိမ္ထဲေနၿပီးခန
ေလးေတြ႔ရဖို႔ေတာင္ခက္ခဲလာခဲ့တယ္...
ၾကာလာေတာ့ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔သူ႔ကို
ေသြးေအးသြားၿပီလားဆိုၿပီးစိတ္ပူလာခဲ့
တယ္...
၁ရက္ေတာ့အိမ္မွဘယ္သူမွမ႐ွိတဲ့အခ်ိန္
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုအိမ္ေတာ္ျခံဝန္းထဲေခၚ
ၿပီးထိပ္တိုက္ေျဖ႐ွင္းေတာ့တယ္...
ဒယ္ဒီဝမ္ကကုမၸဏီကိစၥနဲ႔ကိုရီးယားကို
ခနသြားတယ္ေလ...
ဝန္းခ်င္ကေတာ့သူ႔အေမေသခါနီးေနလို႔
အိမ္ကိုမျပန္ခ်င္ျပန္ခ်င္နဲ႔ျပန္သြားရတယ္...
(တကယ္ကေနမေကာင္းျဖစ္ယံုေလးပါ...
နဲနဲအမႊန္းတင္ေပးတာ...😅😅)
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္္ရဲ႕လက္ကိုဆြဲေခၚလာခဲ့
တယ္...
ျခံဝင္းထဲေရာက္ေတာ့...
"မင္းဘာျဖစ္လို႔ကိုယ့္ကိုေ႐ွာင္ေနရတာလဲ..."
"ကြၽန္ေတာ္ဘယ္မွာေ႐ွာင္လို႔လဲ..."
"ကိုယ့္မွာမင္းနဲ႔၁အိမ္ထဲေနၿပီးမင္းမ်က္ႏွာ
ေလးျမင္ရဖို႔ေတာင္ခက္ခဲေနတယ္..."
"ကြၽန္ေတာ္အလုပ္မအားေသးဘူး...
ဒီကိစၥေနာက္မွေျပာၾကရေအာင္..."
"မင္းရဲ႕အလုပ္ေတြကကိုယ့္ထက္ေတာင္
အေရးႀကီးေနတာလား...မင္းဒီအိမ္မွာ
ဘာအလုပ္မွမလုပ္လဲရတယ္..."
"ကြၽန္ေတာ္ကဒီအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္သမား
ေလဗ်ာ...အလုပ္မလုပ္ပဲထိုင္စားေနလို႔
ျဖစ္မလား..."
"မင္းဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲကြာ..."
"ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...
ကိုယ့္ေနရာကိုယ္သိတဲ့သေဘာပါ...
အစ္ကိုမမနဲ႔လက္ထက္ၿပီးရင္ကြၽန္ေတာ္
နဲ႔အစ္ကိုရဲ႕ပတ္သတ္မႈကဘယ္လိုေတြ
ျဖစ္သြားမလဲ...ကြၽန္ေတာ္ကေကာဒီအိမ္
ေတာ္မွာဘယ္လိုမ်က္ႏွာမ်ိဳးနဲ႔ဆက္ေနရ
မွာလဲ...ခုထဲကဒီကိစၥကို႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း
ေျဖ႐ွင္းလိုက္တာပဲေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ..."
''မင္းခုကိုယ္နဲ႔လမ္းခြဲဖို႔ေျပာေနတာလား..."
"ဟုတ္တယ္...ကြၽန္ေတာ္တို႔အခ်ိန္မလြန္ခင္
လမ္းခြဲရေအာင္..."
"မင္းဘာလို႔ဒီလိုစကားကိုလြယ္လြယ္ေျပာ
ထြက္ရတာလဲကြာ...ကိုယ္နဲ႔ဝန္းခ်င္ရဲ႕
ကိစၥကိုမင္းစိတ္ပူေနတာလား...
ကိုယ္ခုခ်က္ခ်င္းေစ့စပ္ပြဲကိုဖ်က္သိမ္းေပး
ဖို႔ဒယ္ဒီ့ကိုေျပာလိုက္မယ္ေလကြာ...ေနာ္..."
