《Cinderellaနဲ႔တူတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ》အပိုင္း - ၂ / ၃
Advertisement
Zawgyi
ရိေပၚေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕အနားကိုေရာက္ေတာ့
ဒူး၁ဖက္ေထာက္ကာထိုင္ခ်လိုက္ၿပီးသူ
ကိုင္လာတဲ့ပဝါအျဖဴ ေရာင္ေလးကိုကမ္း
ေပးလိုက္တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔သူ႔ကိုပဝါေလးေပးတဲ့သူကို
အံ့ျသစြာနဲ႔မ်က္ႏွာေလးေမာ့ၾကည့္လာ
တာေပါ့...
ငိုထားေတာ့မ်က္ဝန္းကမ်က္ရည္စေလး
ေတြနဲ႔လဲ့လဲ့ လဲ့လဲ့ျဖစ္ေနေတာ့တယ္...
အဲ့မ်က္ဝန္းေတြကရိေပၚကိုညႇိဳ႕ယူေနသ
လိုခံစားရတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ရိေပၚေပးတဲ့ပဝါေလးကိုယူ
ကာသူ႔မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္လိုက္ၿပီး
ရိေပၚကိုျပန္ေပးတယ္...
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်..."
ရိေပၚေငးၾကည့္ေနရင္းကေနေ႐ွာင္က်န္႔
အသံၾကားေတာ့မွ...
"အမ္...ရပါတယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ေဘးမွာသူပါထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး...
"မင္းမွာဘာေတြမ်ားစိတ္ညစ္စရာ႐ွိေနလို႔
လဲ..."
"ဒီလိုပဲေပါ့ဗ်ာ...လူတိုင္းမွာအေၾကာင္းကိုယ္
စီေတာ့႐ွိၾကတာပဲမလား..."
"မင္းကဒီနားမွာေနတာလား..."
"ဟုတ္...အစ္ကိုကေကာ..."
"ကိုယ္ေနတဲ့ေနရာကဒီနဲ႔နဲနဲေဝးတယ္...
ဒီဘက္ကိုေလညႇင္းခံဖို႔ခနထြက္လာခဲ့တာ
ေလ...ခုေတာ့ခန ခနလာခ်င္သြားၿပီ..."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."
"ဟို...ဒီေနရာရဲ႕ေနဝင္ဆည္းဆာအလွက
ၾကည့္လို႔ေကာင္းလို႔ပါ..."
##မင္းေလးကဒီရက္ကြက္မွာေနတယ္ဆို
ေတာ့မင္းနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ဒီကိုခန ခနလာရေတာ့
မွာေပါ့...##
"ဟုတ္တယ္ေနာ္...ကြၽန္ေတာ္ဆိုဒီကိုညေန
တိုင္းလာလာၿပီးေနမင္းႀကီးဝင္သြားတာ
ကိုၾကည့္ျဖစ္တယ္...ဘယ္ေတာ့ၾကည့္
ၾကည့္ ၾကည့္လို႔ကိုမဝဘူး..."
ရိေပၚေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုေငးရင္း...
"ဟုတ္ပ...ၾကည့္လို႔ကိုမဝဘူး...သူမ်ားေတြ
ျမင္မွာဆိုးလို႔အိပ္ကပ္ထဲေတာင္ထည့္ၿပီး
သိမ္းထားလိုက္ခ်င္တယ္..."
"အစ္ကိုကလဲ...အဲ့လိုမတြန္႔တိုေကာင္းဘူး
ေလ...ေကာင္းတဲ့အရာကိုသူမ်ားကိုလဲမ်ွေဝ
မွကိုယ္လဲေကာင္းတာျပန္ခံစားရမွာေပါ့..."
"ဟင့္အင္း...ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့အရာဆို
ဘယ္သူ႔ကိုမွမေပးခ်င္ဘူး...အဲ့အရာကို
မပိုင္ဆိုင္ရေသးရင္လဲမရရေအာင္ယူတတ္
တယ္..."
"အစ္ကိုကေလာဘႀကီးတာေပါ့..."
"အဲ့လိုေျပာလဲခံရမွာပဲ..."
"အစ္ကိုနဲ႔စကားေျပာရတာေကာင္းပါတယ္... ဒါေပမဲ့ကြၽန္ေတာ္ျပန္ရေတာ့မယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ထိုင္ေနရာကထလိုက္ကာေပေရ
ေနတဲ့ဖုန္ေတြကိုခါထုတ္လိုက္တယ္...
ရိေပၚလဲလိုက္ထလိုက္ၿပီး...
"ျပန္ေတာ့မလို႔လား...ခနေလာက္ေနလို႔မရ
ေတာ့ဘူးလား...ကိုယ္မင္းနဲ႔စကားေျပာ
ခ်င္ေသးလို႔ပါ..."
"ကြၽန္ေတာ္လဲေျပာခ်င္ပါတယ္...အိမ္ျပန္
ေနာက္က်ရင္ေမေမေလးကကြၽန္ေတာ့္ကို
႐ိုက္မွာ..."
"ကိုယ္တို႔ထပ္ေတြ႔ခြင့္႐ွိမလား..."
"မသိဘူးေလဗ်ာ...ေနာက္ၾကံဳရင္ၾကံဳမွာေပါ့..."
ေ႐ွာင္က်န္႔လွည့္ထြက္သြားေတာ့ရိေပၚ
လက္ေလးကိုလွမ္းဆြဲလို္က္တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔လွည့္ၾကည့္လာေတာ့...
"မင္းရဲ႕နာမည္ေလးသိခြင့္႐ွိမလား..."
"ဟုတ္...ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ေ႐ွာင္က်န္႔ပါ..."
"ေ႐ွာင္က်န္႔တဲ့လား..."
"ဟုတ္..."
"ကိုယ္မွတ္ထားလိုက္ပါ့မယ္..."
##ကိုယ့္ရဲ႕ႏွလံုးသားမွာေ႐ွာင္က်န္႔ဆိုတဲ့
နာမည္ေလးကိုထာဝရကဗ်ည္းမွတ္
ေက်ာက္တင္လိုက္ၿပီ...##
"အစ္ကို႔နာမည္လဲေျပာသြားအံုးေလ..."
