《Still With You✔》~8~
Advertisement
Сэтгэлийг нь олж, хад чулууг нь хөнгөлсөн учиртай тэр оройн ярианаас хойш түүний хөгжилтэй зан төлөв, шогч гэхдээ хааяадаа базаад авчихмаар эгдүүтэй төрхөө гаргах тоо олширсон.
Тэр оройноос хойш 7 хоног.
Миний хэлсэн ухаарлын хэдхэн өгүүлбэрээс хойш 7 хоног.
Жонгүгийн барайж ядарсан төрх эрч хүчээр солигдсон юм. Дуу нь цаашаа орчихоод, асуултанд минь ганц үгээр аргалан хариулдаг байсан Жонгүг одоо үнэхээр ам хуурайгүй чалчиж байгаа.
~
Зуны аагим халуун, бүгчим цаг агаарыг үзэн ядаж нэг нүдээрээ ч тоож хардаггүй би өнөөдрийг эхлүүлэхдээ л сөхрөөд уначихсан байх.
Хачин гэмээр, энэ байгалын үзэгдэл.
Үүлс хуралдан тэнгэрийг бүрхэж бороо асгарахаас наагуур барайсан атал зөвхөн нарыг тойрон олширч, түүнээс зугтаан дөлж байгаа нь сонин.
Яг л шоовдорлогдсон хүүхэд аятай бүгд л нарнаас зай барина.
-"Мисү, харьцгаах уу?" гэсээр барьж буй дэвтрээрээ намайг сэвэн сэрүүцүүлнэ. Дэндүү их жаргалыг түүний үүсгэж буй дэвтэрний салхиар мэдэрч байсан тул хэсэгтээ үг хэлэлгүй чимээгүй зогссон юм.
-"Зүгээр дээ, бага зэрэг нозоороод байгаа ч ер нь дажгүй шүү!"
-"Гэртээ агааржуулагчаа асаагаад сайхан тэврэлдээд хэвтье, тэгэх үү? Сонирхолтой нэвтрүүлэг үзэж, зайрмаг долоогоод, тэндээ сэрүүцсэн нь илүү дээр"
Түүний хэлсэн санаа яагаад ч юм бүгд сэтгэлд хүрээд шууд л маш чангаар 'тэгье!' гэж орилмоор байсан ч энэ их халуун тэгэх хүчийг минь ер олгосонгүй.
Гэсэн ч түүнээр ямар нэг байдлаар тогломоор санагдаж ямар хариу үйлдэл үзүүлэхийг нь харахыг ихэд хүсэв.
-"Яахав.. Тэгвэл тэгье ээ, зайрмагнуудаа явж авъя" гэж хэлэхдээ аль хэдийн нөгөө санаагаа тархиндаа зуун хувь боловсруулж, бүр болоогүй Б хувилбартайгаа хамтад нь бодоод амжчихав.
Эмэгтэй хүн зэрэг зэрэг юмсыг амжуулдаг гэж үнэн л юм. Ээжийг гайхдаг байсан сан, бүх зүйлээ нэг дор хийгээд дуусгачихдаг, харин аав дарааллаар нь хийх гэж нэлээн цагийг бардаг байж билээ.
Жонгүг дэлгүүрээс гарч ирэхдээ захисан зүйлсээ аваад, мөн марталгүй бананатай сүүгээ амандаа зуучихсан инээд алдана.
Эрэгтэй хүний ухаан нь бус бие нь л өсдөг гэж үнэн байжээ. Хэдий том болсон ч жаахан хүүхэд шиг сэтгэж, хүүхдийн тоглоомоор тоглож, нэг бол эрхэлж аль эсвэл туньчихдаг. Насан буурал болсон ч Жонгүг гэх энэ залууг 'ширтэлцэж тоглоё' гэхэд нь лав би гайхахгүй л байх..
Advertisement
Гэрийн хаалгаар шагайв уу үгүй юу, шууд л агааржуулагч сэнсээ залгаж асаагаад өмнө нь сууж цамцаа чимхэн сэвнэ.
-"Сууж бай, би очлоо" гээд гялс өрөөндөө ор хувцсаа түргэхэн шиг солиод зочны өрөөний буйдан дээр очлоо.
Эхэндээ бид хайрын тухай хөөрхөн кино үзэж байлаа, үүнийг нь би түүнтэйгээ учрахаас өмнө олоод үзчихсэн байсан болохоор ач холбогдол өгөлгүй зүгээр л томоотой сууна.
Гэвч Жонгүг анх удаа энэ киноны гэгээн дүрийг харж буй нь болохоор харцаа ч салгалгүй үзэж, нүд нь бараг л зурагт руу орох нь холгүй байсан юм.
