《PROMISE[completed]》Жимин 3
Advertisement
-Алив дээ усан нүдэн гүнж минь битгий уйл. Нааш ир хардаа би зүв зүгээр за юу? Алив хажууд минь ороод хэвт. Хэр удаан унтаагүй болоод наад нүд чинь ийм болчихсон байгаа юм бэ? Унтахгүй бол болохгүй шдээ. ХэЖинаа битгий өвдөөд бай. Чи надад санаа тавж эмчлэх ёстой болохоос би чиний эмч биш шүү дээ. Миний санааг зовоолгүй томоотой байхгүй бол би чамайг үнсэхгүй шүү гэсээр хэзээний эдгэрчихсэн хүн шиг намайг загинана.
-Зза би томоотой байна даа чамайг сэрчихвэл би дэргэд чинь байхыг хүсээд л...Тэгсэн ч гэсэн хүн үнсэхгүй байхдаа яадаг юм. Өөрөө чадах ч юм шиг.
-Би чадна аа хэмээн буруу харан хэллээ.
-Тэгвэл харж л байж болъё гээд хөнжлөөр нь нүүрээ бүтээтэл
-Зза би буруу үг хэлсэн юм шиг байна аа. Дөнгөж сая сэрчихээд чамайг үнсэхийг маш их хүсэж байгаагаа мэдлээ. Би нээрээ чадахгүй юм байна.
-Би хэлээ биз дээ. Чадахгүй ээ гэж хэлэ... үгээ хэлж дуусаагүй байтал гэнэтийн үнсэлт намайг сандрааж орхилоо.
-Юу вэ?
-Би сая хэллээ шдэ чадахгүй юм байна гэж.
-Тэглээ гээд хүн ингэж гэнэт үнсэж болж байгаа юм уу? ингэх ёстой байдаг юм за юу? гэсээр түүний нүүрэнд аажуухнаар ойртон ууруулыг нь шунаглан үнсэнэ.
Би дахиж түүнийхээ энэ бал бурам мэт уруулыг нь ингэж амтлахгүй нь л гэж бодсон. Дахин түүнийхээ аз жаргалтайгаар нүүр дүүрэн инээмсэглэхийг нь ч харахгүй нь гэж бодсон. Дахин түүнийхээ дулаахан энгэрт ингээд эрхлэн хэвтэхгүй нь л гэж бодсон. Би энэ өдрөөс хойш ганцхан зүйлийг маш сайн ойлголоо. Бидний амьдарч байгаа дэлхий ертөнц таамаглахын аргагүй олон зүйлсээр дүүрэн, хэзээ ч болохгүй гэж бодож байсан зүйл чинь биелэлээ олж хэзээ бүтэхгүй гэж төсөөлсөн мөрөөдөл чинь чамайг ирээдүй рүү авчирна. Хүн ганц л амьдарна. Тийм болохоор өнгөрсөндөө хэзээ ч харамсахгүйгээр, бүх зүйл яг одоо дуусах гэж байсан ч зүгээр гэж хэлж чадах хэмжээнд л амьдрах хэрэгтэй. Маргааш юу тохиолдохыг хэн ч мэдэхгүй нөгөөдөр гэхэд би үхчихсэн ч байж болно. Өдөр бүрийг өнөөдөр амьдралыг хамгийн сүүлчийн өдөр мэтээр амьдар. Хамгийн аз жаргалтай хүн шиг, муу муухай бүх зүйлийг мартаад нар луу харан инээ.
-Жиминаа би чамайг унтаж байх хойгуур зөндөө юм бодсон.
-Юу? Түүний нойрмог бөгөөд сөөнгө хоолой өрөөгөөр нэг цуурайтна.
-Хоёуланд нь хийгээгүй хосуудын хамтдаа хийж үзэх ёстой зүйл зөндөө байгаа юм байна лээ. Бас дээрээс нь өдөр болгон уулздаг ч тийм олон удаа хайртай шүү гэж хэлдэггүй.
