《After Agonising ,Will You Love Again? [ Completed ]》CHAPTER - [ 2 ]
Advertisement
Zawgyi
နွလံုးသားထဲကို ဓားစိုက္ခံရတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နာက်င္ရသလဲ။ေခါင္းေတြက မခံနိုင္ေလာက္ေအာင္ မူးေဝလာျပီး
သတိစိတ္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္လို့မရေတာ့။
ျပန့္လြင့္ေနသာ စိတ္အစံုကို စုစည္းလို့ မ်က္လံုးကို ဖြင့္ႀကည့္လိုက္သည္။အရမ္းကို ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ က်င္းပေနတဲ့ ပြဲေတာ္တစ္ခု။
ရင္းနွီးေနတဲ့ ျမင္ကြင္းေႀကာင့္ ထပ္မံအာရံုစိုက္လို့ ထပ္ႀကည့္လိုက္သည္။ျမင္ဖူး သိဖူးေသာ လူအမ်ား။ထိပ္ဆံုးမွာ ထိုင္ကာ
ေသရည္ခြက္နဲ့ေကာင္းခ်ီးေပးေနေသာ ဘုရင္ျမင့္ျမတ္။တစ္နည္း သူ ့ရဲ့ဖခမည္းေတာ္။
ဖခမည္းေတာ္ရဲ့ ဘယ္ဘက္မွာ အျပံဳးကို အတုလုပ္ကာ ရက္ေရာစြာ ျပံဳးေနသည့္ ဖခမည္းေတာ္ရဲ့ မိဖုရားေခါင္ႀကီး။
အကိုေတာ္ ဝမ္ဟန္ တစ္နည္း ေရွာင္းေရွာင္းခ်စ္သူရဲ့ မိခင္။
အံကို ႀကိတ္လို့ လက္သီးကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္လိုက္သည္။
သူ တကယ္ကို ျပန္လည္ေမြးဖြားလာခဲ့တာ။အတိတ္ဘဝကတည္းက ဒီလို ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္းေတြကို ယံုႀကည္တဲ့သူက အခုလိုအေျခအေနကို ခ်က္ခ်က္ရိပ္မိတာ သိပ္ေတာ့မဆန္း…။
ေကာင္းကင္က သူ ့အား အမွားေတြကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ခြင့္ေပးဖို့ အခြင့္အေရးေပးတာ က်ိန္းေသေပါက္ ျဖစ္မည္။
မွတ္ဥာဏ္ထဲက အတိုင္းဆိုရင္ ဒါက သူ ့အသက္ဆယ့္ရွစ္နွစ္ျပည့္ေမြးေန့အတြက္ ပြဲေတာ္ခင္းေနတာ။ဒါဆို မနက္ျဖန္ သူ ေတာကစားထြက္ရလိမ့္မယ္။
"သားေတာ္…ရိေပၚ"
ဖခမည္းေတာ္က ခပ္ေသးေသးေလးျပံဳးကာ သူ ့ကို လက္ယပ္ေခၚသည္။သားေတာ္ေတြထဲမွာမွ သူဟာ ခမည္းေတာ္ရဲ့ အခ်စ္ဆံုး မိဖုရားက ဖြားတဲ့သူျဖစ္တာေႀကာင့္ အျခားမင္းသားေဆြထက္ ခ်စ္ခင္ျခင္း ခံရသည္။
သူ ့ကို အရမ္းခ်စ္တဲ့ ခမည္းေတာ္ကို အရင္ဘဝက အခ်စ္ရူးျဖစ္ေနတာေႀကာင့္ ဆံုးရွံဳးခဲ့ရသည္။ျပန္ရွင္သန္လာတဲ့ အခုဘဝမွာေတာ့ ခမည္းေတာ္ကို ဆံုးရွံဳးခံမည္လည္း မဟုတ္သလို အခ်စ္ရူးလည္း လုပ္ေနမွာ မဟုတ္ေပ။
"သားေတာ္…"
"အမိန့္ရွိပါ ခမည္းေတာ္"
"ဘာေတြေတြးေနတာတုန္း။ခမည္းေတာ္ျဖင့္ ေခၚေနတာ ႀကာလွျပီ!"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခမည္းေတာ္။သားေတာ္ အေတြးလြန္ေနတာပါ"
"ေကာင္းပါျပီ။
မနက္ျဖန္ သားေတာ္ ေတာကစားထြက္ခ်င္ရင္ ခမည္းေတာ္ ခြင့္ျပဳတယ္လို့ ေျပာမလို့ပါ"
"သားေတာ္ မသြားခ်င္ဘူး ခမည္းေတာ္။အေဆာင္ေတာ္မွာပဲ
စာသင္ခ်င္ပါတယ္"
အရင္ဘဝက ေတာကစားထြက္ျပီး ေရွာင္းက်န့္ဆိုတဲ့သူကို
ေတြ ့ကာ နန္းေတာ္သို့ ေခၚလာခဲ့တာေႀကာင့္ သူ ့ဘဝပ်က္စီးသြားရတာ။ဒီဘဝမွာေတာ့ ႀကိဳသိေနတဲ့သူ ့အတြက္ ဒီခရီးလမ္းကို မသြားျဖစ္တာ သူ ့အတြက္အသင့္ေတာ္ဆံုးလို့ သူ ယူဆသည္။
"ရိေပၚေလးက လိမၼာလိုက္တာ"
"မင္းသားတိုင္း ေတာကစားထြက္ပါတယ္ အရွင္ရယ္။
အခု သူက မထြက္ခ်င္တာကို အရွင္က ဘာလို့ လိမၼာတယ္လို့ ေျပာေနရတာလဲ…ဟမ့္"
"မိဖုရားေခါင္ႀကီး!"
ခမည္းေတာ္ရဲ့ ေအာ္သံေႀကာင့္ မိဖုရားေခါင္ႀကီးဆိုသူက တုန့္တက္သြားသည္။ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ သူ ့ကို မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းေတြနဲ့ႀကည့္ေနသည္။
သူလည္း ေအာက္က်မခံ မ်က္နွာကိုတင္း၍ ျပန္လည္ စိုက္ႀကည့္ေပးလိုက္သည္။အရင္ဘဝက သူေသခါနီး သူမက ခပ္က်ယ္က်ယ္ရီေနခဲ့တာေတြ သူ ျပန္လည္ႀကားေနရသည္။
လက္သီးကို အသားထဲစိုက္မတက္ ဆုပ္လို့ မ်က္ဝန္းထဲမွာ
မ်က္ရည္ႀကည္ေတြစို့လာခဲ့သည္။ထိုေနရာကေန မင္းႀကီးကို အရိုအေသေပးျပီး ကိုယ့္အေဆာင္သို့သာ ျပန္လာခဲ့သည္။
ေအာ္ဟစ္ခ်င္ေနတဲ့စိတ္ေႀကာင့္ အေဆာင္ေတာ္ကို ေျပးကာ
ျပန္လာမိေနစဥ္ ျဖတ္လမ္းကေန ထြက္လာတဲ့ တစ္စံုတစ္ရာေႀကာင့္ အခ်င္းခ်င္းတိုက္မိကာ လဲက်သြားသည္။
သူက ေအာက္ကအေနအထားမွာ ျဖစ္ျပီး ထိုတစ္စံုတစ္ရာက သူ ့အေပၚမွာ။အခ်ိန္အေတာ္ႀကာထိ ထမသြားတဲ့လူေႀကာင့္ ကိုယ္လံုးကို လွဳပ္ကာ စကားစေျပာလိုက္သည္။
"ထေတာ့ေလ။ဖိထားတာ ေအာက္ကလူ က်ိဳးေႀကေတာ့မယ္!"
