《Cinderellaနဲ႔တူတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ》အပိုင္း - ၁
Advertisement
Zawgyi
ဝန္းေမေအာ္
"ေ႐ွာင္က်န္႔!!!..."
ေမေအာ္ရဲ႕အိမ္ကြဲမတက္ေအာ္သံနဲ႔အတူ
မနက္ခင္းေလးကိုစတင္လိုက္တဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔...
အိပ္ယာထဲမွထကာအိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔မ်က္လံုး
ပြတ္သပ္ၿပီးကဗ်ာကယာတံခါးသြားဖြင့္
ေပးလိုက္တယ္...
"အုန္း..."
တံခါးဖြင့္ဖြင့္ေပးခ်င္းဆီးႀကိဳလိုက္တာက
ေမေအာ္ရဲ႕လက္ဝါးနဲ႔သူ႔နားရင္း...
ဝန္းေမေအာ္
"ဟဲ့...ဒီအခ်ိန္ထိနင္အိပ္ေနတုန္းလား...
နင့္ကိုနင္မင္းသားေလးမ်ားမွတ္ေနလား..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ေမေမေလး...သားညတုန္းကမမနဲ႔
အစ္ကို႔ရဲ႕အဝတ္ေတြကိုမီးပူတိုက္ေပးရင္း
အိပ္တာေနာက္က်သြားလို႔ပါ..."
ဝန္းေမေအာ္
"ဘာမွဆင္ေျခလာမေပးနဲ႔...သြားျမန္ျမန္
ထမင္းသြားခ်က္...ဝန္းေခ်ာင္နဲ႔ဝန္းခ်င္ေလး
ခုထိထမင္းမစားရေသးဘူး..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္..."
ဝန္းေမေအာ္
"$သံုးကိုမက်ဘူး..."
ထပ္ခိုးခန္းေလးကေနမီးဖိုခန္းဆီသို႔အျမန္
ေျပးဆင္းသြားေတာ့တယ္...
အိမ္ေတာ္ႀကီးကက်ယ္ၿပီးအိပ္ခန္းေတြလဲ
မ်ားေပမဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔မွာေတာ့ထပ္ခိုးေလး
မွာသာေနရတယ္...
မၿငီးျငဴတဲ့အျပင္သူ႔ကိုေနစရာေနရာေပး
ထားတဲ့အတြက္ေက်းဇူးေတာင္တင္ေန
ေသးတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔၁ေယာက္မီးဖိုထဲမွာေခြၽးသံခြၽဲခြၽဲ
နဲ႔ခ်က္ျပဳတ္လို႔ေနပါေတာ့တယ္...
ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးလို႔စားပြဲေပၚအဆင္သင့္ျပင္
ဆင္ၿပီးမွဝန္းေခ်ာင္နဲ႔ဝန္းခ်င္အိမ္အေပၚ
ထပ္ကေနဆင္းလာၾကတယ္...
စားပြဲဝိုင္းမွာစားစရာေတြအလွ်ံပယ္ပဲ...
စားပြဲဝိုင္းကလဲအက်ယ္ႀကီး...
ဒါေပမဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔အတြက္ေတာ့ေနရာ
မ႐ွိပါ...
အျမဲမီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာပဲသူတို႔စားေသာက္
ၿပီးလို႔က်န္တဲ့ဟာကိုမွစားရတယ္...
ခုေတာ့ဟိုသားမိ၃ေယာက္စားေသာက္ေန
ၾကတုန္းမို႔သူတို႔စားၿပီးသားပန္းကန္ေတြ
ကိုေဆးရန္ထိုင္ေစာင့္ေနတယ္...
ဝန္းခ်င္
"ေ႐ွာင္က်န္႔!!!ဒီကိုျမန္ျမန္လာစမ္း..."
ဝန္းခ်င္ေခၚသံၾကားလို႔မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကေန
အျမန္ေျပးထြက္လာတဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဗ်ာမမ...သားကိုေခၚလား..."
ဝန္းခ်င္
"နင့္မေခၚလို႔ငါဘယ္သူ႔ေခၚကမွာလဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"မမဘာခိုင္းစရာ႐ွိလို႔လဲ..."
ဝန္းခ်င္
"ဒီမွာၾကည့္စမ္းဟင္းပန္းကန္ထဲကို..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟင္းဘာျဖစ္လို႔လဲမမ..."
