《Still With You✔》~11~
Advertisement
Аялал 3 өдөр 2 шөнийн туршид үргэлжлэх ба долоо хоногийн амралтын өдрүүдийг тааруулан зохиогдох аж. Харин хүүхдүүд хичээлийн өдрүүдийг тааруулах байсан юм хэмээн үглэх нь илүү олон болсон байв.
Яг явахын өмнөх өдөр нь Жонгүг бид хоёр хамтдаа хувцаснуудаа ялгаж, хоолоо бэлдэхээр орой нь бөөн түжигнээн болж байлаа.
-"Энэ зузаан цамцыг авчих, Мисү! Бас энэ өмд, хар даа, би чамд зузаан оймс авсан. Ганц оймс ч биш, энэ бол хос оймс" гээд хос буганы зурагтай цагаан оймсоо харуулан цүнх рүүгээ чихнэ.
-"Би зөндөө хувцас авчихсан, харин чи л хувцсаа бэлд. Өглөө эрт босно шүү дээ" гэхэд Жонгүг толгойгоо дохиод эвлэгхэн эвхэж цүнхэндээ хийж байгаа харагдана.
Би өглөө хамгийн үүрээр босоод зууш бэлдэх шаардлагатай болохоор эрт унтаж эрч хүчээ нөхөх хэрэгтэй байв.
-"Чи яаж түрүүлж унтаж чадаж байна аа?"
-"Унтах хэрэгтэй, үүрээр босч зуушаа бэлдэх ёстой.. Унтлаа шүү" гээд хацар дээр нь үнсэн цааш хараад унтаад өгөв. Харин Жонгүг цаана нь маргаашдаа өмсөх хувцас авж явах зүйлсийг эмхлэн хурааж байгаа нь тодхон сонсогдоно...
-
Сарыг үдэж нарыг угтахад бидний аялал эхэлнэ. Зарлал дээр тодоос тод хадсанаар 'дулаан хувцаслаарай' гэсний дагуу түүний бүх ноосон гэсэн хувцсыг цүнхлэх гэж байсан ч тэр хэдхэн хоног юм чинь гээд заримыг нь л авж явахаар болов.
Хэрвээ тэр өвдчихвөл би амьд явж чадна гэж үү? Тийм гэж бодохгүй байна, түүний халууны хэмжээ "0.1"-ээр ч нэмэгдэж болохгүй.
Магад түүнийг би ханиалгаж ч болохгүй, ханиад хүрэхээрээ дорхноо хүндэрчихдэг болохоор даараад байж болохгүй.
Халуунтай болвол огцом өсдөг болохоор хоолойг нь ч өвдүүлж болохгүй. Ер нь л болохгүй ээ, болохгүй!
Хэрвээ Мисү өвдчихвөл миний сэтгэл бүр илүү өвдөнө. Энэ аялалаар тэр нэг л ханиалгаж, уйлж, ёолох дуу гаргасан л бол дахиж сургуулийн аялал арга хэмжээнд оролцох талаар бид бодоод ч хэрэггүй.
Түүний ядарч байгааг мэдэж байгаа ч хаяад унтчих гээд байсан болохоор "Чи яаж түрүүлж унтаж чадаж байна аа?" гэж асуухад Мисү-
-"Унтах хэрэгтэй, үүрээр босож зуушаа бэлдэх ёстой.. Унтлаа шүү" гээд хацар дээр үнсээд хөнжлөө нөмрөн гүн нойрондоо автсан юм.
Хоёр биенийхээ төлөө дэндүү их хичээж байна даа, чи минь.. Миний үзэсгэлэнтэй охин, яагаад ийм сайхан юм бэ?
Цүнх, уут тортой зүйлсээ өрөөний буланд бөөгнүүлж тавиад сэрүүлгээ тохируулан түүнийг тэврээд унтахаар хөнжлийг нь сөхөн шургалаа.
