《Cinderellaနဲ႔တူတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ》အပိုင္း - ၁၀
Advertisement
Zawgyi
ေ႐ွာင္က်န္႔ သူ႔မ်က္ႏွာအနားကိုရိေပၚအရမ္း
တိုးကပ္လာေတာ့လန္႔ၿပီးမ်က္လံုးပိတ္ထား
လိုက္မိတယ္...
ရိေပၚႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္သာျပံဳးလိုက္ၿပီး
သူ႔အက်ႌအိပ္ကပ္ထဲကဆြဲႀကိဳးေလးကို
ယူထုတ္ကာေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕လည္ပင္းေလး
မွာဆြဲေပးလိုက္တယ္...
"ရၿပီ..."
"ဗ်ာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔မ်က္လံုးျပန္ဖြင့္လာခဲ့တယ္...
"အဲ့ဒါမင္းရဲ႕ဆြဲႀကိဳးမလား...ဟို၁ေန႔ကျပဳတ္
က်က်န္ေနခဲ့တာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔သူ႔လည္ပင္းသူၾကည့္လိုက္မိ
ၿပီး...
"အာ...ေတာ္ပါေသးရဲ႕...ဆြဲႀကိဳးေပ်ာက္ေန
တာေတာင္သတိမထားမိဘူး...ဒါေလးသာ
ေပ်ာက္သြားခဲ့ရင္ေတာ့...ဟူး..."
ေ႐ွာင္က်န္႔သက္ပ်င္းခ်လိုက္တယ္...
"အဲ့ဆြဲႀကိဳးကိုဘယ္သူေပးတာလဲ...
အဲ့ဒီလူနဲ႔မင္းကေကာဘယ္လိုပတ္သတ္
လဲ..."
ရိေပၚခ်က္ခ်င္းပဲသဝန္တိုတိုနဲ႔ေမးလိုက္
တယ္...
"ကြၽန္ေတာ့္ပါးေပခဲ့တာပါ...
ပါးေပးခဲ့တဲ့ေနာက္ဆံုးလက္ေဆာင္ေလး
ေပါ့..."
အဲ့လိုေျပာလိုက္ေတာ့မွရိေပၚရင္ထဲက
အျပားႀကီးက်သြားေတာ့တယ္...
(အစကေတာ့အလံုးပဲ...⚾⚽⚾⚽
ဘယ္သူတက္နင္းသြားလဲမသိဘူး
ျပားသြားတယ္...😅😅)
"အစ္ကိုဘာလို႔ေမးတာလဲ..."
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး...သြားနားေတာ့ေလ..."
"ဟုတ္...အစ္ကိုကုမၸဏီမသြားဘူးလား..."
"ဟင့္အင္း..."
"ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္အစ္ကိုအလုပ္ပ်က္ရ
ၿပီ..."
"ကုမၸဏီမွာဒယ္ဒီ႐ွိတယ္ေလ...
ကိုယ္ကကုမၸဏီကို၁ခါ၁ေလမွသြားတာ...
"ဦးေလးကိုလဲသိပ္မေတြ႔ဘူးေနာ္..."
"ခုတစ္ေလာကုမၸဏီမွာအလုပ္မ်ားလို႔
ေလညဥ့္နက္မွအိမ္ျပန္ေရာက္တယ္..."
"ကြၽန္ေတာ္ဒီမွာေနတာဦးေလးသိရဲ႕လား..."
"ကိုယ္လုပ္သမွ်ကိစၥတိုင္းကိုဒယ္ဒီသိတယ္... ကိုယ္လုပ္သမွ်အရာရာတိုင္းကိုလဲ
အားလံုးလက္ခံေပးတယ္...ဘာမွစိတ္ပူ
ေနစရာမလိုဘူး..."
"ဟုတ္...အဲ့ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္သြားနားၿပီေနာ္..."
"အင္း...ခ်စ္တယ္..."
"အစ္ကို!!!..."
"ေနာက္တာ...ေနာက္တာ...သြားနားေတာ့... အတည္ေျပာတာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ ရိေပၚကိုမ်က္ေစာင္းလွလွေလး
ပစ္လႊတ္ခဲ့ကာသူေနရမဲ့အခန္းဆီခ်ီတက္
သြားတယ္...
ရိေပၚကေတာ့အေနာက္ကေနလွမ္းၾကည့္
ေနရင္းေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ပံုရိပ္ေလးကိုမ်က္ဝန္း
ကင္မရာနဲ႔႐ိုက္ယူေနရင္းႏွလံုးသားဓာတ္ပံု
ဖိုင္ေလးထဲမွာသိမ္းေနေလရဲ႕...
## မင္းဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ခ်စ္ဖို႔
ေကာင္းေနရတာလဲကြာ...အရမ္းခ်စ္စရာ
ေကာင္းလြန္းပါတယ္ဆိုတဲ့ယုန္ေပါက္ေလး
ေတြေတာင္မင္းေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းမယ္
မထင္ဘူး... ##
____________
ေနာက္၁ေန႔မနက္ခင္း...
ဝန္းခ်င္
"ေ႐ွာင္က်န္႔...ေမာင္ေလးကိုမမလြမ္းလို႔
လိုက္လာခဲ့တာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဗ်ာ..."
ဝန္းခ်င္၁ခါမွသူ႔ကိုအဲ့လိုမေျပာဘူးေတာ့
ေ႐ွာင္က်န္႔အံ့ဩေနမိတယ္...