ဝန္းခ်င္
"နင့္မ်က္လံုးကန္းေနလား...ဒီမွာၾကည့္စမ္း
ဆံပင္ေမႊး...နင့္ကိုသန္႔သန္႔႐ွင္း႐ွင္းခ်က္
ပါလို႔ငါမေျပာထားဘူးလား..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အဲ့ဒါသားဆံပင္ေမႊးမဟုတ္ဘူးမမ...
ဒီအိမ္မွာအဲ့ေလာက္႐ွည္တဲ့ဆံပင္႐ွိတာ
ဆိုလို႔မမ..."
ဝန္းခ်င္
"တိတ္စမ္း...နင့္အပစ္ကိုငါ့လာလႊဲမခ်နဲ႔...
ေမေမရယ္ေ႐ွာင္က်န္႔လုပ္ရပ္ကိုၾကည့္စမ္း
ပါအံုး..."
ဝန္းေမေအာ္
"ေ႐ွာင္က်န္႔...ဝန္းခ်င္ကိုခုခ်က္ခ်င္းျပန္
ေတာင္းပန္လိုက္စမ္း..."
ေရွာင္က်န္႔
"သားဘာအမွားလုပ္မိလို႔လဲ..."
ဝန္းေမေအာ္
"နင္နာခ်င္ၿပီေပါ့ေလ...ေတာင္းပန္ဆို
ေတာင္းပန္လိုက္ေပါ့..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္ကဲ့...ေတာင္းပန္ပါတယ္မမ..."
မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ေခါင္းေလးေအာက္ငံု႔
ကာေျပာလိုက္တယ္...
ဝန္းခ်င္
"ဒီေလာက္နဲ႔ရမလား...ငါ့ေ႐ွ႕မွာဒူးေထာက္..."
ဝန္းေမေအာ္
"ေျပာေနတာမၾကားဘူးလား...ငါ့သမီးေျပာ
တဲ့အတိုင္းလုပ္ေလ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ ဝန္းခ်င္ေ႐ွ႕မွာဒူးေလး၂ဖက္
ေထာက္ခ်လိုက္ၿပီး...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ေတာင္းပန္ပါတယ္မမ...သားမွားပါတယ္..."
သူလဲမမွားပဲေတာင္းပန္ေနရေတာ့မ်က္ဝန္း
မွာမ်က္ရည္ေတြဝဲတက္လို႔လာေတာ့တာ
ေပါ့...
ဝန္းေခ်ာင္
"ေတာ္ေလာက္ပါၿပီေမေမနဲ႔ဝန္းခ်င္ရယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ေလးသနားပါတယ္..."
အဲ့လိုေျပာလို႔ဝန္းေခ်ာင္ကိုလူေကာင္းလို႔
မထင္လိုက္ပါနဲ႔...
က်ားမေ႐ွာင္ မမေ႐ွာင္လိုက္ဖြန္ေၾကာင္ေန
တဲ့၁၀၉ ၁၁၀အလုပ္မ႐ွိအကိုင္မ႐ွိ
အိမ္မွာပဲအိပ္လိုက္စားလိုက္လုပ္ေနတဲ့
ဆန္ကုန္ေျမေလးႏွာဘူးေလ...
(ဝန္းေခ်ာင္ကိုအမႊန္းတင္တာမ်ားသြားလား
မသိဘူး...😅😅)
ခုလဲေ႐ွာင္က်န္႔ကအရြယ္ေလးေရာက္လာေတာ့သူမ်က္စိက်ေနျပန္ၿပီေလ...
႐ုပ္ေလးကလဲပိုပိုေခ်ာလာၿပီးအပ်ိဳေလးေတြ
ဝိုင္းဝိုင္းလည္တဲ့ႏွင္းဆီခိုင္အရြယ္ေလးေပါ့...
ဒီႏွင္းဆီခိုင္ေလးမွာေတာ့ခ်စ္သူရီးစား
ေတာင္မ႐ွိ႐ွာ...
ထားဖို႔လဲအခ်ိန္မ႐ွိပါဘူးေလ...
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ေမေမေလး...ဒီေန႔သားရဲ႕ေမြးေန႔မို႔လို႔
ပါးနဲ႔မားရဲ႕အုတ္ဂူဆီသြားခ်င္လို႔ပါ..."
ဒီေန႔ကေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕အသက္၁၈ႏွစ္
ျပည့္တဲ့ေန႔ေပါ့...
ဝန္းခ်င္
"ဟဲ့...ငါနင့္ကိုအပစ္ေပးတာမၿပီးေသးဘူး
ေလ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"သားခနေလးပဲသြားမွာပါ...
ျပန္လာရင္မမႀကိဳက္တဲ့အပစ္ေပး
သားခံယူပါ့မယ္..."