Хамрыг минь нэг л танихгүй өөр үнэртэй ус сэнгэнүүлж унтах гэсэн их хүслийг минь тэр дор нь унтраачихав.
Advertisement
Хэний үнэртэй ус вэ?...
Тайлбарлахад хэцүү юм. Өдөөн хатгасан, нялуувтар, үнэрлэхээр хүрэн улаан өнгө толгойнд дүрслэгдэж, мөн романтик дууны хэмнэл аяандаа тархинд тоглогдож байв. Аюултай сүрчиг байх нь!
-"Чи байх нь ээ? Мисү яах гэж чамайг худалдаж авсан юм бол доо?" гээд орны хажуудах жижигхэн шүүгээн дээр байсан нил ягаан өнгийн шилтэй үнэртэнг барьж аваад түүнтэй ярилцана.
-"Чи маргааш бидэнтэй хамт явж болохгүй ээ, муу галзуу бухнууд Мисүг өдөөд унах биз" гэж хэлчихээд шургуулганд нь далд хийчихэв.
Үс, хүзүүнээс нь нэвт ханхалах шинэхэн сүрчиг намайг хүртэл бүрхэн авах шахна. Араас нь гүн тэврээд яг зүүдэндээ ордгийн даваан дээр нэг зүйл болохоо байж байгааг анзаарлаа. Яах вэ?!
-"Чөтгөр гэж! Унтах гэж байсан шүү дээ, золигийн сүрчигнээс л боллоо" гээд цагаа ололгүй сэргэх шахсан биеийн хэсэгтээ хандан хэлнэ.
Түүнээс жаахан зайгаа бариад унтахыг хүсэвч тэвэрч, хүзүүнд нь нүүрээ шигтгэхгүй л бол дэлхийн нөгөө захад байгаа юм шиг мэдрэмж төрөөд үнэхээр хэцүү, тэвчээр шалгасан зүйл болж байв.
Би яаж хичээлийн цагуудад түүн шиг сахиусан тэнгэрээс олон цагаар хол байж чадаад байдаг юм бол? Боломжгүй зүйл байтал?
Тохой ч хүрэхгүй зай миний хувьд ийм хол санагддаг юм байна. Алд дэлэм болоод холдоод байвал яах бол? Бүр жинхнээсээ дэлхийн нөгөө захад байгаа аятай л мэдрэмж мэдрэх байх даа.
Бөгсөө зөөгөөд л хажууд нь оччих газар юунаас айгаад санаа зовоод байгаа юм, Жонгүг аа? Үнэртэй ус төдийхөнд өдөөгдчих байсан тэр их тэвчээр үү?
"Болохгүй ээ! Бэлэн болсон цагт, зөвхөн Мисүгийн хүслээр"
Бурхан минь... Унтаач! Унт Жон Жонгүг!
-"Хүүе ээ! Сэрүүлэг яагаад дуугараагүй юм бэ?!" гээд огол харайн орноосоо босоод гал тогоо руу гүйв.
Зууш ингээд л бүтэхгүй болчих байсан юм уу? Юун тэнд очоод романтик байдлаар бие биенийхээ ам руу хийж өгөх? Зүгээр л больж үз!
-гэж бодож байсан боловч цааш харан зогсох сайхан залуу хэдийн зуушаа баглаад савлачихсан ус уугаад зогсож байсан юм.
-"Өглөөний мэнд" гээд аягатай усаа төлөө хэмээж байгаа мэт өргөөд буцаад ууж эхлэв.
-"Өглөөний мэнд, гэхдээ чи..?"
-"Сэрүүлгийг чинь унтраачихсан юм аа, тэгээд өөрөө босож хийсэн юм" гээд аяган дах усаа дуслыг ч үлдээлгүй ууж орхиод хоосон шилийг тавцан дээр тавьснаа түүнийгээ налан намайг дээрээс доош ажиглан зогсоно.
-"Юу хараад байгаа юм?"
-"Миний футболк чамд сайхан зохижээ.. За тэр яахав, хувцсаа өмсөцгөөе"
Нэг л өдөр...
