《Diagnosed》D6
Advertisement
And I can't help but to whimper in fear.
"Huwag na huwag mo kong tatawaging ate dahil hindi naman tayo magkadugo!" Sita niya ulit.
"A-ate!" Pilit kong hindi patuluin ang luha ko ng ipilipit niya ang kaliwang braso ko.
"Sabing huwag eh!" Pagalit na dagdag niya bago ako tinulak ng malakas. "Nandidiri ako sa pagtawag mo ng ate sakin! Nakakadiri!"
And before I can react. Hawak hawak na niya ang ulo ko at nilu-lunod ako sa tub na may lamang tubig. I groan, wiggle and tried to catch a glimpse of air to breathe but I can't. Inangat niya ang ulo ko and I catch that moment to gasp some air.
"Alam mo ba ang ginawa mo kanina?!" She said bago ako nilunod ulit. Inangat niya ulit ang ulo ko. Napaubo ako.
"Sagot!" Iling ang sinagot ko. "Alam mo ba kung bakit nakipag break boyfriend ko sakin?" Iling lang ang sagot ko.
And with that, she drawn mo to water again. Napaiyak na lang ako sa ilalim ng tubig. I stopped struggling dahil alam kong mas mabilis akong mamamatay dahil doon. I was out of breath ng maramdaman ko na umangat ang ulo ko at isang sampal ang natanggap ko. Napalublob ako sa sahig ng banyo.
I can feel blood oozing out of my nose. Oh my god! How can she do this to me?! Hinawakan ko ang ilong ko and feeling the thick blood from my fingers, brings me back to my past.
"Putang ina ka!" Isang sipa sa tiyan ang natanggap ni Chrystel. "Nagawa mo pang tumakas?!" Sigaw ni Pugo. "At kayo?! Di niyo man lang pinigilan?!" Baling niya samin. Napayuko na lang kami.
"W-wala si-silang alam d-dito!" Hirap na sigaw ni Chrystel dahil sa bugbog na natamo niya.
"Ah! Sumasagot sagot ka pa ha!" Sigaw ni Pugo saka siya hinablot sa buhok. Napadaing naman si Chrystel. "Diyang ka lang! Panuorin mo kong pahirapan yang mga kaibigan mo!" Demonyong halkhak ni Pugo.
"Mananagot ka sakin ngayon!" Isang sipa ang natanggap ko. I groan in pain at napahawak sa tiyan ko. Feel ko masusuka ako.
"T-tama na p-po." Bulong ko na mukhang ako lang nakarinig dahil isang sipa sa ulo ang natanggap ko.
My world feels like turning right now. My vision under this dark room were blurry at mas nag-black. I can't see anything even the stars in the small window. All I can see is darkness.
"Huwag po!" Umiiyak na sabi ni Christine. "Maawa po kayo sakin!-- ahhh!"
"Hahaha. Masarap ka raw sabi nung tumira sayo." Pugo said as he started banging himself inside of Christine. Wala akong magawa, tulala ako sa kaga-guhan ni Pugo. "Putangina! Ang sikip mo kahit ilang beses ka ng natira."
Nanghihina akong tumingin kay Chrystel, asking her what should I do using my eyes. Pero umiling lang siya, signaling me to not do anything stupid.
"Tama na! Tama na po!" Sigaw ni Christine... nagmamaka-awa, humihingi ng saklolo.
I need to help her. I need to help my friend.
"Putangina!" Sigaw ni Pugo ng paluin ko siya ng nakita kong tubo sa gilid lang. "Malalagot ka saking bata ka!!"
"Urgh!" Napahawak ako sa pisngi ko ng sampalin niya ko ng malakas. "Awww!" Sigaw ko ng sipain niya ko sa tiyan dahilan para masubsob ako sa sahig.
Advertisement
"Panira kang bata ka!" He kicked me in the head, causing my vission to blurr and my head to spin like a trompo.
"Isa kang salot sa lipunan!"
"Pare-pareho kayong magkakaibigan!"
"Isa kang salot sa pamilya namin!"
Mahigpit niya kong hinawakan sa pisngi. "Isa kang salot sa lipunan."
