Six-years-war has ended, by the strength of only one man.

สงครามหกปีสิ้นสุดลงแล้ว ด้วยพลังของชายเพียงคนเดียว

Everyone calls him "Swordmaster".

ทุกคนเรียกเขาว่า “ซอร์ดมาสเตอร์”

Unfortunately, this is not the story of such time of glory, bloodshed and mass murder.

แต่โชคร้ายที่เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องราวแห่งเกียรติยศ การนองเลือด และการสังหารหมู่เช่นนั้น

This is the story of a more peaceful time that comes after it.

แต่เป็นเรื่องราวของช่วงเวลาแห่งสันติสุขที่เกิดขึ้นในเวลาถัดมา

Almost two years have passed since the end of the war.

เกือบสองปีผ่านไปแล้วหลังจากสงครามยุติลง

Most people still remember the atrocity of the great struggle.

เกือบทุกคนยังจำความโหดร้ายและความยากลำบากของสงครามได้

But strangely, almost everyone has forgotten who Swordmaster is, or what he did to this land.

แต่น่าแปลกที่เกือบทุกคนได้ลืมไปแล้วว่า “ซอร์ดมาสเตอร์” เป็นใคร หรือเขาทำอะไรไว้ในแผ่นดินนี้

As if memory about him has been magically erased from this world.

ราวกับว่าความทรงจำเกี่ยวกับเขาได้ถูกลบหายไปจากโลกนี้ด้วยเวทมนตร์

Chapter 1: In an Old Castle

บทที่ 1: ในปราสาทหลังเก่า

[Lord's bedroom]

[ห้องนอนของท่านลอร์ด]

Yellow girl: Violet, bring Peony here. Our lord is awake. She must be very happy to know this.

หญิงชุดเหลือง: ไวโอเล็ต ไปตามพีโอนี่มาเลย ท่านลอร์ดตื่นแล้ว พีโอนี่ต้องดีใจมากแน่ที่ได้รู้ข่าวนี้

Very soon several girls fill up the room. One is a yellow-haired girl with white-yellow dress and a big sunflower on her head. Another one wears princess-like pink dress, with blonde wavy hair and a lot of peony flowers on the back side of her head where her ponytail could have been.

แป๊บเดียวหญิงสาวหลายคนก็มากันเต็มห้อง คนหนึ่งผมสีเหลือง ใส่ชุดเดรสสีเหลือง มีดอกทานตะวันดอกใหญ่อยู่บนหัว อีกคนสวมชุดเจ้าหญิงสีชมพู ผมเป็นลอนคลื่นสีบลอนด์และมีดอกโบตั๋น (พีโอนี่) หลายดอกอยู่เต็มด้านหลังหัวตรงตำแหน่งหางม้า

Lord, talking to the pink girl: Who are you?

ท่านลอร์ดคุยกับหญิงชุดชมพู: เธอชื่ออะไรเหรอ?

The pink girl turns her face away angrily.

หญิงชุดชมพูเบือนหน้าหนีด้วยความโกรธ

ลอร์ด: What?!

ลอร์ด: อะไรเนี่ย?!

Lord, talking to the yellow girl: What is this place? Where am I?

ท่านลอร์ดคุยกับหญิงชุดเหลือง: ที่นี่ที่ไหน? ผมคือใคร?

Yellow girl: What? My lord, are you telling me you don't remember us?

หญิงชุดเหลือง: อะไรนะคะ? จำพวกเราไม่ได้เหรอเนี่ย?

Purple girl: This is not your joke again right? You always make grim joke like this.

หญิงชุดสีม่วง: นี่ไม่ได้เล่นมุกอีกแล้วใช่ไหมคะ? ชอบเล่นมุกตลกร้ายแบบนี้ประจำ

Lord: Oh really, did I?

ลอร์ด: งั้นเหรอ?

Yellow girl : I think it could be real. He even said before his long slumber that he might not remember us when he woke up. Weren't you also there when he said it?

หญิงชุดเหลือง: ถ้างั้นน่าจะเป็นเรื่องจริง ท่านลอร์ดเคยบอกไว้ก่อนหลับยาวว่าเขาอาจจะจำพวกเราไม่ได้ตอนที่เขาตื่นขึ้นมา ตอนนั้นเธอก็อยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ?

Purple girl: Oh I start to remember now. Forgive me. It has been one full year. By the way, my name is Violet, my lord.

