《Ding-dong(Season 1)(Completed)》(15)တတိယအထပ်
Advertisement
ရှောင်းကျန့်တို့ လှေကားရဲ့ထိပ်ဆုံးကိုရောက်တော့ တံခါးဆယ်ချပ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
"အဲ့အဖွားကြီးက အဆုံးထိ ခေါင်းစားအောင် အရမ်းလုပ်တယ်"
ရှောင်းကျန့်ရဲ့ ညီးညူသံကို လူတိုင်းထောက်ခံလိုက်ကြသည်။ဝမ်ရိပေါ်တောင် မထင်မှတ်ထားတာကြောင့် ခေါင်းရှုပ်သွားသည်။
"ဘယ်တံခါးကို ရွေးကျမှာလဲ"
ဖန်မုဟန်က ဝမ်ရိပေါ်ကို အားကိုးတကြီးကြည့်လိုက်သည်။ဝမ်ရိပေါ်က ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။
"ကဲ...ကဲ...တံခါးရွေးချယ်ပွဲကြီး စပါတော့မယ်...အချိန်က ၅မိနစ်...တံခါးတစ်ပေါက်ကို လူဆယ်ယောက်ဘဲ ဝင်လို့ရမယ်...ဒါက အပိုmissionလေးမို့ အန္တရာယ်မရှိပါဘူး..."
ထိုမိန်းမကြီးအသံ ထွက်ပေါ်လာပြီးနောက် လူငါးယောက်လောက်သာ ဆန့်သည့် လှေကားထိပ်ဆုံးအထစ်ဟာ တံခါးပေါက်ပထမတစ်ခုကနေ ဆယ်ခုမြောက်အထိ ကျယ်ပြန့်သွားသည်။
လူတိုင်း ဘာလုပ်ရမယ်မှန်း မသိတော့ပေ။အခုတော့ သူတို့ကံကိုသာ ပုံအပ်ရတော့မည့်ဘဝကို ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။
"ရိပေါ်...ဘာမှ သဲလွန်စမရှိတော့ ကံကိုပုံအပ်ပြီး ရွေးရတော့မယ်....အနီရောင်တံခါးကို ရွေးရအောင်"
"ဘာလို့ အဲ့တံခါးကို ရွေးတာလဲ"
"အဲ့တာ ငါကြိုက်တဲ့အရောင်မို့လို့"
"......"
အခုချိန်က အကြိုက်ဆုံးအရာတွေထက် တစ်ခုခုကို စဥ်းစားပြီး ရွေးချယ်သင့်တဲ့အခြေအနေဖြစ်ပေမဲ့ ရှောင်းကျန့်ကတော့ သူကြိုက်တာသူရွေးမှာ ဖြစ်သည်။
ဝမ်ရိပေါ်က တစ်ခုခုကို စဥ်းစားပြီးနောက် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။တခြားလူတွေကတော့ ဝမ်ရိပေါ်ဘာကြောင့် လက်ခံလိုက်လဲ မစဥ်းစားတတ်ပေ။
ပုံမှန်အားဖြင့် အနီရောင်နဲအနက်ရောင်ဟာ လူတွေမရွေးမဲ့အရောင်တွေဖြစ်ကြသည်။ထို့ကြောင့် ဝမ်ရိပေါ်ရွေးတဲ့နောက်ကို လိုက်ချင်တဲ့လူတချို့က တွေဝေသွားကြသည်။ပိုင်ယန်စန်းတို့ကတော့ ရှောင်းကျန့်နဲ့တစ်ဖွဲ့ထဲမို့ အနီရောင်တံခါးထဲ လိုက်ဝင်ကြသည်။
ရှောင်းကျန့်ဟာ ရွေးလိုက်ပေမဲ့ ကြောက်နေတာကြောင့် ဝမ်ရိပေါ်ကို အတင်းဖက်ထားရင်း တံခါးထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။
သူတို့ဝင်လိုက်တာနဲ့ အရှေ့မှာ အလင်းတန်းလိုတစ်စုံတစ်ခုပေါ်လာသဖြင့် မျက်လုံးတွေ မှိတ်လိုက်ကြသည်။
သူတို့အားလုံး မျက်လုံးပြန်ဖွင့်လိုက်တော့ မြင်လိုက်ရတာက ကားလမ်းမတစ်ခုကို ဖြစ်သည်။အရှေ့ကြည့်ကြည့် အနောက်ကြည့်ကြည့် ကားလမ်းမကြီးဘဲ ဖြစ်သည်။သူတို့က ကားလမ်းမအပေါ်မှာ ရပ်နေပြီး ကားလမ်းမဘေးတွင် ချုံပုတ်တွေကလွဲပြီး ဘာမှမမြင်ရပေ။
