《Cinderellaနဲ႔တူတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ》အပိုင္း - ၆
Advertisement
Zawgyi
"ရႊီ...ရႊီ...ရႊီ..."
( ေလခြၽန္သံပါေနာ္...😅😅 )
ရိေပၚဒီေန႔သူ႔ခ်စ္ခ်စ္ကေလးကိုသြားေတြ႔ဖို႔
ေသခ်ာ႐ိႈးစမိုးထုတ္ျပင္ဆင္ထားၿပီး
ေလေလးခြၽန္ရင္းမွန္ေ႐ွ႕မွာဆံပင္ကိုေဘး
တစ္ျခမ္းေစာင္းေလးသပ္ၿဖီးေနေလရဲ႕...
ၿပီးေတာ့ကားေလးေမာင္းထြက္လာၿပီး
Xiaoအိမ္ေတာ္ဘက္ထြက္လာခဲ့တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔တစ္ေယာက္မနက္ေစာေစာစီး
စီးဟင္းခ်က္စရာဝယ္ရန္ေစ်းကိုထြက္လာ
ခဲ့တယ္...
လိုအပ္တာေတြဝယ္ၿပီးလို႔ေစ်းကအျပန္
လမ္းမွာေဆးသမား၃ေယာက္နဲ႔တိုးပါေလ
ေရာ...
ေ႐ွာင္က်န္႔ဂ႐ုမစိုက္ပဲကိုယ့္လမ္းကို
ေလွ်ာက္လာတယ္...
ေဆးသမားေတြသူ႔ေ႐ွ႕ကပိတ္ရပ္လိုက္
ၿပီး...
ေဆးသမား ၁
"ေကာင္ေလးေနစမ္းပါအံုးကြ..."
ေဆးသမား ၂
"႐ုပ္ကေလးကခ်စ္စရာေလးပဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ကြၽန္ေတာ္ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သြားပါရေစ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ေဘးေ႐ွာင္သြားဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့
ေဆးသမား၁ေယာက္ကလက္ေကာက္
ဝတ္ကိုဖမ္းဆြဲလိုက္တယ္...
ေဆးသမား ၂
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အ့...နာတယ္လႊတ္ဗ်..."
ေ႐ွာင္က်န္႔လက္ကိုအတင္း႐ုန္းေပမဲ့
မလႊတ္ေပး...
ေဆးသမား ၃
"မင္းကိုယ္တို႔နဲ႔လိုက္ခဲ့ပါလား...
လံုးဝအပ်င္းေျပသြားေစရမယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"မလိုက္ဘူး...လႊတ္..."
ေဆးသမား ၁
"မလြယ္ေၾကာေလးပဲ...ငါတို႔ကလဲဒါမ်ိဳးမွ
ႀကိဳက္တာ..."
အဲ့အခ်ိန္မွာေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕လက္ကိုကိုင္ထား
တဲ့လက္ကိုတစ္စံုတစ္ေယာက္ကလာဆြဲ
ျဖဳတ္ၿပီးေနာက္ျပန္လိမ္ခ်ိဳးလိုက္တယ္...
ေဆးသမား ၂
"မင္းကဘာလဲဟ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ေမာ့ၾကည့္လိုက္ကာ...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အစ္ကို!!!..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ေရွာင္က်န္႔ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး...ရတယ္..."
အဲ့လိုေျပာလိုက္ေပမဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕လက္
ေကာက္ဝတ္မွာနီရဲတက္သြားတာကို
ရိေပၚျမင္လိုက္ရေတာ့ေဒါသေတြေပါက္ကြဲ
ထြက္သြားတယ္...
သူ႔ေ႐ွ႕ကေဆးသမား၃ေယာက္ကိုစူးရဲ
စြာၾကည့္လိုက္တယ္...
ေဆးသမား ၁
"ေဟ့...မင္းနဲ႔မဆိုင္ရင္ေဘးဖယ္ေနလိုက္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"မဖယ္ေတာ့ဘာလုပ္ခ်င္လဲ..."
ေဆးသမား ၁
"မဖယ္ေတာ့ထိုးတယ္ကြာ..."
ခ႐ုေလာက္အ႐ွိန္ႏႈန္းနဲ႔လက္သီးကရိေပၚ
မ်က္ႏွာေပၚကိုဝဲပ်ံလာေတာ့ရိေပၚလဲေလ
လိုအလ်င္ႏႈန္းနဲ႔ေ႐ွာင္႐ွားၿပီးအဲ့လက္သီး
ကိုျပန္ဖမ္းဆုပ္ကာေက်ာဘက္ကိုလိမ္ခ်
လိုက္ၿပီးေဆာင့္ကန္ေပးလိုက္တယ္...
က်န္တဲ့၂ေယာက္ကပါရိေပၚဆီေျပးဝင္
လာေတာ့တာေပါ့...
ရိေပၚလဲအသာေလးေ႐ွာင္႐ွားကာေအး
ေဆးေလးျပန္ခ်ေနတယ္...
ခနၾကာေတာ့ေဆးသမား၃ေယာက္လံုး
ေျမႀကီးကိုအိပ္ယာလုပ္ကာအိပ္ေပ်ာ္သြား
ၾကေလရဲ႕...
ေ႐ွာင္က်န္႔ရိေပၚအနားအေျပးေလးလာ
ကာ...