หญิงชุดม่วง: อ้อ เริ่มจะจำได้แล้ว ขอโทษนะคะ มันตั้งปีนึงมาแล้ว ฉันชื่อไวโอเล็ตนะคะ

Lord: One year? I was sleeping for that long? Tell me everything else I need to know. I don't remember a thing.

ลอร์ด: หนึ่งปีเลยเหรอ? ผมหลับไปนานขนาดนั้นเชียว? ช่วยบอกมาทุกเรื่องที่ต้องรู้ที เพราะว่าจำอะไรไม่ได้เลย

Yellow girl: My name is Sola. I am one of the maidens born to serve you. My body and soul belong to you alone. You are a king of this castle and the creator of all of us. We are born from flowers and are bound to serve you by yggdrasil's blessing, which is a magic from the yggdrasil tree that give birth to all of us maidens.

หญิงชุดเหลือง: ฉันชื่อโซล่าค่ะ ฉันเป็นหนึ่งในสาวดอกไม้ที่เกิดมาเพื่อรับใช้ท่าน ทั้งร่างกายและวิญญาณของฉันเป็นของท่านเพียงคนเดียว ท่านคือราชาแห่งปราสาทหลังนี้และเป็นผู้สร้างพวกเราทุกคนขึ้นมา พวกเราเกิดมาจากดอกไม้และถูกผูกพันให้รับใช้ท่านด้วยพรของอิกดราซิล ซึ่งก็คือเวทมนตร์จากต้นอิกดราซิลที่ให้กำเนิดสาวดอกไม้ทุกคน

Sola: You should ask Peony, she is the first-born and the eldest maiden. Eh? where is she?

โซล่า: ต้องลองถามพีโอนี่ดูนะคะ เธอเกิดมาคนแรกและเป็นสาวดอกไม้ที่แก่ที่สุด เอ๊ะ? พีโอนี่หายไปไหนเนี่ย?

Grey-haired girl: She is gone, Sola. She seemed to be angry about something.

สาวผมเทา: เธอกลับไปแล้ว โซล่า ดูเหมือนว่าจะโกรธอะไรสักอย่าง

Violet: I'm not sure why she is not here, my lord. I often see her fell asleep on your bedside while you were sleeping. You can surely talk to her later.

ไวโอเล็ต: ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะว่าทำไมเธอถึงไม่อยู่ที่นี่ ก่อนท่านตื่นฉันมักจะเห็นพีโอนี่นอนหลับอยู่ข้างเตียงของท่านบ่อยๆเลย เดี๋ยวค่อยคุยกับเธอทีหลังก็ได้ค่ะ

Sola: Anyway, it seems you are still drowsy. You can take a nap, my lord. We won't bother you anymore. But this time please don't sleep for too long. [giggle]

โซล่า: ยังไงก็ตาม ดูเหมือนท่านจะยังง่วงอยู่นะเนี่ย หลับอีกสักแป๊บก็ได้ค่ะ พวกเราไม่กวนท่านแล้ว แต่คราวนี้อย่าหลับนานนะคะ [หุๆ]

[Peony's room]

[ในห้องของพีโอนี่]

Peony with a little tear in her eyes, hugging a goat doll and mumbling to herself.

พีโอนี่น้ำตาคลอ กอดตุ๊กตาแพะ แล้วบ่นกับตัวเอง

Peony: Why can't you remember me and our beautiful time in the past? Everything I did, I did it for you. I have been waiting for your compliment for so long, but no, when you wake up, you....[crying...]

พีโอนี่: ทำไมถึงจำฉันกับช่วงเวลาดีๆของเราในอดีตไม่ได้คะ? ทุกอย่างที่ฉันทำไป ฉันทำเพื่อท่านเท่านั้น ฉันรอคำชมมานานแสนนาน แต่ทำไม? เวลาตื่นมาถึง…[ฮือๆ]

Violet, knocking on the door and shouts pass it: Peony, we are going to hunt some hog in the forest for our lord, will you go with us?

ไวโอเล็ตเคาะประตูและตะโกนผ่านประตู: พีโอนี่ พวกเรากำลังจะเข้าป่าไปล่าหมูป่ากับท่านลอร์ด จะไปด้วยกันไหม?

Peony: No, have fun for me.

พีโอนี่: ไม่ไปหรอก สนุกเผื่อด้วยนะ

Peony continues to cry.

แล้วพี่โอนี่ก็ร้องไห้ต่อ

[Lord's room]

[ในห้องท่านลอร์ด]

Sola: Oh! you wake up so soon, unlike last time [giggle] We are preparing some human food for you.