ဝန္းခ်င္
"မရဘူး...ခုခ်က္ခ်င္းငါခိုင္းတာလုပ္ရမယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဒါေပမဲ့မမ...ဒီေန႔ကသားရဲ႕ေမြးေန႔ေလ...
ပါးနဲ႔မားကိုလဲ၁ႏွစ္မွ၁ခါပဲသြားေတြ႔ရတာ..."
ဝန္းခ်င္
"ဒါေပမဲ့ေတြဘာေတြမလိုခ်င္ဘူး...
နင့္ေမြးေန႔ဘယ္သူက$ဂ႐ုစိုက္ေနလို႔လဲ...
နင့္ပါးနဲ႔မားဆီလဲဒီႏွစ္မသြားရေနာက္ႏွစ္
သြားရမွာေပါ့...သြား...အိမ္ေတာ္ႀကီး၁ခုလံုး
ကိုနင္၁ေယာက္ထဲသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္...
ဘယ္သူ႔မွအကူညီမေတာင္းရဘူးေနာ္..."
အိမ္ေတာ္ႀကီးကအက်ယ္ႀကီးမို႔အလုပ္
သမားအနည္းငယ္ေတာ့႐ွိေသးတာေပါ့...
သူတို႔ကေ႐ွာင္က်ိဳးရန္လက္ထက္ထဲကအ
လုပ္လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့အလုပ္သမားေတြေလ...
ေရွာင္က်န့္ေလးကိဳလဲသနား...
ဒီအိမ္ေတာ္ႀကီးကေနလဲမထြက္သြားရက္
ၾကတာမို႔လစာနဲနဲနဲ႔ပဲအလုပ္ဆက္လုပ္ေန
ၾကတာ...
ခုဝန္းေမေအာ္ကအိမ္ႀကီး႐ွင္ျဖစ္ေနၿပီမို႔
ေ႐ွာင္က်န္႔ႏွိပ္စက္ခံေနရလဲသူတို႔ဘာမွ
ဝင္မေျပာရဲၾက...
ဝန္းခ်င္
"မၿပီးမခ်င္းထမင္းလံုးဝမစားရဘူး..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္ကဲ့မမ..."
မ်က္ႏွာေလးငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ထြက္သြားတယ္...
သူ႔မိဘေတြရဲ႕အုတ္ဂူကိုဝန္းေမေအာ္က
သူ႔ေမြးေန႔ေရာက္မွ၁ခါပဲသြားခြင့္ေပး
တယ္ေလ...
ေ႐ွာင္က်န္႔ကလဲလူလိမၼာေလးဆိုေတာ့
စကားနားေထာင္တာေပါ့...
နားမေထာင္ရင္ဒီအိမ္ေပၚကေနေခါင္းနဲ႔
ဆင္ရမယ္လို႔ၿခိမ္းေျခာက္ထားတာေၾကာင့္
လဲပါတာေပါ့...
ေ႐ွာင္က်န္႔ျပတင္းေပါက္ေတြတံခါးမျကီး
ေတြကိုလိုက္သန္႔႐ွင္းတယ္...
ပင့္ကူအိမ္ေတြလိုက္ဖယ္႐ွားတယ္...
ၾကမ္းျပင္ေတြကိုဝင္းေျပာင္ေနေအာင္
တိုက္ခြၽတ္တယ္...
ၾကမ္းတိုက္ဝတ္မွာေတာ့ေရက၁ဝက္...
သူ႔ရဲ႕မ်က္ရည္က၁ဝက္ေရာလို႔ေနတာေပါ့...
အိမ္ေတာ္ႀကီး၁ခုလံုးကိုသန္႔႐ွင္းၿပီးေတာ့
ညေနေတာင္ေစာင္းသြားၿပီ...
ခုထိဘာမွလဲမစားရေသးေတာ့အလုပ္
သမားေခါင္းကသူ႔ကိုစားစရာလာေပး
တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔လဲမစားပဲအျပင္ကိုသာစိတ္
ေျပလက္ေပ်ာက္စက္ဘီေလးစီးကာထြက္
လို႔လာခဲ့ေတာ့တယ္...
သူ႔မိဘအုတ္ဂူဆီေတာ့သြားလို႔မရေတာ့
ဘူးေလ...
အိမ္ေတာ္ႀကီးနဲ႔နဲနဲလွမ္းေတာ့ဒီအခ်ိန္သြား
ရင္မိုးခ်ဳပ္သြားမွာ...
ကုန္းျမင့္ေပၚေလးမွာစက္ဘီးကိုရပ္ထား
လိုက္ၿပီးျမစ္ကမ္းဘက္နားဆင္းလာလိုက္
တယ္...
