《Ding-dong(Season 1)(Completed)》(33)ရေရှာခြင်း
Advertisement
ရှောင်းကျန့်တို့ နိုးတဲ့အချိန်မှာ နေက ထွက်နေလေပြီ။အခုမှ သူတို့လည်း သာမန်လို နေ့ညကို ခံစားရတော့သည်။
ညတုန်းက မီးပုံက အခုဆို ပြာတွေဘဲ ရှိတော့ကာ သူတို့အကြာကြီး အိပ်စက်ရတာကို ဖော်ပြနေသည်။ဝမ်ရိပေါ်က ပတ်ဝန်ကျင်းအခြေအနေကို ကြည့်လိုက်တော့ ညတုန်းက အိမ်တွေတစ်ခုမှ ရှိမနေတော့ပေ။
သူတို့အနားမှာ တောအုပ်ကြီးသာ ရှိလေသည်။ရှောင်းကျန့် အလန့်တကြားနဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ကို ဖက်လိုက်သည်။
"အိမ်တွေဘယ်ရောက်သွားတာလဲ"
"ညရောက်မှ ပြန်ပေါ်လာမယ်ထင်တယ်"
ရှောင်းကျန့် ပတ်ပတ်လည်ကို ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်ပြီး အဝေးတစ်နေရာမှာ တဲစုတ်လေးတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသည်။
"ဟိုမှာ တဲတစ်လုံး"
"သွားကြည့်ကြည့်ရအောင်"
ဝမ်ရိပေါ်နဲ့ အခြားနှစ်ယောက်က ခြေလှမ်းတွေ ရွေ့သွားကြပေမဲ့ ရှောင်းကျန့်ကတော့ တစ်လှမ်းမှ မရွေ့ပေ။ဝမ်ရိပေါ်လက်ကို ဆွဲထားပြီး သွားဖို့တွန့်ဆုတ်နေသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ငါမျက်နှာမသစ်ရသေးဘူး"
ရှောင်းကျန့်ရဲ့ ဆူပုပ်ပုပ်စကားကြောင့် ဖန်မုဟန် ရှောင်းကျန့်ကို ရိုက်သတ်ချင်သွားသော်လည်း ဝမ်ရိပေါ်ကတော့ ပြုံးလိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလေသည်။
"မျက်နှာမသစ်လည်း လှပြီးသားပါ"
"ငါက ပိုလှချင်တာကို"
"အပိုတွေ...အရင်ကဆို မျက်မှန်တောင်တပ်သေးတာဘဲ...အခုမှ ဘာထဖြစ်နေတာလဲ"
ရှောင်းကျန့် ဖန်မုဟန်ကို စိုက်ကြည့်ကာ မာန်မဲလိုက်သည်။
"ငါ့ဘာသာငါ ဘာထဖြစ်ဖြစ် မင်းအပူပါလား"
ရှောင်းကျန့် ရန်တွေ့ပြီးတာနဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ကို ကပ်ချွဲလိုက်သည်။
"ရိပေါ်...ငါက မိန်းကလေးတွေလို skin careတွေဘာတွေ မလုပ်ပါဘူး...ငါက မျက်နှာလေးကို ကြည်လင်ရှင်းသန့်ဝင်းလက်တောက်ပချင်တာပါ...အဲ့တာကြောင့် မျက်နှာသစ်ဖို့ ရေရှာပေးပါလား"
"ငါသာဆို သောက်မဲ့ရေဘဲ ရှာခိုင်းမှာ"
ထပ်ပြောလာတဲ့ ဖန်မုဟန်ကို ရှောင်းကျန့်မျက်စောင်းထိုးကာ ပြန်ပြောလိုက်သည်။
"မျက်နှာသစ်မဲ့ရေကလည်း သောက်မဲ့ရေဘဲလေ...အတူတူဘဲဟာကို"
ဖန်မုဟန် ပြောလည်းမနိုင်တာကြောင့် မပြောတော့ပေ။ဝမ်ရိပေါ်ကတော့ ရှောင်းကျန့်ပြောတာ ဘာမဆိုကို လုပ်ပေးမဲ့သူမို့ ချက်ချင်းဘဲ ရေရှာတော့သည်။
တစ်ယောက်တည်း ရေရှာရမှာဖြစ်ပေမဲ့ ကျောပေါ်မှာ ကပ်ပါးလေးရှောင်းကျန့်ကတော့ ပါမြဲပင်။ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက် ဝမ်ရိပေါ်ကြောင့် လမ်းမလျှောက်တာ ကြာနေပြီဖြစ်သည်။
