《Still With You✔》~14~
Advertisement
Бүжгийн талбайд олон оюутан шавцгааж, заалыг дүүргэж байгаа доргилтот дуунаас илүүтэйгээр наргина.
Заалыг зөвхөн дөрвөн булангаас цацрах өнгөт гэрэл дүүргэх бөгөөд тас харанхуй ч биш гэвч үл ялиг өнгөлөг орчныг бүрдүүлсэн байв.
-"Чи ямар их уудаг юм бэ?" гэсээр түүн рүү харахад Жонгүг
-"Энд чинь бананатай сүү овоолоостой байсан ш дээ? Зүгээр өнгөрч чадсангүй, угаасаа надаас өөр ууж байгаа хүн алга" хэмээн соруулаа амандаа зуув.
Зүгээр л би сууж, ихэмсэг төрхийг гарган, хувийн орон зай гээчийг бүрдүүлж байлаа. Бүжиглэж ханасан, цэнгэж ханасан.
Жонгүг бид хоёр заалны төвийг сахин олны дунд гол дүрийн баатар аятай л цагийг өнгөрөөсөн болохоор эцэст нь ядраад сууж байгаа нь энэ юм.
-"Арай л их уучихаж дээ.. Мисү, би гялс ариун цэврийн өрөө явчихаад ирье, наанаа л байж байгаарай"
Би толгой дохиод түүнийг олныг гатлан, замхрах хүртэл нүдээ ч анилгүй араас нь ширтсэн.
Энгийн байгаа нь хүртэл хайрыг минь татаж, өөртөө улам ойртуулан, хэзээ ч салахгүй байх нэгэн шалтгаан болно.
Өдөр ирэх тусам багын айдас замхарсаар. Холдчих вий, хайр нь хөрчих вий, мөн мартчих вий гэх айдас, одоо бараг л үнс болон хийссэн биз...
-"Жонгүг чинь хаачаав? Өөр охин эргүүлээд алга болчихсон уу?"
Жунины хоолойг сонсох тэр мөчид түүнийг өшиглөөд Сугар гараг руу цөлчихмөөр санагдана. Яагаад ийм хачин..? Ойлгохгүй юм байна.
-"Амаа тат, тэр тийм хүн биш"
-"Чи ойлгохгүй байгаа юм уу? Би чамайг сонирхоод байна шүү дээ? Яачихсан нүдтэй болохоороо над шиг хүнийг тоож хардаггүй байна аа?" гэж өөрийгөө магтан намайг гайхна.
Үүнийг хайр гэдэг юм. Чиний л нүдэнд хайртай болсон хүн чинь энэ ертөнцийн хамгийн гайхамшигтай оршихуй болж харагдана. Тэгээд л тэр.
Тэр хүн ямар ч байсан гэсэн нэгэнт л чи түүнд зориулаад зүрхээ сугалаад гаргаад ирчихсэн бол түүний гэсэн бүхэн нь аминаас чинь илүү үнэтэй санагдах нь энгийн л зүйл байх...
-"Чамаас ялгаатай нь Жонгүг хөгийн зан гаргаж амрагийнхаа араар нь тавьдаггүй юм, болов уу?" гэчихээд үл тоон өөр тийш харвал бараг л надаас бусад нь бүжиж буй харагдана.
Advertisement
Жунин гэнэт л учир зүггүй гарнаас татаад баруун хойд буланд намайг аваачлаа.
-"Новш гэж, чи чинь юу хийж байна аа?" гээд түүний түлхэхэд бугуйнаас атгаж, мөрөөр тэврэв.
-"Юу хийж байгаа юм шиг байна?" гэж хэлчихээд жуумалзан инээвхийлэхэд би зугтах гэсэн боловч чадсангүй.
-"Намайг тавь!"
-"Дахиж мултрах гэж оролдвол би яг энд чамайг яачихаж ч магадгүй шүү!!" гэх үгийг нь сонсоод би арзасхийн айдас төрөх нь тэр.
Гуйя... Энэ удаад л.. Энэ удаад л дахиад гараад ир, Жонгүг аа...
Нүднээс нулимс урсах нь холгүй, будгаа урсгачихгүйг хичээн дээш харан нулимсаа залгихыг хичээнэ...
Тэр ирсэнгүй.
Жонгүг ирсэнгүй.
Хүлээсээр байхад ирсэнгүй.
Жунин мөрөөр тэвэрсэн гараа надаас аваад нөгөө гараараа бугуйнаас тавилгүйгээр ширээн дээрх усан үзмийг нэг нэгээр нь түүн идэх бол хажууд нь би эцэс төгсгөлгүй Жонгүгийг хүлээн зогсоно.
