《My Jewel [ Complete ]》Part 12
Advertisement
ေရွာင္းက်န႔္သူ၏မိဘမ်ားႏွင့္အတူ လက္ထပ္ရမည့္သူႏွင့္ေတြ႕ဆုံဖို႔လိုက္လာခဲ့သည္။ ဟိုတယ္ခန္းထဲတြင္ ေစာင့္ေနတုန္းဝင္လာသည့္သူကိုျမင္လိုက္ရသည့္ အခ်ိန္တြင္သူ႕မ်က္လုံးပင္ဘသူမယုံနိုင္ျဖစ္သြားရသည္။
ဝမ္ရိေပၚ? သူလက္ထပ္ရမယ္ဆိုတဲ့သူက ဝမ္ရိေပၚလား? ဒါမွမဟုတ္ ဝမ္ရိေပၚမွာအကိုေတြ ဘာေတြ႐ွိတာလား?
ေနာက္ထပ္ဝင္လာမည့္သူရွိဦးမလားေတြးမိၿပီး ေရွာင္းက်န႔္အေနာက္သို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း ဝမ္ရိေပၚႏွင့္သူ႕အေဖမွာအခန္းထဲသို႔ဝင္လာၿပီးသည္ႏွင့္ အခန္းတံခါးမွာပိတ္သြားၿပီျဖစ္သည္။
ပါးတို႔ေျပာတုန္းကေတာ့ ေယာက္်ားေလးဆိုတာေသခ်ာပါတယ္။ အခုသူနဲ႕ယူရမယ့္သူက မေရာက္ေသးတာမ်ိဳးလား?
ဟိုဟိုဒီဒီသူေတြးေနတုန္း ဝမ္ရိေပၚတို႔က သူ႕တို႔အေရွ႕မွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီးျဖစ္ကာ ခဏအၾကာ အန္ကယ္ဝမ္မွ ဝမ္ရိေပၚအား သူနဲ႕မိတ္ဆက္ေပးလာေတာ့သည္။
"က်န႔္က်န႔္ ဒီဘက္ကေတာ့ သားနဲ႕လက္ထပ္ေပးမယ့္ ဝမ္ရိေပၚတဲ့"
အခုအခ်ိန္မွာေရွာင္းက်န႔္ကေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔မွန္းမသိ မ်က္ႏွာေတြပူေနတာပဲသိတယ္။ ဝမ္ရိေပၚလိုနာမည္ႀကီးတဲ့ သူတစ္ေယာက္နဲ႕ အခုလိုစကာေျပာၿပီး မိတ္ဆက္ခြင့္ရဖို႔ဆိုတာ သူ႕အေနနဲ႕ အိပ္မက္ေတာင္မမက္ခဲ့ဖူးဘူးမဟုတ္လား။ အခုေတာ့လက္ပါလက္ထပ္ရေတာ့မွာဆိုေတာ့ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲဆိုတာ သူဘယ္လိုမွကို လိုက္မမွီေတာ့ဘူး။
"မဂၤလာပါ ငါ့နာမည္ကေရွာင္းက်န႔္ပါ"
"အင္း ငါကဝမ္ရိေပၚ"
သူ႕ဘက္ကႏႈတ္ဆက္လိုက္ေတာ့ ဝမ္ရိေပၚကခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲျပန္ ႏႈတ္ဆက္လာတာမို႔ ေရွာင္းက်န႔္စိတ္ထဲ စိုးရိမ္ေရမွတ္ေတြလိုျမင့္တက္လာရတယ္။
ျငင္းေတာ့မွာလားမသိဘူး။ အျငင္းခံရရင္ေတာ့ ရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ ဝမ္ရိေပၚဘယ္ေလာက္ေခ်တယ္ ေနာက္ၿပီးလုံးဝအားမနာတတ္ဘူးဆိုတဲ့ သတင္းေတြကို ေရွာင္းက်န႔္ကေက်ာင္းမွာၾကားဖူးထားတယ္ေလ။ ေနာက္ကြယ္က်မွျငင္းတာက ကိစၥမရွိေပမယ့္ အခုလိုမိဘေတြေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထားႀကီးနဲ႕ အျငင္းခံရမွာကို ေရွာင္းက်န႔္မ်က္ႏွာေတာ္ေတာ္ပူမိတယ္။
ဝမ္ရိေပၚရဲ႕သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့အၾကည့္ေတြက အခုခ်က္ခ်င္းျငင္းမယ္ဆိုတဲ့ပုံႀကီးမဟုတ္လား?
ဒါေပမယ့္ထူးဆန္းစြာနဲ႕ ဝမ္ရိေပၚကဘာမွထပ္မေျပာလာခဲ့ဘူး။
ဘာလဲဝမ္ရိေပၚကမျငင္းဘူးလား? တကယ္ပဲသူ႕ကိုလက္ထပ္မလို႔လား?ဝမ္ရိေပၚကေလ လူတကာရဲ႕အိပ္မက္မင္းသားျဖစ္တဲ့၊ လူတိုင္းလိုခ်င္ၾကတဲ့ ဝမ္ရိေပၚက တကယ္ပဲ သူ႕လိုလူကိုယူမယ္တဲ့လား? ေရွာင္းက်န႔္သူအခု အိပ္မက္မက္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား?