"အစ္ကိုဘာျဖစ္သြားေသးလဲ..."
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး..."
"ဘာမွမျဖစ္ဘူးလဲေျပာေသးတယ္လက္မွာ
ေသြးေတြနဲ႔ပါလား..."
"အာ...ခုနကဓားနဲ႔ထိုးတာကိုလက္နဲ႔ကာၿပီး
ေ႐ွာင္လိုက္တာ...႐ွပ္ထိရံုေလးပါ..."
"ကြၽန္ေတာ္ေဆးခန္းလိုက္ပို႔ေပးရမလား..."
"ရတယ္...ဘာမွမျဖစ္ဘူး..."
ေ႐ွာင္က်န္႔မ်က္ဝန္းမွာမ်က္ရည္ေတြဝဲတက္
လာတယ္...
"ေ႐ွာင္...ေ႐ွာင္က်န္႔...ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ..."
"အစ္ကိုကြၽန္ေတာ့္ကိုမကူညီရင္ဒီလိုျဖစ္မွာ
မဟုတ္ဘူး...ဟင့္...ခုေတာ့ကြၽန္ေတာ့္
ေၾကာင့္..."
"မငိုပါနဲ႔...မင္းေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး...
လမ္းလည္ေခါင္ႀကီးမွာမ႐ွက္ဘူးလာငိုေန
တာ..."
"မ႐ွက္ဘူးငိုမွာပဲ...အီးဟီး..."
ရိေပၚေျပာကမွအသံကပိုေတာင္က်ယ္
လာတယ္...
"အာ...မငိုပါနဲ႔ဆိုကြာ...အဲ့ဒါဆိုကိုယ့္ကို
၁ခုျပန္ကူညီေပးမလား..."
"ဟင့္...ေျပာ..."
"ဒီလက္ကိုမင္းကိုယ္တိုင္ေဆးထည့္ၿပီးပတ္တီး
စည္းေပးေလ..."
"ဟင့္...ဒါပဲလား..."
"ေနာက္မွကိုယ္အကူညီလိုအပ္ရင္ထပ္
ေတာင္းပါ့မယ္..."
"ခနေနအံုး...ဒီနားကစတိုးမွာေဆးနဲ႔ပတ္တီး
သြားဝယ္လိုက္အံုးမယ္...ဟိုနားကခံုတန္း
ေလးမွာထိုင္ေစာင့္ေနေနာ္..."
မ်က္ႏွာေပၚကမ်က္ရည္ေတြႏွပ္ေတြကို
သုတ္ကာေျပာလိုက္တယ္...
"အင္း..."
ေ႐ွာင္က်န္႔အနီးနားကစတိုးဆိုင္သြားကာ
ေဆးပစၥည္းေတြဝယ္ၿပီးျပန္ေရာက္လာခဲ့
တယ္...
"လက္ေပး..."
ရိေပၚလက္ကေလးကမ္းေပးလိုက္တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔အရက္ျပန္ဘူးကိုအဖံုးဖြင့္ၿပီး
ရိေပၚဒဏ္ရာေပၚကိုေလာင္းခ်လိုက္တယ္...
"အ့...စပ္တယ္...ျဖည္းျဖည္း..."
"ဘာခုမွေအာ္ေနတာလဲ...ခုနကၾကေတာ့
သူမဟုတ္သလိုပဲတိုက္ခိုက္ေနတာ...
အဲ့တုန္းကမနာဘူးလား..."
"အဲ့တုန္းကေသြးပူေနတုန္းမို႔ေလကြာ...
ခုေသြးေအးသြားေတာ့နာလာသလိုပဲ..."
"ခနေလးေအာင့္ခံလိုက္...ေနာက္မို႔ဆိုပိုးေတြ
ဘာေတြဝင္လိမ့္မယ္..."
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာဝန္ေလးခင္ဗ်..."
"မရြဲ႔ပါနဲ႔...ကြၽန္ေတာ္ဆရာဝန္မဟုတ္ေပမဲ့
အဲ့ေလာက္ေတာ့သိပါတယ္..."
ေျပာရင္းလုပ္ေပးရင္းနဲ႔ပဲလက္ကပတ္တီး
စည္းလို႔ျပ္ီးသြားေလၿပီး...
ရိေပၚသူ႔လက္သူၾကည့္ရင္း...
"ပတ္တီးစည္းထားေပးတာေလးကလွ
လိုက္တာ...ေနာက္တစ္ခါဒဏ္ရာရရင္မင္း
ကိုပတ္တီးလာစည္းခိုင္းရမယ္..."
"မေျပာေကာင္း မဆိုေကာင္း...
လြယ္ပါေစ ဖယ္ပါေစ...
အစ္ကိုကလဲအဲ့လိုမေျပာရဘူးေလ..."
"ကိုယ္ကသေဘာေျပာတာပါ..."
ဝန္းခ်င္
"ေ႐ွာင္က်န္႔!!!..."
အေဝးကေနငွက္ဆိုးထိုးသံနဲ႔ေအာ္ေခၚသံ
ၾကားလို႔၂ေယာက္သားလွည့္ၾကည့္လိုက္
ၾကတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟမ္...မမ..."
ဝန္းခ်င္
"နင္ကအိမ္မျပန္ေသးပဲဒီမွာအေလလိုက္ေန
တယ္ေပါ့ေလ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕နားရြက္ပါးပါးေလးကိုအေသ
ဆြဲကာေျပာလိုက္တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အ့...မမနာတယ္..."
