[Zawgyi]

{ဒီလိုဆို အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားဖို႔ေကာင္းလိမ့္မယ္}

ညအခ်ိန္၌ လီယုေဖးကိုလာေတြ႕ေသာခ်ီရွန္းသည္ တံခါးနားမွာရပ္ေနသည့္နဥ္ရႈကိုျမင္သည္၌ ခက္ထန္စြာေျပာလာ၏။

"မင္း ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ? မင္းက ေခ်းအိုးေတြကို ေဆးေနရမွာမဟုတ္ဘူးလား?"

နဥ္ရႈသည္ ညင္သာစြာျပန္ေျဖ၏။

"အခု ဒီအေစခံက သခင္မေလးယုေဖးရဲ႕အေစခံျဖစ္ေနပါၿပီ။"

လီယုေဖးသည္ သူတို႔ရွိရာဆီေလ်ွာက္လာကာ သိမ္ေမြ႕စြာဆို၏။

"အစ္ကိုရွန္ကလည္း၊ ဒီမိန္းကေလးက ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ ယုေဖးခံစားမိတာနဲ႔ သူ႔ကိုေခၚထားလိုက္တာ။ အစ္ကိုရွန္ ယုေဖးကိုအျပစ္မတင္ဘူးမလားဟင္?"

ခ်ီရွန္းသည္ လီယုေဖး၏လက္ကိုကိုင္လိုက္ကာ ခ်စ္ခင္စြာဆို၏။

"အေစခံေလးတစ္ေယာက္ပဲကို။ ယုေဖးေပ်ာ္သေ႐ြ႕ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအေစခံက အရမ္းတုံးအလြန္းၿပီး လုပ္သမ်ွအလုပ္တိုင္းကို ရႈပ္ေထြးသြားေအာင္လုပ္တတ္တာ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရုပ္ကလည္း ၾကည့္လို႔ေတာင္အဆင္မေျပဘူး။ ဘာလို႔ ပိုေကာင္းမယ့္အေစခံကိုမေ႐ြးတာလဲ ညီမရယ္?"

"အစ္ကိုရွန္၊ အစ္ကိုက ညီမကို ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံတယ္။ ညီမေလ ဒီတစ္သက္လံုး အစ္ကိုနဲ႔အတူရွိေနခ်င္ပါတယ္။"

လီယုေဖးသည္ ခ်ီရွန္း၏ရင္ခြင္၌ မွီႏဲြ႕လိုက္ေခ်၏။

နဥ္ရႈသည္ ေဘးမွေန၍ တိတ္ဆိတ္စြာသာၾကည့္ေနခဲ့၏။ သူတို႔က မနက္ျဖန္ဆိုတာမရွိေတာ့မယ့္အတိုင္း လူၾကားသူၾကားမေရွာင္ အီစီကလီလုပ္ေနၾကတယ္၊ ေဘးကၾကည့္ေနရတဲ့သူေတြ ဘယ္လိုခံစားေနရမလဲဆိုတာကို သူတို႔ေတြးေရာေတြးမိၾကရဲ႕လား? ဒီလိုစံုတဲြေတြက ေသတဲ့အထိမီးရႈိ႕သတ္သင့္တယ္။

လီယုေဖးသည္ နဥ္ရႈကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္၏။ နဥ္ရႈသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ အျပင္ထြက္သြားကာ သူမေနာက္ဘက္ရွိတံခါးကိုပိတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ သူမသည္ တံခါးအျပင္၌ရပ္ေနလိုက္၏။

အခန္းထဲတြင္ေတာ့ လီယုေဖးသည္ သူမ၏အဝတ္မ်ားကို သြက္လက္စြာခြၽတ္ရင္း သူမ၏ နွင္းလိုျဖဴ ေဖြးေသာအသားအရည္ကို လွစ္ဟ၏။ သို႔ေသာ္လည္း ယခုေတာ့ျဖင့္ သူမသည္ ရိုးရိုးအတြင္းခံ(ေရွးေခတ္)အစား ေခတ္သစ္မွအတြင္းခံကိုဝတ္ထား၏။ ညႇိဳ႕ဓာတ္ျပင္းလွေသာအတြင္းခံက သူမ၏ေသးသြယ္ေသာခါးေလးနွင့္ သြယ္လ်ေသာေျခတံတို႔ကို ထင္ရွားေပၚလြင္ေနေစ၏။ သည္ျမင္ကြင္းက ခ်ီရွန္းကို လက္ဖက္ရည္သီးသြားေစကာ အံ့ၾသစြာစိုက္ၾကည့္ေနေစခဲ့သည္။