"မင္းကိုယ္က ငါ့မာမားလိုပဲ ေႏြးလို့ပါ…"
ဒီအသံ…ဒီအသံ!
မွတ္မိတာေပါ့။သိပ္ကို မွတ္မိတာေပါ့။
သူ ့ဘဝတစ္ခုလံုးကို ျခယ္လွယ္ခ်င္တိုင္း ျခယ္လွယ္ခဲ့တဲ့သူ။
သူ ့ရဲ့အခ်စ္ကို အသံုးခ်ျပီး သူ ့နွလံုးသားကို နင္းေခ်သြားတဲ့သူ။ျပီးေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မခ်စ္သင့္တဲ့သူ။
နွဳတ္ခမ္းေအာက္က မွဲ့နက္ရွိတဲ့ သူ။
သူ သတိျပန္ဝင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ထိုလူက သူ ့အေပၚကေန ျပန္ထလို့ ကိုယ္ေပၚမွာရွိတဲ့ ဖုန္ေတြကို ခါထုတ္ေနသည္။
သူ ့ကိုလည္း ျပန္ေမာ့ႀကည့္လို့ သူ ့ကိုယ္္ေပၚက ဖုန္ေတြကိုလည္း လာခါေပးသည္။
"ငါ့အသားကို မထိနဲ့!!"
သူ ့ရဲ့ေဟာက္သံေႀကာင့္ တစ္ခ်က္ျငိမ္သြားျပီး လက္ေတြကို ျပန္ရုတ္သိမ္းသြားသည္။နွစ္ေယာက္ႀကား တိတ္ဆိတ္သြားျပီး
ူူသူလည္း ေျခတစ္လွမ္းမွ ဒီေနရာက မခြာမိသလို ေရွ့ကလူကလည္း ေခါင္းေလးငံု့လို့ ျငိမ္ေနသည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္…"
အသံေသးေသးေလးနဲ့ ခပ္ေနွးေနွးေျပာျပီး သူ ့ကိုေက်ာခိုင္းကာ ထြက္သြားရန္ျပင္ေနသည္။
"အဲ့မွာရပ္!!"
သူ ့ရဲ့အမိန့္သံေႀကာင့္ လွဳပ္ရွားေနသည့္ ထိုလူက ရပ္တန့္သြားသည္။
"မင္းက ဘယ္သူလဲ။ဒီမွာ မင္းကို တစ္ခါမွ မေတြးဖူးဘူး!"
"ငါက ဝမ္ဟန့္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္း။
ဒီေန့ သူ ့ညီေတာ္ေမြးေန့ရွိတယ္ဆိုျပီး ငါ့ကို ဖိတ္လို့လာခဲ့တာ။"
"မင္းက ဘယ္မွာေနတာလဲ!"
"ဝမ္ဟန္ေပးထားတဲ့ ပန္းဥယ်ာဥ္ထဲက အေဆာင္မွာ!"
သူ ့ရဲ့အတိတ္ဘဝမွာက် ေရွာင္းက်န့္ကို သူက ေတာထဲမွာ ေတြ ့ခဲ့တာ။နန္းေတာ္ထဲကို ေရာက္လာျပီးမွ ဝမ္ဟန္နဲ့အဲ့လူက သိႀကတာ။အခုေတာ့ ႀကိဳေတာင္ သိေနႀကျပီး ေနဖို့ သီးသန့္ေနရာေလးေတာင္ ေပးထားျပီပဲ။
Advertisement
"ဟုတ္ျပီ။
ဒါနဲ့ အခု ငါ ဘယ္သူလဲဆိုတာ မင္း သိလား!"
"မသိဘူး!"
"အဟက္…
ဒီနန္းေတာ္ထဲက အခုခ်က္ခ်င္း ထြက္သြား!"
"……"
"ငါေျပာတာ အခု မင္းေနတဲ့ ဥယ်ာဥ္ထဲပါ ထြက္သြား!
ငါ့မ်က္စိေရွ့မွာ မင္းကို ထပ္မျမင္ခ်င္ဘူး!"
သူေျပာသမ်ွကို ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ေခါင္းပဲ ငံု့ေနသည္။
ဘာလဲ…ငိုေနတာလား။သနားစရာ အကြက္ေတြ လာလုပ္ျပမေနနဲ့။ဟိုဘဝက မင္းကို ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ဝမ္ရိေပၚ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
"က်န့္!!!"
ေအာ္သံက်ယ္က်ယ္နဲ့ အနားကို ေျပးလာတဲ့ ဟက္…အကိုေတာ္ ဝမ္ဟန္။ဟိုလူကလည္း ေျပးလာတဲ့သူကို ျမင္တာနဲ့ ေခါင္းေမာ့လာျပီး ျပံဳးျပသည္။မျပံဳးနဲ့ ေရွာင္းက်န့္ ငါ သိပ္မုန္းတဲ့ အျပံဳးေတြကို။
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ!
အဆင္ေျပလား က်န့္…
ငါ မင္းကို လာေခၚမလို့ပဲ။ရဲမက္ေတြက ငါ့ကို အခမ္းအနားက်င္းပေနတုန္းမို့ ေပးမထြက္လို့!"
"ရပါတယ္"
"အင္း"
"အကိုေတာ္တို့က အေတာ္ခင္ေနႀကတာပဲ!"
"ေအာ္…ရိေပၚ!"
သူ ့ကို အခုမွ ျမင္ပံုရတဲ့ အကိုေတာ္က နည္းနည္းေတာ့ ရယ္ဖို့ေကာင္းတယ္။သူ ့ခ်စ္သူကလြဲျပီး ဘယ္သူ ့မွ မျမင္နိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ခ်စ္တယ္ထင္ပါ့။
"မနက္ျဖန္ တကယ္ ေတာကစား မထြက္ဘူးလား!"
