《♦ Our lies ♦ [Complete]》8-р хэсэг ( Эхлэл )
Advertisement
Би бөхийгөөд
Би: өө сонбэним, танилцсандаа таатай байна
Жин: хуулийн анги ч тоглоом биш шүү! Би түрүү жил сурнуулиа хаяад энэ жил эргэж ирж байгаан
Би: аан тийм үү? Надад одоохондоо хэцүү юм мэдрэгдэхгүй л байна
Жин: чи кофе уумаар байна уу?
Би: тэгэлгүй яахав гэж хэлхэд сонбэ халааснаасаа зоосон мөнгө гаргаж ирэн кофений машинд хийлээ.
Жин сонбэ надад олон зүйлийн тухай тайлбарлаж өгсөн юм. Тэр бугуйн цагаа харан
Жин: чи хичээлтэй юу?
Би: тарчихсан. Харин та ?
Жин: би хичээлтэй гэхэд нь би бөхийгөөд
Би: дараа хичээл дээр уулзацгаая гээд түүнийс холдон Инагийн байгаа газар луу яарна.
Инагийн хичээл тарж би түүний ангийн гадна зогсож байлаа.
Би түүнийг харсан даруйдаа даллан
Би: Ина гэхэд тэр намайг хараад гайхсан ч дараа нь инээмсэглэв.
Бид сургуулийн копе шопод суун
Ина: чи найз залуутайгаа хэзээ танилцсан юм.
Би: ммм бид ахлах сургуульдаа зурвасаар харьцдаг байсан юм. Эхэндээ би Тэхёныг гэж мэддэггүй байж байгаад бид уулзхад гайхаж орхисон шүү!
Ина: тэгхээр та 2 нэг анги байсан юм уу?
Би: үгүйээ. Нэг сургууль харин өөр анги байсан юм. Тэр сургуульдаа их алдартай байсан шдээ.
Ина: тийм гэж үү? Гэхдээ чи надад Тэхёныг танихгүй гэж хэлсэн шдээ
Би: тэр болхоор би хамаагүй танидаг гэж яриж болох эсхээ мэдэхгүй байсан юмаа
Ина: ммм тийм байхнээ гээд санаа алдан гадаах орчинг харж байгаад над руу харан
Ина: гэхдээ чи надтай анх танилцахдаа найз залуугүй гэсэн биздээ
Би: бид 2 албан ёсоор үерхээд 3 л хонож байна
Ина: тийм байхнээ. Ямар ч байсан аз жаргал хүсье гэж тэр хэллээ.
Би аль хэдийнээ түүнд Тэхён Жимин 2г танидаггүй гэж хэлсэндээ харамсаж орхилоо. Тэр надад бага ч атугай гомдож байгаа байхдаа.
Би түүний гараас барьтал тэр над руу гайхан хархад нь түүний нүд рүү эгцлэн хараад
Би: намайг уучлаарай Ина ... Би чамд албаар худлаа яриагүй юм шүү
Ина: зүгээр дээ. Чамд шалтгаан байсан шдээ гэхэд нь сэтгэл минь бага зэрэг тайвширлаа.
Advertisement
Ина дараагийн хичээл рүүгээ явхад нь би Тэхён руу зурвас бичхэд тэр удалгүй хариулах нь тэр. Бид хамтдаа кино үзхээр болж төлөвсөн газар луу минь явах автобусанд суув.
Намайг очход Тэхён аль хэдийнээ ирчихсэн байлаа. Тэр намайг шууд хөтлөн касс руу явхад нь
Би: хайр дурлалтай кино үзье
Тэхён: заа
Бид киноныхоо тасалбарыг захиалаад киноныхоо цагыг хүлээхдээ хамтдаа кино театрын хүлээлгийн сандал дээр сууж байтал Тэхён нэг чихэвчээ надад зүүлгээд дараа нь мөрийг минь дэрлээд
Тэхён: би чамтай өдөр болгон хамт баймаар байх юм.
Хачин сонсогдож магадгүй ч би чамайг харамлаад байх шиг байна.
Би: юунаас ?
Тэхён: бүх эрчүүдээс ...
Гэхэд нь би түүнийг өхөөрдөн инээгээд
Би: яа Ким Тэхён чи үнэхээр харамч юмаа
Тэхён: тийм гэдгээ сүүлийн 3 хоног л мэдэрлээ гээд гараас минь салаавчлан хөтлөх нь тэр.
Тэр миний мөрийг дэрлэсэн болхоор би чөлөөтэй хөдлөхөд бэрх байсан ч надад тааламжтай санагдаж байв.
Саяхан л би түүнээс болж гуниглаж байсан ч одоо харин энэ дэлхийн хамгийн аз жаргалтай нэгэн болчих гэж.
Ким Тэхён гэх хүн надад ийм хүчтэй нөлөөлөх гэж ...
Бид киногоо үзэж дуусгаад хөтлөлцөн алхангаа ярилцаж бас бие биенийхээ тухай ярилцаж байлаа.
Бидэнд өмнө ярилцаагүй үлдээсэн олон зүйл байв. Утасны цаанаас ярьсанаас хөтлөлцөн алхахдаа ярилцах надад таалагдаж байсан юм.
Тэхён угийн хөгжилтэй нэгэн болхоор намайг төвөггүй инээлгэж чадаж байв. Би манай гэрийн ойролцоох цэцэрлэгт хүрээлэнд сууж байтал тэр миний нэрийг дуудаад
Тэхён: би чамд нэг юм хэлэх гэсэн юм
Би: юу
Тэхён: чиний найз Ина ... Тийм ч сайн хүүхэд биш байх
Би: танидаг юм уу?
