《Cinderellaနဲ႔တူတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ》အပိုင္း - ၈
Advertisement
Zawgyi
ရိေပၚသူ႔ရဲ႕ပါးျပင္ေလးစိုစြတ္သြားလို႔အသိ
စိတ္ဝင္ကာၾကည့္လိုက္မိမွေ႐ွာင္က်န္႔
ငိုေနမွန္းသိလိုက္ရတယ္...
"ကိုယ္...ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ...
ခနတာအသိစိတ္လြတ္သြားမိလို႔ပါ..."
'အစ္ကိုကြၽန္ေတာ့္ကိုအဲ့ေလာက္အထင္
ေသးမွန္းမသိခဲ့ဘူး...ကြၽန္ေတာ္အစ္ကို႔ကို
ညီအစ္ကိုရင္းလိုခင္ခဲ့ေပမဲ့အစ္ကိုကေတာ့
ကြၽန္ေတာ္ကိုကစားစရာအ႐ုပ္ေလး၁႐ုပ္
လိုသတ္မွတ္ေနတာပဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ေျပာကာအဲ့ေနရာကေနေျပး
ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္...
"ေ႐ွာင္က်န္႔ေနပါအံုး...မင္းထင္သလို
မဟုတ္ပါဘူး...ကိုယ္႐ွင္းျပပါရေစ...''
ရိေပၚလဲအေနာက္ကေျပးလိုက္သြား
တယ္...
ဒါေပမဲ့လိုက္မမွီခဲ့...
ၾကားမွာသာသနာဖ်က္တဲ့ဟာမနဲ႔တိုးလို႔
ေလ...
လက္ေမာင္းကိုအတင္းလွမ္းဆြဲၿပီး...
"ကိုကို...ကိုကို..."နဲ႔ရံုးပေတသီးလုပ္ေန
ျပန္တယ္...
ရိေပၚလဲစိတ္မ႐ွည္စြာပဲ..."ဖယ္စမ္းပါ..."
ဆိုၿပီးခ်ိတ္ထားတဲ့လက္ကိုလႊတ္ခ်ကာ
ေ႐ွာင္က်န္႔ေနာက္ေျပးလိုက္ျပန္တယ္...
ဝန္းခ်င္မွာေတာ့အေနာက္ကိုလွန္လဲမက်
သြားယံုတမယ္ယိုင္ထြက္သြားတယ္...
ရိေပၚအိမ္ေတာ္အျပင္ကိုေရာက္ေတာ့
ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ကားဟာWangအိမ္ေတာ္
ကေနထြက္ခြာသြားေလၿပီ...
## မင္းကိုယ့္အခ်စ္ကိုအထင္လြဲေနၿပီ...
ကိုယ္မင္းကိုကစားစရာအ႐ုပ္လို႔မသတ္
မွတ္ပါဘူးကြာ...မင္းဟာကိုယ့္ဘဝရဲ႕
အလင္းေရာင္၁ခုပါ... ##
ရိေပၚစိတ္ထဲကေရရြတ္ေနရင္းသူ႔အက်ႌ
ေကာ္လံကေနလက္လက္ လက္လက္
ကေလးကိုျမင္ေတာ့ဆြဲယူၾကဘ့္လိုက္မိ
တယ္...
အဲ့ဒါကေတာ့ပလက္တီနန္ဆြဲႀကိဳးေလး
၁ကံုး...
ၾကယ္ပံုစံေလာ္ကတ္သီးျပားေသးေသး
ေလးပါ႐ွ္ိၿပီးေလာ္ကပ္္သီးေလးရဲ႕အလယ္
မွာXZလို႔စာေလးထြင္းထားတယ္...
XiaoZhanအတိုေခါက္ေပါ့...
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ဆြဲႀကိဳးမွန္းသိလိုက္
တယ္...
ခုနကနမ္းေနတုန္းကၿငိၿပီးက်န္ေနခဲ့တာ
ျဖစ္မွာေပါ့...
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ေနာက္ကိုလိုက္သြား
ခ်င္ေပမဲ့သူ႔ရဲ႕ေမြးေန႔မွာေမြးေန႔႐ွင္မ႐ွိလို႔
မျဖစ္ဘူးေလ...
အဲ့ဒါေၾကာင့္မနက္မွXiaoအိမ္ေတာ္ႀကီး
ဆီသြားရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္...
________________
ဝန္းေမေအာ္
"ငါေမးေနတယ္ေလ...အဲ့ဒီပါးစပ္ကအေန
တာလား...အင့္ဟယ္...အင့္ဟယ္..."
မနက္ေစာေစာစီးစီးဧည့္ခန္းထဲမွာ
ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုလက္ပိုက္ထားခိုင္းၿပီးသူ
ေမးတာမေျဖလို႔ဝါးစိမ္းတုတ္နဲ႔အေသ႐ိုက္
ေနတဲ့ေမေအာ္...
ဝန္းခ်င္ကေတာ့ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ၿပီးျပံဳးျပံဳး
ႀကီးၾကည့္ေန႐ွာတယ္...
ဝန္းေခ်ာင္ကေတာ့အလုပ္သြားလို႔အိမ္မွာ
မ႐ွိ...
