《Chasing Rainbows》8: Good old times
Advertisement
“You what?” Tanong nito.
Huminga ako ng malalim. Sobrang lalim na sana mahalata niya naman kahit papaano na frustrated na ako dahil sa mga ginagawa niya. I gripped the zip lock bag tightly bago inilapag sa lap niya.
“Hindi ko tatanggapin 'yang isda mo.” Mariin kong sabi saka nag-cross arms pa. Napangiwi si Connor. Nakita ko rin ang pabalik balik na tingin sa amin ng mga bakla niyang kaibigan pero isinawalang bahala ko 'yon.
“At bakit? Pera ko naman ang ginastos ko diyan so accept it, duh.”
I huffed. “'Yon na nga diba? pera mo 'to. Kaya sa'yo na dapat! The last thing I want is some other fish, third wheeling my fishes.” Sinamaan ko pa ito ng tingin.
“Ayoko.” He crossed his arms, looking superior.
Pusnag gala, sinusubukan yata pasensya ko.
“Connor, kunin mo.”
Umiling ito. “Ayaw ko.”
“Connor!” Pagpupumilit ko ulit.
“Ayaw.” He smirked.
Hinampas ko pa ang balikat niya. “Baks...”
“Ayaw. Ko.”
Pusang gala talaga.
“Connor Joselito Eman—”
“Ay teka nga! Ano ba itey? Bakit ang gulo niyo?” Tili ng isang matabang bakla habang pinapaypayan ang sarili niya gamit ang isang pamaypay na may muka yata ni Jin ng BTS.
“Oo nga, masakit sa tenga bakla.” Singit naman ng isa na ang payat payat at muka talagang babae sa sobrang petite. Kainggit.
“Mabuti pa, pag-usapan niyo 'yan.” Ani naman ng isang medyo matino tingnan maliban na ngalang sa abot balikat nitong buhok.
Kilala ko naman sila kaya lang hindi ko na maalala kung sino sa kanila si ganito, ganyan. Bahala sila.
“Itong bruhakels kasi ayaw tanggapin yung binigay kong fishlalu. Akembang na nga ang nag-pay ng anda eh, tapos tatanggi pa.” Bulong ni Connor at sabay sabay naman na napasinghap ang tatlong bakla. Maliban sa akin na medyo nagulat dahil first time ko marinig na mag gay linggo ang baklang 'to.
Ang weird pala?
“Is that true beshycakes?” Nakangangang tanong ng baklang payat, showing off his braces. Rich kid?
Napakurap ako. “Ha?” Ano daw?
“Beshycakes, dapat tinanggap mo!” Hirit naman ng mahaba ang buhok.
“True! Minsan lang gumastos ang baklang 'to kaya dapat tinanggap mo na. Jusko kahit nga yung babayaran naming two pesos para sa xerox na module, ako pa pinagbayad eh!” Sabi pa ng bakla na ikinatawa ko ng patago. I almost forgot na dapat serious mode ako.
Umismid lang si Connor. “Deal or Deal, 'yan lang ang choices.”
“Kung gusto mo talaga itong isda, ede patirahin mo diyan sa mga kaibigan mong bakla.” Seryoso kong sabi. Nagkatinginan naman ang tatlong beki saka sabay sabay na napatingin kay Connor.
“H-Hindi pwede,” Muling tumikhim si Connor. “Diba, mga bakla? Bawal.” Sabay siko nito sa mga ito. Naghahanap pa ng kakampi.
“A-Ah Oo! No pets allowed sa dorm namin.” Sabi ng mapayat na may braces at tumango naman ang mahaba ang buhok. Sinamaan ko ng tingin yung mataba, nakita ko pa ang tahasan nitong paglunok at paglalangis ng muka niya.
Kung hindi lang ako seryoso ngayon, malamang kanina ko pa tinawanan ang itsura ng baklang 'to.
“H-Hector... magsalita ka.” Bulong ni Connor at napalunok lang yung matabang beki.
“Ahm, no pets allowe—”
“Try harder.” Kunwari galit kong sabi saka hinampas ang desk nito. Napapitlag pa silang lahat sa gulat bago parang naiiyak na napapikit yung Hector na beki.
Advertisement
“'Wag sa akin! Baka gawin ko lang tinola 'yang isdang yan. Noong nagdala nga ng pusa si Connor, ginawa kong siopao eh! 'Wag ako please, 'wag ako!”
