《The Poor Female Lead Can't Take Anymore!(Realm-5)[Myanmar Translation]》Chapter - 128
Advertisement
Unicode
ရှင် ထပ်ပြီးPa-Pa-Paလို့မရတော့ဘူး
______________
နဉ်ရှုကမူ မကျေနပ်မှုကြောင့် ကုန်းဝူမေ့ထုတ်လွှတ်နေသည့် လူသတ်လိုသည့်အော်ရာတို့ကို ဂရုမထားဘဲဆိုလေ၏။
"ဒါတွေအားလုံးက ရှင့်စွမ်းအားအရင်းအမြစ်ပဲလေ။"
"ရှင်သာ ရှင့်ရောဂါကို အပြည့်အဝပျောက်ကင်းစေချင်တယ်ဆိုရင် ရှင့်ကိုယ်ထဲက ကမောက်ကမဖြစ်နေတဲ့အတွင်းအားတွေကို ငြိမ်အောင်ထိန်းချုပ်ပြီး အတွင်းအားကြောင့်ပျက်စီးသွားတဲ့ ရှင့်ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေကို နဂိုအတိုင်းဖြစ်အောင်ပြန်ကုသရမှာ။ စွမ်းအားအရင်းအမြစ်ဆုံးရှုံးတာက ရှင့်ခန္ဓာကိုယ်အတွက်မကောင်းဘူး။"
နဉ်ရှုက မျက်နှာသေဖြင့်ပင် ပေါက်ကရစကားဆို၏။
ကုန်းဝူမေ့ရဲ့မျက်နှာက ဖြူဖျော့နေကာ ပထမတော့ သူ စကားမပြောပေ။ သို့သော်လည်း သူစကားပြောလိုက်ချိန်မှာ သူ့အပြုံးက ခါတိုင်းလိုပင် ဆွဲဆောင်မှုရှိနေဆဲဖြစ်၏။
"ဒါဆို အခု ကိုယ်ဘာလုပ်ရမလဲ? ကိုယ် ဒီရောဂါကို ဒီအတိုင်းထားလိုက်ဖို့တော့ လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူးလေ၊ ဟုတ်တယ်မလား?"
ကုန်းဝူမေ့က သူ့ခန္ဓာကိုအောက်ပိုင်းကို လက်ညှိုးထိုးလိုက်ပြီးနောက် မေးကိုမသိမသာမော့ကာဆို၏။
"အဲ့ဒါငုပ်ကျသွားတဲ့အတွက် မင်းတာဝန်ယူရမယ်။"
နဉ်ရှု : "ဟား၊ ဟား၊ ဟား။"
"ချုပ်တည်းထားစမ်းပါ။ ကျွန်မ ရှင့်ကို အရင်ကမပြောခဲ့ဘူးလား! ရှင် ချုပ်တည်းထားရမယ်။ ရှင် တကယ်ပဲသည်းမခံနိုင်တော့ရင် ကိုယ့်ဘာသာပွတ်သပ်လိုက်၊ ဒါပေမယ့် ဘာဖြစ်ဖြစ် မထုတ်လွှတ်လိုက်နဲ့။ ရှင် အဲ့ဒါကို ထွက်ခွင့်ပြုလို့မရဘူး။"
နဉ်ရှုမျက်နှာထက်တွင် ရှက်ရွံ့နေမှု တစ်စိုးတစ်စိမျှပင်ရှိမနေချေ။
ကုန်းဝူမေ့က ရေချိုးဇလုံထဲမှာ အားပျော့စွာလှဲလိုက်၏။ သူက သူမကိုကြည့်ပြီးနောက်မေးသည်။
"မင်းက တကယ်ပဲမိန်းမလား?"
"ကျွန်မက သမားတော်။ လိင်အမျိုးအစားက ကျွန်မအတွက်တော့ ဘာမှမဟုတ်ဘူး။"
အဆုံးသတ်ကျတော့လည်း ဘယ်သူက အသေးအမွှားလေးတွေကို ဂရုစိုက်နေလို့လဲ?
ကုန်းဝူမေ့က မျက်မှောင်ကုတ်သည်။ သူက နာကျင်နေပုံပေါ်တာမို့ နဉ်ရှုက သူ့ကို အားပေးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
"ရှင် လုပ်နိုင်ပါတယ်! ရှင်လုပ်နိုင်ပါတယ်! ချုပ်တည်းထားလိုက်စမ်းပါ!"