ဖြန္ေၾကာင္ငမ္းထျခင္းအလုပ္ေပါ့...
အျပင္မွာႏွာေခါင္းအစာသြားေကြၽးတယ္
ေလ...
ဝန္းေမေအာ္
"ငါေနာက္ဆံုးေမးမယ္...နင္မေန႔ညက
Wangအိမ္ေတာ္ကိုေရာက္ေသးလား..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အီးဟီး...မ...မေရာက္ပါဘူး...ဟင့္..."
ဝန္းေမေအာ္
"ခုထိလိမ္ေနတုန္းပဲေပါ့ေလ...ငါေနာ္..."
စီစီ
"ဟုတ္ပါတယ္သခင္မႀကီးရယ္...
အစ္ကိုေလးညကအိမ္ေတာ္မွာပဲရွ္ေနတာ
ပါ...မယံုရင္စီစီတို႔သက္ေသ႐ွိပါတယ္႐ွင္..."
အလုပ္သမားေတြအကုန္ဝိုင္းၿပီးအသနား
ခံေတာင္းပန္ၾကေတာ့မွမယံုခ်င္ယံုခ်င္နဲ႔
ယံုေပးလိုက္တယ္...
ဝန္းေမေအာ္
"ေအး...အဲ့ဒါဆိုလဲၿပီးတာပဲ...နင့္ကို႐ိုက္ရ
တာငါ့လက္နာတယ္သိရဲ႕လား...သမီးေလး
ဝန္းခ်င္...အေမတို႔Shoppingထြက္ၾကစို႔..."
ဝန္းခ်င္
"သြားမယ္ေလ...သမီးလဲမိတ္ကပ္ကုန္ေန
တာနဲ႔အေတာ္ပဲ..."
သားအမိ၂ေယာက္လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီး
ထြက္သြားၾကတယ္...
သူတို႔လစ္မွေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕တုန္ရင္ေနတဲ့
ေျခေထာက္ေလးေခြယိုင္လဲက်ကာသတိ
လစ္သြားေတာ့တယ္...
__________
"တီ...တီ...ပြမ္...ပြမ္..."
ျခံအေ႐ွ႕မွကားဟြန္းတီးသံၾကားလိုက္ရ
ေတာ့ဦးေလး႐ွန္အျမန္ေျပးထြက္လာၿပီး...
ဦးေလး႐ွန္
"အိမ္႐ွင္ေတြမ႐ွိပါဘူးခင္ဗ်...
ေနာက္မွျပန္လာခဲ့ပါ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ကြၽန္ေတာ္ေ႐ွာင္က်န္႔ဆီလာတာပါ...
သူေတာ့႐ွိတယ္မလား..."
ကားမွန္ကိုခ်ၿပီးလွမ္းေျပာလိုက္တယ္...
ဦးေလး႐ွန္
"ဟုတ္...ေ႐ွာင္က်န္႔ေတာ့႐ွိပါတယ္ခင္ဗ်...
ဝင္ခဲ့ပါ..."
ျခံတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ရိေပၚကား
ေမာင္းၿပီးဝင္လာခဲ့တယ္...
အိမ္ေတာ္ထဲေရာက္ေတာ့...
ဝမ္ရိေပၚ
"ေ႐ွာင္က်န္႔နဲ႔ေတြ႔ခ်င္လို႔ပါ..."
စီစီ
"အစ္ကိုေလးေ႐ွာင္က်န္႔လား...ဟို...
ဟိုဟာေလ...သူ...သူအိပ္ေနတယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ခုထိမႏိုးေသးဘူးလား...ဘာျဖစ္လို႔လဲ...
ေနမေကာင္းလို႔လား..."
စီစီ
"ဟို...အဲ့ဒါကေလဘယ္လိုေျပာရမလဲဆို
ေတာ့..."
ႀကီးႀကီးမင္
"သခင္မႀကီး႐ိုက္ထားလို႔ဒဏ္ရာရၿပီးမထ
ႏိုင္ဘူးလို႔ေျပာလိုက္ေပါ့ေအ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဘာျဖစ္တယ္!!!...သူခုဘယ္မွာလဲ..."
ႀကီးႀကီးမင္
"သူ႔အခန္းထဲမွာအိပ္ေနပါတယ္...
ဒဏ္ရာကိုေတာ့ေဆးထည့္ေပးထား
တယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ေဆးရံုမပို႔ၾကဘူးလား..."
ႀကီးႀကီးမင္
"ပို႔ခ်င္တာေပါ့သခင္ေလးရယ္...အဲ့လုိုလုပ္
ျပန္ေတာ့လဲသားေ႐ွာင္က်န္႔ေလးကို
မူယာမာယာမ်ားတယ္ဆိုၿပီးထပ္ႏွိပ္စက္
ျပန္တယ္...အဲ့ေတာ့ဘာထူးေတာ့မွာလဲ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"သူ႔ဆီလိုက္ပို႔ေပးလို႔ရမလား..."
ႀကီးႀကီးမင္
"ဟုတ္က့ဲ...ဒီဘက္ကိုႂကြပါ..."
ႀကီးႀကီးမင္ေခၚတဲ့ေနာက္ကိုရိေပၚလိုက္
သြားတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့...