ရိေပၚခ်က္ခ်င္းေ႐ွာင္က်န္႔နားကိုဆြဲထားတဲ့
ဝန္းခ်င္ရဲ႕လက္ကိုဆြဲလိုက္ၿပီး...
ဝမ္ရိေပၚ
"လႊတ္စမ္း..."
ဝန္းခ်င္
"နင္နဲ႔ဘာဆိုင္လို႔..."
ဝန္းခ်င္မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာျကည့္မိမွရိေပၚ
မွန္းသိသြားေတာ့...
ဝန္းခ်င္
"ကိုကိုရိေပၚပါလား...ခ်င္ခ်င္လက္နာေနၿပီ
ေလလႊတ္ေပးပါအံုး..."
ခ်က္ခ်င္းအသံကခြၽဲပစ္သြားပါေလေရာ...
ဝမ္ရိေပၚ
"မင္းအရင္ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုလႊတ္ေပး..."
ဝန္းခ်င္
"လႊတ္ၿပီ...လႊတ္ၿပီ..."
မလႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်င္နဲ႔လႊတ္ေပးလိုက္တယ္...
အဲ့ေတာ့မွရိေပၚလဲသူ႔လက္ကိုလႊတ္ေပး
လိုက္တယ္...
ဝန္းခ်င္
"ကိုကိုဘယ္လာတာလဲဟင္...
ခ်င္ခ်င့္ဆီလာတာလား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟမ္...အင္းလမ္းၾကံဳလို႔..."
ဝန္းခ်င္
"အိမ္သြားၾကမယ္ေလ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"မအားဘူး...သြားစရာ႐ွိေသးတယ္..."
ဝန္းခ်င္
"aww...ဟုတ္လား...သြားစရာ႐ွိေသးတာ
ေတာင္ခ်င္ခ်င့္ဆီတကူးတကလာတယ္
ဆိုေတာ့...အဟိ..."
ခႏၶာကိုယ္ကုိတြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြးၿပီး
ေျပာေနလိုက္တာမုန္႔ႀကိဳးလိမ္ကေတာင္
ဘြားေအေခၚရမဲ့အျဖစ္...
ဝမ္ရိေပၚ
"တကူးတကလာတာမဟုတ္ပါဘူး...
ေပးစရာ႐ွိလို႔..."
Advertisement
ဝန္းခ်င္
"ဘာေပးမလို႔လဲဟင္...ခ်င္ခ်င္ဘာမွမလို
အပ္ပါဘူး..."
##ေရႊလား...ေငြလား...စိန္လား...
ျမန္ျမန္ေပးပါေတာ့...##
(ေပးလိမ့္မယ္ေဟ့ဒညင္းသီးစားရည္စိမ္
၂လံုး...😏😏😏)
ဝမ္ရိေပၚ
"သဘက္ခါကိုယ့္ေမြးေန႔ပါ...
အဲ့ဒါလာဖိတ္တာေရာ့ဒီမွာဖိတ္စာ..."
ဝန္းခ်င္
"aww...ေမြးေန႔ဖိတ္စာပဲ..."
မွန္းခ်က္နဲ႔ႏွမ္းထြက္မကိုက္ေတာ့မ်က္ႏွာ
ကိုမနဲႀကိဳးစားျပံဳးျပလိုက္ရတယ္...
ဝမ္ရိေပၚ
"ေ႐ွာင္က်န္႔...မင္းလဲလာရမယ္ေနာ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ဝန္းခ်င္ကိုမ်က္ႏွာရိပ္ၾကည့္လိုက္
ေတာ့သူ႔ကိုစားမတတ္ဝါးမတတ္ျပန္ၾကည့္
ေနေလတယ္...
အဲ့ေလာက္ဆိုသိပါၿပီေလ...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ကြၽန္ေတာ္မအားလို႔မလာေတာ့ပါဘူး..."
ဝမ္ရိေပၚ
"မရဘူးလာကိုလာရမယ္..."
ဝန္းခ်င္
"သူမွမလာခ်င္တာထားလိုက္ပါ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"လာတဲ့အထိကိုေမ်ွာ္ေနမွာမင္းလာမွကိုယ္
ကိတ္မုန္႔ခြဲမွာေနာ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"....."
ဝန္းခ်င္
"ဟဲ့...လာခဲ့မယ္လို႔ေျပာလိုက္ေလ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္...ကြၽန္ေတာ္လာခဲ့ပါ့မယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ေမွ်ာ္ေနမယ္ေနာ္...ဆက္ဆက္လာခဲ့ရ
မယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"အဲ့ဒါဆိုကိုယ္သြားၿပီ..."
ရိေပၚမလွမ္းမကမ္းမွာရပ္ထားတဲ့သူ႔ရဲ႕ကား
ဆီျပန္သြားၿပီးကားေမာင္းကာထြက္သြား
တယ္...
ဝန္းခ်င္
"ဟဲ့...နင္နဲ႔ကိုကိုကဘယ္လိုကေနသိသြား
ရတာလဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟို...ဟို၁ခါသားကိုအိမ္ျပန္လိုက္ပို္႔ေပး
နာအစ္ကိုရိေပၚပါမမ..."