ဝန္းခ်င္
"ဟုတ္တယ္ေလ...အဲ့ဒါေၾကာင့္မမအခုမင္း
နဲ႔လာေနတာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"မမတကယ္ေျပာတာလားဟင္..."
ဝန္းခ်င္
"အင္းေပါ့..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ဝမ္းသာသြားတယ္...
ဝန္းခ်င္ကသူ႔ကိုမမုန္းဘူးထင္ၿပီးေတာ့ေပါ့...
ဟိုကေတာ့အၾကံစည္နဲ႔...
ရိေပၚမ်က္ခံုးမ်ားတြန္႔ခ်ိဳးသြားကာ...
ဝမ္ရိေပၚ
"မင္းတို႔သူ႔အေပၚတကယ္ေကာင္းတာလဲ
မဟုတ္ပဲနဲ႔ခုမွလာၿပီးလြမ္းတယ္ဘာညာ
လုပ္ေနတာလဲ...ဒီအိမ္ေတာ္ကမင္းတို႔ကို
မႀကိဳဆိုဘူး..."
ဝန္းခ်င္
"ခ်င္ခ်င္တကယ္ေျပာတာပါကိုကိုရယ္...
ေနာင္တလဲရေနပါၿပီ...ေမာင္ေလးရယ္
ကိုကို႔ ကိုကူေျပာေပးပါအံုးေနာ္..."
မ်က္ရည္ေလးဆမ္းတမ္းဆမ္းတမ္းနဲ႔
အကယ္ဒမီေ႐ွာ့ေတြလုပ္ျပေနေတာ့
ေ႐ွာင္က်န္႔လဲသနားသြားၿပီး...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အစ္ကိုရယ္မမကိုအဲ့လိုမေျပာပါနဲ႔...
မမကအစ္ကိုနဲ႔လက္ထက္ရမဲ့သူေလ...
ၿပီးေတာ့မမကိုဒီမွာေပးေနလိုက္ပါေနာ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ေကာင္းၿပီေလ...မင္းဒီအိမ္မွာေနလို႔ရ
တယ္...ေ႐ွာင္က်န္႔ကငါ့အပိုင္ျဖစ္သြားၿပီ
အဲ့ဒါေၾကာင့္ႏွိပ္စက္ဖို႔ေတာ့လံုးဝမစဥ္းစား
ပါနဲ႔..."
ဝန္းခ်င္
"ႏွိပ္စက္စရာလား...ခ်င္ခ်င္သု႔ကို၁ခါမွ
မႏွိပ္စက္ဖူးပါဘူး...ေ႐ွာင္က်န္႔...
ေမာင္ေလး ကိုကို႔ ကိုဘာေတြေလွ်ာက္
ေျပာထားတာလဲကြယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"သူဘာမွမေျပာထားဘူး...ဒါေပမဲ့ငါအကန္း
မဟုတ္ဘူးျမင္ေနၾကားေနရတယ္..."
ဝန္းခ်င္
"ကိုကိုအထင္လြဲေနတာပါ...အို...ေခါင္းမူး
လာသလိုပဲ...ေ႐ွာင္က်န္႔ေရမမေနရမဲ့
အခန္းကိုလိုက္ျပပါအံုး...."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္...မမဘာအဝတ္စားမွလဲမပါဘာလား..."
ဝန္းခ်င္
"အေနာက္မွာကိုကိုကားနဲ႔ယူခဲ့ေနၿပီ...
အလ်င္စလိုထြက္လာခဲ့တာေမ့ခဲ့လို႔..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ေအာ္...ဟုတ္...မမသြားရေအာင္ေလ..."
ဝန္းခ်င္
"ေအးေအး...ကိုကို ခ်င္ခ်င္သြားနားလိုက္ပါ
အံုးမယ္ေနာ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"...."
ဘာမွျပန္မေျပာတာနဲ႔ပဲထြက္လာခဲ့လိုက္
တယ္...
_________
ေ႐ွာင္က်န္႔
"မမနားလိုက္အံုးေနာ္...မမသားဆီလိုက္
လာတာသားအရမ္းဝမ္းသာတာပဲသိလား..."
ဝန္းခ်င္
"ေတာ္စမ္းပါေအ...နင့္ကိုလႊမ္းလို႔လိုက္
လာတာျဖစ္မလား...နင့္ကိုအေၾကာင္းျပ
ၿပီးကိုကိုနဲ႔ေနခ်င္လို႔လာခဲ့တာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ေအာ္...ဟုတ္...အဲ့ဒါဆိုသားသြားေတာ့
မယ္ေနာ္..."
ဝန္းခ်င္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ဝမ္းနဲသြားမိတယ္...
ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႔ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာ
ခဲ့တယ္...
သူ႔ကိုဆီးႀကိဳလိုက္တဲ့အသံေလး၁သံ
ေၾကာင့္စိတ္ညစ္တာေတြၾကက္ေပ်ာက္
ငွက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားတယ္...
"ေညာင္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"က်င္းေကာ္!!!ပါးပါးရဲ႕ခ်စ္ကေလး..."
ဆိုဖာေပၚကက်င္းေကာ္ေလးကိုေျပးၿပီး
ေကာက္ေပြ႔လိုက္တယ္...
က်င္းေကာ္ေလးကသူ႔မ်က္ႏွာကိုဟိုယက္
ဒီယက္ေပါ့...