Гэнэтхэн л тас хийтэл цохилцох чимээ гарч, Жунины гар тавигдахад гар луу цус гүйх нь мэдрэгдэв. Чанга атгачихсан байж, одоо өвдөж байна.
Миний бодож байсан нь зөв байсан.
Тэд зодолдож байсан юм. Гэхдээ удаан үргэлжлээгүй ээ, Жуниныг өшиглөчихөөд намайг дагуулан заалнаас гарсан. Харин үлдсэн оюутнууд үдэшлэгийг үргэлжлүүлсэн юм.
-"Би чамайг байрандаа хүлээж байгаарай гэж байхад адгийн тэр Жунинд зүгээр л хөтлүүлээд зогсож байх байсан юм уу?!"
Нэлээн өндөр дуугаар надад ингэж хэлэхэд би ч гэсэн бухимдан цухалдаж эхлэв. Уг нь ингэж хэлэхээр уйлчих гээд байдаг байсан ч энэ нөхцөл байдалд чадахгүй нь.
-"Үгүй ээ, хэрвээ чи яваагүй байсан бол хүчээр чирүүлэн байж бугуйгаа тас атгуулаад чамайг хүлээж нулимсаа тэвчээд зогсохгүй л байсан байх"
-"Ким Мисү, чи намайг буруутгаад байгаа юм уу?"
-"...Чи ирээгүй ш дээ.. Би хагас цаг тэнд гүйх цусаа боолгуулаад зогссон, чи намайг надаас холдож болохгүй гэчихээд өөрөө орхиод явчихсан"
Би намуухан хоолойгоор ингэж хэлчихээд гараа хойноо нуулаа. Хэдий түүнд уурлаж гомдож байгаа ч, бурхан минь түүнийг ядаж л айлгамааргүй байна, санааг нь зовоомооргүй байна.
Тэр нэлээн удаан намайг ширтэж байснаа "Юу нуугаад байгаа юм?" гэхэд би хэдийн баригдчихсанаа ойлгов.
Advertisement
-"Юу ч биш ээ"
-"Гаргаад ир! Би хэлсэн шүү, Мисү"
Би гүрийж, улам л үгүй гэж зөрүүдлэхэд Жонгүгийн гар нүд ирмэх зуур хөдлөн гарнаас барьж авлаа.
Зүүн гарын бугуй улайж цайрсан байх ба одоог хүртэл янгинан өвдөж буйг хэлэх хэрэгтэй.
Тэр миний гарыг удаан ширтлээ.
Нүдэнд нь айдас, зовнил хуралдаж, зовхи нь түүнийгээ даалгүй нулимс гялтгануулах нь үзэгдэнэ. Зөөлнөөр гүйлгэн илэх түүний эрхий хуруу нь арьсан дээр минь гүйхдээ чичирнэ.
Битгий уйл, Жонгүг..
Надад хэцүү байна, битгий уйл..
-"Би явлаа, удахгүй зүгээр болчих байх, тэгээд б-бас өсгийт дээр удаан байхаар ядраад байна"
Би түүнийхээ шөнийн үнсэлтийг авч чадалгүй, түүндээ ч өгч чадалгүй хаяад явчихсан юм. Хувиа хичээгээд орхичихсон, уйлахыг нь харвал удаан байж чадахгүй болохоор.. Үлдээчихсэн.
Хөөрхий чи минь өөрийгөө буруутгаж байгаа байх даа, бүхнийг өөрийн нуруун дээрээ үүрч байгаа байх даа, дуртай сүүгээ уусандаа хүртэл өөрийгөө зэмлэж байгаа биз, эцэст нь чи ганцаараа хана налан уйлж суугаа байлгүй.... Миний Жонгүг..
Би эргэж харалгүй алхсаар...
꧁꧂
Гарч ирэхэд тэр байгаагүй..
Удсан минь үнэн, би түгжигдчихсэн. Хамгийн инээдтэй нь намайг Жунин ариун цэврийн өрөөнд хараал идсэн нойтон шалны алчууртай хамт түгжсэн гээч, бүр инээдтэй нь би гарч чадалгүй нэлээн удсан...
Жуниныг яг л Мисүг эргүүлж байгаа биз гэж бодсон яг тааллаар минь бүр хөтлөөд зогсож байдаг байгаа?
Надад хамгийн арчаагүй залуу гэдэг нэр өгвөл таарна. Би бүх чадлаараа Мисүгийн дэргэд байх ёстой байсан.