-Чи энэ хугацаанд их зүйл боджээ. Бие биенийхээ хүүхэд шиг жижигхэн гарыг ээлжлэн оролдсоор хэлнэ.
-Их нь ч юу байхав угаасаа л бодогддог юм байна лээ. Хэрвээ бид хоёрын аль нэг нь түрүүлээд үхчихвэл харамсах зүйлгүйгээр аз жаргалтай дуусгах хэрэгтэй тийм болохоор өдөр бүрийг хамгийн сүүлчийнх юм шиг өнгөрөөе.
Жимин-ХэЖинаа чи юу яриад байгаа юм бэ? Гүү ээ чиний хэлсэн зүйл зөв лдө гэхдээ үхэх сэхэх чинь арай л муухай байна аа тийм зүйл бодоод байлгүй унт. Хоёулаа маргааш энэ талаар яръя харин өнөөдөр чи их ядарсан юм шиг байна унт за юу бодлын шувуухай минь.
-Бодлын шувуухай байхдаа яахав дээ? гэсээр түүнд эрхлэнгүй хэлээд цээжинд нь улам наалдлаа.
Жимин гараа нуруугаар минь оруулан өөр лүүгээ татан тэврээд
-ХэЖинаа Би үргэлж чиний хажууд байж чамайг үргэлж хамгаалах болно. Хоёулаа бүүр хөгшин болоод өвөө эмээ болоод ач зээ нараа ч харна. Тэрний дараа л бид үнэхээр тайвнаар жам ёсоороо нүд анина хамтдаа. Тийм болохоор битгий санаа зов доо.
Advertisement
Түүний хариуг хүлээн хэсэг азнатал ХэЖиний тайван бөгөөд гүнзгий амьсгал сонсогдож нүүр лүү нь харвал тэр унтчихжээ.
-Үнэхээр ядарсан бололтой нүдээ аниад л унтчих юм.
Хэдий юу болсныг, хэр удаан ухаангүй байснаа санахгүй байгаа ч би чамайг маш их үгүйлжээ.
-Хён босоорой энэ хоёрыг хардаа.
-Юу болсон бэ? Юу хар гэж.
-Алив та өөрөө босоод хар лдаа гэсээр Жонгүк Юнгиг босгоод ор луу аваачвал орон дээр ХэЖин, Жимин хоёр бие биенээ тэврэн нам унтжээ.
Жонгүк-Жимин ах өчигдөр орой сэрсэн юм шиг байна.
Юнги-Тийм бололтой.
Жонгүк-Эгдүүтэй харагддаг юм бэ? Ахаа хоёулаа ингээд хэвтэх үү?
Юнги түүн рүү муухай харснаа юу ч дуугаралгүй эргэж хараад буйдан дээр очин суугаад
-Ахыгаа эргүүлэхийн оронд явж найз охинтой бол гэж хэлээд нүдээ анин унтаж байгаа дүр эсгэнэ.
Жогнүк-Хён та яаж ингэж хэлж чадаж бөйна аа. Би зүгээр эр хүн шүү гээд чухал царай гаргаснаа гэнэт инээмсэглээд буйдан дээр тухлах Юнгиг чангаар тэвэрч аван хөлөөрөө ороогоод
-Тэглээч та ч бас найз охингүй биз дээ. Хоёулаа ингээд тэр хоёр шиг хэвтье. Гэсээр ахыгаа улам өөртөө наан тэврэх бол Юнги үнэхээр дургүйцсэн царайтай Жонгүкыг өөрөөсөө салгах гэж оролдоно.
Хаалга онгойж Намжүүн Жин хоёр уут дүүрэн хоол барьсаар орж ирлээ. Жин нүдээ томруулан амнаасаа дуу гараагүй ч амны хайрцаг царайны хувирлыг нь харвал чангаар
-Яаа та хоёр юу хийгээд байгаа юм бэ? Галзуурчхаа юу? Хоёр галзуу амьтад чинь болиочээ.
Гэсээр хоолоо ширээн дээр тавин хоорондоо үзэлцэх Жонгүк, Юнги хоёрыг очиж салгалаа.