Advertisement
Нэг л өдөр чиний энэ их халамж, хайранд живээд дахин хэзээ ч гарч ирж чадахгүй байх, зориулж буй сэтгэлд чинь дарагдаад босмооргүй санагддаг болох байх, төгс төгөлдрийн жишээ чамайг өдөр болгон хараад нүдээ ч өгөхөөс буцахгүй болох байх.
Анх зүгээр л би түүнд сэтгэлтэй байсан, дараа нь сургуулийн ихэнх охидын мөрөөдлийн 'хунтайжийг' өөрийн болгочихоод яагаад ч юм өөртөө бардаад байж билээ.
~~~
-"Хуваарилагдсан автобусандаа л сууж явна! Тийм болохоор замбараагүй байдал үүсгэхгүй байна шүү!" гэж багшийг хэлэхэд бүгд л за хэмээгээд ачаагаа хураан суудалдаа сууцгаана.
Би цонхон талд суугаад цонхоор нь гаднахыг ширтэж байтал Жонгүг ирж суухаар нь "Сүү аваад өгөөч" гэж хэлэхэд тэрээр үг дуугарсангүй.
-"Чи босоодхооч! Наад суудал чинь эзэнтэй" гэсэн Жонгүгийн маш хүйтэн хоолой дуулдав. Би гайхсандаа эргэж хартал танихгүй оюутан яг түүний суудал дээх суучихсан байх ба Жонгүг 4 ширхэг сүү барьчихсан өнөөх оюутан руу үхлийн харц шидсээр зогсоно.
-"Өө, уучлаарай" гээд оюутан сандалнаас нь босоод өөр сандлыг зүглэхэд Жонгүг амандаа бувтнан үлдлээ.
Үнэнийг хэлэхэд туулай амандаа луувантай мөртлөө яриад байгаа юм шиг л харагдсан.
Замын турш дуртай дуугаа сонсож, сууж байгаа ч хөтлөлцөөд, сүүгээ ууж, амттан идээд үнэхээр л диваажинд байгаа мэт явсаар ирсэн.
-"Жонгүг! Жонгүг! Ирчихсэн,бууя!" гэхэд мөрийг минь зөөлөн дэрлээд таатай гэгч нь унтаж байсан тэр дав хийтэл цочин сэрлээ.
Нүдээ нухлан суниаж, нэг сайн эвшээлгэж байгааг нь харахад базаад хаячихмаар л санагдана.
Зууш хийсэн жижигхэн цүнхээ Жонгүг тэврээд надад хөтлүүлэн гарав. Цэвэр агаар, ногоон байгаль... Уушгиа дүүртэл амьсгалаад Жонгүг рүү хартал тэр надаас ч илүү алмайрч байгаа нь үзэгдэнэ.
Том нүд нь улам томроод, ам нь ангайж, ийш тийш харан шувуу жиргэхийг сонсож байв.
-"Найзууд аа! Юу хийж байгаа юм?"
Энэ залууг амьдралаас минь арчаад өгвөл уг нь их сайхан л байх. Дахиж л зодоон хармааргүй байна. Ахлах сургуульд, дахин хэлье, үнэхээр аймшигтай байсан.
-"Яах гэж ирээв? Бидний юу хийж байгаа нь чамд хамаатай юм уу?" гэж Жонгүгийг хэлэхэд Сохён Жиён хоёр 10 метрийн цаанаас биднийг дуудах нь сонсогдов.
Жунин жуумалзан намайг дээрээс минь доош харахад би "Намайг биш Сохёныг л харж яв, сонголт чинь тэр биз дээ?" гээд өөрийн эзэмшлийн ууртай туулайгаа дагуулаад бусадтайгаа нэгдэхээр явлаа.