ညေနခင္းရဲ႕ေနဝင္ဆည္းဆာအလွကို
ၾကည့္ရင္းျမစ္ကမ္းေဘးမွထိုင္ခ်လိုက္
တယ္...
သူ႔ပါးနဲ႔မားကိုသတိရလာကာမ်က္ရည္မ်ား
ကမထိန္းႏိုင္မသိမ္းႏိုင္မ်က္ဝန္းကေနစီးက်
လို႔လာေတာ့တယ္...
"အား....မုန္းတယ္....အရမ္းမုန္းတယ္...
ခုလိုျဖစ္ေနရတဲ့ငါ့ဘဝႀကီးကိုငါမုန္းတယ္...
ငါ့ကိုငါလဲမုန္းတယ္..."
ျမစ္ကမ္းနားမွာဘယ္သူမွမ႐ွိေတာ့၁ေယာက္ ထဲေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီးေအာ္ငိုေနခဲ့တယ္...
တကယ္ေတာ့ဘယ္သူမွမ႐ွိတာမဟုတ္...
သူငိုေနတာကိုကားထဲကေနလွမ္းၾကည့္ေန
တဲ့သူ႐ွိတယ္ဆိုတာသူမသိ႐ွာ...
ရိေပၚ၁ေယာက္ကုမၸဏီမွာမြန္းၾကပ္လြန္း
လို႔ျမစ္ကမ္းဘက္ကိုကား၁စီးနဲ႔ေလညႇင္းခံ
ရန္ထြက္လာခဲ့တယ္...
ကားထဲကထြက္မလို႔ၾကံေသး...
ျမစ္ကမ္းနေဘးမွာေကာင္ေလး၁ေယာက္
ထိုင္ေနတာကိုျမင္ေတာ့သူလွမ္းၾကည့္ေန
မိတယ္...
အဲ့ေကာင္ေလးကိုျမင္ျမင္ခ်င္းအခ်စ္စစ္ကို
ေတြ႔လိုက္ရသလို"ဒုန္း..."ခနဲဘယ္ဘတ္
ရင္အံုထဲကႏွလံုးသားေလးကအသိေပးလာတယ္...
သူအရင္ကဘယ္သူ႔အေပၚမွအဲ့လိုခံစား
ခ်က္မျဖစ္ဖူးခဲ့...
ၾကည့္ေနရင္းေကာင္ေလးမ်က္ဝန္းမွမ်က္
ရည္မ်ားစီးက်လာခ်ိန္သူ႔ႏွလံုးသားကပါ
ဆစ္ခနဲနာက်င္သြားရတယ္...
"ဒါအခ်စ္မ်ားလား???...
မင္းမွာဘာဝမ္းနည္းစရာေတြမ်ား႐ွိလို႔လဲ...
အဲ့ဒီဝမ္းနဲမႈေတြကိုငါမင္းဘဝထဲကအၿပီး
ပိုင္ဖယ္႐ွားေပးခ်င္တယ္..."
ရိေပၚကားတံခါးဖြင့္ကာဆင္းလာၿပီး
ထိုေကာင္ေလးနားကိုေလွ်ာက္သြားခဲ့
တယ္...
လက္ထဲမွာလဲပဝါအျဖဴ ေရာင္ေလးကိုင္
ၿပီးေတာ့ေပါ့...
--------------------------------------------------------------
အပိုင္း ၂...........ေမွ်ာ္
Unicode
ဝန်းမေအော်
"ရှောင်ကျန့်!!!..."
မေအော်ရဲ့အိမ်ကွဲမတက်အော်သံနဲ့အတူ
မနက်ခင်းလေးကိုစတင်လိုက်တဲ့ရှောင်ကျန့်...
အိပ်ယာထဲမှထကာအိပ်ချင်မူးတူးနဲ့မျက်လုံး
ပွတ်သပ်ပြီးကဗျာကယာတံခါးသွားဖွင့်
ပေးလိုက်တယ်...
"အုန်း..."
တံခါးဖွင့်ဖွင့်ပေးချင်းဆီးကြိုလိုက်တာက
မေအော်ရဲ့လက်ဝါးနဲ့သူ့နားရင်း...
ဝန်းမေအော်
"ဟဲ့...ဒီအချိန်ထိနင်အိပ်နေတုန်းလား...
နင့်ကိုနင်မင်းသားလေးများမှတ်နေလား..."