"ကြၽန္ေတာ္အစ္ကို႔ကိုအစထဲကမခ်စ္ခဲ့ဘူး...
အစ္ကိုရဲ႕ေငြေတြကိုမက္လို႔ခ်စ္ခ်င္ဟန္
ေဆာင္ခဲ့တာ...ခုဟန္ေဆာင္ရတာပင္ပန္း
လွၿပီဗ်ာ..."
"မင္းလိမ္ေနတာကိုယ္သိတယ္...
မင္းကိုယ္္ကိုခ်စ္ပါတယ္ကြာ...ဟုတ္တယ္
မလား...ဘာေၾကာင့္ခုလိုေတြလုပ္ေနရ
တာလဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ပုခံုးကိုကိုင္လႈပ္ကာေမးလိုက္
ေတာ့...
"မခ်စ္ဘူးဆိုမခ်စ္ဘူးလို႔ပဲမွတ္လိုက္ေပါ့ဗ်ာ...
ဘာေတြအရစ္႐ွည္ေနခ်င္ေသးတာလဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔လွည္္ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္...
မ်က္ႏွာမွာအေပၚယံကသာမာေက်ာ
ခက္ထန္တဲ့ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေနေပမဲ့စိတ္ထဲမွာ
ေတာ့မ်က္ရည္ေတြျပည့္နက္ေနၿပီးငိုေကြၽး
ေနခဲ့တယ္
ရိေပၚအေနာက္ကေနေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕
ခႏၶာကိုယ္ကိုသိုင္းဖက္ခ်ဳပ္ကိုင္ထားလိုက္
တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ေက်ာျပင္ေလးကရိေပၚရဲ႕
ရင္ခြင္ထဲနစ္ဝင္သြားလို႔ေနတာေပါ့...
ရိေပၚလဲ၁ခါမွမက်ခဲ့ဘူးတဲ့မ်က္ရည္ေတြ
စီးက်ရင္း...
"မင္းကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဖူးလား...ရတယ္...
လမ္းခြဲစကားေတာ့မေျပာပါနဲ႔ကြာ...
မင္းပိုက္ဆံဘယိေလာက္လိုအပ္လဲကိုယ္
ေပးႏိုင္တယ္...အိမ္ယူမလားကားယူမလား
ႀကိဳက္တာေျပာ...ကိုယ့္နားကေတာ့
ထြက္မသြားပါနဲ႔ကြာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔မ်က္ရည္ေတြကိုမထိန္းႏိုင္ေတာ့...
သူငိုေနတာကိုလဲရိေပၚမျမင္ေစခ်င္တာနဲ႔
ဖက္ထားတဲ့ရိေပၚရဲ႕လက္ေတြကိုဖယ္ခ်
ကာအိမ္ထဲအျမန္ေျပးဝင္သြားတယ္...
ရိေပၚလဲအေ႐ွာ့မေပးပဲအေနာက္ကေျပး
လိုက္တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔သူ႔အခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့
အခန္းထဲကေနlockခ်ထားလိုက္ၿပီး
တံခါးကိုေက်ာအပ္ကာထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး
စိတ္လႊတ္လက္လႊတ္ငိုခ်ေတာ့တယ္...
"မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ဘဝ၂ခုကိုမေပါင္းစပ္ခ်င္ပါနဲ႔
ဗ်ာ..."
____________________________________
အပိုင္း ၁၆..........ေမွ်ာ္
Unicode
ရှောင်ကျန့်တို့ဧည့်ခန်းထဲဝင်ဝင်လာချင်း
ဝန်းမေအော်ထိုင်နေရာကနေထလာပြီး
ရှောင်ကျန့်ကိုဒေါသတွေပြည့်လျှံနေတဲ့
အကြည့်များနဲ့ကြည့်ကာပါးကိုရိုက်ရန်
ချိန်ရွယ်လိုက်တယ်...
သူ့လက်ဝါးရှောင်ကျန့်ပါးလေးပေါ့မရောက်
ခင်ရိပေါ်အဲ့လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး...