ဝန္းခ်င္
"နင္တို႔ကအဲ့တုန္းထဲကသိေနၾက
တာလား...ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး...
လာအိမ္ျမန္ျမန္ျပန္ၿပီးေမြးေန႔သြားဖို႔အဝတ္
စားလွလွေလးသြားခ်ဳပ္ရမယ္..."
__________
ဒီေန႔ရိေပၚရဲ႕အသက္၂၀ျပည့္တဲ့ေမြးေန႔...
ေ႐ွာင္က်န္႔ခါတိုင္းထက္ပိုေစာေစာႏိုးေန
ကာအိမ္ေတာ္ႀကီးမွာ႐ွိတဲ့အလုပ္ေတြအား
လံုးကိုတစ္ခုမက်န္ေသခ်ာလုပ္ထားတယ္...
အဲ့ဒါမွညၾကရင္ရိေပၚရဲ႕ေမြးေန႔ပြဲကိုသြား
လို႔ရမွာေလ...
ညေနမေစာင္းခင္မွာပဲအလုပ္ေတြအကုန္
လံုးၿပီးစီးသြားခဲ့တယ္...
ဟိုသားမိ၂ေယာက္မွာေတာ့အဝတ္စား
ေရြးရင္နဲ႔အလုပ္႐ႈပ္ေနၾကတာေပါ့...
ဘယ္ဟာေလးဝတ္ရင္ဘယ္လ္ိုလွမလဲ
ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့...
ဒါေပမဲ့လဲဘယ္ဟာဝတ္ဝတ္ဒုန္ရင္းက
ဒုန္ရင္းပါပဲ...
က်ီးကန္းကိုေရခ်ိဳးေပးလို႔အသားမျဖဴ လာ
သလိုေပါ့...
ေ႐ွာင္က်န္႔လဲအလုပ္ေတြၿပီးစီးသြားေတာ့
ေမြးေန႔ပြဲသြားရန္ေရမိုးခ်ိဳးသန္႔စင္ၿပီး
အဝတ္စားလဲလိုက္တယ္...
သူ႔မွာဝတ္ေကာင္းစားလွမ႐ွိေပမဲ့သူ႔ရဲ႕
ရွိတဲ့အဝတ္စားကိုပဲနဲနဲပါးပါးျပန္ျပင္ၿပီး
ဝတ္လိုက္တယ္ေလ...
ဘာမွသိပ္ျပင္ဆင္မႈမ႐ွိပဲနဲ႔ေတာင္အရမ္း
ကိုၿပီးျပည့္စံုလြန္းေနတဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔...
ဝန္းေမေအာ္
"သမီးေရ...ဝန္းခ်င္သြားၾကမယ္ေလ..."
ဝန္းခ်င္
"ဟုတ္ကဲ့အေမ..."
ေအာက္ထပ္ကအသံၾကားတာနဲ႔ေ႐ွာင္က်န္႔
လဲအလ်င္စလိုေျပးဆင္းလာခဲ့တယ္...
ဟိုသားမိ၂ေယာက္ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုၾကည့္
လိုက္ၿပီး...
ဝန္းေမေအာ္
"အဲ့ဒီအဝတ္စားေတြဝတ္ၿပီးနင္ကဘယ္
သြားမလို႔လဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"သားလဲေမေမေလးတို႔နဲ႔လိုက္မလို႔ေလ..."
ဝန္းေမေအာ္
"ငါ့သမက္ေလာင္းေလးရိေပၚရဲ႕ေမြးေန႔ပြဲကို
မင္ကဘာကိစၥလိုက္မွာလဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အစ္ကိုဖိတ္ထားလို႔ပါေမေမေလး..."
ဝန္းေမေအာ္
"သူမ်ားကနင့္ကိုဖိတ္တိုင္းသြားစရာလား...
အဝတ္ကလဲစုတ္ျပတ္သပ္ေနတာပဲ...
လိုက္ၿပီးအ႐ွက္ခြဲမလို႔လား..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဒါေပမဲ့မမေျပာေတာ့..."
ဝန္းခ်င္
"ငါဘာေျပာလို႔လဲ...နင္ဟာေလအျမဲနင့္
အျပစ္ကိုသူမ်ားအျပစ္အရမ္းလုပ္ခ်င္တာ...
နင္အဲ့ေမြးေန႔ကိုမသြားေတာ့ေကာဘာထူး
သြားမွာမို႔လို႔လဲ...နင္သြားမွကိုကိုရဲ႕သိကၡာ
က်မွာသိရဲ႕လား..."
ႏွာေခါင္းမီးေတာက္ကာေ႐ွာင္က်န္႔ကို
တႏွာမ်က္လံုးနဲ႔လွမ္းၾကည့္ေနတဲ့ဝန္းေခ်ာင္
ကေနၿပီး...
ဝန္းေခ်ာင္
"အေမတို႔ကြၽန္ေတာ္မလိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ဗ်ာ..."
အိမ္မွာေမေအာ္နဲ႔ဝန္းခ်င္မ႐ွိေတာ့ရင္သူ
ေ႐ွာင္က်န္႔နဲ႔၂ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့မွာေလ...
အဲ့ေတာ့မွေခြးက်င့္ေခြးၾကံၾကံဖို႔စဥ္းစား
ထားတာ...
အၾကံမေအာင္ျမင္တာကခက္...