Дуудлага ирсэн мэт утас руугаа хараад, хурдхан шиг шүүрч аван "Дараа ярья аа, түүнтэй хамт байна..заа, хайртай шүү, үнсье" гэж хуурамч дуудлагандаа шивнэчихээд утсаа буйдангийн нөгөө зах руу шидчихэв.
Түүнийг анзаарсан байх гэж бодоод би суугаад л байлаа, суугаад л байлаа. Гэвч Жонгүг төв царайлсаар дэлгэцнээс нүдээ холдуулах шинжгүй. Тэрүүхэн тэндээ бүр мартаж орхиод түүний аясыг даган чимээгүй киногоо үзэж байтал чангахан хоолой засах нь дуулдлаа.
-"Цочоочих юм!"
-"Хэн юм?" гэхэд нь би эхэндээ ойлгоогүй ч сүүлд нь санаад худлаа мэдэн будилж өдмөөр санагдахдаа
-"Юу хэн гэж?" гэж хэлэхэд гүнзгий амьсгаа аваад миний утас руу сунахад нь би болиуллаа. Хардаж байгааг чинь мэдэж байна даа, би зүгээр л уйдаад байсан юм.
-"Юу гэсэн үг юм? Чи айлын ганц тэгэхээр дүү байхгүй юм чинь ингэж ярихгүй, ээж аавтайгаа ч чухам нялуун үнсье болоод байдаггүй, найзууд чинь бас нялуун гээд бөөлжчих гээд байдаг. Хэнтэйгээ яриад байгаа юм?"
Түүнийг нэлээн ширүүн хэлэхэд би жаахан айж, одоо үнэнээ хэлээд тоглосон юм аа гээд үнсчихдэг юм билүү ч гэж бодлоо. Хардахаараа уг нь их нялхраад, гомдоод, яг л жаахан хүү чихрээ ахдаа булаалгаад өмөлзөн уйлах гэж байгаа царай гаргаад байдаг юм. Гэтэл түүнийг ингэж ширүүн хэлнэ гэж төсөөлөөгүй болохоор бага зэрэг гайхаж байв.
-"Өөр хүнтэй болчихсон юм уу?"
-"Үгүй ээ, юу.... нөгөө..." гэсээр үг хэл минь толгойд замбараагүйтэн юу гэж тайлбарлах учраа үл олон сандарна. Аман дээр бэлэн үг нь байгаа хэдий ч ерөөсөө гарч ирэхгүй байсанд би дэмий л дотроо уурлана.
Advertisement
-"Хөөе, Мисо гуай. Сонсож бай!" гээд миний толгойг зөөлөн илээд "Туулайгаараа тоглох гэж байгаа бол ядаж арай үнэмшилтэй зүйл бодож ол. Юу сэтгэдэг болохоороо утас нь дуугараа ч үгүй байж хүнтэй ярина гэж төсөөлдөг байна аа? Бас чи өөрөө саад болно гээд утсаа миний нүдэн дээр унтраагаа биз дээ?"
Түүнийг ингэж хэлэхэд нээрээ л тэгсэн шүү дээ гэж бодон бантсандаа чимээгүй л суугаад байсан юм. Кино дуусахад удирдлага шүүрч аваад цэснээс аймшгийн киног нүдээ дарж байгаад сонгочихсон, Жонгүгийг айна гэж бодсон юм аа, тэгээд өөрөө анхаарал хандуулахгүй байж байгаад дуусгачихъя гэсэн төлөвлөгөө гаргасан юм.
Гэхдээ өөрөө үзэхгүй байна гэдэг чинь үнэхээр худлаа юм билээ. Аймшгийн гэдгийг нь мэдсээр байж би өөрөө хурууныхаа завсраар харж үзчихээд дараа нь айгаад байна гэж байгаа нь Жонгүгт бол таатай л байгаа байх даа. Хүний урманд бүр энгэртээ наагаад тэвэрчихгүй, өөдгүй амьтан.
Кино дуусахыг секунд тоолон хүлээсэн нэг нь би л байх. Ашгүй THE END гэсэн бичиг нүдний минь өмнө мэлтийхэд баярласандаа бараг л уйлчихаагүй.
-"Сонирхолтой байлаа, би Кевин байсан бол аллага хийгээд байгаа амьтныг очоод алчих байсан юм. Гэхдээ л Анна зөв шийдвэр гаргасан" гэх мэтээр бараг л айгаагүйгээ гайхуулж байгаа аятай ихэд бахдалтай ярьж байв.
-"Яахав дээ, хөөрхий Кевин над шиг айсан юм байгаа биз" гэж хэлэхдээ сая зурагтаар гарсан аймшгийн үзэгдэл бодогдоод эгээтэй л салаад уначихсангүй.
-"Манай Мисү айсан юм уу?"
