Kung kelan huli na, saka ko pa lang nasabi sa iyo,

Mahal na Mahal kita at iyon ang totoo,

Oo ngayon ko pa lang nalaman na totoo pala itong nararamdaman ko.

Gusto sana kitang mahalin ngunit nasayang lang ito.

Kung kelan pa ikaw ay paalis na,

Lagi kong naaalala ang iyong lambing at pagsinta,

Matatamis mong mga ngiti at mga mata mong kayganda,

At ang maamo mong mukha ang nakikita ko sa umaga.

Kung kelan pa ikaw ay wala na sa tabi ko,

Gusto ko muling madama ang init ng yakap mo,

mga munting titig mo na parang hinahalikan ako,

at laking tuwa ko nang sabihin mong mahal mo rin ako!

Kung kelan pa ang lahat ay wala na,

paano na kaya ako at habang buhay ng mag-iisa,

Ngunit sana balang araw ay mayroon pa akong pag-asa!

-----------------------------------------------------

In this poem I am speaking as if I am a man falling in love with a woman.

Because of some unfortunate events, the woman left even though she loves the man as well.

It became a heartbreaking moment however the guy still hopes that someday he will find the woman he will cherish forever.