ဝမ်ရိပေါ်
"ဒါဘာလုပ်တာလဲ..."
စူးစူးရဲရဲပြန်စိုက်ကြည့်ပေးလိုက်တော့မှ
ဝန်းမေအော်မျက်လွှာပြန်ချလိုက်ပြီး...
ဝန်းမေအော်
"သားရယ်စဉ်းစားကြည့်ပါအုံး...သားတို့
အပြင်တူတူသွားကြတာဆို...အဲ့ဒါကိုဟို
ရောက်တော့သမီးလေးကို၁ယောက်ထဲ
ပစ်ထားပြီးလျှောက်သွားနေတယ်ဆိုတာ
ဖြစ်သင့်ရဲ့လား..."
ဝမ်ရိပေါ်
"အဲ့ဒါပါးစပ်နဲ့ပြောလို့ရတယ်...
ဝန်းချင်ကို၁ယောက်ထဲပစ်ထားခဲ့တယ်လို့
ဘယ်သူပြောတာလဲ..."
ဝန်းမေအော်
"သမီးလေးကိုယ်တိုင်ပြောပြတာပေါ့...
အန်တီ့မှာသမီးလေးကိုလွမ်းလို့လာလည်
ပါတယ်...ရောက်ရောက်ချင်းအန်တီ့ကို
တွေ့တော့ပြေးဖက်ပြီးငိုပြောရှာတယ်...
အန်တီစိတ်ထဲကောင်းမလားပြော..."
ဝမ်ရိပေါ်
"တကယ်လို့သူ့ကိုပစ်ထားခဲ့တယ်ဆိုရင်
လဲကျွန်တော့်ကိုပြောရမှာမဟုတ်ဘူးလား...
ရှောင်ကျန့်နဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ..."
ဝန်းမေအော်
"သားကအဲ့လို့မလုပ်မှန်းသိပြီးသားပါ...
အဲ့ကောင်စုတ်လက်ချက်ဆိုတာသေချာတယ်..."
ဝမ်ကျားအော်
"သား...ဘာလို့အတူတူသွားပြီးဝန်းချင်ကို
၁ယောက်ထဲထားခဲ့ရတာလဲ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"မဟုတ်ဘူးဒယ်ဒီ...သားတို့တူတူသွားကြ
တာတော့မှန်တယ်...ဟိုရောက်တော့
သားတို့လျှောက်လည်ကြတယ်...
ခနကြာတော့သူ့ကိုမတွေ့တော့လို့ကစား
ကွင်း၁ခုလုံးလိုက်ရှာလိုက်ရတာအမော...
ရှောင်ကျန့်နဲ့သားသူ့ကိုလိုက်ရှာနေရတာ
ခုမှပဲအိမ်ပြန်ရောက်တယ်...သူ့ကမှသား
တို့ကိုမစောင့်နေပဲအရင်ပြန်လာပြီးတော့...
မယုံရင်ရှောင်ကျန့်ကိုမေးကြည့်..."
ဝမ်ကျားအော်
"ဟုတ်လားရှောင်ကျန့်..."
ရှောင်ကျန့်လဲရိပေါ်ပြောထားတဲ့အတိုင်း
ပဲခေါင်းသာငြိမ့်ပြလိုက်တယ်...
ဝမ်ကျားအော်
"ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ...ဝန်းချင်ပြော
တော့၁မျိုး...သားပြောတော့၁မျိုးပါလား..."
ဝမ်ရိပေါ်
"သားဒယ်ဒီ့ကိုဘယ်တုန်းကလိမ်ဖူးလို့လဲ...
သားအကြောင်းကိုဒယ်ဒီအသိဆုံးပါ..."
ဝန်းချင်
"ချင်ချင်ကနစ်နာသူပါ...ကိုကိုပြောတဲ့
သဘောကချင်ချင်ကလိမ်တယ်ဆိုတဲ့
သဘောလား..."
ဝမ်ကျားအော်
"တော်ကြတော့...ဘယ်သူမှဘာမှမဖြစ်ပဲ
ပြန်ရောက်လာကြတာပဲမလား...စကားများ
မနေကြနဲ့..."