လီယုေဖးသည္ ခ်ီရွန္းထံသို႔ ျဖည္းညင္းစြာေလ်ွာက္လာကာ သူ႔ေပါင္ေပၚ၌ထိုင္လိုက္သည္။

"အစ္ကိုရွန္၊ ယုေဖး ဒါကို အစ္ကို႔အတြက္ျပင္ဆင္ထားတာ။ အစ္ကို သေဘာက်ရဲ႕လား?"

ခ်ီရွန္းတစ္ေယာက္ နွာေခါင္းနည္းနည္းယားလာသည္ဟုခံစားလိုက္ရသျဖက့္ သူသည္ သူ႔မ်က္နွာကို လီယုေဖးရင္ ရင္ၾကားတြင္ အလ်င္အျမန္ဝွက္လိုက္သည္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတို႔က လီယုေဖး၏မ်က္နွာထက္၌ေပၚလာသည္။ ခ်ီရွန္း စိတ္လႈပ္ရွားေနပံုေပၚတာ ဒါပထမဆံုးအႀကိမ္ပင္။

"အစ္ကိုရွန္၊ ယုေဖး အစ္ကို႔အတြက္ ေနာက္ထပ္အံ့ၾသစရာတစ္ခုျပင္ထားေသးတယ္။"

လီယုေဖးသည္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ဆို၏။

ခ်ီရွန္းရဲ႕အသက္ရွဴ သံတို႔က ျမန္ဆန္လာကာ ေျပာလိုက္သည့္သူ႔အသံက အက္ရွေန၏။

"ဘာအံ့ၾသစရာမ်ားလဲ? အစ္ကိုက အရမ္းကိုအံ့ၾသေနရၿပီးၿပီ။ အစ္ကို႔ရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာညီမရယ္၊ ညီမက အရမ္းလွတာပဲ။"

ဒါကိုၾကားလိုက္ရသည့္လီယုေဖးမွာ ေရွာင္ဟုန္႔နည္းလမ္းက မွန္တယ္လို႔ခံစားလာရကာ ပိုၿပီးယံုၾကည္မႈရွိလာၿပီး ဘူးကိုဖြင့္ကာ ၾကာပြတ္ကိုထုတ္၏။ ခ်ီရွန္းက သူမကို ေဝခဲြမရသည့္ဟန္ျဖင့္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ သူမသည္ သူ႔ကို ၾကာပြတ္ျဖင့္ ဆဲြေဆာင္မႈရွိစြာရိုက္၏။

နဥ္ရႈ ခ်ီရွန္း၏ေအာ္သံစူးစူးကိုၾကားလိုက္ရေခ်သည္။ ထို႔ေနာက္ သူသည္ စတင္၍ေအာ္ဟစ္၏။

"လီယုေဖး၊ မင္း ဘာလုပ္ေနတာလဲ!? ဘာလို႔ ကိုယ့္ကို ရိုက္ရတာလဲ!?"

လီယုေဖးသည္ သုန္မႈန္စြာဆို၏။

"အစ္ကိုရွန္ကလည္း၊ ဒါက ေပ်ာ္စရာမေကာင္းဘူးလားလို႔?"