"မသြားဘူး!"
"အကိုေတာ္ေတာ့ သြားမယ္"
"သြားေလ!"
"ဒါနဲ့ က်န့္ေရာ ငါနဲ့လိုက္မလား"
"မလိုက္ေတာ့ပါဘူး။
ငါက ဘာမွလုပ္တတ္တာ မဟုတ္ဘူး။မင္းအတြက္ လူပိုတစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္မွာေလ"
"က်န့္ကလည္း အဲ့လိုမေျပာပါနဲ့!"
"အဟမ္း!!!"
သူ ့ကိုေရွ့ထားျပီး မေရမရာစကားေတြ ေျပာေနႀကာတာမို့ သူ
ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန့္လိုက္သည္။ဝတ္ရံုစကို ခါျပီး သူ ့ကိုႀကည့္ေနတဲ့နွစ္ေယာက္အား ခပ္မွဳန္မွဳန္တစ္ခ်က္ႀကည့္ေပးလိုက္ျပီး သူတို့ေရွ့က ထြက္လာလိုက္သည္။
***********
ဝမ္ရိေပၚ အိပ္ေဆာင္ကို ျပန္လာျပီး အိပ္ယာေပၚတစ္ခါတည္း ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္သည္။နဖူးေပၚလက္တင္ျပီး သက္ျပင္းအနည္းငယ္ခ်လိုက္သည္။
အခုဘဝက သူ ့အတြက္ ျပန္လည္ေမြးဖြားတယ္လို့ဆိုေပမဲ့
စစခ်င္းမွာပဲ အျဖစ္အပ်က္ေတြက နည္းနည္းလြဲေနသည္။
ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ဒီလိုဆက္လက္ကြဲသြားဖို့ အေျခအေနပိုမ်ားနိုင္သည္။
သူ အခုလို ျပန္ေမြးဖြားလာတာ ေက်နပ္မိပါသည္။
အရင္ဘဝက အခ်စ္တစ္ခုေႀကာင့္ ပ်က္စီးတဲ့အရာေတြကို ျပန္ျပင္ခြင့္ရနိုင္ေလာက္သည္။အဖ်က္အဆီးေတြ မဝင္ရင္ေပါ့။
ေရွာင္းက်န့္တို့ကို လက္စားမေခ်ပါဘူး။
ေရွာင္းက်န့္ကို မခ်စ္မိေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားမယ္။အဲ့ဒီတစ္ခ်က္ သူ လုပ္ေဆာင္နိုင္ရင္ အရင္ဘဝက ျဖစ္ခဲ့တာေတြနဲ့ ေတာ္ေတာ္ကြဲလြဲမွာ။အေတြးေတြ ဆန့္ကားရင္း မနက္မိုးလင္းခါနီးေလာက္မွ သူ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။
သူ အရင္ဆံုး လုပ္ရမွာက ခမည္းေတာ္
သက္တမ္းမေစ့ဘဲ လုပ္ႀကံခံရျပီး နတ္ရြာမစံဖုိ့။
****************
ဓားေရးေလ့က်င့္ေနရင္း တစ္စံုတစ္ေယာက္ျဖတ္ေျပးသြားတာကို ေတြ ့မိလိုက္တာေႀကာင့္ အေနာက္ကေန အျမန္ေျပးလိုက္သြားသည္။
အေရွ့ကေျပးေနတဲ့သူ ့ကို သိသလိုျဖစ္ေနေသာ္လည္း အတတ္နိုင္ဆံုးမွီေအာင္ ေျပးလိုက္တာ အဲ့လူရဲ့လည္ပင္းေပၚ ဓားျဖတ္တင္လိုက္သည္။
"ရပ္စမ္း!"
ထိုလူက ေျပးတာကို ရပ္ျပီး သူ ့ကို အေနာက္လွည့္ကာ ႀကည့္လာသည္။ေအာ္…ေရွာင္းက်န့္ပဲ။
သူ ့ကို ျပန္လွည့္ႀကည့္လာတဲ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြက တကယ္လွတာမို့ သူ အႀကည့္မလႊဲမိ။မသိရင္ အဲ့မ်က္ဝန္းေတြက သူ ့ကို လြမ္းေနေႀကာင္း ေျပာေနသလိုလို။
"ဘာလို့ ငါ့ကို လာေခ်ာင္းႀကည့္ေနတာလဲ!"
ခပ္တည္တည္နဲ့ ေမးမိေတာ့ သူ ့ေရွ့ဒူးေထာက္လာသည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္။က်ြန္ေတာ္မ်ိဳး အရွင့္သား ဓားေရးက်င့္တာကို သေဘာက်မိတာမို့ ခိုးႀကည့္မိတာပါ။က်ြန္ေတာ္မ်ိဳးကို
ခြင့္လႊတ္ေပးပါ!"
"ဟက္…အခုလိုမ်ိဳးေတာင္းပန္ေနပံုေထာက္ရင္ ငါ ဘယ္သူမွန္း သိသြားျပီေပါ့!"
"မေန့ညက အတြက္လည္း က်ြန္ေတာ္မ်ိဳးအမွားကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါ အရွင့္သား!"
လည္ပင္းေပၚက ဓားကို ျပန္ရုတ္သိမ္းလိုက္ျပီး မတ္တပ္ျပန္ရပ္ခိုင္းလိုက္သည္။
"ရတယ္!"
ထိုသို့ေျပာလိုက္ေတာ့ သူ ့ကို ျပန္လည္ေမာ့ႀကည့္လာတဲ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြ။အေရာင္ေတြ တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေနျပီး အရည္ေတြ ထည့္ထားသလို ႀကည္ႀကည္ေလးနဲ့။အဲ့မ်က္ဝန္းေတြကို ႀကာႀကာဆက္ႀကည့္ေနရင္ သူ ျပိဳလဲက်သြားဦးမယ္။
ေက်ာေပးလို့ အျမန္ေျပးထြက္လာခဲ့မိသည္။
ငါ့ကို တစ္ကယ္မခ်စ္ဘဲနဲ့ မျမဴစြယ္ပါနဲ့ ေရွာင္းက်န့္။
အခု ငါ့ခမည္းေတာ္ကို သတ္ခ်င္လို့ မင္း ငါ့ကို ရင္းနွီးေအာင္
အစပ်ိဳးေနတာမလား ေရွာင္းက်န့္။
ငါက ျပန္လည္ေမြးဖြားထားသူမို့ အကုန္သိေနတယ္။
မင္း ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါ့ကို လွည့္စားလို့ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။
-------------------------
( ၆ ) လမ်ွႀကာသြားေသာ္လည္း နန္းေတာ္ထဲမွာ ထူးထူးျခားျခားရယ္လို့မရွိ။အရင္ဘဝတုန္းက အတိုင္း ခမည္းေတာ္က သူ ့ကို အိမ္ေရွ့စံရာထူးေပးဖို့ တရားဝင္အမိန့္မခ်ရေသးေပမဲ့
ထို သတင္းက နန္းေတာ္ထဲမွာ ပြက္ေလာရိုက္ေနသည္။
သူလည္း နန္းေတာ္ထဲကို ေလ်ွာက္ႀကည့္ရင္း မထင္မွတ္ထားတဲ့ေနရာကို ေျခေထာက္ေတြက ေရာက္လို့လာသည္။
"မေျပးနဲ့ေလ!!"