သူ႕အေရွ႕တည့္တည့္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ဝမ္ရိေပၚကို မၾကည့္ရဲတဲ့ေရွာင္းက်န႔္က သူ႕အၾကည့္ေတြကိုေဘးဘက္က လူႀကီးေတြဆီကိုသာပို႔ေနရတယ္။
ဝမ္ရိေပၚနဲ႕သာတကယ္လက္ထပ္ျဖစ္ရင္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြကိုေတာ့ သူ႕ေခါင္းထဲကေနမဖယ္ထုတ္နိုင္ခဲ့ဘူး။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ႏႈတ္ခမ္းေလးစုစုခြၽန္ၿပီး ေအအးကိုေသာက္ေနတဲ့ သူရဲ႕ယုန္ညိဳလုံးေလးကို ဝမ္ရိေပၚစိတ္ပူေနမိသည္။
ထမင္းစားခ်ိန္ႀကီးကို အေအးေတြဘာလို႔စြတ္ေသာက္ေနရတာလဲမသိဘူး။ ေတာ္ၾကာထမင္းမစားနိုင္ဘဲ ရင္ခံေနေတာ့မွာပဲ။ ပါးကလည္း စကားကေနာက္မွေျပာလို႔ရတာပဲကို ဘာလို႔အခုထိ ထမင္းစားမစားရေသးတာလဲ။ ၾကည့္ရတာ ေရွာင္းက်န႔္ဗိုက္ဆာေနၿပီထင္တယ္။ မျဖစ္ေသးဘူး သူဝင္ေျပာမွပဲျဖစ္ေတာ့မယ္။
"ပါး..ဟိုေလ."
"အင္း ေျပာေလ ရိေပၚ ဘာေျပာခ်င္လို႔လဲ?"
"ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီမို႔ အရင္စားၿပီးမွဆက္ေျပာၾကရင္ေရာ"
ၾကည့္ရတာဝမ္ရိေပၚက ဗိုက္ေတာ္ေတာ္ဆာေနၿပီထင္တယ္။
ျဖတ္ေျပာလာတဲ့ ဝမ္ရိေပၚစကားေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န႔္စိတ္ထဲက ေတြးလိုက္မိတယ္။ အေတာ္ဘဲ အမွန္ေတာ့သူလည္း ဗိုက္ေတာ္ေတာ္ဆာေနၿပီေလ...
သူ႕ယုန္ညိဳလုံးေလးက ဗိုက္တကယ္ဆာေနတယ္ထင္ပါ့ အစားအေသာက္ေတြေရာက္လာတာနဲ႕ စားေနတာမ်ား ေခါင္းေတာင္မေဖာ္ေတာ့ဘူး။
သူ႕ဘက္ေရာက္ေနတဲ့ဟင္းေတြကို ယုန္လုံးေလးဘက္ကို တိုးေပးရင္း အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ဝမ္ရိေပၚက သူ႕ကိုယ္တိုင္စားဖို႔ေတာင္ေမ့ေနပုံရသည္။
အတူတူတစ္ဝိုင္းထဲမွာ ထိုင္စားေနရတယ္ဆိုတဲ့အသိနဲ႕ ဝမ္ရိေပၚကၾကည္ႏူးမိရသလို အနာဂတ္မွာေန႕တိုင္းအခုလိုစားရမယ္လို႔ေတြးမိေတာ့ ေပ်ာ္လြန္းလို႔မ်က္ရည္ေတာင္က်မိေတာ့မွာမို႔ မနည္းျပန္ထိန္းယူေနရတယ္။
-----------------------
ဒီေန႕ မဂၤလာဝတ္စုံသြားၾကည့္ဖို႔ ယုန္ညိဳလုံးေလးကို ေ႐ွာင္းအိမ္မွာဝမ္ရိေပၚသြားေခၚရတယ္။ လက္ထပ္လက္စြပ္ကိုေတာ့ သူတုိ႔ကမၼဏီကအရည္အေသြးအေကာင္းဆံုး စိန္ျပာကိုသံုးၿပီး ေ႐ွာင္းက်န္႔အေဖရဲ႕ပန္းထိမ္မွာပဲလုပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။
ကားေပၚမွာၿငိမ္ၿငိမ္ေလးလိုက္လာတဲ့ ယုန္ညိဳလုံးေလးကို ဘာစေျပာရမလဲလို႔ ဝမ္ရိေပၚကအသည္းအသန္စဥ္းစားၿပီးမွ ေျပာလိုက္မိတာက
"စားၿပီးၿပီလား?"
"ဟုတ္"
ၿပီးေတာ့ဘာထပ္ေျပာရေတာ့မလဲ? တကယ္ပဲဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ဘာစကားမွ မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘဲ ဝတ္စုံဆိုင္အထိေရာက္သြားေတာ့တယ္။
ယုန္ေလးကတကယ္ပဲ စကားနည္းလိုက္တာ...သူကလည္းနဂိုကတည္းက စကားသိပ္မေျပာတဲ့သူဆိုေတာ့ခက္ေနၿပီ။
"ဒါေလးဘယ္လိုေနလဲ?"
"ဟုတ္ ရိေပၚသေဘာပါ"
"ဒါေလးဆိုရင္ေရာ အဆင္ေျပမလား?"