ဝန္းေမေအာ္
"လိုက္ခဲ့စမ္းပါ...၁မိသားစုလံုးသြားမွျဖစ္မွာ
ေပါ့...ခုဟာကနင့္ေယာက္ဖျဖစ္လာမဲ့သူရဲ႕
ေမြးေန႔ေနာ္..."
ဆြဲေခၚသြားခံရပါၿပီ...
အိမ္တံခါးမႀကီးမပိတ္ခင္လွမ္းေအာ္ေျပာ
လိုက္ေသး...
ဝန္းေမေအာ္
"ေ႐ွာင္က်န္႔...နင္ဒီညဘယ္မွသြားဖို႔စိတ္မကူး နဲ႔ေနာ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ဘာမွျပန္မေျပာ...
ခုနကေနရာမွာပဲလက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါ
ေအာင္ဆုပ္ထားရင္းမ်က္ရည္ေတြလဲစီးက်
ကာမတ္တပ္ရပ္ေနဆဲပင္...
_________________________________
အပိုင္း ၇............ေမွ်ာ္
Unicode
"ရွှီ...ရွှီ...ရွှီ..."
( လေချွန်သံပါနော်...😅😅 )
ရိပေါ်ဒီနေ့သူ့ချစ်ချစ်ကလေးကိုသွားတွေ့ဖို့
သေချာရှိုးစမိုးထုတ်ပြင်ဆင်ထားပြီး
လေလေးချွန်ရင်းမှန်ရှေ့မှာဆံပင်ကိုဘေး
တစ်ခြမ်းစောင်းလေးသပ်ဖြီးနေလေရဲ့...
ပြီးတော့ကားလေးမောင်းထွက်လာပြီး
Xiaoအိမ်တော်ဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်...
ရှောင်ကျန့်တစ်ယောက်မနက်စောစောစီး
စီးဟင်းချက်စရာဝယ်ရန်ဈေးကိုထွက်လာ
ခဲ့တယ်...
လိုအပ်တာတွေဝယ်ပြီးလို့ဈေးကအပြန်
လမ်းမှာဆေးသမား၃ယောက်နဲ့တိုးပါလေ
ရော...
ရှောင်ကျန့်ဂရုမစိုက်ပဲကိုယ့်လမ်းကို
လျှောက်လာတယ်...
ဆေးသမားတွေသူ့ရှေ့ကပိတ်ရပ်လိုက်
ပြီး...
ဆေးသမား ၁
"ကောင်လေးနေစမ်းပါအုံးကွ..."
ဆေးသမား ၂
"ရုပ်ကလေးကချစ်စရာလေးပဲ..."
ရှောင်ကျန့်
"ကျွန်တော်ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွားပါရစေ..."
ရှောင်ကျန့်ဘေးရှောင်သွားဖို့ကြိုးစားတော့
ဆေးသမား၁ယောက်ကလက်ကောက်
ဝတ်ကိုဖမ်းဆွဲလိုက်တယ်...
ဆေးသမား ၂
"ဘယ်သွားမလို့လဲ..."
ရှောင်ကျန့်
"အ့...နာတယ်လွှတ်ဗျ..."
ရှောင်ကျန့်လက်ကိုအတင်းရုန်းပေမဲ့
မလွှတ်ပေး...
ဆေးသမား ၃
"မင်းကိုယ်တို့နဲ့လိုက်ခဲ့ပါလား...
လုံးဝအပျင်းပြေသွားစေရမယ်..."
ရှောင်ကျန့်
"မလိုက်ဘူး...လွှတ်..."
ဆေးသမား ၁
"မလွယ်ကြောလေးပဲ...ငါတို့ကလဲဒါမျိုးမှ
ကြိုက်တာ..."
အဲ့အချိန်မှာရှောင်ကျန့်ရဲ့လက်ကိုကိုင်ထား
တဲ့လက်ကိုတစ်စုံတစ်ယောက်ကလာဆွဲ
ဖြုတ်ပြီးနောက်ပြန်လိမ်ချိုးလိုက်တယ်...
ဆေးသမား ၂
"မင်းကဘာလဲဟ..."
ရှောင်ကျန့်မော့ကြည့်လိုက်ကာ...
ရှောင်ကျန့်
"အစ်ကို!!!..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ရှောင်ကျန့်ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ..."
ရှောင်ကျန့်
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး...ရတယ်..."
အဲ့လိုပြောလိုက်ပေမဲ့ရှောင်ကျန့်ရဲ့လက်
ကောက်ဝတ်မှာနီရဲတက်သွားတာကို
ရိပေါ်မြင်လိုက်ရတော့ဒေါသတွေပေါက်ကွဲ
ထွက်သွားတယ်...
သူ့ရှေ့ကဆေးသမား၃ယောက်ကိုစူးရဲ
စွာကြည့်လိုက်တယ်...
ဆေးသမား ၁
"ဟေ့...မင်းနဲ့မဆိုင်ရင်ဘေးဖယ်နေလိုက်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"မဖယ်တော့ဘာလုပ်ချင်လဲ..."
ဆေးသမား ၁
"မဖယ်တော့ထိုးတယ်ကွာ..."