သူမ၏အသံသည္ ပို၍ပင္ေဆာင့္ေအာင့္လာ၏။

"ယုေဖးက ဒီအဝတ္အစားေတြကို အစ္ကိုရွန္႔အတြက္ဝတ္ခဲ့တာ၊ ၿပီးေတာ့ ပိုၿပီးေပ်ာ္စရာေကာင္းေအာင္လို႔ ၾကာပြတ္သံုးလိုက္တာ။"

"ၾကာပြတ္မလိုပါဘူးကြာ။ အူး...ရပ္လိုက္ပါ။"

"အစ္ကိုရွန္၊ အစ္ကိုက ယုေဖးကိုမခ်စ္ဘူးလား? ယုေဖးက အစ္ကို႔ကိုႀကိဳက္လို႔ ေျပာင္းလဲခဲ့တာ။ ဒီလိုသာဆို အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားဖို႔ေကာင္းမွာ အစ္ကိုရွန္ရဲ႕။"

လီယုေဖးသည္ စကားေျပာရင္းျဖင့္ ၾကာပြတ္ကို ဆက္လက္ေဝွ႔ယမ္း၏။

"အရင္ဆံုး ၾကာပြတ္ကိုခ်လိုက္ပါကြာ ယုေဖးေလးကလည္း။ ညီမ အစ္ကို႔ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ အစ္ကိုသိတာေပါ့။ အစ္ကိုလည္း ညီမကိုခ်စ္ပါတယ္။ ၾကာပြတ္မသံုးနဲ႔ေလကြာ...အားးး..."

ၾကာပြတ္တြင္ပါသည့္ ႀကိမ္ဆူးခြၽန္ကေလးမ်ားက ခ်ီရွန္းကို နာက်င္စြာေအာ္ဟစ္မိေစ၏။ နဥ္ရႈသည္ ဘာျဖစ္ေနသလဲဆိုတာကိုသိနိုင္ရန္အတြက္ တံခါးၾကားရွိအဟကေလးမွေန၍ အထဲကိုေခ်ာင္းၾကည့္သည္။

သူတို႔အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားသြားသည္ေၾကာင့္ျဖစ္မည္ထင္သည္၊ သူတို႔သည္ ၾကမ္းေပၚမွာပင္ စတင္လံုေထြးေနခဲ့ၾကၿပီ။ ၾကမ္းျပင္က ဘယ္ေလာက္ေအးေနသည္ဆိုသည္အား သူတို႔သည္ ဂရုစိုက္ၾကဟန္မေပၚဘဲ ထိုအရာကိုသာ တက္ႂကြစြာလုပ္ေဆာင္ေနၾက၏။ ခ်ီရွန္းက ျပင္းထန္စြာထိုးသြင္းတိုက္ခိုက္ေနသည့္အတြက္ လီယုေဖးကို အလြန္အမင္းက်ယ္ေလာင္စြာေအာ္ဟစ္ညည္းညဴ မိေစ၏။ ၿခံဝင္းအျပင္ကလူေတြသည္ပင္ ၾကားနိုင္ေလာက္ေခ်သည္။

Tsk tsk၊ နင္တို႔နွစ္ေယာက္ နည္းနည္းေလာက္အသံတိုးလို႔မရဘူးလား? အခုဆို ခ်ီအိမ္တစ္တစ္ခုလံုး နင္တို႔နွစ္ေယာက္ေဖာင္းဒိုင္းေနၾကတာကို သိကုန္ေလာက္ၿပီ။ နင္တို႔က မရိုးေျဖာင့္ၾကတာတင္မက အရွက္ပါမရွိၾကဘူးပဲ။

ခ်ီရွန္း၏ကိုယ္ေပၚမွ ၾကာပြတ္ရာတို႔ကိုျမင္သည္၌ သူမ ေနာင္တရကာေခါင္းယမ္းမိ၏။ ဒီၾကာပြတ္က ဆူးခြၽန္ေတြပါရမယ့္ဟာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးေလ။ သူမမွာသာ ဆားနဲ႔ငရုတ္ရည္ထဲမွာစိမ္းထားတဲ့ ဆူးခြၽန္ပါတဲ့ၾကာပြတ္ရွိသင့္တာ။ ဒါမွသာ အဲ့ၾကာပြတ္က ပိုၿပီးခြန္အားတိုးေစမွာေပါ့။

သူမဘာသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ရိုက္ရင္ ပိုေတာင္ေကာင္းဦးမယ္။

အိုင္း။ နဥ္ရႈ အင္မတန္မွပင္စိတ္ပ်က္ညိွဳးငယ္လို႔သြားေခ်၏။ သူမတြင္ လူသားတစ္ဦးထက္သာလြန္ေသာခြန္အားမ်ားရွိခဲ့ခ်ိန္ကို သူမ ရုတ္တရက္တမ္းတမိသြားသည္။

...