Жонгүк-Ахаа би яагаачгүй. Үнэхээр яагаачгүй. Ах л өөрөө намайг тэврэх гээд байсан гээд ичихчгүй худлаа хэлээд инээд алдан тэдний авчирсан уут руу шагайна.
Намжүүн-Жаахан чимээгүй лдэ. Цаад хоёр чинь унтаж байна. Ер нь бид нар энд байх хэрэг байгаа юм уу? Хоолоо идчихээд явцгааяа.
-Тийм юм шиг байна аа Жимин ухаан орчихсон юм чинь одоо гайгүй байх. Хоолоо идчихээд явъя гэсээр нойрмог хоолойгоор хэлэн эвшээлгэсээр дээш өндийх Тэхён хэллээ.
Жин-Тэгье эхлээд нүүр гараа угаа Хусогыг сэрээгээд цайгаа ууя.
Чих тавин сонсвол цаахна талд хүмүүсийн хоорондоо шивнэлдэн ярих юм идэх чимээ сонсогдоно.
Босохыг тэгж их яарсангүй. Жиминий дулаахан цээжийг дэрлэсэн хэвээр нүдээ анин эрхлэн хэвтэнэ.
Нөгөө хэдийн хоорондоо ярих нь сонсогдлоо.
Жонгүк- Хён та арай л их хурхирах юм аа. Би шөнө бараг унтсангүй шдэ. Хэдэн жил өнгөрлөө дөө. Болиогүй юм уу?
Намжүүн-Юу вэ? Би хурхирахаа болиод удаж байна шдэ. Тэгсэн ч би урьд шөнө хурхираагүй.
Жонгүк-Унтаж байсан юм байж хурхирсан үгүйгээ яаж мэдээд байгаа юм.
Намжүүн эргэлзсэн ч өөртөө итгэлтэй нь аргагүй- Мэдэхгүй ээ гэхдээ л би хурхираагүй.
Хусог-Хэн ч хурхираагүй шдэ. Би хамгийн сүүлд унтсан хүн. Тэгэхэд хэн ч дуугараагүй. Чи зүүдэлсэн юм биш үү?
Тэхён-Эсвэл сүнс чамайг унтуулаагүй юм биш үү? Ай гэсээр гараа урдаа аван хөдөлгөөд инээхэд
Юнги-Тэр сүнс нь чи юм биш үү? Хүүхэд унтуулахгүй юу хийгээд шөнөөр босоод яваад байсан юм.
Тэхён-Би хачин ч сүнс бол арай биш ээ тэглээч би урьд шөнө сайхан амарсан.
Жонгүк-Гэхдээ яах аргагүй би хэн нэгний хурхирах чимээг сонссон доо.
Жин- За тэр яах вэ? Хоолоо ид хөрлөө.
Тэр хоёр сэрэх болоогүй юм байх даа. Хоол нь хөрөх нь байна.
Хусог- Унтах хэрэгтэй. ХэЖин бараг унтаагүй. Миний нүд анилдаад унтах гэж байхад шөнийн 1цагт тэр сэрүүн сууж байсан хэр удаан сэрүүн байсныг нь мэдэхгүй. Үүр бараг цайлгасан байх.
Advertisement
Юнги- Тэр ч үнэхээр тэвчээртэй юм аа. Үнэхээр. Сэрэхийг нь хүлээгээд цурам ч хийлгүй манаж хоножээ дээ.
Намжүүн-Хайртай л бол тэр нойр мойр хэнд хамаатай юм.
Жонгүк- ХэЖин үнэхээр мундаг эмэгтэй. Би яг л тэрэн шиг эмэгтэйтэй гэрлэнэ дээ.
Тэхён- Тийм ээ үнэнхээр мундаг. Жимин ч үнэхээр азтай юм аа. Би тэрний оронд байсан бол ч хэмээн шүүрс алдтал бусад түүнийг цохин авч
Жин-Яаа юу яриад байгаа юм бэ?