-"Үгүй ээ, айгаагүй!" гэж хэлчихээд ус уухаар гал тогоог зүглэхэд тэр ч бас шоолсон аятай араас дагасаар л байлаа.
Түүнтэй учирснаас хойш л амьдрал гэдэг зүйлийн утга учрыг ойлгож эхэлж байх шиг. Яг хоосон цаасан дээр өнгөт бийрээр үзэсгэлэнт уран зургийг зурж байгаа юм мэт. Хааяадаа хажууд нь байхаад өөрийгөө түүний хамгийн хайртай уран бүтээл аятай төсөөлдөг л юм.
Үнэхээр Жонгүг гэдэг хүнээс болж янз бүрийн, бүр байж болох бүх л мэдрэмжийг мэдэрч үзэж байна. Ичиж, баярлаж, гомдож хардаж, бахархаж.. гээд л. Гэхдээ нэг зүйлээс бусад нь.. Хайр энхрийлэл, дур хүсэл тачаал, хүлээмээргүй тэчъяадан байх тэр мэдрэмж... Тэгээд...
-"Жонгүг аа, би унтлаа!!"
-"Ганцаараа юу? Би тэ-" гээд үгийг нь дуусгалгүй хаалга савахад угаалгын өрөөнд байсан түүний орилох хоолой ч сонсогдохоо болив.
Хамаг юм аймшгийн киноноос л боллоо, хэн л тэгээд үхэх гэж байж хоорондоо хурьцаад байж байдаг байна даа? Үгүй ер нь надаас л болсон юм байна, эхэлж би өдөөгүй байсан бол бантахгүй тэр хачин киног үзэхгүй байх байж.
Би бүр түүнийг уурлуулчихаад таван хайрцаг гадилтай сүү авч өгье ч гэж бодож байсан, гэтэл тэр анхнаасаа мэдэж байж. Хаашаа харж үхэх вэ?
~~~~~
Тэр нүүр гараа угаачихаад хөнжилдөө шурган орчихоод албаар намайг тэврэхгүй зайтай байгаад байгаа ч уурыг минь улам л асааж байв. Өөрөө очмоор байвч уурлачихсан болохоор чадахгүй, хаашаа ч явж болохгүй хавчигдмал байдал үүсчихсэн байсан юм.
-"Бурхан минь, Мисү! Намайг тэврэхээс нааш чи бүр ирж тэврэхгүй нь ээ? Тэгж яривал эхэлж өдсөн нь чи юм чинь" гэж үглэсээр араас ирж бэлхүүсээр гараа гүн оруулаад тэвэрлээ. Араас нь нуруун дээр үнсээд хүзүү рүү амьсгалаад байгаа болохоор яах ч аргагүй биеэ чангалан ухаан санаагаа удирдахыг хичээнэ.
Сая л гэхэд би юу бодож байлаа даа, дуртай байгаа ч айгаад байгаа болохоор хүсэж бас хүсэхгүй байгаа болохоор эргэлзээд байгаа юм.
-"Би хүлээнэ ээ, чамайг бэлэн болсон үед.. Одоо биеэ сулла, би чамайг хүчлэхгүй шүү дээ, айгаад байж болохгүй" гээд хөнжлийг минь над дээр хучна.
Хэсэг нам гүм байдал үргэлжилж хэн нь ч үг хэлэхгүй байсан болохоор түүнийг унтчихжээ л гэж бодсон. Гэтэл тийм байгаагүй юм.
-"Мисү уурлачихвал надад хэцүү, тийм болохоор чиний буруу байсан ч би өөрсдийнхөө эрхэм харилцаа нандин хайрыг авч үлдэхийн тулд хатандаа үргэлж буулт хийж ярилцдаг хаан нь байх болно"
-"Хатан чинь улам давраад эрх мэдэлд нь санаархаад байвал яах вэ?"
-"Тэгэхгүйг нь мэдэж байгаа болохоор, манай хатан тийм хөнгөн хуумгай үйлдэл хийхгүй мэдээд итгэж байгаа болохоор л ингэж байгаа юм"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
A/N:
😂❤️💜
🥰😳💜
Advertisement
- In Serial151 Chapters
In-game Item Storekeeper
Theodoric Shang Yinchao (???), a Chinese student was transported into a world where there are no such thing as Daoism, Foism, Ruism and etc. Binded along with him was a shop system that sells only ingame items. The world he was transported was not the only world he would be opening shop.Shang: Hi, Batman, do you want to buy Ironman schematics? Bruce Wayne:.... Shang: Hi, Hanabishi, do you want to learn real ninjustu? Hanabishi Recca:.... Shang: Hi, Xiao Yan, do you want the True Fire of Samadhi? Xiao Yan:....