"ဟုတ္..ေျပပါတယ္"
ဝတ္စုံဆိုင္တြင္လည္း သူဘာေ႐ြးေ႐ြးမျငင္းတဲ့ ယုန္ညိဳလုံးေလးေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚမွာအခက္ေတြ႕ေနရျပန္တယ္။
"အျဖဴဝတ္ခ်င္လား အနက္ဝတ္ခ်င္လား?"
"ရိေပၚႀကိဳက္တာဝတ္ပါ။ ရိေပၚကဘာဝတ္ဝတ္လိုက္တယ္"
ဝတ္စံုေရြးေနတဲ့ေ႐ွာင္းက်န္႔မွာေတာ့ စိတ္ညစ္ေနရေလသည္။ ရိေပၚရဲ႕ ခႏာၱကိုယ္အခ်ိဳးအစားက အရမ္းၾကည့္ေကာင္းတာမို႔ ဘာဝတ္ဝတ္လိုက္ဖက္ေနေပမယ့္ သူကေတာ့ဝေနတာမို႔ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့အက်ႌဆိုဒ္ေတြကုိသာ ဝတ္ေနရတာမို႔ ရိေပၚကိုေတာင္အားနာလာရတယ္။
-------------------------
ေနာက္ဆုံးေတာ့လက္ထပ္မယ့္ေန႕ကို ေရာက္လို႔လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ေ႐ွာင္းမိသားစုဘက္က ေတာင္းဆိုမႈအရ မဂၤလာပြဲကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ၿပီးသာက်င္းပခဲ့ၾကသည္။ အက်ဥ္းခ်ံဳးဆိုေပမယ့္ ဟိုတယ္မွာႏွစ္ဖက္အသိမိတ္ေဆြအနည္းငယ္ကို ဖိတ္ၾကားထားျခင္းျဖစ္သည္။
ဝမ္ရိေပၚဘဝအတြက္ မေမ့ႏိုင္ေသာအလွပဆံုးေန႔ေလးတစ္ေန႔ေပါ့..
ဝတ္စံုျဖဴေလးနဲ႔ယုန္ညိဳေလးက ယုန္ျဖဴလံုးေလးျဖစ္ေနၿပီး ျမတ္ႏိုးခ်င္စရာအတိ...
ဖခင္ျဖစ္သူ၏လက္ကုိတြဲလို႔ မဂၤလာခန္းမတစ္ေလ်ွာက္ဝင္လာတဲ့ ယုန္ညိဳလံုးေလးက တကယ္ေတာ့ သူ႔ႏွလံုးသားထဲကို တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝင္လာေနတာပါ။
ခါတိုင္းလိုမ်က္မွန္အထူႀကီးေအာက္မွာ ပုန္းကြယ္ထားျခင္းမ႐ွိတဲ့မ်က္ဝန္းေလးေတြက အခုအခ်ိန္မွာပိုၿပီး ေတာက္ပေနခဲ့သည္။ မ်က္ႏွာထက္ မိတ္ကပ္ခပ္ပါးပါးလိမ္းထားတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေတာ္ေတာ္ေလးေခ်ာၿပီး ၾကည့္ေကာင္းလြန္းတဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆိုတာ ဝမ္ရိေပၚကအခုမွပုိၿပီး သတိထားမိသြားတယ္။
စိတ္လႈပ္႐ွားေနပံုရတဲ့ ယုန္ေလးက သူ႔ေ႐ွ႕ကိုေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ဝမ္ရိေပၚတစ္ေယာက္အသက္႐ႈဖို႔ပင္ေမ့ေလ်ာ့ေနမိတာ ေ႐ွာင္ပါးအသံၾကားမွ အသိျပန္ဝင္လာတယ္။
"က်န္႔က်န္႔ကို မင္းဆီအပ္ခဲ့ၿပီေနာ္ ရိေပၚ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ေ႐ွာင္ပါး"
အမွန္ေတာ့ ေ႐ွာင္ယီြဖုန္းအေနနဲ႔သူ႔သားေလးကုိ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔မေပးစားခ်င္ခဲ့ဘူး။ အစတုန္းက Wang Jewellery ဘက္ကသူတို႔သားနဲ႔ က်န္႔က်န္႔ကိုလက္ထပ္ေပးခ်င္တယ္လို႔ကမ္းလွမ္းလာတုန္းက အရမ္းပဲအံျသခဲ့ရသလို ေနာက္ေတာ့ဖိအားေတြပါေပးလာေပမယ့္လည္း သူျငင္းခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕စိတ္ကုိေျပာင္းလဲေစခဲ့တာကေတာ့ ဝမ္ရိေပၚဆိုတဲ့ေကာင္ေလးပါပဲ။ သူနဲ႔သူ႔မိန္းမကို ရိေပၚကကိုယ္တိုင္လာေတြ႔ၿပီး ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးလြန္းလို႔ တန္းဖိုးႀကီးတဲ့ရတနာတပါးလို ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ သူ႔တစ္ဘဝလံုးစာေစာင့္ေ႐ွာက္ပါ့မယ္လို႔ ကတိေပးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ႐ိုး႐ိုးေအးေအးသူ႔သားေလးကုိ သူတို႔မ႐ွိေတာ့ရင္ ဝမ္ရိေပၚလက္ထဲအပ္ခဲ့ရင္ စိတ္မပူရေလာက္ဘူးထင္လို႔ သေဘာတူခဲ့လိုက္တယ္။