Тэхён: үгүй л дээ гэхдээ надад тааламжтай санагдаагүй бас түүний гарнаас барих ёсгүй юм шиг санагдсан
Би: яагаад тэгж санагдсан юм болдоо.
Тэхён: би битгий найзла гээгүй шүү! Зүгээр тийм дотно болох хэрэггүй шүү л гэх гэсийн ... Хэтэрхий их итгэх хэрэггүй гээд үсийг минь чихний араар хийгээд
Тэхён: чамайг гэнэн болхоор санаа зовоод байна. Гээд духан дээр минь үнссэн юм.
Advertisement
Би инээмсэглэн түүн рүү хараад
Би: за нээрэн мөр чинь яаж байна
Тэхён: хэдэн сарын гам барьчуул эдгэчих байх.
Би: ашгүй дээ.
Тэхён: 2лаа бие биенээ хайраа гэж дуудах уу эсвэл хонгор минь гэж дуудаж байх уу? Гэхэд нь би ичиж орхилоо.
Би: зүгээр л нэрээрээ дуудаж байя! Тэр нь надад илүү таалагддаг
Тэхён: тийм ч юм уу? А-Ёнаа
Би: ммм ?
Тэхён: А-Ёнаа гээд малийгаад
Тэхён: чиний нэр үнэхээр гоё юм аа
Бид хэсэг сууж байгаад манай гэр лүү алхах зуур Тэхён тэнэгч гэмээр юм уу царайны хувиралууд надад харуулж байлаа. Тэр болгонд нь би тэсэлгүй инээж байсан юм.
Манай гэрийн гадна ирхэд тэр хөтлөсөн гараа дээш өргөн гаран дээр минь үнсээд
Тэхён: сайхан амраарай гүнж минь гэхэд нь би түүн рүү хараад дараа нь өлмийгөө өргөн уруулан дээр нь үнсээд
Би: сайхан амраарай харийн хүн минь гээд хаалга руугаа гүйж очход хаалга нээлттэй байлаа. Би орхоосоо өмнө эргэж хархад Тэхён гайхсан янзтай зогсож байсан ч би түүн рүү даллан дотогш оров.
Зүрх минь хэвийн хэмжээнээсээ хэд дахин хурдан цохилож байсан болхоор зүрхээ даран инээмсэглэн зогслоо.
Гэр лүү орход гэрийн яг л хэвэндээ ээж гал тогоонд хачир дарж, аав сонин гарчиглаж харин дүү маань өрөөндөө өөрийгөө зугаацуулж байв.
Би: би ирлээ гээд дотогш орон ээж аавтай мэндлэн өрөөндөө орж ирэн хувцасаа солиж байтал Тэхёнаас
Чамайг ийм сахилаггүй гэж мэдсэнгүй! Сайхан амраарай А-Ёнаа. 我愛你 гэсэн байлаа.
Түүн рүү хариу бичингээ түүнтэй анх учирсанаасаа хойшхи бүх үйл явдлаараа бичсэн өгүүллэгнийхээ дараагийн хэсгийг бичихдээ энэ дэлхийн хамгийн аз жаргалтай нэгэн шиг малийж байсан юм.
---MN4EVER---
Advertisement
- In Serial111 Chapters
# The Gemstone of Ominium 1 - Denial
* Know more about the books and read earlier releases on the official site: http://carpersanti.net/arnae/ * He had to see her again. He didn't know why. He was a grown man now, no longer the lonely child he'd been in the past. And yet the breathtaking need remained the same, and every time he recalled that night the pain of separation was still as strong, still as raw has it had been. He knew it made no sense and yet he couldn't deny it. No matter what others might say he had to meet her. And, deep inside his heart, he childishly hoped she'd be a little bit like him, that she'd be able to truly see and understand him. For what bound could be stronger than blood?She dreamed of death every night and of freedom every morning. From her window she saw herself leave that place, run across the forest and escape the suffocating fate that awaited her. And yet she knew that the chains that bound her were needed and well deserved. For she was all too aware of the dark horror of who she truly was. And so she accepted her fate. Until a promise she couldn't remember being made was fulfilled, and a Prophecy of blood and death never came to pass. And so maybe she could be freed from those chains after all. Maybe there was still hope for her. Maybe she'd be strong enough to deny her true self and simply live.
8 244 - In Serial7 Chapters
Come to Management
Many people come to work at the Isekai Protagonist Management Center thinking they'll make it big and meet the best and brightest isekai protagonist of all time. They quickly learn not to have high hopes.
8 93 - In Serial17 Chapters
False Mage (Urban Fantasy)
Viktor is hired to find a missing person who struggled with escalating conflicts in her professional and family life. The only clues left behind are her journals, which record her attempt at using dark magic to make everything better. But her efforts only ended up making everything worse.
8 119 - In Serial33 Chapters
I Awaken! Cheater rwby x male reader
A quiet student y/n was. But his recent heartbreak reawakened the monster inside of him. Will he be able to free himself rom the dark. Or will he be forever consumed by the evil within.(Disclaimer, I don't own RWBY or any art/songs used in this story)
8 85 - In Serial25 Chapters
Magai Story: The First Encounter
All the right conditions are met for Carlos to discover a world that embraces him and his friends. They develop amazing abilities and begin to learn to use them, only to have the whole process disrupted by Ipsiota, a girl who claims to seek revenge against Carlos. The visions presented to her-real or false-inevitably lead to conflict no one wanted.Version 7.0///edited, revised for continuity///35.8k words
8 199 - In Serial11 Chapters
I Believe in Miracles / Ramones
Elizabeth didn't know what to expect when she applied for the job as a manager for a new upcoming band. But what could possibly go wrong when you try to manage a band like the Ramones?
8 227