ဝမ်ရိပေါ်
"သားပင်ပန်းလာလို့သွားနားတော့မယ်
ဒယ်ဒီ..."
ဝမ်ကျားအော်
"အေး...အစ်မမေအော်လဲဝန်းချင်နဲ့စကား
လေးဘာလေးပြောပြီးမှပြန်ပေါ့...
ကျွန်တော်လဲကိစ္စရှိလို့သွားရအုံးမယ်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ရှောင်ကျန့်...ဘာရပ်လုပ်နေသေးတာ
လဲ......၁ညနေလုံးခြေထောက်ညောင်း
အောင်လူလိုက်ရှာထားရတာမလား...
လာသွားနားမယ်..."
ဒယ်ဒီဝမ်လဲအပြင်ထွက်သွားတယ်...
ရိပေါ်လဲရှောင်ကျန့်လက်ဆွဲကာအပေါ်
ထပ်တက်သွားတယ်...
ဧည့်ခန်းထဲမှာတော့ကလိမ်ကကျစ်သားမိ
၂ယောက်ပဲကျန်ခဲ့တယ်...
ဝန်းမေအော်
"ဝန်းချင်ရယ်ခုနကနင့်ကြောင့်အမေအရှက်
ကွဲတာပဲ..."
ဝန်းချင်
"သမီးမလိမ်ပါဘူးအမေရဲ့..."
ဝန်းမေအော်
"ပြောမနေနဲ့တော့...ညည်းအကြောင်းအမေ
အသိဆုံး..."
ဝန်းချင်
"အမေကပါသမီးကိုမယုံဘူးပေါ့လေ..."
ဝန်းမေအော်
"ယုံတာမယုံတာနောက်ထား...အမေနင့်
ကိုပြောစရာရှိလို့..."
ဝန်းချင်
"ဘာများလဲအမေရဲ့..."
ဝန်းမေအော်
"ရှောင်ကျန့်ကိုသားရိပေါ်ကအရမ်းအရေး
ပေးလွန်းနေတယ်နော်..."
ဝန်းချင်
"ဟုတ်တယ်အမေ...အဲ့ကိစ္စသမီးလဲ
မကျေနပ်ဘူး..."
ဝန်းမေအော်
"နင်ရှောင်ကျန့်ကိုရိပေါ်အနားကနေ
ထွက်သွားအောင်လုပ်ရမယ်..."
ဝန်းချင်
"ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ..."
ဝန်းမေအော်
"အ ချင်ယောင်မဆောင်စမ်းပါနဲ့...ဒါမျိုးတွေ
နင်ပိုင်ပါတယ်...သူတို့၂ယောက်ကိုကြည့်
ရတာမရိုးသားဘူး...အဲ့ကောက်သားရိပေါ်
နားကထွက်သွားမှနင်ရိပေါ်နားချည်းကပ်
လို့ရမှာ..."
ဝန်းချင်
"အမေရယ်စိတ်ပူစရာမရှိကြံဖန်စိတ်ပူနေ
တယ်သူတို့၂ယောက်ကယောကျာ်းဘေး
တွေလေ..."
ဝန်းမေအော်
"ခုခေတ်ကယောကျာ်းလေးချင်းချင်းလဲစိတ်
ချထားလို့မရဘူး...ပြီးတော့သိတယ်နော်...
သားရိပေါ်ကိုအပိုင်ချုပ်နိုင်မှအမွေတွေ
အကုန်လုံးအမေတို့ပိုင်မှာ..."
ဝန်းချင်
"မပူပါနဲ့...ရှောင်ကျန့်ကသမီးတို့စကား၁ခွန်း
ပဲမဟုတ်လား..."
မိန်းမယုတ်မသားအမိ၂ယောက်ဧည့်ခန်း
မှာတိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့မကောင်းကြံစည်နေ
ကြလေတော့တယ်...
________________
ညနေစောင်းနေဝင်ခါစချိန်လေး...
