《Still With You✔》~3~
Advertisement
-"Мисүгээсээ би заавал хүссэнээ авна даа!" хэмээн гараа мөрөөр минь давуулан тавиад сургуулийн зүг алхлаа.
-"Чадвал өндөр оноогоо аваарай даа! Уг нь туулайнууд хурдан л юмсан, гэхдээ чи яагаад хичээл дээрээ тийм удаан юм бэ?" гэхэд тэр миний хийсэн явцгүй наргианд инээсээр хацрыг минь чимхэхэд өвдөж байсан ч яагаад ч юм сэтгэл хангалуун байсан юм.
Дөрөвдүгээр сар.
Цас мөс хайлчихсан, хаа газраас чийг үнэртээд, модод ч нахиагаа дэлгэж юмс бүхэн шинэчлэгдэнэ.
Хэлсэнчлэн бүх зүйлс шинээр нээгддэгийн адил нахиалж буй шинэхэн хайр ч бас энд тэндгүй.
Хаврын энэ үед үргэлжид сэрүүн байдаг боловч энэ жилийн энэ улирал урьд өмнөхөөсөө ч илүү дулаан, сэтгэлд ойр дотно мэдрэмжийг өгж байсан нь таатай.
Харин сэтгэлд ойр бус бүр дотор нь ороод гарахгүй гээд гүрийчихсэн тэр хөөрхөн Жонгүг гэх туулай яг л дэргэд минь зэрэгцэн алхаж байгаад эх дэлхий, эцэг эхэд нь туйлаас их баярлах шиг.
Сургуулийн үүдээр ороход хаа сайгүй шивэр авир хийлдэх ба тэдний гол сэдэв нь харамсалтай нь бидний тухай.
•••••
"
Ярьж буй яриа нь сайн ч бай муу ч бай миний хувьд үнэхээр эвгүй байсан ч дотоод Мисүгийн хаа нэгтээ энэ ярианд нь жаахан л дуртай байгааг би мэдэж байлаа. Учир нь энэ миний зүрхний буланд байх жижигхэн мөрөөдөл шүү дээ.
Харин яагаад харамсалтай нь гэж байгаа вэ гэхээр... Тэр бол Жонгүгт таалагдахгүй байгаа байх гэсэн өрөвдөлтэй энэ бодлоос л үүдэлтэй.
Энэ яриа байхгүй байхгүй болчихоосой гэж би бодно. Тэр надаас зай барьчихвал би яах ёстой вэ? Тэр энэ цуурхлаас ичээд надаас хөндийрчихвөл яах вэ?
Үүнээс л хамгийн их айж байна.
Би Жон Жонгүг гэх сэтгэлд минь төгс таардаг тэрхүү жижигхэн ертөнцийн минь эрх мэдэлт хаантайгаа ядаж найзын хүрээлэлд нь байж, жийрхэлгүй надтай харьцаж л байвал миний хувьд болоод л явчихна...
Өөр зүйлгүй дээ...
~~~~~
-"Чи яг чадах уу?" гээд түүний ширээний хажууд байх хоосон сандал дээр суугаад нэг гараараа хацраа тулан түүнийг харлаа.
Нүд, хамар, уруул, бүр шанааны яс нь хүртэл ийм төгс байх гэж. Харагдсан газраа үнсээд л баймаар, тийм эгдүүтэй байгаа хэр нь хүзүүнээс доошхи хэсэг тийм ч өхөөрдөм харагдахгүй байна!
Эгэмний яс, цээж гарны булчин... Товойж гарч ирсэн тэр олон судаснууд, бас гуяных нь булчин...
Бурхан минь! Насанд хүрээгүй дөнгөж ахлахын хоёрдугаар анги байж таалагддаг хөвгүүнийгээ ингэж ч харж байх гэж...
Мисү, чи үнэхээр цайчихаж!
-"ЧАДНА!! Дандаа зүүдэлдэг байсан зүүднийхээ бананатай сүү, лууван хоёроо сайн дүн авч байж л аргадна даа! Нойргүй хэд хоночихсон юм. Тэгэхгүй бол гомдчихно" гэхэд би сонссон зүйлээ дахин нэг толгойндоо хуурцаглан тоглуулахад инээд хүрч, түүнийг өхөөрдөн шоолмоор санагдав. Ийм ч өхөөрдөм байх гэж.