"ဒါတတိယအထပ်လား"
"ဖြစ်နိုင်တယ်"
ကောင်းကင်ကြီးကိုလည်း မြင်ရကာ နေမင်းကြီးကလည်း သူတို့အတွက် ထိန်လင်းနေသည်။သူတို့သာ ဒါက တတိယအထပ်မှန်း မသိပါက အပြင်ကို ရောက်လာသည်ဟု ထင်မိမှာ ဖြစ်သည်။
"ငါအခုမှ စဥ်းစားမိတယ်...ဒီထူးဆန်းတာကြီးဖြစ်တော့ ငါတို့တစ်ယောက်မှ ဖုန်းကို သတိမရမိကြဘူးနော်"
ထိုအခါမှ သူတို့တွေ ကိုယ့်အိတ်ကပ်ထဲက ဖုန်းကို သတိရသွားပြီး ထိကြည့်လိုက်မှ ဖုန်းက ရှိနေသေးသည်။
သူတို့အားလုံး တတိယအထပ်သာ ရောက်လာကြသည်။အခုမှ ဖုန်းကို သတိရမိသည်။ထို့နောက် လူတိုင်းလိုလို ဟိုတစ်စုဒီတစ်စုနဲ့ ပေါ်လာလေသည်။
"အကုန်လုံး ဘေးကင်းကြတာလားမသိဘူး...အများကြီးဘဲ ရောက်လာကြတာ...အဲ့အဖွားကြီးက ဒီလောက်သဘောကောင်းပါ့မလား"
"လူ၁၀၀ဘဲရောက်မှာ"
"ဟမ်"
"တကယ်တော့ တံခါးတိုင်းက တတိယအထပ်ကို ရောက်မှာ...သူ့ရဲ့အစီအစဥ်က လူ၁၀၀ထပ်မကျော်ဖို့ဘဲ...တံခါးတစ်ချပ်မှာ ဆယ်ယောက်ဆိုတော့ ဆယ်ချပ်မှာ ၁၀၀...ပိုတဲ့လူတွေက သေသွားမှာ...အဲ့တာကြောင့် မြန်မြန်ဆန်ဆန်နဲ့ ရွေးတဲ့သူတွေက အသက်ရှင်မှာ"
ဝမ်ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့်ကို ရှင်းပြတာကိုကြားပြီး အခြားလူတွေက အခုမှ ရှောင်းကျန့် တံခါးအနီရောင်ရွေးတာကို ဝမ်ရိပေါ် မတားမှန်း သိသွားကြသည်။
ထို့နောက် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ရွေးမိတဲ့ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ဂုဏ်ယူပေးလိုက်သည်။မဟုတ်ပါက သူတို့သေသွားမှာဖြစ်သည်။
ကျန်ခဲ့တဲ့သူတွေ ဘယ်လိုသေသွားလဲ သူတို့မသိပေမဲ့ အနည်းငယ်တော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။သို့သော် တချို့တလေက သိရက်နဲ့ ဘာမှမပြောသည့် ဝမ်ရိပေါ်ကို ဒေါသထွက်နေကြသည်။
လှေကားပေါ်မှာ ကျန်ခဲ့သည့် အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းကြောင့် ကျောင်းသူတစ်ယောက်ဟာ ဝမ်ရိပေါ်ကို အပြစ်တင်တော့သည်။
"နင်ဘာလို့ သိသိရက်နဲ့ မပြောတာလဲ...နင်သာပြောခဲ့ရင် ငါ့သူငယ်ချင်း သေရမှာမဟုတ်ဘူး"
"ဟုတ်တယ်...ငါ့သူငယ်ချင်းကောဘဲ"
သူငယ်ချင်းတွေပါသွားသည့် ကျောင်းသားကျောင်းသူအချို့က ဝမ်ရိပေါ်ကို ပြောဆိုတော့သည်။
