《He's a Student Council President(Soon To Edit)》EPILOGUE
Advertisement
"Mommy, alis na po kami! " paalam ko kay mommy.
Maagang umalis ngayon si daddy at kuya Zymon papuntang company.Ipapakilala na kasi ni daddy si kuya Zymon bilang soon to be CEO ng Fontabella Corp.
"Take care princess.Sabihin mo diyan sa fiance mo na mag ingat sa pagdadrive ha." sambit ni mommy habang nagbabasa siya ng news paper at nakaupo sa long couch.
"Yes, mommy.Mauna na po kami" sabi ko at bumeso muna sa kaniya bago tuluyang lumabas ng bahay.
Pagkalabas ko ng gate namin ay naabutan ko siya roon na nakasandal sa magara niyang kotse.Nakasibangot ito na ikinataka ko nmn.
Problema na nmn kaya ng mokong na to?
"Oh, bat parang pasan mo na nmn ang mundo? " tanong ko nang makalapit ako sa kaniya saka siya mabilis na dinampian ng halik sa labi.
"Hindi pa ba tayo magsasama sa iisang bahay? I mean kahit sa condo unit ko lang? We are engaged already, right? " nakangusong tanong niya saka ipinulupot ang mga braso sa bewang ko
"By,sabi kasi ni daddy saka nalang tayo maglive in kapag kasal na tayo.Malapit nmn na yun eh.Ilang linggo nalang at magtatapos na rin nmn tayo ng third college then fourth year college tapos nun, saka tayo ikakasal. "sambit ko nmn
Ilang buwan na rin ang lumipas mula nung ma-engage kami at pagkatapos daw namin magcollege saka kami makakasal.
" Psh,matagal pa rin yun"sambit niya saka ako niyakap at isinubsob ang mukha niya sa leeg ko.Pero dahil nga may pasok pa kami....
"Tara na.Baka malate tayo" sabi ko matapos ko siyang itulak ng marahan saka ako naglakad papunta sa shot gun seat.Siya nmn ay pumasok na rin sa driver's seat.
Tahimik lamang kami buong byahe.Habang siya,hawak ng isa niyang kamay ang kaliwang kamay ko saka iyon hinahalikhalikan habang nagmamaneho.Napapangiti na lamang ako sa inaasta niya.
Napakasweet talaga ng masungit na to.
Minsan makulit, minsan masungit,minsan napakamanyak,pero syempre hindi mawawala ang pagka malambing niya.
"Wife, hey!" nabalik ako sa realidad nang maramdaman ang mga mahinang tapik sa pisngi ko.
"H-ha? " tanong ko
Bukas na pala ang pinto dito sa gilid ko at naroon siya habang nagtataka akong tinitignan.
"San na ba nakarating ang utak mo? Nandito na tayo kanina pa" sambit nito at ngayon ko ngalang din napansin na narito na pala kami sa EHA.
"Sorry nmn.May iniisip lang ako" sabi ko at bumaba na ng kotse.
"Psh,wag mo munang isipin ang future natin." sabi niya na tinawanan ko lamang ng mahina at naglakad na kami papunta sa classroom.Papasok daw siya ngayon sa klase since wala nmn daw siyang gagawin pa as a SC president kasi nga malapit na ang finals.
Advertisement
Habang naglalakad kami sa hallway ay nasalubong namin si Stacy na may dalang bouquet of flowers.
"Zyrah girl! " sambit nito nang makita ako
"Oh? " tanong ko saka kami tumigil ni bato sa paglalakad
"Look at this flowers! Waahh! Ang sweet sweet talaga ng babeZymon ko! Alam mo hinatid niya ko dito kanina then binigay niya sakin to.May chocolates pa ngang kasama kaso na pagpyestahan na ng dalawang to" sabi niya saka nakangusong tinignan ang dalwa niyang kaibigan na ngayon ko lang napansin na kasama niya pala.
"Eh hayaan mo na, Stacy.May boquet ka namn eh" sabi ni Therese habang nilalantakan ang toblerone
"Oo nga" sambit nmn ni Zure habang kumakain ng kitkat.Gusto kong matawa sa itsura nila kase napakaamos nila.
"Sus, kelan mo ba daw siya sasagutin? Ako ang kinukulit ng gunggong na yun eh" tanong ko
Yes tama kayo ng nabasa.Nanliligaw si Kuya Zymon kay Stacy mula pa ng ng isang buwan.I think nakilala niya ang bruhang to nung naglibot sila nina mom and dad dito sa school.
Alam na rin nga pala ng mga teachers at schoolmates ko na anak ako ng mga Fontabella at katulad ng inaasahan ay nagulat sila nung una.Kaya ayun, todo ang bait nila sakin ngayon pati na tong tatlong bruhang to.
