《♦ Our lies ♦ [Complete]》2-р хэсэг ( Түүний тухай )
Advertisement
Би одоо ч энэ бүхэнг зүүд гэж бодсоор л ...
Тэхён шүхэр барин хажууд минь алхаж , 5-р сард цас орж байна шүү дээ.
Бид бие биетэйгээ юу ярихаа мэдэхгүй чимээгүйхэн алхсаар хамгийн ойрын кафе рүү алхана.
Бид кафед орж ирхэд манай сургуулийн хэд хэдэн охидууд сууцгааж байлаа. Тэд бид 2 луу харан шивнэлдэхийг би мэдсэн юм. Гэтэл Тэхён над руу харан
Тэхён: тэднийг битгий тоо ... Гэж хэлээд инээмсэглэсэн юм. Би хариуд нь толгой дохин инээмсэглэлээ.
Бид гайгүй байрлалтай газар сууцгаан Тэхён захиалгаа өгхөөр явхад нь би санаа алдан бага зэрэг тайвшираад амжив.
Тэхён захиалгаа өгчихөөд ирхэд нь би түүн рүү хархад
Тэхён: ингээд уулзсан чинь сандарч байна шүү!
Би: чамайг гэж төсөөлж ч байсангүй
Манай сургуульд бол Тэхён Жимин 2 хамгийн алдартай нь, бүх охид тэдний анхаарлыг татхыг хүсдэг бас тэдний найз охин болхыг хүсдэг болхоор яаж би Тэхён байна гэж төсөөлөх билээдээ.
Тэр ч бүү хэл тэрний бичдэг зурвас болгон нь намайг магтаж, өдөр болгон харж догдолдог тухайгаа бичдэг байхад шүүдээ.
Охидын хүсэл болсон Ким Тэхён намайг өдөр болгон нууцаар харж, харц тургарахдаа догдолдог байсан гэж үү?
Итгэмээргүй юм.
Бидний захиалга бэлэн болж Тэхён авчирч өгхөд нь би латтенаас чанга атган инээмсэглэхэд
Тэхён: латтенд дуртай гэж мэдээд байсан юмаа
Би: чи латтенд дуртай юу?
Тэхён: дуртай ялангуяа мачад нь
Би: аан
Амьдралын минь хамгийн тухгүй хэрнээ сэтгэл догдлом мөч минь энэ байсан юм.
Надруу цоо ширтэж , үйлдэл бүрийг минь нэг бүрчлэн харах нь намайг догдлуулж бас тавгүйтүүлнэ.
Харц тулгарах тухай дурьдаад ч хэрэггүй! Зүрх минь дэлхийн бүх хүнд сонсогдхоор хүчтэй цохилож байсан юм.
Бид кафегаас гарч ирэн манайх руу алхаж байтал тэр над руу харан
Тэхён: энэн дээгүүр алхмаар байна уу? Гээд хүн замын хажуугийн хашлага руу эрүүгээрээ заах нь тэр.
Түүнийг тэгж хэлхэд би хашлаган дээр баруун хөлөө тавиад дараа нь зүүн хөлөө тавихад тэнцвэрээ ололгүй унах гэхэд Тэхён гарнаас минь атгав.
Advertisement
Тэрхэн мөчид зүрх минь зогсох шиг болж урагш харан алхахдаа зуумалзана. Тэхёны нүүрэнд ч гэсэн инээмсэглэл тодорч байлаа.
Цас орсон ч гадаа дулаахан бас цас шууд хайлж байсан ч одоо хүртэл цас орсоор байгаа нь гайхалтай!
Түүний гар хүйтэн харин миний гар дулаан байсан юм.
Бид 2 кафед байсан үеээ бодвол илүү чөлөөтэй болцгоож бие биенээсээ олон асуулт асууж, Тэхён надад хамгийн анх тэннис тоглож байхдаа гаргаж байсан инээдтэй алдаануудаа ярьж өгөн намайг инээлгэж байв.
Гэрийн гадна ирхэд
Тэхён: маргааш өглөө хамтдаа сургууль руу хамт явах уу?
Би: танайх манайхтай ойрхон юм уу?