ေ႐ွာင္က်န္႔ကေတာ့တစ္ခစ္ခစ္နဲ့ရီေန
တယ္...
ရိေပၚကေတာ့ေဘးကေနၾကည့္ၿပီးေခါင္း
ေပၚမွာမိုးေတြအုပ္မိုးေတြခ်ိန္းျဖစ္လို႔ေန
တယ္...
(ေၾကာင္နဲ႔ေတာင္သဝန္တိုေနတာလား
ရိေပၚရယ္...🐱💘😅😅)
ဝန္းေခ်ာင္
"ဟိုင္းကေလးေလး..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အစ္ကိုဝန္းေခ်ာင္...မမအဝတ္ေတြယူခဲ့
တာလား..."
ဝန္းခ်င္
"အင္း...ကေလးေလးဒီမွာေနရမယ္ဆိုအဲ့ဒါ
ေၾကာင့္က်င္းေကာ္ေလးကိုလြမ္းေနမွာဆိုး
လို႔ေခၚခဲ့ေပးတာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ေက်းဇူးပါေနာ္..."
ဝန္းေခ်ာင္
"မလိုပါဘူး...ကိုယ္ကေလးေလးကိုလြမ္းေန
တာသိရဲ႕လား..."
အဲ့လိုေျပာၿပီးဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့ရိေပၚတို႔
ေခါင္းေပၚမွာ
မိုးၿခိမ္းရံုတင္မဟုတ္ဘူးမိုးႀကိဳးေတြပါပစ္ခ်
လာေတာ့တယ္...
မုန္တိုင္းကအဆစ္ပါလိုက္ေသး...
(ဒီကေန႔ရာသီဥတုကေတာ့မသာမယာ
႐ွိလို႔ေနပါတယ္...🚨🚨🚨
မိုးႀကိဳးကဝန္းေခ်ာင္ရဲ႕ေခါင္းေပၚတဲ့တဲ့ကို
ပစ္ခ်ရန္ၾကံရြယ္လို႔ေနပါတယ္...⚡⚡😅😅)
ရိေပၚခ်က္ခ်င္းပဲ၂ေယာက္လံုးကိုလူခြဲ
လိုက္ၿပီး...
ဝမ္ရိေပၚ
"စကားေျပာရင္ေကာင္းေကာင္းေျပာၾက
လက္မပါၾကနဲ႔..."
ဝန္းေခ်ာင္အလိုမက်စြာပဲရိေပၚကိုၾကည့္
လိုက္ၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔ဘက္ျပန္လွည့္ကာ...
ဝန္းေခ်ာင္
"ကိုယ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္ကေလးေလး...
မနက္ျဖန္လာလည္မယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္...ေကာင္းေကာင္းသြားပါ..."
ဝန္းေခ်ာင္ထြက္သြားတာနဲ႔ခ်က္ခ်င္းပဲ...
"ေ႐ွာင္က်န္႔..."
Advertisement
"ဗ်ာ..."
"သူအျမဲမင္းကိုဒီလိုပဲဆက္ဆံတာလား..."
"ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ
မေကာင္းခဲ့ေပမဲ့ခုေနာက္ပိုင္းအဆင္ေျပ
လာပါၿပီ..."
"မေျပဘူး...သူနဲ႔ခပ္ေဝးေဝးေန..."
"ရမလား...သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ကညီအစ္ကို
ေတြေလဗ်ာ..."
"မရလဲရေအာင္ေန...ဒီအေကာင္ေပါက္စ
ေလးနဲ႔ေကာပဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔လက္ထဲကေနက်င္းေကာ္ကို
ဂုတ္ကေနဆြဲမလိုက္တယ္...
"အာ...အစ္ကိုကလဲ...ခ်စ္ကေလးနာသြား
ပါ့မယ္..."
"ဘာ!!!ခ်စ္ကေလးေပါ့ေလ..."
"ဟုတ္တယ္...ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ခ်စ္ကေလး...
ျပန္ေပးဗ်ာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ျပန္လုေပမဲ့ရိေပၚမေပး...
"ခ်စ္ကေလးလို႔မေခၚနဲ႔...အဲ့ဒါဆိုျပန္ေပး
မယ္..."
"ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ေခၚတာဘာျဖစ္လဲလို႔...ျပန္ေပး
ပါဆို..."
"အဲ့ဒါဆိုကိုယ္လဲမင္းကိုခ်စ္စႏိုးနဲ႔ေဘဘီလို႔
ေခၚမယ္..."
"မေခၚနဲ႔...ျပန္ေပးလို႔..."
က်င္းေကာ္ကိုျပန္လုရင္းနဲ႔ေ႐ွာင္က်န္႔
ေျခေထာက္ေခါက္သြားကာရိေပၚဆီသို႔
ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္တိုးဝင္လာေတာ့
တယ္...
ရိေပၚလဲေ႐ွာင္က်န္႔ကိုဖမ္းထိန္းမလို႔လုပ္
ရင္း၂ေယာက္လံုးဆိုဖာေပၚကိုလဲက်
သြားေတာ့တယ္...
ရိေပၚကေအာက္ကေ႐ွာင္က်န္႔ကေတာ့
ရိေပၚရဲ႕ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးေပၚမွာေပါ့...
က်င္းေကာ္ေလးကေတာ့ရိေပၚလက္က
လြတ္သြားၿပီးထြက္ေျပးသြားတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ေခါင္းေလးေထာင္လာကာ
မ်က္လံုးေလးေပကလပ္ ေပကလပ္နဲ႔
ေမာ့ၾကည့္လာတယ္...