"နင်တို့သာ အသက်ရှင်တာကို ကျေးဇူးတင်စမ်းပါ...ဒုတိယအထပ်မှာ နင်တို့လှေကားပေါ်ရောက်တဲ့အထိ ဘယ်သူကူညီခဲ့တာလဲ...ငါ့ရဲ့ရိပေါ်က နင်တို့ကို ကူညီနေတာနော်...တကယ်လို့ သူသာပြောလိုက်ရင် နင်တို့ အရင်ဆုံးဝင်ရဖို့အရေးကို လုယက်ဖို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တိုက်ခိုက်ကြတော့မှာ...အဲ့မှာဘဲ အခုထက်တောင် လူတွေပိုသေမှာ...ကျေးဇူးမတင်ရင်နေပါ...မစော်ကားနဲ့...ငါတို့က ငါတို့ဘာသာ နေလို့ရပေမဲ့ အကုန်လုံးအတွက် စဥ်းစားပြီး ကူညီနေတာကို မကြိုက်ရင်လည်း ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် သွားစမ်းပါ...ငါတို့ပြောတာတွေကို မယုံနဲ့...လှေကားကိုလည်း ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ရှာ...လူတိုင်းကယ်ရအောင် ငါတို့က ကရုဏာသမားတွေမဟုတ်ဘူး...နင်တို့စိတ်ကြိုက်ဘဲ"
ရှောင်းကျန့်စကားကြောင့် ထိုကျောင်းသားတွေ ဒေါသထွက်သွားကာ သူတို့ဘာသာသူတို့ ကားလမ်းအရှေ့ကို ဆက်လျှောက်သွားတော့သည်။
အခြားလူတွေကတော့ ဝမ်ရိပေါ်ကို ယုံတာကြောင့် နေခဲ့ကြသည်။ထွက်သွားတာက အယောက်၂၀လောက်မို့ ရှောင်းကျန့်တို့အဖွဲ့အပါအဝင် လူ၇၀လောက် ကျန်ခဲ့သည်။
ဝမ်ရိပေါ်က ထိုကျောင်းသားတွေကို အစကနေအဆုံးထိဂရုမစိုက်တာကြောင့် ရှောင်းကျန့်လက်ကိုတွဲထားရင်းနှင့်ပင် ထိုကျောင်းသားတွေနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက် အနောက်ဘက်ကိုသာ ဆက်လျှောက်သွားတော့သည်။
Part (16)ဆက်ရန်...
Zawgyi
ေရွာင္းက်န့္တို႔ ေလွကားရဲ႕ထိပ္ဆုံးကိုေရာက္ေတာ့ တံခါးဆယ္ခ်ပ္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
"အဲ့အဖြားႀကီးက အဆုံးထိ ေခါင္းစားေအာင္ အရမ္းလုပ္တယ္"
ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕ ညီးၫူသံကို လူတိုင္းေထာက္ခံလိုက္ၾကသည္။ဝမ္ရိေပၚေတာင္ မထင္မွတ္ထားတာေၾကာင့္ ေခါင္းရႈပ္သြားသည္။
"ဘယ္တံခါးကို ေ႐ြးက်မွာလဲ"
ဖန္မုဟန္က ဝမ္ရိေပၚကို အားကိုးတႀကီးၾကည့္လိုက္သည္။ဝမ္ရိေပၚက ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။
"ကဲ...ကဲ...တံခါးေ႐ြးခ်ယ္ပြဲႀကီး စပါေတာ့မယ္...အခ်ိန္က ၅မိနစ္...တံခါးတစ္ေပါက္ကို လူဆယ္ေယာက္ဘဲ ဝင္လို႔ရမယ္...ဒါက အပိုmissionေလးမို႔ အႏၱရာယ္မရွိပါဘူး..."
Advertisement
ထိုမိန္းမႀကီးအသံ ထြက္ေပၚလာၿပီးေနာက္ လူငါးေယာက္ေလာက္သာ ဆန့္သည့္ ေလွကားထိပ္ဆုံးအထစ္ဟာ တံခါးေပါက္ပထမတစ္ခုကေန ဆယ္ခုေျမာက္အထိ က်ယ္ျပန့္သြားသည္။
လူတိုင္း ဘာလုပ္ရမယ္မွန္း မသိေတာ့ေပ။အခုေတာ့ သူတို႔ကံကိုသာ ပုံအပ္ရေတာ့မည့္ဘဝကို ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
"ရိေပၚ...ဘာမွ သဲလြန္စမရွိေတာ့ ကံကိုပုံအပ္ၿပီး ေ႐ြးရေတာ့မယ္....အနီေရာင္တံခါးကို ေ႐ြးရေအာင္"
"ဘာလို႔ အဲ့တံခါးကို ေ႐ြးတာလဲ"
"အဲ့တာ ငါႀကိဳက္တဲ့အေရာင္မို႔လို႔"
"......"