--------------------------
ဖာသာနဲ႔အတူႏွစ္ေယာက္သား အျပန္အလွန္ ကတိကဝတ္ေတြျပဳၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ ရင္အခုန္ရဆံုးအခ်ိန္ကို ေရာက္႐ွိလို႔လာရၿပီျဖစ္သည္။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း သူ႔လုိပဲအနမ္းေပးရမွာကို အေတာ္ေလးစိတ္လႈပ္႐ွားေနတယ္ထင္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ဒီလူသားကိုပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့ၿပီ။ ဝမ္းသာလြန္းသျဖင့္ စိတ္လိုလက္ရခုန္ဆင္းသြားတဲ့ မ်က္ရည္တစ္စကိုေတာ့ ယုန္ညိဳလံုးေလးကမျမင္လိုက္။
ဖာသာရဲ႕သတို႔သားႏွစ္ေယာက္ နမ္းလို႔ရၿပီဆုိတဲ့ စကားကိုၾကားတာနဲ႔ ဝမ္ရိေပၚကမ်က္ႏွာႏွစ္ခုကိုနီးကပ္ေစလို႔ ယုန္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ငံုေထြးလိုက္တယ္။
ဖိကပ္ယံုမဟုတ္တဲ့ သူ႔အျပဳအမူေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကလန္႔သြားပံုနဲ႔ အေနာက္ကိုယိုင္သြားတာမို႔ ဝမ္ရိေပၚမွာပါးစပ္ထဲက ႏႈတ္ခမ္းသားေလးလြတ္မထြက္သြားေလေအာင္ ခါးကေနထိန္းကိုင္လိုက္ရသည္။
မ်က္ဝန္းေတြျပဴးက်ယ္ၿပီး သူ႔ကိုၾကည့္ေနတဲ့ယုန္ေလးကိုေတာ့ ဝမ္ရိေပၚကမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းမလႊတ္ေပးႏိုင္ပါဘူး။ စေတြ႔ကတည္းက ဒီႏႈတ္ခမ္းေလးကို သူဘယ္ေလာက္ေတာင္နမ္းခ်င္ခဲ့ရသလဲ...
ေ႐ွာင္းက်န္႔တစ္ေယာက္ နမ္းရမယ္ဆိုေတာ့ ဒီအတိုင္းႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိကပ္ယံုထင္ေပမယ့္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကဝမ္ရိေပၚရဲ႕ ပါးစပ္ထဲအထိေရာက္သြားတာမို႔ေျခေထာက္ေတြေတာင္ ေခြယိုင္လဲက်ေတာ့မလိုျဖစ္သြားတဲ့အထိပဲ။ ရင္ေတြခုန္ေနလိုက္တာဆိုလည္း ဝမ္ရိေပၚၾကားသြားမွာေတာင္ေၾကာက္မိပါတယ္။
Advertisement
ဧည့္ပရိတ္သတ္မ်ား၏ လက္ခုပ္ျသဘာသံမ်ားၿပီးဆံုးခ်ိန္မွာေတာ့ ဝမ္ရိေပၚမွာစုပ္ယူထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို ႏွေျမာတသစြာနဲ႔ ဖယ္ခြာေပးလိုက္ရတယ္။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ ညက်မဂၤလာဦးခ်ိန္က်မွပဲ အဝနမ္းေတာ့မယ္လို႔လည္း ေတြးလိုက္ပါေသးတယ္။
_______________________________
(25 Nov 2021)
ရှောင်းကျန့်သူ၏မိဘများနှင့်အတူ လက်ထပ်ရမည့်သူနှင့်တွေ့ဆုံဖို့လိုက်လာခဲ့သည်။ ဟိုတယ်ခန်းထဲတွင် စောင့်နေတုန်းဝင်လာသည့်သူကိုမြင်လိုက်ရသည့် အချိန်တွင်သူ့မျက်လုံးပင်ဘသူမယုံနိုင်ဖြစ်သွားရသည်။
ဝမ်ရိပေါ်? သူလက်ထပ်ရမယ်ဆိုတဲ့သူက ဝမ်ရိပေါ်လား? ဒါမှမဟုတ် ဝမ်ရိပေါ်မှာအကိုတွေ ဘာတွေရှိတာလား?
နောက်ထပ်ဝင်လာမည့်သူရှိဦးမလားတွေးမိပြီး ရှောင်းကျန့်အနောက်သို့လှမ်းကြည့်လိုက်သော်လည်း ဝမ်ရိပေါ်နှင့်သူ့အဖေမှာအခန်းထဲသို့ဝင်လာပြီးသည်နှင့် အခန်းတံခါးမှာပိတ်သွားပြီဖြစ်သည်။
ပါးတို့ပြောတုန်းကတော့ ယောက်ျားလေးဆိုတာသေချာပါတယ်။ အခုသူနဲ့ယူရမယ့်သူက မရောက်သေးတာမျိုးလား?