Advertisement
-"Чи лууван, бас гадилтай сүү зүүдлэх дуртай хэрэг үү?"
-"Айн..кхмм, юу ч биш дээ.. Нээрээ бас хөөрхөн Мисотой шөлнөөсөө бэлгээ авна аа, чи заавал зөвшөөрнө ш дээ?!"
Тэр 'Мисотой шөл' гэдэг. Би энэ хочинд нь дуртай. Өөрийгөө хайрлахад хүргэсэн цөөхөн хэдхэн шалтгааны нэг ердөө л энэ түүний надад өгсөн хоч.
Тэгэх тэгэхдээ бүр дандаа урд 'хөөрхөн' гэх үгийг залгадаг, түүнд нээх хамаатай биш санагдаж байж болох ч энэ үгийг сонсох бүртээ миний шар үс босч, тэр өдөртөө аз жаргалаар дүүрсэн мэт болдог юм.
-"Ойлголоо доо, эхлээд надад батлаад өгчих" гээд инээхэд хонх ч дуугарч дахин нэг шалгалттай хичээлийн нэг өдөр эхэллээ.
Би ч дажгүй сайн сурчихдаг, толгой цохиж яваа хүүхдүүдийн нэг нь болохоор энэ шалгалтуудыг яг л хамгийн сайн чаддаг юмаа хийж байгаа аятай л бүгдийг нь дуусгав.
Харин түүнийг харах бүрт нэг бол толгойгоо маажиж, балаараа тоглож, хуруун дээрээ эргүүлж, магадгүй цаасан дээрх сонголтуудаас тааж тоглож байгаа харагдах юм. Хааяа нь нэг бичих нь үзэгддэг ч нэг их удаан үргэлжлэхгүй.
Түүнийг нь харсан би дэмий л толгойгоо сэгсрээд нэгэнт дуусчихсан шалгалтын материал дээрээ хэвтэнэ.
Юу бодож байгаа гээч?
Төгс Жонгүгийг. Жижигхэн хаант улсын минь Жон ханхүүг, хувийн эгэлхэн ертөнцийн минь Жонгүг туулайг, амьдрах шалтгаан, аз жаргалтай байх шалтгааны эзэн тэр л Жонгүгийг би бодон сууж байна.
~~~~~
-"Ёохх, одоо хариуг нь хүлээнэ дээ! Миний лав мэддэг юмнууд ирсэн, харин чи?" гэхэд тэрээр нүдээ эргэлдүүлсээр-
-"Миний ч гэсэн мэддэг юм байсан юм чинь!" гэхэд би түүнийг өөрөө өөрийгөө шалтгалтан дээр хэрхэн зугаацуулж байсныг нь санаад инээчихэв.
-"Хөөе! Додигор туулай минь, хараад байхад чи шалгалтаа хийж байгаа харагдаагүй ш дээ?"
-"Би хийсэн за!" гэсээр гараа энгэртэж зөрүүлэхэд би үсийг нь сэгсийлгээд толгой дохилоо. Хөөрхөн харагдсан болохоор, баргийн хүн миний нүдэнд ингэж харагдахгүй болохоор би ингэчихсэн.
Хүн яаж ийм байж чаддаг юм бол? Бурхан Жонгүг гэх хүнийг бүтээхийн тулд хэр удсан бол? Жон Жонгүг гэх бүрэн бүтнээрээ төгс гэдэг үгийн илэрхийлэл болсон хүнтэй ингээд ойр байгаа нь миний хамгийн том аз завшаан байх тийм үү?...
Бид гэр гэрийн зүг харьсан болохоор цахимаар, эсвэл залгаж л холбогдох боломжтой.
Би орой болоход хамгийн дургүй...
Түүнээсээ салж, догдлол гээч нандин мэдрэмж надаас салчихдаг болохоор, түүнгүйгээр хэн ч биш юм шиг санагддаг болохоор, энэ чигээрээ үүрд салчихвий гэж айдаг болохоор оройг тэр тусмаа шөнийг хааяахан би үзэн ядна.
••
(Bunny+Jungkook)
-"Унтах гэж байна уу?"
-"Унтчихсан уу?"
-"Заа, тэгвэл сайхан амраарай"
-"Маргааш хариу гарна^^
Advertisement
-"Хүлээж тэсэхгүй нь, сайхан зүүд зүүдлээрэй"
Би унтчихсан байсан. Хэрвээ над руу зурвас бичсэнийг мэдсэнсэн бол өөрийгөө хүчлээд ч хамаагүй хариу бичих байсан юм.