အခုခ်ိန္က အႀကိဳက္ဆုံးအရာေတြထက္ တစ္ခုခုကို စဥ္းစားၿပီး ေ႐ြးခ်ယ္သင့္တဲ့အေျခအေနျဖစ္ေပမဲ့ ေရွာင္းက်န့္ကေတာ့ သူႀကိဳက္တာသူေ႐ြးမွာ ျဖစ္သည္။
ဝမ္ရိေပၚက တစ္ခုခုကို စဥ္းစားၿပီးေနာက္ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။တျခားလူေတြကေတာ့ ဝမ္ရိေပၚဘာေၾကာင့္ လက္ခံလိုက္လဲ မစဥ္းစားတတ္ေပ။
ပုံမွန္အားျဖင့္ အနီေရာင္နဲအနက္ေရာင္ဟာ လူေတြမေ႐ြးမဲ့အေရာင္ေတြျဖစ္ၾကသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚေ႐ြးတဲ့ေနာက္ကို လိုက္ခ်င္တဲ့လူတခ်ိဳ႕က ေတြေဝသြားၾကသည္။ပိုင္ယန္စန္းတို႔ကေတာ့ ေရွာင္းက်န့္နဲ႕တစ္ဖြဲ႕ထဲမို႔ အနီေရာင္တံခါးထဲ လိုက္ဝင္ၾကသည္။
ေရွာင္းက်န့္ဟာ ေ႐ြးလိုက္ေပမဲ့ ေၾကာက္ေနတာေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚကို အတင္းဖက္ထားရင္း တံခါးထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္။
သူတို႔ဝင္လိုက္တာနဲ႕ အေရွ႕မွာ အလင္းတန္းလိုတစ္စုံတစ္ခုေပၚလာသျဖင့္ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္လိုက္ၾကသည္။
သူတို႔အားလုံး မ်က္လုံးျပန္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရတာက ကားလမ္းမတစ္ခုကို ျဖစ္သည္။အေရွ႕ၾကည့္ၾကည့္ အေနာက္ၾကည့္ၾကည့္ ကားလမ္းမႀကီးဘဲ ျဖစ္သည္။သူတို႔က ကားလမ္းမအေပၚမွာ ရပ္ေနၿပီး ကားလမ္းမေဘးတြင္ ခ်ဳံပုတ္ေတြကလြဲၿပီး ဘာမွမျမင္ရေပ။
"ဒါတတိယအထပ္လား"
"ျဖစ္နိုင္တယ္"
ေကာင္းကင္ႀကီးကိုလည္း ျမင္ရကာ ေနမင္းႀကီးကလည္း သူတို႔အတြက္ ထိန္လင္းေနသည္။သူတို႔သာ ဒါက တတိယအထပ္မွန္း မသိပါက အျပင္ကို ေရာက္လာသည္ဟု ထင္မိမွာ ျဖစ္သည္။
"ငါအခုမွ စဥ္းစားမိတယ္...ဒီထူးဆန္းတာႀကီးျဖစ္ေတာ့ ငါတို႔တစ္ေယာက္မွ ဖုန္းကို သတိမရမိၾကဘူးေနာ္"
ထိုအခါမွ သူတို႔ေတြ ကိုယ့္အိတ္ကပ္ထဲက ဖုန္းကို သတိရသြားၿပီး ထိၾကည့္လိုက္မွ ဖုန္းက ရွိေနေသးသည္။
သူတို႔အားလုံး တတိယအထပ္သာ ေရာက္လာၾကသည္။အခုမွ ဖုန္းကို သတိရမိသည္။ထို႔ေနာက္ လူတိုင္းလိုလို ဟိုတစ္စုဒီတစ္စုနဲ႕ ေပၚလာေလသည္။
"အကုန္လုံး ေဘးကင္းၾကတာလားမသိဘူး...အမ်ားႀကီးဘဲ ေရာက္လာၾကတာ...အဲ့အဖြားႀကီးက ဒီေလာက္သေဘာေကာင္းပါ့မလား"
"လူ၁၀၀ဘဲေရာက္မွာ"
"ဟမ္"
"တကယ္ေတာ့ တံခါးတိုင္းက တတိယအထပ္ကို ေရာက္မွာ...သူ႕ရဲ႕အစီအစဥ္က လူ၁၀၀ထပ္မေက်ာ္ဖို႔ဘဲ...တံခါးတစ္ခ်ပ္မွာ ဆယ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ဆယ္ခ်ပ္မွာ ၁၀၀...ပိုတဲ့လူေတြက ေသသြားမွာ...အဲ့တာေၾကာင့္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္နဲ႕ ေ႐ြးတဲ့သူေတြက အသက္ရွင္မွာ"
ဝမ္ရိေပၚက ေရွာင္းက်န့္ကို ရွင္းျပတာကိုၾကားၿပီး အျခားလူေတြက အခုမွ ေရွာင္းက်န့္ တံခါးအနီေရာင္ေ႐ြးတာကို ဝမ္ရိေပၚ မတားမွန္း သိသြားၾကသည္။