ဝန်းချင် ရှောင်ကျန့်ကိုWangအိမ်တော်
အနောက်ဘက်ကိုတိတ်တိတ်ကလေး
ခေါ်ထုတ်လာတယ်...
ဝန်းချင်
"ဟဲ့...မြန်မြန်လာစမ်းပါ..."
ရှောင်ကျန့်
"မမခိုးကြောင်ခိုးဝှက်နဲ့...သားကိုဘာပြော
စရာရှိလို့ဒီက်ိုခေါ်လာတာလဲ..."
ဝန်းချင်
"အကြောင်းမရှိပဲနဲ့ငါလဲနင့်ကိုမခေါ်ပါဘူး...
ငါပြောချင်တာကငါက၁ချိန်ကြရင်ကိုကိုနဲ့
လက်ထက်မဲ့သူဆိုတာသိတယ်နော်..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်...သားသိပါတယ်မမ..."
ဝန်းချင်
"အေး...အဲ့အချိန်ကြရင်ငါကဒီအိမ်တော်ကြီး
ရဲ့အိမ်ကြီးအရှင်သခင်မဖြစ်လာမှာလဲ
သိတယ်နော်..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်..."
ဝန်းချင်
"အဲ့ကြရင်ငါနင့်ကိုဒီအိမ်တော်ပေါ်ကနေ
ကန်ထုတ်ပစ်လိုက်လို့ရတယ်..."
ရှောင်ကျန့်
"မမအဲ့လိုတော့မရက်စက်လိုက်ပါနဲ့...
သားမှာသွားစရာနေရာမှမရှိတာ..."
ဝန်းချင်
"ငါလဲမရက်စက်ချင်ပါဘူး...အဲ့ဒါကြောင့်
ငါပြောချင်တာကနင်ကိုကိုနဲ့ဝေးဝေးနေဖို့
ပဲ...နင်ကိုကို့အနားမှာရှိတာငါသဘောမကျ
ဘူး..."
ရှောင်ကျန့်
"......"
ဝန်းချင်
"ဟဲ့...ငါပြောတာကြားရဲ့လား..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်...သားကြားပါတယ်...သားဒီနေ့က
စပြီးအစ်ကိုနဲ့ဝေးဝေးနေပါ့မယ်..."
ဝမ်းနဲတဲ့အသံလေးဖြင့်ပြောလိုက်တယ်...
ဝန်းချင်
"ကောင်းတယ်...အဲ့လိုစကားနားထောင်မှ
ပေါ့...နင့်အပေါ်မှာငါတို့မိသားစုရဲ့ကျေးဇူး
တွေရှိတယ်ဆိုတာနင့်ခေါင်းထဲမှာမြဲမြဲ
မှတ်ထား..."
ရှောင်ကျန့်
"သားမမတို့ရဲ့ကျေးဇူးတွေကိုဒီ၁သတ်မမေ့
ပါဘူး..."
ဝန်းချင်
"မမေ့ရင်လဲပြီးရော...ကျေးဆွတ်ဖို့တော့
မစဉ်းစားမိစေနဲ့..."
ရှောင်ကျန့်
"သားဘယ်တော့မှအဲ့လိုမလုပ်ပါဘူး..."
ဝန်းချင်
"နင့်စကားနင်တည်ပါစေ...ခုသွားတော့...
တော်ကြာရိပ်မိကုန်ကြအုံးမယ်...
ဒီကိစ္စကိုကို့ကိုလုံးဝပြန်မပြောနဲ့နော်...
ပြောရဲပြောကြည့်...နင်ငါနဲ့တွေ့မယ်..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်..."
ဝန်းချင်အိမ်ရှေ့ဘက်ကိုမြန်မြန်ထွက်သွား
တော့ရှောင်ကျန့်မျက်ရည်တွေစီးကျရင်း
ကျန်နေခဲ့တယ်...
## ခုလိုလုပ်တာလဲကောင်းပါတယ်...
သံယောဇဉ်ကြိုးတွေအရမ်းမငြိတွယ်ခင်
ဖြည်ရတော့မှာပေါ့...