~~~~~
-Жонгүг! Намайг хар, би хамгийн өндөр оноог нь авчихсан, харин чи?" гэсээр ширээ рүү нь гүйж очоод цаасыг нь харахаар очлоо.
Яагаад ч юм түүнийг сайн оноо авсан байгаасай гэж хүснэ. Түүний хүслийг сонсохыг хүссэн болохоор өчигдөр орой хүртэл залбирч хоносон гээч...
Сайн оноо аваагүй байсан ч би хүслийг нь сонсоно, биелүүлэхийг л хүснэ...
-"Хүсэж байвал хараач дээ?" гээд жуумалзан шалгалтын цаасаа надад үзүүлэв. Тэрээр бахдалтай нь аргагүй хоёр гараа толгойныхоо ард бариад над руу нэг хөмсгөө өргөн харахад миний зүгээс үзэгдэх түүний байдал үнэхээр хараа булаам байсан юм. Ингэж байгааг бодоход....
-"Бурхан минь гэж! Чи юу?! Чи 94% авчихаж байгаа юм уу? Байз чи?! Яаж вэ?"
-"Чи л намайг хичээлээ давтахгүй бол миний хүслийг дараа жил болгож хойшлуулна гэсэн шд. Тийм болохоор л би хичээсэн юм, үнэхээр чухал хүсэл болохоор хойшлуулж болохгүй" гээд дэвтэр номоо цүнх рүүгээ чихээд ангийн голд очоод зогсчихлоо. Би яах гэж байгааг нь мэдэлгүй зүгээр л хараад л зогсож байв.
-"БҮГД АНГИАС ХУРДАН ГАР!! АНГИА ЦЭВЭРЛЭЭД ХУРДАН ХАРИМААР БАЙНА!!"
Бүгд түүний чанга хоолойноос болж ангиас гарч одоход, түүнтэй хамт анги цэвэрлэх би дав хийтэл цочин зүрхээ дарлаа.
-"Өө, чамайг цочооё гэж бодоогүй юм шүү!"
-"Зүгээр дээ, одоо зүгээр. Алив тэр сандалнуудыг ширээнүүд дээр нь тавьчих"
~~~~~
Нар эгц цонхоор тусаад, ангийг халуун элчээрээ дулаацуулна. Ангийн дотоод заслын өнгө зөөлөн шаргал болохоор хэн ч харсан тайван, дотно, эсвэл бүр нозоором мэдрэмж төрүүлж байв.
Ангид нам гүм хэдий ч зөвхөн Жонгүг бид хоёрын сандал ширээ түжигнүүлэх, мөн усны шал пал хийх чимээ л энэ хөндий ангид цуурайтсаар. Хоёулхнаа байгаа хэдий ч хоорондоо ярилцахгүй байх жаахан эвгүй юм..
-"
-"Хүлээгээрэй? Чи дуулж чаддаг байсан хэрэг үү?" гээд би дууг нь тасалчихсанд Жонгүг гэнэт болиод гэм хийсэн хүүхэд шиг зогсоод байв.
Амьдралын минь туршид сонсож байсан хамгийн сайхан дуу хоолой... Намуухан хэр нь уярам зөөлөн хоолой нь намайг алгуур илж байгаа юм шиг санагдана.
Зүгээр л түүний хоолойнд нь урсаад хаа ч юм одчихмоор хөвөөд л баймаар тийм үзэсгэлэнтэй юм. Юу гэмээр ч юм бэ дээ, асар их тайвшрал? Илэрхийлэл үг энэ үгсийн санд байдаггүй юм уу?
Хоолойн хөвчнөөс нь гарч буй онцгой тэр хоолой нь мансууруулах бодис аятай, галзуурал, жингүйдэл, тайвшралын шинж рүү уруу татах нь энүүхэнд.
Дуулахдаа ийм сайхан гэж хэлсэн юм уу?
Махан биеэс минь сүнсэн бие, оюун ухаан хамаг бүхэнтэй нь салгаад авчих шиг л болсон. Сүүлдээ хэрэггүй дууг нь тасалдаг байж ч гэж бодох шиг...
Анх удаа би түүний дуулахыг сонссон.