"ကိုယ့္နာမည္က..."
ရိေပၚသူ႔နာမည္ေျပာမလို႔႐ွိေသးေ႐ွာင္က်န္႔
ေခါင္းေတြမူးတက္လာၿပီးခနၶာကိုယ္က
ယိုင္လာကာရိေပၚရင္ခြင္ဆီလဲက်သြား
ေတာ့တယ္...
ရိေပၚလဲေ႐ွာင္က်န္႔ကိုဖက္ထားၿပီ...
"ေ႐ွာင္က်န္႔...ေ႐ွာင္က်န္႔..."
ေခၚၾကည့္ေပမဲ့မရေတာ့ရိေပၚစိတ္ပူၿပီး
ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေန...
ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုေကာက္ေပြ႕လိုက္ကာသူ႔
ရဲ႕ကားဆီေပြ႔ေခၚသြားၿပီးကားေပၚတင္
ကာအနီးနားကေဆးရံုကိုေမာင္းသြား
ေတာ့တယ္...
--------------------
ဝမ္ရိေပၚ
"ဆရာ...သူ႔အေျခေနဘယ္လို႐ွိလဲမသိဘူး..."
ဆရာဝန္
"လူနာကအားနည္းၿပီးေမ့လဲသြားတာပါ...
ခနၶာကိုယ္မွာသၾကားဓာတ္လဲနည္းေန
တယ္...ဆရာအေၾကာေဆးေတာ့သြင္းေပး
ထားပါတယ္...ခနေနႏိုးလာလိမ့္မယ္...
မင္းကလူနာ႐ွင္လား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဗ်ာ...ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့..."
ဆရာဝန္
"မင္းရဲ႕ေကာင္ေလးကိုအာဟာရျပည့္ဝ
ေအာင္စားခိုင္းပါ...ပံုမွန္လဲအိပ္ခိုင္း...
ၾကည့္ရတာအအိပ္မမွန္အစားမမွန္ပံုပဲ...
ၾကာရင္ေရာဂါရလိမ့္မယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ...ကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာဂ႐ု
စိုက္လိုက္ပါ့မယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုသူ႔ေကာင္ေလးလို႔ေျပာလို႔
ဝမ္းသာလံုးဆို႔ေနတဲ့ရိေပၚ...
ဆရာဝန္
"ဆရာ့ကိုခြင့္ျပဳပါအံုးေနာ္...လူနာႏိုးလာ
ရင္ေဆးရံုဆင္းလို႔ရပါၿပီ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟုတ္ကဲ့...ေက်းဇူးပါဆရာ..."
ဆရာဝန္အခန္းထဲကေနထြက္သြားတယ္...
ရိေပၚေ႐ွာင္က်န္႔လွဲေနတဲ့ကုတင္ေဘးမွာ
ခံုေလး၁လံုးယူကာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး
ေ႐ွာင္က်န္႔မ်က္ႏွာေလးကိုေငးေမာေနမိ
တယ္...
"Ring..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ေဘာင္းဘီေဘးအိပ္ကပ္ထဲ
ကဖုန္းသံျမည္လာေတာ့ရိေပၚအိပ္ကပ္
ထဲကေနထုတ္ယူကာၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္မွာ "ေမေမေလး..." လို႔ေပၚ
လာတယ္....
ကိုင္လိုက္ၿပီး...
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟယ္လို..."
ဝန္းေမေအာ္
"ဟဲ့ေသနာေကာင္....ဘယ္အခ်ိန္႐ွိၿပီလဲ...
ခုခ်ိန္ထိအိမ္ျပန္မလာေသးဘူးလား...
အိမ္မွာဘာမွမခ်က္ရမျပဳတ္ရေသးဘူး...
ဒီခ်ိန္ထိမျပန္လာေသးရေအာင္နင့္ကိုယ္
နင္သူေဌးသားမ်ားမွတ္ေနလား..."
ဖုန္းထဲကေနငါးစိမ္းသည္အသံနဲ႔စပီကာ
ကြဲမထြက္ေအာ္ေနတဲ့ေမေအာ္ေၾကာင့္
ရိေပၚဖုန္းကိုနား နားကခြာလိုက္ရတယ္...
ဆက္နားေထာင္ေနရင္နားစည္ပါေပါက္
ထြက္သြားမလားမသိ...
ဝမ္ရိေပၚ
"ခန...ခနေနပါအံုး...ဖုန္းပိုင္႐ွင္ကေမ့လဲ
သြားလို႔ေဆးရံုေရာက္ေနပါတယ္..."
ဝန္းေမေအာ္
"ဘာ!!!ေဆးရံုေရာက္ေနတယ္...
ဒီေကာင္ေလးဘာမူယာမာယာေတြမ်ား
ေနျပန္ၿပီလဲမသိဘူး..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ကြၽန္ေတာ္ေဆးရံုနာမည္မက္ေဆ့ပို႔ေပး
လိုက္မယ္...အဲ့ဒီကိုလာခဲ့ေပးပါ..."
ဝန္းေမေအာ္
"အို...႐ႈပ္႐ႈပ္႐ွပ္႐ွပ္နဲ႔...မလာႏိုင္ပါဘူး...
ေဆးရံုစရိတ္လဲအကုန္မခံႏိုင္ဘူး...
သူ႔ဟာသူျပန္လာခ်င္လာ မလာခ်င္ေန
ေတာ့..."
"T....."
ဖုန္းခ်သြားတယ္...
ရိေပၚဖုန္းကိုေဘးနားကစားပြဲေလးေပၚ
တင္ထားလိုက္ၿပီးသူ႔ေ႐ွ႕ကေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕
လက္ကေလးကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္...
ၿပီးေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုဂ႐ုနာသက္တဲ့မ်က္
ဝန္းေတြနဲ႔ၾကည့္ရင္းလက္ဖမိုးေလးကို
ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္တယ္...
ခနၾကာေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ႏိုးလာခဲ့တယ္...
ႏိုးႏိုးခ်င္း႐ုတ္တရက္ထထိုင္လိုက္ေတာ့
ေခါင္းမူးသြားေတာ့တာေပါ့...