နဥ္ရႈ : ငါ ေခြးစာေတြထပ္မစားခ်င္ေတာ့ဘူး!

အာ...ဒါက ေရွးေခတ္ကအတြင္းခံ

...

[Unicode]

{ဒီလိုဆို အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းလိမ့်မယ်}

ညအချိန်၌ လီယုဖေးကိုလာတွေ့သောချီရှန်းသည် တံခါးနားမှာရပ်နေသည့်နဉ်ရှုကိုမြင်သည်၌ ခက်ထန်စွာပြောလာ၏။

"မင်း ဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ? မင်းက ချေးအိုးတွေကို ဆေးနေရမှာမဟုတ်ဘူးလား?"

နဉ်ရှုသည် ညင်သာစွာပြန်ဖြေ၏။

"အခု ဒီအစေခံက သခင်မလေးယုဖေးရဲ့အစေခံဖြစ်နေပါပြီ။"

လီယုဖေးသည် သူတို့ရှိရာဆီလျှောက်လာကာ သိမ်မွေ့စွာဆို၏။

"အစ်ကိုရှန်ကလည်း၊ ဒီမိန်းကလေးက တော်တော်လေးစိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတယ်လို့ ယုဖေးခံစားမိတာနဲ့ သူ့ကိုခေါ်ထားလိုက်တာ။ အစ်ကိုရှန် ယုဖေးကိုအပြစ်မတင်ဘူးမလားဟင်?"

ချီရှန်းသည် လီယုဖေး၏လက်ကိုကိုင်လိုက်ကာ ချစ်ခင်စွာဆို၏။

"အစေခံလေးတစ်ယောက်ပဲကို။ ယုဖေးပျော်သရွေ့ အဆင်ပြေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီအစေခံက အရမ်းတုံးအလွန်းပြီး လုပ်သမျှအလုပ်တိုင်းကို ရှုပ်ထွေးသွားအောင်လုပ်တတ်တာ။ ပြီးတော့ သူ့ရုပ်ကလည်း ကြည့်လို့တောင်အဆင်မပြေဘူး။ ဘာလို့ ပိုကောင်းမယ့်အစေခံကိုမရွေးတာလဲ ညီမရယ်?"

"အစ်ကိုရှန်၊ အစ်ကိုက ညီမကို ကောင်းကောင်းဆက်ဆံတယ်။ ညီမလေ ဒီတစ်သက်လုံး အစ်ကိုနဲ့အတူရှိနေချင်ပါတယ်။"

လီယုဖေးသည် ချီရှန်း၏ရင်ခွင်၌ မှီနွဲ့လိုက်ချေ၏။

နဉ်ရှုသည် ဘေးမှနေ၍ တိတ်ဆိတ်စွာသာကြည့်နေခဲ့၏။ သူတို့က မနက်ဖြန်ဆိုတာမရှိတော့မယ့်အတိုင်း လူကြားသူကြားမရှောင် အီစီကလီလုပ်နေကြတယ်၊ ဘေးကကြည့်နေရတဲ့သူတွေ ဘယ်လိုခံစားနေရမလဲဆိုတာကို သူတို့တွေးရောတွေးမိကြရဲ့လား? ဒီလိုစုံတွဲတွေက သေတဲ့အထိမီးရှို့သတ်သင့်တယ်။

လီယုဖေးသည် နဉ်ရှုကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်၏။ နဉ်ရှုသည် ချက်ချင်းပင် အပြင်ထွက်သွားကာ သူမနောက်ဘက်ရှိတံခါးကိုပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမသည် တံခါးအပြင်၌ရပ်နေလိုက်၏။