Өөртөө намайг дахин дурлуулж чадлаа, Жонгүг аа...
-"Т-тийм ээ... Зүгээр гэнэт л өөрийн мэдэлгүй дуулчихлаа.."
-"Аан, гэхдээ үнэхээр гоё дуулдаг юм байна шүү дээ" Одоог хүртэл би гайхширсан хэвээр. Тийм ээ, би баргийн зүйл алмайрч сүйд болоод байдаггүй! Гэхдээ Жонгүг бол үнэхээр өөр хэрэг юм байна.
-"Мисү..?! Би хүслээ хэлье!" Хэсэг чимээгүй байсны үндсэнд намайг асар их гайхшрал дунд үлдээчихээд хормн дараа ийн хэллээ.
-"За, тэг. Би сонсъё, чадлаараа биелүүлэхийг хичээнэ ээ. Харин чи цаашдаа ч гэсэн хичээлээ сайн хийнэ ш дээ?"
Тэр зүгээр л толгойгоо маш итгэлтэй дохичихоод амьсгаагаа гүнзгий аван буцааж гаргаад нүдээ аниж яг 7 секунд болов...
-"Миний найз охин болооч..."
Үнэхээр би гайхсан.
Тэр тоглож байгаа байлгүй дээ?... Үгүй гэж үү?
-"...Юу?.."
-"Мисү..! Үнэхээр би дахиад тэвчиж чадахгүй нь... Ким Мисүг харах бүрт зүрх цохилоод нууж дарахад ч хэцүү болчихсон. Наад нүд чинь, сүнсийг минь сороод авчихсан. Миний зүрхийг чи хулгайлчихсан! Гэхдээ авмааргүй байна. Мисү гэдэг хүнийг дандаа эрхлүүлдэг ганц хүн нь баймаар байна! Хөөрхөн Мисотой шөлөө ганцаараа л хараад баймаар байна. Чи намайг галзууруулдаг гэдгээ мэдэх үү? Дараа жил төгсөх анги болно, хамт төгсмөөр байхад шилжинэ гэдгийг чинь сонсоод ямар их гонсойж уурласан гэж бодож байна?
Би яагаад чамайг хоёр гараараа тэвэрдэггүйг мэдэх үү? Зүрхээ мэдэгдүүлчих вий гэж айсандаа тэгдэг. Харин одоо юунаас ч санаа зовохгүй хүссэнээрээ тэвэрмээр байна. Сургуулийн хонгилоор явах бүрт хүмүүсийн сэмхэн яриа чихэнд ирдэг. Тэрийг үнэн болгочихмоор л байна ш дээ! Чамтай хөгширч, чамтай л өтөлж, чамтай л насыг барахыг хүсэж байна! Ким Мисү!! Гуйя!"
Дотор минь хурсан бүхэн ингээд арилчих шиг болсон. Юу гэхээ мэдээгүй, энэ үед үг хүнээс холдчихдог юм билээ. Нүдээ аньчихсан тэр, хариуг минь хүлээх тэр, хариултаас нь айсандаа биеэ чангалаад хөшөө шиг зогсох тэр... Мэдээж би зөвшөөрнө.
Удаанаар алхаад, гарнаас нь хөтлөх агшинд шууд л татаад цээжиндээ намайг наалаа. Зай завсаргүй цохилох зүрх нь минийхтэй ч гэсэн хоршоод байх шиг...
Сайхан байна.
