《♦ Our lies ♦ [Complete]》2-р хэсэг ( Түүний тухай )
Advertisement
Би одоо ч энэ бүхэнг зүүд гэж бодсоор л ...
Тэхён шүхэр барин хажууд минь алхаж , 5-р сард цас орж байна шүү дээ.
Бид бие биетэйгээ юу ярихаа мэдэхгүй чимээгүйхэн алхсаар хамгийн ойрын кафе рүү алхана.
Бид кафед орж ирхэд манай сургуулийн хэд хэдэн охидууд сууцгааж байлаа. Тэд бид 2 луу харан шивнэлдэхийг би мэдсэн юм. Гэтэл Тэхён над руу харан
Тэхён: тэднийг битгий тоо ... Гэж хэлээд инээмсэглэсэн юм. Би хариуд нь толгой дохин инээмсэглэлээ.
Бид гайгүй байрлалтай газар сууцгаан Тэхён захиалгаа өгхөөр явхад нь би санаа алдан бага зэрэг тайвшираад амжив.
Тэхён захиалгаа өгчихөөд ирхэд нь би түүн рүү хархад
Тэхён: ингээд уулзсан чинь сандарч байна шүү!
Би: чамайг гэж төсөөлж ч байсангүй
Манай сургуульд бол Тэхён Жимин 2 хамгийн алдартай нь, бүх охид тэдний анхаарлыг татхыг хүсдэг бас тэдний найз охин болхыг хүсдэг болхоор яаж би Тэхён байна гэж төсөөлөх билээдээ.
Тэр ч бүү хэл тэрний бичдэг зурвас болгон нь намайг магтаж, өдөр болгон харж догдолдог тухайгаа бичдэг байхад шүүдээ.
Охидын хүсэл болсон Ким Тэхён намайг өдөр болгон нууцаар харж, харц тургарахдаа догдолдог байсан гэж үү?
Итгэмээргүй юм.
Бидний захиалга бэлэн болж Тэхён авчирч өгхөд нь би латтенаас чанга атган инээмсэглэхэд
Тэхён: латтенд дуртай гэж мэдээд байсан юмаа
Би: чи латтенд дуртай юу?
Тэхён: дуртай ялангуяа мачад нь
Би: аан
Амьдралын минь хамгийн тухгүй хэрнээ сэтгэл догдлом мөч минь энэ байсан юм.
Надруу цоо ширтэж , үйлдэл бүрийг минь нэг бүрчлэн харах нь намайг догдлуулж бас тавгүйтүүлнэ.
Харц тулгарах тухай дурьдаад ч хэрэггүй! Зүрх минь дэлхийн бүх хүнд сонсогдхоор хүчтэй цохилож байсан юм.
Бид кафегаас гарч ирэн манайх руу алхаж байтал тэр над руу харан
Тэхён: энэн дээгүүр алхмаар байна уу? Гээд хүн замын хажуугийн хашлага руу эрүүгээрээ заах нь тэр.
Түүнийг тэгж хэлхэд би хашлаган дээр баруун хөлөө тавиад дараа нь зүүн хөлөө тавихад тэнцвэрээ ололгүй унах гэхэд Тэхён гарнаас минь атгав.
Advertisement
Тэрхэн мөчид зүрх минь зогсох шиг болж урагш харан алхахдаа зуумалзана. Тэхёны нүүрэнд ч гэсэн инээмсэглэл тодорч байлаа.
Цас орсон ч гадаа дулаахан бас цас шууд хайлж байсан ч одоо хүртэл цас орсоор байгаа нь гайхалтай!
Түүний гар хүйтэн харин миний гар дулаан байсан юм.
Бид 2 кафед байсан үеээ бодвол илүү чөлөөтэй болцгоож бие биенээсээ олон асуулт асууж, Тэхён надад хамгийн анх тэннис тоглож байхдаа гаргаж байсан инээдтэй алдаануудаа ярьж өгөн намайг инээлгэж байв.
Гэрийн гадна ирхэд
Тэхён: маргааш өглөө хамтдаа сургууль руу хамт явах уу?
Би: танайх манайхтай ойрхон юм уу?
Тэхён: үгүй л дээ. Гэхдээ би чамайг ирж авч чадна гээд малийх нь тэр.
Тэхён: хэдээс гэрээс гардын
Би: 7 өнгөрөөгөөд л ...
Тэхён: тэгвэл би 7:20 гээд гэрийн чинь гадаа ирье гэж хэлээд гараа даллан зам даган алхав.