โซล่า: โอ้! ตื่นเร็วจังนะคะ ไม่เหมือนคราวก่อนเลย [หุๆ] เรากำลังเตรียมอาหารของมนุษย์ให้ท่านทาน

Violet: We are going hog hunting. You used to love roasted hog, right?

ไวโอเล็ต: เรากำลังจะไปล่าหมูป่ากัน ท่านชอบหมูป่าย่างนี่ ใช่ไหมคะ?

Lord: Hmm...is it dangerous out there? May I go too?

ลอร์ด: อืม…ข้างนอกมันอันตรายไหม? ไปด้วยได้ป่ะ?

Sola: Now it's not as dangerous as it used to be, especially not with the whole lot of us around you.

โซล่า: ตอนนี้ไม่อันตรายเหมือนแต่ก่อนแล้ว ยิ่งมีพวกเราอยู่ยิ่งไม่ต้องห่วงเลย

Violet: Let go with us and become familiar with the surrounding, my lord. This is your castle after all.

ไวโอเล็ต: ไปด้วยกันสิคะ ทำความคุ้นเคยกับพื้นที่แถวนี้สักหน่อย ยังไงมันก็ปราสาทของท่านนะคะ

[On the path to the forest]

[ทางเดินไปป่า]

Violet: Hello, my lord. I am one of the maiden born to serve you. My body and soul belong to you alone. My name is Violet, my lord.

ไวโอเล็ต: สวัสดีค่ะ ฉันเป็นหนึ่งในสาวดอกไม้ที่เกิดมาเพื่อรับใช้ท่าน ทั้งร่างกายและวิญญาณของฉันเป็นของท่านเพียงคนเดียว ฉันชื่อไวโอเล็ตค่ะ

Sola: You already told him your name once earlier.

โซล่า: ตะกี๊ก็เพิ่งบอกชื่อไป

Violet: [giggle] Now he can't forget me, Sola.

ไวโอเล็ต: [555] ท่านลอร์ดจะได้ไม่ลืมยังไงล่ะคะ

Sola: This time we get Mythril in the party specially for your safety, my lord. She is a good scout and quite good at fighting. However, she is not as good as me at fighting, my lord.

โซล่า: คราวนี้มิทริลจะมากับเราด้วยเป็นพิเศษเพื่อความปลอดภัยของท่านค่ะ เธอเก่งด้านการสังเกตการณ์ ส่วนด้านการต่อสู้ก็พอตัว แต่ฉันเก่งต่อสู้เก่งกว่าค่ะ

Lord thinks: [You are not very humble, are you?]

ลอร์ดคิด: [ไม่ค่อยจะอวดเลยนะ โซล่า]

Primrose: My name is Primrose, my lord. This is the first time we talked. I was born after you have begun your slumber.

พริมโรส: ฉันชื่อพริมโรสค่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้คุยกัน ฉันเกิดมาหลังจากที่ท่านเริ่มนอนหลับยาว

Primrose, as her name implies, looks like she was born from an orange-colored primrose. She is quite pretty with about 10 flowers hanging from her hair, but that is what can generally be said about most maidens I have met so far ----- adorable look and having some kind of flowers hanging from their hair or head, as can be expected of any living creatures that were born from flowers.

เหมือนกับชื่อพริมโรส เธอดูเหมือนจะเกิดมาจากดอกพริมโรสสีส้ม เธอสวยทีเดียวเพราะมีดอกพริมโรสราว 10 ดอกติดอยู่กับผมของเธอ แต่สาวดอกไม้ที่เห็นมาก็ประมาณนี้ทุกคน – หน้าตาน่ารักและดูเหมือนจะมีดอกไม้ชนิดใดชนิดหนึ่งติดอยู่กับผมหรือหัว ก็น่าจะเป็นแบบนั้นเพราะพวกเธอเกิดมาจากดอกไม้

Lord: What was that thing? That small tree is walking.

ลอร์ด: นั่นอะไรน่ะ? ต้นไม้ต้นเล็กๆมันเดินได้

Another purple girl: If it is a walking plant and is not a maiden, we call it trent, my lord.

สาวชุดม่วงอีกคน: ถ้ามันเป็นต้นไม้เดินได้และไม่ใช่สาวดอกไม้เหมือนเรา เราเรียกพวกมันว่าเทรนต์ค่ะ

Violet: This is my twin sister Purple, who is coming with us too, my lord.

ไวโอเล็ต: นี่เพอเพิล เป็นพี่น้องฝาแฝดของฉันค่ะ เธอจะมาล่าหมูป่ากับเราด้วย

Purple: We used to call them treant but that's definitely too much trouble to spell it.