Тэхён: үгүй л дээ. Гэхдээ би чамайг ирж авч чадна гээд малийх нь тэр.
Тэхён: хэдээс гэрээс гардын
Би: 7 өнгөрөөгөөд л ...
Тэхён: тэгвэл би 7:20 гээд гэрийн чинь гадаа ирье гэж хэлээд гараа даллан зам даган алхав.
Түүнийг булан эргэн алга болох хүртэл араас нь харан зогслоо.
Энэ бүхэн хэзээ ч сэрхийг хүсэмгүй зүүд юм шиг л санагдаж байв.
Гэртээ орж ирхэд оройн хоол болохтой зэрэгцэн орж ирсэн болхоор хувцасаа сольж, гар нүүрээ угаачихаад хоолны ширээнд суун гэр бүлийхэнтэйгээ нэгдлээ.
Аав: А-Ёнд өнөөдөр ямар нэгэн сайхан зүйл тохиолдоо юу?
Би: үгүй ээ
Ээж: гэртээ орж ирэхдээ л аз жаргалтай харагдаж байсан. Одоо ч гэсэн ам чинь чихэндээ хүрэх нь охин минь
Би: зүгээр л өнөөдөр цас орсон болхоор гоё санагдаад гэж хэлээд будаа руугаа хархад аав ээж 2 өөр сэдэв эхлүүлэх нь тэр.
Өрөөндөө орж ирэн орон дээрээ таван хошуу болж хэвтээд тааз ширтэж байтал утсанд минь зурвас ирхэд би нүдээ анивчин зүрхний цохилтоо сонсоно.
Хэрвээ энэ Тэхён биш бол яах уу?
Өөртөө итгэлгүйхэн утсаа аван дэлгэцийн гэрэл асаахад Тэхёнаас зурвас ирсэн байлаа.
Оройн хоолоо идчихсэн үү? Хэрвээ өнөөдөр цас ороогүй бол дараа жил уулзах байсан байхдаа гэсэн байв. Би яг тэнэг хүн шиг инээмсэглэж байгаагаа мэдээд өөрийгөө шоолсоор Тэхён руу хариу бичин маргаашийн хичээлээ ялгаад, хийлгүй үлдээсэн даалгавараа хийхээр дэлгэтэл дахин Тэхёнаас хариу ирэх нь тэр.
Advertisement
Даалгавараа хийж дуустал бид зурвас бичилцсээр унтхаар зэхэцгээлээ.
Маргааш өглөө түүнд хөөрхөн харагдахыг хүссэн болхоор үсээ угааж хатаагаад дүрэмт хувцасаа өлгүүрэнд өлгөв.
Дүү: та өнөөдөр нэг л өөр байна даа
Би: юу нь
Дүү: мэдэхгүй ээ, өмнөхөөсөө аз жаргалтай бас царай чинь гэрэлтээд байна гэхэд нь би инээн
Би: мессэжээр харилцдаг найзтайгаа уулзсан гээд малийтал дүү хацрыг минь шахан
Дүү: тэр ямархуу юм бэ дээ
Би: ммм царайлаг өндөр бас спортдоо сайн
Дүү: Жимин убба ?
Би: үгүй ээ Тэхён
Дүү: ваааат ??? Нөгөө тэннис тоглодог уу?
Би: тийм ээ ...
Дүү: дэбак. Манай А-Ён онни ч гараад өгчээ
Би: фшш гэж хэлээд унтхаар өрөөрүүгээ яаравчлана.
~~~~~
Өглөө сэрдэг цагаас өмнө сэрж үсээ янзлаж, нүүрээ бага зэрэг будаад Тэхёныг хүлээлээ. 7 цаг 20 минут болтол секунд бүрийг тоолсон байх.
Ээжийн бэлдсэн өдрийн хоолоо цүнхлээд гэрээсээ гарч иртэл Тэхён хашаа налан зогсож байв.
Өмнө нь анзаарч байгаагүй юм байна. Дүрэмт хувцас түүнд гайхалтай зохидог юм байна.