"လွဲေနပါအံုး..."
"မရဘူး...အိမ္ျမန္ျမန္ျပန္မွျဖစ္မယ္...
ဘယ္နနာရီ႐ွိၿပီလဲ..."
ရိေပၚသူ႔လက္ကနာရီကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး...
"ည၉နာရီ႐ွိၿပီ..."
"ဟင္...ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ...
အိမ္ကည၈နာရီခြဲဆိုျခံတံခါးေတြေကာ
အိမ္တံခါးေတြေကာအကုန္ပိတ္တာ...
ဒီညဘယ္မွာသြားအိပ္ရေတာ့မလဲ..."
"ကိုယ့္အိမ္မွာလိုက္အိပ္ပါလား..."
"ရပါတယ္ဗ်ာ...အစ္ကိုနဲ႔ကလဲခုမွေတြ႔ဖူး
တဲ့ဟာ...အားနာစရာႀကီး..."
"အဲ့ဒါဆိုမင္းဒီညဘယ္မွာအိပ္မွာလဲ..."
"မသိဘူး...ဟင့္...လမ္းေပၚမွာပဲ၁ညလံုး
ထိုင္ေနရေတာ့မယ္ထင္တယ္..."
"အဲ့ဒါေၾကာင့္ကိုယ့္အိမ္မွာလိုက္အိပ္ပါလို႔
ေျပာတာေပါ့..."
"အစ္ကို႔ကိုဒုကၡေပးသလိုျဖစ္ေနမွာဆိုး
တယ္..."
"အိမ္မွာကကိုယ္နဲ႔ကိုယ့္အေဖ၂ေယာက္
ထဲေနတာ...မင္း၁ညလိုက္အိပ္လိုက္ရံုနဲ႔
ဘာမွျဖစ္မသြားဘူး...လမ္းေပၚမွာ၁ညလံုး
ေနမွမင္းအတြက္အနၱရာယ္႐ွိမွာ..."
"အစ္ကိုကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာလို႔ကူညီေနရ
တာလဲ..."
Advertisement
"ကူညီခ်င္လို႔ေပါ့..."
"ဟမ္..."
"ဆရာဝန္ကမွာသြားတယ္...မင္းႏိုးလာရင္
ေဆးရံုကဆင္းလို႔ရပါၿပီတဲ့..."
"အာ...ေဆးရံုစရိတ္..."
"ကိုယ္အားလံုး႐ွင္းၿပီးပါၿပီ...ပူမေနနဲ႔..."
"ထပ္ၿပီးအားနာစရာျဖစ္ျပန္ၿပီ..."
"ေ႐ွာင္က်န္႔..."
"ဗ်ာ..."
"ကိုယ့္ကိုမိတ္ေဆြလိုသေဘာထားလား..."
ေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပတယ္...
"အဲ့ဒါဆိုရင္အားနာမေနနဲ႔ေလ...မိတ္ေဆြ
အခ်င္းခ်င္းကို...ခနေနခဲ့အံုး...
ေဆးရံုဆင္းဖို႔သြားေျပာလိုက္အံုးမယ္..."
"ဟုတ္ကဲ့..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ေဆးရံုကဆင္းၿပီးရိေပၚအိမ္
လိုက္လာခဲ့တယ္...
"တီ...တီ..."
ကားဟြန္းတီးသံ...
ျခံထဲကေနလူ၁ေယာက္အျမန္ျခံတံခါးလာ
ဖြင့္ေပးတယ္...
"ေရာက္ၿပီ...ဒါကိုယ့္အိမ္ပဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ကားေပၚကဆင္းလိုက္တယ္...
ရိေပၚလဲကားေပၚကဆင္းကာျခံတံခါးလာ
ဖြင့္ေပးတဲ့အလုပ္သမားကိုကားေသာ့ေပး
လိုက္ေတာ့အလုပ္သမားကရိေပၚကား
ကိုကားဂိုေထာင္ထဲကိုေမာင္းသြားတယ္...
"လာေလေ႐ွာင္က်န္႔ဝင္ၾကရေအာင္..."
"ဟုတ္ကဲ့..."
ေ႐ွာင္က်န္႔မဝံ့မရဲျဖစ္ေနတယ္...
"လာပါ..."
လက္ကိုအတင္းဆြဲကာအိမ္တံခါးမႀကီးကို
ဖြင့္ၿပီးဝင္လာခဲ့တယ္...
တံခါးမႀကီးဖြင့္ဖြင့္လိုက္ခ်င္းေ႐ွာင္က်န္႔
မ်က္လံုးမ်ားက်ိန္းသြားရေလာက္ေအာင္
အိမ္ႀကီးကႀကီးက်ယ္ခမ္းနားေတာက္ပ
လြန္းေနတယ္...
သူတို႔Xiaoအိမ္ေတာ္ႀကီးထက္ေတာင္
ပိုႀကီးၿပီးပိုလွေသးတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ေမး႐ိုးျပဳတ္က်မတတ္ပါးစပ္
အေဟာင္းသားနဲ႔အိမ္ႀကီးပတ္ပတ္လည္
ကိုေခါင္းဂ်ာလည္လွည့္ကာလိုက္ၾကည့္မိ
တယ္...
ရိေပၚအိမ္ထဲကိုဝင္ဝင္လာခ်င္းအိမ္အကူ
၁ေယာက္ကထြက္လာၿပီးႀကိဳဆိုတယ္...
အိမ္အကူ
"သခင္ေလးျပန္လာၿပီလား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"အင္း...ဒယ္ဒီေကာ..."
အိမ္အကူ
"သခင္ႀကီးစာဖတ္ခန္းထဲမွာ႐ွိပါတယ္
သခင္ေလး...ဒါနဲ႔သခင္ေလးသူက..."
မ်က္လံုးကေတာ့ရိေပၚေနာက္မွာအူတူတူ
ေလးရပ္ေနတဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔ဆီေရာက္လို႔
ေနတာေပါ့...
သူတို႔သခင္ေလးက၁ခါမွအိမ္ကိုဧည့္သည္
မေခၚလာဖူးဘူးေလ...
