《Chasing Rainbows》7: Companion
Advertisement
"I'm Timothee pala, how about you?"
I was mesmerize so bad to even budge a word kaya imbes na sumagot, ay nanatili lamang akong nakatitg sa kanya. Nevermind the people looking at us strangely, nevermind the passing cars in front of this waiting shed of the bus stop. Nevermind the make-up running down my face, nevermind the muddy prom dress I'm wearing right now.
Being enthralled with this gay is enough for me to not mind all of those.
"Oh sige girl. 'Di na kita pipilitin magsalita ulit pero uwi kana. Girl gabi na at delikado na sa daan beh."
Marahan niyang sabi. I tucked some strands behind my ears. Pasimple ko ding sinuklay ang abot bewang kong buhok para maayos padin akong tingnan. I smiled at him bago tumango.
"Una na ako girl ah?"
Tumayo na ito sabay tiklop ng clear niyang payong. Saka ko lang napansin ang bus na nakahinto na sa tapat namin. I nodded again to tell him that I'll be okay and after a moment ay pumasok na siya. He smiled a me first bago tuluyang umandar ang bus.
Nang masigurong nakalayo na ang bus ay napatitig ako sa panyong binigay niya. Napakunot ngalang ang noo ko nang may makitang initials na nakalagay sa dulo.
"R?" Tanong ko. Ano kayang full name ni Timothee? Siguro second name niya? O apelyido?
"Baks..."
Para akong nanigas sa kinauupuan nang may marinig aking magsalita, using the endearment we love to use. Pag-angat ko ng tingin ay may lalaking nakatayo 'di kalayuan sa akin, medyo basa na ang tux nito, magulo din ang buhok at hawak parin ang heels ko na sinabi kong hawakan niya muna.
Akmang lalapit siya nang nagmamadali akong tumayo at nagtatakbo paalis. Tears streaming down my face again. I can't face him right now, I can't face Connor.
I felt a light tap on my cheeks.
Dahan dahan kong minulat ang mata ko at saka ko lang narealize na nakatulog pala ako. I let my eye sight adjust first at nang maka-adjust ay saka ko lang naalala na nasa bus pala kami.
Gagalaw sana ako kaya lang may naramdamanan akong mabigat na bagay na nakasandal sa balikat ko.
Pusang gala.
My heart hammered seeing Timothee's head resting on my shoulder. Parang ayaw ko nalang matapos ang gabi bigla. Patang ayaw ko na siyang magising. Chos. Wag naman.
Paglingon ko naman sa tabi ko ay nakitang gising na si Connor. Nakakunot na din ang noo nito. May problema nanaman ba ang baklang 'to?
"Bakit?" Taas kilay kong tanong, pinipigilang kumawala ang mga ngiti dahil kay Timothee. Pero ang bakla bumuntong hininga lang saka inabot sa akin ang isang orange na panyo.
"Binangungot ka ba? Umiiyak ka kanina gaga." Mahina niyang sabi. Natigilan ako saglit bago pinunasan nalang ang pisnge kong medyo nabasa nga. I gave him a reassuring smile bago binalik ang panyo niya. Naiyak pala ako?
"Nah. 'Di naman nakakatakot." Alanganin akong ngumiti para hindi mahalatang nagsisinungaling ako saka sumulyap nalang muli sa ulo ni Timothee. My heart is still hammering. Dahan dahan kong itinaas ang kamay ko at nilapit sa buhok ni Tim. Slightly combing it with my fingers.
Advertisement
Matagal ko na ring gustong gawin 'to sa kanya.
I supressed a giggle while doing that. Sana hindi siya magising habang ginagawa ko 'yon. That would be awkward.
Habang tintititigan ang muka niyang mahimbing na natutulog ay 'di ko mapigilang mapatanong sa utak ko. Matalino naman siya pero ba't ang bilis niyang makalimot?
Siguro kaya hindi niya ako maalala dahil nagbago ang itsura ko? I mean, I was a mess back then. Mascara running down took over half of my face tapos naka-make up pa ako. My hair was long back then too. I just cut it short dahil maganda daw 'yong coping mechanism for break-ups.