သူရိေပၚရင္ဘတ္ေပၚေရာက္ေနတာသိ
ေတာ့ခ်က္ခ်င္းပဲထမလို႔ျပင္လိုက္ေပမဲ့
ရိေပၚကျပန္လႊတ္မေပးပဲသူ႔ရဲ႕ခါးပိစိေလး
ကိုလက္၂ဖက္နဲ႔ဆြဲဖက္ထားတယ္...
ဒီ၁ခါေတာ့အၿပီျပင္နမ္းမယ္ဆိုၿပီး
ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕မ်က္ႏွာနားတိုးကပ္လာခ်ိန္
ေ႐ွာင္က်န္႔မွာေတာ့ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္
ေလးေပါ့...
အရမ္းကိုနီးကပ္လို႔လာတယ္...
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိကာနီးေလး...
အသဲယားစရာအခ်ိန္ေလးေပါ့...
"Ring..."
ရိေပၚဖုန္းထျမည္လာပါေရာ...
ရိေပၚမကိုင္ပဲဆက္နမ္းဖို႔ႀကိဳးစားတယ္...
"အစ္ကို႔ဖုန္းလာေနတယ္ေလဗ်ာ..."
"ေနာက္မွျပန္ဆက္လိုက္မယ္..."
"အလုပ္ကျဖစ္ေနအံုးမယ္...
ကိုင္လိုက္ပါအျမန္ေလး..."
ရိေပၚသူၾကည္ႏူးေနတဲ့အခ်ိန္က်မွဘယ္
ေကာင္ကဖုန္းဆက္ၿပီးေႏွာက္ယွက္ရလဲ
ဆိုၿပီးဖုန္းဆက္တဲ့သူကိုစိတ္ထဲကေန
ေမတၱာေတြပို႔သေနရင္းနဲ႔ေကာက္ကိုင္
လိုက္တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ထေျပးဖို႔ႀကိဳးစားေပမဲ့လက္
၁ဖက္နဲ႔ျပန္ဆြဲထားကာသူ႔ရင္ခြင္ထဲ
ထည့္ၿပီးတင္းက်ပ္စြာဖက္ထားတယ္...
လက္၁ဖက္ကေတာ့ဖုန္းကိုင္ရင္း
အသံခပ္မာမာျဖင့္...
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟယ္လို..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"သားမင္းအသံကမာလွခ်ည္လား...
ဒယ္ဒီပါသားရယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"အာ...ဒယ္ဒီ...ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲဟင္..."
ရိေပၚအသံကိုခ်က္ခ်င္းျပင္လိုက္တယ္...
ခုနကစိတ္အထဲကေနအႀကိဳက္ကို
ေမတၱာပို႔ေနခဲ့တာမဆဲမိတာကံေကာင္း...
ဝမ္က်ားေအာ္
"ေအး...ညၾကရင္အိမ္ကိုဒယ္ဒီနဲ႔အတူ
ဧည့္သည္ေတြပါလာလိမ့္မယ္...
အဲ့ဒါဧည့္သည္ေတြကိုဧည့္ခံဖို႔အလုပ္သမား
ေတြကိုျပင္ဆင္စရာ႐ွိတာျပင္ဆင္ခိုင္း
လိုက္အံုး..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟုတ္ဒယ္ဒီ...ဧည္သည့္ေတြကဘယ္သူ
လဲ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ဒယ္ဒီတို႔ကုမၸဏီကကုန္ပစၥည္းေၾကာ္ျငာ
႐ိုက္ေပမဲ့သူေတြေလ...သားသိတယ္
မလားBTSဆိုတာ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"Koreaအဆိုေတာ္အဖြဲ႔မလား...
BTSဆိုတာခုခ်ိန္မွာနာမည္အေတာ္ႀကီး
ေနတာပဲေလ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"BTS!!!..."
ေ႐ွာင္က်န္႔အက်ယ္ႀကီးထေအာ္လိုက္တာ
ေဘးကရိေပၚေတာင္လန္႔သြားတယ္...
ဝမ္က်ားေအာ္
"သား...ေဘးမွာေ႐ွာင္က်န္႔လဲ႐ွိေနတာ
လား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟုတ္ဒယ္ဒီ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ေပ်ာ္လိုက္တာ...BTSနဲ႔အျပင္မွာေတြ႔ရ
ေတာ့မယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒယ္ဒီ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ေအး...ေျပာသား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"သူတို႔ကိုမဖိတ္နဲ႔ေတာ့..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ေပ်ာ္ေနတဲ့အေပ်ာ္ေလးဘယ္
နားျပဳတ္က်သြားမွန္းမသိဘူးမ်က္ႏွာေလး
ခ်က္ခ်င္းျပန္တည္သြားတယ္...
ဝမ္က်ားေအာ္
"ဒယ္ဒီကဖိတ္ၿပီးေနၿပီေလ...ခုမွမဖိတ္ေတာ့
ဘူးလို႔ေျပာလို႔ျဖစ္မလား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒယ္ဒီရာမဖိတ္ခင္ကႀကိဳ ၿပီးဖုန္းဆက္
သင့္တယ္..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ေအးပါ...ဒယ္ဒီကပဲမွားတယ္လို႔
ထားလိုက္ပါေတာ့...ခုအစီးေဝး႐ွိလို႔သြား
လိုက္အံုးမယ္...ညေန၆နာရီေလာက္အိမ္
ျပန္ေရာက္မယ္ေနာ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟုတ္ကဲ့ဒယ္ဒီ..."