အိမ္အကူေ႐ွာင္က်န္႔ကိုမ်က္လံုးနဲ႔စပ္စုေန
မွန္းသိေတာ့...
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒါကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြပါ...ေနာက္ထပ္
ဘာထပ္သိခ်င္ေသးလဲ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"သားကအိမ္ကို၁ခါမွဧည့္သည္ေခၚမလာ
ဘူးေတာ့အထူးအဆန္းျဖစ္ေနမွာေပါ့...
အားစုလုပ္စရာ႐ွိတာသြားလုပ္ေတာ့..."
အိမ္အကူ
"ဟုတ္ကဲ့သခင္ႀကီး..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ျပန္လာၿပီလားသား..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟုတ္ဒယ္ဒီ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ဒီကဧည့္သည္ေတာ္ေလးနဲ႔လဲမိတ္ဆတ္
ေပးအံုးေလကြာ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒါကေ႐ွာင္က်န္႔ပါဒယ္ဒီ...ေ႐ွာင္က်န္႔
ဒါကကိုယ့္ဒယ္ဒီေလ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္ကဲ့...ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ေ႐ွာင္က်န္႔
ပါခင္ဗ်...ေတြ႔ရတာဝမ္းသာပါတယ္ဦး..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ဦးလဲေတြ႔ရတာဝမ္းသာပါတယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒယ္ဒီ...သားေ႐ွာင္က်န္႔ကိုအိမ္မွာညအိပ္
ခိုင္းမလို႔ဒယ္ဒီခြင့္ျပဳမယ္မလား..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"သားလုပ္သမွ်ကိစၥတိုင္းကိုဒယ္ဒီဘယ္
တုန္းကလိုက္ၿပီးပိတ္ပင္ဘူးလို႔လဲ...
သားေသဘာ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဟုတ္...အဲ့ဒါဆိုသားတို႔သြားနားေတာ့
မယ္ေနာ္..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ..."
ရိေပၚနဲ႔ေ႐ွာင္က်န္႔ ဒယ္ဒီဝမ္ကိုႏႈတ္
ဆတ္ကာအိမ္အေပၚထပ္ကိုတက္သြား
ၾကတယ္...
ဒယ္ဒီဝမ္ကေတာ့ျပံဳးျပံဳးႀကီးက်န္ခဲ့တာေပါ့...
ဝမ္က်ားေအာ္
"ငါ့သားေတာင္ထူးထူးဆန္းဆန္းအိမ္ကို
ဧည့္သည္ေတြဘာေတြေခၚလာလို႔ပါလား... အေနာက္ရပ္ကေနထြက္ေတာ့မွာပဲ...
ဒီေကာင္ေလးကသူ႔အတြက္ေတာ္ေတာ္
အေရးပါပံုရမယ္..."
------------------------------------------------------
အပိုင္း ၃..........👇👇👇
"မင္းဒီအခန္းမွာအိပ္လို႔ရတယ္...
ေရအရင္ခ်ိဳ းလိုက္အံုးေနာ္..."
"က်ြန္ေတာ့္မွာဒီဝတ္စံု၁ထည္ပဲပါတာေလ..."
"ခနေနအိမ္ေဒၚေလးယြမ္မင္းကိုအဝတ္စား
လာေပးလိမ့္မယ္..."
"အာ..."
"ထပ္ၿပီးအားနာအံုးမလို႔လား...ကိုယ့္ကို
သူစိမ္းလိုမဆက္ဆံပါနဲ႔..."
"ဟီး...ဟုတ္..."
"ကိုယ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္...၁ခုခုဆိုေခၚ
လိုက္ဒီအခန္းကကိုယ့္အခန္းပဲ..."
ေရွာင္က်န္႔နဲ႔ေဘးခ်င္းကပ္ရပ္အခန္းကိုညႊန္
ျပလိုက္တယ္...
"ဟုတ္...ေကာင္းေသာညပါအစ္ကို..."
"ေကာင္းေသာညပါ...ေရခ်ိဳးၿပီးရင္မအိပ္နဲ႔
အံုးေနာ္..."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."
"ၿပီးရင္သိလိမ့္မယ္...သြားနားေတာ့..."
ရိေပၚေျပာၿပီးထြက္လာခဲ႔တယ္...
ခနေနေတာ့အိမ္အကူ၁ေယာက္ေရာက္
လာၿပီးေရွာင္က်န္႔ကိုအဝတ္စားေတြလာ
ေပးတယ္...
အဝတ္စားေတြယူၿပီးကုတင္ေပၚခ်ထား
ကာေရခ်ိဳးမလို႔ျပင္တယ္...
ေရခိ်ဳးခန္းထဲဝင္ေတာ့ထပ္ၿပီးအ့ံၾသရျပန္
တယ္...
"ေရခိ်ဳးခန္းကလဲအက်ယ္ႀကီးပါလား...
ငါ့အိပ္ခန္းထက္ေတာင္၂ဆေလာက္
က်ယ္ေသးတယ္..."
ေရွာင္က်န္႔ေရေမႊးဆပ္ျပာေတြဘာေတြနဲ႔
ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့အဝတ္စားလဲလိုက္တယ္...
သူဝတ္တဲ႔အဝတ္စားေတြကရိေပၚဟာဆို
ေတာ့သူနဲ႔နဲနဲႀကီးေနတယ္...
ႊိရိေပၚခႏၶာကိုယ္နဲ႔ကြက္တိဆိုေပမဲ႔သူဝတ္
လိုက္ေတာ့T Shirtလက္ရွည္အျဖဴ ေလး
ကသူ႔အတြက္ႀကီးလို႔ေနတယ္...
နက္ျပာဂ်င္းေဘာင္းဘီေလးကရိေပၚနဲ႔
ေတာ့ေျခမ်က္စိအေပၚေရာက္ေပမဲ႔သူဝတ္
လိုက္ေတာ့ေျခမ်က္စိဖံုးသြားေတာ့တယ္...