ကုန်းဝူမေ့ : ...
ကုန်းဝူမေ့က အဆင့်မြင့်သိုင်းပညာရှင်ဖြစ်တာမို့ အကြောအားပျော့ဆေးရဲ့အာနိသင်က ခဏအကြာတွင်ပြယ်သွားသည်။ ကုန်းဝူမေ့ ရေချိုးဇလုံထဲကထွက်လာသည်နှင့် နဉ်ရှုက ဆေးသေတ္တာကို အလျင်အမြန်ကောက်မက ထွက်သွားတော့၏။
ကုန်းဝူမေ့ အားနည်းမနေချိန်မှာ သူ့ကိုရင်ဆိုင်ဖို့ကြိုးစားရလောက်တဲ့အထိ သူမ မတုံးသေးပါဘူးနော်။
ထို့အတွက် သူမက အချိန်အများစုမှာ ကုန်းဝူမေ့ရဲ့မမြင်ကွယ်ရာမှာနေနေပြီး သူ့ချီစွမ်းအင်တွေ ကမောက်ကမဖြစ်မယ့်အချိန်ကိုစောင့်နေလေ၏။ ပြီးနောက်တွင်တော့ သူမက တရုတ်ရွှေချည်မျှင်နဲ့ရောစပ်ထားတဲ့ ဆေးရည်ပန်းကန်တွေအများကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ အမိအရလောင်းထည့်ပြီး သူက နောက်ပိုင်းမှာ သူမကို စာရင်းရှင်းမှာစိုးလေတာကြောင့် ထွက်ပြေးတတ်သည်။
[တရုတ်ရွှေချည်မျှင်က ရောဂါပိုးတိုက်ထုတ်တဲ့ဖို့၊ အဖျားလျှော့ချဖို့တွေမှာ အများဆုံးအသုံးပြုပြီး အသေခါးပါတယ်တဲ့။ ထိပ်ဆုံးမှာ ပုံထည့်ပေးထားတယ်။ အိုင်တော့ နနွင်းတက်တွေနဲ့တူတယ်ထင်တာပဲ။]
အရင်က သူ အလွန်အင်မတန်လွတ်လပ်စွာဖြင့် ပျော်မွေ့ခဲ့တာကြောင့်ဖြစ်မည်ထင်သည်၊ ယခုအချိန်၌ ကုန်းဝူမေ့မှာ သူ့ရောဂါထမလာတာတောင် မိန်းမတွေနဲ့အိပ်ချင်စိတ်ပြင်းပြနေလေ၏။ သို့သော်လည်း သူ မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ လူးလိမ့်ဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေချိန်တိုင်း နဉ်ရှုပေါ်လာကာ သူ့ကို ချုပ်တည်းထားဖို့ မနားမနေတတွတ်တွတ်ပြောတတ်သည်။
"ရှင် ချုပ်တည်းထားရမယ်၊ ရှင် ထုတ်လွှတ်မယ့်ဟာက ရှင့်စွမ်းအားအရင်းအမြစ်ပဲ။ ရှင် ချုပ်တည်းထားရမယ်..."
"ရှင် ထပ်ပြီးpa-pa-paလို့မရတော့ဘူး၊ ရှင်paလိုက်တာနဲ့ အစောတုန်းကကြိုးစားမှုတွေအားလုံး အလကားဖြစ်ကုန်မှာ..."
"ရှင်က ယောက်ျားဟုတ်လား၊ မဟုတ်ဘူးလား? သူတို့အောက်ပိုင်းကို မထိန်းချုပ်နိုင်တဲ့ဘယ်သူမဆို အရှုံးသမားပဲ၊ ရှင် အရှုံးသမားဖြစ်ချင်လို့လား?..."