ရှောင်ကျန့်
"မေမေလေး...သားညတုန်းကမမနဲ့
အစ်ကို့ရဲ့အဝတ်တွေကိုမီးပူတိုက်ပေးရင်း
အိပ်တာနောက်ကျသွားလို့ပါ..."
ဝန်းမေအော်
"ဘာမှဆင်ခြေလာမပေးနဲ့...သွားမြန်မြန်
ထမင်းသွားချက်...ဝန်းချောင်နဲ့ဝန်းချင်လေး
ခုထိထမင်းမစားရသေးဘူး..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်..."
ဝန်းမေအော်
"$သုံးကိုမကျဘူး..."
ထပ်ခိုးခန်းလေးကနေမီးဖိုခန်းဆီသို့အမြန်
ပြေးဆင်းသွားတော့တယ်...
အိမ်တော်ကြီးကကျယ်ပြီးအိပ်ခန်းတွေလဲ
များပေမဲ့ရှောင်ကျန့်မှာတော့ထပ်ခိုးလေး
မှာသာနေရတယ်...
မငြီးငြူတဲ့အပြင်သူ့ကိုနေစရာနေရာပေး
ထားတဲ့အတွက်ကျေးဇူးတောင်တင်နေ
သေးတယ်...
ရှောင်ကျန့်၁ယောက်မီးဖိုထဲမှာချွေးသံချွဲချွဲ
နဲ့ချက်ပြုတ်လို့နေပါတော့တယ်...
ချက်ပြုတ်ပြီးလို့စားပွဲပေါ်အဆင်သင့်ပြင်
ဆင်ပြီးမှဝန်းချောင်နဲ့ဝန်းချင်အိမ်အပေါ်
ထပ်ကနေဆင်းလာကြတယ်...
စားပွဲဝိုင်းမှာစားစရာတွေအလျှံပယ်ပဲ...
စားပွဲဝိုင်းကလဲအကျယ်ကြီး...
ဒါပေမဲ့ရှောင်ကျန့်အတွက်တော့နေရာ
မရှိပါ...
အမြဲမီးဖိုချောင်ထဲမှာပဲသူတို့စားသောက်
ပြီးလို့ကျန်တဲ့ဟာကိုမှစားရတယ်...
ခုတော့ဟိုသားမိ၃ယောက်စားသောက်နေ
ကြတုန်းမို့သူတို့စားပြီးသားပန်းကန်တွေ
ကိုဆေးရန်ထိုင်စောင့်နေတယ်...
ဝန်းချင်
"ရှောင်ကျန့်!!!ဒီကိုမြန်မြန်လာစမ်း..."
ဝန်းချင်ခေါ်သံကြားလို့မီးဖိုချောင်ထဲကနေ
အမြန်ပြေးထွက်လာတဲ့ရှောင်ကျန့်...
ရှောင်ကျန့်
"ဗျာမမ...သားကိုခေါ်လား..."
ဝန်းချင်
"နင့်မခေါ်လို့ငါဘယ်သူ့ခေါ်ကမှာလဲ..."
ရှောင်ကျန့်
"မမဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲ..."
ဝန်းချင်
"ဒီမှာကြည့်စမ်းဟင်းပန်းကန်ထဲကို..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟင်းဘာဖြစ်လို့လဲမမ..."
ဝန်းချင်
"နင့်မျက်လုံးကန်းနေလား...ဒီမှာကြည့်စမ်း
ဆံပင်မွှေး...နင့်ကိုသန့်သန့်ရှင်းရှင်းချက်
ပါလို့ငါမပြောထားဘူးလား..."
ရှောင်ကျန့်
"အဲ့ဒါသားဆံပင်မွှေးမဟုတ်ဘူးမမ...
ဒီအိမ်မှာအဲ့လောက်ရှည်တဲ့ဆံပင်ရှိတာ
ဆိုလို့မမ..."
ဝန်းချင်
"တိတ်စမ်း...နင့်အပစ်ကိုငါ့လာလွှဲမချနဲ့...
မေမေရယ်ရှောင်ကျန့်လုပ်ရပ်ကိုကြည့်စမ်း
ပါအုံး..."
ဝန်းမေအော်
"ရှောင်ကျန့်...ဝန်းချင်ကိုခုချက်ချင်းပြန်
တောင်းပန်လိုက်စမ်း..."
ရှောင်ကျန့်
"သားဘာအမှားလုပ်မိလို့လဲ..."
ဝန်းမေအော်
"နင်နာချင်ပြီပေါ့လေ...တောင်းပန်ဆို
တောင်းပန်လိုက်ပေါ့..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်ကဲ့...တောင်းပန်ပါတယ်မမ..."