ႀကီးႀကီးမင္
"ဒီအခန္းပါပဲသခင္ေလး..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဘာ!!!...ဒါေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕အခန္းေပါ့ေလ...
ဒီအိမ္ေတာ္မွာဒီေလာက္အခန္းေတြအမ်ား
ႀကီးကိုေ႐ွာင္က်န္႔ကဘာလို႔ဒီလိုထပ္ခိုးခန္း
ေလးထဲမွာေနေနရတာလဲ..."
ႀကီးႀကီးမင္
"စာနာစိတ္မ႐ွိတဲ့သခင္မႀကီးေၾကာင့္ပဲေပါ့...
အခန္းေသာ့မခတ္ထားဘူးဝင္သြားလို႔ရ
ပါတယ္...ကြၽန္မအလုပ္႐ွိေသးလို႔ခြင့္ျပဳ
ပါအံုး..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟုတ္ကဲ့..."
ႀကီးႀကီးမင္ေအာက္ထပ္ကိုျပန္ဆင္းသြား
တယ္...
ရိေပၚအခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီးဝင္လာခဲ့တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔၁ေယာက္ဂြမ္းကပ္အပါးသား
ေလးေပၚမွာလွဲေနကာေစာင္အပါးေလး
ျခံဳထားၿပီးအိပ္ေနေလတယ္...
ထပ္ခိုးဆိုေတာ့ဟိုအေပါက္ကေလဝင္
ဒီအေပါက္ကေလဝင္နဲ႔ေ႐ွာင္က်န္႔မွာ
ခ်မ္းလြန္းလို႔ခႏၶာကိုယ္ေလးကတုန္ယင္
ေနၿပီးအနာ႐ွိန္ေၾကာင့္လဲၿငီးညဴ ေနမိတယ္...
ရိေပၚျမင္ၿပီးသူ႔ရဲ႕အေကာင္ေပါက္ေလးကို
အရမ္းသနားသြားမိတယ္...
တခ်ိန္ထဲမွာပဲဟိုသားမိေတြကို
ေဒါသေတြတစ္ေထာင္းေထာင္းထြက္
လာမိတယ္...
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ေဘးေလးဝင္ထိုင္ကာ
ေပၚေနတဲ့ပုခံုးေလးကိုေစာင္ေသခ်ာျပန္
ျခံဳေပးလိုက္တယ္...
ေျခသလံုးကိုဘယ္ေလာက္ေတာင္႐ိုက္
ထားမွန္းမသိဘူးေစာင္မွာပါေသြးစေတြ
စြန္းေပေနတယ္...
ဒီတစ္ခါေတာ့ရိေပၚလံုးဝသည္းမခံႏိုင္ေတာ့
ဘူး...
ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုေစာင္ေလးနဲ႔ေထြးကာေပြ႔ခ်ီ
လိုက္ၿပီးေအာက္ထပ္ကိုခ်ီေခၚလာခဲ့တယ္...
ၿပီးေတာ့အလုပ္သမားေတြကို...
"ဟိုလူေတြျပန္လာရင္ေ႐ွာင္က်န္႔ကို
ကြၽန္ေတာ္ေခၚသြားၿပီလို႔သာေျပာလိုက္..."
အဲ့တစ္ခြန္းပဲေျပာခဲ့ၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔ကို
ကားေပၚတင္ေခၚသြားခဲ့တယ္...
စီစီ
"ႀကီးႀကီးမင္အဲ့ဒါဘယ္သူလဲ...
ႀကီးႀကီးမင္ကေရာဘာလို႔သခင္မႀကီးတို႔
ႏွိပ္စက္တာကိုေျပာျပလိုက္ရတာလဲ...
ျပန္ေျပာေနမွျဖင့္..."
ႀကီးႀကီးမင္
"အဲ့လို႔မျဖစ္ပါဘူး...အဲ့သခင္ေလးကငါ
တို႔အစ္ကိုေလးအေပၚအရမ္းၾကင္နာတာ..."
စီစီ
"ႀကီးႀကီးမင္ဘယ္လိုသိလဲ..."
ႀကီးႀကီးမင္
"ဟိုတစ္ခါလာတုန္းကေလ..."
စီစီ
"တစ္ခါေလးနဲ႔မ်ား..."
ႀကီးႀကီးမင္
"အဲ့သခင္ေလးသားေ႐ွာင္က်န္႔ေလးအေပၚ
မ႐ိုးသားဘူးဆိုတာငါတစ္ခါေလး
ၾကည့္ရံုနဲ႔သိပါတယ္ေအ..."
စီစီ
"မ႐ိုးသားဘူးဆိုေတာ့...ဟိုဟာ..."
ႀကီးႀကီးမင္
"ဟုတ္တယ္...ညည္းထင္သလိုပဲ...ငါေတာ့
သားေ႐ွာင္က်န္႔ကိုဒီဘဝႀကီးကအျမန္ဆံုး
လႊတ္ေျမာက္ေစခ်င္ၿပီ...ဒီ္သခင္ေလးနဲ႔ငါ
ေတာ့သေဘာတူေနၿပီေအ..."
စီစီ
"မထင္ထားဘူး...တို႔ႀကီးႀကီးမင္ကFujoshi
ျဖစ္ေနတာပဲ..."
