《Still With You✔》~15~
Advertisement
꧁꧂
Унтаж байхад минь хэн нэгэн гуяыг түлхэн намайг сэрээх гэж оролдоно. Үгүй ээ, би хүсэхгүй байна, учир нь унтаж байхдаа л би хамгийн тайван байдаг.
-"Босооч дээ! Мисү, өнөөдөр явна ш дээ" гэсэн Сохёны хоолойг сонсоод дуртай дургүй орноосоо өндийнө.
Хүндхэн шөнө байлаа. Унтах ч хэцүү байх ч хэцүү, унтъя гэхээр чадахгүй, сэрүүн байя гэхээр бэлэн нулимстай байсан би уйлчих гээд байсан юм болохоор хамаг эрч хүчээ соруулчихсан мэт л сууж байна.
-"Өчигдөр яасныг чинь асуугаагүй, юу болсон юм бэ? Бид 2 ирээд чамаас олон юм асуусан ч чи нэгд нь ч хариулаагүй? Сүүлдээ гараа урдуур чинь савчуулсан"
-"Та хоёр ирчихсэн байсан юм уу?"
-"Тийм ээ, чи яг л Жонгүгаасаа салчихсан юм шиг хамт авахуулсан зургаа хараад л гунигтай инээгээд суугаад байсан"
Тэд бие бие рүүгээ хачин харна. Үнэхээр ухаан санаа минь ороод гарчихсан байж, би ганцаараа л байна гэж бодсон.. Тэгэхээр би үнэхээр салчихсан юм шиг аяглаж дээ.
-"Уучлаарай, дараа нь тухтай ярья, одоо.. жаахан тохиромжгүй цаг байна. Бэлтгэлээ хангацгаая"
~~~
Би хувцсаа түүж өмсөөд, нүүр гараа угааж, өөрийгөө жаахан сэргээчихээд буцаж байшиндаа ирэн авч ирсэн гоёл, энгийн хувцаснуудаа эвхэн цүнхэллээ.
-"Хөөрхөн оймс байна" гэж Жиёныг хэлэхэд хөл рүүгээ хараад өөрийн эрхгүй инээмсэглэнэ.
Бугатай оймс.
"Энэ зузаан цамцыг авчих, Мисү! Бас энэ өмд, хар даа, би чамд зузаан оймс авсан. Ганц оймс ч биш, энэ бол хос оймс"
Нэлээн удаа хөл рүүгээ гөлөрч суусны эцэст үргэлжлүүлэн хувцсаа баглаад яг одоо явсан ч бэлэн байхаар болчихсон байв.
-"Анх удаа хөлөө харж байгаа биш дээ" гэсээр тэд инээлдэхэд үнэхээр л надад ч бас инээдтэй санагдсан ч цаанаасаа л сэтгэл гундуу дүнсгэр байдалтай байсан юм.
Яаж цоглог байхав дээ...
Хэзээ ч түүнээс гарж байгаагүй сул дорой төрхийг би харчихсан учраас, хувиа бодоод зугтаачихсан учраас яг тэр агшны бүхэн нүдэнд одоо болж байгаа мэт үзэгдэнэ.
-"Чи чинь өглөөнөөс хойш яачихаа вэ?"
Advertisement
-"Б-би нойргүй хоноод, б-бас хар дараад.. Тэгээд л нөгөө ийм байгаа юм" гээд худлаа эвшээлгэн, нүдээ нухална.
Хамгийн ихээр харахыг хүсэж байгаа хүн нь Жонгүг мөртлөө, басхүү хамгийн ихээр харахаас айж байгаа хүн нь ч мөн Жонгүг байсан нь хачин.
-"Явах автобуснууд бэлэн болчихсон, өмнө нь сууж байсандаа суугаарай гэж байна лээ шүү" гээд төгсөх курсын эгч модон хаалгаар шагайж хэлчихээд дараагийн байшин руу очиж мэдээгээ дамжуулахаар явлаа.
-"Сохён аа! Хамт суучихъя!"
-"Үгүй ээ, чи Жонгүгтайгаа л суу. Би Жунинтай сууна" гэхэд хачирхалтай нь түүний өмнөөс харамсаж эхлэв.