အခန်းထဲတွင်တော့ လီယုဖေးသည် သူမ၏အဝတ်များကို သွက်လက်စွာချွတ်ရင်း သူမ၏ နှင်းလိုဖြူ ဖွေးသောအသားအရည်ကို လှစ်ဟ၏။ သို့သော်လည်း ယခုတော့ဖြင့် သူမသည် ရိုးရိုးအတွင်းခံ(ရှေးခေတ်)အစား ခေတ်သစ်မှအတွင်းခံကိုဝတ်ထား၏။ ညှို့ဓာတ်ပြင်းလှသောအတွင်းခံက သူမ၏သေးသွယ်သောခါးလေးနှင့် သွယ်လျသောခြေတံတို့ကို ထင်ရှားပေါ်လွင်နေစေ၏။ သည်မြင်ကွင်းက ချီရှန်းကို လက်ဖက်ရည်သီးသွားစေကာ အံ့သြစွာစိုက်ကြည့်နေစေခဲ့သည်။

လီယုဖေးသည် ချီရှန်းထံသို့ ဖြည်းညင်းစွာလျှောက်လာကာ သူ့ပေါင်ပေါ်၌ထိုင်လိုက်သည်။

"အစ်ကိုရှန်၊ ယုဖေး ဒါကို အစ်ကို့အတွက်ပြင်ဆင်ထားတာ။ အစ်ကို သဘောကျရဲ့လား?"

ချီရှန်းတစ်ယောက် နှာခေါင်းနည်းနည်းယားလာသည်ဟုခံစားလိုက်ရသဖြက့် သူသည် သူ့မျက်နှာကို လီယုဖေးရင် ရင်ကြားတွင် အလျင်အမြန်ဝှက်လိုက်သည်။ ပျော်ရွှင်မှုတို့က လီယုဖေး၏မျက်နှာထက်၌ပေါ်လာသည်။ ချီရှန်း စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံပေါ်တာ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်ပင်။

"အစ်ကိုရှန်၊ ယုဖေး အစ်ကို့အတွက် နောက်ထပ်အံ့သြစရာတစ်ခုပြင်ထားသေးတယ်။"

လီယုဖေးသည် စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့်ဆို၏။

ချီရှန်းရဲ့အသက်ရှူ သံတို့က မြန်ဆန်လာကာ ပြောလိုက်သည့်သူ့အသံက အက်ရှနေ၏။

"ဘာအံ့သြစရာများလဲ? အစ်ကိုက အရမ်းကိုအံ့သြနေရပြီးပြီ။ အစ်ကို့ရဲ့ချစ်လှစွာသောညီမရယ်၊ ညီမက အရမ်းလှတာပဲ။"

ဒါကိုကြားလိုက်ရသည့်လီယုဖေးမှာ ရှောင်ဟုန့်နည်းလမ်းက မှန်တယ်လို့ခံစားလာရကာ ပိုပြီးယုံကြည်မှုရှိလာပြီး ဘူးကိုဖွင့်ကာ ကြာပွတ်ကိုထုတ်၏။ ချီရှန်းက သူမကို ဝေခွဲမရသည့်ဟန်ဖြင့်ကြည့်နေစဉ်မှာပင် သူမသည် သူ့ကို ကြာပွတ်ဖြင့် ဆွဲဆောင်မှုရှိစွာရိုက်၏။

နဉ်ရှု ချီရှန်း၏အော်သံစူးစူးကိုကြားလိုက်ရချေသည်။ ထို့နောက် သူသည် စတင်၍အော်ဟစ်၏။

"လီယုဖေး၊ မင်း ဘာလုပ်နေတာလဲ!? ဘာလို့ ကိုယ့်ကို ရိုက်ရတာလဲ!?"

လီယုဖေးသည် သုန်မှုန်စွာဆို၏။

"အစ်ကိုရှန်ကလည်း၊ ဒါက ပျော်စရာမကောင်းဘူးလားလို့?"