Хэзээ ч тэр хүнийг миний амьдралын намтарыг хуваалцан бүтээнэ гэж бодоогүй
Хэзээ ч зөвхөн би л хайртай байсан тэр хүн намайг ч бас хайрлаж эхэлнэ гэж бодоогүй
Хэзээ ч түүнийг 'зөвхөн чамтай л насыг барна' гэж хэлнэ гэж бодоогүй
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
:
💜
Advertisement
- In Serial20 Chapters
Dungeons & Monsters
[Brazilian Portuguese] Depois do dia conhecido como "Holocausto", o mundo mudou. Nada mais é o mesmo. Cidades foram destruídas, milhões de mortes, monstros vindos da fantasia, deuses, magia e dungeons. Lucian teve que aprender a se cuidar cedo depois que seus pais morreram em uma quebra de masmorra. Com inúmeros problemas em sua vida, tudo o que ele queria era se tornar um "Despertado", mas isso parecia ser impossível, até que um dia, depois de fugir de um grupo de encrenqueiros, ele encontra a oportunidade perfeita. Also post this fiction on: https://www.fictionpress.com/s/3316090/1/Dungeons-Monsters
8 184 - In Serial40 Chapters
Binary Progression: Torrented Edition
This was ment to be the self-published 'real' book of Binary Progression; turns out there isn't much of a market for this kind of story... that and it sucked! As such I am writing another (more successful) series but this was just laying about my book folder so I'm posting it here, please forget the fact I said it sucked, pretty please. JohnWillStab is the poorly-named shut-in on a quest to get into MMOs after a failed online career backfired leaving him uninterested in his speciality, strategy games. He discovers an old, abandoned game with an active, albeit very eccentric, community of no more than five-hundred players on a single server maintained by an unknown individual. Unbeknownst to him, the game he found is more than just an ordinary WoW clone and after many adventures with his group, they make the terrifying discovery that after two full volumes this story becomes a god damn isekai. What’s worse, JohnWillStab, the number-one edgelord on the server is somehow ending up in positions of power despite literally being an undead rogue with evil magic tentacles! Will John’s edginess ruin the isekai? Why does the doctor have the highest kill-count in the game? Is 👑 really a valid character you could use for your username? Can the chef perform an exorcism? Why is God asking John for chicken nuggets? Really, he could just spawn them in - in fact, we saw him spawning food in before!
8 154 - In Serial6 Chapters
It's not Paranoia if you're Right!; A Talltale of Nervous Wreck become a Duke in Other World
You know, sometimes when a person, A tired, sleepy person that is. Sleep unto their bed they expect to wake in the same bed. No matter if that bed spring had sunken by two inches in the middle. It just you know, a expected, reliable, constant. But here I am now, getting chummy of (hope-not-to-be-evil-cultist) loyal-eternal-servant on a floating magick castle. LOOK PEOPLE how I am PROJECTING CONFIDENCE and ASSURANCE THAT EVERYTHING WILL BE ALRIGHT. *cry in the corner* Read faster release at Liko Library "Fantasy Work" by Huw Allen is licensed under CC BY-NC 4.0
8 110 - In Serial66 Chapters
Endless River (Isekai LitRPG)
Zed, a previously self-proclaimed worthless person with no confidence whatsoever, dies in a tragic drug overdose only to find himself reincarnated in a strange new magical world as an Eagle! Yet the strange occurrences don't just end there because he receives an invitation from a mysterious multi-verse organization through a system. After accepting, he discovered that the system became just like his beloved MMORPG. Now, He's able to grow stronger through Cultivation, Leveling up and Quests! Follow his story as he navigates this new world while giving himself another chance to see what he's capable of. Chapters are Monday-Friday, 1 PM EST. Approximately 2,000 - 3,000 words per chapter.
8 186 - In Serial45 Chapters
SINNER - Klaus Mikaelson
Adeline Andrew's was living a normal life in Mystic Falls, until the most feared vampire in the world showed up. Klaus Mikaelson thought there was only one thing he wanted in that sleepy town, but then he laid eyes on Adeline. | Klaus Mikaelson Love Story ||TVD AND THE ORIGINALS|*Mature Themes*#1 in the vampire diaries 05/2021#1 in Klaus - 03/2021#2 in TVD - 03/2021#1 in Damon - 04/2021#3 in Vampire - 03/2021#5 in Klaus Love Story - 03/2021#1 in Stefan Salvatore - 04/2021
8 68 - In Serial75 Chapters
What happened in Vegas - English version
Part I(Completed story Part II - coming soon)Hesitantly, I turn my head and look at the other half of the bed. Spellbound, I stare at the back of a man with black hair. The image of Elvis flits through my mind and I swallow dryly. What on earth has happened? I look at the body beside me and my heart beats a few beats faster than normal. Broad shoulders, his back muscles clearly defined and pale flawless skin. His raven hair shines and the sun casts a soft light on his body. My fingertips begin to tingle. A feeling of re-membrance settles over me. My body remembers this man. But I don't know him.Smut and boyslove. Don't like it. Don't read it.The characters belong to Cassandra Clare. The content of the story is mine. Copying is expressly prohibited. English is not my first language. Errors may have occurred in the translation. For every mistake you find, it colors a ride on the Rainbow Express.
8 133