Halos maiyak na ito.
Napakurap ako. 'Di alam kung tatawa, maaawa, o tatawa talaga. Kaya sa huli natawa nalang ako. Kainis.
“Whatever, basta kapag wala na akong makain sa loob ng isang linggo, itong isda mo ang una kong kakainin.” Pinulot ko mula sa lap niya ang ziplock bag na ikinagulat nilang apat.
“Ay!” Sabay sabay nilang singhap.
“Kala ko yung talong..” Bulong ng mapayat na may brace. Napangiwi nalang ako. Mga green minded pusang gala.
Tumalikod na ako at nagsimulang maglakad. Gutom na ako. Sana naman nasa cafeteria na si Esther.
Hawak ang ziplock bag na may isda ay naglakad nalang ako sa hallway. Paminsan minsan nililibot ko ang paningin ko sa paligid at minsan ibabalik ko sa isda. Napapatingin pa sa akin ang ibang estudyante dahil sa hawak kong isda. Agaw pansin kainis.
“Coco!”
I stopped saka napatalikod. Nakita ko si Connor na hinihingal pa nang makarating sa tapat ko. Hinabol niya ba ako? Malamang.
“Oh? Babawiin mo ulit si Concon?”
Napataas siya ng kilay bago huminga ng malalim saka umubo. “Bitch who?”
“Si Concon!” Tinaas ko pa ang ziplock bag na naglalaman ng isda niya. Napatanga siya. 'Di manlang tinago ang pandidiri niya sa pangalang binigay ko sa isda niya. Bwisit.
“Can't you come up with a more fashionable name?”
Napairap ako. “Conny?”
“That sounds like your first name, Coco.”
Napakunot noo ako. “Iba ang spelling ng Connie ko sa Conny mo!”
“Same thing. Ang pangit pakinggan.” Napanganga ako, medyo offended bwisit. Nagsimula siyang maglakad kaya sumunod nalang ako.
“Joselito nalang—”
“Just name him Connor! Shut up na okay?”
Tawa lang ang sinukli ko sa kanya. Kahit kailan talaga pikon ang baklang 'to. Highschool palang kami palagi na siyang napapaaway dati dahil ang bilis makipag-sabunutan. Buti nga paborito siya ng nga teachers kundi malamang, wala siyang good morale ngayon.
Nakangiti kong pinagmasdan ang ziplock na naglalaman ng orange na medyo golden na isda. “Be patient with me okay?” Ngiti ko dito.
Hindi pa man kami nakakalayo ay may humarang na nga babae at chinika si Connor. I mentally rolled my eyes saka sila nilampasa. Bahala sila.
“Ay bebe gurl!”
Napatigil ako. Pamilyar ang boses.
“Bebe gurl andito ka pala. Kanina pa kita hinahanap. Nadala ko pala ang panyo mo, sorry ah? Eto bagong laba 'yan, pina-laundry ko pa ng bongga!”
Nanlaki ang mata ko nang tunambad sa harapan ko ang isang panyong kulay kahel. Napalunok ako at agad na nag-init ang muka ko nang makita ang nakangiting muka nito sa harap ko.
“H-Ha?” I stuttered, hindi ko alam ang gagawin.
“Hakdog? Ibabalik ko lang sana. Ayern, sorry ulit ah? Okay bye!”
Naguguluhan akong napakurap nang makita ko si Timothee at mga kaibigan niya na papalayo na mula sa akin. Nagtatawanan pa sila pero ako nakatayo lang at nag-iinit parin ang muka.
P-Pusang gala.
“Kapal ng muka, panyo ko 'yan gaga ka.”
Napapitlag ako nang akmang hahablutin ni Connor ang panyo. Kainis 'di ko pa nga ma-process ang nangyari tapos eepal nanaman siya!
“Akin na muna! Ang Kj mo. Amoy na amoy ko pa pabango ni Timothee pusang gala!” Napatalon ako sa sobrang tuwa. Anak ng pusa, kinikilig ako bakit ganun? Kainis ka Timothee.
Advertisement
“Ugh, ewan ko sa'yo!” Connor suddenly blurted out before crossing his arms and walking away. Leaving me behind.