ႀကီးႀကီးမင္
"ငယ္ငယိေလးထဲကဝါသနာအရေပါ့ေအ...
လာ...အလုပ္ေတြမၿပီးေသးဘူးမလား...
ျမန္ျမန္ေလးလုပ္လိုက္ရေအာင္...ဆူခံထိ
ေနအံုးမယ္..."
____________
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုWangအိမ္ေတာ္ကို
ေခၚလာခဲ့ၿပီးFamily Doctorေခၚကာ
ေသခ်ာကုသေပးခိုင္းတယ္...
ညေနေစာင္းအခ်ိန္ေလးေရာက္မွ
ေ႐ွာင္က်န္႔ႏိုးလို႔လာခဲ့တယ္...
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိခါတိုင္းထက္အိပ္လို႔
ေကာင္းေနတယ္...
မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ခုေရာက္ေန
တာသူ႔အခန္းလဲမဟုတ္...
ေမြ႔ယာႀကီးကလဲအိစက္ညႇက္ေညာေနၿပီး
ဂြမ္းကပ္ျခံဳေစာင္ႀကီးကလဲေႏြးေနတာပဲ...
ေ႐ွာင္က်န္႔သူ႔လက္ကိုတစ္စံုတစ္ေယာက္
ကကိုင္ထားသလိုခံစားရလို႔ေဘးကိုၾကည့္
လိုက္ေတာ့ခုတင္ေဘးေလးမွာသူ႔ရဲ႕လက္
ကိုဆုပ္ကိုင္ထားၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ရိေပၚ...
## ဟမ္...အစ္ကိုကဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး...
ဒါဆိုဒီကိုေခၚလာတာအစ္ကိုေပါ့... ##
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ရိေပၚမ်က္ႏွာေလးကို
ၾကည့္ေနရင္းရင္ဘတ္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးေလး
ခံစားလာရျပန္တယ္...
ဘယ္လိုခံစားရလဲဆိုေတာ့သူကိုယ္တိုင္
လဲမသိ...
ဒါေပမဲ့ရိေပၚသူ႔အနား႐ွိေနရင္ေပ်ာ္ရႊင္ေန
သလိုခံစားရၿပီးစိတ္ညစ္မႈေတြခနတာ
ေျပေပ်ာက္သြားမိတယ္...
မသိစိတ္ကေနရိေပၚရဲ႕ပါးေလးကိုသူ႔လက္
ေလးနဲ႔ကိုင္မိေတာ့မလိုမွာပဲရိေပၚႏိုးလာခဲ့
ေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔သူ႔လက္သူအျမန္ျပန္
ယုတ္လိုက္တယ္...
ရ္ိေပၚႏိုးလာေတာ္ခုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့
ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုျမင္ၿပီး...
"ေ႐ွာင္က်န္႔ႏိုးလာၿပီလား....ဒဏ္ရာကနာ
ေနေသးလား...ဘယ္ေနရာေကာဘာျဖစ္
ေသးလဲ..."
"ျဖည္းျဖည္းေျပာပါ...ဒဏ္ရာလဲသက္သာ
ပါၿပီ...ဘယ္ေနရာမွလဲဘာမွမျဖစ္ေတာ့ပါ
ဘူး...ကြၽန္ေတာ့္ကိုဒီေခၚလာတာအစ္ကို
လား..."
"အင္း..."
"ေဆးကုေပးလို႔ေက်းဇူးပါပဲ...ကြၽန္ေတာ့္
ဒဏ္ရာလဲသက္သာေနၿပီဆိုေတာ့ျပန္
ေတာ့မယ္..."
"မျပန္ရဘူး..."
"ဗ်ာ!!!...အလုပ္ေတြ႐ွိေသးတယ္...အလုပ္
မၿပီးရင္ေမေမေလး..."
"လါျပန္ၿပီဒီေမေမေလး....မင္းအခုကစၿပီး
ဒီအိမ္ေတာ္မွာပဲေနရမယ္...အဲ့အိမ္ကိုမျပန္
ရေတာ့ဘူး..."
"ဘာလို႔ကြၽန္ေတာ္ကအစ္ကို႔အိမ္မွာေနရ
မွာလဲ...အိမ္ပဲျပန္မယ္ျပန္ပို့္ေပး...
ဟင့္...အစ္ကိုနဲ႔
ကြၽန္ေတာ္ကဘာမွလဲမဆ္ိုင္ပဲနဲ႔..."
"အဲ့ဒါဆိုဆိုင္သြားေအာင္အေျဖေပးလိုက္
ေပါ့...ကိုယ္ကေတာ့လံုးဝျပန္ပို႔မေပးႏိုင္
ဘူး..."
"ဘာအေျဖမွမေပးဘူး...ျပန္မပို႔ေပးလဲ
ကိုယ့္ဘာသာျပန္မယ္..."
ကုတင္ေပၚကထကာအခန္းျပင္ထြက္ဖို႔ျပင္
လိုက္ေတာ့ရိေပၚတံခါးကိုဆြဲပိတ္လိုက္ၿပီး
ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုေပြ႔ခ်ီကာကုတင္ဆီျပန္ေခၚ
သြားတယ္...