ဟိုဟိုဒီဒီသူတွေးနေတုန်း ဝမ်ရိပေါ်တို့က သူ့တို့အရှေ့မှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးဖြစ်ကာ ခဏအကြာ အန်ကယ်ဝမ်မှ ဝမ်ရိပေါ်အား သူနဲ့မိတ်ဆက်ပေးလာတော့သည်။
"ကျန့်ကျန့် ဒီဘက္ကတော့ သားနဲ့လက်ထပ်ပေးမယ့် ဝမ်ရိပေါ်တဲ့"
အခုအချိန်မှာရှောင်းကျန့်ကတော့ ဘာဖြစ်လို့မှန်းမသိ မျက်နှာတွေပူနေတာပဲသိတယ်။ ဝမ်ရိပေါ်လိုနာမည်ကြီးတဲ့ သူတစ်ယောက်နဲ့ အခုလိုစကာပြောပြီး မိတ်ဆက်ခွင့်ရဖို့ဆိုတာ သူ့အနေနဲ့ အိပ်မက်တောင်မမက်ခဲ့ဖူးဘူးမဟုတ်လား။ အခုတော့လက်ပါလက်ထပ်ရတော့မှာဆိုတော့ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲဆိုတာ သူဘယ္လိုမွကို လိုက်မမှီတော့ဘူး။
"မင်္ဂလာပါ ငါ့နာမည်ကရှောင်းကျန့်ပါ"
"အင်း ငါကဝမ်ရိပေါ်"
သူ့ဘက်ကနှုတ်ဆက်လိုက်တော့ ဝမ်ရိပေါ်ကခပ်ပြတ်ပြတ်ပဲပြန် နှုတ်ဆက်လာတာမို့ ရှောင်းကျန့်စိတ်ထဲ စိုးရိမ်ရေမှတ်တွေလိုမြင့်တက်လာရတယ်။
ငြင်းတော့မှာလားမသိဘူး။ အငြင်းခံရရင်တော့ ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ။ ဝမ်ရိပေါ်ဘယ်လောက်ချေတယ် နောက်ပြီးလုံးဝအားမနာတတ်ဘူးဆိုတဲ့ သတင်းတွေကို ရှောင်းကျန့်ကကျောင်းမှာကြားဖူးထားတယ်လေ။ နောက်ကွယ်ကျမှငြင်းတာက ကိစ္စမရှိပေမယ့် အခုလိုမိဘတွေရှေ့မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားကြီးနဲ့ အငြင်းခံရမှာကို ရှောင်းကျန့်မျက်နှာတော်တော်ပူမိတယ်။
ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေတဲ့အကြည့်တွေက အခုချက်ချင်းငြင်းမယ်ဆိုတဲ့ပုံကြီးမဟုတ်လား?
ဒါပေမယ့်ထူးဆန်းစွာနဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ကဘာမှထပ်မပြောလာခဲ့ဘူး။
ဘာလဲဝမ်ရိပေါ်ကမငြင်းဘူးလား? တကယ်ပဲသူ့ကိုလက်ထပ်မလို့လား?ဝမ်ရိပေါ်ကလေ လူတကာရဲ့အိပ်မက်မင်းသားဖြစ်တဲ့၊ လူတိုင်းလိုချင်ကြတဲ့ ဝမ်ရိပေါ်က တကယ်ပဲ သူ့လိုလူကိုယူမယ်တဲ့လား? ရှောင်းကျန့်သူအခု အိပ်မက်မက်နေတာတော့ မဟုတ္ဘူးမလား?
သူ့အရှေ့တည့်တည့်မှာ ထိုင်နေတဲ့ဝမ်ရိပေါ်ကို မကြည့်ရဲတဲ့ရှောင်းကျန့်က သူ့အကြည့်တွေကိုဘေးဘက်က လူကြီးတွေဆီကိုသာပို့နေရတယ်။
ဝမ်ရိပေါ်နဲ့သာတကယ်လက်ထပ်ဖြစ်ရင်ဆိုတဲ့ အတွေးတွေကိုတော့ သူ့ခေါင်းထဲကနေမဖယ်ထုတ်နိုင်ခဲ့ဘူး။
တစ်ချက်တစ်ချက်နှုတ်ခမ်းလေးစုစုချွန်ပြီး အေအးကိုသောက်နေတဲ့ သူရဲ့ယုန်ညိုလုံးလေးကို ဝမ်ရိပေါ်စိတ်ပူနေမိသည်။
ထမင်းစားချိန်ကြီးကို အအေးတွေဘာလို့စွတ်သောက်နေရတာလဲမသိဘူး။ တော်ကြာထမင်းမစားနိုင်ဘဲ ရင်ခံနေတော့မှာပဲ။ ပါးကလည်း စကားကနောက်မှပြောလို့ရတာပဲကို ဘာလို့အခုထိ ထမင်းစားမစားရသေးတာလဲ။ ကြည့်ရတာ ရှောင်းကျန့်ဗိုက်ဆာနေပြီထင်တယ်။ မဖြစ်သေးဘူး သူဝင်ပြောမှပဲဖြစ်တော့မယ်။
"ပါး..ဟိုလေ."
"အင်း ပြောလေ ရိပေါ် ဘာပြောချင်လို့လဲ?"
"ထမင်းစားချိန်ရောက်နေပြီမို့ အရင်စားပြီးမှဆက်ပြောကြရင်ရော"
ကြည့်ရတာဝမ်ရိပေါ်က ဗိုက်တော်တော်ဆာနေပြီထင်တယ်။
ဖြတ်ပြောလာတဲ့ ဝမ်ရိပေါ်စကားကြောင့် ရှောင်းကျန့်စိတ်ထဲက တွေးလိုက်မိတယ်။ အတော်ဘဲ အမှန်တော့သူလည်း ဗိုက်တော်တော်ဆာနေပြီလေ...