Scam naman. Nakakapanibago parin kapag sinusubukan kong mag-high ponytail tapos mare-realize ko na above the shoulder na pala ang buhok ko.
That was three years ago too kaya understandable naman na hindi niya ako maaalala. Pero pusang gala nagkita palang kami nung pumunta akong pet shop, imposible naman yatang nakalimutan niya ako ulit?
In amidst of doing that ay may napansin akong nakatingin sa amin mula sa 'di kalayuan. I squinted my eyes to see kung namamalikmata lang ba ako o hindi pero nang makilala kung sino ito ay nahihiya kong binaba ang kamay kong humahaplos sa buhok ni Tim.
Ate Rems was taking a picture of us habang nakangisi pa at animo'y tinutukso ako. As usual her huge camera is hanging on her neck habang kinukunan kami ng litrato. Naramdaman ko kaagad ang pamumula ng pisnge ko habang winawasiwas sa ere ang kamay upang sabihin na mali ang pagkakaintindi niya.
Pusang gala, nakakahiya!
"M-Mali po akala ni-"
Natigil ako sa pagdadahilan nang biglang bumukas ang ilaw ng bus kasabay ang pagsigaw ng konduktor na pilit ginigising ang mga pasaherong bababa sa lugar na 'yon.
I felt Timothee's head move kaya mas mabilis pa sa pusa kong pinikit ang mata ko at nagpanggap na natutulog para 'di awkward kahit papano.
Namalayan ko nalang na umangat na ang ulo ni Timmy kasabay nun ang pag-gaan ng upuan sa tabi ko, hudyat na tumayo na siya.
"Dito lang po." Humibikab pa na sabi ni Timmy. Marahan kong binuksan ang mata ko at nakitang napasulyap muna siya sandali sa akin bago tuluyang umalis at bumaba ng bus.
"Anong pangalan ng village nila?" Lumapit pa ako sa binatana ng bus para makita ang pangalan ng village nila pero failed dahil nalampasan na ito namin. Bwisit kala ko pa naman.
"Creepy mo ah, kalma lang gaga. Masyado kang napaghahalataang stalker eh." Asar ni Connor na sinamaan ko naman ng tingin. Nahiya ako sa nangtulak sa akin ah.
I ignored him saka lumingon ulit kay ate Rems. Nakahilig na ito sa kausap niyang isang lalaki kaya hindi ko nalang siya inabala at hinintay na makarating kami sa terminal para makauwi na.
It took us almost twenty minutes to arrive at the new bus terminal papuntang uni. Nauna nang bumaba sila ate Rems kaya 'di na ako nakapagpaalam.
"Sa unahan tayo." Saad ko sabay hila sa kamay ni Connor pasakay sa bus na dadaan sa uni namin. Oddly, nagpatianod lang naman ang bakla at walang reklamong sumang-ayon saa akin.
Advertisement
It's weird dahil kanina pa tahimik abg baklang 'to at hindi manlang ako inaaway.
I nudged his elbow. "Okay ka lang?"
Para naman siyang natauhan dahil napatingin siya saakin habang kumukurap kurap. "Ha? Malamang! Duh, muka ba akong tulaley?" At natulala naman siya.
Napahilamos nalang ako sa muka ko at ipinikit ang mata ko at sumandal sa balikat ni Connor. "Matutulog ako, 'wag kang magulo." Bulong ko pa pero hindi nanaman siya sumagot.
Nagsimula nang umandar ang bus. Pinatay na din ang ilaw at nagpatugtog ulit sila ng mellow song. This time hindi na pamilyar sa akin ang kanta pero ang ganda parin pakinggan.
I hugged myself trying to ease the coldness I'm feeling and somehow it worked. Dagdagan pa ng init nula sa katawan ni Connor, it gave me warmth and comfort to my slumber.
I can feel myself drifting to sleep when I heard Connor started humming with the song playing in the background.
"What we had only comes, once in a lifetime.”
• • • •
"Thank you Connor ah?" Paalam ko nang ihatid niya ako sa entrance ng dorm. He just waved me goodbye bago naglakad palayo kaya pumasok na din ako.
May bitbit akong take out mula sa silogan sa harap lang ng university. Dalawa pa dahil baka nagugutom na rin si Esther.