Түүнийг булан эргэн алга болох хүртэл араас нь харан зогслоо.
Энэ бүхэн хэзээ ч сэрхийг хүсэмгүй зүүд юм шиг л санагдаж байв.
Гэртээ орж ирхэд оройн хоол болохтой зэрэгцэн орж ирсэн болхоор хувцасаа сольж, гар нүүрээ угаачихаад хоолны ширээнд суун гэр бүлийхэнтэйгээ нэгдлээ.
Аав: А-Ёнд өнөөдөр ямар нэгэн сайхан зүйл тохиолдоо юу?
Би: үгүй ээ
Ээж: гэртээ орж ирэхдээ л аз жаргалтай харагдаж байсан. Одоо ч гэсэн ам чинь чихэндээ хүрэх нь охин минь
Би: зүгээр л өнөөдөр цас орсон болхоор гоё санагдаад гэж хэлээд будаа руугаа хархад аав ээж 2 өөр сэдэв эхлүүлэх нь тэр.
Өрөөндөө орж ирэн орон дээрээ таван хошуу болж хэвтээд тааз ширтэж байтал утсанд минь зурвас ирхэд би нүдээ анивчин зүрхний цохилтоо сонсоно.
Хэрвээ энэ Тэхён биш бол яах уу?
Өөртөө итгэлгүйхэн утсаа аван дэлгэцийн гэрэл асаахад Тэхёнаас зурвас ирсэн байлаа.
Оройн хоолоо идчихсэн үү? Хэрвээ өнөөдөр цас ороогүй бол дараа жил уулзах байсан байхдаа гэсэн байв. Би яг тэнэг хүн шиг инээмсэглэж байгаагаа мэдээд өөрийгөө шоолсоор Тэхён руу хариу бичин маргаашийн хичээлээ ялгаад, хийлгүй үлдээсэн даалгавараа хийхээр дэлгэтэл дахин Тэхёнаас хариу ирэх нь тэр.
Advertisement
Даалгавараа хийж дуустал бид зурвас бичилцсээр унтхаар зэхэцгээлээ.
Маргааш өглөө түүнд хөөрхөн харагдахыг хүссэн болхоор үсээ угааж хатаагаад дүрэмт хувцасаа өлгүүрэнд өлгөв.
Дүү: та өнөөдөр нэг л өөр байна даа
Би: юу нь
Дүү: мэдэхгүй ээ, өмнөхөөсөө аз жаргалтай бас царай чинь гэрэлтээд байна гэхэд нь би инээн
Би: мессэжээр харилцдаг найзтайгаа уулзсан гээд малийтал дүү хацрыг минь шахан
Дүү: тэр ямархуу юм бэ дээ
Би: ммм царайлаг өндөр бас спортдоо сайн
Дүү: Жимин убба ?
Би: үгүй ээ Тэхён
Дүү: ваааат ??? Нөгөө тэннис тоглодог уу?
Би: тийм ээ ...
Дүү: дэбак. Манай А-Ён онни ч гараад өгчээ
Би: фшш гэж хэлээд унтхаар өрөөрүүгээ яаравчлана.
~~~~~
Өглөө сэрдэг цагаас өмнө сэрж үсээ янзлаж, нүүрээ бага зэрэг будаад Тэхёныг хүлээлээ. 7 цаг 20 минут болтол секунд бүрийг тоолсон байх.
Ээжийн бэлдсэн өдрийн хоолоо цүнхлээд гэрээсээ гарч иртэл Тэхён хашаа налан зогсож байв.
Өмнө нь анзаарч байгаагүй юм байна. Дүрэмт хувцас түүнд гайхалтай зохидог юм байна.
Тэхён: өглөөний мэнд А-Ёнаа
Би: өглөөний мэнд
Тэхён надтай хамт алхахдаа цүнхээ мөрөө давуулаад яг урдаас минь харан ухарч байлаа.
Би: уначихвал яахынбээ
Тэхён: чи байхад би яагаад унана гэж ?
Би: тэгсэн ч гэсэн ...
Тэхён: өдрийн хоол хамтдаа иднэ биздээ
Би: манай найз нар танай найз нар хамтдаа юу?
Тэхён: чи ганц л найзтай биздээ
Би: тийм л дээ. Гэхдээ чи чи яаж мэддийн
Тэхён: би чамайг өдөрт хэдэн цаг ширтдэгээ мэдэхгүй л байна даа гээд надаас харцаа буруулав.