เพอเพิล: เราเคยเรียกมันว่าเทร็นต์ แต่มันสะกดยากเกินไป

Sola: There is quite an army of them under Peony's control. Most trents are friendly to the maiden and to you because, like us, they are also bound to serve you by yggdrasil's blessing.

โซล่า: พีโอนี่ควบคุมกองทัพเจ้าพวกนี้อยู่เยอะเลยค่ะ เทรนต์เป็นมิตรกับสาวดอกไม้และกับท่านด้วย ก็เพราะพวกมันถูกผูกพันไว้ด้วยพรจากอิกดราซิลให้รับใช้ท่านเหมือนกับพวกเรา

Without notice, a stern-looking girl with several dark blue petals on her head appears to walk alongside you. It looks like she was born from some kind of plant with dark blue flowers.

เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ หญิงสาวที่ดูเคร่งขรึมและมีกลีบดอกสีน้ำเงินหลายกลีบอยู่บนหัวก็เดินอยู่ข้างท่าน ดูเหมือนว่าเธอจะเกิดมาจากต้นอะไรสักอย่างที่มีดอกสีน้ำเงิน

Sola: Oh, here you are, Mythril. See anything?

โซล่า: อ้อ มาแล้วเหรอ มิทริล เห็นอะไรบ้างไหม?

Mythril: Just the usual stuff, hog, deer, trent, nothing dangerous, if that's what you mean.

มิทธิล: ก็ของเดิมๆ หมูป่า กวาง เทรนต์ ไม่มีตัวอะไรอันตราย นั่นใช่ไหมที่อยากรู้

After Mythril finishes her line, she silently jumps onto the top of the highest tree in one move.

หลังจากมิทริลพูดจบ เธอก็กระโดดเงียบๆไปบนยอดของต้นไม้ที่สูงที่สุดด้วยการกระโดดเพียงครั้งเดียว

Lord: Oh don't tell me her weapon of choice is a lance.

ลอร์ด: อย่าบอกนะว่าอาวุธของเธอคือหอก

Sola: How do you know, my lord?

โซล่า: รู้ได้ยังไงคะ?

Lord: High jump, using lance. She looks like a dragoon from a game called Fina...oh wait, let forget about it.

ลอร์ด: กระโดดสูง ใช้หอก เธอดูเหมือนกับนักรบมังกรในเกมที่ชื่อไฟ….เอ่อ ลืมมันไปซะเถอะ

Sola: I'm not sure what you mean, my lord.

โซล่า: หมายความว่าไงคะ

Lord: Never mind.

ลอร์ด: ช่างมันเถอะ

Sola: She can also use bow, my lord. Other maidens can't jump as high as her, by the way.

โซล่า: เธอยังใช้ธนูได้อีกด้วยนะคะ สาวดอกไม้คนอื่นกระโดดได้ไม่สูงเท่าเธอหรอกค่ะ

Violet: Look. There is a clearing over there. Let set up a campfire while our archer Primrose is hunting hogs for us.

ไวโอเล็ต: ดูนั่นสิ มีที่โล่งตรงนั้นด้วย ตั้งแคมป์กันตรงนี้ดีกว่าค่ะ ระหว่างที่พริมโรสนักธนูของเรากำลังล่าหมูป่ามาให้เราทานกัน

[Campfire]

[แคมป์]

Violet: My lord, are you thinking about something? The campfire is ready.

ไวโอเล็ต: คิดอะไรอยู่คะ? แคมป์ไฟเสร็จแล้วค่ะ

Violet has shoulder-length purple hair and wears light purple dress with a bunch of flower trails hanging from the front near one side of her ear, with a lot of flowers on the back side of her head too.

ไวโอเล็ตมีผมสีม่วงประบ่า สวมชุดสีม่วงอ่อน มีช่อดอกไม้ห้อยมาด้านหน้าใกล้หูข้างหนึ่ง และยังมีดอกไม้ติดอยู่อีกเพียบที่ผมด้านหลังของเธอ

Violet: We used to look much more similar. Then purple decided to cut her hair short and hide her whole bunch of things, whatever they are called.

ไวโอเล็ต: แต่ก่อนเราดูเหมือนกันมากกว่านี้ แต่เพอเพิลก็ตัดสินใจตัดผมสั้นแล้วซ่อนของของเธอเอาไว้ เอมันเรียกว่าอะไรนะ

Lord: What things?

ลอร์ด: ของอะไรกัน?

The lord glances briefly at the radiant white skin around the center part of Purple's body.