It was almost nine nang makarating kami sa dorm. Nakonsensya pa nga ako dahil uuwi pa si Connor sa kanila, baka mapagalitan pa siya dahil sa akin. But honestly, it was nice sending Tim home that far. Pakiramdam ko may nadiskubre akong bago sa kanya. I even touch his hair! Pusang gala, ang saya ko ngayon.
The elevator door ringed open kaya nakangiti akong lumabas at nagtungo sa kwarto namin.
"What's up alitaptap!"
I greeted the moment I opened the door. Inaasahan kong sasalubungin agad ako ni Esther ng yakap at tanong kung saan ako nanggaling pero imbes na 'yon ay katahimikan lang ang sumalubong sa akin.
"Esther?" I called out. Nilapag ko muna ang pagkain sa dining table bago lumapit sa may kama at nakita ko siyang nakasubsob sa isang makapal na libro.
She's a wearing an unusual plain white shirt at grey pajama. Naka-bun din siya at suot ang salamin niyang may grado at mukang nakatulog habang nagbabasa.
This is the first time.
Ever since we became roommates, ngayon ko lang yata siya nakitang nag-aral ng ganito at nagsuot ng ibang damit na walang kulay pink. It's weird but somehow, refreshing to see her being simple and all.
"Esther gising na." I poked her cheeks ngunit hindi parin ito nagigising. Mukang mahinhin ang gaga kapag natutulog, hindi halatang napakaarte.
Dahil hindi parin siya magising sa mahihina kong pagtapik ay napamewang nalang ako. Hindi naman siya pwedeng matulog ng hindi kumakain.
I gathered all my breath bago siya sinigawan. "Esther Jade Magalona!"
"Omg I swear I did not rip the tissue of his heart muscle!" Bulalas nito habang nililibot ang paningin na parang may hinahanap. I burst out laughing and that's when it dawned on her.
"Coco what the effin hell?! Are you trying to give me a permament cessation of heartbeat!" Matinis nitong sigaw saka ako pinaghahampas sa braso. Sinubukan ko ulit magpigil ng tawa pero hindi talaga ako magaling sa mga ganitong bagay dahil sa huli ay natatawa padin ako.
"Pusang gala, ganun pala magulat ang mga medical students?" I joked saka lumayo na sa kanya at naupo nalang sa dulo ng kama ko. Esther composed herself bago humikab at sinamaan ako ng tingin.
"I was reviewing, okay? Tapos nakatulog ako, then I had a dream in where I was ripping some guy's heart muscle with my bare hands. Like bare hands! It's not even possible!" She exclaimed. As if naiintindihan ko.
"Yung naintindihan ko lang is yung part na nag-review ka. Are you possessed or something?" Asar ko dito habang tinatanggal ang old sneakers at printed socks ko.
"No there's this guy kasi that I met in the soccer field, he called me bobo at paganda lang ang alam when I accidentally called the beaker I was holding, a mini pitchel. Like duh, no one's perfect kaya tsaka it looks similar naman." She said, emphasizing the word 'accidentally'. Di ko ulit mapigilang tumawa ng malaks dahil sa kagagahan niya. My gosh, I can't believe she even passed the entrance exam.
"Well, a huge respect to him." Pang-aasar ko saka dumiretso sa laptop. I was trying to recall the song, Connor was humming. Ang ganda kasi, gusto kong i-download.
"Whatever. By the way,"
Natigil ako sa pagtype ng lyrics na naalala ko para lingunin si Esther. With the same smile on my face, I faced her.
"Nakalimutan ko palang sabihin dumaan dito si Connor around 5 yata or 4 nung isang araw."
Napakunot ang noo ko. "Ha? Yun bang may screening ka? Pa'no mo nalaman?" Tsaka if ever na dumaan si Connor, ba't di niya sinabi sa akin kahit na nagkita na kami sa convenience store? Ano nanaman kaya 'yan.
"Duh, I forgot my beret kaya binalikan ko. Connor came and brought some companion." Sabay nguso nito sa mesa. Naguguluhan man ay lumingon ako doon. "He told me to name it, Connor."