လမ်းမလျှောက်တာကြာပြီဖြစ်သော်လည်း လမ်းမလျှောက်ချင်ပေ။'စားရတဲ့ကလေး ပိုငတ်တယ်'ဆိုတဲ့ စကားပုံလိုမျိုး သူလည်း အခွင့်အရေး ယူပါများတော့ ထပ်ထပ်ပြီးယူချင်လာတာဖြစ်သည်။
"ရိပေါ်...မင်းငါ့ကို စိတ်ပျက်လား"
"ဘာကိုလဲ"
"ငါက အမြဲတမ်း မင်းကိုချီဘဲချီခိုင်းနေတာ...မင်းကို ခိုင်းစားနေသလို ဖြစ်နေပြီလေ"
"ခိုင်းစားနေတာဘဲလေ"
ဝမ်ရိပေါ်က ရယ်ပြီးပြန်ပြောတာကြောင့် ရှောင်းကျန့် ဝမ်ရိပေါ်ပခုံးကို ကိုက်လိုက်သည်။
"ဘာခိုင်းစားတာလဲ...ဒါက ချစ်လို့ ပစားပေးတယ်လို့ခေါ်တယ်"
"ဟုတ်ပါပြီ...ကိုယ်နားလည်ပြီ"
"ငါတို့ အပြင်ရောက်ခဲ့ရင် မင်းသူငယ်ချင်းတွေက မင်းကိုပြောလိမ့်မယ်...'မင်းကောင်လေးက မင်းကို အနိုင်ကျင့်လွန်းတယ်'လို့...အဲ့အခါကျရင် ဒီလိုသာ ပြောလိုက်...'သူက အနိုင်ကျင့်နေတာမဟုတ်ဘူး...ငါကသာ သူအနိုင်ကျင့်တာကို ခံနေတာ'လို့လေ"
"အွန်း"
"နောက်ပြီး 'မင်းက ရည်းစားကြောက်တဲ့သူဘဲ'ဆိုပြီး ပြောလာရင်...'ငါက ရည်းစားကြောက်တာမဟုတ်ဘူး...ချစ်လွန်းလို့ ကြောက်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာ'လို့ ပြန်ပြော"
"ကိုယ်မှတ်ထားတယ်"
"ဒီလိုမျိုး 'ဝမ်ရိပေါ်...မင်းကောင်လေးက အရမ်းဆိုးတယ်...ဖျက်လိုက်ပါလား'လို့ ပြောလာရင်လည်း ခပ်တည်တည်နဲ့ ပြန်ပြောလိုက် 'ငါ့ကောင်လေးက အရမ်းချောတာကို...ဆိုးမှာပေါ့'လို့"
"ဟုတ်ပြီ"
"ရိပေါ်...တကယ်က ငါက ဆိုးတာမဟုတ်ပါဘူး...ငါဘယ်လောက်တောင်လိမ္မာလဲဆိုတာ သေသွားတဲ့ငါ့အဖေအသိဆုံးဘဲ...ငါက မင်းကိုချစ်လို့ နွဲ့ဆိုးဆိုးပြတာ...'ရှောင်းကျန့်က သိပ်ဆိုးတာဘဲ'လို့ မတွေးလိုက်နဲ့နော်...'ရှောင်းကျန့်က ငါ့ကို သိပ်ချစ်ပါလား'လို့ဘဲတွေး"
"ဟုတ်ပါပြီကွာ...ကိုယ်အဲ့လိုဘဲ တွေးမှာပါ"
"ရိပေါ်"
"ဟင်...ဘာပြောဦးမလို့လဲ"
"ငါ့ကို ပစ်သွားလို့မရဘူးနော်"
"ပစ်မသွားပါဘူး"
"မင်းငါ့ကိုပစ်သွားရင် ငါက လူပျိုကြီးဖြစ်သွားမှာ"
"ကိုယ့်ကိုမမေ့နိုင်လို့လား"
"မဟုတ်ပါဘူး...မင်းလောက်မချောရင် မျက်လုံးထဲဝင်မှာမဟုတ်တော့လို့"
ဝမ်ရိပေါ် ရယ်ရမလို ငိုရမလို ဖြစ်သွားသည်။သူ့ကောင်လေးက သူ့မှမယူရင် ယူမဲ့သူရှိမှာမဟုတ်လို့တောင် တွေးမိသွားသည်။သူ့လောက် ရှောင်းကျန့်ကိုသည်းခံပေးမဲ့သူ မရှိနိုင်ဘူးဆိုတာ သေချာလေသည်။
လမ်းတစ်လျှောက် ရှောင်းကျန့်က စကားပြောလာပြီး ဝမ်ရိပေါ်ကတော့ ရေရှာလေသည်။အချိန်ခဏလောက်ပေးပြီးနောက် ရေရှာတွေ့သွားကြသည်။
စမ်းချောင်းငယ်လေးတစ်ခုဖြစ်ပြီး ရေကကြည်စိမ်းနေသည်။ဝမ်ရိပေါ်က အနီးအနားက ဝါးပင်ကို သူ့ဓားမြှောင်လေးနဲ့ ခုတ်ကာ ရေကိုယူလိုက်သည်။ရှောင်းကျန့်ကတော့ မျက်နှာသစ်ခြင်းအမှုကို အရင်လုပ်နေလေသည်။