ခရုလောက်အရှိန်နှုန်းနဲ့လက်သီးကရိပေါ်
မျက်နှာပေါ်ကိုဝဲပျံလာတော့ရိပေါ်လဲလေ
လိုအလျင်နှုန်းနဲ့ရှောင်ရှားပြီးအဲ့လက်သီး
ကိုပြန်ဖမ်းဆုပ်ကာကျောဘက်ကိုလိမ်ချ
လိုက်ပြီးဆောင့်ကန်ပေးလိုက်တယ်...
ကျန်တဲ့၂ယောက်ကပါရိပေါ်ဆီပြေးဝင်
လာတော့တာပေါ့...
ရိပေါ်လဲအသာလေးရှောင်ရှားကာအေး
ဆေးလေးပြန်ချနေတယ်...
ခနကြာတော့ဆေးသမား၃ယောက်လုံး
မြေကြီးကိုအိပ်ယာလုပ်ကာအိပ်ပျော်သွား
ကြလေရဲ့...
ရှောင်ကျန့်ရိပေါ်အနားအပြေးလေးလာ
ကာ...
"အစ်ကိုဘာဖြစ်သွားသေးလဲ..."
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..."
"ဘာမှမဖြစ်ဘူးလဲပြောသေးတယ်လက်မှာ
သွေးတွေနဲ့ပါလား..."
"အာ...ခုနကဓားနဲ့ထိုးတာကိုလက်နဲ့ကာပြီး
ရှောင်လိုက်တာ...ရှပ်ထိရုံလေးပါ..."
"ကျွန်တော်ဆေးခန်းလိုက်ပို့ပေးရမလား..."
"ရတယ်...ဘာမှမဖြစ်ဘူး..."
ရှောင်ကျန့်မျက်ဝန်းမှာမျက်ရည်တွေဝဲတက်
လာတယ်...
"ရှောင်...ရှောင်ကျန့်...ဘာလို့ငိုနေတာလဲ..."
"အစ်ကိုကျွန်တော့်ကိုမကူညီရင်ဒီလိုဖြစ်မှာ
မဟုတ်ဘူး...ဟင့်...ခုတော့ကျွန်တော့်
ကြောင့်..."
"မငိုပါနဲ့...မင်းကြောင့်မဟုတ်ပါဘူး...
လမ်းလည်ခေါင်ကြီးမှာမရှက်ဘူးလာငိုနေ
တာ..."
"မရှက်ဘူးငိုမှာပဲ...အီးဟီး..."
ရိပေါ်ပြောကမှအသံကပိုတောင်ကျယ်
လာတယ်...
"အာ...မငိုပါနဲ့ဆိုကွာ...အဲ့ဒါဆိုကိုယ့်ကို
၁ခုပြန်ကူညီပေးမလား..."
"ဟင့်...ပြော..."
"ဒီလက်ကိုမင်းကိုယ်တိုင်ဆေးထည့်ပြီးပတ်တီး
စည်းပေးလေ..."
"ဟင့်...ဒါပဲလား..."
"နောက်မှကိုယ်အကူညီလိုအပ်ရင်ထပ်
တောင်းပါ့မယ်..."
"ခနနေအုံး...ဒီနားကစတိုးမှာဆေးနဲ့ပတ်တီး
သွားဝယ်လိုက်အုံးမယ်...ဟိုနားကခုံတန်း
လေးမှာထိုင်စောင့်နေနော်..."
မျက်နှာပေါ်ကမျက်ရည်တွေနှပ်တွေကို
သုတ်ကာပြောလိုက်တယ်...
"အင်း..."
ရှောင်ကျန့်အနီးနားကစတိုးဆိုင်သွားကာ
ဆေးပစ္စည်းတွေဝယ်ပြီးပြန်ရောက်လာခဲ့
တယ်...
"လက်ပေး..."
ရိပေါ်လက်ကလေးကမ်းပေးလိုက်တယ်...
ရှောင်ကျန့်အရက်ပြန်ဘူးကိုအဖုံးဖွင့်ပြီး
ရိပေါ်ဒဏ်ရာပေါ်ကိုလောင်းချလိုက်တယ်...
"အ့...စပ်တယ်...ဖြည်းဖြည်း..."
"ဘာခုမှအော်နေတာလဲ...ခုနကကြတော့
သူမဟုတ်သလိုပဲတိုက်ခိုက်နေတာ...
အဲ့တုန်းကမနာဘူးလား..."
"အဲ့တုန်းကသွေးပူနေတုန်းမို့လေကွာ...
ခုသွေးအေးသွားတော့နာလာသလိုပဲ..."
"ခနလေးအောင့်ခံလိုက်...နောက်မို့ဆိုပိုးတွေ
ဘာတွေဝင်လိမ့်မယ်..."
"ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာဝန်လေးခင်ဗျ..."
"မရွဲ့ပါနဲ့...ကျွန်တော်ဆရာဝန်မဟုတ်ပေမဲ့
အဲ့လောက်တော့သိပါတယ်..."
ပြောရင်းလုပ်ပေးရင်းနဲ့ပဲလက်ကပတ်တီး
စည်းလို့ြပ်ီးသွားလေပြီး...
ရိပေါ်သူ့လက်သူကြည့်ရင်း...
"ပတ်တီးစည်းထားပေးတာလေးကလှ
လိုက်တာ...နောက်တစ်ခါဒဏ်ရာရရင်မင်း
ကိုပတ်တီးလာစည်းခိုင်းရမယ်..."
"မပြောကောင်း မဆိုကောင်း...