အားလံုးကိုျခံဳကာၾကည့္ရင္ေတာ့အက်ီ ၤ
အပြေဘာင္းဘီအပြေလးနဲ႔အရမ္းခ်စ္စရာ
ေကာင္းေနတဲ႔အရုပ္ေလးပမာေပါ့...
အဝတ္လဲၿပီးလို႔ကုတင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္
ေတာ့ေမြ႔ယာႀကီးကအိစက္ေနၿပီးနစ္ဝင္
သြားေတာ့တယ္...
သူဒီလိုေမြ႔ယာႀကီးေပၚမွာဘယ္တုန္းက
အိပ္ခဲ႔မိမွန္းကိုမမွတ္မိေတာ့ပါဘူး...
ျပန္ေတြးလို႔လဲအေဟာင္းေတြကအသစ္
ျဖစ္လာမွာမွမဟုတ္တာ...
ေရွာင္က်န္႔ကုတင္ေပၚမွာလွဲၿပီးအနားယူေန
ရင္းေမြ႔ယာႀကီးကဇိမ္ရွိလြန္းေတာ့မ်က္လံုး
မ်ားေတာင္ေမွးဆင္းလာမိတယ္...
အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာပဲအိမ္အကူ၁ေယာက္ေရာက္
လာျပန္တယ္...
အိမ္အကူ
"ဧည့္သည္ေလး..."
ေရွာင္က်န္႔
"ဟုတ္ကဲ႔..."
အိမ္အကူ
"သခင္ေလးကဧည့္သည္ေလးကိုေအာက္
ထပ္ကိုဆင္းခဲ႔ဖို႔မွာလိုက္ပါတယ္..."
ေရွာင္က်န္႔
"ဟုတ္..."
ေရွာင္က်န္႔အိမ္အကူလမ္းျပတဲ႔ေနာက္ကို
လိုက္သြားတယ္...
ေအာက္ထပ္ကိုေရာက္ေတာ့ထမင္းစား
ခန္းဘက္ကိုဦးတည္သြားတယ္...
အိမ္အကူ
"ဧည့္သည္ေလးဒီဘက္ကိုႂကြပါ႐ွင့္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုထမင္းစားခန္းထဲကို
ဝင္သြားခိုင္းလိုက္ၿပီးအိမ္အကူျပန္ထြက္
လာခဲ့တယ္...
ထမင္းစားခန္းထဲကိုဝင္ေတာ့ျမင္လိုက္ရ
တဲ့အရာေၾကာင့္အိပ္ခ်င္စိတ္ေတာင္ေျပ
ေပ်ာက္သြားၿပီးမ်က္လံုးမ်ားျပဴ းက္ယ္ၾသား
ရတယ္...
ေလးေထာင့္စားပြဲ႐ွည္ႀကီးေပၚမွာစားစရာ
ေတြကိုအျပည့္ပဲ...
အနဲဆံုးလူ၁၀ေယာက္စားလို႔ေတာင္ကုန္
မြာမဟုတၻဴး...
အနံ႔ေလးေတြကလဲေမႊးႀကိဳင္ေနတာပဲ...
"ဒီမွာလာထိုင္..."
ရိေပၚသူ႔ကိုစားပြဲမွာဝင္ထိုင္ဖို႔ဖိတ္ေခၚလိုက္
တယ္...
"ဟုတ္...အစ္ကိုဒါေတြက..."
"မင္းအတြက္ျပင္ဆင္ထားတာေလ...
ဆရာဝန္ကမွာလိုက္တယ္မင္းကိုအာဟာ
ရျပည့္ဝေအာင္စားခိုင္းပါတဲ့..."
"ကြၽန္ေတာ္..."
"ျမန္ျမန္လာထိုင္ေလ...ကိုယ္စိတ္မ႐ွည္
တတ္ဘူးေနာ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔လက္အတင္းဆြဲၿပီးခံုမွာထိုင္
ခိုင္းလိုက္တယ္...
"အစ္ကိုေကာမစားဘူးလား..."
"မစားခ်င္လို႔..."
"ဒါေတြအကုန္ကြၽန္ေတာ္၁ေယာက္ထဲစား
ရျမာလား..."
"အင္း..."
"ဗ္ာ!!!...ဒါေတြသာအကုန္စားရရင္ဗိုက္
ေပါက္ထြက္ၿပီးေသသြားမွာေပါ့..."
"စတာပါ...မင္းစားႏိုင္သေလာက္ပဲစားပါ..."
"အစ္ကိုလဲတူတူစားေလ..."
"မစားခ်င္ေသးလို႔ပါ..."
"အစ္ကိုမစားရင္ကြၽန္ေတာ္လဲမစားေတာ့
ဘူး..."
ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူကာေျပာလိုက္ေတာ့
ရိေပၚသူ႔ေ႐ွ႕ကယုန္ေပါက္ေလးကိုအသဲ
ယားလာေတာ့တာေပါ့...
အဲ့ဒီႏႈတ္ခမ္းဆူဆူေလးကိုဆြဲၿပီးဖက္နမ္း
ခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္မိတယ္...
"ဟုတ္ပါၿပီ...စားပါ့မယ္..."
ရိေပၚလဲခံု၁လံုးမွာဝင္ထိုင္ၿပီး၂ေယာက္
သားစားၾကေသာက္ၾကတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔တူနဲ႔ဇြန္းကိုေကာက္ကိုင္ၿပီး...
"အစၠို ကြၽန္ေတာ္စားၿပီေနာ္..."
"စားပါဗ္ာ...စားပါ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔သူ႔ေ႐ွ႕မွာ႐ွိတဲ့စားစရာေတြကို
ဟို၁ခုဆြဲစားလိုက္ဒီ၁ခုဆြဲယူစားလိုက္နဲ႔
ၿမိန္ရည္႐ွက္ရည္ကိုစားေနတာ...
ဒီလိုမ်ိဳးစားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြကို
ဝဝလင္လင္အားပါးတရမစားခဲ့ရတာ
ေတာင္ၾကာခဲ့ၿပီေလ...
ရိေပၚကေတာ့ဟိုတို႔ဒီတို႔နဲ႔ပဲေ႐ွာင္က်န္႔စား
တာကိုၾကည့္ေနမိတယ္...