Би яахаа мэдэхгүй түүний нурууг харан зогсож байгаад
Би: би ч бас энэ зурвасуудын ард хэн байгаа бол гэж өдөрт хэдэн мянган удаа бодож, ганцхан энэ зурвасуудын ард байгаа чамайг боддог байсан болхоор жинхэнэ чамайг олж хардаггүй байсан.
Тэхён: би хэн ч биш байсан ч чи хариу бичиж намайг бодох байсаныг чинь би мэднээ гээд над руу хархад нь би инээгээд
Би: явцгаая хоцромооргүй байна
Тэхён: тэгий гэхэд нь би түүний хажууд очин бид сургууль руу алхлаа.
Бид сургууль дээр ирхэд хүүхдүүд бидэн дээр анхаарлаа хандуулж шивэр авир хийж байсан ч би тоосонгүй!
Тэхён бол манай нөгөө анги гэсэн ч бид өдөрт хэд хэдэн удаа таардаг болхыг би сүүлд мэдсэн юм.
Харин өнөөдөр би тэр олон таарахдаа түүн рүү эгцэлж харж, бид харцаараа ойлголцож байв.
Сора: дэбак. Ким Тэхён нууц ноёнтон байжээ.
Би: мхн би өөрөө ч гайхсан
Сора: тэгээд та 2 үерхэж байгаа юм уу?
Би: анияа~ бид 2 өчигдөрхөн л уулзсан
Сора: тэр хэнд хамаатайн та 2 мессэжээр харилцаад зөндөө удсан биздээ.
Би: тийм л дээ. Гэхдээ л
Сора: хүлл тэнэг охин
Тэр намайг инээлгэж орхилоо.
Өдрийн цайны цаг болж Сора бид 2 цайны газар орж ирэн байнга суудаг газраа очиж суун жимсний шүүс аван өөрсдийн авчирсан хоолоо гаргаж ирэн идхэд бэлэн болж байтал Тэхён цартай хоолоо бидний ширээнд тавин
Тэхён: хамтдаа хооллоно гэсэн амлалтаа мартаагүй биз дээ
Сора: паа чи хамтдаа хооллох тухай юу ч яриагүй биздээ
Би: би хэлэх гэж байсын
Тэхён: тэгээд би сууж болох юм уу?
Сора: тэг тэг ... Гэхэд Тэхён миний хажууд суух нь тэр.
Бид хоолоо идэж эхлэхэд Тэхён миний дуртай хачирнуудыг халбаган дээр тавьж өгч байв. Сора биднийг нэгд нэгэнгүй ажиглаж байсан юм.
Өдрийн цайны цаг дуусаж хичээл дээр сууж байтал Сора над руу онгоц хөөргөж тэрийг нь дэлгээд хартал
Тэр чамайг маш удаан судласан бололтой! Бас тэрний харц чамайг маш ихээр хүсэж байгаа харц байсан шүү охин минь :P гэсэн байлаа. Түүний энэ зурваснаас болж ичиж орхив.
Ким Тэхёны тухай илүү ихийг мэдхийг хүсэж байна.
Чи яг хэн юм бэ? Энэ олон охидоос яагаад заавал би гэж ... ?
Энэ олон асуултын тэмдэгний хариултыг мэдхийг хүсэж байна.
---MN4EVER---
Advertisement
- In Serial38 Chapters
The Envoy of Darkness
"Everyone loves a good fantasy, but my life was turned upside down by one."What would you do if you had the ability to control the air? How about if you were suddenly brought to a world where, despite your powers, you're at the bottom of the food chain? On a fateful night, Max Walker finds himself summoned to Asterisk and contracted to Liliana Lockwood as her familiar.Forced to leave behind his life on Earth, Max begins a precarious journey into the unknown world of magic. Training as a knight, learning to control mana, battling rogue necromancers and even being mistaken for Duke Walker's son... it's just one thing after the next.But as if that wasn't bad enough, Asterisk, a world which subverts reality as you know it, may just have something to do with Max's own heaven-defying origin... and a secret that could leave the universe hanging by a thread. By the way, this entire book is available on AMAZON KINDLE.If you like what you read, please consider buying it. Your support would mean a lot. Plus, you will get to read all the way to the end weeks before the last chapter gets posted here.https://www.royalroad.com/amazon/B08816QJND This is Book 1 of a projected Trilogy titled "The Legacy".Schedule - Chapters will be published once a week, around Sunday. Bonus chapters might come in occasionally now that I have a stockpile.P.S - Feel free to comment, especially if you have any advice or criticism to offer. On that note, if you could leave a review and/or state your thoughts about the novel as a whole that would be awesome too.This story has also been uploaded on the following sites:www.wattpad.comwww.webnovel.comwww.scribblehub.com
8 117 - In Serial22 Chapters
S̶a̶m̶u̶r̶a̶i̶
I post at least once a week. I cannot promise you a story you enjoy reading, but I can promise you a story I enjoy writing. Thank you. ------------------------------------------ The sword is greater than a simple weapon; an answer to life's questions. An extension of thine master's hand, guided by wrist. Care it not whether guilty or innocent blood shed, for be it a mere edge, a weapon. For blade that forgets or refuses to cut be shameful, meaningless, disgraceful. Nay, be it considered a tool at all? What dost the weapon do when the steel hath no guide, that the master hath mingled far? Doth it Stay? Perhaps quiver at possibility, the loss of reason for existence? Or does it go forth into the unknown, guided by merely the wind and the edge? A wandering sword, a phantom blade- A lone Samurai. ------------------------ Credit to Nicklas Gustaffson for the image. Also, this is old, but this was a [Participant in the Royal Road Writathon challenge]
8 186 - In Serial131 Chapters
Wandering The Multiverse! Saving The God?
