《The Poor Female Lead Can't Take Anymore!(Realm-5)[Myanmar Translation]》Chapter - 47
Advertisement
[Zawgyi]
{ရွင့္မ်က္လံုးေတြဘာျဖစ္ေနတာလဲ?}
ယဲြ႕လန္ကေျပာသည္။
"မမေလး၊ ဒီအေစခံမွာ တကယ္ပဲခ်စ္သူမရွိပါဘူး။ ဒီအေစခံက လ်ွိဳ႕ဝွက္သက္ေတာ္ေစာင့္အတြက္ ဖိနပ္တစ္ရံေလာက္ခ်ဳပ္ေပးဖို႔ျပင္ေနတာပါ။ အရင္တစ္ေခါက္က သက္ေတာ္ေစာင့္ရဲ႕ဖိနပ္ေတြက စုတ္ၿပဲေနတာကို ဒီအေစခံေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူက ကြၽန္မတို႔ကိုကာကြယ္ဖို႔ အရမ္းႀကိဳးစားေနတဲ့ဟာ ကြၽန္မတို႔အေနနဲ႔ သူ႔ကိုနည္းနည္းေတာ့ျပန္လုပ္ေပးသင့္တယ္ေလ။"
ိနဥ္ရႈ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။
"လတ္စသတ္ေတာ့ ဒီလိုလား?"
သူမ လ်ွိဳ႕ဝွက္သက္ေတာ္ေစာင့္အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ေလးေထာင့္မ်က္နွာကိုျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ယဲြ႕လန္ရဲ႕ႏူးညံ့လွပတဲ့မ်က္နွာေလးကိုၾကည့္လိုက္သည္။ သူတို႔နွစ္ေယာက္ၾကား သံေယာဇဥ္ေတြျဖစ္လာနိုင္လား?
အစကေတာ့ သူမအေနနဲ႔ ယဲြ႕လန္ကို လ်ွိဳ႕ဝွက္သက္ေတာ္ေစာင့္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လိုခံစားရလဲလို႔ ေမးခ်င္ခဲ့တာျဖစ္ေသာ္လည္း ျပန္ေတြးမိေတာ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွမျဖစ္နိုင္သလိုပဲ။
ထို႔ေၾကာင့္ သူမ ပါးနီေတြျပန္ဖို႔ကာ ခ်ီရွန္းနဲ႔လီယုေဖးတို႔ ညစာစားခ်ိန္မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ထြက္သြားလိုက္သည္။
သူမ ဧည့္ခန္းကိုေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်ီရွန္းနဲ႔လီယုေဖးက ညစာစားေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ သူမ အလ်င္စလိုပင္ေျပာလိုက္သည္။
"သခင္ေလး၊ သခင္ေလးတို႔နွစ္ေယာက္ ညစာစားေတာ့မယ္ဆိုတာ ဒီအေစခံကို ဘာလို႔မေျပာတာလဲ? ဒါဆို ဒီအေစခံက သခင္ေလးတို႔အတြက္စားပဲြကိုျပင္ဆင္ေပးနိုင္မယ့္ဟာ။ သခင္မေလးယုေဖး၊ ဒီအေစခံကို သခင္မေလးအတြက္ ဟင္းထည့္ေပးခြင့္ျပဳပါ။"
လီယုေဖးရဲ႕မ်က္နွာမွာ အနည္းငယ္ျမင္မေကာင္းျဖစ္သြားေသာ္လည္း သူမက သည္းခံလိုက္ကာ အတင္းအၾကပ္ၿပံဳးရင္းဆို၏။
"မလိုပါဘူးေရွာင္ဟုန္ရယ္။ တို႔ဘာသာလုပ္နိုင္ပါတယ္။ အဲ့ေတာ့ မင္းသခင္ေလးကိုပဲ ခစားလိုက္ပါ။"
နဥ္ရႈ ခ်ီရွန္းဘက္ကို ခ်က္ခ်င္းပင္လွည့္လိုက္သည္။
"ဒါဆို သခင္ေလး၊ ဒီအေစခံက သခင္ေလးကိုဟင္းထည့္ေပးပါ့မယ္။"
ခ်ီရွနက နွာေခါင္းကိုအုပ္ကာ မ်က္ေမွာင္ကုတ္လိုက္ေသာ္လည္း သူက ႏူးညံ့စြာေျပာေနဆဲပင္။
"မလိုပါဘူးကြာ။ မင္းလည္းသြားစားသင့္ၿပီ။ ယုေဖးနဲ႔ငါက ကိုယ့္ဘာသာလုပ္လည္း အဆင္ေျပပါတယ္။"