Nagkibit-balikat nalang ako saka inamoy amoy ulit ang panyong binigay ni Timothee. Pusang gala. Parang pinaliguan niya ito ng pabango niya eh! Amoy na amoy ko si Timothee dito.
Tsaka... bebe girl daw?
Lord am I gonna die? Pusang gala!
Habang patuloy sa pagsinghot ay napatigil ako nang may makita akong maliit na embroider ng letra sa may dulo.
“Co...” Basa ko dito. Binuksan ko pa para makita ko kung ano ang buong nakalagay pero halos takasan ako ng dugo sa nabasa.
“Coco...” Basa ko dito.
Pusang gala?
• • •
Hindi ko na alam kung ilang oras ko nang sinisipat si Connor habang maarte itong kumakain at tumatawa sa cellphone niya.
Ilang oras na din akong nag-ooverthink ng mga bagay bagay nang mabasa ko ang palayaw ko na naka-embroidered pa sa kulay kahel niyang panyo.
Maaaring friendly gesture niya lang 'to sa akin? Maaari ring Connor 'to pero ginawa niyang Coco kasi, uhm, wala nang itim na sinulid?
Pusang gala, nakakabaliw pala.
“Alam mo, I will support you na sana kay Timothee but bakit ganyan ka makatitig sa baklang 'yan?” Siko sa akin ni Esther. Sinulyapan ko siya sandali bago kay Connor ulit.
“Sa tingin mo ba may gusto sa akin si Connor?”
Napaubo siya. “Oh gosh, ang lakas ng loob ah. Ang strong. Straight to the point.”
Umirap ako. “Sagutin mo nalang.”
Nag-iwas muna ito ng tingin bago ako tiningnan na parang tinatanong kung seryoso ba ako o hindi. “Are you like serious right now?”
“Muka bang joke time?” Irap ko. Sabay naming pinagmasdan si Connor na maarteng kumakain ng fried chicken at tumatawa sa cellphone niya. Tinitinidor niya pa ang manok. Ang sosyal talaga.
“Uhm, sa pagpilantik palang ng kamay niya at pangri-reject niya sa'yo, baby Coco... ano sa tingin mo ang sagot?”
Napabuntong hininga ako. Totoo nga naman. Pero palayaw ko 'yong nakalagay doon eh? Alangan namang sa ibang Coco eh ako lang ang Cocong kilala niya.
“Gaga.” Biglang bulalas ni Connor kaya napalingon kami sa kanya.
“What?” Esther asked.
“Mga gaga kayo. Bakit ganyan kayo makatingin sa akin?” Sinamaan niya pa kami ng tingin.
Ako na ang sumagot dahil ako naman talaga ang kanina pa nakatitig sa kanya. “Nakita ko kasing may palayaw ko na nakasulat sa panyo mo,” Simula ko. Napatigil siya saka tinaasan ako ng kilay.
“Pinagsasasabi mo?”
Tinapon ko sa muka nito ang panyo niyang may maliit na cursive na nakaukit sa bandang baba kung saan nakalagay ang nickname ko.
“H-Ha?”
Kinunot ko ang noo ko. Nakakapagduda ah. Bakit ganyan siya umakto? Bakit para siyang kinakabahan?
“May gusto kaba sa akin?” Diretso kong tanong. He stiffened. Naramdaman ko din ang pag-tense ng katabi kong si Esther dahil sa tahasan kong confrontation.
“Well, this is gonna be akward, so ciao bitches!” I couldn't care less when Esther stormed out. Nakakunot lang ang noo ko habang pinagmamasdan si Connor. He look distraught.
“Coco...” Bumuntong hininga siya.
Para siyang problemado. Bigla akong kinabahan bigla. Baka mali ang desisyon kong gawin 'to? Bakit ko nga ba ginawa 'to? Pusang gala anong nangyayari sa akin? Ano naman kung umamin siya?
“Shabu pa beh!”
Napatigil ako. Ano daw?
“Ha?” I blinked thrice. Sampal sa ego pusang gala.
“Coco tawag sa akin ng lola ko kaya 'yan ang nilagay niya sa panyo ko. Mga tao nga naman, ang bilis makalimot.” Anito sabay balik sa pagkain. Napatulala nalang ako.
Pusang gala. Ang assuming ko nga.
Nakwento na pala sa akin ni Connor na Coco din ang palayaw sa kanya ng lola niya noon pero natigil lang dahil ayaw ng mama niya.
