《You Were Mine [ Billionaire Series #3 ]》CHAPTER 41

Advertisement

CRIZIA

HINILA KO ANG kumot na sumabit pa sa upuan dahil kanina pa ako pakalat kalat dito sa kwarto. Muntik pa akong matumba dahil sa ginawa kong paghila.

Pagod ang buong katawan ko pero mas gusto kong tumanaw muna sa veranda bago matulog. Nakapulupot ang kumot sa katawan ko habang naglalakad ako papunta sa veranda.

It's so dark. Walang ilaw ang nakabukas samin at malayo kami sa poste. Humilig ako ro'n habang dinadama ang lamig ng hangin. Mas lalo tuloy akong inantok.

Ngumuso ako habang nakatanaw sa madilim na dagat. Wala nang lumalangoy dahil gabi na rin. Anong oras na rin kasi kami natapos ni Diego. Kung hindi pa manginginig ang hita ko ay hindi pa titigil ang lalaking 'yon.

Maya maya ay bigla na lang may humalik sa hubad kong balikat at niyakap ako mula sa likod.

"Are you okay?" Tumango ako. Hinalikan niya muli ang parte kong 'yon pero hindi ako kumibo.

Unti unting kumunot ang noo ko nang marealize kong fully naked siya at ni walang suot na boxers!

"Diego! Why are you naked?! Mamaya may makakita sayo!" Tumawa siya pero tuloy tuloy lang ang halik niya sa balikat ko.

"It's so dark here, Zia. No one will see us, okay?" Hinaplos niya ang bewang ko habang leeg ko naman ang hinahalikan niya nang paulit ulit.

His hands went to my covered boobs. Napapikit ako. Wait, don't tell me papaubaya ulit ako? Kakatapos lang namin!

Tuloy tuloy ang halik niya sa leeg ko habang patuloy tuloy ang haplos niya sa dibdib ko. Unti unti ay nalaglag na ang kumot sa paanan namin!

"Diego..." It's cold and someone might see us pero wala naman kaming kalapit na villa at literal na sobrang dilim.

Wala naman sigurong masama kung dito kami sa veranda, right?

He touched my flesh from behind. I bend over para mas mahawakan niya ako doon. He inserted one finger inside me as he thrust it in and out.

"Ahh..." I moaned. He's kissing my earlobe as he fuck me with his finger.

Bago pa tuluyang manghina ang binti ko ay naalis niya na sakin 'yon, but pumalit naman yung kanya!

I tried not to moan so loud dahil natatakot parin akong may makarinig samin kahit na walang tao.

Kung hindi niya lang ako yakap ay baka kanina pa ako bumagsak dahil sa labis na panghihina lalo na nang inangat nga ang isang hita ko so he could have more access!

"Shit!" His hands went to my boobs at piniga 'yon! I moaned loud dahil masakit 'yon.

"I'm fucking close," Pagaralgal niyang bulong at halos lumikha na ng tunog ang nagtatama naming mga balat. I bend over more as he pulled my hair.

"Ah! Diego!" I screamed.

Nanginig ang hita ko nang maramdaman ko 'yon. Maya maya ay unti unti ko rin siyang naramdaman sa loob ko and hell! I'm so full!

He pulled out kaya tumulo rin tuloy yung ano sa hita ko!

"Hayop ka talaga..." Mahina ko pa siyang sinabunutan pero tinawanan niya lang ako.

Binuhat niya ako at ibinalik sa kama. Kinumutan niya ulit ako. This time ay hindi ko na ring napigilang matulog. I was so exhausted to the point I couldn't talk anymore. Narinig ko pang kinausap ako ni Diego pero hindi na ako sumagot.

...

Nagising na lang ako nang matamaan ng sinag ng araw ang mukha ko. Gumulong agad ako sa kama pero nang paggulong ko ay may nahampas agad ako sa mukha.

Advertisement

"Ouch!" Napadilat ako nang marinig kong dumaing si Diego. 'Yon pala ay nasampal ko siya.

Umirap ako at dumapa na lang ulit sa kama.

"Nakaharang kasi mukha mo,"

Akala ko ay magrereklamo siya pero yumakap lang siya sakin. Inayos niya pa ang kumot kaya mas lalo akong inantok dahil mukhang naka-todo ang aircon namin.

"I cooked for us..." He whispered at kulang na lang daganan niya ako mula sa likod.

"Hmm," Umungol lang ako dahil tamad na tamad ako mag-salita. I don't even want to move. Pwede kayang subuan niya na lang ako dito?

"Let's eat. It's alreay 11 AM." Kumunot ang noo ko bago ako humarap sakanya.

Hinawakan ko ang kumot sa dibdib ko dahil dumudulas iyon. Mahirap na dahil baka hindi na naman makatiis ang isang ito at bigla na naman akong...

"Dito na lang tayo kumain, please..." I moaned. He chuckled as he kissed my cheek.

"Okay," Pinanood ko siyang lumabas ng kwarto.

Natulala ako saglit bago ako tumayo at kinuha yung bathrobe at sinuot 'yon. Ginawa ko na rin ang ilang morning routine ko bago ko bumalik sa kama para ayusin ang comforter.