သူ့ယုန်ညိုလုံးလေးက ဗိုက်တကယ်ဆာနေတယ်ထင်ပါ့ အစားအသောက်တွေရောက်လာတာနဲ့ စားနေတာများ ခေါင်းတောင်မဖော်တော့ဘူး။
သူ့ဘက်ရောက်နေတဲ့ဟင်းတွေကို ယုန်လုံးလေးဘက်ကို တိုးပေးရင်း အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ဝမ်ရိပေါ်က သူ့ကိုယ်တိုင်စားဖို့တောင်မေ့နေပုံရသည်။
အတူတူတစ်ဝိုင်းထဲမှာ ထိုင်စားနေရတယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ကကြည်နူးမိရသလို အနာဂတ်မှာနေ့တိုင်းအခုလိုစားရမယ်လို့တွေးမိတော့ ပျော်လွန်းလို့မျက်ရည်တောင်ကျမိတော့မှာမို့ မနည်းပြန်ထိန်းယူနေရတယ်။
-----------------------
ဒီနေ့ မင်္ဂလာဝတ်စုံသွားကြည့်ဖို့ ယုန်ညိုလုံးလေးကို ရှောင်းအိမ်မှာဝမ်ရိပေါ်သွားခေါ်ရတယ်။ လက်ထပ်လက်စွပ်ကိုတော့ သူတို့ကမ္မဏီကအရည်အသွေးအကောင်းဆုံး စိန်ပြာကိုသုံးပြီး ရှောင်းကျန့်အဖေရဲ့ပန်းထိမ်မှာပဲလုပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။
ကားပေါ်မှာငြိမ်ငြိမ်လေးလိုက်လာတဲ့ ယုန်ညိုလုံးလေးကို ဘာစပြောရမလဲလို့ ဝမ်ရိပေါ်ကအသည်းအသန်စဉ်းစားပြီးမှ ပြောလိုက်မိတာက
"စားပြီးပြီလား?"
"ဟုတ်"
ပြီးတော့ဘာထပ်ပြောရတော့မလဲ? တကယ်ပဲဘာပြောရမှန်းမသိတော့ဘူး။
နောက်ဆုံးတော့ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်တော့ဘဲ ဝတ်စုံဆိုင်အထိရောက်သွားတော့တယ်။
ယုန်လေးကတကယ်ပဲ စကားနည်းလိုက်တာ...သူကလည်းနဂိုကတည်းက စကားသိပ်မပြောတဲ့သူဆိုတော့ခက်နေပြီ။
"ဒါလေးဘယ်လိုနေလဲ?"
"ဟုတ် ရိပေါ်သဘောပါ"
"ဒါလေးဆိုရင်ရော အဆင်ပြေမလား?"
"ဟုတ်..ပြေပါတယ်"
ဝတ်စုံဆိုင်တွင်လည်း သူဘာရွေးရွေးမငြင်းတဲ့ ယုန်ညိုလုံးလေးကြောင့် ဝမ်ရိပေါ်မှာအခက်တွေ့နေရပြန်တယ်။
"အဖြူဝတ်ချင်လား အနက်ဝတ်ချင်လား?"
"ရိပေါ်ကြိုက်တာဝတ်ပါ။ ရိပေါ်ကဘာဝတ်ဝတ်လိုက်တယ်"
ဝတ်စုံရွေးနေတဲ့ရှောင်းကျန့်မှာတော့ စိတ်ညစ်နေရလေသည်။ ရိပေါ်ရဲ့ ခန္တာကိုယ်အချိုးအစားက အရမ်းကြည့်ကောင်းတာမို့ ဘာဝတ်ဝတ်လိုက်ဖက်နေပေမယ့် သူကတော့ဝနေတာမို့ တော်တော်ကြီးတဲ့အကျႌဆိုဒ်တွေကိုသာ ဝတ်နေရတာမို့ ရိပေါ်ကိုတောင်အားနာလာရတယ်။
-------------------------
နောက်ဆုံးတော့လက်ထပ်မယ့်နေ့ကို ရောက်လို့လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ရှောင်းမိသားစုဘက်က တောင်းဆိုမှုအရ မင်္ဂလာပွဲကို အကျဉ်းချုပ်ပြီးသာကျင်းပခဲ့ကြသည်။ အကျဉ်းချုံးဆိုပေမယ့် ဟိုတယ်မှာနှစ်ဖက်အသိမိတ်ဆွေအနည်းငယ်ကို ဖိတ်ကြားထားခြင်းဖြစ်သည်။
ဝမ်ရိပေါ်ဘဝအတွက် မမေ့နိုင်သောအလှပဆုံးနေ့လေးတစ်နေ့ပေါ့..
ဝတ်စုံဖြူလေးနဲ့ယုန်ညိုလေးက ယုန်ဖြူလုံးလေးဖြစ်နေပြီး မြတ်နိုးချင်စရာအတိ...