Намжүүн-Тэр хоёр бие биедээ яг тохирчихсон чи илүүднэ.
Жонгүк- Адилхан эмэгтэй гэсэн болохоос ХэЖинийг ав гэсэн юм уу? Та үнэхээр бүтэхгүй юм ярих юм аа.
Юнги-Золиг минь сэрүүн байхад нь хэлээд үзээрэй унтаж байсан нь их юм.
Тэдний яриаг сонсоод инээхгүй байж чадсангүй тэсэлгүй чимээ гаргаж орхилоо. Бүгд дуугүй болсоор бидний зүг харвал Жимин гэнэтхэн хөхрөн инээгээд миний толгойг илсээр
-Ваах та нар намайг байхгүйд ийм зүйл ярьдаг байсан байх нь ээ. Хэдий магтаал ч гэсэн таалагдахгүй байна. Үнэхээр тэвчээр алдагдлаа шүү. Тэхён~аа би чамайг арай ч ингэж хэлнэ гэж бодсонгүй ээ гээд над руу харан нүдээ ирмэн эргэж хараад дээш босон суулаа.
Бүгдээрээ худлаа инээгээд
-Эээх манай Жимин сэрчихсэн байсан юм уу? Ашгүй дээ бид нар яг та хоёрын талаар ярьж байлаа. За босоод ир хоол авчирсан чиний дуртай ч бас байгаа шүү.
Жимин босоод эмнэлгийн хувцастайгаа ширээнд суун
-Ааш та нар үнэхээр муу хүмүүс юм аа. Худлаа хүнд найр тавиад гээд миний зүг харан гаран сунган ирэхийг гуйна.
Би ч инээд алдан Жиминий дэргэд очин хамт суулаа.
Жин-Энэ та хоёрт авсан хоол арай хөрөөгүй байгаа байх. Гялс гар нүүрээ угаачхаад ирээд ид.
Жимин-Амттай хоол байлаа баярлалаа.
Жин-Зүгээр дээ. Надад биш энэ хоолыг хийсэн тогоочид л баярлалаа гэж хэлдээ.
Жимин-Зза Ойлголоо.
Намжүүн-Хоолоо идчихсэн Жимин Хэжин хоёр ч сэрчихсэн юм чинь явцгаах уу?
Жимин-Юундаа яараад байгаа юм бэ дээ Дахиад жаахан байж байгаад яв лдаа.
Жонгүк-Ах найз охинтой шүү дээ. Тэгээд л яараад байгаа байхгүй юу?
Намжүүн- Хэн яарсын зүгээр л асууж байхад тэгсэн ч Эри намайг ойлгоноо.
Жимин- Нээрээ Эри хүлээж байгаа байх аа хүсвэл явж болно шүү дээ би одоо зүгээр. Жин хён та ч бас яараад байвал явж болно шдэ.
Жин-Би зүгээр ээ Жисү гэр бүлийнхэнтэйгээ амралтаар явчихсан. Гэртээ ганцаараа байсанд орвол энд байсан нь дээр.
Жимин- Тэгвэл энд үлдээд хамт байя. Намжүүн ахаа та нээрээ хүсвэл яв даа Эригийн санаа нь зовчих нь шүү дээ.
Намжүүн- Тэгвэл би явлаа шүү.
Жимин-Тэг дээ би зүгээр бусад маань ч Хэжин ч байгаа юм чинь.
Намжүүн-Тэгвэл явлаа шүү.
Жимин-За тэгдээ. Эрид миний мэндийг дамжуулаарай.
Намжүүн-За баяртай. Дараа уулзъя
-Баяртай.
Тэхён-Тэд хэзээ хуримаа хийх юм бол.
Хусог-Дараа жил хийх сурагтай байсан даа. Одоохондоо түр байж байгаад л гээд байсан.
Жонгүк- Хён та хэзээ найз бүсгүйтэй болох юм бэ? Танаас бусад манай ахмадууд бүгд хүнтэй болцон байна шдээ.
Юнги юу ч дуугарахгүй Жонгүкын хэлэх үг бүрийг нь чих тавин сонсоно.