Хагас цаг удаж арай гэж гарч ирэхэд минь Мисүгийн минь нүдэнд нулимс хурчихсан байж билээ.
Би өөрийгөө харааж байв, учир нь түүнийг уйлуулах ёсгүй байсан шүү дээ. Уйлахаараа нүд нь хавдчихдаг, хэт их уйлвал амьсгаа нь давхцаад байдаг.. Шалтгаан зөндөө бий болохоор тэр уйлж болохгүй.
Шууд л очоод Жуниныг ч шанаадлаа, түүний идсэн жимс амнаас нь үсрээд гарчихсан. Дажгүй л цохьсон байна.
Тийрч унагаан түүнийг дагуулан булан тойроод хананд налуулан зогсоов. Намайг одоо өөрийгөө ямар ихээр харааж, өөрийгөө ямар ихээр үзэн ядаж байгаа гэж бодно?...
Яагаад ч юм миний хоолой надад захирагдалгүй өндөр өнгөөр түүн рүү дуугарчихлаа. Үгүй ээ, миний хувьд бараг л хашхирсан, чөтгөр аваг би хашхирчихлаа.
Би түүнийг хагалчихлаа...
Намуухан хэр нь чичирхийлэх хоолойг нь сонсоод юунд ч гаргаж байгаагүй дүүрсэн тэр нулимсаа бүгдийг нь арай ч задруулчихсангүй.
Надаас нууж ардаа авсан гараа байн байн хөдөлгөх нь намайг улам л сандаргаж байв.
Зөрүүдлэх түүнийг хүчилмээргүй байсан ч би харах хэрэгтэй, гарт нь байгаа зүйлийг.
Шалавхан хөдлөөд гарыг нь атгахад хэдийнээ түүнийг хагараад эхэлчихжээ гэдгээ ойлгосон. Би хагалаагүй ч хагарсан шалтгаан нь надаас болсон.
Өвдөж байгаа байх даа, болдог бол үлээгээд өгөх юмсан... Янгинаж байна уу? Үнсээд эмчлээд өгөх юмсан... Сэтгэл чинь яаж байна? Тэврээд тайвшруулаад өгөх юмсан...
Одоо "Намайг уучлаарай..." гэж дотроо мянган удаа хашхирсан ч Мисү минь даанч сонсохгүй.
Тэр намайг орхин байшингийнхаа зүг хурдан хурдан алхах бөгөөд ганц ч эргэж харсангүй, бүр үнссэн ч үгүй.. Арга ч үгүй дээ, түүнд нааш харахад ч хэцүү байхад үнсэх талаарх бодол түүнд төрөх ч үгүй байгаа биз.
Эцэст нь би хана налан доош суулаа.
Хийсэн үйлдэл, надаас шалтгаалах бүхнийг үзэн ядан сууна.
Үзэсгэлэнт сахиусан тэнгэрээ өвтгөчихдөг нүгэлт тамын хүү нь магадгүй би байх...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
🤧😆
💕
🤣💜🤧
Advertisement
- In Serial76 Chapters
My World To Live
[Do Not Read this version, New FINAL version uploaded August 9th, 2021 as separate fiction, click to link here on RR. Essairyn had never felt truly alive on Earth. It felt like something was missing ever since she was born, but even after nearly 20 years of mundane living, she could never pinpoint what this or the emptiness in her heart was. Suddenly, she awakens in a grandiose, primordial forest and encounters both demons and spirits in a parallel world called Sol'h'meyr. She befriends, in particular, a sassy fox-spirit named Akari who just reincarnated after three millennia. Essairyn is an abnormal human with elemental powers, and Akari is being chased by those of her dark past. Together, they set out on an adventure in a world of magic, danger, mystery, and intrigue. But this not a game. That simple adventure is actually the modest beginnings in a chain of disruptions that tear even the dimensional fabric of time and space. No one, not even Essairyn, was who she thought she was. And not even the gods can change the destiny of the universes... A single promise shook eternity’s existence. — Fantasy || Adventure || Romance || Action || Mystery || Drama || Science Fiction — The My World To Live (MWTL) series, the alternative short name is Canaan, is comprised of three books symbolically named My World, To Live, and My World To Live. Two years prior, the entire story had been planned and detailed out from start to finish before actual writing. Thus, the story will never be dropped. While the genre is largely Fantasy, the book is comprised of many other elements including a School Life (Magic Academy) story portion. MWTL has a lot of scattered symbolism and allusions, hence, the mystery aspect. The science fiction elements progressively become more pronounced, and the slow romance is a late bloomer. The female lead is strong and independent, and her backstory and identity unravel as drivers of the plot. Expect lots of action/fighting throughout and scattered philosophical and psychological themes arising. It's a human journey to find the essence of one's living and purpose. What kind of world do I wish to live for? Any feedback is greatly appreciated. I hope to share the journey with you~! Canaan's Original and New Covers: If you're curious about my art and the various covers I made for this series and other authors, I have a RR thread that makes free covers and shows art processes. [October 1, 2020 Notice: Hello, I aplogize to all followers for suddenly taking an extended hiatus. Life threw a lot at my face and then the pandemic happened, so I hadn't been able to write until around the last month when