"Hmm,what do you think Zyrah girl? Kelan ba maganda?" tanong ni Stacy na halatang kinikilig
Move-on na daw siya kay bato dahil alam nmn niyang napakaloyal daw nito sakin at nahuhurt daw siya dun, psh.Saka isa pa, nahanap na niya daw ang prince Charming niya which is si kuya Zymon.Sabi pa nga eh mas gwapo pa raw si kuya Zymon kesa dito sa hubby ko.Like duh! If I know nasabi niya lang yun kasi dun na siya inlove ngayun sus!
Pero okay na yun para wala nang problema hihihi.
"Bat sakin mo tinatanong?Ikaw yung nililigawan diba? " tanong ko
"Ay oo nga no? hihihi tawagan ko kaya siya tapos sabihin kong kami na? " sambit niya na ikinailing ko nmn
Minsan talaga iniisip ko kung nag iisip pa ba tong babaeng to?
"Shunga! Mas maganda pag personal no.Alam mo ba yung romantic?Mag isip ko nga! " sabi ko nmn sa kaniya na ikinanguso niya
"Ang sakit nung pagkaka shunga mo ha.Pero you are right. Mas maganda nga kapag personal hihi sige na bye bye na! " sabi niya then nilampasan na kami.Pustahan ipapahili niya pa yang boquet na y-
"Oy guys! Look at this! Bigay ng suitor ko oh! Ang sweet diba? Like I'm so lucky coz nililigawan ako ng isang Fontabella waahhh! "sigaw nito habang naglalakad sa hallway at ipanagmamalaki ang boquet of flowers niya
Advertisement
see? Tsk tsk tsk.
Makulit nmn pala si Stacy at sabihin na rin nating may kabaitan.May pagkabrat nga lang talaga siya.Di na din siya masyadong warfreak ngayon.
" Tara na, by."aya ko kay bato at hinila na ito papunta sa classroom.
"Oy,ano ha Uling! Tigilan mo nga ako sa kakahalik mo diyan! Pupudpurin ko yang pesteng manyak na labi mo eh! " pagkapasok na pagkapasok namin ni bato sa classroom ay iyan agad ang bumungad samin.
"Pwede na rin mylabs.Basta lips mo rin ang gagamit-ouch! Masakit yun mylabs ha! " sigaw netong si Coal nang hampasin siya ni Rish ng libro.Nagtawanan nmn ang mga kaklase namin na narito rin.
Pareho na lamang kaming napailing ni bato saka dumeretso na sa upuan namin.Sanay na kami sa dalwang yan.Panay ang bangayan nila.Ikaw ba nmn napakamanyak netong si Coal.Pero mabuti nalang at kay Rish lang siya manyak.Hindi nmn as in manyak, adik lang sa halik.
Maya-maya lamang ay natigil na sila sa pagbabangayan dahil dumating na rin ang teacher namin at nagsimula na rin itong maglecture.
Matapos ang pang umagang klase ay napagpasyahan naming pumunta na apat sa field.Naroon daw si Gio at Erra.
Well kung di ko pa nababanggit sa inyo,magjowa natong si Coal at Rish, pati si Erra at Gio nung isang buwan pa.Nag nakakainis lang, di manlang nila ako binalitaan.Nalaman ko pa sa iba.Tampo nga ako eh.
"Oh,bat narito ka Erra? " tanong ko kay Erra nang makarating kami sa field.Nakaupo sila roon sa damuhan kaya naupo rin kaming apat.
Nagtaka pa ako kay bato nang pinatayo niya ako.Yun pala ay nilatag niya pa yung panyo niya sa damuhan at dun ako pinaupo.Sweet diba?
"Wala lang.Naisipan ko lang saka ipapasyal daw ako ni Gio sa buong school niyo eh." sabi ni Erra
Nasa tabi niya si Gio at magkaholding hands sila.Si Coal nmn ay nakaunan sa hita ni Rish habang nakahiga.Si bato nmn nakayakap lang sakin.O edi kami na ang may jowa, mainggit kayo bleh!
"Tuloy ba tayo next week? " tanong ni Rish.
Napagplanuhan kasi namin na magroadtrip sa Batanes nextweek bago mag finals. Kaming anim.
"Sad to say, hindi ako makakasama" taka kong tiningnan si bato nang sabihin niya iyon
"Bakit namn? " Tanong ko pa
"I'm a Student Council President,marami akong gagawin next week" malungkot na aniya
"Ganun? What if saka nalang din kaya tayo magroadtrip kapag tapos na ang finals? Mas maganda yun diba? Saka ang unfair nmn kung isa sa atin ang hindi makakasama" suhestiyon ni Coal at nagkatinginan nmn kaming lahat saka sumang ayon
"Sus, may utak ka rin pala no? " sambit ni Rish
"Grabe.Syempre nmn mylabs no" sabi ni Coal na inungusan lang ni Rish.