သူ့ကိုယ်သူ သန့်စင်ပြီးတာနဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ကိုပါ မျက်နှာသစ်ခိုင်းပြန်သည်။သူ့ရည်းစားကလည်း သူ့လိုဘဲ ကြည်လင်ရှင်းသန့်ဝင်းလက်တောက်ပနေမှ ဖြစ်မည်။
နှစ်ဦးသား ပြီးစီးသွားတော့ ဖန်မုဟန်တို့ဆီကို ပြန်သွားရတော့သည်။အပြန်မှာတော့ သွက်လက်တက်ကြွသွားပြီဖြစ်သည့် ရှောင်းကျန့်က လမ်းလျှောက်လေသည်။
သို့သော် သိပ်တောင်မလျှောက်လိုက်ခင် ပျင်းတယ်ဟုဆိုကာ ဝမ်ရိပေါ်ကျောပေါ်ပြန်ရောက်သွားတော့သည်။
Part (34)ဆက်ရန်...
Zawgyi
ေရွာင္းက်န့္တို႔ နိုးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနက ထြက္ေနေလၿပီ။အခုမွ သူတို႔လည္း သာမန္လို ေန႕ညကို ခံစားရေတာ့သည္။
ညတုန္းက မီးပုံက အခုဆို ျပာေတြဘဲ ရွိေတာ့ကာ သူတို႔အၾကာႀကီး အိပ္စက္ရတာကို ေဖာ္ျပေနသည္။ဝမ္ရိေပၚက ပတ္ဝန္က်င္းအေျခအေနကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညတုန္းက အိမ္ေတြတစ္ခုမွ ရွိမေနေတာ့ေပ။
သူတို႔အနားမွာ ေတာအုပ္ႀကီးသာ ရွိေလသည္။ေရွာင္းက်န့္ အလန့္တၾကားနဲ႕ ဝမ္ရိေပၚကို ဖက္လိုက္သည္။
"အိမ္ေတြဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ"
"ညေရာက္မွ ျပန္ေပၚလာမယ္ထင္တယ္"
ေရွာင္းက်န့္ ပတ္ပတ္လည္ကို ေဝ့ဝဲၾကည့္လိုက္ၿပီး အေဝးတစ္ေနရာမွာ တဲစုတ္ေလးတစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
"ဟိုမွာ တဲတစ္လုံး"
"သြားၾကည့္ၾကည့္ရေအာင္"
ဝမ္ရိေပၚနဲ႕ အျခားႏွစ္ေယာက္က ေျခလွမ္းေတြ ေ႐ြ႕သြားၾကေပမဲ့ ေရွာင္းက်န့္ကေတာ့ တစ္လွမ္းမွ မေ႐ြ႕ေပ။ဝမ္ရိေပၚလက္ကို ဆြဲထားၿပီး သြားဖို႔တြန့္ဆုတ္ေနသည္။
Advertisement
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ငါမ်က္ႏွာမသစ္ရေသးဘူး"
ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕ ဆူပုပ္ပုပ္စကားေၾကာင့္ ဖန္မုဟန္ ေရွာင္းက်န့္ကို ရိုက္သတ္ခ်င္သြားေသာ္လည္း ဝမ္ရိေပၚကေတာ့ ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ျပန္ေျဖေလသည္။
"မ်က္ႏွာမသစ္လည္း လွၿပီးသားပါ"
"ငါက ပိုလွခ်င္တာကို"
"အပိုေတြ...အရင္ကဆို မ်က္မွန္ေတာင္တပ္ေသးတာဘဲ...အခုမွ ဘာထျဖစ္ေနတာလဲ"
ေရွာင္းက်န့္ ဖန္မုဟန္ကို စိုက္ၾကည့္ကာ မာန္မဲလိုက္သည္။
"ငါ့ဘာသာငါ ဘာထျဖစ္ျဖစ္ မင္းအပူပါလား"
ေရွာင္းက်န့္ ရန္ေတြ႕ၿပီးတာနဲ႕ ဝမ္ရိေပၚကို ကပ္ခြၽဲလိုက္သည္။
"ရိေပၚ...ငါက မိန္းကေလးေတြလို skin careေတြဘာေတြ မလုပ္ပါဘူး...ငါက မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည္လင္ရွင္းသန့္ဝင္းလက္ေတာက္ပခ်င္တာပါ...အဲ့တာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ ေရရွာေပးပါလား"
"ငါသာဆို ေသာက္မဲ့ေရဘဲ ရွာခိုင္းမွာ"