ဖုန္းခ်လိုက္တယ္...
ရိေပၚ၁ေယာက္မ်က္ႏွာ၁ခုထဲကြက္ၿပီး
မိုးခ်ဳပ္လို႔ေနေတာ့တယ္...
"ေပ်ာ္လိုက္တာကြာ...ငါအႀကိဳက္ရဆံုး
idolအဖြဲ႔နဲ႔ေတြ႔ရေတာ့မယ္ကြ..."
ေပ်ာ္ၿပီးထေျပးထြက္သြားတယ္...
ရိေပၚဘယ္အခ်ိန္ကလက္လႊတ္ေပးလိုက္
မိလဲမသိဘူး...
"ေရွာင္က်န္႔ဒီကိုျပန္လာခဲ႔အံုး..."
"မလာဘူး...မီးဖိုေခ်ာင္မွာသြားကူေပး
လိုက္အံုးမယ္..."
"ခနေလးပဲလာခဲ႔ပါ..."
"က်ြန္ေတာ့္လာရင္ဘာလုပ္မလဲဆိုတာသိ
သားပဲ...မလာေရးခ်မလာပါ...
က်ြန္ေတာ့္idolေလးေတြအတြက္အရသာ
ရွိတာေလးေတြသြားခ်က္ျပဳတ္လိုက္အံုး
မယ္..."
ရိေပၚမ်က္နွာမဲသထက္မဲကာက်န္ေနရစ္ခဲ႔
ေတာ့တယ္...
(ရိေပၚမ်က္ႏွာဘယ္သူအိုးမဲလာသုတ္
သြားလဲမသိဘူး...😅😅)
____________________________________
အပိုင္း ၁၁..........ေမွ်ာ္
Unicode
ရှောင်ကျန့် သူ့မျက်နှာအနားကိုရိပေါ်အရမ်း
တိုးကပ်လာတော့လန့်ပြီးမျက်လုံးပိတ်ထား
လိုက်မိတယ်...
ရိပေါ်နှုတ်ခမ်းတစ်ဖက်သာပြုံးလိုက်ပြီး
သူ့အကျႌအိပ်ကပ်ထဲကဆွဲကြိုးလေးကို
ယူထုတ်ကာရှောင်ကျန့်ရဲ့လည်ပင်းလေး
မှာဆွဲပေးလိုက်တယ်...
"ရပြီ..."
"ဗျာ..."
ရှောင်ကျန့်မျက်လုံးပြန်ဖွင့်လာခဲ့တယ်...
"အဲ့ဒါမင်းရဲ့ဆွဲကြိုးမလား...ဟို၁နေ့ကပြုတ်
ကျကျန်နေခဲ့တာ..."
ရှောင်ကျန့်သူ့လည်ပင်းသူကြည့်လိုက်မိ
ပြီး...
"အာ...တော်ပါသေးရဲ့...ဆွဲကြိုးပျောက်နေ
တာတောင်သတိမထားမိဘူး...ဒါလေးသာ
ပျောက်သွားခဲ့ရင်တော့...ဟူး..."
ရှောင်ကျန့်သက်ပျင်းချလိုက်တယ်...
"အဲ့ဆွဲကြိုးကိုဘယ်သူပေးတာလဲ...
အဲ့ဒီလူနဲ့မင်းကကောဘယ်လိုပတ်သတ်
လဲ..."
ရိပေါ်ချက်ချင်းပဲသဝန်တိုတိုနဲ့မေးလိုက်
တယ်...
"ကျွန်တော့်ပါးပေခဲ့တာပါ...
ပါးပေးခဲ့တဲ့နောက်ဆုံးလက်ဆောင်လေး
ပေါ့..."
အဲ့လိုပြောလိုက်တော့မှရိပေါ်ရင်ထဲက
အပြားကြီးကျသွားတော့တယ်...
(အစကတော့အလုံးပဲ...⚾⚽⚾⚽
ဘယ်သူတက်နင်းသွားလဲမသိဘူး
ပြားသွားတယ်...😅😅)
"အစ်ကိုဘာလို့မေးတာလဲ..."
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး...သွားနားတော့လေ..."
"ဟုတ်...အစ်ကိုကုမ္ပဏီမသွားဘူးလား..."
"ဟင့်အင်း..."
"ကျွန်တော့်ကြောင့်အစ်ကိုအလုပ်ပျက်ရ
ပြီ..."
"ကုမ္ပဏီမှာဒယ်ဒီရှိတယ်လေ...
ကိုယ်ကကုမ္ပဏီကို၁ခါ၁လေမှသွားတာ...
"ဦးလေးကိုလဲသိပ်မတွေ့ဘူးနော်..."
"ခုတစ်လောကုမ္ပဏီမှာအလုပ်များလို့
လေညဉ့်နက်မှအိမ်ပြန်ရောက်တယ်..."
"ကျွန်တော်ဒီမှာနေတာဦးလေးသိရဲ့လား..."
"ကိုယ်လုပ်သမျှကိစ္စတိုင်းကိုဒယ်ဒီသိတယ်... ကိုယ်လုပ်သမျှအရာရာတိုင်းကိုလဲ
အားလုံးလက်ခံပေးတယ်...ဘာမှစိတ်ပူ
နေစရာမလိုဘူး..."