အမွန္ေတာ့ ဒီနွစ္ေယာက္က သူမရဲ႕တည္ရွိေနမႈကို မႀကိဳက္တာ နဥ္ရႈသိေပသည္။ သူမရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္က သူတို႔ေတြ ေသေလာက္ေအာင္ရံြရွာေနေစဖို႔ပဲ! မ်ားေသာအားျဖင့္ လူအမ်ားစုက သူတို႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္က အနံ႔ကိုမရနိုင္ၾက။ နဥ္ရႈသည္လည္း ႁခြင္းခ်က္မဟုတ္ေလရာ သူမမွာ နည္းနည္းေလးေတာင္မနံ။ ဒီနွစ္ေယာက္က သူတို႔ရဲ႕ေလးစားေလာက္ဖြယ္အဆင့္အတန္းေတြေၾကာင့္ ဒါကိုမေျပာနိုင္ဘဲ ဒီအနံ႔ကိုသည္းခံဖို႔ ရုန္းကန္ႀကိဳးစားေနရတာကိုျမင္လိုက္ရတဲ့အခါ သူမ လြန္စြာစိတ္ေက်နပ္သြားသည္။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရမည္ဆုိလ်ွင္ ခ်ီရဖ်န္းနဲ႔လီယုေဖးက အတူတူပင္။ သူတို႔နွစ္ေယယက္လံုးက မ်က္နွာနွစ္ဖက္နဲ႔အေယာင္ေဆာင္ေတြ။
တစ္ေယာက္က ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့အလွေလးလိုဟန္ေဆာင္ေနၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္က ၾကင္နာေထာက္ထားတတ္တဲ့အမ်ိဳးေကာင္းသားအျဖစ္ဟန္ေဆာင္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ အမွန္ကေတာ့ နွစ္ေယယက္လံုးက သူမကိုရံြရွာေနၾကသည္။
"ဘယ္လိုလုပ္ ဒီလိုလုပ္နိုင္မွာလဲ? ဒီအေစခံက သခင္ေလးရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အေစံျဖစ္လို႔ သခင္ေလးကိုခစားရမယ္ေလ!"
နဥ္ရႈက တူတစ္ေခ်ာင္းကိုေကာက္ကိုင္လိုက္ကာ ၾကက္သားတံုးတစ္တံုးကိုညႇပ္ယူလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူမက ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္မညႇပ္လိုက္နိုင္ဘဲ ၾကက္သားတံုးက ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ထဲပလံုကနဲက်သြားၿပီး လီယုေဖးကို စြပ္ျပဳတ္ရည္မ်ားသြားစင္သည္။
လီယုေဖးက ေအာ္ဟစ္ကာ ထိုင္ခံုမွ ခုန္ထလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမရဲ႕အျပဳအမူက ဂုဏ္သေရရွိအမ်ိဳးသမီးမပီသသလိုျဖစ္သြားတာကို ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္သြားကာ နႈတ္ခမ္းကိုကိုက္လ်က္ ခ်ီရွန္းကို မ်က္ရည္အျပည့္ျဖင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
ခ်ီရွန္းသည္လည္း မ်က္ေမွာင္ကုတ္ေန၏။ နဥ္ရႈက ေတာင္းပန္သလိုလုပ္ကာ ေရေမႊးနံ႔နဲ႔ေျခအိတ္အေဟာင္းနံ႔ေတြစဲြထင္ေနတဲ့ လက္ကိုင္ပဝါကို ကပ်ာကယာထုတ္ကာ လီယုေဖးရဲ႕အဝတ္အစားေပၚက အစြန္းအထင္းေတြကို သုတ္လိုက္သည္။
နံဟာင္ေနတဲ့အနံ႔ကိုရတဲ့အခါ လီယုေဖး မေနနိုင္ေတာ့ဘဲပ်ိဳ႕တက္လာရသည္။ သူမက နဥ္ရႈကိုတြန္းလိုက္ကာ ခ်ီရွန္းကို မ်က္ရည္မ်ားျပည့္ေနေသာမ်က္ဝန္းျဖင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"အစ္ကိုရွန္၊ အစ္ကို ယုေဖးကို သေဘာမက်ေတာ့ဘူးမလား? ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိလုပ္ဖို႔ အစ္ကို႔ကိုယ္ပိုင္အေစခံကို မွာထားတာမလား? အစ္ကိုရွန္က ယုေဖးကိုထြက္သြားေစခ်င္ရင္လည္း ယုေဖး အခုပဲထြက္သြားပါ့မယ္။"
"မင္း ဒီမွာဘာလုပ္ေနေသးတာလဲ? ထြက္သြားစမ္း! မင္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ျပသနာရွာလိုက္ၿပီလဲၾကည့္ဦး!"