"ဘာလုပ္တာလဲ...လႊတ္..."
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုကုတင္ေပၚျပန္တင္
ေပးၿပီး...
"မင္းကိုကိုယ္သြားခြင့္မျပဳဘူး..."
"သြားမွာပဲဗ်ာ..."
ကုတင္ေပၚကထေျပးဖို႔ၾကံေတာ့ရိေပၚ
အိပ္ယာေပၚျပန္ဆြဲခ်ကာအေပၚကအုပ္မိုး
လိုက္ၿပီး...
"မသြားရဘူးလို႔ေျပာေနတယ္ေလ...စကား
နားမေထာင္ရင္ကိုယ့္အဆိုးမဆိုနဲ႔ေနာ္..."
မ်က္ႏွာ၂ခုကအရမ္းကိုနီးကပ္ေနၾကသလို
၂ေယာက္လံုးရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲကႏွလံုးသား
ေလးမ်ားကလဲတအားကိုၿပိဳင္ဆိုင္ခုန္ေပါက္
ေနၾကတယ္...
____________________________________
အပိုင္း ၉............ေမွ်ာ္
Unicode
ရိပေါ်သူ့ရဲ့ပါးပြင်လေးစိုစွတ်သွားလို့အသိ
စိတ်ဝင်ကာကြည့်လိုက်မိမှရှောင်ကျန့်
ငိုနေမှန်းသိလိုက်ရတယ်...
"ကိုယ်...ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ...
ခနတာအသိစိတ်လွတ်သွားမိလို့ပါ..."
'အစ်ကိုကျွန်တော့်ကိုအဲ့လောက်အထင်
သေးမှန်းမသိခဲ့ဘူး...ကျွန်တော်အစ်ကို့ကို
ညီအစ်ကိုရင်းလိုခင်ခဲ့ပေမဲ့အစ်ကိုကတော့
ကျွန်တော်ကိုကစားစရာအရုပ်လေး၁ရုပ်
လိုသတ်မှတ်နေတာပဲ..."
ရှောင်ကျန့်ပြောကာအဲ့နေရာကနေပြေး
ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်...
"ရှောင်ကျန့်နေပါအုံး...မင်းထင်သလို
မဟုတ်ပါဘူး...ကိုယ်ရှင်းပြပါရစေ...''
ရိပေါ်လဲအနောက်ကပြေးလိုက်သွား
တယ်...
ဒါပေမဲ့လိုက်မမှီခဲ့...
ကြားမှာသာသနာဖျက်တဲ့ဟာမနဲ့တိုးလို့
လေ...
လက်မောင်းကိုအတင်းလှမ်းဆွဲပြီး...
"ကိုကို...ကိုကို..."နဲ့ရုံးပတေသီးလုပ်နေ
ပြန်တယ်...
ရိပေါ်လဲစိတ်မရှည်စွာပဲ..."ဖယ်စမ်းပါ..."
ဆိုပြီးချိတ်ထားတဲ့လက်ကိုလွှတ်ချကာ
ရှောင်ကျန့်နောက်ပြေးလိုက်ပြန်တယ်...
ဝန်းချင်မှာတော့အနောက်ကိုလှန်လဲမကျ
သွားယုံတမယ်ယိုင်ထွက်သွားတယ်...
ရိပေါ်အိမ်တော်အပြင်ကိုရောက်တော့
ရှောင်ကျန့်ရဲ့ကားဟာWangအိမ်တော်
ကနေထွက်ခွာသွားလေပြီ...
## မင်းကိုယ့်အချစ်ကိုအထင်လွဲနေပြီ...
ကိုယ်မင်းကိုကစားစရာအရုပ်လို့မသတ်
မှတ်ပါဘူးကွာ...မင်းဟာကိုယ့်ဘဝရဲ့
အလင်းရောင်၁ခုပါ... ##
ရိပေါ်စိတ်ထဲကရေရွတ်နေရင်းသူ့အကျႌ
ကော်လံကနေလက်လက် လက်လက်
ကလေးကိုမြင်တော့ဆွဲယူကြဘ့်လိုက်မိ
တယ်...
အဲ့ဒါကတော့ပလက်တီနန်ဆွဲကြိုးလေး
၁ကုံး...
ကြယ်ပုံစံလော်ကတ်သီးပြားေသးသေး
လေးပါရှ်ိပြီးလော်ကပ််သီးလေးရဲ့အလယ်
မှာXZလို့စာလေးထွင်းထားတယ်...
XiaoZhanအတိုခေါက်ပေါ့...
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်ရဲ့ဆွဲကြိုးမှန်းသိလိုက်
တယ်...
ခုနကနမ်းနေတုန်းကငြိပြီးကျန်နေခဲ့တာ
ဖြစ်မှာပေါ့...
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်နောက်ကိုလိုက်သွား
ချင်ပေမဲ့သူ့ရဲ့မွေးနေ့မှာမွေးနေ့ရှင်မရှိလို့
မဖြစ်ဘူးလေ...
အဲ့ဒါကြောင့်မနက်မှXiaoအိမ်တော်ကြီး
ဆီသွားရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်...