အသံႀကားရာ ႀကည့္မိေတာ့ ယုန္ျဖဴေလးတစ္ေကာင္ကို လိုက္ဖမ္းေနတဲ့ ေရွာင္းက်န့္။သူ တကယ္ႀကီး ေရွာင္းက်န့္ေနတဲ့ ဥယ်ာဥ္ထဲကို ေရာက္လာတာပဲ။မရည္ရြယ္ထားဘဲနဲ့ေလ။
ဘယ္အရာက သူ ့ကို တြန္းအားေပးလိုက္ပါသလဲ။
Advertisement
သူ ့ေျခေထာက္နားကို ေရာက္လာတဲ့ ယုန္ေလးကို ဂုတ္ကေန ကိုင္လိုက္ျပီး ေဘးဘက္ကို ဆြဲပစ္လိုက္သည္။ဘာရယ္လို့ေတာ့မဟုတ္ဘူး အျမင္ကပ္လို့။
"ဘာလို့ အဲ့လို လုပ္လိုက္တာလဲ!"
သူ ့ကို ျပန္ေအာ္ေနတဲ့ေရွာင္းက်န့္က ဟိုးတစ္ေန့က ေတာင္းပန္ေနတဲ့ပံုစံနဲ့ နည္းနည္းေလးမွ မသက္ဆိုင္။ေတာ္ေတာ္ မ်က္နွာေျပာင္းတတ္တဲ့ေကာင္။
"ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲ!"
ယုန္ကို ခ်ီလို့ သူ ့ကို မွဳန္ေတေတနဲ့ေမးေနတဲ့ေကာင္ကို တစ္ခ်က္ေစာင္ႀကည့္လိုက္သည္။
"ငါ့ခမည္းေတာ္ပိုင္တဲ့ေနရာ ငါ ပိုုင္တာပဲ။ငါ သြားခ်င္တဲ့ေနရာ လာခ်င္တဲ့ေနရာ လာမွာေပါ့။မင္း အပူပါလား!"
ေရွာင္းက်န့္က သူ ့ကို ေခါင္းျငိမ့္ျပျပီး သူ ့ကို ႀကည့္ေနျပန္သည္။ဟိုတစ္ေန့က မ်က္ဝန္းေတြနဲ့ပဲ။ခပ္ေဆြးေဆြး ခပ္လြမ္းလြမ္းနဲ့ပဲ။ေရွာင္းက်န့္က ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ။
"ငါ့လို မင္းသားတစ္ပါးကို ဒီလိုႀကည့္ေနတာ အေတာ္သတၱိရွိတာပဲ!"
"ခြင့္လႊတ္ေပးပါ။
အရွင့္သားကို ျမင္တိုင္း က်ြန္ေတာ္မ်ိဳး အေမ့ကို သတိရရသြားလို့ပါ!"
"ဒီေန့ ဒီလိုႀကည့္တာ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစ။
ေနာက္တစ္ခါဆို အဲ့မ်က္လံုးေတြကို ငါ ကိုယ္တိုုင္ေဖာက္ထုတ္ပစ္မယ္!"
ဟိုဘဝကတည္းက ငါ့ကို နွိပ္စက္ခဲ့တဲ့ အဲ့မ်က္လံုးေတြ။
ဒီဘဝမွာလည္း ငါ့ကို နွိပ္စက္ဖို့ အစပ်ိဳးေနျပန္ျပီ။
ငါ မခ်စ္မိေအာင္ ႀကိဳးစားေနသမ်ွ အဲ့အႀကည့္ေတြေႀကာင့္ အဖ်က္စီး မခံနိုင္ဘူး။ေနာက္ဆံုး ငါပဲ ပ်က္စီးလိမ့္မယ္။
သတိထား ဝမ္ရိေပၚ။
အဲ့မ်က္လံုးေတြက အႏၱရာယ္မ်ားတယ္။
မင္း မရင္ဆိုင္နိုင္လို့ ထပ္ခ်စ္မိသြားရင္ မင္းပဲ နာက်င္ရမွာ။
မင္း ပ်က္စီးမွာ…မင္း တန္ဖိုးထားသမ်ွ နင္းေခ်ခံရမွာ။
ဒါေတြ နားလည္ရဲ့သားနဲ့ ထပ္ျပီး မရူးမိုက္နဲ့။
------------------------------------------------------------
နှလုံးသားထဲကို ဓားစိုက်ခံရတာ ဘယ်လောက်တောင် နာကျင်ရသလဲ။ခေါင်းတွေက မခံနိုင်လောက်အောင် မူးဝေလာပြီး
သတိစိတ်တွေကို ထိန်းချုပ်လို့မရတော့။
ပြန့်လွင့်နေသာ စိတ်အစုံကို စုစည်းလို့ မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။အရမ်းကို ကြီးကျယ်ခမ်းနားစွာ ကျင်းပနေတဲ့ ပွဲတော်တစ်ခု။
ရင်းနှီးနေတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ထပ်မံအာရုံစိုက်လို့ ထပ်ကြည့်လိုက်သည်။မြင်ဖူး သိဖူးသော လူအများ။ထိပ်ဆုံးမှာ ထိုင်ကာ
သေရည်ခွက်နဲ့ကောင်းချီးပေးနေသော ဘုရင်မြင့်မြတ်။တစ်နည်း သူ့ ရဲ့ဖခမည်းတော်။
ဖခမည်းတော်ရဲ့ ဘယ်ဘက်မှာ အပြုံးကို အတုလုပ်ကာ ရက်ရောစွာ ပြုံးနေသည့် ဖခမည်းတော်ရဲ့ မိဖုရားခေါင်ကြီး။
အကိုတော် ဝမ်ဟန် တစ်နည်း ရှောင်းရှောင်းချစ်သူရဲ့ မိခင်။
အံကို ကြိတ်လို့ လက်သီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်လိုက်သည်။
သူ တကယ်ကို ပြန်လည်မွေးဖွားလာခဲ့တာ။အတိတ်ဘဝကတည်းက ဒီလို ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်းတွေကို ယုံကြည်တဲ့သူက အခုလိုအခြေအနေကို ချက်ချက်ရိပ်မိတာ သိပ်တော့မဆန်း…။