"Malandi ka na nga maninira ka pa ng reputasyon!" Sigaw niya saka ako binitawan sa pisngi. "Isa ka pang baliw. Nakakadiri ka!"
I don't know why she's so angry at me. Wala naman akong ginagawang kasalanan sa kaniya. Ni hindi ko nga siya inaano eh. She's mad at me without reason. That's why I'm scared of her dahil mukhang siya pa ang baliw kesa samin.
"Ahhh!" Nalayo siya sakin at tila may gunawa non para mangyari iyon.
"Ikaw salot."
Napalingon ako sa boses na iyon kahit wala akong makita. "Chrystel?"
"Hey bitch. Your bitch friend is here to save you."
Siya nga! Pero anong ginagawa niya rito? Pano siya nakapasok?
"Pano ka nakapasok rito?"
"May family get togheter kami and it happened na nakita ako ng kuya mo raw kaya ayon, sumama ako rito." Sabi niya. "Magkatabi pa nga tayo."
"Isa ka ngang baliw!" Sigaw ni ate. This time, hindi na siya pabulong, sigaw na talaga.
"Ikaw ang baliw!" Sigaw pabalik ni Chrystel bago sinampal si ate ng malakas.
"Argh! Pagsisisihan mong sinampal ako!"
"Ay shit! Weak ka pala sumipa!" I can't see anything through the dark pero naririnig ko ang nangyayari. May mga nahulog at nasira na rin ata rito sa banyo.
"Oh fuck!" Sigaw ni ate matapos ko marinig ang isang kalabog. "Abat matigas kang baliw ka ha!"
"Hahahaha! Sino bang nagsabig weak ako, bitch?" Demonyong tawa ni Chrystel.
Gusto ko man silang awatin ay hindi naman ako makatayo sa sakit ng katawan ko. And besides, deserve naman ni ate yun dahil inulit niya ang ginawa niya sakin dati. She'd done this to me before. Mas malala nga lang ngayon.
"You really are something, Janelle!" Sigaw ulit ni ate.
"Yah! She's something dahil may kaibigan siyang gaya ko naipagtatanggol siya!"
"ANONG GINAWA MO?!" Isang nagdadagundong na boses ang nagpatigil sa dalawa.
The light switched on and I almost cry dahil sa sinag noon. In adjust ko ang paningin ko sa liwanag at naabutan ko ang naga-alalang mukha ni kuya sakin.
"O-okay la-lang ako kuya. Niligtas naman ako ni Chrystel." I said sabay turo kay Chrystel na ngayon ay nakataas ang kilay kay ate na hawak hawak ni tito sa magkabilaang kamay. Kita ko ang pasa sa pisngi ni ate at kay Chrystel naman ang pagi-ika ika nitong paglapit sakin.
"Okay ka lag?" she asked in a soft voice. Tinanguan ko lang siya. "Kuya Keil naman! Dapat binantayan mo siya ng maiiga!" Sita niya kay kuya na ngayon ay mataman na nakatingin sakin ng may lungkot. "Alam mo bang pangalawang beses na tong ginawa ng demonyitang yan sakaniya?"
"Ikaw! Ikaw ang demonyita! Bitch!--aww!" Isang malakas na sampal ang nakuha ni ate mula kay kuya. "Bat mo nagawa yun!"
"Huwag na huwag ka ng magpapakita pa sakin at ng baka mapatay kita ng dis oras." Nakakatakot nitong sabi. "Alam mo ba ang ginawa mo?!!"
Advertisement
"Kaya ko naging crush yang kuya mo kasi ang hot niya pag nagagalit. Ahihihi." Malanding sabi nitong katabi ko.
"Lower your voice Keil..." may sinabi pa si tito pero hindi na namin iyon narinig pa. Lumapit sakin si kuya at binuhat ako- bridal style- at ipinunta ako sa kwarto ni Pia.
"Dito ka muna. Hintayin natin yung doktor na ipapatawag ni tito, hmm?" Malumanay na sabi ni kuya bago ako hinalikan sa noo. "I'm sorry Janelle, kuya didn't had the chance to protect you earlier." He whispered. "Buti na lang at sinabi sakin ni Pia na wala ka sa bed mo at may nangyayari sa banyo."