________________
ဝန်းမေအော်
"ငါမေးနေတယ်လေ...အဲ့ဒီပါးစပ်ကအနေ
တာလား...အင့်ဟယ်...အင့်ဟယ်..."
မနက်စောစောစီးစီးဧည့်ခန်းထဲမှာ
ရှောင်ကျန့်ကိုလက်ပိုက်ထားခိုင်းပြီးသူ
မေးတာမဖြေလို့ဝါးစိမ်းတုတ်နဲ့အသေရိုက်
နေတဲ့မေအော်...
ဝန်းချင်ကတော့ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ပြီးပြုံးပြုံး
ကြီးကြည့်နေရှာတယ်...
ဝန်းခေျာင်ကတော့အလုပ်သွားလို့အိမ်မှာ
မရှိ...
ဖွန်ကြောင်ငမ်းထခြင်းအလုပ်ပေါ့...
အပြင်မှာနှာခေါင်းအစာသွားကျွေးတယ်
လေ...
ဝန်းမေအော်
"ငါနောက်ဆုံးမေးမယ်...နင်မနေ့ညက
Wangအိမ်တော်ကိုရောက်သေးလား..."
ရှောင်ကျန့်
"အီးဟီး...မ...မရောက်ပါဘူး...ဟင့်..."
ဝန်းမေအော်
"ခုထိလိမ်နေတုန်းပဲပေါ့လေ...ငါနော်..."
စီစီ
"ဟုတ်ပါတယ်သခင်မကြီးရယ်...
အစ်ကိုလေးညကအိမ်တော်မှာပဲရှ်နေတာ
ပါ...မယုံရင်စီစီတို့သက်သေရှိပါတယ်ရှင်..."
အလုပ်သမားတွေအကုန်ဝိုင်းပြီးအသနား
ခံတောင်းပန်ကြတော့မှမယုံချင်ယုံချင်နဲ့
ယုံပေးလိုက်တယ်...
ဝန်းမေအော်
"အေး...အဲ့ဒါဆိုလဲပြီးတာပဲ...နင့်ကိုရိုက်ရ
တာငါ့လက်နာတယ်သိရဲ့လား...သမီးလေး
ဝန်းချင်...အမေတို့Shoppingထွက်ကြစို့..."
ဝန်းချင်
"သွားမယ်လေ...သမီးလဲမိတ်ကပ်ကုန်နေ
တာနဲ့အတော်ပဲ..."
သားအမိ၂ယောက်လက်ချင်းချိတ်ပြီး
ထွက်သွားကြတယ်...
သူတို့လစ်မှရှောင်ကျန့်ရဲ့တုန်ရင်နေတဲ့
ခြေထောက်လေးခွေယိုင်လဲကျကာသတိ
လစ်သွားတော့တယ်...
__________
"တီ...တီ...ပွမ်...ပွမ်..."
ခြံအရှေ့မှကားဟွန်းတီးသံကြားလိုက်ရ
တော့ဦးလေးရှန်အမြန်ပြေးထွက်လာပြီး...
ဦးလေးရှန်
"အိမ်ရှင်တွေမရှိပါဘူးခင်ဗျ...
နောက်မှပြန်လာခဲ့ပါ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ကျွန်တော်ရှောင်ကျန့်ဆီလာတာပါ...
သူတော့ရှိတယ်မလား..."
ကားမှန်ကိုချပြီးလှမ်းပြောလိုက်တယ်...
ဦးလေးရှန်
"ဟုတ်...ရှောင်ကျန့်တော့ရှိပါတယ်ခင်ဗျ...
ဝင်ခဲ့ပါ..."
ခြံတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့ရိပေါ်ကား
မောင်းပြီးဝင်လာခဲ့တယ်...
အိမ်တော်ထဲရောက်တော့...
ဝမ်ရိပေါ်
"ရှောင်ကျန့်နဲ့တွေ့ချင်လို့ပါ..."
စီစီ
"အစ်ကိုလေးရှောင်ကျန့်လား...ဟို...
ဟိုဟာလေ...သူ...သူအိပ်နေတယ်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ခုထိမနိုးသေးဘူးလား...ဘာဖြစ်လို့လဲ...
နေမကောင်းလို့လား..."
စီစီ
"ဟို...အဲ့ဒါကလေဘယ်လိုပြောရမလဲဆို
တော့..."
ကြီးကြီးမင်
"သခင်မကြီးရိုက်ထားလို့ဒဏ်ရာရပြီးမထ
နိုင်ဘူးလို့ပြောလိုက်ပေါ့အေ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဘာဖြစ်တယ်!!!...သူခုဘယ်မှာလဲ..."
ကြီးကြီးမင်
"သူ့အခန်းထဲမှာအိပ်နေပါတယ်...
ဒဏ်ရာကိုတော့ဆေးထည့်ပေးထား
တယ်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဆေးရုံမပို့ကြဘူးလား..."
ကြီးကြီးမင်
"ပို့ချင်တာပေါ့သခင်လေးရယ်...အဲ့လိုလုပ်
ပြန်တော့လဲသားရှောင်ကျန့်လေးကို
မူယာမာယာများတယ်ဆိုပြီးထပ်နှိပ်စက်
ပြန်တယ်...အဲ့တော့ဘာထူးတော့မှာလဲ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"သူ့ဆီလိုက်ပို့ပေးလို့ရမလား..."