Тэхён: өглөөний мэнд А-Ёнаа
Би: өглөөний мэнд
Тэхён надтай хамт алхахдаа цүнхээ мөрөө давуулаад яг урдаас минь харан ухарч байлаа.
Би: уначихвал яахынбээ
Тэхён: чи байхад би яагаад унана гэж ?
Би: тэгсэн ч гэсэн ...
Тэхён: өдрийн хоол хамтдаа иднэ биздээ
Би: манай найз нар танай найз нар хамтдаа юу?
Тэхён: чи ганц л найзтай биздээ
Би: тийм л дээ. Гэхдээ чи чи яаж мэддийн
Тэхён: би чамайг өдөрт хэдэн цаг ширтдэгээ мэдэхгүй л байна даа гээд надаас харцаа буруулав.
Би яахаа мэдэхгүй түүний нурууг харан зогсож байгаад
Би: би ч бас энэ зурвасуудын ард хэн байгаа бол гэж өдөрт хэдэн мянган удаа бодож, ганцхан энэ зурвасуудын ард байгаа чамайг боддог байсан болхоор жинхэнэ чамайг олж хардаггүй байсан.
Тэхён: би хэн ч биш байсан ч чи хариу бичиж намайг бодох байсаныг чинь би мэднээ гээд над руу хархад нь би инээгээд
Би: явцгаая хоцромооргүй байна
Тэхён: тэгий гэхэд нь би түүний хажууд очин бид сургууль руу алхлаа.
Бид сургууль дээр ирхэд хүүхдүүд бидэн дээр анхаарлаа хандуулж шивэр авир хийж байсан ч би тоосонгүй!
Тэхён бол манай нөгөө анги гэсэн ч бид өдөрт хэд хэдэн удаа таардаг болхыг би сүүлд мэдсэн юм.
Харин өнөөдөр би тэр олон таарахдаа түүн рүү эгцэлж харж, бид харцаараа ойлголцож байв.
Сора: дэбак. Ким Тэхён нууц ноёнтон байжээ.
Би: мхн би өөрөө ч гайхсан
Сора: тэгээд та 2 үерхэж байгаа юм уу?
Би: анияа~ бид 2 өчигдөрхөн л уулзсан
Сора: тэр хэнд хамаатайн та 2 мессэжээр харилцаад зөндөө удсан биздээ.
Би: тийм л дээ. Гэхдээ л
Сора: хүлл тэнэг охин
Тэр намайг инээлгэж орхилоо.
Өдрийн цайны цаг болж Сора бид 2 цайны газар орж ирэн байнга суудаг газраа очиж суун жимсний шүүс аван өөрсдийн авчирсан хоолоо гаргаж ирэн идхэд бэлэн болж байтал Тэхён цартай хоолоо бидний ширээнд тавин
Тэхён: хамтдаа хооллоно гэсэн амлалтаа мартаагүй биз дээ
Сора: паа чи хамтдаа хооллох тухай юу ч яриагүй биздээ
Би: би хэлэх гэж байсын
Тэхён: тэгээд би сууж болох юм уу?
Сора: тэг тэг ... Гэхэд Тэхён миний хажууд суух нь тэр.
Бид хоолоо идэж эхлэхэд Тэхён миний дуртай хачирнуудыг халбаган дээр тавьж өгч байв. Сора биднийг нэгд нэгэнгүй ажиглаж байсан юм.
Өдрийн цайны цаг дуусаж хичээл дээр сууж байтал Сора над руу онгоц хөөргөж тэрийг нь дэлгээд хартал
Тэр чамайг маш удаан судласан бололтой! Бас тэрний харц чамайг маш ихээр хүсэж байгаа харц байсан шүү охин минь :P гэсэн байлаа. Түүний энэ зурваснаас болж ичиж орхив.
Ким Тэхёны тухай илүү ихийг мэдхийг хүсэж байна.
Чи яг хэн юм бэ? Энэ олон охидоос яагаад заавал би гэж ... ?
Энэ олон асуултын тэмдэгний хариултыг мэдхийг хүсэж байна.