ထပ္ေျပာလာတဲ့ ဖန္မုဟန္ကို ေရွာင္းက်န့္မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"မ်က္ႏွာသစ္မဲ့ေရကလည္း ေသာက္မဲ့ေရဘဲေလ...အတူတူဘဲဟာကို"
ဖန္မုဟန္ ေျပာလည္းမနိုင္တာေၾကာင့္ မေျပာေတာ့ေပ။ဝမ္ရိေပၚကေတာ့ ေရွာင္းက်န့္ေျပာတာ ဘာမဆိုကို လုပ္ေပးမဲ့သူမို႔ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေရရွာေတာ့သည္။
တစ္ေယာက္တည္း ေရရွာရမွာျဖစ္ေပမဲ့ ေက်ာေပၚမွာ ကပ္ပါးေလးေရွာင္းက်န့္ကေတာ့ ပါၿမဲပင္။ေရွာင္းက်န့္တစ္ေယာက္ ဝမ္ရိေပၚေၾကာင့္ လမ္းမေလွ်ာက္တာ ၾကာေနၿပီျဖစ္သည္။
လမ္းမေလွ်ာက္တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း လမ္းမေလွ်ာက္ခ်င္ေပ။'စားရတဲ့ကေလး ပိုငတ္တယ္'ဆိုတဲ့ စကားပုံလိုမ်ိဳး သူလည္း အခြင့္အေရး ယူပါမ်ားေတာ့ ထပ္ထပ္ၿပီးယူခ်င္လာတာျဖစ္သည္။
"ရိေပၚ...မင္းငါ့ကို စိတ္ပ်က္လား"
"ဘာကိုလဲ"
"ငါက အၿမဲတမ္း မင္းကိုခ်ီဘဲခ်ီခိုင္းေနတာ...မင္းကို ခိုင္းစားေနသလို ျဖစ္ေနၿပီေလ"
"ခိုင္းစားေနတာဘဲေလ"
ဝမ္ရိေပၚက ရယ္ၿပီးျပန္ေျပာတာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န့္ ဝမ္ရိေပၚပခုံးကို ကိုက္လိုက္သည္။
"ဘာခိုင္းစားတာလဲ...ဒါက ခ်စ္လို႔ ပစားေပးတယ္လို႔ေခၚတယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ...ကိုယ္နားလည္ၿပီ"
"ငါတို႔ အျပင္ေရာက္ခဲ့ရင္ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြက မင္းကိုေျပာလိမ့္မယ္...'မင္းေကာင္ေလးက မင္းကို အနိုင္က်င့္လြန္းတယ္'လို႔...အဲ့အခါက်ရင္ ဒီလိုသာ ေျပာလိုက္...'သူက အနိုင္က်င့္ေနတာမဟုတ္ဘူး...ငါကသာ သူအနိုင္က်င့္တာကို ခံေနတာ'လို႔ေလ"
"အြန္း"
"ေနာက္ၿပီး 'မင္းက ရည္းစားေၾကာက္တဲ့သူဘဲ'ဆိုၿပီး ေျပာလာရင္...'ငါက ရည္းစားေၾကာက္တာမဟုတ္ဘူး...ခ်စ္လြန္းလို႔ ေၾကာက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ'လို႔ ျပန္ေျပာ"
"ကိုယ္မွတ္ထားတယ္"
"ဒီလိုမ်ိဳး 'ဝမ္ရိေပၚ...မင္းေကာင္ေလးက အရမ္းဆိုးတယ္...ဖ်က္လိုက္ပါလား'လို႔ ေျပာလာရင္လည္း ခပ္တည္တည္နဲ႕ ျပန္ေျပာလိုက္ 'ငါ့ေကာင္ေလးက အရမ္းေခ်ာတာကို...ဆိုးမွာေပါ့'လို႔"
"ဟုတ္ၿပီ"
"ရိေပၚ...တကယ္က ငါက ဆိုးတာမဟုတ္ပါဘူး...ငါဘယ္ေလာက္ေတာင္လိမၼာလဲဆိုတာ ေသသြားတဲ့ငါ့အေဖအသိဆုံးဘဲ...ငါက မင္းကိုခ်စ္လို႔ ႏြဲ႕ဆိုးဆိုးျပတာ...'ေရွာင္းက်န့္က သိပ္ဆိုးတာဘဲ'လို႔ မေတြးလိုက္နဲ႕ေနာ္...'ေရွာင္းက်န့္က ငါ့ကို သိပ္ခ်စ္ပါလား'လို႔ဘဲေတြး"
"ဟုတ္ပါၿပီကြာ...ကိုယ္အဲ့လိုဘဲ ေတြးမွာပါ"
"ရိေပၚ"
"ဟင္...ဘာေျပာဦးမလို႔လဲ"
"ငါ့ကို ပစ္သြားလို႔မရဘူးေနာ္"
"ပစ္မသြားပါဘူး"
"မင္းငါ့ကိုပစ္သြားရင္ ငါက လူပ်ိဳႀကီးျဖစ္သြားမွာ"
"ကိုယ့္ကိုမေမ့နိုင္လို႔လား"
"မဟုတ္ပါဘူး...မင္းေလာက္မေခ်ာရင္ မ်က္လုံးထဲဝင္မွာမဟုတ္ေတာ့လို႔"