Үерхэж байгаа хүн нь найзыг нь сонирхоод, эргүүлээд байх хэнд л сайхан байх вэ дээ... Чамайг гомдоомооргүй байдаг яах вэ?
-"Жиён аа, хоёулаа ха-"
-"Би ганцаараа хэвтээд явна аа! Өчигдөр утсаа оролдоод унтаж чадаагүй" гээд хоёулаа зөвшөөрсөнгүй.
Бурхан минь, яг л анх удаа түүнтэй болзоонд яваад зэрэгцэн сууж байгаа юм шиг санагдах биз. Тэр үед бараг л юу ч дуугараагүй.
Би ч дуусжээ...
~~~~~
-"Заа, яг өмнөх суудал дээрээ болж өгвөл суугаад яваарай"
Би автобус руугаа ороод аль чадах хурдаараа түүнийгээ нүдээрээ хайна. Олчихлоо. Яг л нөгөө суудалдаа суусан байх бөгөөд хажуу суудал нь харин хоосон.
Урд явж буй өөр чиглэлээр сурдаг охин түүний хажууд очоод миний суудал дээр суух гэж буй харагдана.
-"Хоосон байна, суучих уу?"
Мэдсэн юм аа.
-"Үгүй ээ, хүнтэй. Тэр нь удахгүй ирнэ. Өөр суудал олж сууна уу"
Би дотроо нууцхан баярласан ч түүнтэй ойртохоос айсан хэвээр. Удаанаар алхан хажууд нь очвол Жонгүг цонхоор ширтэн төв царайлан сууна. Юу бодож байгаа нь харин нууцлаг..
-"С-суучих уу?"
Тэр миний зүг удаанаар хараад хариу хэлэлгүй босож өглөө. Түүний намайг ширтэж буйг нь би өөрөө харахгүй байсан ч хангалттай сайнаар мэдэрч байлаа.
Би цонхныхоо хажууд суугаад чимээгүй хуруугаа оролдох бол тэр одоог хүртэл намайг ширтэн хааяа нэг санаа алдах нь сонсогдоно.
Үнэхээр анхны болзоондоо явж байгаа юм шиг санагдаж байна! Хачин эвгүй нөхцөл байдалд өмнө нь би яаж байсан юм бол оо?
Advertisement
-"Нөгөө...гарыг чинь харъя.." гээд намуухан хоолойны өнгө зүүн чихэнд сонстоно. Энэ л хоолойг нь сонсохыг хүсэж байсан мэт би үг дуугүй л түүнд гараа өгнө.
Тэр цамцны ханцуйг минь хойш нь шамлаад хоёр хуруугаараа зөөлөн гүйлгэх нь бие ирвэгнүүлж, дотрыг минь жижигдэнэ.
-"Одоо өвдөж байгаа юу?.." гэхэд нь би толгой сэгсрэхэд тэр хоёр удаа хөнгөн толгойгоо дохичихоод эвтэйхнээр гарыг минь илэн буцааж өвөр дээр минь тавилаа.
Яагаад хөтлөөгүй юм бэ? Яагаад гарыг минь хөтлөөд халаасандаа хийгээгүй юм бэ?
Айгаад байгаа юм уу? Би битгий ай гэж хэлсэн шүү дээ...
Автобус хөдлөн замдаа гарахад хэн ч үг дуугаралгүй хэдэн хором болсны дараа Жонгүг утсаа чихэвчтэйгээ гаргаж ирээд утаснаасаа дуу хайн гүйлгэнэ.
Анхандаа би түүнийг ганцаараа л дуу сонсож, энэ агшнаас бултаж байна гэж ойлгосон. Гэхдээ тийм байгаасай гэж хүсээгүй.
Би цонх налан зөрөн өнгөрөх ой модод хаа нэг харагдах хожуулнуудыг ширтэн цагийг өнгөрөөж байв. Гэтэл чихэнд миний хамгийн дуртай ч тэр бүр сонсоод байдаггүй хөгжмийн зэмсэг эхэлсэн юм. Бие сулран, нүүрэнд инээмсэглэл аажмаар тодорч алгуур түүнийгээ налаад авлаа.
•
-"Уучлаарай, санаж байна уу?