"လူေကာင္ေသးသေလာက္စားႏိုင္လွခ်ည္
လား..."
"ဟီး...အရမ္းစားေကာင္းလို႔..."
အဲ့လိုေျပာၿပီးဆက္စားေနတယ္...
ပလုတ္ပေလာင္းနဲ႔စားေနတာကေလးေလး
၁ေယာက္လိုပဲ...
ပါးစပ္ေဘးေတြမွာလဲေပက်ံလို႔...
ေနာက္ဆံုးေတာ့နင္ပါေလေရာ...
"ျဖည္းျဖည္းစားေလဘယ္သူမွလုမစားပါဘူး... ခုေတာ့နင္ၿပီမလား...."
ရိေပၚဖန္ခြက္ထဲေရငွဲ႔ၿပီးေရွာင္က်န္႔ကိုေပး
လိုက္ေတာ့ယူၿပီးေသာက္ခ်လိုက္တယ္...
ေရကိုေမာ့ကာအေလာတႀကီးေသာက္
ခ်လိုက္ေတာ့ႏႈတ္ခမ္းေဘးကေရ
စက္ေလးေတြကစီးက်လာၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔
ရဲ႕ေက်ာ့႐ွင္းလွတဲ့လည္တိုင္ေလးဆီသို႔
ဦးတည္သြားတယ္...
ရိေပၚၾကည့္ေနရင္းနဲ႔သေတြးမ်ိဳခ်မိ
သြားၿပီးျမန္ျမန္မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ရတယ္...
"အား...စားလို႔လဲေကာင္းေသာက္လို႔လဲ
ေကာင္းဗိုက္လဲျပည့္သြားၿပီ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔သူ႔ဗိုက္သူလက္နဲ႔ပြတ္ရင္းေျပာ
လိုက္တယ္...
စားႏိုင္ခ်က္ကေတာ့လူ၁၀ေရာက္စာ
စားစရာေတြကိုသူစားလိုက္တာကုန္လု
နီးပါးကိုျဖစ္သြားေတာ့တယ္...
တစ္႐ွဴ းဘူးေလးထဲကတစ္႐ွဴ းတစ္ရြက္
ကိုထုတ္ယူလိုက္ၿပီးပါးစပ္ကိုသုတ္လိုက္
တယ္...
ဒါေပမဲ့ႏႈတ္ခမ္းနားမွာင႐ုတ္သီးဖက္ေလး
ကကပ္က်န္ေနျပန္ေရာ...
ရိေပၚၾကည့္ကာရီမိတယ္...
"ဘာရီတာလဲ..."
"သုတ္တာမေျပာင္ေသးဘူး..."
"ဟုတႅား..."
ေ႐ွာင္က်န္႔တစ္႐ွဴ းနဲ႔ထပ္သုတ္တယ္...
သူသုတ္တာတစ္ေနရာ...
ေပေနတာကတစ္ေနရာ...
ရိေပၚတစ္႐ွဴ းေနာက္တစ္ရြက္ထုတ္ယူ
လိုက္ၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔အနားကပ္လာကာ...
"လာ...ကိုယ္သုတ္ေပးမယ္..."
"ရပါတယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ရိေပၚလက္ထဲကတစ္႐ွဴ းကို
ယူဖို႔ျပင္လိုက္ေပမဲ့ရိေပၚရဲ႕လက္ကိုကိုင္
မိသြားတယ္...
ရိေပၚကလဲအေ႐ွ႔တိုးလာခ်ိန္၂ေယာက္
သားအၾကည့္ခ်င္းဆံုမိသြားတယ္...
ရိေပၚရင္ဘက္ထဲမွာေဗ်ာက္အိုးေတြမီး႐ွဴ း
မီးပန္းေတြထေပါက္ကြဲလို႔လာေတာ့တာ
ေပါ့...
ေ႐ွာင္က်န္႔လဲထိုနည္းတူစြာ...
သူ႔ရဲ႕ရင္ဘက္ထဲကိုဘာမွန္းမသိတဲ့
ခံစားခ်က္လိႈင္း၁ခုကျဖတ္သြားခဲ့တယ္...
မလႈပ္မယွက္ၾကည့္ေနမိၾကရင္းခနေနမွ
၂ေယာက္သားသတိျပန္ဝင္ကာျမန္ျမန္
စကားလႊဲလိုက္ၾကတယ္...
"မင္းစားၿပီးၿပီမလား...ကိုယ္ဒါေတြသိမ္းခိုင္း
လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္..."
"အိမ္အကူေတြ...ဒါေတြလာသိမ္းၾကေတာ့..."
အိမ္အကူမ်ား
"ဟုတ္ကဲ့သခင္ေလး..."
ရိေပၚအသံၾကားမွအိမ္အကူမ်ားထမင္းစား
ခန္းထဲျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ဝင္ေရာက္လာၾက
ၿပီးစားပြဲေပၚကပန္းကန္ေတြကိုသိမ္းဆည္း
ၾကတယ္...
"ကြၽန္ေတာ္သြားအိပ္ေတာ့မယ္ေနာ္..."
"ခုအိပ္ေတာ့မလို႔လား..."
"ဟုတ္..."
"အစာမေက်ပဲေနအံုးမယ္...အစာေက်သြား
ေအာင္ျခံဝန္းထဲမွာခနေလာက္
လမ္းသြားေလွ်ာက္ၾကမလား..."
"ေကာင္းသားပဲ..."
၂ေယာက္ျခံထဲဆင္းလာၾကတယ္...
ျခံဝန္းထဲမွာလဲေရာင္စံုမီးသီးေတြနဲ႔အလွ
ဆင္ထားတဲ့အပင္ေလးေတြနဲ႔မ်က္စိ
ပသာဒျဖစ္လြန္းလွတယ္...
"ဒီအိမ္ေတာ္ႀကီးမွာအစ္ကိုတို႔သားဖ၂
ေယာက္ထဲေနတာေပါ့ေလ..."
"အင္း...မာမီကေတာကိုယ္၁၀ႏွစ္အရြယ္
ေလာက္ထဲကဆံုးပါးသြားခဲ့တာေလ..."