I decided to challenge myself and finish the first book in this series. I am ok now, and thank you for your patience and understanding. No words can express how much every reader means to me. RR was the first writing platform that I ever felt accomplished to any small degree, so I am forever grateful to it. Multiples changes have been made since this final revision and writing of the ending, so please see the latest chapter detailing the update. This also includes my decision to submit this story to the 2020 Wattys contest (the deadline was Sept 30th). That means I will not be posting the updated version of this story on here until the contest is over (since I doubt I'll win anyway lol). And so, if you want to read the full, now completed (woohoo!) story, please go to my Wattpad. Thank you once again, and wishing you all the very best health and happiness! FINAL UPDATE, March 7, 2021: The complete story has been re-posted after the Wattys. This version that was on Wattys is the one being re-posted. However, the Final Version (which will be on a separate book from this to remain organized, and is technically the fifth version of the story xD) will be released May 2021. For more information, please read this update linked here. Thank you to all readers for taking this two year journey with me!
8 187 - In Serial23 Chapters
Becoming a Hero (Portal Fantasy LitRPG)
Reed wakes up in a mysterious fantasy world where all his dreams of becoming a powerful, magic wielding hero can become reality. All that stands in his way? Just a bunch of smelly goblins. So, what if his only belongings are his dinosaur print pyjamas! But Reed is not the first starry-eyed youth to dream of adventure and wealth in the dungeon. Ask any experienced adventurer, they’ll tell you that dreams alone aren’t enough to survive its dangerous, monster-filled depths. When the dungeon bares it’s fangs it tests courage, intelligence, skill, and teamwork. And it bares it’s fangs over and over again. Even so, Reed doesn’t give up. He and his new companions set their goals high, the peak of adventurer society, the lofty goal of S rank adventurers. But deep in Reed’s heart the goal is purer, to become a hero!
8 193 - In Serial12 Chapters
The Wizard And The Private Eye
Richard 'Dick' Miller, an ex-private investigator and WWII Veteran, now drunk and destitute, without a hope in the world. By the year 1970, after stumbling upon, and getting crushed by MK-Ultra and Watergate, he lost his profession as a private eye and now spends his days in the bottom of a bottle. That is, until he got hit by a car and died. Now, by unknown means, he finds himself as the guiding spirit to a magic-wielding, young peasant boy in what can only be called a Fantasy land. Roped into a Kingdom-wide conspiracy involving mages, nobles, magical beasts and criminal enterprises, can this unlikely buddy-cop duo navigate the maze of bad intentions while defeating unseen foes with their shenanigans?
8 169 - In Serial25 Chapters
The Big Bang System
Our protagonist dies at a young age to an unfortunate accident but is startled when she then wakes up in a small wooden shack. Opening the door, what she sees, or rather doesn't see, shocks her... Big Bang System initialising. if you want to ask questions or if you have any suggestions feel free to join the discord https://discord.gg/789xxnv
8 57 - In Serial10 Chapters
The Chosen Stars - A Transformers Original Continuity
Also available on Fanfiction.net and TFW2005.com. Contains strong language and violence. Updated sporadically. The planet Cybertron hangs in an uneasy state of cold war. The warring factions of the Autobots and Decepticons have brokered a tenuous peace, but tensions are still high. The revolutionary leader Megatron has prepared for a covert mission that will take him beyond explored space in search of an artifact that might finally allow his rebellion to succeed. Meanwhile, a disaffected youth named Airazor searches for a greater purpose, and learns of an Autobot operation to apprehend the former Decepticon leader. The Autobots and Decepticons converge on a world both alien and hauntingly familiar in a battle that will decide the fate of the galaxy. An original continuity- a new Transformers universe featuring elements both referential and original, crafted to tell a completely different kind of Transformers story.
8 152 - In Serial14 Chapters
Camp Creepasta
A 17 year old boy gets sent to a summer camp for troubled kids but realises that the other kids are more troubled then he thinks
8 114