---MN4EVER---
Advertisement
- In Serial38 Chapters
A marvel rise
Alexandre Grey was reborn in the marvel universe, only he didn't get any cheats. No almighty system, no super badass power, nor any transmigration into a powerfull marvel character. To add salt to injury he is far back in time to any good origine story line, and hes not friends or a close relative to any futur super power individual. He just a normal human, the only edge he has is a vast knowledge of the comic books world of marvel. So he come up with a plan, the setting is basically on nightmare mode to achieve. But if he succeed he has a chance, a small slime chance to reach the ranks of most powerful being in the marvel universe.
8 216 - In Serial42 Chapters
Battle of Blackfortress
Welcome to Blackfortress! As one of the biggest industrial cities on planet Azuno, Blackfortress has been playing a key role in the planet’s infrastructure, being the primary exporter of minerals and industrial machinery. Numerous cargo planes and vessels leave the city every day, but when a group of Aftonian satellites mysteriously shut down, the city suddenly goes silent, and the shipments stop coming. When a distress call sent by Riley McConnel a few days later eventually arrives, the Sapphirian Navy and the Aftonian Military Corps put together a joint task force of marines and soldiers, tasked with the objective of reconnoitering Blackfortress and hopefully restoring communications. However, as the soldiers of Operation Black Knight arrive in the city, they quickly discover that the place had turned into a warzone. Separated from the rest of his unit, Lieutenant Patterson and his soldiers venture deep into the city in hopes of finding answers, but when people and objects from the planet’s troubled history reappear, their mission soon turns into a desperate fight for survival, and a race against time. This novel is now complete. A sequel and a prequel are in the works! Protected and monitored by Copyrighted.com ©2020
8 145 - In Serial12 Chapters
Irobu's Odyssey of Deceit
Irobu Vikria led a model life; she dutifully worked in the mines and devoutly worshipped her patron deity Hekal—that is, until a cave-in unleashed the spirit of the ancient King Thrun. A victim of circumstance, adolescent Irobu is possessed by the archaic regent, which results in the unlikely pair sharing body and mind. In order to escape the cave-in, Thrun tricks Irobu into casting spells—a dangerous and sacrilegious act in a land where magic is extremely erratic. Irobu’s life continues to unravel as Thrun commits further heresy while she is sleeping. Determined to banish the uninvited guest, Irobu flees her homeland to join the one group that might be up for the challenge. To complete her quest, Irobu must embrace her nascent magical talent while trying to win over her newfound allies. Her faith, compassion, and, above all, patience, are tested throughout her continent wide odyssey. Along the way, Irobu begins to see that there may be more to the world than either Hekal or Thrun would have her believe…
8 138 - In Serial6 Chapters
Self-insert Madness
Ever crave for self insert fanfics?, well look no further and welcome to Self-insert Madness where Si fanfics ranging from Fairy Tail to the gamer manwha and many other popular genre.
8 178 - In Serial40 Chapters
Dragon Cross
When he was 5, his Mother sacrificed herself to save him. When he was 10, he picked up a very plain but peculiar Mask. When he was 15, he became a pioneer on a path never before treaded in his Cosmos.... “What is right and what is wrong? Justice and evil, who says what is evil and what is not? All paths end in the same spot, the journey there will be the only difference between them, however, that journey will define a person's life....” - Jack. Also check out my wordpress page ---> PORO LAND When leaving a rating, please (for the love of god) let me know what you like and what you did not like. This is especially for those that leave a low rating. If you leave a rating 2 and don't say anything about why, it is very hard to figure out why you left a rating like that. Also, anyone who is interested in doing a coverart for the story, is very welcome to do so. (I have no money to pay you as this is a non profit project of mine)
8 202 - In Serial26 Chapters
Words and Emotions of Me
"I write. I am a writer. I am proud of myself for writing."The last months have been a true roller-coaster of emotions for me, and I did the one thing a writer would do in such a situation-I wrote about them. I wrote until my fingers hurt from typing and I wrote until my hands were stained with ink.For me, putting feelings into words has always made me feel better, or helped me understand what I was going through. I believe in the healing and therapeutic power of writing.And so, I wrote poems. Poems that I want to share with the world.This is the collection of the poetry that I wrote so far. The poems that may be written in the future, after the collection is out, will also be uploaded.
8 121