Hayst, maayos na ang lahat ngayon.Ang parents ni bato, humingi na ng tawad sakin na pinatawad ko nmn agad.Syempre kailangan nating magpatawad at huwag magtanim ng galit no. Kahit gaano pa yan kalaki, matuto tayong magpatawad.
May kaniya kaniya na rin kaming buhay.Kami bato, pagkatapos ng college life namin ay ikakasal na kami at soon to be CEO ng Montello Corp na rin siya.
And speaking of.Tuluyan na ring nakabangon ang kumpanya nila na ngayon ay pumapangalawa na sa rango.
Si Tristine nmn,ayun ayos na kami. Haha natatawa nga ako sa batang yun nung kinausap niya ako.Parang maamong tuta ako nun na pinagagalitan at sinesermonan niya.Kesyo dapat daw ipaglaban ko lagi ang kuya niya.Kesyo kung mahal ko raw talaga ba ang kuya niya, dapat eh ipaglaban ko hindi yung susukuan ko nalang.Daming alam ng batang yun eh.Pero kalaunan nmn ay niyakap rin ako at nilingkis.
At ngayon masasabi kong nasa maayos na kalagayan na nga ako.May mga mapagmahal at maalaga akong mga magulang na sinusuportahan ako kahit saan.May mga tunay na kaibigan na nariyan kailan mo man kailangan.
At syempre ang pinaka mamahal kong boyfriend/fiance na handa akong ipaglaban kahit sa pamilya niya.
"I love you wife" bulong niya sakin na ikinangiti ko nmn
"I love you too, hubby" nakangiti kong sambit at handa akong ipagsigawan iyon sa buong mundo mapatunayan ko lamang na mahal ko siya.
And I'm proud to say that
Ngayon ko napatunayan na mahirap ka man o mayaman,mataas man o mababa, basta't pareho kayong nagmamahalan walang makakahadlang.
Ang buhay ay puno ng pagsubok kaya wag kang basta susuko. Dahil ang mga pagsubok na ito ay ang syang magdadala sayo sa matagumpay at masayang buhay.
Napatunayan ko rin na ang tunay na kaibigan, hindi ka iiwanan.Sa hirap man o ginhawa. Kaya sana,maraming kayong natutunan sa buhay namin ni bato.
Well done! is now ending. So sana po may natutunan kayong magandang aral.Maraming salamat po sa inyong taos pusong pagsuporta na siyang nagtulak sa akin upang matapos ang storyang to.Nawa ay suportahan niyo rin po ako sa mga susunod ko pang storya na gagawin.Muli ay maraming salamat!
PS:Kung mayroon man pong magulong part sa story ko,wag po kayong mag alala dahil i-e-edit ko po ito soon.
Advertisement
On The Run From A Dragon
This story is about a guy living in a modern-day world that was taken over by monster girls. He is for the most part trying to keep to himself and become a wizard. As you will see, his plan backfires on him completely. So on to plan:B.
8 627Vaeril: First Transmigration
Three months into the advent of the apocalypse, Earth had turned into a supernatural RPG with horror and death as its motif. Except this real-life RPG game had no respawns. There was no second life. And Vaeril, a loner and hermit by cultivation, was quietly eking out his survival, making only the most minimal of human contact and avoiding the general majority of the population--zombies. When he sees a pair of siblings fleeing from a horde of zombies, he broke his carefully cultivated hermit-tude and attempted to save them. Vaeril should have known better. Humans were the real monsters of the apocalypse. Their betrayal left him subsequently bleeding and poisoned on the floor of an apartment. But not all hope was lost. In his most desparate moment, right on the brink of death, a system notification popped out. [You have unlocked the quirk [Transmigration].]
8 158Unknown Past
Everyone who could sing in one of the nine tones was born with a special power. Everyone who wasn't Oren Tsurai, that is. Unable to use song magic, with his memories missing, and trapped in a full-body cloak that cannot be removed- Oren knows nothing of who he was. At least his life was peaceful, with a loving family and a few troubles. Nothing lasts forever, however, and the place of the very few memories Oren has is soon taken away from him in the name of an unknown revolution. Yearning for revenge, but also filled with a desire to learn who he is, Oren wants to learn who he really is. Ignorant of how the world works, he finds himself struggling with lies, corruption, and betrayal.
8 227[I] Freedom {Klaus Mikaelson}
Faith Everly never had the best life. From having an abusive mother to being a siphoner, life wasn't the greatest.So what happens when vampires start arriving in Mystic Falls? Will she stay to pretend to be the perfect Everly girl? Or will she show her true colors?[Season 1 - Season 4][Book 1]
8 290Test story
Test description
8 211My Annoying Babysitter || BTS FANFIC
"I want you here beside me" "But---"he cut me off.He hugged me tightly like there's no end of the world.
8 92