သူမ၏အသံသည် ပို၍ပင်ဆောင့်အောင့်လာ၏။

"ယုဖေးက ဒီအဝတ်အစားတွေကို အစ်ကိုရှန့်အတွက်ဝတ်ခဲ့တာ၊ ပြီးတော့ ပိုပြီးပျော်စရာကောင်းအောင်လို့ ကြာပွတ်သုံးလိုက်တာ။"

"ကြာပွတ်မလိုပါဘူးကွာ။ အူး...ရပ်လိုက်ပါ။"

"အစ်ကိုရှန်၊ အစ်ကိုက ယုဖေးကိုမချစ်ဘူးလား? ယုဖေးက အစ်ကို့ကိုကြိုက်လို့ ပြောင်းလဲခဲ့တာ။ ဒီလိုသာဆို အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းမှာ အစ်ကိုရှန်ရဲ့။"

လီယုဖေးသည် စကားပြောရင်းဖြင့် ကြာပွတ်ကို ဆက်လက်ဝှေ့ယမ်း၏။

"အရင်ဆုံး ကြာပွတ်ကိုချလိုက်ပါကွာ ယုဖေးလေးကလည်း။ ညီမ အစ်ကို့ကိုချစ်တယ်ဆိုတာ အစ်ကိုသိတာပေါ့။ အစ်ကိုလည်း ညီမကိုချစ်ပါတယ်။ ကြာပွတ်မသုံးနဲ့လေကွာ...အားးး..."

ကြာပွတ်တွင်ပါသည့် ကြိမ်ဆူးချွန်ကလေးများက ချီရှန်းကို နာကျင်စွာအော်ဟစ်မိစေ၏။ နဉ်ရှုသည် ဘာဖြစ်နေသလဲဆိုတာကိုသိနိုင်ရန်အတွက် တံခါးကြားရှိအဟကလေးမှနေ၍ အထဲကိုချောင်းကြည့်သည်။

သူတို့အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်ကြောင့်ဖြစ်မည်ထင်သည်၊ သူတို့သည် ကြမ်းပေါ်မှာပင် စတင်လုံထွေးနေခဲ့ကြပြီ။ ကြမ်းပြင်က ဘယ်လောက်အေးနေသည်ဆိုသည်အား သူတို့သည် ဂရုစိုက်ကြဟန်မပေါ်ဘဲ ထိုအရာကိုသာ တက်ကြွစွာလုပ်ဆောင်နေကြ၏။ ချီရှန်းက ပြင်းထန်စွာထိုးသွင်းတိုက်ခိုက်နေသည့်အတွက် လီယုဖေးကို အလွန်အမင်းကျယ်လောင်စွာအော်ဟစ်ညည်းညူ မိစေ၏။ ခြံဝင်းအပြင်ကလူတွေသည်ပင် ကြားနိုင်လောက်ချေသည်။

Tsk tsk၊ နင်တို့နှစ်ယောက် နည်းနည်းလောက်အသံတိုးလို့မရဘူးလား? အခုဆို ချီအိမ်တစ်တစ်ခုလုံး နင်တို့နှစ်ယောက်ဖောင်းဒိုင်းနေကြတာကို သိကုန်လောက်ပြီ။ နင်တို့က မရိုးဖြောင့်ကြတာတင်မက အရှက်ပါမရှိကြဘူးပဲ။

ချီရှန်း၏ကိုယ်ပေါ်မှ ကြာပွတ်ရာတို့ကိုမြင်သည်၌ သူမ နောင်တရကာခေါင်းယမ်းမိ၏။ ဒီကြာပွတ်က ဆူးချွန်တွေပါရမယ့်ဟာမျိုးမဟုတ်ဘူးလေ။ သူမမှာသာ ဆားနဲ့ငရုတ်ရည်ထဲမှာစိမ်းထားတဲ့ ဆူးချွန်ပါတဲ့ကြာပွတ်ရှိသင့်တာ။ ဒါမှသာ အဲ့ကြာပွတ်က ပိုပြီးခွန်အားတိုးစေမှာပေါ့။

သူမဘာသာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြန်ရိုက်ရင် ပိုတောင်ကောင်းဦးမယ်။

အိုင်း။ နဉ်ရှု အင်မတန်မှပင်စိတ်ပျက်ညှိုးငယ်လို့သွားချေ၏။ သူမတွင် လူသားတစ်ဦးထက်သာလွန်သောခွန်အားများရှိခဲ့ချိန်ကို သူမ ရုတ်တရက်တမ်းတမိသွားသည်။

...

နဉ်ရှု : ငါ ခွေးစာတွေထပ်မစားချင်တော့ဘူး!

အာ...ဒါက ရှေးခေတ်ကအတွင်းခံ

...