လွယ်ပါစေ ဖယ်ပါစေ...
အစ်ကိုကလဲအဲ့လိုမပြောရဘူးလေ..."
"ကိုယ်ကသဘောပြောတာပါ..."
ဝန်းချင်
"ရှောင်ကျန့်!!!..."
အဝေးကနေငှက်ဆိုးထိုးသံနဲ့အော်ခေါ်သံ
ကြားလို့၂ယောက်သားလှည့်ကြည့်လိုက်
ကြတယ်...
ရှောင်ကျန့်
"ဟမ်...မမ..."
ဝန်းချင်
"နင်ကအိမ်မပြန်သေးပဲဒီမှာအလေလိုက်နေ
တယ်ပေါ့လေ..."
ရှောင်ကျန့်ရဲ့နားရွက်ပါးပါးလေးကိုအသေ
ဆွဲကာပြောလိုက်တယ်...
ရှောင်ကျန့်
"အ့...မမနာတယ်..."
ရိပေါ်ချက်ချင်းရှောင်ကျန့်နားကိုဆွဲထားတဲ့
ဝန်းချင်ရဲ့လက်ကိုဆွဲလိုက်ပြီး...
ဝမ်ရိပေါ်
"လွှတ်စမ်း..."
ဝန်းချင်
"နင်နဲ့ဘာဆိုင်လို့..."
ဝန်းချင်မျက်နှာကိုသေချာကြည့်မိမှရိပေါ်
မှန်းသိသွားတော့...
ဝန်းချင်
"ကိုကိုရိပေါ်ပါလား...ချင်ချင်လက်နာနေပြီ
လေလွှတ်ပေးပါအုံး..."
ချက်ချင်းအသံကချွဲပစ်သွားပါလေရော...
ဝမ်ရိပေါ်
"မင်းအရင်ရှောင်ကျန့်ကိုလွှတ်ပေး..."
ဝန်းချင်
"လွှတ်ပြီ...လွှတ်ပြီ..."
မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့လွှတ်ပေးလိုက်တယ်...
အဲ့တော့မှရိပေါ်လဲသူ့လက်ကိုလွှတ်ပေး
လိုက်တယ်...
ဝန်းချင်
"ကိုကိုဘယ်လာတာလဲဟင်...
ချင်ချင့်ဆီလာတာလား..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဟမ်...အင်းလမ်းကြုံလို့..."
ဝန်းချင်
"အိမ်သွားကြမယ်လေ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"မအားဘူး...သွားစရာရှိသေးတယ်..."
ဝန်းချင်
"aww...ဟုတ်လား...သွားစရာရှိသေးတာ
တောင်ချင်ချင့်ဆီတကူးတကလာတယ်
ဆိုတော့...အဟိ..."
ခန္ဓာကိုယ်ကိုတွန့်လိမ်ကောက်ကွေးပြီး
ပြောနေလိုက်တာမုန့်ကြိုးလိမ်ကတောင်
ဘွားအေခေါ်ရမဲ့အဖြစ်...
ဝမ်ရိပေါ်
"တကူးတကလာတာမဟုတ်ပါဘူး...
ပေးစရာရှိလို့..."
ဝန်းချင်
"ဘာပေးမလို့လဲဟင်...ချင်ချင်ဘာမှမလို
အပ်ပါဘူး..."
##ရွှေလား...ငွေလား...စိန်လား...
မြန်မြန်ပေးပါတော့...##
(ပေးလိမ့်မယ်ဟေ့ဒညင်းသီးစားရည်စိမ်
၂လုံး...😏😏😏)
ဝမ်ရိပေါ်
"သဘက်ခါကိုယ့်မွေးနေ့ပါ...
အဲ့ဒါလာဖိတ်တာရော့ဒီမှာဖိတ်စာ..."
ဝန်းချင်
"aww...မွေးနေ့ဖိတ်စာပဲ..."
မှန်းချက်နဲ့နှမ်းထွက်မကိုက်တော့မျက်နှာ
ကိုမနဲကြိုးစားပြုံးပြလိုက်ရတယ်...
ဝမ်ရိပေါ်
"ရှောင်ကျန့်...မင်းလဲလာရမယ်နော်..."
ရှောင်ကျန့်ဝန်းချင်ကိုမျက်နှာရိပ်ကြည့်လိုက်
တော့သူ့ကိုစားမတတ်ဝါးမတတ်ပြန်ကြည့်
နေလေတယ်...
အဲ့လောက်ဆိုသိပါပြီလေ...
ရှောင်ကျန့်
"ကျွန်တော်မအားလို့မလာတော့ပါဘူး..."
ဝမ်ရိပေါ်
"မရဘူးလာကိုလာရမယ်..."
ဝန်းချင်
"သူမှမလာချင်တာထားလိုက်ပါ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"လာတဲ့အထိကိုမျှော်နေမှာမင်းလာမှကိုယ်
ကိတ်မုန့်ခွဲမှာနော်..."
ရှောင်ကျန့်
"....."
ဝန်းချင်
"ဟဲ့...လာခဲ့မယ်လို့ပြောလိုက်လေ..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်...ကျွန်တော်လာခဲ့ပါ့မယ်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"မျှော်နေမယ်နော်...ဆက်ဆက်လာခဲ့ရ
မယ်..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"အဲ့ဒါဆိုကိုယ်သွားပြီ..."
