"Okay ka lang ba?"

Nilamon ko ang gusto kong sabihin.

Paano ba kita matutulungan, gusto kitang tulungan pero parang pumipigil sa akin. Umiiyak ka di ko alam ang dahilan. Tanging magagawa ko lang ay tumingin.

'GUSTO MO SIYANG TULUNGAN DIBA?'

Oo

'BAKIT AYAW MO?'

Napatingin ako sa batang umiiyak sa salamin

Nag-iisa siya iyak, iyak, iyak Yun lang ata kaya niya

Tinatawag niya ang pangalan ng taong alam niyang hindi na darating

Naawa ako sa kaniya gusto ko rin siyang tulungan ngunit

'KAILANGAN NIYANG MATUTONG MAGPUNAS NG SARILI NIYANG LUHA' Pero ang taong iyon di katulad ng batang nakikita ko

May hawak siyang matalas na bagay Dugo, dugo dumadaloy ang dugo sa mata niya

Wala na atang luhang mailabas Gusto kong punasan luha niya

Pero baka lumalala lang ang pag tagas ng dugo

Paano ko ba siya tutulungan?

'KAHIT AKO DI KO ALAM EH' Kung gayon parehas lang tayong manonood

Ayaw niya ng yakap baka lalo siyang umiyak Gusto niyang mag isa ngunit ayaw niyang maging mag isa

Andami niyang problema

Mapalabas o loob ng bahay

'ANLAKAS NG LOOB NIYANG NGUMITI DIBA?'

Oo

'BAKIT SIYA NAGPAPANGGAP, ANONG PINAGKAIBA NIYA SA MGA PLASTIK NA TAO?' Hayaan mo siya baka ayaw niyang may nag-aalala para sa kaniya

Paano ko maipapakita na may nag-aalala sa kaniya? Paano, paano, paano Paano ko matatanggal ang tali sa leeg niya? Bakit niya pinipigilang umiyak?

'MAHINA DAW ANG UMIIYAK' Huh?

'GANUN DIN NAMAN PARA SA IYO DIBA, TIGNAN MO NGAYON DI KA NA LUMULUHA' Oo, pinigilan ko ang luha ko para maging malakas pero iba siya sa akin

'NALAGPASAN MO NA IYAN DIBA?' Oo, dahil kaunti lang problema ko at iba pa rin siya

'HAWAK MO NA ANG SAGOT BAKIT MO AKO TINATANONG'

'ANONG TINUTUNGANGA MO DIYAN PUMUNTA KA NA SA KANIYA'

Takbo, takbo hanggang hingalin Takbo, takbo hanggang di na huminga

Pagkarating ko sa kaniya Di na pala ako kailangan