သူ တက်ကြွနေတုန်း နဉ်ရှုပေါ်လာလိုက်တဲ့အချိန်တိုင်း သူမက အဲ့စကားတွေကို တတွတ်တွတ်ပြောနေတတ်လေသည်မို့ ကုန်းဝူမေ့မှာ သူ ရူးသွားဖို့တဲတဲကလေးပဲလိုတော့သည်ဟု ခံစားနေရလေ၏။ သူ့မှာ ဒီမိန်းမရဲ့လည်ပင်းကို ချိုးပစ်ချင်စိတ်တို့ အကြိမ်ပေါင်းမရေမတွက်နိုင်လောက်အောင်ပေါ်လာသော်ငြား ဒီမိန်းမက သူ့အတွင်းဒဏ်ရာကို ကုသပေးနိုင်တယ်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ပြန်ထိန်းထားရသည်။
တစ်ခါတစ်ရံမှာတော့ သူက တစ်ချိန်လုံးထောင်မတ်နေသည့်သူ့ညီလေးနှင့် တစ်နေ့တာကိုဖြတ်ကျော်ရကာ သူ့ကိုယ်သူချုပ်တည်းနေရပြီး ထုတ်လွှတ်လို့မရဖြစ်နေသည်။ အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ ဤသို့ဖြစ်နေပြီးနောက်တွင်တော့ သူ့မျက်နှာက ကိုယ့်ကိုကိုယ်ချုပ်တည်းနေရမှုကြောင့် အစိမ်းရောင်လုံးဝပြောင်းနေပြီဖြစ်၏။ ဝက်ခြံတွေက ကုန်းဝူမေ့ရဲ့မေးထက်မှာစထွက်လာပြီး သူ့ဟော်မုန်းတွေ ဟန်ချက်ပျက်တော့မည်ကို ညွှန်ပြနေသည်။ ထပ်ပြောရမည်ဆိုလျှင် သူ့ညီလေးထောင်မတ်နေလျက်နှင့် လမ်းလျှောက်နေသည့်သူ့ပုံစံက အင်မတန်ကို့ရို့ကားယားဖြစ်နေလို့နေသည်။
နဉ်ရှုသည်လည်း အတော်လေးခံစားရသည်ပါပဲ။ သူမ သူ့ကို ဘယ်လောက်ကြာကြာလှည့်စားထားနိုင်မလဲဆိုတာ သူမ မသိပေ။ ကုန်းဝူမေ့ရဲ့အတွင်းဒဏ်ရာထဖောက်လာတဲ့အချိန်တိုင်း သူမက သူ့ကို ရေခဲရေချိုးဇလုံထဲပစ်ချကာ သူ့ဆေးထဲ အကြောအားပျော့ဆေးတွေရောထည့်သည်။ မဟုတ်ပါက သူ ခက်ထန်လာသည့်ခဏမှာတင် သူမ သေသွားလောက်ပေပြီ။
ကုန်းဝူမေ့က သူ့အတွင်းဒဏ်ရာထလာချိန်တိုင်း ကြောက်ဖို့ကောင်းသည်။ သူမလုပ်နိုင်သမျှက ဆေးတွေလောင်းထည့်တာ၊ ဆေးတွေပိုလောင်းထည့်တာသာဖြစ်၏။ ဆေးပန်ကန်တိုင်းမှာ အကြောအားပျော့ဆေးမှုန့်တွေပါသည်။ သူ့အတွင်းဒဏ်ရာထလာချိန်မှာ ကုန်းဝူမေ့သာ သူ့အတွင်းအားကိုမလှည့်ပတ်နိုင်ပါက ချီစွမ်းအားမတည်မငြိမ်ဖြစ်တဲ့လက္ခဏာတွေလည်း အတော်လေးလျော့ကျသွားတတ်သည်ကို သူမ သတိပြုမိထားသည်လေ။ သို့သော်လည်း အရိုးရှင်းဆုံးပြောရမည်ဆိုလျှင်တော့ သူမက ကုန်းဝူမေ့တစ်ယောက် ခက်ထန်ရမည်ကိုပင် ပင်ပန်းလွန်းသွားသည်အထိဖြစ်အောင်လုပ်နေခြင်းဖြစ်၏။
ဒါပေါ့၊ ဒီကိစ္စတွေလုပ်နေတဲ့အတောအတွင်း သူမမှာ သူမ ဘာလုပ်နေတယ်ဆိုတာကို သိသည့်အလား ယုံကြည်မှုရှိသည့်အမူအရာကိုလည်း ထိန်းထားရပါသေးသည်။ သို့သော်လည်း အမှန်ကတော့ ကုန်းဝူမေ့ရဲ့အတွင်းဒဏ်ရာတွေကိုကုသဖို့ တစ်နည်းသာရှိသည် — သူ့သိုင်းကျင့်စဉ်တွေကို ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်ဖို့။ သို့သော်လည်း နဉ်ရှုမှာ သူ့ကို ထိုအကြောင်းမပြောရဲပါလေ၊ အကြောင်းမူ သူမပြောလိုက်ပါက သူက သူမကို အရင်ဆုံးဇီဝိန်ချုပ်ပေးမှာမို့ဖြစ်၏။
...