ရိပေါ်မလှမ်းမကမ်းမှာရပ်ထားတဲ့သူ့ရဲ့ကား
ဆီပြန်သွားပြီးကားမောင်းကာထွက်သွား
တယ်...
ဝန်းချင်
"ဟဲ့...နင်နဲ့ကိုကိုကဘယ်လိုကနေသိသွား
ရတာလဲ..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟို...ဟို၁ခါသားကိုအိမ်ပြန်လိုက်ပို့်ပေး
နာအစ်ကိုရိပေါ်ပါမမ..."
ဝန်းချင်
"နင်တို့ကအဲ့တုန်းထဲကသိနေကြ
တာလား...ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး...
လာအိမ်မြန်မြန်ပြန်ပြီးမွေးနေ့သွားဖို့အဝတ်
စားလှလှလေးသွားချုပ်ရမယ်..."
__________
ဒီနေ့ရိပေါ်ရဲ့အသက်၂၀ပြည့်တဲ့မွေးနေ့...
ရှောင်ကျန့်ခါတိုင်းထက်ပိုစောစောနိုးနေ
ကာအိမ်တော်ကြီးမှာရှိတဲ့အလုပ်တွေအား
လုံးကိုတစ်ခုမကျန်သေချာလုပ်ထားတယ်...
အဲ့ဒါမှညကြရင်ရိပေါ်ရဲ့မွေးနေ့ပွဲကိုသွား
လို့ရမှာလေ...
Advertisement
- In Serial11 Chapters
Erased
Alone in a vast expanse of knowledge and void of any previous memory what else was I to do but learn? The world above awaited me, but down here it was all I could do to read about it, prepare for it. How long would it take for me to see my first of the Learned Races, or encounter my first monster? To simply see a [City Guard] or a [Warrior] maybe even a [Mage], even then I'd be sated no matter how basic the Class. I wanted to witness what I read about, the fantastical [Secret Stache] of a [Treasure Hunter] or a [Pickpocket] using [Deft Hands]. These were natural occurrences above, but alas, I was below. And this deep down, I'd see my first horror before seeing any mere monster. My escape were the books but soon I'd turn that knowledge into a real escape, I'd emerge from this dear library and claw my way above. But I'd need to prepare myself, I just didn't know how yet. So back to my books.
8 219 - In Serial9 Chapters
Decapod
Reagan was just the average marine biology intern, but he never expected to be drawn into a portal and wake up as one of the creatures who dwells in the ocean. Not only is this seemingly new world confusing and filled to the brim with predatory monsters, but it seems to have a system like an RPG! But Reagan's hopes of incredible powers are quickly destroyed when he makes the discovery that he is a custacean, and crustaceans are the only monsters who can't evolve or get abilities as they level up, the only thing they get is bigger. PS. this is my first story, i accept criticism.
8 84 - In Serial40 Chapters
lover • sapnap x oc
a wrong number situation mixed with a girl who believes in the smallest of cliches, with no exception to her own situation. sapnap! wrong number book! slow burn! what else could you want! ! any tw are formatted like this at the start of the correlating chapter (w the exclamation marks) !if sapnap says he is uncomfortable w this i will take it down !im gonna attempt to do regular updates once i pass my pre-written chapters but i am a student who works 5 days a week on top of school so bare w me LMAO
8 207 - In Serial7 Chapters
Jeremy's Guide on How to Survive a Zombie Apocalypse
My name is Jeremiah Jackson and I'm 16 years old. But you can call me Jeremy. I just wanna get some stuff out of the way. ZOMBIES HAVE TAKEN OVER THE WORLD AND I HAVE NO IDEA WHAT I'M DOING! Well, okay, I have a baseball bat. And I can swing it around, and hit zombies on the head. Yeah, I'm basically useless. But somehow, I've survived this long. So I decided to write a rule book on how future generations can live just a little bit longer in a world infested with zombies. That way, when my brain gets devoured, I will live on as my book will pass down my knowledge to future generations of apocolypse survivors. But I'm not gonna die yet, I have to actually write this book first. Anyway, let's get straight to the point. Here's are all my rules on how to survive a zombie apocalypse. Listen to my suggestions and you'll make a desolate, bleak world just a little bit better. Enjoy! Or don't, your choice.
8 160 - In Serial12 Chapters
For Justice
Years ago people started to develop superpowers in Japan for an unknown reason. At first, they were thought to be infected, but that didn't appear to be the case. Some saw it as the next step in human evolution and referred to them as a blessing. These individuals were often targetted and harassed for their "gifts" eventually things got out of hand and they started to form terrorist groups to fight back against the humans. In order to control this imbalance a superhero organization called Justice was formed. Justice is led by a rowdy woman named Yun and within the group lies Higashi an aspiring young man who has a strong determination to prove himself as the true leader of the group. The two often butt head and create inner conflict amongst themselves which makes stopping the criminals they fight that much harder. Follow them on their journey to promote safety and balance along the world and fight the opposing ideas of some of their greatest enemies while also trying to keep up their social life!
8 168 - In Serial12 Chapters
ICY YOU (ITZY) (Chaeryeong×Yuna) (YUCHAE)
Yuna loves going to the library almost everyday to study, one day she realise a girl sitting one table infront of her, studying. She sees her almost everyday.Soon, Yuna starts falling for her.
8 203
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
