Hindi ko alam kung ano ang kasalanan ko.

Hindi ko alam kung ano ba ang nagawa kong pagkakamali.

Akala ko ay totoong mahal niya ako.

Akala ko siya na hanggang dulo.

Akala ko iba siya.

Pero sabi nga nila maraming namamatay sa maling akala.

Dapat pala hindi na ako tumaya.

Dapat pala hindi ako nag-assume.

Nahulog ako sa patibong nya.

Pero ako naman itong si tanga na alam naman na walang mag mamahal sa kanya ng tapat, naniwala pa din pagpapanggap niya ng tapat.

Pero umaasa ako na balang araw may isang tao rin na matatakot na baka mawala ako sa buhay niya.

Yung taong mare-realized yung halaga ko bago ako sumuko sa kaniya.

Yung taong iingatan ako kasi hindi niya kayang makita akong hawak ng iba.

Yung taong walang ibang hangad kundi mapasaya ako kasi takot na may magpapasaya sa aking iba.

Balang araw darating din siya.

Pero akala ko siya na.

Pero lahat ay kasinungalingan lamang.

Hintayin mo ako, at sisiguruduhin ko na mararamdaman mo din ang sakit na ibinigay mo.