ခ်ီရွန္းက နဥ္ရႈကိုေအာ္လိုက္သည္။ နဥ္ရႈက နႈတ္ခမ္းစူကာဆို၏။
"ဒီအေစခံက တမင္လုပ္တာမဟုတ္ရပါဘူး။"
"ထြက္သြား!"
ခ်ီရွန္းက ေဒါသထြက္လာဟန္ေဆာင္ကာ နဥ္ရႈကို အၾကည့္တစ္ခုကို လ်ွိဳ႕ဝွက္စြာေပး၏။ ခ်ီရွန္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြက မရပ္မနားဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနတာကို နဥ္ရႈေတြ႕တဲ့အခါ သူမက စိုးရိမ္ဟန္ျဖင့္ေမးလာသည္။
"သခင္ေလး၊ သခင္ေလးမ်က္လံုးေတြက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ? ဘာလို႔ အရမ္းဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနရတာလဲ? ဒီအေစခံရဲ႕သနားစရာသခင္ေလးရယ္၊ ေက်းဇူးျပဳ ၿပီး မ်က္လံုးမကန္းလိုက္ပါနဲ႔ေနာ္။"
ခ်ီရွန္း : …
လီယုေဖးကလည္း စိုးရိမ္စြာေမးသည္။
"အစ္ကိုရွန္၊ အစ္ကိုအဆင္ေျပရဲ႕လား?"
ခ်ီရွန္း ေခါင္းကိုက္သြားရသည္။ ေရွာင္ဟုန္႔ေလာက္တုံးတဲ့သူကို သူတစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးေသးဘူး။
....
[Unicode]
{ရှင့်မျက်လုံးတွေဘာဖြစ်နေတာလဲ?}
ယွဲ့လန်ကပြောသည်။
"မမလေး၊ ဒီအစေခံမှာ တကယ်ပဲချစ်သူမရှိပါဘူး။ ဒီအစေခံက လျှို့ဝှက်သက်တော်စောင့်အတွက် ဖိနပ်တစ်ရံလောက်ချုပ်ပေးဖို့ပြင်နေတာပါ။ အရင်တစ်ခေါက်က သက်တော်စောင့်ရဲ့ဖိနပ်တွေက စုတ်ပြဲနေတာကို ဒီအစေခံတွေ့လိုက်ရတယ်။ သူက ကျွန်မတို့ကိုကာကွယ်ဖို့ အရမ်းကြိုးစားနေတဲ့ဟာ ကျွန်မတို့အနေနဲ့ သူ့ကိုနည်းနည်းတော့ပြန်လုပ်ပေးသင့်တယ်လေ။"
ိနဉ်ရှု ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
"လတ်စသတ်တော့ ဒီလိုလား?"
သူမ လျှို့ဝှက်သက်တော်စောင့်အစ်ကိုကြီးရဲ့လေးထောင့်မျက်နှာကိုပြန်မြင်ယောင်ကြည့်ပြီးနောက် ယွဲ့လန်ရဲ့နူးညံ့လှပတဲ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကြား သံယောဇဉ်တွေဖြစ်လာနိုင်လား?