"ဟုတ်...အဲ့ဒါဆိုကျွန်တော်သွားနားပြီနော်..."
"အင်း...ချစ်တယ်..."
"အစ်ကို!!!..."
"နောက်တာ...နောက်တာ...သွားနားတော့... အတည်ပြောတာ..."
ရှောင်ကျန့် ရိပေါ်ကိုမျက်စောင်းလှလှလေး
ပစ်လွှတ်ခဲ့ကာသူနေရမဲ့အခန်းဆီချီတက်
သွားတယ်...
ရိပေါ်ကတော့အနောက်ကနေလှမ်းကြည့်
နေရင်းရှောင်ကျန့်ရဲ့ပုံရိပ်လေးကိုမျက်ဝန်း
ကင်မရာနဲ့ရိုက်ယူနေရင်းနှလုံးသားဓာတ်ပုံ
ဖိုင်လေးထဲမှာသိမ်းနေလေရဲ့...
## မင်းဘာလို့ဒီလောက်တောင်ချစ်ဖို့
ကောင်းနေရတာလဲကွာ...အရမ်းချစ်စရာ
ကောင်းလွန်းပါတယ်ဆိုတဲ့ယုန်ပေါက်လေး
တွေတောင်မင်းလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းမယ်
မထင်ဘူး... ##
____________
နောက်၁နေ့မနက်ခင်း...
ဝန်းချင်
"ရှောင်ကျန့်...မောင်လေးကိုမမလွမ်းလို့
လိုက်လာခဲ့တာ..."
ရှောင်ကျန့်
"ဗျာ..."
ဝန်းချင်၁ခါမှသူ့ကိုအဲ့လိုမပြောဘူးတော့
ရှောင်ကျန့်အံ့ဩနေမိတယ်...
ဝန်းချင်
"ဟုတ်တယ်လေ...အဲ့ဒါကြောင့်မမအခုမင်း
နဲ့လာနေတာ..."
ရှောင်ကျန့်
"မမတကယ်ပြောတာလားဟင်..."
ဝန်းချင်
"အင်းပေါ့..."
ရှောင်ကျန့်ဝမ်းသာသွားတယ်...
ဝန်းချင်ကသူ့ကိုမမုန်းဘူးထင်ပြီးတော့ပေါ့...
ဟိုကတော့အကြံစည်နဲ့...
ရိပေါ်မျက်ခုံးများတွန့်ချိုးသွားကာ...
ဝမ်ရိပေါ်
"မင်းတို့သူ့အပေါ်တကယ်ကောင်းတာလဲ
မဟုတ်ပဲနဲ့ခုမှလာပြီးလွမ်းတယ်ဘာညာ
လုပ်နေတာလဲ...ဒီအိမ်တော်ကမင်းတို့ကို
မကြိုဆိုဘူး..."
ဝန်းချင်
"ချင်ချင်တကယ်ပြောတာပါကိုကိုရယ်...
နောင်တလဲရနေပါပြီ...မောင်လေးရယ်
ကိုကို့ ကိုကူပြောပေးပါအုံးနော်..."
မျက်ရည်လေးဆမ်းတမ်းဆမ်းတမ်းနဲ့
အကယ်ဒမီရှော့တွေလုပ်ပြနေတော့
ရှောင်ကျန့်လဲသနားသွားပြီး...
ရှောင်ကျန့်
"အစ်ကိုရယ်မမကိုအဲ့လိုမပြောပါနဲ့...
မမကအစ်ကိုနဲ့လက်ထက်ရမဲ့သူလေ...
ပြီးတော့မမကိုဒီမှာပေးနေလိုက်ပါနော်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ကောင်းပြီလေ...မင်းဒီအိမ်မှာနေလို့ရ
တယ်...ရှောင်ကျန့်ကငါ့အပိုင်ဖြစ်သွားပြီ
အဲ့ဒါကြောင့်နှိပ်စက်ဖို့တော့လုံးဝမစဉ်းစား
ပါနဲ့..."
ဝန်းချင်
"နှိပ်စက်စရာလား...ချင်ချင်သု့ကို၁ခါမှ
မနှိပ်စက်ဖူးပါဘူး...ရှောင်ကျန့်...
မောင်လေး ကိုကို့ ကိုဘာတွေလျှောက်
ပြောထားတာလဲကွယ်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"သူဘာမှမပြောထားဘူး...ဒါပေမဲ့ငါအကန်း
မဟုတ်ဘူးမြင်နေကြားနေရတယ်..."
ဝန်းချင်
"ကိုကိုအထင်လွဲနေတာပါ...အို...ခေါင်းမူး
လာသလိုပဲ...ရှောင်ကျန့်ရေမမနေရမဲ့
အခန်းကိုလိုက်ပြပါအုံး...."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်...မမဘာအဝတ်စားမှလဲမပါဘာလား..."
ဝန်းချင်
"အနောက်မှာကိုကိုကားနဲ့ယူခဲ့နေပြီ...
အလျင်စလိုထွက်လာခဲ့တာမေ့ခဲ့လို့..."
ရှောင်ကျန့်
"အော်...ဟုတ်...မမသွားရအောင်လေ..."
ဝန်းချင်
"အေးအေး...ကိုကို ချင်ချင်သွားနားလိုက်ပါ
အုံးမယ်နော်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"...."
ဘာမှပြန်မပြောတာနဲ့ပဲထွက်လာခဲ့လိုက်
တယ်...