မျက်နှာငယ်လေးဖြင့်ခေါင်းလေးအောက်ငုံ့
ကာပြောလိုက်တယ်...
ဝန်းချင်
"ဒီလောက်နဲ့ရမလား...ငါ့ရှေ့မှာဒူးထောက်..."
ဝန်းမေအော်
"ပြောနေတာမကြားဘူးလား...ငါ့သမီးပြော
တဲ့အတိုင်းလုပ်လေ..."
ရှောင်ကျန့် ဝန်းချင်ရှေ့မှာဒူးလေး၂ဖက်
ထောက်ချလိုက်ပြီး...
ရှောင်ကျန့်
"တောင်းပန်ပါတယ်မမ...သားမှားပါတယ်..."
သူလဲမမှားပဲတောင်းပန်နေရတော့မျက်ဝန်း
မှာမျက်ရည်တွေဝဲတက်လို့လာတော့တာ
ပေါ့...
ဝန်းချောင်
"တော်လောက်ပါပြီမေမေနဲ့ဝန်းချင်ရယ်...
ရှောင်ကျန့်လေးသနားပါတယ်..."
အဲ့လိုပြောလို့ဝန်းချောင်ကိုလူကောင်းလို့
မထင်လိုက်ပါနဲ့...
ကျားမရှောင် မမရှောင်လိုက်ဖွန်ကြောင်နေ
တဲ့၁၀၉ ၁၁၀အလုပ်မရှိအကိုင်မရှိ
အိမ်မှာပဲအိပ်လိုက်စားလိုက်လုပ်နေတဲ့
ဆန်ကုန်မြေလေးနှာဘူးလေ...
(ဝန်းချောင်ကိုအမွှန်းတင်တာများသွားလား
မသိဘူး...😅😅)
ခုလဲရှောင်ကျန့်ကအရွယ်လေးရောက်လာတော့သူမျက်စိကျနေပြန်ပြီလေ...
ရုပ်လေးကလဲပိုပိုချောလာပြီးအပျိုလေးတွေ
ဝိုင်းဝိုင်းလည်တဲ့နှင်းဆီခိုင်အရွယ်လေးပေါ့...
ဒီနှင်းဆီခိုင်လေးမှာတော့ချစ်သူရီးစား
တောင်မရှိရှာ...
ထားဖို့လဲအချိန်မရှိပါဘူးလေ...
ရှောင်ကျန့်
"မေမေလေး...ဒီနေ့သားရဲ့မွေးနေ့မို့လို့
ပါးနဲ့မားရဲ့အုတ်ဂူဆီသွားချင်လို့ပါ..."
ဒီနေ့ကတော့ရှောင်ကျန့်ရဲ့အသက်၁၈နှစ်
ပြည့်တဲ့နေ့ပေါ့...
ဝန်းချင်
"ဟဲ့...ငါနင့်ကိုအပစ်ပေးတာမပြီးသေးဘူး
လေ..."
ရှောင်ကျန့်
"သားခနလေးပဲသွားမှာပါ...
ပြန်လာရင်မမကြိုက်တဲ့အပစ်ပေး
သားခံယူပါ့မယ်..."
ဝန်းချင်
"မရဘူး...ခုချက်ချင်းငါခိုင်းတာလုပ်ရမယ်..."
ရှောင်ကျန့်
"ဒါပေမဲ့မမ...ဒီနေ့ကသားရဲ့မွေးနေ့လေ...
ပါးနဲ့မားကိုလဲ၁နှစ်မှ၁ခါပဲသွားတွေ့ရတာ..."
ဝန်းချင်
"ဒါပေမဲ့တွေဘာတွေမလိုချင်ဘူး...
နင့်မွေးနေ့ဘယ်သူက$ဂရုစိုက်နေလို့လဲ...
နင့်ပါးနဲ့မားဆီလဲဒီနှစ်မသွားရနောက်နှစ်
သွားရမှာပေါ့...သွား...အိမ်တော်ကြီး၁ခုလုံး
ကိုနင်၁ယောက်ထဲသန့်ရှင်းရေးလုပ်...
ဘယ်သူ့မှအကူညီမတောင်းရဘူးနော်..."
အိမ်တော်ကြီးကအကျယ်ကြီးမို့အလုပ်
သမားအနည်းငယ်တော့ရှိသေးတာပေါ့...
သူတို့ကရှောင်ကျိုးရန်လက်ထက်ထဲကအ
လုပ်လုပ်ခဲ့ကြတဲ့အလုပ်သမားတွေလေ...
ရှောင်ကျန့်လေးကိုလဲသနား...