ကြီးကြီးမင်
"ဟုတ်က့ဲ...ဒီဘက်ကိုကြွပါ..."
ကြီးကြီးမင်ခေါ်တဲ့နောက်ကိုရိပေါ်လိုက်
သွားတယ်...
ရှောင်ကျန့်အခန်းရှေ့ရောက်တော့...
ကြီးကြီးမင်
"ဒီအခန်းပါပဲသခင်လေး..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဘာ!!!...ဒါရှောင်ကျန့်ရဲ့အခန်းပေါ့လေ...
ဒီအိမ်တော်မှာဒီလောက်အခန်းတွေအများ
ကြီးကိုရှောင်ကျန့်ကဘာလို့ဒီလိုထပ်ခိုးခန်း
လေးထဲမှာနေနေရတာလဲ..."
ကြီးကြီးမင်
"စာနာစိတ်မရှိတဲ့သခင်မကြီးကြောင့်ပဲပေါ့...
အခန်းသော့မခတ်ထားဘူးဝင်သွားလို့ရ
ပါတယ်...ကျွန်မအလုပ်ရှိသေးလို့ခွင့်ပြု
ပါအုံး..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဟုတ်ကဲ့..."
ကြီးကြီးမင်အောက်ထပ်ကိုပြန်ဆင်းသွား
တယ်...
ရိပေါ်အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးဝင်လာခဲ့တယ်...
ရှောင်ကျန့်၁ယောက်ဂွမ်းကပ်အပါးသား
လေးပေါ်မှာလှဲနေကာစောင်အပါးလေး
ခြုံထားပြီးအိပ်နေလေတယ်...
ထပ်ခိုးဆိုတော့ဟိုအပေါက်ကလေဝင်
ဒီအပေါက်ကလေဝင်နဲ့ရှောင်ကျန့်မှာ
ချမ်းလွန်းလို့ခန္ဓာကိုယ်လေးကတုန်ယင်
နေပြီးအနာရှိန်ကြောင့်လဲငြီးညူ နေမိတယ်...
ရိပေါ်မြင်ပြီးသူ့ရဲ့အကောင်ပေါက်လေးကို
အရမ်းသနားသွားမိတယ်...
တချိန်ထဲမှာပဲဟိုသားမိတွေကို
ဒေါသတွေတစ်ထောင်းထောင်းထွက်
လာမိတယ်...
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်ဘေးလေးဝင်ထိုင်ကာ
ပေါ်နေတဲ့ပုခုံးလေးကိုစောင်သေချာပြန်
ခြုံပေးလိုက်တယ်...
ခြေသလုံးကိုဘယ်လောက်တောင်ရိုက်
ထားမှန်းမသိဘူးစောင်မှာပါသွေးစတွေ
စွန်းပေနေတယ်...
ဒီတစ်ခါတော့ရိပေါ်လုံးဝသည်းမခံနိုင်တော့
ဘူး...
ရှောင်ကျန့်ကိုစောင်လေးနဲ့ထွေးကာပွေ့ချီ
လိုက်ပြီးအောက်ထပ်ကိုချီခေါ်လာခဲ့တယ်...
ပြီးတော့အလုပ်သမားတွေကို...
"ဟိုလူတွေပြန်လာရင်ရှောင်ကျန့်ကို
ကျွန်တော်ခေါ်သွားပြီလို့သာပြောလိုက်..."
အဲ့တစ်ခွန်းပဲပြောခဲ့ပြီးရှောင်ကျန့်ကို
ကားပေါ်တင်ခေါ်သွားခဲ့တယ်...
စီစီ
"ကြီးကြီးမင်အဲ့ဒါဘယ်သူလဲ...
ကြီးကြီးမင်ကရောဘာလို့သခင်မကြီးတို့
နှိပ်စက်တာကိုပြောပြလိုက်ရတာလဲ...
ပြန်ပြောနေမှဖြင့်..."
ကြီးကြီးမင်
"အဲ့လို့မဖြစ်ပါဘူး...အဲ့သခင်လေးကငါ
တို့အစ်ကိုလေးအပေါ်အရမ်းကြင်နာတာ..."
စီစီ
"ကြီးကြီးမင်ဘယ်လိုသိလဲ..."
ကြီးကြီးမင်
"ဟိုတစ်ခါလာတုန်းကလေ..."
စီစီ
"တစ်ခါလေးနဲ့များ..."
ကြီးကြီးမင်
"အဲ့သခင်လေးသားရှောင်ကျန့်လေးအပေါ်
မရိုးသားဘူးဆိုတာငါတစ်ခါလေး
ကြည့်ရုံနဲ့သိပါတယ်အေ..."
စီစီ
"မရိုးသားဘူးဆိုတော့...ဟိုဟာ..."
ကြီးကြီးမင်
"ဟုတ်တယ်...ညည်းထင်သလိုပဲ...ငါတော့
သားရှောင်ကျန့်ကိုဒီဘဝကြီးကအမြန်ဆုံး
လွှတ်မြောက်စေချင်ပြီ...ဒီ်သခင်လေးနဲ့ငါ
တော့သဘောတူနေပြီအေ..."