အစကတော့ သူမအနေနဲ့ ယွဲ့လန်ကို လျှို့ဝှက်သက်တော်စောင့်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ဘယ်လိုခံစားရလဲလို့ မေးချင်ခဲ့တာဖြစ်သော်လည်း ပြန်တွေးမိတော့ ခံစားချက်တွေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းအဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဖို့ဆိုတာ ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှမဖြစ်နိုင်သလိုပဲ။
ထို့ကြောင့် သူမ ပါးနီတွေပြန်ဖို့ကာ ချီရှန်းနဲ့လီယုဖေးတို့ ညစာစားချိန်မှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်ဖို့ထွက်သွားလိုက်သည်။
သူမ ဧည့်ခန်းကိုရောက်သွားတဲ့အချိန်မှာ ချီရှန်းနဲ့လီယုဖေးက ညစာစားနေကြပြီဖြစ်သည်။ သူမ အလျင်စလိုပင်ပြောလိုက်သည်။
"သခင်လေး၊ သခင်လေးတို့နှစ်ယောက် ညစာစားတော့မယ်ဆိုတာ ဒီအစေခံကို ဘာလို့မပြောတာလဲ? ဒါဆို ဒီအစေခံက သခင်လေးတို့အတွက်စားပွဲကိုပြင်ဆင်ပေးနိုင်မယ့်ဟာ။ သခင်မလေးယုဖေး၊ ဒီအစေခံကို သခင်မလေးအတွက် ဟင်းထည့်ပေးခွင့်ပြုပါ။"
လီယုဖေးရဲ့မျက်နှာမှာ အနည်းငယ်မြင်မကောင်းဖြစ်သွားသော်လည်း သူမက သည်းခံလိုက်ကာ အတင်းအကြပ်ပြုံးရင်းဆို၏။
"မလိုပါဘူးရှောင်ဟုန်ရယ်။ တို့ဘာသာလုပ်နိုင်ပါတယ်။ အဲ့တော့ မင်းသခင်လေးကိုပဲ ခစားလိုက်ပါ။"
နဉ်ရှု ချီရှန်းဘက်ကို ချက်ချင်းပင်လှည့်လိုက်သည်။
"ဒါဆို သခင်လေး၊ ဒီအစေခံက သခင်လေးကိုဟင်းထည့်ပေးပါ့မယ်။"
ချီရှနက နှာခေါင်းကိုအုပ်ကာ မျက်မှောင်ကုတ်လိုက်သော်လည်း သူက နူးညံ့စွာပြောနေဆဲပင်။
"မလိုပါဘူးကွာ။ မင်းလည်းသွားစားသင့်ပြီ။ ယုဖေးနဲ့ငါက ကိုယ့်ဘာသာလုပ်လည်း အဆင်ပြေပါတယ်။"
အမှန်တော့ ဒီနှစ်ယောက်က သူမရဲ့တည်ရှိနေမှုကို မကြိုက်တာ နဉ်ရှုသိပေသည်။ သူမရဲ့ရည်ရွယ်ချက်က သူတို့တွေ သေလောက်အောင်ရွံရှာနေစေဖို့ပဲ! များသောအားဖြင့် လူအများစုက သူတို့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က အနံ့ကိုမရနိုင်ကြ။ နဉ်ရှုသည်လည်း ခြွင်းချက်မဟုတ်လေရာ သူမမှာ နည်းနည်းလေးတောင်မနံ။ ဒီနှစ်ယောက်က သူတို့ရဲ့လေးစားလောက်ဖွယ်အဆင့်အတန်းတွေကြောင့် ဒါကိုမပြောနိုင်ဘဲ ဒီအနံ့ကိုသည်းခံဖို့ ရုန်းကန်ကြိုးစားနေရတာကိုမြင်လိုက်ရတဲ့အခါ သူမ လွန်စွာစိတ်ကျေနပ်သွားသည်။
ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရမည်ဆိုလျှင် ချီရဖျန်းနဲ့လီယုဖေးက အတူတူပင်။ သူတို့နှစ်ယေယက်လုံးက မျက်နှာနှစ်ဖက်နဲ့အယောင်ဆောင်တွေ။
တစ်ယောက်က နူးညံ့သိမ်မွေ့တဲ့အလှလေးလိုဟန်ဆောင်နေပြီး နောက်တစ်ယောက်က ကြင်နာထောက်ထားတတ်တဲ့အမျိုးကောင်းသားအဖြစ်ဟန်ဆောင်နေသည်။ ဒါပေမယ့် အမှန်ကတော့ နှစ်ယေယက်လုံးက သူမကိုရွံရှာနေကြသည်။
"ဘယ်လိုလုပ် ဒီလိုလုပ်နိုင်မှာလဲ? ဒီအစေခံက သခင်လေးရဲ့ကိုယ်ပိုင်အစေံဖြစ်လို့ သခင်လေးကိုခစားရမယ်လေ!"