Zawgyi
ရွင္ ထပ္ၿပီးPa-Pa-Paလို႔မရေတာ့ဘူး
______________
နဉ္ရႈကမူ မေက်နပ္မႈေၾကာင့္ ကုန္းဝူေမ့ထုတ္လႊတ္ေနသၫ့္ လူသတ္လိုသၫ့္ေအာ္ရာတို႔ကို ဂရုမထားဘဲဆိုေလ၏။
"ဒါေတြအားလံုးက ရွင့္စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ပဲေလ။"
"ရွင္သာ ရွင့္ေရာဂါကို အျပၫ့္အဝေပ်ာက္ကင္းေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ ရွင့္ကိုယ္ထဲက ကေမာက္ကမျဖစ္ေနတဲ့အတြင္းအားေတြကို ၿငိမ္ေအာင္ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး အတြင္းအားေၾကာင့္ပ်က္စီးသြားတဲ့ ရွင့္ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းေတြကို နဂိုအတိုင္းျဖစ္ေအာင္ျပန္ကုသရမွာ။ စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ဆံုးရႈံးတာက ရွင့္ခႏၶာကိုယ္အတြက္မေကာင္းဘူး။"
Advertisement
နဉ္ရႈက မ်က္ႏွာေသျဖင့္ပင္ ေပါက္ကရစကားဆို၏။
ကုန္းဝူေမ့ရဲ့မ်က္ႏွာက ျဖဴေဖ်ာ့ေနကာ ပထမေတာ့ သူ စကားမေျပာေပ။ သို႔ေသာ္လည္း သူစကားေျပာလိုက္ခ်ိန္မွာ သူ႔အၿပံဳးက ခါတိုင္းလိုပင္ ဆြဲေဆာင္မႈရိွေနဆဲျဖစ္၏။
"ဒါဆို အခု ကိုယ္ဘာလုပ္ရမလဲ? ကိုယ္ ဒီေရာဂါကို ဒီအတိုင္းထားလိုက္ဖို႔ေတာ့ လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ၊ ဟုတ္တယ္မလား?"
ကုန္းဝူေမ့က သူ႔ခႏၶာကိုေအာက္ပိုင္းကို လက္ၫွိုးထိုးလိုက္ၿပီးေနာက္ ေမးကိုမသိမသာေမာ့ကာဆို၏။
"အဲ့ဒါငုပ္က်သြားတဲ့အတြက္ မင္းတာဝန္ယူရမယ္။"
နဉ္ရႈ : "ဟား၊ ဟား၊ ဟား။"
"ခ်ဳပ္တည္းထားစမ္းပါ။ ကြၽန္မ ရွင့္ကို အရင္ကမေျပာခဲ့ဘူးလား! ရွင္ ခ်ဳပ္တည္းထားရမယ္။ ရွင္ တကယ္ပဲသည္းမခံႏိုင္ေတာ့ရင္ ကိုယ့္ဘာသာပြတ္သပ္လိုက္၊ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ မထုတ္လႊတ္လိုက္နဲ႔။ ရွင္ အဲ့ဒါကို ထြက္ခြင့္ျပဳလို႔မရဘူး။"
နဉ္ရႈမ်က္ႏွာထက္တြင္ ရွက္ရြံ႔ေနမႈ တစ္စိုးတစ္စိမ်ွပင္ရိွမေနေခ်။
ကုန္းဝူေမ့က ေရခ်ိဳးဇလံုထဲမွာ အားေပ်ာ့စြာလွဲလိုက္၏။ သူက သူမကိုၾကၫ့္ၿပီးေနာက္ေမးသည္။
"မင္းက တကယ္ပဲမိန္းမလား?"
"ကြၽန္မက သမားေတာ္။ လိင္အမ်ိဳးအစားက ကြၽန္မအတြက္ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ဘူး။"
အဆံုးသတ္က်ေတာ့လည္း ဘယ္သူက အေသးအမႊားေလးေတြကို ဂရုစိုက္ေနလို႔လဲ?