ကောင်းကင်က သူ့ အား အမှားတွေကို ပြန်လည်ပြင်ဆင်ခွင့်ပေးဖို့ အခွင့်အရေးပေးတာ ကျိန်းသေပေါက် ဖြစ်မည်။
မှတ်ဥာဏ်ထဲက အတိုင်းဆိုရင် ဒါက သူ့ အသက်ဆယ့်ရှစ်နှစ်ပြည့်မွေးနေ့အတွက် ပွဲတော်ခင်းနေတာ။ဒါဆို မနက်ဖြန် သူ တောကစားထွက်ရလိမ့်မယ်။
"သားတော်…ရိပေါ်"
ဖခမည်းတော်က ခပ်သေးသေးလေးပြုံးကာ သူ့ ကို လက်ယပ်ခေါ်သည်။သားတော်တွေထဲမှာမှ သူဟာ ခမည်းတော်ရဲ့ အချစ်ဆုံး မိဖုရားက ဖွားတဲ့သူဖြစ်တာကြောင့် အခြားမင်းသားဆွေထက် ချစ်ခင်ခြင်း ခံရသည်။
သူ့ ကို အရမ်းချစ်တဲ့ ခမည်းတော်ကို အရင်ဘဝက အချစ်ရူးဖြစ်နေတာကြောင့် ဆုံးရှုံးခဲ့ရသည်။ပြန်ရှင်သန်လာတဲ့ အခုဘဝမှာတော့ ခမည်းတော်ကို ဆုံးရှုံးခံမည်လည်း မဟုတ်သလို အချစ်ရူးလည်း လုပ်နေမှာ မဟုတ်ပေ။
"သားတော်…"
"အမိန့်ရှိပါ ခမည်းတော်"
"ဘာတွေတွေးနေတာတုန်း။ခမည်းတော်ဖြင့် ခေါ်နေတာ ကြာလှပြီ!"
"တောင်းပန်ပါတယ် ခမည်းတော်။သားတော် အတွေးလွန်နေတာပါ"
"ကောင်းပါပြီ။
မနက်ဖြန် သားတော် တောကစားထွက်ချင်ရင် ခမည်းတော် ခွင့်ပြုတယ်လို့ ပြောမလို့ပါ"
"သားတော် မသွားချင်ဘူး ခမည်းတော်။အဆောင်တော်မှာပဲ
စာသင်ချင်ပါတယ်"
အရင်ဘဝက တောကစားထွက်ပြီး ရှောင်းကျန့်ဆိုတဲ့သူကို
တွေ့ ကာ နန်းတော်သို့ ခေါ်လာခဲ့တာကြောင့် သူ့ ဘဝပျက်စီးသွားရတာ။ဒီဘဝမှာတော့ ကြိုသိနေတဲ့သူ့ အတွက် ဒီခရီးလမ်းကို မသွားဖြစ်တာ သူ့ အတွက်အသင့်တော်ဆုံးလို့ သူ ယူဆသည်။
"ရိပေါ်လေးက လိမ္မာလိုက်တာ"
"မင်းသားတိုင်း တောကစားထွက်ပါတယ် အရှင်ရယ်။
အခု သူက မထွက်ချင်တာကို အရှင်က ဘာလို့ လိမ္မာတယ်လို့ ပြောနေရတာလဲ…ဟမ့်"
"မိဖုရားခေါင်ကြီး!"
ခမည်းတော်ရဲ့ အော်သံကြောင့် မိဖုရားခေါင်ကြီးဆိုသူက တုန့်တက်သွားသည်။ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ဘဲ သူ့ ကို မီးဝင်းဝင်းတောက်နေသည့် မျက်ဝန်းတွေနဲ့ကြည့်နေသည်။
သူလည်း အောက်ကျမခံ မျက်နှာကိုတင်း၍ ပြန်လည် စိုက်ကြည့်ပေးလိုက်သည်။အရင်ဘဝက သူသေခါနီး သူမက ခပ်ကျယ်ကျယ်ရီနေခဲ့တာတွေ သူ ပြန်လည်ကြားနေရသည်။
လက်သီးကို အသားထဲစိုက်မတက် ဆုပ်လို့ မျက်ဝန်းထဲမှာ
မျက်ရည်ကြည်တွေစို့လာခဲ့သည်။ထိုနေရာကနေ မင်းကြီးကို အရိုအသေပေးပြီး ကိုယ့်အဆောင်သို့သာ ပြန်လာခဲ့သည်။
အော်ဟစ်ချင်နေတဲ့စိတ်ကြောင့် အဆောင်တော်ကို ပြေးကာ
ပြန်လာမိနေစဉ် ဖြတ်လမ်းကနေ ထွက်လာတဲ့ တစ်စုံတစ်ရာကြောင့် အချင်းချင်းတိုက်မိကာ လဲကျသွားသည်။
သူက အောက်ကအနေအထားမှာ ဖြစ်ပြီး ထိုတစ်စုံတစ်ရာက သူ့ အပေါ်မှာ။အချိန်အတော်ကြာထိ ထမသွားတဲ့လူကြောင့် ကိုယ်လုံးကို လှုပ်ကာ စကားစပြောလိုက်သည်။
"ထတော့လေ။ဖိထားတာ အောက်ကလူ ကျိုးကြေတော့မယ်!"
"မင်းကိုယ်က ငါ့မာမားလိုပဲ နွေးလို့ပါ…"
ဒီအသံ…ဒီအသံ!
မှတ်မိတာပေါ့။သိပ်ကို မှတ်မိတာပေါ့။
သူ့ ဘဝတစ်ခုလုံးကို ခြယ်လှယ်ချင်တိုင်း ခြယ်လှယ်ခဲ့တဲ့သူ။
သူ့ ရဲ့အချစ်ကို အသုံးချပြီး သူ့ နှလုံးသားကို နင်းချေသွားတဲ့သူ။ပြီးတော့ ဘယ်တော့မှ ထပ်မချစ်သင့်တဲ့သူ။
နှုတ်ခမ်းအောက်က မှဲ့နက်ရှိတဲ့ သူ။
သူ သတိပြန်ဝင်လာတဲ့အချိန်မှာ ထိုလူက သူ့ အပေါ်ကနေ ပြန်ထလို့ ကိုယ်ပေါ်မှာရှိတဲ့ ဖုန်တွေကို ခါထုတ်နေသည်။
သူ့ ကိုလည်း ပြန်မော့ကြည့်လို့ သူ့ ကိုယ်ပေါ်က ဖုန်တွေကိုလည်း လာခါပေးသည်။
"ငါ့အသားကို မထိနဲ့!!"