ထို႔ေနာက္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေ႐ြးမိတဲ့ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဂုဏ္ယူေပးလိုက္သည္။မဟုတ္ပါက သူတို႔ေသသြားမွာျဖစ္သည္။
က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြ ဘယ္လိုေသသြားလဲ သူတို႔မသိေပမဲ့ အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။သို႔ေသာ္ တခ်ိဳ႕တေလက သိရက္နဲ႕ ဘာမွမေျပာသည့္ ဝမ္ရိေပၚကို ေဒါသထြက္ေနၾကသည္။
ေလွကားေပၚမွာ က်န္ခဲ့သည့္ အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းေၾကာင့္ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ဟာ ဝမ္ရိေပၚကို အျပစ္တင္ေတာ့သည္။
"နင္ဘာလို႔ သိသိရက္နဲ႕ မေျပာတာလဲ...နင္သာေျပာခဲ့ရင္ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ေသရမွာမဟုတ္ဘူး"
"ဟုတ္တယ္...ငါ့သူငယ္ခ်င္းေကာဘဲ"
သူငယ္ခ်င္းေတြပါသြားသည့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအခ်ိဳ႕က ဝမ္ရိေပၚကို ေျပာဆိုေတာ့သည္။
"နင္တို႔သာ အသက္ရွင္တာကို ေက်းဇူးတင္စမ္းပါ...ဒုတိယအထပ္မွာ နင္တို႔ေလွကားေပၚေရာက္တဲ့အထိ ဘယ္သူကူညီခဲ့တာလဲ...ငါ့ရဲ႕ရိေပၚက နင္တို႔ကို ကူညီေနတာေနာ္...တကယ္လို႔ သူသာေျပာလိုက္ရင္ နင္တို႔ အရင္ဆုံးဝင္ရဖို႔အေရးကို လုယက္ဖို႔ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ တိုက္ခိုက္ၾကေတာ့မွာ...အဲ့မွာဘဲ အခုထက္ေတာင္ လူေတြပိုေသမွာ...ေက်းဇူးမတင္ရင္ေနပါ...မေစာ္ကားနဲ႕...ငါတို႔က ငါတို႔ဘာသာ ေနလို႔ရေပမဲ့ အကုန္လုံးအတြက္ စဥ္းစားၿပီး ကူညီေနတာကို မႀကိဳက္ရင္လည္း ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ သြားစမ္းပါ...ငါတို႔ေျပာတာေတြကို မယုံနဲ႕...ေလွကားကိုလည္း ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ရွာ...လူတိုင္းကယ္ရေအာင္ ငါတို႔က က႐ုဏာသမားေတြမဟုတ္ဘူး...နင္တို႔စိတ္ႀကိဳက္ဘဲ"
ေရွာင္းက်န့္စကားေၾကာင့္ ထိုေက်ာင္းသားေတြ ေဒါသထြက္သြားကာ သူတို႔ဘာသာသူတို႔ ကားလမ္းအေရွ႕ကို ဆက္ေလွ်ာက္သြားေတာ့သည္။
အျခားလူေတြကေတာ့ ဝမ္ရိေပၚကို ယုံတာေၾကာင့္ ေနခဲ့ၾကသည္။ထြက္သြားတာက အေယာက္၂၀ေလာက္မို႔ ေရွာင္းက်န့္တို႔အဖြဲ႕အပါအဝင္ လူ၇၀ေလာက္ က်န္ခဲ့သည္။
ဝမ္ရိေပၚက ထိုေက်ာင္းသားေတြကို အစကေနအဆုံးထိဂ႐ုမစိုက္တာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န့္လက္ကိုတြဲထားရင္းႏွင့္ပင္ ထိုေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ဆန္က်င့္ဘက္ အေနာက္ဘက္ကိုသာ ဆက္ေလွ်ာက္သြားေတာ့သည္။
Part (16)ဆက္ရန္...