"aww...အစ္ကို႔ဒယ္ဒီကအရြယ္တင္
တယ္ေနာ္...အစ္ကို႔ရဲ႕အစ္ကိုလို႔ေျပာရင္
ေတာင္ယံုမိမွာ..."
"လူတိုင္းကအဲ့လိုေျပာၾကတယ္..."
"ေကာင္မေလးေတြဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနမွာ
ေသခ်ာတယ္..."
"ေသခ်ာတာေပါ့...အဲ့ဒါေတာင္ေနာက္
အိမ္ေထာင္မျပဳပဲဒီအခ်ိန္ထိကိုယ့္ကိုသူ
၁ေယာက္ထဲေကြၽးေမြးျပဳစုလာခဲ့တာ..."
"ဟုတႅား..."
"မင္းရဲ႕အေၾကာင္းလဲေျပာျပပါအံုး..."
"ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ပါးနဲ႔မားကကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ ေလးထဲကဆံုးပါးသြားၾကတာေလ..."
"ေမေမေလးဆိုတာကေကာ..."
"ပါးရဲ႕ေနာက္အိမ္ေထာင္ေပါ့..."
"မင္းအေပၚေကာင္းရဲ႕လား..."
"ခုခ်ိန္ထိအိမ္ေတာ္ႀကီးေပၚမွာေပးေနထား
ေတာ့ေကာင္းတယ္လို႔ပဲေျပာရမွာေပါ့..."
"မင္းရဲ႕မိဘေတြကဘယ္သူမို႔လို႔လဲ..."
"ပါးနာမည္ကေ႐ွာင္က်ိဳးရန္...
မားကေတာ့ေ႐ွာင္ယြီေအာ္ပါ..."
"မင္းေျပာတာXiaoကုမၸဏီပိုင္႐ွင္ႀကီး
ဦးေလးေ႐ွာင္က်ိဳးရန္လား..."
"ဟုတ္...အစ္ကိုပါးကိုသိလို႔လား..."
"စီးပြားေရးေလာကမွာဒီေလာက္႐ွန္း႐ွန္း
ေတာက္ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့Xiaoကုမၸဏီႀကီး
ရဲ႕ပိုင္႐ွင္ကိုမသိပဲေနမလား..."
"ဟီး...ဒါလဲဟုတၱာပဲ...
အစ္ကိုဘာလို႔ကြၽန္ေတာ့္အေပၚအရမ္း
ေကာင္းေနရတာလဲဟင္...လူတိုင္းအေပၚ
လဲအဲ့လိုပဲလား..."
"ဟင့္အင္း...မင္း၁ေယာက္ထဲကိုပဲ..."
"ကြၽန္ေတာ္၁ေယာက္ထဲကို...ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."
"မသိဘူး...ဒီတိုင္ေကာင္းခ်င္လို႔ လို႔မွတ္
လိုက္..."
"ဘယ္လိုႀကီးလဲ..."
"ကိုယ္မင္းနဲ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခြင့္႐ွိမလား..."
"ျဖစ္ၿပီးေနၿပီပဲဟာ..."
"မတူဘူးေလ...ခုကိုယ္တို႔ကမိတ္ေဆြ
အဆင့္ပဲ႐ွိေသးတာ...ပိုၿပီးရင္းႏွီးခ်င္လို႔
ရမလား..."
"ရပါတယ္..."
"ကိုယ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္သြားၾကၿပီေပါ့..."
"ဟုတ္..."
"၁ခုခုဆိုအားနာတယ္ဘာတယ္မေျပာရ
ဘူးေနာ္..."
"ဟုတ္..."
"ဘာလဲၾကာ...၁ဟုတ္ဟုတ္နဲ႔..."
"ဟုတ္....ဟုတ္ပါဘူး...အက်င့္ျဖစ္ေနလို႔...
ဟီး..."
"သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ၿပီဆိုေတာ့မင္းအိမ္ကို
ကိုယ္လာလည္လို႔ရလား..."
##ျဖည္းျဖည္းခ်င္းအဆင့္တက္ၾကတာေပါ့
ၾကာ...မိတ္ေဆြကေနသူငယ္ခ်င္း...
သူငယ္ခ်င္းကေနမွခ်စ္သူ...ခ္စ္သဴေကနမြ
ေနာက္၁ဆင့္တက္ရမွာေပါ့...##
( ေနာက္၁ဆင့္ဆိုတာလက္ထပ္မွာကိုေျပာ
တာေနာ္...
အေတြးေတြကုတင္ေပၚကျမန္ျမန္ဆင္းၾက... 😎😅 )
"မ်ဖစၻဴး...မ်ဖစၻဴး...ေမေမေလးမႀကိဳက္
ဘူး..."
"ကိုယ့္ကိုမလာေစခ်င္လို႔လား..."
"တကယ္ေျပာတာပါ...ေမေမေလးကအိမ္
ကိုဧည့္သည္မေခၚလာရဘူးတဲ့..."
"ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ...ကိုေယၠနာကၱာပါ..."
"ဝါးးး...အိပ္ေတာင္အိပ္ခ်င္လာၿပီ..."
"အစာလဲေက်ေလာက္ပါၿပီ...အထဲျပန္ဝင္
ၾကစို႔..."
"ဟုတ္..."
အိမ္ႀကီးထဲျပန္ဝင္လာၾကၿပီးကိုယ့္ခန္း
ကိုယ္ျပန္ကာအိပ္ၾကတယ္....
------------------------------------------------------
အပိုင္း ၄...........ေမွ်ာ္
Unicode
ရိပေါ်ရှောင်ကျန့်ရဲ့အနားကိုရောက်တော့
ဒူး၁ဖက်ထောက်ကာထိုင်ချလိုက်ပြီးသူ
ကိုင်လာတဲ့ပဝါအဖြူ ရောင်လေးကိုကမ်း
ပေးလိုက်တယ်...
ရှောင်ကျန့်သူ့ကိုပဝါလေးပေးတဲ့သူကို
အံ့သြစွာနဲ့မျက်နှာလေးမော့ကြည့်လာ
တာပေါ့...