I grabbed my phone to call my bestfriend. Wala pang ilang ring nang sumagot siya agad.

["Mabuti naman at naisipan mo pang tumawag!"] Napapikit ako dahil sigaw agad niya ang bumungad sakin.

"Wala man lang 'hello'?"

["Ewan ko sayo! Mag-kwento ka na. Kailan ba kayo uuwi dito? Kamusta yung annulment niyo? Nagka-balikan na ba kayo?"] Pumunta ako sa veranda.

"E, ayon nga. Nasa Palawan kami ngayon."

["What?! Anong ginagawa niyo riyan? Bakasyon?"]

"Parang gano'n. Yung judge kasi ayaw maniwala na gusto na naming mag-hiwalay ni Diego at sinabi pa nito na mag-bakasyon kami para malaman raw na may feelings pa or what," Umirap ako.

["At sinunod niyo naman?"]

"Of course! Kailangan naming gawin 'to para maghiwalay na kami, ano. Isang linggo lang naman kami then aalis na kami to confirm na there's no feelings between us..." Napalunok ako dahil naalala ko na araw araw pinapaalala sakin ni Diego na mahal niya ako.

["Iisang kwarto lang kayo?"] Malisyosang tanong niya.

"Ha?" Napalunok ako.

["OH MY, GOD, CRIZIA!"] Napapikit ako. ["Anong ginagawa niyo?!"]

"God, Paula! Calm down, okay?" Hinawi ko ang buhok habang pinag-iisipan ko kung sasabihin ko sakanya.

["Spill it! Magkwento ka!"] Nag-init ang pisngi ko.

"E, mag-asawa naman kami kaya there's nothing wrong kung may mangyari man samin..."

["Holy shit! So meron nga? Saan? Sa Palawan? Ilang beses?! Hindi ba't kayo ni Caleb?"] Sumimangot ako.

"Hey! Nakipag-break muna ako kay Caleb, ano." Tumikhim ako. "Well, una doon sa penthouse namin tapos hanggang dito... everyday, Paula."

Inilayo ko agad ang phone sa tenga ko nang tumili tili siya.

["GOD! SO, HOW WAS IT? After ilang taon nagkaro'n ka ng dilig! Ano? Siguro ang lakas mo umungol kasi after six years---"]

"Paula!" Humalakhak siya. "Excuse me, I can release on my own!"

Nagpa-alam na rin ako after no'n dahil sumulpot na rin si Diego dala ang pagkain namin.

Ngumuso ako bago sumalo sakanya.

I never thought na gano'n kabilis ang lahat. We spend those days together enjoy each other's company. Halos lahat ng activities sa resort na 'yon ay nagawa na naman. And then the end of the day, we will make love.

Advertisement

Kung ano ano na rin ang pinamili namin at kung saan saan na kami nakarating hanggang sa matapos ang isang linggo.

Now, I'm packing our things para makabalik na kami sa Manila. To see and to meet the judge, of course.

"Are you okay?" He kissed my temple habang inaayos ko ang dress na suot. We're now leaving at hinihintay niya na lang akong matapos para maka-alis na kami.

"Yup," Ngumisi ako.

Ilang saglit pa kaming nagtitigan bago siya tumango at tinignan ang gamit namin na ready na rin.

"Zia, if ever magbago ang isip mo tungkol sa---" Hinawakan ko agad an kamay niya para matigil siya sa pagsasalita.

"Diego, please?" Nag-ulap ang paningin niya. I bit my lower lip hard.

"Desidido ka na ba talaga? You don't want to continue writing our love story?" Napangiti ako bigla sa sinabi niya.

"Our pen ran out of ink a long time ago. We can't continue writing our story because our story ended six years ago." Agad na dumaan ang sakit sa mata niya kaya nag-iwas siya agad ng tingin.

"I will lose you again..."

Hinaplos ko ang mukha niya.

"Alam natin na katulad ng buwan, aalis rin ako pagdating ng araw. Pero alam rin natin na kahit ilang alis ang gawin ko, babalik parin ako para magbigay ng liwanag sayo." Hinalikan ko siya saglit.

"Mahal kita,"

Tumango ako. "I know, but we already found our peace with someone else's arms."

He sighed bago hinawakan ang maleta.

"I don't," Umiwas siya ng tingin. "Let's go. Mahuhuli pa tayo sa flight."

Walang nagsalita samin habang pabalik kami sa Manila. Natulog siya buong byahe habang dilat na dilat naman ako dahil hindi ako makatulog.

Hindi ko alam kung paano ang magiging process ng annulment namin. May gagawin pa ba kami or what pero malakas naman ang impluwensya ni Diego at sure akong magagawan niya ng paraaan.

Tulala ako sa bintana at hindi ko sinasadyang maalala kung anong nangyari doon sa isang araw na hiningi ko sakanya.

My hands are shaking while I was waiting for Diego to pickup his phone. Ito na siguro ang unang tawag ko sakanya mula nang pinaalis ko siya o umalis siya dito sa mansion.

["What?"] Biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang marinig ko ang boses niya.