သူ့ ရဲ့ဟောက်သံကြောင့် တစ်ချက်ငြိမ်သွားပြီး လက်တွေကို ပြန်ရုတ်သိမ်းသွားသည်။နှစ်ယောက်ကြား တိတ်ဆိတ်သွားပြီး
ူသူလည်း ခြေတစ်လှမ်းမှ ဒီနေရာက မခွာမိသလို ရှေ့ကလူကလည်း ခေါင်းလေးငုံ့လို့ ငြိမ်နေသည်။
"တောင်းပန်ပါတယ်…"
အသံသေးသေးလေးနဲ့ ခပ်နှေးနှေးပြောပြီး သူ့ ကိုကျောခိုင်းကာ ထွက်သွားရန်ပြင်နေသည်။
"အဲ့မှာရပ်!!"
သူ့ ရဲ့အမိန့်သံကြောင့် လှုပ်ရှားနေသည့် ထိုလူက ရပ်တန့်သွားသည်။
"မင်းက ဘယ်သူလဲ။ဒီမှာ မင်းကို တစ်ခါမှ မတွေးဖူးဘူး!"
"ငါက ဝမ်ဟန့်ရဲ့ သူငယ်ချင်း။
ဒီနေ့ သူ့ ညီတော်မွေးနေ့ရှိတယ်ဆိုပြီး ငါ့ကို ဖိတ်လို့လာခဲ့တာ။"
"မင်းက ဘယ်မှာနေတာလဲ!"
"ဝမ်ဟန်ပေးထားတဲ့ ပန်းဥယျာဉ်ထဲက အဆောင်မှာ!"
သူ့ ရဲ့အတိတ်ဘဝမှာကျ ရှောင်းကျန့်ကို သူက တောထဲမှာ တွေ့ ခဲ့တာ။နန်းတော်ထဲကို ရောက်လာပြီးမှ ဝမ်ဟန်နဲ့အဲ့လူက သိကြတာ။အခုတော့ ကြိုတောင် သိနေကြပြီး နေဖို့ သီးသန့်နေရာလေးတောင် ပေးထားပြီပဲ။
"ဟုတ်ပြီ။
ဒါနဲ့ အခု ငါ ဘယ်သူလဲဆိုတာ မင်း သိလား!"
"မသိဘူး!"
"အဟက်…
ဒီနန်းတော်ထဲက အခုချက်ချင်း ထွက်သွား!"
"……"
"ငါပြောတာ အခု မင်းနေတဲ့ ဥယျာဉ်ထဲပါ ထွက်သွား!
ငါ့မျက်စိရှေ့မှာ မင်းကို ထပ်မမြင်ချင်ဘူး!"
သူပြောသမျှကို ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းပဲ ငုံ့နေသည်။
ဘာလဲ…ငိုနေတာလား။သနားစရာ အကွက်တွေ လာလုပ်ပြမနေနဲ့။ဟိုဘဝက မင်းကို ချစ်ခဲ့တဲ့ ဝမ်ရိပေါ် မဟုတ်တော့ဘူး။
"ကျန့်!!!"
အော်သံကျယ်ကျယ်နဲ့ အနားကို ပြေးလာတဲ့ ဟက်…အကိုတော် ဝမ်ဟန်။ဟိုလူကလည်း ပြေးလာတဲ့သူကို မြင်တာနဲ့ ခေါင်းမော့လာပြီး ပြုံးပြသည်။မပြုံးနဲ့ ရှောင်းကျန့် ငါ သိပ်မုန်းတဲ့ အပြုံးတွေကို။
"ဘာဖြစ်နေတာလဲ!
အဆင်ပြေလား ကျန့်…
ငါ မင်းကို လာခေါ်မလို့ပဲ။ရဲမက်တွေက ငါ့ကို အခမ်းအနားကျင်းပနေတုန်းမို့ ပေးမထွက်လို့!"
"ရပါတယ်"
"အင်း"
"အကိုတော်တို့က အတော်ခင်နေကြတာပဲ!"
"အော်…ရိပေါ်!"
သူ့ ကို အခုမှ မြင်ပုံရတဲ့ အကိုတော်က နည်းနည်းတော့ ရယ်ဖို့ကောင်းတယ်။သူ့ ချစ်သူကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ မှ မမြင်နိုင်တော့လောက်အောင် ချစ်တယ်ထင်ပါ့။
"မနက်ဖြန် တကယ် တောကစား မထွက်ဘူးလား!"
"မသွားဘူး!"
"အကိုတော်တော့ သွားမယ်"
"သွားလေ!"
"ဒါနဲ့ ကျန့်ရော ငါနဲ့လိုက်မလား"
"မလိုက်တော့ပါဘူး။
ငါက ဘာမှလုပ်တတ်တာ မဟုတ်ဘူး။မင်းအတွက် လူပိုတစ်ယောက်ပဲ ဖြစ်မှာလေ"
"ကျန့်ကလည်း အဲ့လိုမပြောပါနဲ့!"
"အဟမ်း!!!"
သူ့ ကိုရှေ့ထားပြီး မရေမရာစကားတွေ ပြောနေကြာတာမို့ သူ
ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်လိုက်သည်။ဝတ်ရုံစကို ခါပြီး သူ့ ကိုကြည့်နေတဲ့နှစ်ယောက်အား ခပ်မှုန်မှုန်တစ်ချက်ကြည့်ပေးလိုက်ပြီး သူတို့ရှေ့က ထွက်လာလိုက်သည်။
***********
ဝမ်ရိပေါ် အိပ်ဆောင်ကို ပြန်လာပြီး အိပ်ယာပေါ်တစ်ခါတည်း ပက်လက်လှန်ချလိုက်သည်။နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး သက်ပြင်းအနည်းငယ်ချလိုက်သည်။
အခုဘဝက သူ့ အတွက် ပြန်လည်မွေးဖွားတယ်လို့ဆိုပေမဲ့
စစချင်းမှာပဲ အဖြစ်အပျက်တွေက နည်းနည်းလွဲနေသည်။
နောက်ပိုင်းမှာလည်း ဒီလိုဆက်လက်ကွဲသွားဖို့ အခြေအနေပိုများနိုင်သည်။
သူ အခုလို ပြန်မွေးဖွားလာတာ ကျေနပ်မိပါသည်။
အရင်ဘဝက အချစ်တစ်ခုကြောင့် ပျက်စီးတဲ့အရာတွေကို ပြန်ပြင်ခွင့်ရနိုင်လောက်သည်။အဖျက်အဆီးတွေ မဝင်ရင်ပေါ့။
ရှောင်းကျန့်တို့ကို လက်စားမချေပါဘူး။
ရှောင်းကျန့်ကို မချစ်မိအောင်ပဲ ကြိုးစားမယ်။အဲ့ဒီတစ်ချက် သူ လုပ်ဆောင်နိုင်ရင် အရင်ဘဝက ဖြစ်ခဲ့တာတွေနဲ့ တော်တော်ကွဲလွဲမှာ။အတွေးတွေ ဆန့်ကားရင်း မနက်မိုးလင်းခါနီးလောက်မှ သူ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။
သူ အရင်ဆုံး လုပ်ရမှာက ခမည်းတော်
သက်တမ်းမစေ့ဘဲ လုပ်ကြံခံရပြီး နတ်ရွာမစံဖို့။
****************
ဓားရေးလေ့ကျင့်နေရင်း တစ်စုံတစ်ယောက်ဖြတ်ပြေးသွားတာကို တွေ့ မိလိုက်တာကြောင့် အနောက်ကနေ အမြန်ပြေးလိုက်သွားသည်။
အရှေ့ကပြေးနေတဲ့သူ့ ကို သိသလိုဖြစ်နေသော်လည်း အတတ်နိုင်ဆုံးမှီအောင် ပြေးလိုက်တာ အဲ့လူရဲ့လည်ပင်းပေါ် ဓားဖြတ်တင်လိုက်သည်။
"ရပ်စမ်း!"