Nakakahiya.
Napabuntong hininga nalang din ako saka nagpatuloy sa pagkain. Minsan hindi na healthy ang pagiging assuming ko. Pusang gala nakakamatay.
“Connor.” Tawag ko dito. Tumigil naman siya sa pag-scroll sa cellphone niya saka ako binalingan ng atensyon.
“Oh? Sa tingin mo ba magtiktok nalang ako? Tamang throw it back lang ganern.”
Sinamaan ko siya ng tingin. Ang out of the world ng mga tanong.
“Anong naging reaksyon ng parents mo nang mag-come out ka?” Tanong ko. Medyo sensitive yung topic pero curios talaga ako.
Never naming napag-usapan 'yan noong highschool eh. May mahanap lang na topic para i-distract ang atensyon mula sa pagkakapahiya ko.
“Why so sudden?” He chuckled. Nagkibit balikat nalang ako.
“Naisip ko lang bigla.”
Tumigil siya sa pagkain. Bumuntong hininga pa saka ako nginitian. “Well, surprisingly, my dad is fine with what I am. My mom on the other hand, she keeps on setting me up with random girls back then. 'Di niya bet. Pero buti nalang napakiusapan siya ni Daddy.”
Napatawa ako. “So mama mo pala talaga yung hindi ka tanggap?”
“Yes. Ang weird diba? Mostly dapat yung tatay ang hindi makakatanggap kapag bakla ang anak nila. But mom's on another level ka-stress!” Tawa nito. Napangiti lang ako.
“At least 'di mo naranasang mabugbog?”
“Coco, baka nakakalimutan mong pumasok ako ng school noon na may malaking latay ng sampal sa pisnge? Kaloka! Nag-foundation na ako nun lahat lahat ah pero nahalata mo parin!”
Pusang gala. Naalala ko ang kapal ng puting foundation noon ni Connor dahil sa isang sampal. Muka siyang hinipan ng pulbo sa sobrang puti ng muka niya!
Sa mama niya pala galing 'yon?
“Baks, sinong hindi makakapansin eh halos puno ng foundation yung buo mong muka pero kitang kita padin ang pamamaga ng kaliwang pisnge mo?”
“Mahapdi kasi kaya ayaw kong lagyan ng napakarami!”
“Oh tingnan mo, kasalanan mo na 'yon.” Natatawang sita ko. Tumawa lang ito saka pabiro akong inirapan.
“Pero at least suportado ka ng papa mo. Naalala ko tuloy noong sumali ka ng pageant. Tapos yung may category na cross dress!” Natatawa kong sabi. Tumango tango naman siya.
“Hala bwisit oo nga! Kaloka baks mas bongga yung gown na binili sa akin ni daddy kesa sa evening gowns ng mga babaeng contestant. Kinabog ko silang lahat.”
“Grabe baks, nawalan yata ako ng boses noon kakatili ng number mo eh.”
“Bwisit ka, pinipigilan ko ngalang ang sarili kong tumawa noon tuwing nakikita kitang nagtatatalon at nagsisisigaw. Para kang mushroom na gumagalaw.”
Tumawa siya ng malakas pero napatigil lang ako.
Baks... daw? I missed hearing that endearment from him.
“Oh ba't ka napatigil?”
Natauhan ako. Kinunot ko nalang ang noo ko saka siya sinamaan ng tingin. “Hindi pa ako mushroom noon kasi mahaba pa ang buhok ko!”
“Yeah, whatever. Mahaba o maikli, mushroom parin kita.” Tumawa pa ito. Napangiti lang ako habang pinagmamasdan siyang tumatawa habang kumakain.
May kung anong gumaan sa dibdib ko kahit papa'no.
Gusto ko sana siyang tanungin pero nahihiya ako.
But,
Are we... back to being bestfriends now?