ဒီအိမ်တော်ကြီးကနေလဲမထွက်သွားရက်
ကြတာမို့လစာနဲနဲနဲ့ပဲအလုပ်ဆက်လုပ်နေ
ကြတာ...
ခုဝန်းမေအော်ကအိမ်ကြီးရှင်ဖြစ်နေပြီမို့
ရှောင်ကျန့်နှိပ်စက်ခံနေရလဲသူတို့ဘာမှ
ဝင်မပြောရဲကြ...
ဝန်းချင်
"မပြီးမချင်းထမင်းလုံးဝမစားရဘူး..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်ကဲ့မမ..."
မျက်နှာလေးငိုမဲ့မဲ့နဲ့ထွက်သွားတယ်...
သူ့မိဘတွေရဲ့အုတ်ဂူကိုဝန်းမေအော်က
သူ့မွေးနေ့ရောက်မှ၁ခါပဲသွားခွင့်ပေး
တယ်လေ...
ရှောင်ကျန့်ကလဲလူလိမ္မာလေးဆိုတော့
စကားနားထောင်တာပေါ့...
နားမထောင်ရင်ဒီအိမ်ပေါ်ကနေခေါင်းနဲ့
ဆင်ရမယ်လို့ခြိမ်းခြောက်ထားတာကြောင့်
လဲပါတာပေါ့...
ရှောင်ကျန့်ပြတင်းပေါက်တွေတံခါးမကြီး
တွေကိုလိုက်သန့်ရှင်းတယ်...
ပင့်ကူအိမ်တွေလိုက်ဖယ်ရှားတယ်...
ကြမ်းပြင်တွေကိုဝင်းပြောင်နေအောင်
တိုက်ချွတ်တယ်...
ကြမ်းတိုက်ဝတ်မှာတော့ရေက၁ဝက်...
သူ့ရဲ့မျက်ရည်က၁ဝက်ရောလို့နေတာပေါ့...
အိမ်တော်ကြီး၁ခုလုံးကိုသန့်ရှင်းပြီးတော့
ညနေတောင်စောင်းသွားပြီ...
ခုထိဘာမှလဲမစားရသေးတော့အလုပ်
သမားခေါင်းကသူ့ကိုစားစရာလာပေး
တယ်...
ရှောင်ကျန့်လဲမစားပဲအပြင်ကိုသာစိတ်
ပြေလက်ပျောက်စက်ဘီလေးစီးကာထွက်
လို့လာခဲ့တော့တယ်...
သူ့မိဘအုတ်ဂူဆီတော့သွားလို့မရတော့
ဘူးလေ...
အိမ်တော်ကြီးနဲ့နဲနဲလှမ်းတော့ဒီအချိန်သွား
ရင်မိုးချုပ်သွားမှာ...
ကုန်းမြင့်ပေါ်လေးမှာစက်ဘီးကိုရပ်ထား
လိုက်ပြီးမြစ်ကမ်းဘက်နားဆင်းလာလိုက်
တယ်...
ညနေခင်းရဲ့နေဝင်ဆည်းဆာအလှကို
ကြည့်ရင်းမြစ်ကမ်းဘေးမှထိုင်ချလိုက်
တယ်...
သူ့ပါးနဲ့မားကိုသတိရလာကာမျက်ရည်များ
ကမထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင်မျက်ဝန်းကနေစီးကျ
လို့လာတော့တယ်...
"အား....မုန်းတယ်....အရမ်းမုန်းတယ်...
ခုလိုဖြစ်နေရတဲ့ငါ့ဘဝကြီးကိုငါမုန်းတယ်...
ငါ့ကိုငါလဲမုန်းတယ်..."
မြစ်ကမ်းနားမှာဘယ်သူမှမရှိတော့၁ယောက် ထဲပြောချင်ရာပြောပြီးအော်ငိုနေခဲ့တယ်...
တကယ်တော့ဘယ်သူမှမရှိတာမဟုတ်...
သူငိုနေတာကိုကားထဲကနေလှမ်းကြည့်နေ
တဲ့သူရှိတယ်ဆိုတာသူမသိရှာ...
ရိပေါ်၁ယောက်ကုမ္ပဏီမှာမွန်းကြပ်လွန်း
လို့မြစ်ကမ်းဘက်ကိုကား၁စီးနဲ့လေညှင်းခံ
ရန်ထွက်လာခဲ့တယ်...
ကားထဲကထွက်မလို့ကြံသေး...
မြစ်ကမ်းနဘေးမှာကောင်လေး၁ယောက်
ထိုင်နေတာကိုမြင်တော့သူလှမ်းကြည့်နေ
မိတယ်...