ဝမ္ရိေပၚ ရယ္ရမလို ငိုရမလို ျဖစ္သြားသည္။သူ႕ေကာင္ေလးက သူ႕မွမယူရင္ ယူမဲ့သူရွိမွာမဟုတ္လို႔ေတာင္ ေတြးမိသြားသည္။သူ႕ေလာက္ ေရွာင္းက်န့္ကိုသည္းခံေပးမဲ့သူ မရွိနိုင္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာေလသည္။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေရွာင္းက်န့္က စကားေျပာလာၿပီး ဝမ္ရိေပၚကေတာ့ ေရရွာေလသည္။အခ်ိန္ခဏေလာက္ေပးၿပီးေနာက္ ေရရွာေတြ႕သြားၾကသည္။
စမ္းေခ်ာင္းငယ္ေလးတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေရကၾကည္စိမ္းေနသည္။ဝမ္ရိေပၚက အနီးအနားက ဝါးပင္ကို သူ႕ဓားျမႇောင္ေလးနဲ႕ ခုတ္ကာ ေရကိုယူလိုက္သည္။ေရွာင္းက်န့္ကေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္ျခင္းအမႈကို အရင္လုပ္ေနေလသည္။
သူ႕ကိုယ္သူ သန့္စင္ၿပီးတာနဲ႕ ဝမ္ရိေပၚကိုပါ မ်က္ႏွာသစ္ခိုင္းျပန္သည္။သူ႕ရည္းစားကလည္း သူ႕လိုဘဲ ၾကည္လင္ရွင္းသန့္ဝင္းလက္ေတာက္ပေနမွ ျဖစ္မည္။
ႏွစ္ဦးသား ၿပီးစီးသြားေတာ့ ဖန္မုဟန္တို႔ဆီကို ျပန္သြားရေတာ့သည္။အျပန္မွာေတာ့ သြက္လက္တက္ႂကြသြားၿပီျဖစ္သည့္ ေရွာင္းက်န့္က လမ္းေလွ်ာက္ေလသည္။
သို႔ေသာ္ သိပ္ေတာင္မေလွ်ာက္လိုက္ခင္ ပ်င္းတယ္ဟုဆိုကာ ဝမ္ရိေပၚေက်ာေပၚျပန္ေရာက္သြားေတာ့သည္။
Part (34)ဆက္ရန္...
Advertisement
- In Serial1046 Chapters
Blacksmith of the Apocalypse
When not THE Apocalypse strikes, but all of them together, where will you be? What will you do?As Humanity faces its hardest time a playful god shows mercy(?)Follow Seth on his journey to somehow survive in whatever has become of his world.Also posting on Webnovel and Patreon ( https://www.patreon.com/blacksmithoftheapocalypse )
8 1172 - In Serial17 Chapters
The Mastery System
This is the story of Sam Underwood, a teenage boy from New Jersey. Through a series of strange events, he arrives in a different world with different rules. Sam must not only survive but also thrive as he takes on unique challenges. Join Sam as he learns and grows using the Mastery System. #Author Note First novel. Would appreciate the support! Feedback and constructive criticism welcome. Release schedule: Once a week. Enjoy
8 248 - In Serial38 Chapters
Immortal Stranger