ကုန္းဝူေမ့က မ်က္ေမွာင္ကုတ္သည္။ သူက နာက်င္ေနပံုေပၚတာမို႔ နဉ္ရႈက သူ႔ကို အားေပးဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
"ရွင္ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္! ရွင္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္! ခ်ဳပ္တည္းထားလိုက္စမ္းပါ!"
ကုန္းဝူေမ့ : ...
ကုန္းဝူေမ့က အဆင့္ျမင့္သိုင္းပညာရွင္ျဖစ္တာမို႔ အေၾကာအားေပ်ာ့ေဆးရဲ့အာနိသင္က ခဏအၾကာတြင္ျပယ္သြားသည္။ ကုန္းဝူေမ့ ေရခ်ိဳးဇလံုထဲကထြက္လာသည္ႏွင့္ နဉ္ရႈက ေဆးေသတၲာကို အလ်င္အျမန္ေကာက္မက ထြက္သြားေတာ့၏။
ကုန္းဝူေမ့ အားနည္းမေနခ်ိန္မွာ သူ႔ကိုရင္ဆိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားရေလာက္တဲ့အထိ သူမ မတံုးေသးပါဘူးေနာ္။
ထို႔အတြက္ သူမက အခ်ိန္အမ်ားစုမွာ ကုန္းဝူေမ့ရဲ့မျမင္ကြယ္ရာမွာေနေနၿပီး သူ႔ခ်ီစြမ္းအင္ေတြ ကေမာက္ကမျဖစ္မယ့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနေလ၏။ ၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ သူမက တရုတ္ေရႊခ်ည္မ်ွင္နဲ႔ေရာစပ္ထားတဲ့ ေဆးရည္ပန္းကန္ေတြအမ်ားႀကီးကို သူ႔ပါးစပ္ထဲ အမိအရေလာင္းထၫ့္ၿပီး သူက ေနာက္ပိုင္းမွာ သူမကို စာရင္းရွင္းမွာစိုးေလတာေၾကာင့္ ထြက္ေျပးတတ္သည္။
[တရုတ္ေရႊခ်ည္မ်ွင္က ေရာဂါပိုးတိုက္ထုတ္တဲ့ဖို႔၊ အဖ်ားေလ်ွာ့ခ်ဖို႔ေတြမွာ အမ်ားဆံုးအသံုးျပဳျပီး အေသခါးပါတယ္တဲ့။ ထိပ္ဆံုးမွာ ပံုထၫ့္ေပးထားတယ္။ အိုင္ေတာ့ နႏြင္းတက္ေတြနဲ႔တူတယ္ထင္တာပဲ။]
အရင္က သူ အလြန္အင္မတန္လြတ္လပ္စြာျဖင့္ ေပ်ာ္ေမြ့ခဲ့တာေၾကာင့္ျဖစ္မည္ထင္သည္၊ ယခုအခ်ိန္၌ ကုန္းဝူေမ့မွာ သူ႔ေရာဂါထမလာတာေတာင္ မိန္းမေတြနဲ႔အိပ္ခ်င္စိတ္ျပင္းျပေနေလ၏။ သို႔ေသာ္လည္း သူ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ လူးလိမ့္ဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခ်ိန္တိုင္း နဉ္ရႈေပၚလာကာ သူ႔ကို ခ်ဳပ္တည္းထားဖို႔ မနားမေနတတြတ္တြတ္ေျပာတတ္သည္။
"ရွင္ ခ်ဳပ္တည္းထားရမယ္၊ ရွင္ ထုတ္လႊတ္မယ့္ဟာက ရွင့္စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ပဲ။ ရွင္ ခ်ဳပ္တည္းထားရမယ္..."
"ရွင္ ထပ္ၿပီးpa-pa-paလို႔မရေတာ့ဘူး၊ ရွင္paလိုက္တာနဲ႔ အေစာတုန္းကႀကိဳးစားမႈေတြအားလံုး အလကားျဖစ္ကုန္မွာ..."
"ရွင္က ေယာက္်ားဟုတ္လား၊ မဟုတ္ဘူးလား? သူတို႔ေအာက္ပိုင္းကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့ဘယ္သူမဆို အရႈံးသမားပဲ၊ ရွင္ အရႈံးသမားျဖစ္ခ်င္လို႔လား?..."