“Ah, when did things get mixed up this much. Damn that Deaf God couldn't even send me to the right world. Why was I even reincarnated in a world that I have no understanding of?! I asked him to reincarnate me on a TV show which I actually knew about and was a fan of! Damn, now how will I live in this world? All I do is wander in Multiverse. Mostly Anime Worlds I heard, but I never watched. Now I have to visit all of those worlds, with my intelligent system, named The Crow. He guides me and helps me, but there is more to it. When I was getting stronger, all of the sudden I targeted by a group called Templars. As I later found out they also traveled from other world and come to the same world to learn strong techniques, so their God, can be more efficient in the next Annual Universal God Tournament. I was at beginning of my journey and oblivious to the worlds I visit. My intelligent system was keeping me in dark. Do I also get stronger for the God reincarnated me? Am I chosen?" This is mostly an anime fan-fiction novel. The MC is oblivious to the Anime Worlds he jumps into. The story jumps from one world to other. Some of the popular novel worlds also part of the story. The MC first went to the Naruto World but is presently in the One Piece world. But, he will be back! Next Anime World will be Hunter x Hunter !!
8 92 - In Serial20 Chapters
Shadow in the Snow
To live in a circus, to run away to one; this is the dream of many. The shining lights and the music and the cheering of the crowds are appealing to some. How little they know! This is the story of two brothers who were raised in a circus. One, a slave to the Master -- his most brilliant performer and a boy of pure white who has never been allowed to see the sun, nor feel the grass beneath his feet, nor the touch of rain upon his skin. The other, a slave to his brother -- a guardsman, trapped there not by chains but by love and loyalty. When fate proves unexpectedly kind to them on an otherwise cruel day, they find themselves free along with the girl they have been raised with and must find their way in a broken world, all the while being hunted without pause and without mercy. The Master has lost his prize. He is determined to reclaim it.
8 213 - In Serial7 Chapters
Anime World?
In this era, anime has spread to the entire world; people are indulging themselves in anime so much that they’re calling themselves as ‘Otaku’. They’re going to conference and events that’s related to anime. Some people quit their social life and choose to indulge themselves in figurines, manga, light novel and animes. Some of them are teens that are been bullied or has the same circumstance, some of them just choose to be a ‘Hikikomori’ (People who withdraw their social life) just because they wanted to. But one day, one after another, people who called themselves ‘Otaku’ starts to disappeared. Their relatives are confused since they never see the person leave the house so it’s still a mystery on why they suddenly went missing. That strange phenomena continued until it finally takes it final victim, Carlo Delacruz suddenly disappeared. When the people around him got interviewed by the reporters, they said something like “That guy is a thirty years old virgin who has no family left beside him” or “I always so that guy loitering around the park meeting with his nerd friends, maybe they’re the one that took him” But none of them surely knows what happened to Carlo and the other person that went missing, but there’s a fact that only a little of people knows, and in fact all of them are the ones whom went missing. All of them, all of the ‘Otakus’ that went missing knows this. The fact that all of them are transported into a another world. But not just any other world, they have been teleported to an Anime World.
8 93 - In Serial24 Chapters
How To Hate Your Best Friend
****warning: contains mature themes and vivid sexual descriptions****Asha Daniels learns that she's in love with her best friend, Colton Whitman, who just doesn't see her in that way.Or so we think.
8 101