အဲ့ကောင်လေးကိုမြင်မြင်ချင်းအချစ်စစ်ကို
တွေ့လိုက်ရသလို"ဒုန်း..."ခနဲဘယ်ဘတ်
ရင်အုံထဲကနှလုံးသားလေးကအသိပေးလာတယ်...
သူအရင်ကဘယ်သူ့အပေါ်မှအဲ့လိုခံစား
ချက်မဖြစ်ဖူးခဲ့...
ကြည့်နေရင်းကောင်လေးမျက်ဝန်းမှမျက်
ရည်များစီးကျလာချိန်သူ့နှလုံးသားကပါ
ဆစ်ခနဲနာကျင်သွားရတယ်...
"ဒါအချစ်များလား???...
မင်းမှာဘာဝမ်းနည်းစရာတွေများရှိလို့လဲ...
အဲ့ဒီဝမ်းနဲမှုတွေကိုငါမင်းဘဝထဲကအပြီး
ပိုင်ဖယ်ရှားပေးချင်တယ်..."
ရိပေါ်ကားတံခါးဖွင့်ကာဆင်းလာပြီး
ထိုကောင်လေးနားကိုလျှောက်သွားခဲ့
တယ်...
လက်ထဲမှာလဲပဝါအဖြူ ရောင်လေးကိုင်
ပြီးတော့ပေါ့...
--------------------------------------------------------------
အပိုင်း ၂...........မျှော်
Advertisement
- In Serial65 Chapters
Dungeon 42- Old
Things go awry when the forces of chaos recruit a new Dungeon Master. From underpaid pseudo taxi driver to underground murder labyrinth builder, one young ladies' life is getting flip turned upside down! -The author I guess being a Dungeon is better than doing rideshare for a living? -The MC A daringly competent attempt at literature. All the stars for typing the words in a generally correct order. -The entirely real review of a real person I was given a bag of cheesy poofs to give this a thumbs up. -A technically unpaid anonymous review A Huge thankyou to the generous MarkWe for the cover, banner, and chapter graphics!
8 404 - In Serial15 Chapters
Symbiosis
Earth is the only home humanity has. It is where everyone we have ever loved, ever known, and ever heard of has lived and died. Oceans of blood have been spilled by men and women who would be its momentary masters. After a long history of bloodshed, humanity has finally united under a single flag. A world government to lead us into a new age of prosperity, the Hegemony. Under its firm, guiding hand, humanity has flourished. We are stronger, smarter and live longer than ever before. But when our own star threatens our place in the only home we have ever known, our wise leaders turn their eyes to the vast cosmic dark. The world's best and brightest are chosen to be the first to depart and herald our species' great migration. While our best hope for survival is put to sleep and sent off into the stars, we remain to wonder what beauties and horrors they will find. Left behind, all the rest can do is hope they return to save us before it is too late.
8 82 - In Serial18 Chapters
Erroneous Quest
A ill fated actor getting a new job that is abet forced by a meeting from truck-kun. A very bored god that is as equally as idiotic, who was the one was playing an game called "Truck-kun Simulator". As a result of his play style of IDGF, he mowed down 14999 victims just to hit our hero, Thomas, who as an result of that god getting an achieve. Thomas then thus reincarnations...no...um is transported to another world. This is a world styled as RPG game-like mechanics. Thomas gains a cheat at the results of that idiot God. Thus his story begins...
8 190 - In Serial7 Chapters
Mage Blessed
James leads a busy life as a software developer for a big tech company. One late night too often, he is teleported to a world full of magic and wonder. He is marked as 'Mage Blessed' due to the magical markings on his hand, a special gift that people are born with and spend their life cultivating. Yet his mark is different and his magic unusual. An unfamiliar gift in an unfamiliar world. Can he use his wits and intelligence to craft a life for himself in this wonderful yet perilous world?
8 133 - In Serial9 Chapters
The Avaricious Merchant System
In a moment of boredom, a sickly youth finds that he possesses a System. A Merchant system. The System promises him immortality if he follows its advice. While the youth is not interested in becoming the greatest merchant to ever exist and while being tantalized by the prospect of immortality, he remains cool-headed despite the amount of pain he receives because of his system even to the point of being swindled out of his hard-earned money by it.Follow Clyde Dominic, the second prince of the Dominic kingdom, as he strives to work hard in the hopes of living a leisurely immortal life.
8 220 - In Serial17 Chapters
Guns A Blazin'
This story is about a young boy born under the evil hand of the five main mafia families of planet Flinkaz.
8 212
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