ဖခင်ဖြစ်သူ၏လက်ကိုတွဲလို့ မင်္ဂလာခန်းမတစ်လျှောက်ဝင်လာတဲ့ ယုန်ညိုလုံးလေးက တကယ်တော့ သူ့နှလုံးသားထဲကို တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်းဝင်လာနေတာပါ။
ခါတိုင်းလိုမျက်မှန်အထူကြီးအောက်မှာ ပုန်းကွယ်ထားခြင်းမရှိတဲ့မျက်ဝန်းလေးတွေက အခုအချိန်မှာပိုပြီး တောက်ပနေခဲ့သည်။ မျက်နှာထက် မိတ်ကပ်ခပ်ပါးပါးလိမ်းထားတဲ့ ရှောင်းကျန့်ကတော်တော်လေးချောပြီး ကြည့်ကောင်းလွန်းတဲ့ သူတစ်ယောက်ဆိုတာ ဝမ်ရိပေါ်ကအခုမှပိုပြီး သတိထားမိသွားတယ်။
စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံရတဲ့ ယုန်လေးက သူ့ရှေ့ကိုရောက်လာချိန်မှာတော့ ဝမ်ရိပေါ်တစ်ယောက်အသက်ရှုဖို့ပင်မေ့လျော့နေမိတာ ရှောင်ပါးအသံကြားမှ အသိပြန်ဝင်လာတယ်။
"ကျန့်ကျန့်ကို မင်းဆီအပ်ခဲ့ပြီနော် ရိပေါ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ရှောင်ပါး"
အမှန်တော့ ရှောင်ယွီဖုန်းအနေနဲ့သူ့သားလေးကို ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့မပေးစားချင်ခဲ့ဘူး။ အစတုန်းက Wang Jewellery ဘက်ကသူတို့သားနဲ့ ကျန့်ကျန့်ကိုလက်ထပ်ပေးချင်တယ်လို့ကမ်းလှမ်းလာတုန်းက အရမ်းပဲအံသြခဲ့ရသလို နောက်တော့ဖိအားတွေပါပေးလာပေမယ့်လည်း သူငြင်းခဲ့တယ်။
ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့စိတ်ကိုပြောင်းလဲစေခဲ့တာကတော့ ဝမ်ရိပေါ်ဆိုတဲ့ကောင်လေးပါပဲ။ သူနဲ့သူ့မိန်းမကို ရိပေါ်ကကိုယ်တိုင်လာတွေ့ပြီး ရှောင်းကျန့်ကိုချစ်မြတ်နိုးလွန်းလို့ တန်းဖိုးကြီးတဲ့ရတနာတပါးလို ဂရုတစိုက်နဲ့ သူ့တစ်ဘဝလုံးစာစောင့်ရှောက်ပါ့မယ်လို့ ကတိပေးတဲ့အချိန်မှာတော့ ရိုးရိုးအေးအေးသူ့သားလေးကို သူတို့မရှိတော့ရင် ဝမ်ရိပေါ်လက်ထဲအပ်ခဲ့ရင် စိတ်မပူရလောက်ဘူးထင်လို့ သဘောတူခဲ့လိုက်တယ်။
--------------------------
ဖာသာနဲ့အတူနှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန် ကတိကဝတ်တွေပြုပြီးချိန်မှာတော့ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ ရင်အခုန်ရဆုံးအချိန်ကို ရောက်ရှိလို့လာရပြီဖြစ်သည်။
ရှောင်းကျန့်ကိုကြည့်လိုက်တော့လည်း သူ့လိုပဲအနမ်းပေးရမှာကို အတော်လေးစိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်ထင်ပါတယ်။
နောက်ဆုံးတော့ဒီလူသားကိုပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရခဲ့ပြီ။ ဝမ်းသာလွန်းသဖြင့် စိတ်လိုလက်ရခုန်ဆင်းသွားတဲ့ မျက်ရည်တစ်စကိုတော့ ယုန်ညိုလုံးလေးကမမြင်လိုက်။
ဖာသာရဲ့သတို့သားနှစ်ယောက် နမ်းလို့ရပြီဆိုတဲ့ စကားကိုကြားတာနဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ကမျက်နှာနှစ်ခုကိုနီးကပ်စေလို့ ယုန်နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ ငုံထွေးလိုက်တယ်။
ဖိကပ်ယုံမဟုတ်တဲ့ သူ့အပြုအမူကြောင့် ရှောင်းကျန့်ကလန့်သွားပုံနဲ့ အနောက်ကိုယိုင်သွားတာမို့ ဝမ်ရိပေါ်မှာပါးစပ်ထဲက နှုတ်ခမ်းသားလေးလွတ်မထွက်သွားလေအောင် ခါးကနေထိန်းကိုင်လိုက်ရသည်။
မျက်ဝန်းတွေပြူးကျယ်ပြီး သူ့ကိုကြည့်နေတဲ့ယုန်လေးကိုတော့ ဝမ်ရိပေါ်ကမသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တယ်။ ချက်ချင်းမလွှတ်ပေးနိုင်ပါဘူး။ စတွေ့ကတည်းက ဒီနှုတ်ခမ်းလေးကို သူဘယ်လောက်တောင်နမ်းချင်ခဲ့ရသလဲ...
ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက် နမ်းရမယ်ဆိုတော့ ဒီအတိုင်းနှုတ်ခမ်းချင်း ထိကပ်ယုံထင်ပေမယ့် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲအထိရောက်သွားတာမို့ခြေထောက်တွေတောင် ခွေယိုင်လဲကျတော့မလိုဖြစ်သွားတဲ့အထိပဲ။ ရင်တွေခုန်နေလိုက်တာဆိုလည်း ဝမ်ရိပေါ်ကြားသွားမှာတောင်ကြောက်မိပါတယ်။
ဧည့်ပရိတ်သတ်များ၏ လက်ခုပ်သြဘာသံများပြီးဆုံးချိန်မှာတော့ ဝမ်ရိပေါ်မှာစုပ်ယူထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နှမြောတသစွာနဲ့ ဖယ်ခွာပေးလိုက်ရတယ်။
စိတ်ထဲမှာတော့ ညကျမင်္ဂလာဦးချိန်ကျမှပဲ အဝနမ်းတော့မယ်လို့လည်း တွေးလိုက်ပါသေးတယ်။
_______________________________
(25 Nov 2021)
Advertisement
- In Serial12 Chapters
Reborn with 1600 IQ
8 828 - In Serial9 Chapters
Quantum Cultivation - a Xianxia x Cyberpunk Story
It's 2800, and homo sapiens has reached perfection through genetic engineering and nanotechnology. All except the Purebred. They serve as a reminder of what humans once were, a benchmark for XHumans to see how far they've come. Like all Purebred, with their menial jobs, Ken eeks out a living sweeping the floors of Kyoto Central Peacekeeping. His life will change when 800-year-old Ryu appears in Kyoto, looking for a lost temple; and Aya, a beautiful hacker with a unique disease, learns that XHumans aren't as perfect as they thought. They've edited out the genes which allow for Cultivation. That will give Ken a chance to surpass them. And maybe save the world from an impending cataclysm. *** I'm an epic fantasy author, but this is my first foray into Xianxia! My day job is Chinese Medicine, and I teach Wing Chun and practice Taiji and Liu He Ba Fa, so there will be real life elements in this story. Please let me know how I can improve! *** To be published on Amazon by the end of the year. https://www.amazon.com/JC-Kang/e/B0195EMIY2
8 91 - In Serial22 Chapters
White Mystic Fox In A Radical World
Under the cloak of midnight, behind the faint creaking sounds of metal bars, staring into the vast beautiful garden of twinkling stars and the gentle, lovely blue moon as its host, was the only fox girl living in the desolate mountain ranges of Maryland with an unknown background. The gleaming reflection of those flickering flowers in her meekly eyes, as well as her blossoming countenance of hardships, demonstrate both her innocence and independence, which has never been tainted by the outside world. A lovely flower eventually touched after thousands of years of living in peace, some bad elements plucked that flower from its natural habitat. The white fox girl never knows what's good and bad, letting them cage her effortlessly without minding their evil sneers because of her over-the-clouds excitement. Finally, the white fox girl realizes she has been treated as nothing more than a prey item ready to be devoured. She's staring at the night skies for a long time and slowly closes her eyes once she gets that divine premonition from somewhere else. It was soothing in the mind. Her lovely smile showed acceptance with tears flowing through her pinkish cheeks, and her consciousness began fading away. Before her senses faded, that glowing angel descended, knelt in front of her, and wiped away her tears. She doesn't know how to express her gratitude to the heavens above for blessing her with a fulfilling and peaceful life. Even if it was a mere single moment, that gratitude and that smile of hers were the happiest things she could ever express. Time has passed, and the sun has risen from its slumber. The soul of the thousand-year-old white fox girl finally ascended to heaven, leaving her lifeless, cold body behind, leaning against rusted metal poles. It was the most peaceful death everyone wished for. Painless and no regrets. The men in charge of the front didn't notice anything out of the ordinary going on behind them. Well... In common perspective and also in reality, a caged dead fox girl at the back of a horse-drawn carriage is no less than a funeral procession. Book found also on wattpad and webnovel.
8 198 - In Serial35 Chapters
Hell's Gate
As an adopted girl from Japan, Celeste remembered vivid details of connecting with the spirit world that existed beyond our own. After years of therapy, she convinced herself that it was simply the product of a young girl's imagination. That is, until her life slowly shatters around her. Her family has kept something so shocking from her that it not only could destroy her life, but the worlds. With allies by her side and enemies at her heels, Celeste must fight her way through the secrets and lies that pave the roads of the world’s future.
8 239 - In Serial20 Chapters
Infinite Gameplay
Everyone probably dreams of being transmigrated into a sword and magic world, right? But not Kite. He was transmigrated without any warning at all. Worst of all the body he currently possesses is in the danger of dying. At least he had a system to level up and grew strong, at least that was what he thought. Until he realizes that all the people here have their own level-up system. He then tried to access the memory of the past owner when he received a message from the system. | Host is detected searching memory fragments.Random memory will be obtained by sacrificing any amount of Experience Points. | He was completely hopeless. Just checking his own memory cost a number of experience points. He was literally transmigrated into an unknown game-like world. And his level was also low, at Level 2. Join Kite as he experiences many troubles, tragedies, sufferings, and tribulations and embark on the path of being the strongest. The Legend of the All-Mighty God of Infinity has begun. ••• Book Cover made by SmilingBlueCloud ••• Join our Discord Channel guys! https://discord.gg/cxZNfQ
8 144 - In Serial23 Chapters
Ravished by a Rake : Historical Fiction
Historical Romances do not focus much on Historical accuracy, but rather offering a compelling love story to captivate the heart of the reader...Sabrina was a gentle lady, but she kept that hidden as she worked in the orphanage. She was attracted to the Earl, but she kept that hidden as well, because she thought he was a RAKE! .....Until the mutual attraction found her comprised and she was forced to marry the RAKE.
8 163