နဉ်ရှုက တူတစ်ချောင်းကိုကောက်ကိုင်လိုက်ကာ ကြက်သားတုံးတစ်တုံးကိုညှပ်ယူလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူမက ကောင်းကောင်းမွန်မွန်မညှပ်လိုက်နိုင်ဘဲ ကြက်သားတုံးက ကြက်စွပ်ပြုတ်ထဲပလုံကနဲကျသွားပြီး လီယုဖေးကို စွပ်ပြုတ်ရည်များသွားစင်သည်။
လီယုဖေးက အော်ဟစ်ကာ ထိုင်ခုံမှ ခုန်ထလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမရဲ့အပြုအမူက ဂုဏ်သရေရှိအမျိုးသမီးမပီသသလိုဖြစ်သွားတာကို ချက်ချင်းသဘောပေါက်သွားကာ နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်လျက် ချီရှန်းကို မျက်ရည်အပြည့်ဖြင့်ကြည့်လိုက်သည်။
ချီရှန်းသည်လည်း မျက်မှောင်ကုတ်နေ၏။ နဉ်ရှုက တောင်းပန်သလိုလုပ်ကာ ရေမွှေးနံ့နဲ့ခြေအိတ်အဟောင်းနံ့တွေစွဲထင်နေတဲ့ လက်ကိုင်ပဝါကို ကပျာကယာထုတ်ကာ လီယုဖေးရဲ့အဝတ်အစားပေါ်က အစွန်းအထင်းတွေကို သုတ်လိုက်သည်။
နံဟာင်နေတဲ့အနံ့ကိုရတဲ့အခါ လီယုဖေး မနေနိုင်တော့ဘဲပျို့တက်လာရသည်။ သူမက နဉ်ရှုကိုတွန်းလိုက်ကာ ချီရှန်းကို မျက်ရည်များပြည့်နေသောမျက်ဝန်းဖြင့်ကြည့်လိုက်သည်။
"အစ်ကိုရှန်၊ အစ်ကို ယုဖေးကို သဘောမကျတော့ဘူးမလား? ဒါကြောင့် ဒီလိုလုပ်ဖို့ အစ်ကို့ကိုယ်ပိုင်အစေခံကို မှာထားတာမလား? အစ်ကိုရှန်က ယုဖေးကိုထွက်သွားစေချင်ရင်လည်း ယုဖေး အခုပဲထွက်သွားပါ့မယ်။"
"မင်း ဒီမှာဘာလုပ်နေသေးတာလဲ? ထွက်သွားစမ်း! မင်း ဘယ်လောက်တောင်ပြသနာရှာလိုက်ပြီလဲကြည့်ဦး!"
ချီရှန်းက နဉ်ရှုကိုအော်လိုက်သည်။ နဉ်ရှုက နှုတ်ခမ်းစူကာဆို၏။
"ဒီအစေခံက တမင်လုပ်တာမဟုတ်ရပါဘူး။"
"ထွက်သွား!"
ချီရှန်းက ဒေါသထွက်လာဟန်ဆောင်ကာ နဉ်ရှုကို အကြည့်တစ်ခုကို လျှို့ဝှက်စွာပေး၏။ ချီရှန်းရဲ့မျက်လုံးတွေက မရပ်မနားဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေတာကို နဉ်ရှုတွေ့တဲ့အခါ သူမက စိုးရိမ်ဟန်ဖြင့်မေးလာသည်။
"သခင်လေး၊ သခင်လေးမျက်လုံးတွေက ဘာဖြစ်နေတာလဲ? ဘာလို့ အရမ်းဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေရတာလဲ? ဒီအစေခံရဲ့သနားစရာသခင်လေးရယ်၊ ကျေးဇူးပြု ပြီး မျက်လုံးမကန်းလိုက်ပါနဲ့နော်။"
ချီရှန်း : …
လီယုဖေးကလည်း စိုးရိမ်စွာမေးသည်။
"အစ်ကိုရှန်၊ အစ်ကိုအဆင်ပြေရဲ့လား?"