Чи хэлсэн дээ, , гэж...
Тэгээд өчигдөр дуулж байгаагаа бичиж авсан юм..."
Саналгүй яахав, үнэхээр тод санаж байна, энэ дуунд дуртай. Яг л мөр бүхэн, үгс болгон нь надад зориулагдсан юм шиг санагддаг.
-"Гарыг чинь хөтөлмөөр байна, болох уу? Тэвэрмээр байна, зөвшөөрөх үү?
Үнсэхгүй л бол үхлээ, одоо яах уу?"
Тийм ээ, болно, би ч гэсэн... би ч бас тэвэрч, үнсэж, хөтлөхгүй бол үхэх гээд байна. Тэрээр гараа зөөлөн явуулсаар намайг тэвэрлээ. Үүнийг л би хүсэж байж, юу юунаас илүүтэйгээр санаж байж. Одоо л дулаацаж, тайвширч, үүсгэсэн жижигхэн ертөнцдөө амар амгаланг дагуулж байна.
-"Одоо зүгээр харилцаж болно тийм ээ? Дахиж ингэж удаан чимээгүй байхгүй биз дээ? Намайг яг л амьдаар минь тамлаж байгаа аятай байлаа"
-"Тийм ээ, одоо зүгээр. Өнгөрчихсөн явдал шүү дээ... Сөхөхгүй байцгаая"
~~~~~
-"Ирчихлээ, сайхан орж хэвтэх минь" гэсээр би цүнхээ тэврэн Сохён Жиён хоёртой салах ёс гүйцэтгээд Жонгүгийн чиглэн алхлаа. Гэтэл аль аялалд явахаас өмнө л гэрийн хүнс дуусаж байгааг анзаараад ирэхээрээ авъя даа гэж бодож байснаа саналаа.
-"Хүнс дуусах гэж байгаа юм байна, одоо л саналаа"
-"Тэгвэл би цүнхнүүдээ оруулчихаад ирье, тэгээд хамт цуглуулъя" гэж хэлээд намайг гадаа үлдээж цүнхээ оруулчихаад буцаад гарч ирэн духан дээр үнсэн намайг хөтлөн дэлгүүр лүү дагуулан явав.
Бид дэлгүүрээс яг хэрэгтэй гэснээ л аваад нэмж хэдэн сүү худалдаж авсан, учир нь өчигдрөөс болоод Жонгүг сүүгээ нэлээн хараасан гэсэн, хөөрхий тийм болохоор аргадах гэж авж өгсөн ухаантай юм л даа.
-"Кино үзэцгээе, огт үзэж байгаагүй киногоо үзье" гэсэн санааг гэнэтхэн л би гаргаж харин Жонгүг дуртай нь аргагүй зөвшөөрсөн юм.
Бид гэрийн тухтай зөөлөн хувцсаа сольж өмсөөд буйдан дээрээ тэврэлдэн огт харж байгаагүй бүр сонсож ч байгаагүй киногоо үзэхээр ярилцана.
Харилцаа маань эрс өөрчлөгдөн эргэн хэвэндээ орсонд үнэхээр баяртай байгаа, бид салчихаж ч болох байсан шүү дээ... Гэхдээ хэн хэн нь бие биендээ хайртай болохоор, итгэдэг болохоор, юу юунаас илүүтэйгээр биесээ хүндэлдэг болохоор бид даваад гарчихсан.
Одоо биднийг хар л даа, юу ч болоогүй мэт урьдын тайван цаг шигээ ингээд сууж байна.
-"Энэ яаж байна? Чи үзэж байсан уу?" Жонгүг ингэж асуугаад тайлбарыг нь уншиж байх зуур би бодож байгаад
-"Үгүй ээ, үнэхээр энэ амьдралдаа ч сонсож байгаагүй юм байна" гэх хариултыг түүнд өгснөөр эцсийн дүнд энэ бидний мэдэхгүй дэлгэцийн бүтээлийг үзэхээр боллоо. Үнэндээ би нэрийг нь ч сайн харсангүй.
Дажгүй л кино байгаасай гэж найдъя! Кинон дундуураа унтахыг хүсэхгүй байна, өмнө нь унтчихаад өглөө сэрсэн чинь нүүрийг маань хулгана шиг болгоод зурчихсан байсан.