ဒါပေမဲ့အစ်ကိုရာ...ကျွန်တော်အစ်ကို့ကို
အရမ်းချစ်မိနေပြီဗျ.... ##
စိတ်ထဲကနေ၁ယောက်ထဲအော်ဟစ်ငို
ကျွေးနေမိတယ်...
အဲ့အချိန်ကစလို့ရှောင်ကျန့် ရိပေါ်ကိုမတွေ့
အောင်လို့ရေှာင်နေတော့တယ်...
ညဘက်ဆိုရင်လဲရိပေါ်ချိန်းတဲ့နေရာကို
မသွားပဲဖုန်းစကရင်ပေါ်ကရိပေါ်ပုံလေး
ကိုကြည့်ပြီးကြိတ်ငိုရတာအမောပဲ...
ရိပေါ်မှာရှောင်ကျန့်နဲ့၁အိမ်ထဲနေပြီးခန
လေးတွေ့ရဖို့တောင်ခက်ခဲလာခဲ့တယ်...
ကြာလာတော့ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်သူ့ကို
သွေးအေးသွားပြီလားဆိုပြီးစိတ်ပူလာခဲ့
တယ်...
၁ရက်တော့အိမ်မှဘယ်သူမှမရှိတဲ့အချိန်
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်ကိုအိမ်တော်ခြံဝန်းထဲခေါ်
ပြီးထိပ်တိုက်ဖြေရှင်းတော့တယ်...
ဒယ်ဒီဝမ်ကကုမ္ပဏီကိစ္စနဲ့ကိုရီးယားကို
ခနသွားတယ်လေ...
ဝန်းချင်ကတော့သူ့အမေသေခါနီးနေလို့
အိမ်ကိုမပြန်ချင်ပြန်ချင်နဲ့ပြန်သွားရတယ်...
(တကယ်ကနေမကောင်းဖြစ်ယုံလေးပါ...
နဲနဲအမွှန်းတင်ပေးတာ...😅😅)
Advertisement
NPC Code: Red Riding Hood
Red is an NPC (non-player character) villager of the popular game called “Code”. She is living her simple life to the fullest, not until an announcement crashes into the game. A horde of monsters mate...
8 162The Nebula (dropped)
After 20 Years from the release of the famous Second Life by Virtual Work, numberous games appeared by when the VW announces a new game with the theme being space and not fantasy how will the world react to the game.Follow Noah as he travels through the galaxy searching for adventure and freedom in spaceAN: I marked with Mature because space being an unexplored and dangerous place you dont know what kind of crazy thing will happen and i might (will) try to add gore and more mature content(my first try with this so dont expect much)
8 189Sufficiently Advanced
A Novella about magic vs aliens vs science. It's a raucous, campy sci-fi read involving humans gaining magic, a possibly pizza-hating alien empire, the decapitation of the US Federal Government, eldritch abominations, lesbian space witches and some medium-hard science.I wouldn't say it's not serious, but I wouldn't say it's serious. Eh, it's not serious. Wait... it's getting serious.
8 178The Atmos Chronicles
Dayton Harris was 3 years old when Earth came into contact with Alien Life. Not a singular species as we had so dreamed for decades, but an entire Intergalactic Empire that spanned further than the Observable Universe. By comparison to what was out there, humans were not considered 'technologically advanced' nor even an 'intelligent species'. Folded into the Empire as an after-thought, nobody in the Central Sectors of the Empire spared a thought for the unknown world in the Outer Sectors. 'Small' didn't even begin to describe the situation of humanity. But Dayton isn't going to let that stop him. When he was 3 he dreamed of flying planes, growing up in a world with space ports made his ambitions grow. Now, his only goal is to get into a Military Academy so that he can learn the ins and outs of flying space ships.
8 220The Ghost
There is a strange house and a ghost was living there, throw dragons there and they will die, throw gods there and they will die.
8 177Stranded
When a zombie apocalypse breaks out whilst Bella is still at school, she decides to stay, unlike her friends who are risking their lives and fleeing. But has she made a mistake? Will she find a group and will they have to fight to survive together? Or will it all be over too soon?
8 173