~~~~~
Биднийг яг л дунд сургуулийн аялал шиг эрэгтэй эмэгтэй гэж ангилаад тус тусад нь байшинд оруулчихсан. Тэгэхээр би шөнө хэнийг ч тэвэрч унтахгүй гэсэн үг. Гайхалтай, уйлмаар санагдаж байх чинь.
Нэг өрөөнд Жиён, Сохён бид гурав орсон, уг нь дөрөв дөрвөөр хуваагдаж орсон ч хамгийн сүүлд үлдсэн хүүхдүүд нь бид гурав байсан юм. Тэгээд л аргагүйн эрхэнд гурвуулаа үлдсэн.
-"Энд яг юу хийх гэж ирсэн юм бол? Зүгээр л баахан оюутан шаваад байхаар нь нэрээ өгчихсөн" хэмээн Сохёныг хэлэхэд би ч бас юуг нь ч мэдэхгүй ирчихснээ анзаарав.
Хувцасаа сольж дулаалаад төвхнөөд дуусаж байтал Жунин гэнэтхэн л хаалгаар шагайн "Бүгдийг чинь дуудаж байна" гэчихээд халаасандаа гараа хийгээд цааш явчихав.
Бид ямар ч төсөөлөлгүй, гурвуулаа хэлхэлдээд очтол бараг л биднээс бусад нь цугларсан харагдана.
Хөтөч багш нэлээн их зүйл ярьж байснаа "Энд нэг их үйл ажиллагаа зохиогоод байхгүй, зүгээр л та бүхнийг амраах зорилготой болохоор тааваараа л байцгаана шүү. Хог тарихгүй, мод таслахгүй, согтуурахгүй" гэчихээд биднийг тараав. Харин бусад нь 'иймхэн юм хэлэх гэж энэ хүртэл дуудаад..' гэх мэтчилэн үглэх аж.
-"Би явлаа, Жунин дуудаж байна!" гээд Сохён яваад өгчихөв. "Хүнтэй утсаар ярилаа" гээд Жиён ч бас хаяад явчихлаа.
Би ганцаараа үлдсэнээс хойш байшин руугаа зүглэж байтал танил үнэр сэнгэнэж хойноос нэг нь тэврээд авав.
-"Аегүү! Санаж үхэх шахлаа. Тоглоогүй шүү, яг үхэх гэж байсан!" гэчихээд "Байз!!!" хэмээн намайг зогсоолоо.
Юу болсон болоод сүр бадруулж зогсоосныг мэдэхгүй байна. Гэхдээ тэр ихэнхдээ би үгнээс нь зөрөх, эсвэл мартаж явсаар байгаад гэнэт санахдаа л ингэдэг юм.
-"Бас юу санав?" Би үгнээс нь зөрсөн гэж өөрийгөө бодохгүй байсан болохоор нөгөө хувилбараар нь ойлгочихсон.
Гэтэл үгүй байсан. Гэнэт л намайг үнэрлээд эхэлдэг юм даа?
-"Чи шинэ үнэртэй усаа авчирчихаа юу? Энд үү? Ийм олон эрэгтэй хүний дунд уу? Наадуул чинь үнэртвэл нүд нь улайгаад яг л бух шиг болчихно!"
-"Чи тэгээд эрэгтэй биш юм уу?"
-"Үгүй би туулай! Алив наад үнэрээ надад шингээ! Би бүгдийг нь авна" гээд тас тэвэрчихээд өргөөд гүйчихэв.
Бидний инээд ой модоор цуурайтна.
Хэзээ ч энэ тэврээсээ намайг салгахгүй гэж хэлээч...
Хэзээ ч газар буулгахгүй гэж амлаач...
Хэзээ ч биенээсээ холдохгүй гэж андгайлаач...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
A/N:
(Like an echo in the forest...)