"Ah, Diego..." Bumuntong hininga ito kaya bigla akong kinabahan. "Wait, 'wag mo muna ibababa." Naglakad ako palibot sa kwarto dahil hindi ako mapirmi sa iisang lugar.

["What do you want?"] Napakurap ako.

Ikaw.

"Ah, kamusta ka na? Saan ka nakatira ngayon? M-may gina---"

["You called me just to ask me if I am doing okay? Of couse, Crizia. I'm much better now cuz I don't need to pretend that I'm happy with you."] Lumipad ang kamay ko sa sariling labi para pigilang humikbi.

Parehas kaming natahimik. Hindi ko alam kung anong ginagawa o iniisip niya dahil masyadong sarado ang isip ko kakaiyak.

"H-hindi na ba magagawan 'to ng paraan? Diego, I won't be clingy anymore. I'll do better to pleasure you if you want. Diego, I-I miss you." Humikbi ako. "I'm so lost. Hindi ko alam kung saan ako mag-uumpisa. Hindi ko alam kung paano na ako gagalaw sa buhay ko. Diego... bumalik ka na dito."

I heard him sighed. Hindi siya sumagot at kahit sa munting hindi niya pagsagot ay nakaramdam ako ng pag-asa.

There's another way. I'll make him realize that he really loves me. Kahit nasaktan niya ako ay kaya kong kalimutan 'yon basta balikan niya lang ako. Miss na miss ko na siya.

"I-I'm sorry. Busy ka ba? C-can we meet?" Bumuntong hininga na naman ito.

["No--"]

"Please? I-isang araw lang. Pagkatapos nito, hindi na kita guguluhin. Isang araw lang, Diego. Miss na miss kita. I want to feel you for the last time. Please..." I covered my mouth para hindi siya maasiwa sa iyak ko. Baka mamaya ay hindi pa siya pumayag sakin.

["Dress up. I'm going to fetch you."] Namilog ang mga mata ko.

"R-really?"

["Uh-huh."]

"O-okay! I'll hang up now. Thank you, Diego!"

Nagmamadali akong maligo at mag-ayos. May eyebags at mukha akong loka loka pero nadaan ko naman sa makeup ang mukha ko. Konting lipstick lang ay ayos na. I'm freaking ready to go. Sana nga lang talaga ay mag-bago ang isip niya dahil kung hindi, mababaliw na ako.

Bumaba ako sa living room at gano'n na lang ang gulat ko nang makita ko siyang nasa kitchen na at umiinom ng tubig. Hindi ko maiwasang titigan siya mula sa malayo.

"Hey," Panimula ko. Nag-tama ang paningin namin.

Biglang gusto ko siyang yakapin dahil sa sobrang pagka-miss ko sakanya. I miss him so much.

"Where do you want to go?" He asked.

"Let's date." Wala sa sariling sabi ko.

"Where?"

"Hmm. I don't know. Suprise me?" Napalunok ako. Paano kung hindi siya pumayag? Baka iwan niya ulit ako dito. "Uh, if you don't want---"

"Do you want to go to EK?"

"Sure," Napangiti ako. Umiwas ako ng tingin dahil masyado na kaming matagal magkatitigan at naiiyak na naman ako. "Wait, kumain ka na ba?" I suddenly stilled. "I-I'm sorry. I'm too clingy. I just want to know kung kumain ka na,"

"I'm done." Tumango ako. "Let's go."

Nilagpasan niya na ako. Inayos ko ang bag sa balikat bago ako sumunod sakanya sa sasakyan niya. Iwas ang tingin niya sakin nang buksan niya ang pinto doon.

Tahimik kami sa byahe at hindi ako sanay do'n.

Natigilan kami parehas nang biglang kumulo ang t'yan ko.

"Shit..." Sabay hawak ko sa sariling t'yan.

"Hindi ka pa kumakain?" He asked.

Umling ako.

"Kagabi pa ako hindi kumakain. I have no appetite." Umawang kaonti ang labi niya. "But it doesn't matter. Hindi naman big deal sakin 'yon."

"Nah. Let's drive-thru."

Hindi niya na hinintay ang approval ko dahil lumiko na agad siya sa isang fastfood chain. He ordered foods for me and it was too much. Sobrang dami noong binili niya.

"Diego, hindi ko mauubos lahat 'yan. Ang dami mo masyadong binili."

I tried my best para hindi magmukhang masungit o mataray ang pagkasabi ko no'n pero kusang lumalabas sa bibig ko ang gano'ng tono.

"I don't want to eat too much--"

"Sasakay tayo ng rides do'n, Zia. Hindi pwedeng gutom ka. Do you want to lose your consciousnes? Gusto mong masayang 'tong isang araw na hinihingi mo?" Unti unti akong umiling.

"H-hindi."

"Then, eat."

"But this is too much---"

"Then feed me."

    people are reading<You Were Mine [ Billionaire Series #3 ]>
      Close message
      Advertisement
      You may like
      You can access <East Tale> through any of the following apps you have installed
      5800Coins for Signup,580 Coins daily.
      Update the hottest novels in time! Subscribe to push to read! Accurate recommendation from massive library!
      2 Then Click【Add To Home Screen】
      1Click