ထိုလူက ပြေးတာကို ရပ်ပြီး သူ့ ကို အနောက်လှည့်ကာ ကြည့်လာသည်။အော်…ရှောင်းကျန့်ပဲ။
သူ့ ကို ပြန်လှည့်ကြည့်လာတဲ့ မျက်ဝန်းလေးတွေက တကယ်လှတာမို့ သူ အကြည့်မလွှဲမိ။မသိရင် အဲ့မျက်ဝန်းတွေက သူ့ ကို လွမ်းနေကြောင်း ပြောနေသလိုလို။
"ဘာလို့ ငါ့ကို လာချောင်းကြည့်နေတာလဲ!"
ခပ်တည်တည်နဲ့ မေးမိတော့ သူ့ ရှေ့ဒူးထောက်လာသည်။
"တောင်းပန်ပါတယ်။ကျွန်တော်မျိုး အရှင့်သား ဓားရေးကျင့်တာကို သဘောကျမိတာမို့ ခိုးကြည့်မိတာပါ။ကျွန်တော်မျိုးကို
ခွင့်လွှတ်ပေးပါ!"
"ဟက်…အခုလိုမျိုးတောင်းပန်နေပုံထောက်ရင် ငါ ဘယ်သူမှန်း သိသွားပြီပေါ့!"
"မနေ့ညက အတွက်လည်း ကျွန်တော်မျိုးအမှားကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ အရှင့်သား!"
လည်ပင်းပေါ်က ဓားကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး မတ်တပ်ပြန်ရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။
"ရတယ်!"
ထိုသို့ပြောလိုက်တော့ သူ့ ကို ပြန်လည်မော့ကြည့်လာတဲ့ မျက်ဝန်းလေးတွေ။အရောင်တွေ တဖိတ်ဖိတ်တောက်နေပြီး အရည်တွေ ထည့်ထားသလို ကြည်ကြည်လေးနဲ့။အဲ့မျက်ဝန်းတွေကို ကြာကြာဆက်ကြည့်နေရင် သူ ပြိုလဲကျသွားဦးမယ်။
ကျောပေးလို့ အမြန်ပြေးထွက်လာခဲ့မိသည်။
ငါ့ကို တစ်ကယ်မချစ်ဘဲနဲ့ မမြူစွယ်ပါနဲ့ ရှောင်းကျန့်။
အခု ငါ့ခမည်းတော်ကို သတ်ချင်လို့ မင်း ငါ့ကို ရင်းနှီးအောင်
အစပျိုးနေတာမလား ရှောင်းကျန့်။
ငါက ပြန်လည်မွေးဖွားထားသူမို့ အကုန်သိနေတယ်။
မင်း ဒီတစ်ခါတော့ ငါ့ကို လှည့်စားလို့ ရမှာ မဟုတ်ဘူး။
-------------------------
( ၆ ) လမျှကြာသွားသော်လည်း နန်းတော်ထဲမှာ ထူးထူးခြားခြားရယ်လို့မရှိ။အရင်ဘဝတုန်းက အတိုင်း ခမည်းတော်က သူ့ ကို အိမ်ရှေ့စံရာထူးပေးဖို့ တရားဝင်အမိန့်မချရသေးပေမဲ့
ထို သတင်းက နန်းတော်ထဲမှာ ပွက်လောရိုက်နေသည်။
သူလည်း နန်းတော်ထဲကို လျှောက်ကြည့်ရင်း မထင်မှတ်ထားတဲ့နေရာကို ခြေထောက်တွေက ရောက်လို့လာသည်။
"မပြေးနဲ့လေ!!"
အသံကြားရာ ကြည့်မိတော့ ယုန်ဖြူလေးတစ်ကောင်ကို လိုက်ဖမ်းနေတဲ့ ရှောင်းကျန့်။သူ တကယ်ကြီး ရှောင်းကျန့်နေတဲ့ ဥယျာဉ်ထဲကို ရောက်လာတာပဲ။မရည်ရွယ်ထားဘဲနဲ့လေ။
ဘယ်အရာက သူ့ ကို တွန်းအားပေးလိုက်ပါသလဲ။
သူ့ ခြေထောက်နားကို ရောက်လာတဲ့ ယုန်လေးကို ဂုတ်ကနေ ကိုင်လိုက်ပြီး ဘေးဘက်ကို ဆွဲပစ်လိုက်သည်။ဘာရယ်လို့တော့မဟုတ်ဘူး အမြင်ကပ်လို့။
"ဘာလို့ အဲ့လို လုပ်လိုက်တာလဲ!"
သူ့ ကို ပြန်အော်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်က ဟိုးတစ်နေ့က တောင်းပန်နေတဲ့ပုံစံနဲ့ နည်းနည်းလေးမှ မသက်ဆိုင်။တော်တော် မျက်နှာပြောင်းတတ်တဲ့ကောင်။
"ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလဲ!"
ယုန်ကို ချီလို့ သူ့ ကို မှုန်တေတေနဲ့မေးနေတဲ့ကောင်ကို တစ်ချက်စောင်ကြည့်လိုက်သည်။
"ငါ့ခမည်းတော်ပိုင်တဲ့နေရာ ငါ ပိုင်တာပဲ။ငါ သွားချင်တဲ့နေရာ လာချင်တဲ့နေရာ လာမှာပေါ့။မင်း အပူပါလား!"