သူ တက္ႂကြေနတုန္း နဉ္ရႈေပၚလာလိုက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း သူမက အဲ့စကားေတြကို တတြတ္တြတ္ေျပာေနတတ္ေလသည္မို႔ ကုန္းဝူေမ့မွာ သူ ရူးသြားဖို႔တဲတဲကေလးပဲလိုေတာ့သည္ဟု ခံစားေနရေလ၏။ သူ႔မွာ ဒီမိန္းမရဲ့လည္ပင္းကို ခ်ိဳးပစ္ခ်င္စိတ္တို႔ အႀကိမ္ေပါင္းမေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ေပၚလာေသာ္ျငား ဒီမိန္းမက သူ႔အတြင္းဒဏ္ရာကို ကုသေပးႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ျပန္ထိန္းထားရသည္။
တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ သူက တစ္ခ်ိန္လံုးေထာင္မတ္ေနသည့္သူ႔ညီေလးႏွင့္ တစ္ေန့တာကိုျဖတ္ေက်ာ္ရကာ သူ႔ကိုယ္သူခ်ဳပ္တည္းေနရၿပီး ထုတ္လႊတ္လို႔မရျဖစ္ေနသည္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိ ဤသို႔ျဖစ္ေနၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ခ်ဳပ္တည္းေနရမႈေၾကာင့္ အစိမ္းေရာင္လံုးဝေျပာင္းေနၿပီျဖစ္၏။ ဝက္ၿခံေတြက ကုန္းဝူေမ့ရဲ့ေမးထက္မွာစထြက္လာၿပီး သူ႔ေဟာ္မုန္းေတြ ဟန္ခ်က္ပ်က္ေတာ့မည္ကို ၫႊန္ျပေနသည္။ ထပ္ေျပာရမည္ဆိုလ်ွင္ သူ႔ညီေလးေထာင္မတ္ေနလ်က္ႏွင့္ လမ္းေလ်ွာက္ေနသၫ့္သူ႔ပံုစံက အင္မတန္ကို႔ရို႔ကားယားျဖစ္ေနလို႔ေနသည္။
နဉ္ရႈသည္လည္း အေတာ္ေလးခံစားရသည္ပါပဲ။ သူမ သူ႔ကို ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာလွၫ့္စားထားႏိုင္မလဲဆိုတာ သူမ မသိေပ။ ကုန္းဝူေမ့ရဲ့အတြင္းဒဏ္ရာထေဖာက္လာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း သူမက သူ႔ကို ေရခဲေရခ်ိဳးဇလံုထဲပစ္ခ်ကာ သူ႔ေဆးထဲ အေၾကာအားေပ်ာ့ေဆးေတြေရာထၫ့္သည္။ မဟုတ္ပါက သူ ခက္ထန္လာသၫ့္ခဏမွာတင္ သူမ ေသသြားေလာက္ေပၿပီ။
ကုန္းဝူေမ့က သူ႔အတြင္းဒဏ္ရာထလာခ်ိန္တိုင္း ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းသည္။ သူမလုပ္ႏိုင္သမ်ွက ေဆးေတြေလာင္းထၫ့္တာ၊ ေဆးေတြပိုေလာင္းထၫ့္တာသာျဖစ္၏။ ေဆးပန္ကန္တိုင္းမွာ အေၾကာအားေပ်ာ့ေဆးမႈန႔္ေတြပါသည္။ သူ႔အတြင္းဒဏ္ရာထလာခ်ိန္မွာ ကုန္းဝူေမ့သာ သူ႔အတြင္းအားကိုမလွၫ့္ပတ္ႏိုင္ပါက ခ်ီစြမ္းအားမတည္မၿငိမ္ျဖစ္တဲ့လကၡဏာေတြလည္း အေတာ္ေလးေလ်ာ့က်သြားတတ္သည္ကို သူမ သတိျပဳမိထားသည္ေလ။ သို႔ေသာ္လည္း အရိုးရွင္းဆံုးေျပာရမည္ဆိုလ်ွင္ေတာ့ သူမက ကုန္းဝူေမ့တစ္ေယာက္ ခက္ထန္ရမည္ကိုပင္ ပင္ပန္းလြန္းသြားသည္အထိျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္၏။
ဒါေပါ့၊ ဒီကိစၥေတြလုပ္ေနတဲ့အေတာအတြင္း သူမမွာ သူမ ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာကို သိသၫ့္အလား ယံုၾကည္မႈရိွသၫ့္အမူအရာကိုလည္း ထိန္းထားရပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အမွန္ကေတာ့ ကုန္းဝူေမ့ရဲ့အတြင္းဒဏ္ရာေတြကိုကုသဖို႔ တစ္နည္းသာရိွသည္ — သူ႔သိုင္းက်င့္စဉ္ေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ဖို႔။ သို႔ေသာ္လည္း နဉ္ရႈမွာ သူ႔ကို ထိုအေၾကာင္းမေျပာရဲပါေလ၊ အေၾကာင္းမူ သူမေျပာလိုက္ပါက သူက သူမကို အရင္ဆံုးဇီဝိန္ခ်ဳပ္ေပးမွာမို႔ျဖစ္၏။
...