ချီရှန်း ခေါင်းကိုက်သွားရသည်။ ရှောင်ဟုန့်လောက်တုံးတဲ့သူကို သူတစ်ခါမှမတွေ့ဖူးသေးဘူး။
....
Advertisement
- In Serial14 Chapters
My Perfect Lady
Mr. Jimmy Hunter is in a fix. He is the C.E.O. of the prestigious Hunter Corporation, currently at loggerheads with his father, Senior Mr. Hunter, the Chairman. Jimmy is the only heir, and yet his father refuses to grant him his inheritance. Unless, of course, he fulfills one condition - gets married before his next birthday! The clock is ticking, and the young master still hasn't found a bride. There's only twenty four hours left, and yet, there are plans to be made. Until with his two best friends, Jimmy comes up with an idea. One that would get him his 'perfect' bride, and help him get back at his father too! If only the bride would agree though... Enter Miya! She's strong, hard headed, foul mouthed and comes with a kid! And there's nothing that pisses her off more than an arrogant rich brat, who also happens to be a pervert. Oh well, she would teach him a lesson!
8 145 - In Serial57 Chapters
Blackwood Company (A novel of grimdark sword and sorcery)
Sorela, a frustrated court wizard, is tasked with finding her High Lord’s son who went missing in a border skirmish near the cursed forest known as the Blackwood, or else he will go to war with his perceived enemies. As a mage, Sorela must support a higher ideal, and prevent this war from happening. To confound her troubles, Sorela's wool-brained handmaiden, Leisa, has insisted she come along as part of her trials, so that she may prove she deserves admittance to the Mage Academy and tutelage under Sorela in the immediate future. Against the mage's better judgment, she allows the girl to accompany her on this most important quest, as she and her lord's Captain Commander set out in secrecy with a band of barely trained boys. What’s missing from Sorela’s company are swords with experience. That’s where the questionable travelers come into the fold… Blackwood Company is a completed short novel of approximately 42,000 words/168 pages. I will be releasing a chapter daily.
8 289 - In Serial40 Chapters
Forbidden Book
13 years ago the Forbidden Book sealed away an entire race known as Bakemono. When a Junior High School student gets trapped inside, he must ovecome many obstacles and fight for his life. But will he be able to escape before it's too late?
8 211 - In Serial8 Chapters
Melio
A Stormy Beginning series is a lengthy world building prologue, setting the background for future events and detailing the history of the world called Melio. If you aren't interested in world building I suggest skipping onward to Chapter 1.----Synopsis----A young man and his father spend their days together in the outskirts of a small island settlement. The father spends his time focused on the synthesis of new and often strange tools, lost in a personal world of levers and gears, using small gems found within the worlds creatures called spirit cores to make everyday life easier. The son dreams of the life of a Hunter. A chance to venture beyond the settlement Wall and see the world, while participating in grand battles against the powerful creatures that stalk The Wild for a chance to gather new and rare materials. When he gets his opportunity to join in a venture, he discovers a strange spirit core that will turn his life, and the world, on its head.
8 162 - In Serial10 Chapters
Have We Met?: A Sherlock Fanfiction
When a stranger finds her way to 221B and insists she and Sherlock have met before, a mystery of a brand new proportion presents itself. Is the stranger here telling the truth? Or is this just a ploy against the consulting detective? Follow this unlikely pair as they come across a case similar to their own. Is it a coincidence? Or are there more secrets that need to be uncovered?
8 134 - In Serial20 Chapters
Love Fighter
' You're pretty but nerd isn't my type ' - Yoongi ' You're handsome but rude isn't my type ' - Nayeon. Nayeon a secret agent who are always successful in every mission. Her boss give her a mission to protect a boy from danger . She forcefully to get into the school and acting as a nerd student in the school to keep an eye at Yoongi. What'll happened to them?
8 170
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