_________
ရှောင်ကျန့်
"မမနားလိုက်အုံးနော်...မမသားဆီလိုက်
လာတာသားအရမ်းဝမ်းသာတာပဲသိလား..."
ဝန်းချင်
"တော်စမ်းပါအေ...နင့်ကိုလွှမ်းလို့လိုက်
လာတာဖြစ်မလား...နင့်ကိုအကြောင်းပြ
ပြီးကိုကိုနဲ့နေချင်လို့လာခဲ့တာ..."
ရှောင်ကျန့်
"အော်...ဟုတ်...အဲ့ဒါဆိုသားသွားတော့
မယ်နော်..."
ဝန်းချင်ရဲ့စကားကြောင့်ဝမ်းနဲသွားမိတယ်...
ခေါင်းငိုက်စိုက်နဲ့အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာ
ခဲ့တယ်...
သူ့ကိုဆီးကြိုလိုက်တဲ့အသံလေး၁သံ
ကြောင့်စိတ်ညစ်တာတွေကြက်ပျောက်
ငှက်ပျောက်ဖြစ်သွားတယ်...
"ညောင်..."
ရှောင်ကျန့်
"ကျင်းကော်!!!ပါးပါးရဲ့ချစ်ကလေး..."
ဆိုဖာပေါ်ကကျင်းကော်လေးကိုပြေးပြီး
ကောက်ပွေ့လိုက်တယ်...
ကျင်းကော်လေးကသူ့မျက်နှာကိုဟိုယက်
ဒီယက်ပေါ့...
ရှောင်ကျန့်ကတော့တစ်ခစ်ခစ်နဲ့ရီနေ
တယ်...
ရိပေါ်ကတော့ဘေးကနေကြည့်ပြီးခေါင်း
ပေါ်မှာမိုးတွေအုပ်မိုးတွေချိန်းဖြစ်လို့နေ
တယ်...
(ကြောင်နဲ့တောင်သဝန်တိုနေတာလား
ရိပေါ်ရယ်...🐱💘😅😅)
ဝန်းချောင်
"ဟိုင်းကလေးလေး..."
ရှောင်ကျန့်
"အစ်ကိုဝန်းချောင်...မမအဝတ်တွေယူခဲ့
တာလား..."
ဝန်းချင်
"အင်း...ကလေးလေးဒီမှာနေရမယ်ဆိုအဲ့ဒါ
ကြောင့်ကျင်းကော်လေးကိုလွမ်းနေမှာဆိုး
လို့ခေါ်ခဲ့ပေးတာ..."
ရှောင်ကျန့်
"ကျေးဇူးပါနော်..."
ဝန်းချောင်
"မလိုပါဘူး...ကိုယ်ကလေးလေးကိုလွမ်းနေ
တာသိရဲ့လား..."
အဲ့လိုပြောပြီးဆွဲဖက်လိုက်တော့ရိပေါ်တို့
ခေါင်းပေါ်မှာ
မိုးခြိမ်းရုံတင်မဟုတ်ဘူးမိုးကြိုးတွေပါပစ်ချ
လာတော့တယ်...
မုန်တိုင်းကအဆစ်ပါလိုက်သေး...
(ဒီကနေ့ရာသီဥတုကတော့မသာမယာ
ရှိလို့နေပါတယ်...🚨🚨🚨
မိုးကြိုးကဝန်းချောင်ရဲ့ခေါင်းပေါ်တဲ့တဲ့ကို
ပစ်ချရန်ကြံရွယ်လို့နေပါတယ်...⚡⚡😅😅)
ရိပေါ်ချက်ချင်းပဲ၂ယောက်လုံးကိုလူခွဲ
လိုက်ပြီး...
ဝမ်ရိပေါ်
"စကားပြောရင်ကောင်းကောင်းပြောကြ
လက်မပါကြနဲ့..."
ဝန်းချောင်အလိုမကျစွာပဲရိပေါ်ကိုကြည့်
လိုက်ပြီးရှောင်ကျန့်ဘက်ပြန်လှည့်ကာ...
ဝန်းချောင်
"ကိုယ်သွားတော့မယ်နော်ကလေးလေး...
မနက်ဖြန်လာလည်မယ်..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်...ကောင်းကောင်းသွားပါ..."
ဝန်းချောင်ထွက်သွားတာနဲ့ချက်ချင်းပဲ...
"ရှောင်ကျန့်..."
"ဗျာ..."
"သူအမြဲမင်းကိုဒီလိုပဲဆက်ဆံတာလား..."
"ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ကျွန်တော့်အပေါ်
မကောင်းခဲ့ပေမဲ့ခုနောက်ပိုင်းအဆင်ပြေ
လာပါပြီ..."
"မပြေဘူး...သူနဲ့ခပ်ဝေးဝေးနေ..."
"ရမလား...သူနဲ့ကျွန်တော်နဲ့ကညီအစ်ကို
တွေလေဗျာ..."
"မရလဲရအောင်နေ...ဒီအကောင်ပေါက်စ
လေးနဲ့ကောပဲ..."
ရှောင်ကျန့်လက်ထဲကနေကျင်းကော်ကို
ဂုတ်ကနေဆွဲမလိုက်တယ်...
"အာ...အစ်ကိုကလဲ...ချစ်ကလေးနာသွား
ပါ့မယ်..."
"ဘာ!!!ချစ်ကလေးပေါ့လေ..."
"ဟုတ်တယ်...ကျွန်တော့်ရဲ့ချစ်ကလေး...