Жонгүк-Одоо хэд хүрч байгаа билээ дээ насаа ч бодсон ч тэр ирээдүйгээ бодсон ч тэр хурдлахгүй бол болохгүй юм биш үү? Хэнийг хүлээгээд ингээд ганц бие яваад байгаа юм бэ?
Юнги-Чи ярьж дуусав уу?
Жонгүк-Үгүй ээ гэхдээ бараг дуусчихлаа. Яасан?
Юнги- Зүгээр л... Харин чи өөрөө ахыгаа ингэж хэлэхийн оронд эрэгтэй хүн сонирхохоо хэзээ болих юм бэ?
Бүгд уулга алдаж гайхацгаан инээлээ.
-Юу яриад байгаа юм бэ? Жонгүк ижил хүйстэн юм уу?
Жонгүк-Хён та юу яриад байгаа юм бэ? Би хэзээ эрэгтэй хүн сонирхож байсан юм.
Жин- Нээрээ бодоод байсан тийм юм биш үү? Өглөө Нажүүн бид хоёрыг гаднаас орж ирэхэд Юнгитэй хамт тэврэлдээд хэвтэж байсан. Хэрвээ намайг орж ирээгүй бол цаашаа юу болох байсныг ёстой бурхан л мэдэх байх даа.
Жонгүк-Ахаа та бас юу яриад байгаа юм бэ? Тэр үед зүгээр тоглож байсан юм. Би зүгээр энгийн эр хүн.
Жимин-Нээрээ Юнги ахын хэлдэг үнэн ч байж магадгүй. Тэр дэбүт хийснээсээ хойш эмэгтэй хүнтэй нэг ч уулзаагүй. Ганцхан бид нартай л хамт байсан гэснээ орилоод босоод явчхав.
Бусад нь Жиминий ярьсныг хэсэг ойлгохгүй сууж байснаа гэнэтхэн л уулга алдаж Жонгүкээс холдлоо.
Жонгүк-Яасан бэ? Яагаад босоод байгаа юм бэ? Юу яриад байгаа юм.
-Сонбэ? Та гишүүдээ сонирхдог байсан юм уу? Гэж намайг юу ч бодолгүй асуусанд Жонгүк хөшиж орхилоо.
Жонгүк-Өө дөш эмэгтэй хүнтэй уулзаагүй байхаараа л ижил хүйстэн болчихдог юм уу? Тэгсэн ч би та нарыг нэг ч удаа сонирхож байгаагүй.
Түүний хэлсэн сүүлчийн үгийг сонсоод бүгдээрээ нир хийтэл инээнэ.
Элгээ барьсаар газар суух Тэхён- Зза тэгэхээр Жонгүк энгийн эр хүн юм байна. Тайвшир тэр зүгээр л эмэгтэй хүнтэй уулздаггүй. Тэр жирийн л залуу. Эрэгтэй хүмүүстэй хамт байх дуртай тэгээд хэт удаан байсаар байгаад зожгорцон тийм үү?
Жонгүк-Зожиг ч гэх шиг. Та нар өөрсдийнхөөрөө л бод би зүгээр эр хүн. Тэглээ ч ер нь ижил хүйстэн байсан ч яадаг юм гэж хэлээд гараад явчихлаа.
-Вөөв тэр үнэхээр тийм юм биш биз дээ?
Өрөөнд бүгдээрээ инээд хөөр болж байтал Жонгүк буцаж орж ирээд намайг дуудан сувилагч нэг зүйл хэлэх гээд байна гэж гэх нь тэр.
-Гадаа байгаа хэрэг үү? Тэгвэл гялс уулзчихаад ирье.
Өрөөг орхин сувилагч дээр очивол тэр их л чухал царай гаргачихсан сандран зогсоно.
-Юу болсон. Яасан
-Эмчээ нөгөө өвчтөний хариу гарсан. Түүний бүх зүйл зүгээр гараад байсны учрыг нь олчихлоо.