Advertisement
- In Serial31 Chapters
Beneath Within
Look a little closer. See the cracks growing deeper. See here, in Entithea, old dead things grow restless. Witness their release. In the underground city of Entithea, Orphans are those without magic living a life devoted to the Church of Royals. For breaking the law of their Family, their magic was stripped from them. Nadira of the Orphans is sick of spending her life looking after the Church on behalf of her matron. Having been raised in the Orphanage, she wants an adventure, and to find out who she is outside of her role. An opportunity comes when a newcomer seeks justice for the murder of his teacher. With his help, she decides to run away. Unfortunately, her matron will stop at nothing to get her home again. Her interests will ultimately collide with four others, for good or ill. Each has their own story to tell. They will change Enthithea’s future. It is inevitable. Beneath Within is a ghost story. It is a fantasy adventure with possessions aplenty, murders, and monsters. Slow-burn dark fantasy with 5 pov. Hope you enjoy it! Returning July 2022 Many thanks go to Mary Evans for the cover! [This fiction will deal with topics of mental health, specifically emotional and physical abuse and trauma]
8 201 - In Serial22 Chapters
Genius has an Infinite Capacity
Alevier is a student of Magic, aspiring to become an Archmage: someone who is able to summon powers untold - split the mountains and shake the earth. But, one problem stood in his way: his utter lack of talent. And no matter how hard he worked, he could never fill the gap between him and his peers. But could that really stop someone in a world where wonders could come true, and magic was omnipresent?After a particularly traumatic incident, he finally obtained the magical powers he had yearned for, along with a strange grimoire from an ancient being. It seemed that fate had great things in store for him. That or an irresponsible creditor had dumped his responsibilities onto him. Perhaps it was preordained that one must pay a price to gain something. Geniuses have infinite potential, and Alevier has just stepped into the realm of geniuses. But he is yet to discover what pains he must bear, for creatures so terrifying that they could kill him with a single glance are now out for him. But the game is not over, yet. Cover by ValetheHowl, he is an awesome person. Discord Link
8 157 - In Serial20 Chapters
Reclusive Mage
Vikir, while a capable mage, can barely stand going outside and interacting with others without magical help. He wishes to peacefully stay inside and improve his spell-craft, but in the few times he's forced to go outside, concerning events continue to occur. When the reclusive life is threatened he must search for the villain who keeps on making him leave his apartment.
8 94 - In Serial12 Chapters
The Fairy Squad Princesses: A Magical Awakening (Book 1)
It's finally freshmen year! Serena, Crystal, Ivy, and Kristy are officially high school girls! The besties reunite with their longtime guy friends who are now sophomores. After school, the group decides to go check out the new Fruitlicious Smoothies store's grand opening. Unfortunately, they aren't prepared for what happens next! The teens come face to face with four malevolent witches who call themselves the Vortex, and their two tagalongs: a spiky-haired warlock and a big green smelly ogre. In the midst of nearly being destroyed, a mysterious woman emerges and saves Serena and her friends. Who was that woman? Why were those evil troublemakers on Earth? Well, what are you waiting for! Open the book and begin the magical journey.
8 56 - In Serial9 Chapters
A villainess Reborn
Bai Mei Li is a woman that is grounded in reality and science. What happens when a woman science falls into a world where science reason don’t prevail and instead might makes right? Jin Hong Hui a man more beautiful then any God ever created and certainly more powerful descends on the lower bound hell on recovering the precious treasure stolen from his family… burning to ash anything that dares get in his way. Jin Hong Hui “Where are you going.” He asked looking at her with a wicked grin curving his thin and sexy lips. “I uh… just um… I thought I’d go for a walk. You know know to help my digestion.” She said looking at his perfect face nervous as she slowly backed away. His grin deepened as he crowed her. “I have a better way to help with that.” She didn’t even bother trying to argue and just directly made a break for it. He laughed as he watched her run. A game of seek and capture before dessert always made his appetite bigger…
8 87 - In Serial27 Chapters
Radiant Earth: Emergence
In a world where monsters and man must coexist, a teenage boy comes to terms with his half-human self. He writes of his struggles and choices in a red leather journal, one which he intends for his future child. It is a story of emergence, a coming of age, or a transformation of the self through which all people go through. But not all transformations are for the better. And not all things can be forgiven.
8 402
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