ပြန်ပေးဗျာ..."
ရှောင်ကျန့်ပြန်လုပေမဲ့ရိပေါ်မပေး...
"ချစ်ကလေးလို့မခေါ်နဲ့...အဲ့ဒါဆိုပြန်ပေး
မယ်..."
"ချစ်စနိုးနဲ့ခေါ်တာဘာဖြစ်လဲလို့...ပြန်ပေး
ပါဆို..."
"အဲ့ဒါဆိုကိုယ်လဲမင်းကိုချစ်စနိုးနဲ့ဘေဘီလို့
ခေါ်မယ်..."
"မခေါ်နဲ့...ပြန်ပေးလို့..."
ကျင်းကော်ကိုပြန်လုရင်းနဲ့ရှောင်ကျန့်
ခြေထောက်ခေါက်သွားကာရိပေါ်ဆီသို့
ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်တိုးဝင်လာတော့
တယ်...
ရိပေါ်လဲရှောင်ကျန့်ကိုဖမ်းထိန်းမလို့လုပ်
ရင်း၂ယောက်လုံးဆိုဖာပေါ်ကိုလဲကျ
သွားတော့တယ်...
ရိပေါ်ကအောက်ကရှောင်ကျန့်ကတော့
ရိပေါ်ရဲ့ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးပေါ်မှာပေါ့...
ကျင်းကော်လေးကတော့ရိပေါ်လက်က
လွတ်သွားပြီးထွက်ပြေးသွားတယ်...
Advertisement
- In Serial17 Chapters
Short Stories - Bite-sized sci-fi tales
Here you may read different science fiction short stories that I have written in the past to experiment and learn, and now brought together in an improved version. They all are a quick read around varying themes and with different perspectives. Perfect for a mental snack!
8 297 - In Serial27 Chapters
Game Over
A loner wakes up in a different world after getting his ass kicked in an alley.
8 127 - In Serial10 Chapters
The Choice is Not Yours
Author's Note: (As of November 20, 2021) I rewrote all the chapters perhaps more than a year ago, but haven't announced that I did so. Because that kind of announcement would include something along the lines of, "I'm working on the story so expect new chapters!" But the truth is, I lack motivation to do anything. And I would hate myself if I broke a promise. I'm extremely sorry if you have been patiently waiting for uploads. These days, I've been studying, not well, but studying somewhat. I will definitely bring more to show, with regular uploads. If not this story then there's another story I've been writing that's really exciting to me. It's not exactly similar to this story since it has a male lead and he is a baneful asshole with even less morals. I hope you'll like it when it comes to existence. And I'll leave my announcement off with the aforementioned promise. Meet Amber, a tomboyish, unstable, and cheeky lass who likes to keep to herself. According to her, she'll live the rest of her life on auto-pilot mode, awhile holding onto the few things that make her remotely happy. However, she forgot that people never really leave you alone, be it humans or even the Gods. And exactly that happens, ending her monotonous life on such the Gods' whim. But at what cost to her? Will she be able to hold onto the things she holds dear? Or will she fail miserably and lose herself in the process? That's what the Gods want to know. Disclaimer: I do not own the cover photo.Warning: If you are easily triggered, I am not writing this novel for you.
8 195 - In Serial42 Chapters
Battle of Blackfortress
Welcome to Blackfortress! As one of the biggest industrial cities on planet Azuno, Blackfortress has been playing a key role in the planet’s infrastructure, being the primary exporter of minerals and industrial machinery. Numerous cargo planes and vessels leave the city every day, but when a group of Aftonian satellites mysteriously shut down, the city suddenly goes silent, and the shipments stop coming. When a distress call sent by Riley McConnel a few days later eventually arrives, the Sapphirian Navy and the Aftonian Military Corps put together a joint task force of marines and soldiers, tasked with the objective of reconnoitering Blackfortress and hopefully restoring communications. However, as the soldiers of Operation Black Knight arrive in the city, they quickly discover that the place had turned into a warzone. Separated from the rest of his unit, Lieutenant Patterson and his soldiers venture deep into the city in hopes of finding answers, but when people and objects from the planet’s troubled history reappear, their mission soon turns into a desperate fight for survival, and a race against time. This novel is now complete. A sequel and a prequel are in the works! Protected and monitored by Copyrighted.com ©2020
8 145 - In Serial12 Chapters
A Fish's Tale
An elderly fisherman in an idyllic coastal village, Snapper is content to live out his days between the sea and the sky. When a sudden migraine turns the ocean to steam around Snapper's boat, he uncovers hints of a past he cannot remember. Old enemies and older grudges follow him into the present, while the list of people he can trust dwindles. As the days pass, one question haunts Snapper: How many times has he been Snapper the fisherman?
8 180 - In Serial11 Chapters
The Atmos Chronicles
Dayton Harris was 3 years old when Earth came into contact with Alien Life. Not a singular species as we had so dreamed for decades, but an entire Intergalactic Empire that spanned further than the Observable Universe. By comparison to what was out there, humans were not considered 'technologically advanced' nor even an 'intelligent species'. Folded into the Empire as an after-thought, nobody in the Central Sectors of the Empire spared a thought for the unknown world in the Outer Sectors. 'Small' didn't even begin to describe the situation of humanity. But Dayton isn't going to let that stop him. When he was 3 he dreamed of flying planes, growing up in a world with space ports made his ambitions grow. Now, his only goal is to get into a Military Academy so that he can learn the ins and outs of flying space ships.
8 220
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