စီစီ
"မထင်ထားဘူး...တို့ကြီးကြီးမင်ကFujoshi
ဖြစ်နေတာပဲ..."
ကြီးကြီးမင်
"ငယ်ငယိလေးထဲကဝါသနာအရပေါ့အေ...
လာ...အလုပ်တွေမပြီးသေးဘူးမလား...
မြန်မြန်လေးလုပ်လိုက်ရအောင်...ဆူခံထိ
နေအုံးမယ်..."
____________
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်ကိုWangအိမ်တော်ကို
ခေါ်လာခဲ့ပြီးFamily Doctorခေါ်ကာ
သေချာကုသပေးခိုင်းတယ်...
ညနေစောင်းအချိန်လေးရောက်မှ
ရှောင်ကျန့်နိုးလို့လာခဲ့တယ်...
ဘာကြောင့်မှန်းမသိခါတိုင်းထက်အိပ်လို့
ကောင်းနေတယ်...
မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ခုရောက်နေ
တာသူ့အခန်းလဲမဟုတ်...
မွေ့ယာကြီးကလဲအိစက်ညှက်ညောနေပြီး
ဂွမ်းကပ်ခြုံစောင်ကြီးကလဲနွေးနေတာပဲ...
ရှောင်ကျန့်သူ့လက်ကိုတစ်စုံတစ်ယောက်
ကကိုင်ထားသလိုခံစားရလို့ဘေးကိုကြည့်
လိုက်တော့ခုတင်ဘေးလေးမှာသူ့ရဲ့လက်
ကိုဆုပ်ကိုင်ထားပြီးအိပ်ပေျာ်နေတဲ့ရိပေါ်...
Advertisement
- In Serial59 Chapters
Game Dungeon
A recently deceased man finds himself imprisoned in a prismatic gem, confused and missing pieces of his memory he wishes to play video games, but to his horror, he is stuck in a world of sword and magic. Hello! I am the writer of Game Dungeon thanks for your feedback! Although my intentions were not to insult the reader I can see how someone would think that way. I have no plans to change it as of now and it's better to put it out there as a warning that I use a lot of words with similar meanings but are used very irregularly. Honestly speaking my English teacher was weird and a lot of words I use are more complicated than they need to be, but again something I was drilled into was not reusing words apart from "I".
8 169 - In Serial6 Chapters
Hail the King
When the common folk hear of the Hell King, they think of many different things"It is the king of monsters!" "A calamity unfolded that knows nothing but destruction" "The true pinnacle of hatred and wrath." "A savage demon that eats children" "It's no doubt the king of despair as well as every child's bed monster." However, when you ask those scholars of ages long past, they will answer "It is one of the many riddles of life, one that no man has yet solved." "It is a great question, one so great that you shouldn't ask." "I honestly don't know." "Truly child? Since youth have I dreamed of meeting it, and you expect me to fullfill such a task in my lifetime?" "Nobody truly has any evidence it is evil, yet at the mere mention of the name I tremble in fear." One thing is for sure. Nobody truly knows who said Hell King really is. Not the greatest of cultivators, the grandest of swordsmen nor the wisest of sages. Nobody even knows where the stories of the Hell King come from, and yet everybody knows them. This is a story about a broken man, a man cursed by the heavens, an enigma to the whole world, a ruler of a dead kingdom and a monster born out of despair. "I wish not for women, I wish not for gold nor do I wish for happiness. All I wish for is to be granted eternal rest."
8 177 - In Serial15 Chapters
Epoch of Ruin - (A GameLit Apocalypse)
It wasn't every day Cain was able to enjoy a relaxing drive through Montana after a vacation, even if the scenery was a bit on the bland side. It also wasn't every day he crashed into the side of a highway and got immediately beset upon by wolves. With every passing moment, Cain's understanding of the world unravels bit by bit, as strange books, fantastical powers, and bloodthirsty creatures become a part of a typical Tuesday afternoon. Cain must adjust to this new reality quickly, and lend a helping hand to those around him, lest the ever-increasing horde of monsters begin to win in their blossoming war against humanity. ~~~Updates Tuesday, Saturday ~~~ Cover art by insspirito, from pixabay.
8 105 - In Serial38 Chapters
Olympus: The Agency
Hundreds of years in the future, a government-backed black ops group clones people who died in the past to form a group of deniable assets to perform missions. Stripped of names, these people are granted codes to live by instead. Agent Zeus leads this group of dead people to survive in a universe they do not understand. But as time goes on, they must make difficult decisions just to get to the next peril.Sometimes death is preferred.
8 124 - In Serial46 Chapters
Trapped with My Brothers ✔
Lexi Houston, a sixteen-year-old genius student, lives an uneventful life in California, homeschooled by her mom. All that is about to change as Lexi is told, at concise notice, that she is being sent to Sydney, Australia, to attend university alongside her three elder overprotective brothers.
8 383 - In Serial26 Chapters
Slasher Oneshots
ᴀ ʙᴏᴏᴋ ғᴏʀ ᴀʟʟ ᴏғ ᴏᴜʀ ғᴀᴠᴏʀɪᴛᴇ sʟᴀsʜᴇʀs
8 100