• • • •
Advertisement
- In Serial28 Chapters
Fragments from the Wildlands
“Your first death is always the hardest.” Miguela was the third-born child of a well-off merchant family and knew from around the time she could speak that her life’s path was already decided. She was to become an Orator, as was Xandran tradition. However, Miguela had an affinity with the magikal arts and somehow found herself studying at the Academy. She did just enough to keep up with her studies but never found the motivation to apply herself and “reach her potential,” as her instructors often said. It was not that Miguela was uninterested in the arts. Rather, she knew her time at the Academy ultimately did not matter. Whenever Miguela returned home, she would become an Orator, and that would be that. Or so she believed until, one day, an opportunity appeared that would change her life. Miguela was offered the chance to join a research team tasked with a mission of the utmost importance to the future of the Five Kingdoms. She could not turn down the prospect of regaining control of her life and finally finding a purpose for herself. Of course, Miguela might soon discover that offers that appear too good to be true are usually fraught with lies. Welcome to Five Kingdoms of Cordizal! Question: What is the Five Kingdoms of Cordizal? I often get asked this type of question about my stories by friends, bloggers, and potential readers. The Five Kingdoms of Cordizal is a high-fantasy epic universe that is the setting for most of my stories. The foundation of the universe is its multicultural, multiracial setting with several sentient races attempting to carve their legacy and survive. The world is fully fleshed out and vibrant with a rich and mysterious history not based on Tolkien mythology. This brings me to magic. To me, magic is an essential part of the fantasy genre, so, of course, there is magic in the Five Kingdoms universe. However, one critical part of the Five Kingdoms universe is that magic is an abundant commodity that is a part of everyday life and not some plot device used to drive the story. In short, the Five Kingdoms universe is the setting of epic fantasy stories with deep characters and world-building. I try to tell as many different types of stories as possible in the universe, and hopefully, you can find something for you in it.
8 98 - In Serial14 Chapters
The Pyrophobic Pyromancer
Pyromancers, wielders of the flame and the most sought after, but rarest among those who have mastery over the elements for their use in war. A childhood tragedy leaves one such boy with a deep fear of fire and unable to use his power. Kicked out of the king’s service, he tries to start a new life, but circumstances conspire to make him the most wanted man in two kingdoms. Driven into a corner, Philip finds himself forced to confront his fears and master his power or risk losing his life.
8 220 - In Serial6 Chapters
Path of Evolution
Good and Evil, what's the difference? Every being have some understanding what is good or bad. But is it correct?Ideas about it are covered by greed, violence, chance to gain prestige.No real boundary between exists. Humans use it as a tool to justify their action.A worker which killed thousands of people for revenge because he did well but was threat to upper position in company.Businessman helping citizens when they're in troubles, in the dark kidnaps them to torture them for his own pleasure.Let's check what happened with Jeremy Green...-------------------------------------------------------------------------------This is my first try for writing some fiction, don't know what will I get from it. Hope for something good.
8 174 - In Serial41 Chapters
Long Island
Long Island was not the first virtual reality game or to say a VRMMORPG. Not the one which changed the world and became a legend. No, it was made when there were lots (quite a few) of virtual reality games already on the market. Each game had its own unique AI feature, its own unique adventure, promising everyone a chance to become King, if not a God. In such a time Long Island was made. Just a little different, just a little unique. Swamy was starting his own adventure, in life and in game.Note - Thanks @DameCarnelian for the cover. Just so people don't get confused, that ship is not Raka's ship :)
8 111 - In Serial9 Chapters
My Unending Agony
Dillon Mathews is a Dimensional Being. The only downside of being a Dimensional Being is the fact that you cant truly die. Long before he became the most powerful being, he was just a regular kid... to an extent. Thousands if not millions of years ago Dillon was born and grew up in the Realm of the Gods, but he was very mischievous, and didn't want to follow what his father always done. The Creator Casted him down to Earth in Dimension-126 with now memory and a reset as a baby and a family. On his Twelfth year on Earth, Everything Changed...The Lesson needed to be sped up. Something was coming to destroy every Dimension.
8 134 - In Serial30 Chapters
PERFECT
To a person one of the most important day of their life is their wedding day, the day they tie their lives for eternity with a person they love. Ashley wakes up married to Nick, her childhood nemesis, in Vegas after a night of too many drinks. The person you marry is someone who thinks very highly of you, but Nick calls Ashley a "carcass", not very endearing.Ashley wants an annulment but everyone in his and her family have a different plan. To everyone they were always and will remain the "perfect" couple. Everyone except the newly married couple is excited about the marriage, they have all made plans for the future for the couple. Does everyone's happiness matter enough to the two of them that they remain married? If not, will everyone let them walk away on different paths? If they remain together can they fall in love? Will this love be everlasting or just sexual attraction?Join Ashley and Nick as they make choices to make life perfect for themselves alone or together
8 101