-Өө ашгүй дээ. Нэг юм учир нь олдсон байх нь. Гэхдээ ийм сайхан мэдээ авчирсан байж яагаад ийм ундуй царайтай байгаа юм.
-Энэ миний хэлэх гэж байсан зүйл ч яг биш лдэ. Гол юм нь болохоор... Эмчээ түүний биед вирус байна. Ямар гэдэг нь мэдэхгүй ээ энэ их хачин сонин вирус. Солонгост хараахан нээж илрүүлээгүй байгаа вирус. Гэхдээ хэд хэд бүртгэгдэж байсан. Энэ вирусаар өвчилсөн хүмүүс ихэнх нь нэр хүндтэй том хүмүүс. Улс төр, бүлэглэл, мафтай холбоотой хүмүүс л энэ вирусаар өвчилсөн байсан.
-Чшш чимээгүй. Захирал мэдсэн үү?
-Мэдсэн тэр л энэ зүйлийг мэдээд таньд хэл гэж намайг явуулсан юм.
-Тэгвэл захирал дээр очъё. Явъя гэсээр түүнийг дагуулан захирлын өрөөнд орлоо.
Advertisement
- In Serial52 Chapters
Day Dream [Dreamwastaken x OC]
College life has been good, with the perfect partner in crime, Charlotte never misses a single party. However, the whole frat party scene can sometimes get very sketchy and dangerous so she ends up finding herself in a sticky situation.Thankfully some dude named Clay is right there to save her, inevitably becoming friends.Charlotte was never really into videogames, therefore, she has never even heard about a single Minecraft youtuber. Dream? Who's thatTHIS STORY IS CURRENTLY BEING EDITED⚠️(this story contains smut)started : 02/01/2021finished: 02/07/2022
8 172 - In Serial12 Chapters
Monstrous Apartments: short stories
A series of short stories about an apartment. There’s nothing unusual about the building. Old. Rickety. Cheap. Words that could describe any building. No, what makes this apartment complex special was the residents. From Androids to Undead, various life forms walk its halls. Each with a human companion. Come in, have a seat, maybe you’ll find a room you’d want to rent.
8 82 - In Serial17 Chapters
Mine
Naruto can't take it. He saved Konoha at least twice but the villagers have been treating him worse that ever! So he runs to Suna for a new start. Gaara told him he could stay as long as he follows four conditions. What will happen to Naruto? Will The villagers of konoha realize what they did wrong? Will his, so called, friends come looking for him? Find out!!!
8 121 - In Serial33 Chapters
Dangerously ~Chris Evans~✅
"Why do you want to know so much about me?""Because I think you're intriguing." Chris lowered his voice and leaned into her."I'm not." She whispered with a gulp. His face was inches from hers."I think you are." Chris reached up and grazed her jaw with his fingertips."You don't want to do this." Livie warned."Let me decide that."
8 118 - In Serial50 Chapters
Survivor's Guilt
2011: It's been ten years since the sky literally came crashing down around Yael Malkah and upended her world. Now she's returned to New York to visit her ailing grandmother. With no other family, it's up to her to take care of the family business, even at the risk of her sobriety.Haustin Macauley is a firefighter struggling to come to terms with his survivor's guilt, and does whatever he can to drown out the event that still keeps him up at night, even taking reckless risks. The only thing that keeps him going is the people he saved when hell came crashing around him, the only proof he has that he isn't a complete failure.When Yael meets the man who saved her life that fateful day, she can't help but feel a connection in her grief. As Haustin and Yael grow closer, the two must find their way through the minefield of family problems and post-traumatic stress to the possibility of a life that might resemble normal again.Weekly Friday updates. Occasional Tuesday updates.
8 120 - In Serial30 Chapters
Have Faith
A chance encounter between two people changes the trajectories of their lives forever.Cassian Kensington was a poverty stricken man, on the brink of starvation, before a chance encounter with a mysterious woman changes everything. Leaving him with only her name - Faith - and a purse full of coins, she tells him to make something of himself.But years later, fate is not finished with Cassian and Faith, and brings them together again ...
8 115