8 174 - In Serial14 Chapters
Dragon and Wolf: Two Brothers
Lucas and Will, two brother like friend's ended up in a car crash, but instead of the usual afterlife the two brother's souls ended up being sent to another world as magic creatures. Now being reincarnated as dragon and a supernatural wolf the two will have to learn how to live this second life as magic creatures, the natural instincts that come with that and supernatural power's, besides time to time having to deal with the ever present adventurers. With all of this on their way, the two will try to make this life more fulfilling than the last. (I put a gore warning just for safety measures) Author Note: Well first I would like to point out that this is my first time as a writer, with the add fact that english is not my first language, so yeah go easy on me, this is a english practice to me as much is a writing practice. Also, I'm doing this for fun, soo I don't have a schedule. And if you read the story, I deeply appreciate that, and if you have any suggestions about the story, or about my grammar please say it. PS:I don't own the cover.
8 105 - In Serial7 Chapters
Amethyst Phoenix
A sweet nectar drips before me. All other sources of sustenance have dried up. I’m afraid to drink it because I’ve seen the consequences of even a drop too much. It can be a poison, but we are nothing without it. I have been nothing without it. A husk. But once I drink this sap from the forbidden fruit, it cannot be undone, regardless of whether I take too much. I choose to take this leap through the void. And so I raise this ancient cup. I will not die a husk. A man without ambition is reborn in the body of Aegis Hyades Rastine to a world of fairy tales, only to find that it's as screwed up as any other. War, rape, pillaging, torture, starvation, slavery, genocide... You know, the good old stuff plaguing (Did I mention there were plagues too?) earth. How will he survive? Can he even? Note: This is the first story I've ever written, so I'd appreciate some cut throat critiques on my writing.
8 205 - In Serial9 Chapters
Mundinem
A father-son story with a weird twist, follow our two protagonist through there daily lives and experience the world that they see as normal, a land, both scared and forgotten, were day bleeds and the night does not sleep, were ancient monuments stand unfallen, but still rotting. though this adorable duo wont be let down so easily! and hopefully neither will you.
8 180 - In Serial14 Chapters
The Kodoku Game
In Japanese folklore, there once existed an ancient technique among alchemists for harvesting the strongest poison known to man. A poison so vicious, so horrendous, that a single drop could incapacitate an entire nation of humans, several times over. A poison so intense that a single drop could turn the tides of a war on its head. As potent as it appeared however, this poison could be harvested from the blood of a single insect alone- an insect the alchemist’s called the ‘Kodoku’. As lucrative as was attaining this poison however, the problem lied in identifying this insect- its appearance, shape and size changed from region to region and from continent to continent. Sometimes it took the appearance of a ladybug and other times a horned-beetle. In order to determine the identity of this special insect the alchemists came up with an ingenious method. They created an impregnable jar of clay out of the best sandstone they could find and placed hundreds of different insects into the same jar. The jar was made with such great mastery that it allowed no insects to escape and allowed no objects to enter. The laws of nature dictated that the insects would remain together in the jar forever. However, it turned out that as time went on, the insects’ hunger for food and power caused them to turn against each other- one insect ate another until only one remained. This sole insect contained a poison that far surpassed that of all the others and became stronger as it ate more and more insects. The alchemists at this point had succeeded in identifying the Kodoku and could extract it’s poison as long as they continued to feed it regularly. Although this folklore ends here, the actual story does not. One day, as the alchemists cheered in joy of having identified the Kodoku they so eagerly wanted, they forgot to close the lid on the very jar that was considered to be completely impregnable. This small gap was just large enough for the Kodoku inside to crawl out. Famished from not having been fed for weeks, the Kodoku ended up eating the very alchemists that nourished its growth until not even the bones remained. Yet, the Kodoku’s hunger didn’t seem to subside in the slightest. So it traveled to the next village and began eating whatever it could find there. Its poison made it unparalleled in strength and slowly but surely it began to dwindle down the population of the entire city. Yet its hunger only continued to grow. So it traveled to the next city over and ate all it could there. Very soon, the Kodoku couldn’t find any more food to eat. There was no one left to eat and no one left to spectate. So it stood there, by itself pondering what possibly was left to eat that could satiate its hunger. But there was one thing left that Kodoku realized it had never eaten. Itself.
8 104 - In Serial17 Chapters
The Book Club
Welcome to The Book Club! This is a come one, come all book club of sorts where you can find (in my opinion) some of the best stories here on this app. Feel free to give your own opinion in the comments, vote on your favorites, and even recommend other authors that you feel deserve the attention! This is an equal opportunity and safe space environment for everyone, regardless of race, gender, sexual orientation, religion, political party, etc. Offensive and hateful comments will not be tolerated and you will be immediately blocked. **disclaimer**I do not own any of these characters, plots, images, or anything else that pertains to the original book. ALL RIGHTS belong to the respective writers and I do not tolerate plagiarism in any form.
8 131