Pusang gala?
Gulat akong lumapit doon sa bowl ng mga isda ko. The two red-tail guppy fish was swimming peacefully on the other side, then an unfamilliar orange tailed fish caught my attention who's swimming alone on the other side.
Did he really... bought a fish?
• • • •
uNediTEd eHe
Advertisement
- In Serial70 Chapters
Rise of the Paragon - A Post-Apocalyptic LitRPG
Thomas and his best friend Kevin were the top players of Holy Arc Online, one of the hardest MMORPGs in the world, and also one of the worst-rated MMOs of all time. They had both embraced the challenge it provided and had finally, after years of dedication, beat the final boss of the game. However, all wasn't as it seemed. Welcome to the game, Genesis. System Integration shall now begin. With the dawning of the apocalypse, so to comes the collapse of society. How will Thomas and his friends react to the world crashing around them? Will they be able to carve their own home in this new, and dangerous reality? And will Thomas be able to fulfill the obligations heaped upon him by the gods themselves? Author's Note: As of right now the release schedule for Exodus | Book 2 of the Rise of the Paragon Series will be released weekly on Mondays, and Thursdays at 3:00 pm EST. Writing Rise of the Paragon is a personal experiment of mine in writing a grand-scale novel within the LitRPG genre. I have written some fiction in the past, but none near as ambitious in the content as I eventually envision Rise of the Paragon will be. So! Join me on my journey, provide helpful criticism, edits, or whatever suits your mind! I appreciate any and all feedback!!!! We also have a Discord for anybody who wants to talk all things Rise of the Paragon!! Genesis Discord Also, consider joining my Patreon! Fair Warning: Blue Screens, and somewhat overpowered protagonists! The main character's point of view is described in first person. Every other character is in third person. That's just how I've chosen to present my writing style. REWRITE/REVISE is currently in progress. Any suggestions? Comment on their respective chapters!
8 167 - In Serial6 Chapters
Lonely Witch and Abandoned Child
Anindhita, seorang penyihir yang menguasai berbagai sihir, memutuskan untuk tinggal di hutan di akhir misinya. Bertahun-tahun kemudian Anindhita memutuskan untuk merawat seorang anak yang diserang di tengah jalan. Anindhita berusaha untuk merawatnya menyerahkan dan menyerahkannya kepada orang tua, namun kelucuan anak tersebut menjadi seorang ibu. Ikuti kisah petualangan Anindhita dan putrinya.
8 131 - In Serial48 Chapters
World Jumper
Jetsford lives in New York. He had no idea that his life was going to change in the way it did. The doctors thought he was going to die from the electrical charge going through his unique brain. However at the peak of the charge in his brain jumps him to another world. Where he learns magic. It is hard for him to learn since he has to much magic to control. Rick however is determined to help the boy he finds in the woods.
8 139 - In Serial8 Chapters
Never After
Harmonia is a teenager born with a silver spoon and the inability to use magic, unlike her peers. After years of living a stagnant life and a dream that kept plaguing her mind, 17-year-old Harmonia Fleur seeks for a way to fix her problems, but to no avail. Until one day, she overheard a conversation between her father and an agent, about a Dangerous Prisoner, with knowledge of magic that far surpasses anyone of this age. With newfound motivation, she goes against her father's words and seeks for the Prisoner. Leading her to an encounter that she thought would fix her problems, What transpired was nothing she could've thought of, a full-scale prison breakout. When the very thing that plagued her mind appeared right before her eyes, Harmonia realizes that her life is about to take a drastic turn.
8 165 - In Serial26 Chapters
Noctoseismology
Doctor Roxanne Updyke was isekai'd earlier today. She finds herself in a world of noble heroes and wicked villains, wielding great powers against each other in the never-ending war for justice. An ordinary person would be advised to run for cover. Doctor Roxanne Updyke, however, is a mad scientist and an experienced bounty hunter, from a world of powers more subtle but no less dangerous. The greatest danger isn't the fights between heroes and villains, it's that she'll find something she's unwilling to leave behind when her job is done.
8 112 - In Serial26 Chapters
needy | dele alli
- got me losing my breath, nobody got me the way that you did.
8 202