Advertisement
This Used to be About Dungeons
This Used to be About Dungeons is a comfy slice-of-life adventuring story that occasionally features dungeons. Updates Tuesdays, Thursdays, and Saturdays. Mostly it's about walking in the woods with a friend, looking for mushrooms to put in your soup, or haggling with the guy selling squash, or taking care of a neglected garden. It's putting some jam on shortbread biscuits. And yes, sometimes you go down into the dungeons with your friends, and you kill monsters there, or disarm traps, but when you come out, you realize you've found the perfect magic item to give to one of the local kids that helped you out when your cat was sick. Look, the dungeons are always going to be there, and sometimes you need to make a journey to one of the Spirit Gates, or make a pilgrimage with the local Cleric of Symmetry to a holy shrine. Your tour through the local dungeons can wait. You'll have rivalries with other groups, and find some dungeon eggs that need to be carefully incubated in case they turn out to be something valuable, and help a friend to build a fishing weir. There's a big world out there, a mostly tame place with lots of magic, and even more to do and see. Join me, won't you?The cover image is Morning Sunlight Effect, Eragny, by Camille Pissarro.
8 374Twist of fate
A young man is born powerless in a world of mages and dragons, he struggles against his destiny and hopes that one day he will be powerful enough to control his own fate. However, what he didn't know was that a prophecy about a destroyer would appear, and he is the destroyer! Will he succumb to his instincts, or will he change the future? I do not own the cover, if the owner wants me to take it out, please contact me.
8 189Ascension of the Outcast
"Helmet", a young noble whose life should have been smooth sailing ends up being the butt of a cruel joke by fate. Despite being the first born son of an illustrious mage family -- feared and revered in the Avdarth empire -- he finds himself totally and irremediably mana-less. Worst, he ends up disowned and shipped to a subsidiary family as a lab rat, for a perilous and life-threatening experiment. How will he survive in this cut-throat world where every living thing possesses mana? --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Seed art by me. https://postimg.cc/VScPThvW AI used : https://app.wombo.art/
8 106The little Vampire- lust
Vivian or viv, which her friends back in Florida would call her is forced to move to Scotland for her senior year of high school with her mother, father and younger brother (Tony) for her fathers job. When her younger brother tony starts to go off with a friend no ones ever met, slightly isolating himself and even possibly sneaking out Vivian decides to investigate. Last thing she expected her brother being involved in, and now her, is a family of vampires, ancient curses, deadly vampire slayers. The most shocking part? Vivian and the families oldest son fall for each other. What will happen between a human and a vampire? What will happen to their love once the ancient curse is broken?
8 224Hetalia One-shots 2019!
Hey people! It's a second Hetalia one-shots book!Don't worry, you don't have to read the first one (but if you do, I win't stop you :) )Requests are happily accepted!Please enjoy!
8 97Descent into Mayhem
After two hundred years of isolation, the colonists of Capicua, a fertile super-earth orbiting Gliese 667C, are suddenly faced with an unknown and hostile military force. Oblivious to the impending invasion, Toni Miura joins Capicua's decrepit armed forces in a bid to escape domestic troubles, aiming for the privilege of driving the Hammerhead, a bipedal mobile suit which is the epitome of his planet's ailing warrior spirit. With the arrival of the earthborn invaders, Toni's unqualified platoon, brimming with misfits and plagued by internal differences, is suddenly thrown into the midst of battle. Abandoned by their seniors in the course of their mission, Toni and the remnants of his unit become lost in a world which, owing to the nature of its orbit, suffers periodically from planet-wide hurricane conditions. So begins a race against time, where a handful of cadets will be forced to outmaneuver a pursuing enemy in the boondocks of a turbulent planet, all the while seeking to deliver an odd but important Bavarian prisoner-of-war to their headquarters.
8 125