-"Кино эхэллээ! Мисүгээ чангаас чанга тэврээд үзэж эхэлнэ дээ"
Тэг дээ тэг, хамгийн гол нь хэзээ ч тавихгүйгээр чанга тэврээрэй...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Advertisement
- In Serial72 Chapters
Girl with the Golden Eyes
Cyril was the sole child of an international power couple Edward and Madin. Because of interfamily fighting, Cyril was horribly injured and had to remain in a coma because of the pain she felt when she was awake. Eventually, they found that she could connect with their family via technology that such as Full Dive Technology that captured the nerve signals. Years go by and her father had created a virtual game around her, but her body eventually failed and she chooses to end her life while she was still her. However, life deemed that she would get a second chance to live and she gets reincarnated in the world she and her parents created - 5,000 years later...Note: Please bear in mind that I am not a professional, or anyone with any higher learning. Simply someone who found a passion to write.
8 94 - In Serial43 Chapters
A FORGEMASTER OF WAYLAND
William Drake, a modern day Illinois blacksmith, is no stranger to unusual orders, but the latest one is odder than most. He has been commissioned to create a sword of bizarre specifications, and the sword isn't the only thing that's strange. His customer, Markham, is definitely not a local, and balks at the bill. The sword is stolen by Markham, and William storms after him, finally retrieving the blade at the top of a rented Scottish tower. During the confrontation, William is transported, artifact in hand, to an alternate world called Wayland.Sly bartering demons, the Aos Si, wish to claim Wayland, as does a rival duke and his mage, Veddick. Meanwhile, a banished dieity, Credine, is seeking return to Wayland by using William as his unwilling avatar. Caught in a web between the three competing powers, William must unravel the mystery of the sword he has forged, stave off the encroaching god Credine and save the residents of Wayland from the god, the usurpation of the rival duke, and the Ao Si.
8 85 - In Serial11 Chapters
Karacatoa - Descent into Madness
As warm and bright the Sun is, as cold and dark the void is. And as much as one can be hopeful, so much is the depth of despair. Being strong isn't about strength - it is about taking advantage of what you have, be it the light or dark. _ Lesson 1, Karacatoa.
8 231 - In Serial19 Chapters
The Adventure of a Wounded Soul (Dropped, sorry.)
Protection. To protect. One must serve the other, at all times. But what would happen if they split apart? What would happen if the entire world wanted one dead? Then the entire world must be killed. With this mindset, Rayne travels through Avalon. His smile had been ground down into non-existence. His eyes were lifeless. He had failed, hadn't he? But, if at first you don't succeed... Restart.
8 201 - In Serial16 Chapters
Wolf's Tail Reboot
I always thought death would be the end, but I later found out that it was just the beginning. I was a slave for my entire life. I served diligently, hoping I would be free someday. But then I died. My stomach was slashed open in a flash, and I bled out. I was ready for death; I had been since I was first collared. I was even happy to sleep an eternal rest. I just didn't realize that death was my opportunity to really live. -------------------------- Author's Note: I don't plan on having any explicit sexual content, but the tag is on so that I won't feel restrained in my writings. Also, the updates will be sporadic at best since I can only write when I'm free which is, unfortunately, rare.
8 95 - In Serial128 Chapters
Phase 0: siVisPride
Note: If you cannot deal with flaw, folly, vulnerability and the cruel extremes often winning: then this story will infuriate you. This is more about learning to deal with struggle, going through it and we can do within it, versus a Weak-to-Strong type of story. Updates on Thursdays! This is a reality eeriely like our own. This is a reality that somehow produces fantasy. This is a reality that life has physically changed. This is a reality further complicated by fantasy. Their fantasy is the Shift Noumena. Instead of monsters, they have the Nulgarrt. Instead of sacred and anicent lands, people watched their own homes warp into Terminsys Cities. And magic? siVis. And it's a lot more crazy, a lot more mindbending than what they're dealing with now. We join five young women, trying their best to stay away from all of this, only for them to finally have their first experiences. They're gonna have to be forced to grow up, through these confusing and turblent times. A weird and emotional journey, versus another heroic tale.
8 222