Нэлээн зүйлийн дараа ирлээ, би😅
Нэлээн ч мурилаа, нэлээн ч удаалаа💜
Заа дараагийн партаараа уулзъя дөө😂❤️💜
Advertisement
- In Serial102 Chapters
Mud's Mission
The story begins with an elderly hermit mage living on the outskirts of a labyrinth town. Invoking spellwork that is trivial for a mage of his caliber, he creates a simple mud automaton to aid him in household chores. However, in the middle of his efforts, something goes wrong; his ancient heart finally fails. Now, half complete and with limited understanding of the world, an artificial being of mud stirs. Despite its limitations, it has a mission to fulfill. The last instructions of a dying creator. "Defend my home, and my possessions." To the mechanical mind of Mud, only absolute perfection is acceptable when fulfilling the orders of The Master. Mud will make sure nothing in the universe will ever threaten The Master's home! --- This fiction contains RPG elements such as skills and levels. The protagonist has an inhuman mind and acts on instincts and preferences that are completely different from those of a normal human, and may at times fly in the face of common sense. The general tone is lighthearted, but there are some scenes with disturbing content such as mind control and references to torture. Join our Discord to discuss the novel or chat with the author.
8 110 - In Serial35 Chapters
Biomancer: Songs of Sirens
The year 3187. Human society has moved past earth and into the stars, but they find their are greater evils than just the void of space. Pyrex, a soldier graduated the top of his class, escapes The Fog only to be ensnared by the clutches of a siren he names Allure. But is she a bastille stealing his soul, or is she nirvana cloaked in the lies of history? Expect high octane action and pulp in this story. There is also sex in this story, though I try to keep it tasteful. Here is my other stories if you like this one! Monsters Dwell in Men and it's sequal, Jehovah's Harmony
8 243 - In Serial10 Chapters
Scrap: An End, A Beginning
The year is 2362. Two years after the signing of the Ceres Armistice, and the cessation of open hostilities between the Earth Sphere Federation and the Jovian Confederacy, Rain and the crew of the Speak Softly, a salvage vessel plying the Jupiter System, discover the remnants of one of the many secrets of that war, and their lives are changed forever. Sci fi mecha action, philosophical introspection, plenty of LGBTQ characters, and more than a little fangirling over Jupiter abound here. Chapters are currently being published every Saturday, here on Royal Road and on Spacebattles.
8 151 - In Serial8 Chapters
Since I'm having an adventure, I decided to take the Quest Book for Pastime
A massive Meteorite had brought the world to its destruction. From the ashes of the [Old Earth] the “new world: Neagi” was created. But because of the presence of mystical energy of the Neagi, it became accessible to the [otherworlder] to open up the portal and invade the new world and prompted the war between Earthlings and Otherworlders to erupt across the globe.300 years after that, a young philosopher named Haven decided to take a tour to a certain kingdom of Otherworlder, Richfield Kingdom, Where he received a book containing 100 quests. Upon completion, a reward will be given. Since he will be having an adventure, Haven decided to take the Quest Book for Pastime. (English is not my mother language, be ready for some grammar errors) (I created this novel to plan out my manga. But I tried my best to make it look like a light novel. ) (alternative name: The Fruit of Encaria)
8 185 - In Serial57 Chapters
'Cause it's like you're my mirror (A Justin Timberlake Fan Fiction)
Ava is just an average Timberlaker until she goes to a Justin Timberlake concert. Justin Timberlake is the famous singer,songwriter and actor. Both of their worlds turn upside down all because of a song he sung to her.Any characters that I create are MINE and only MINE!*Completed**I OWN THIS BOOK AND IF YOU WANT TO USE AN IDEA FROM IT PLEASEEE ASK ME FIRST.* *Even if you don't like Justin Timberlake you should read this book!! Just give it a try!!*
8 217 - In Serial26 Chapters
After Death
What comes after death? Only the dead know.He was a hero, an immortal protector. All his life he did his duty, keeping his people from harm as best as he could, until his untimely death. Death begets life, and life begets death. With his end came peace, but peace never lasts. There is something sinister awakening, and our immortal is given a new lease of life in the midst of it. Will he be able to uncover the truth - about life, about death, and about himself - through the turbulent times ahead?
8 229