ငိုထားတော့မျက်ဝန်းကမျက်ရည်စလေး
တွေနဲ့လဲ့လဲ့ လဲ့လဲ့ဖြစ်နေတော့တယ်...
အဲ့မျက်ဝန်းတွေကရိပေါ်ကိုညှို့ယူနေသ
လိုခံစားရတယ်...
ရှောင်ကျန့်ရိပေါ်ပေးတဲ့ပဝါလေးကိုယူ
ကာသူ့မျက်ရည်တွေကိုသုတ်လိုက်ပြီး
ရိပေါ်ကိုပြန်ပေးတယ်...
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ခင်ဗျ..."
ရိပေါ်ငေးကြည့်နေရင်းကနေရှောင်ကျန့်
အသံကြားတော့မှ...
"အမ်...ရပါတယ်..."
ရှောင်ကျန့်ဘေးမှာသူပါထိုင်ချလိုက်ပြီး...
"မင်းမှာဘာတွေများစိတ်ညစ်စရာရှိနေလို့
လဲ..."
"ဒီလိုပဲပေါ့ဗျာ...လူတိုင်းမှာအကြောင်းကိုယ်
စီတော့ရှိကြတာပဲမလား..."
"မင်းကဒီနားမှာနေတာလား..."
"ဟုတ်...အစ်ကိုကကော..."
"ကိုယ်နေတဲ့နေရာကဒီနဲ့နဲနဲဝေးတယ်...
ဒီဘက်ကိုလေညှင်းခံဖို့ခနထွက်လာခဲ့တာ
လေ...ခုတော့ခန ခနလာချင်သွားပြီ..."
"ဘာဖြစ်လို့လဲ..."
"ဟို...ဒီနေရာရဲ့နေဝင်ဆည်းဆာအလှက
ကြည့်လို့ကောင်းလို့ပါ..."
##မင်းလေးကဒီရက်ကွက်မှာနေတယ်ဆို
တော့မင်းနဲ့တွေ့ဖို့ဒီကိုခန ခနလာရတော့
မှာပေါ့...##
"ဟုတ်တယ်နော်...ကျွန်တော်ဆိုဒီကိုညနေ
တိုင်းလာလာပြီးနေမင်းကြီးဝင်သွားတာ
ကိုကြည့်ဖြစ်တယ်...ဘယ်တော့ကြည့်
ကြည့် ကြည့်လို့ကိုမဝဘူး..."
ရိပေါ်ရှောင်ကျန့်ရဲ့မျက်နှာလေးကိုငေးရင်း...
"ဟုတ်ပ...ကြည့်လို့ကိုမဝဘူး...သူများတွေ
မြင်မှာဆိုးလို့အိပ်ကပ်ထဲတောင်ထည့်ပြီး
သိမ်းထားလိုက်ချင်တယ်..."
"အစ်ကိုကလဲ...အဲ့လိုမတွန့်တိုကောင်းဘူး
လေ...ကောင်းတဲ့အရာကိုသူများကိုလဲမျှဝေ
မှကိုယ်လဲကောင်းတာပြန်ခံစားရမှာပေါ့..."
"ဟင့်အင်း...ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်တဲ့အရာဆို
ဘယ်သူ့ကိုမှမပေးချင်ဘူး...အဲ့အရာကို
မပိုင်ဆိုင်ရသေးရင်လဲမရရအောင်ယူတတ်
တယ်..."
"အစ်ကိုကလောဘကြီးတာပေါ့..."
"အဲ့လိုပြောလဲခံရမှာပဲ..."
Advertisement
- In Serial27 Chapters
Battle is an Art (Old)
Herah was many things: a master artist, a zealot Cendruex, a brutal fighter, and now, an unwilling participant in a deadly game known as Recompense.As one of her Maker’s many gifted, Herah (alongside many others) has been summoned from her universes to complete a set of “acts”, with each act having its own task that must be completed.If won, Herah shall be granted a single wish with very little restrictions in what she can get, but if lost not only will she lose her home, her family, and her people but her entire universe.With this threat hanging over her head, her Maker playing her like a puppet, an antagonistic human leading her, and the demons of those around her popping up, Herah is in for the battle of her life.But Herah’s a master artist, and as far she’s concerned battle, no matter the type, is exactly that: an art.
8 165 - In Serial11 Chapters
The Changing Era [A Post-Apocalypse Progression LitRPG]
20 years ago, a monster outbreak changed the world. Billions of humans perished. Stronghold cities with advanced technology alone prospered, leaving the rest of humanity to fend for themselves in small remnants of “civilization.” In this cruel, new world, Reina Romane just wants to get through high school and live a normal life with her friends. But there is a dark conspiracy in the works: an organization that wishes to create a global utopia by wiping out the current world order. They will stop at nothing to achieve this, even erasing humanity. Reina must join forces with unlikely allies if her world is to have any chance of survival.
8 163 - In Serial14 Chapters
Other-Terrestrial Episode 1 - "Leviathan"
The Sapient Union city-ship Craton, twenty-five light years out from Sol have an encounter with a terrifying life-form. The giant entity, known as a Leviathan, has been asleep for deep ages of time, but now . . . they may have woken it up. Other-Terrestrial is a hard sci-fi story with cosmic horror elements.
8 104 - In Serial63 Chapters
The Day We Met Was The Day I Fell For You ♥Tom Felton♥
Cassie had her normal life flipped upside down one day at a theme park where her and her two friends ran into three Harry Potter Stars: Daniel Radcliffe, Rupert Grint, and Tom Felton. They end up spending the day together, and Cassie ends up having her life changed forever.
8 134 - In Serial18 Chapters
LOVE AGAIN
Ой санамжаа алдчихсан юм байхдаа? Шархалсан дурсамжуудаа ч санахгүй байна.Чиний нүд рүү харах төдийд л...
8 209 - In Serial59 Chapters
The voice they never heard
All the words that never left my throat nor my head the way I wished they did.mention of sh, ED, depression, anxietyDisclaimer: I am not a poet. I focus on writing so most of these don't follow the traditional rules of poetry. impressive rankings#2 in poesia on 18/12/2021#1 poembook on 11/12/2021#2 in spokenwords on 06/12/2021
8 191
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