A warrior bent on vengeance and an immortal weirdo team up to take on the monsters that plague the humanity. The life of the Demon Hunter, Nagare Shirosaki, takes a very strange turn after meeting the immortal Shoyo Ryoma. What follows is a strange tale of mystery, secrets, and an adventure unlike any other. In the world overrun by monsters and demons, with the lives of humanity at stake, the unlikely duo must face off against the countless foes, in hopes of making a brighter future and finding a purpose for their lives. Two protagonists.
8 171 - In Serial20 Chapters
I’ll Wait For You At The Train Station
-A girl who was bullied since childhood grew up to have a lonesome, mediocre life. -A boy who was bored and unsatisfied have failed over and over. -They met one day at the train station, and their trivial story began. “Yes, they’re sharing a drink they called loneliness, but it’s better than drinking alone”. Piano Man -Billy Joel (There will be one published content for every two weeks)
8 268 - In Serial101 Chapters
The Greatest Journey (Completed)
In Victorian England slums, the oldest and quietest girl of four trying to keep a roof over her family's head accepts a job with an odd staff and mysterious employer. Until she finds out all the maids before her are dead and she must face a mystifying presence has chosen her to be nexAttn: Ebook in Amazon's Kindle.| Alice's POV | December 7th of 1888, what a cold day it was, the wind of the winter blew right through my thin outfit and my teeth battered against one another as I tried to say goodbye...*****************************No part, character, names, plot, setting, conflict or resolution, point of view, theme or symbolism of this story may be replicated.Copyright: All Rights Reserved to A. Sena Gomes.
8 138 - In Serial70 Chapters
Marinette One-Shots
Hya! This is just a bunch of random Marinette one-shots!! I will be taking requests, so if you have any, be sure to tell me!!-dont bully others -this is not strictly MLB ships, (feel free to skip chapters if you'd like, but don't tag on the ones you don't like)-request what you wanna read (I'll try and do it if I can)-enjoy!
8 52
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