"Asan si Pia." I asked. Gusto ko siyang pasalamatan dahil pumunta siya sa kwarto ko.
"Umalis na siya. Bumalik na siya sa Manila. Magpa-paalam lang sana siya sayo kanina kasi wala ka sa kama." Sabi ni kuya na umupo sa tabi ko. "Dito muna kayo matulog ni Chrystel sabi ni tito."
Tumango ako sa sinabi niya. Hindi nagtagal ay nakarinig kami ng katok sa pinto at pumasok ang isang may katandaan ng lalaki na may dala-dalang bag.
"Dr. Smith" Bati ni kuya kay Dr. Smith ng makapasok ito sa kwarto. Tinanguan lang siya ni kuya.
"Good evening po." I tried to put a smile kahit onti pero ngiwi ata ang naipakita ko dahil sa hapdi ng pisngi ko.
"Mukhang grabe ang ginawa sayo ng ate mo." Casual na sabi ni Dr. Smith.
"Kayo na ho muna ang bahala sa kaniya. Baba lang ho muna ako." Paalam ni kuya.
"Saan ka pinagbuhatan ng kamay ng ate mo?" Maingat n tanong niya sakin. I point my stomach, cheek and my head.
Gulat siyang napailing-iling bago ako chineck. Makalipas ang trenta minutos na Q and A ay kinausap niya kami ni kuya nakakarating lang. "Good news na walang natamaan na internal organs niya but her stomach will take one week bago mawala ang sakit. The force your sister gave were hard and for her head, hindi naman nabasag yung skull niya but we need to run an x-ray of her brain. I think may nauga roon or nagalaw, her eye movements were not normal kasi."
"Kelan po doc?"
"As soon as possible." Nakangiti niyang sabi. "Ginamot ko na rin yung sugat niya." Tumango kami sa sinabi ng docotr. He was about to leave ng maalala ko ang kalagayan ni Chrystel.
"Uhm doc?" I said na ikinalingon niya.
"Yes?"
"Pwede niyo ho bang gamutin yung sugat ng kaibigan ko?" Sabay turo ko kay Chrystel na prenteng nakaupo sa couch habang winawagayway ang paa niya. Napalingon doon ang doctor ng may kunot noo tsaka kay kuya. Tumango na lang si kuya at hindi kalaunan ay nagamot na rin ang sugat niya.
"Maiwan ko na kayo rito." Sabi ni doc bago pinihit ang sedura. At bago siya nakalabas ay may sinabi muna si kuya.
"Kausapin ka raw ho ni tito. Sa study room niya." Tumango si doc sa sinabi ni kuya bago lumabas. Binalingan naman ako ng tingin ni kuya.
"Halika. Patuyuin natin yang buhok mo at magbihis ka para hindi ka lagnatin." Pinaupo niya ko sa kama. Kinuha niya yung blower ni Pia at sinimulang patuyuin ang buhok ko. I look at him with a thankful eyes but he look back at me with a sad eyes.
"I'm sorry Janelle." He said.
"Ay hala kuya. Huwag kang iiyak." He's in the verge of crying kaya ko sinabi iyon. Napayakap na lang ako sa kaniya ng tuloy tuloy na tumulo ang mga luha niya. "Wala kang kasalanan kuya. Huwag ka pong umiyak."
"I'm sorry kasi hindi kita naprotektahan noon. I'm sorry...." humihikbi niyang sabi. Ngayon ko lang siya nakitang ganito kaya hindi ko maiwasang malungkot.
"Okay lang yun kuya. Nangyari na po eh." Mahina kong sabi sa kaniya na mas nagpahagulgol sa kaniya. Napabuntong hininga na lang ako at inalo si kuya.
-
Ilang linggo na rin ang nakalipas mula ng bumisita kami sa beach house ng mga Jesli. Ngayon ay naghahanda na ako para sa pagpasok ko. I've missed a lot of discussions pero as what kuya said, he helped me with it dahil sinend ng mga teacher yung mga tinackle nilang lessons through kuya' gmail.
"Tara na ho manong." Sabi ko sa driver namin na asa baba lang, naghihintay sakin. Hindi nagtagal ay naka-rating kami sa school.
"Oh Janelle! Bakit may band aid ka sa mukha?!" Unang bungad sakin ni Maui pagka-pasok ko ng room.