ရှောင်းကျန့်က သူ့ ကို ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး သူ့ ကို ကြည့်နေပြန်သည်။ဟိုတစ်နေ့က မျက်ဝန်းတွေနဲ့ပဲ။ခပ်ဆွေးဆွေး ခပ်လွမ်းလွမ်းနဲ့ပဲ။ရှောင်းကျန့်က ဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ။
"ငါ့လို မင်းသားတစ်ပါးကို ဒီလိုကြည့်နေတာ အတော်သတ္တိရှိတာပဲ!"
"ခွင့်လွှတ်ပေးပါ။
အရှင့်သားကို မြင်တိုင်း ကျွန်တော်မျိုး အမေ့ကို သတိရရသွားလို့ပါ!"
"ဒီနေ့ ဒီလိုကြည့်တာ နောက်ဆုံးဖြစ်ပါစေ။
နောက်တစ်ခါဆို အဲ့မျက်လုံးတွေကို ငါ ကိုယ်တိုင်ဖောက်ထုတ်ပစ်မယ်!"
ဟိုဘဝကတည်းက ငါ့ကို နှိပ်စက်ခဲ့တဲ့ အဲ့မျက်လုံးတွေ။
ဒီဘဝမှာလည်း ငါ့ကို နှိပ်စက်ဖို့ အစပျိုးနေပြန်ပြီ။
ငါ မချစ်မိအောင် ကြိုးစားနေသမျှ အဲ့အကြည့်တွေကြောင့် အဖျက်စီး မခံနိုင်ဘူး။နောက်ဆုံး ငါပဲ ပျက်စီးလိမ့်မယ်။
Advertisement
- In Serial18 Chapters
The Girl He Used To Know - An UnderCurrent Story
Pierre Havelock is an author, atleast now he is. In truth 3 decades ago Pierre was dragged across space & time only to land on our boring old earth.So when one of his 'characters', a girl based on someone he once knew in his past life, appears before him - Pierre is less than best pleased. He is even less happy when said girl decides to make his house her new home! __Now on Royal-Road! ‘The Girl he Used To Know’ began life when I came across a rather silly prompt on a web-novel site I was using; "Theme: My 2D waifu is now my real life Valentine's!?"Well with a title like that I couldn’t help but be interested by the idea of leaving my usual writing niche and trying something a bit more novel. Tying it loosely back to my main series ‘UnderCurrent’, ‘GUK’ was born as a standalone romance novella which you are now holding, styled with Japanese tropes in mind from a more western perspective.I hope you will find this to be an interesting and fun read - Designed with the intent of being a somewhat contemplative and ‘cosy’ story - Whatever the case I thank you for picking it up and giving it a once over.- Momentie __I adapted Draft 2 to audio - I can't voice act, or edit, yet I kinda like it & find it personally the best way to enjoy the story😂 - https://youtu.be/kNWiSiZU53U
8 323 - In Serial22 Chapters
Dil-e-Iztiraar
A story about saher and saim How they help each other with their past ,and decide to share their life with each other but will they over come their enemies and save their love?A story about furqaan How he mend the heart of his lady love, with his sacrifice and pure love,but will this cruel world will help him to do so?Give this story a try to know about them
8 129 - In Serial43 Chapters
The Disobedient Girl Awakened
Xia Yao's self-awareness awakened and she found out she was only a vicious female character with reduced wisdom created by an author. The heroine of the novel was the gentle, kind, and considerate fake daughter who had been adopted after Xia Yao's disappearance. After being lost for a decade, the true daughter returned to her biological family but unlike what she had dreamed of, the parents weren't home and the brother favored the fake daughter, ignoring Xia Yao.In the novel, everybody liked the fake daughter and three young men fell in love with her, while the true daughter was eaten by jealousy and driven to insanity. And in order to harm the fake daughter, she had stumbled and fallen to her death.But now~Xia Yao: IQ is finally online, goodbye dog protagonists, I just want to learn!One day, she took her sister to viciously surround the heroine in the restrooms. After leaking the news, the three men of the fake daughter rushed to the scene. They kicked the door open and..."Everything is wrong! Are you worthy of your parents or the teacher's careful lectures?"They saw the girl sitting on the sink, her palm smashing on the mirror and a severe expression on her face. Around her, mathematical formulas were written all over the glass.The fake daughter's eyes were full of tears: "Woooo~ I'm sorry, I am not worthy...."Male Lead 1: "Xia Yao, it's so late, let's go home.Male Lead 2: "Xia Yao, you didn't even call me for the private tutoring session!"This is the simple story of a cool schoolgirl who discovered learning was kind of awesome~You can find the original translations at Qilin Translations.!!FOR OFFLINE PURPOSES ONLY. STORY AND TRANSLATION ARE NOT MINE. ALL CREDITS GOES TO THE RIGHTFUL OWNNER/S!!
8 305 - In Serial43 Chapters
HIS REAL LOVER| MAGNIFICENT CENTURY| ✔️
Being a princess made Thyra a target to many but Thyra being herself it didn't matter to her especially if it escalated into a fight, she would be delighted, she loves to sword fight, unlike many ladies. Mustafa was heartbroken after the death of the woman he loved and their child so he vowed to never love someone again, but the second he met Thyra he couldn't help but fall for her strong personality and independence, she was unlike any woman he met before. #1 ottomanempire #1 ibrahim #2 mustafa #2 selim #2 yüzilThis idea came to me after watching the famous show "Magnificent Century". The characters don't belong to me excluding Thyra who I made up. The plotline will be changed in the future so Thyra will get the ending I want her to. Mehronisa still exists but she will have a different plotline than she did in the series.
8 247 - In Serial38 Chapters
Corrupt
Highest Rank: #1 in Dark Romance It's hard to remember what life was like before the green-eyed devil waltzed into my life and set my soul on fire...He's good with his hands, even better with his mouth, and the best at making me forget my own name. He's everything I want, all rolled into a glorious body of a greek god, and strength. He was off limits to me for obvious reasons but there was never a question of wether or not I would be his. I am a woman who had sinned. I am a woman who knows they come at a cost. And one day, I will have to pay for my sins.I am his to use. His to corrupt.He's my savior and my downfall.This is our story. ~Corrupt is a steamy dark romance. It contains highly intense sex scenes. Reader discretion is advised.
8 138 - In Serial28 Chapters
Autistic Marcy Wu Oneshots!
Cause I can. And autistic Marcy makes me happy!! Trigger/Content warnings will be at the beginning of each chapter (If needed)!Tons of fluff/angst and variants of Sashannarcy.You can offer ideas/requests, but no promises I'll do them!! I gotta be really inspired by it to get the motivation[Cover by Sour Beefio on Twitter]
8 164
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