I touch the band aid and smile a little "wala to, galos lang" I lied. "Nasaan si Cess at Minmin?"
"Wala si Cess, bukas pa siya uuwi galing London with her fam. Si Minmin naman ay nag-transfer na." He shrugs.
"San siya lumipat? Bakit daw?"
"Sa St. Dominic High School. Sa Baguio at hindi ko alam kung bakit."
Umupo ako sa upuan ko at sumunod naman si Maui. "Alam mo ba teh! Bago ka nag-bakasyon! May nag-break in dito sa school."
"Talaga? Nahuli ba kung sino?"
"Oo pero wala naman siyang ninanakaw na ano."
"Buti naman"
"So musta bakasyon mo?"
"Okay naman." I said then smile ng ma-alala ang mga nangyari sa isang linggong iyon.
"Buti naman! Alam mo bang ang boring ng isang linggo ko mula noong umalis si cess at minmin?" He said with a roll eyes.
"Eh si Tine? Dimo ba kinausap?"
"Teh!!! Alam mo naman ang gurl na iyowwwnn!" Irap niya ulit. Napatawa na lang ako. Pero natigil ako sa tawa ng may tumikhim sa harapan ko.
"Yes?" I ask Dan na ngayon ay nakatayo a harapan ko. He hand me my ballpen back at umupo na sa pwesto niya. Sinundan namin siya ng tingin.
"Alam mo bang naging weird na yan mula nung umalis ka? He's been so quiet lately." Bulong ni Maui. "I wonder why?" He said and looked at me maliciously.
"I don't know why?" I said with a curl on my forehead. Bumaling ng tingin sakin si Dan ng may lungkot at paga-alala. He look at me like I'm the most precious girl in the world. Umiwas ako ng tingin ng makaramdam ako ng ilang.
Hindi rin nagtagal ay nagsi-datingan na ang mga kaklase ko at nagsimula na ang klase.
***
😂
Advertisement
How-not To Be An Olympian God!
Athena, Zeus, Aphrodite, Hermes…
8 2155Broken Sky and Shattered Earth: Apocalypse Convergence
Participant in the Royal Road Writathon Challenge! (Updates sporadically) Wilfred had been thinking about ending it all, but then it all ended before he could.The apocalypse came in a matter of hours. Not from weather, not from nuclear strikes, but something far worse. Mankind lost its dominance over their own planet in a short afternoon, and now Wilfred is one of but a handful of survivors who must make sense of the catastrophic nightmare world that they once called their own.While the Earth is many things after the end, it is anything but the sole domain of humanity. As Wilfred and other survivors discover, their planet was not subject to just one world-ending event, but several. The undead roam the once proud metropolisis, and inhuman beasts stalk the countryside. The physical fabric of reality itself is twisted beyond repair in some places as unnatural distorions that warp physical laws appear across the landscape, and even a simple jog across an empty street can prove fatal to the unwary.The ones who died in the initial catastrophes never had to face the horrors that followed. And for Wilfred, a man who found no purpose in life before the apocalypse, what is there to be found after?
8 78Fractured
Ripped away from his life as a computer technician, Tommy needs to figure out how to survive in a world riddled with magic, martial arts, and monsters lurking in the shadows.
8 192This Game We Call Life
My name is Jack, I am a martial artist who spent most of his life on a mountain. But for the past two years I have been at a public school. Why? So I can learn more about the life most people lead, and it is BORING. Luckily I have some other fun things to do for entertainment. Well, none of that matters now because….. I took elements from other series in this genera, like re:monster and change:new world, but the story itself is mine. suggestions are always welcome if anyone finds a grammatical mistake or a mistake with a table please point it out in the comments so i can fix it, thank you.
8 360affection - quackityhq
af·fec·tion/əˈfekSH(ə)n/noun1.a gentle feeling of fondness or liking.
8 404Edward and His Bully Troubles
hi. i'm edward. i know, dorky name-but i like it. i have two older brothers that make my life hell. i endure wedgies, wet willies, swirlies, etc by not only them, but also my main bully at school: eli. read to find out how i live my life :)i'm trying to update as much as i can! please vote and share this story! thanks :)
8 168