ท่านลอร์ดหันไปมองผิวขาวๆที่เปล่งประกายอยู่ช่วงกึ่งกลางลำตัวของเธอ

Purple: Inflorescence, my lord.

เพอเพิล: ช่อดอกค่ะ

Lord thinks: [Hey! Why didn't you just say flowers?]

ลอร์ดคิด: [หืม! แล้วทำไมตะกี้ไม่บอกไปว่าดอกไม้?]

Sola: I know what you were thinking, my lord.

โซล่า: รู้นะคะว่าคิดอะไรอยู่

Lord: I wasn't thinking anything!

ลอร์ด: ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย!

Violet: Eh? What are you two talking about?

ไวโอเล็ต: เอ๋? คุยอะไรกันคะ?

Sola: Oh, Primrose is back.

โซล่า: นั่นไง พริมโรสกลับมาแล้ว

Lord: She is quite good at this. It is not even 15 minutes and she is back with 4 small-sized hogs, dragging them here all by herself.

ลอร์ด: เธอค่อนข้างเก่งเรื่องนี้ทีเดียว ยังไม่ถึง 15 นาทีเธอก็กลับมาพร้อมกับหมูป่าขนาดเล็ก 4 ตัว ลากมาเองคนเดียวด้วย

Violet: You won't be surprised if you have seen how fast she can shoot arrows from her bow.

ไวโอเล็ต: จะไม่แปลกใจเลยค่ะถ้าได้เห็นว่าเธอยิงธนูได้เร็วแค่ไหน

Sola: Nice. Thank you, Primrose. Let me roast all these hogs. Burn!

โซล่า: เยี่ยมไปเลย ขอบใจมากพริมโรส เดี๋ยวฉันย่างหมูพวกนี้ให้เอง ไหม้ซะ!

Lord: uhh.. What did you use to start the fire with?

ลอร์ด: เอ่อ นั่นเธอใช้อะไรจุดไฟน่ะ?

Sola, with intense light emitting from her hand: Magic, my lord. Oh, I forgot you have lost all your memory. As a sunflower, all my ability relates to sunlight and its intense heat.

มือของโซล่ามีแสงจ้าเปล่งออกมา: เวทมนตร์ค่ะ อ้อ ฉันลืมไปว่าท่านสูญเสียความทรงจำไปหมด ฉันเป็นดอกทานตะวัน ความสามารถทั้งหมดของฉันจะเกี่ยวข้องกับแสงแดดและความร้อนสูง

Lord: Wait! What was that noise? Behind you, Sola.

ลอร์ด: เดี๋ยวนะ! นั่นเสียงอะไรกัน? โซล่า! ข้างหลัง

An angry giant hog is rushing towards where they all sit. It makes sense because Primrose might have just killed their whole family.

หมูป่ายักษ์ที่กำลังโกรธจัดพุ่งตรงมาที่ทุกคนกำลังนั่งอยู่ ก็มีเหตุผลอยู่เพราะดูเหมือนพริมโรสเพิ่งจะฆ่าทุกคนในครอบครัวของมันไป

Sola, continuing to explain about her ability: The light I create can also blind opponent for a while and I...

โซล่ายังคงอธิบายความสามารถของเธอต่อ: แสงสว่างที่ฉันสร้างขึ้นมายังทำให้ศัตรูตาบอดไปสักพัก แล้วฉันก็ยัง….

Primrose skillfully shoots about 10 arrows at the hog's forehead in literally one second.

เพียงวินาทีเดียว พริมโรสก็ยิงธนูออกไปราว 10 ดอกที่หน้าผากของหมูป่า

Lord thinks: [It's still running. Perhaps the arrows can't pierce its thick skull?]

ลอร์ดคิด: [มันยังวิ่งอยู่เลย บางทีธนูอาจจะเจาะกะโหลกหนาๆของมันไม่เข้าล่ะมั้ง?]

Lord: Hey, Sola, could you help Primrose deal with that hog, and violet, hide behind my back.

ลอร์ด: เฮ้ โซล่า ช่วยพริมโรสสู้หมูหน่อยได้ไหม แล้วไวโอเล็ต มาหลบอยู่ข้างหลังฉันก่อนเร็ว

Violet: Why? It's just a hog.

ไวโอเล็ต: ทำไมคะ? ก็แค่หมูป่า

Purple, while eating leisurely: This piece is too burnt, Sola.

เพอเพิลกำลังทานอย่างสบายใจ: ชิ้นนี้มันไหม้ไปหน่อยนะ โซล่า

The hog almost reaches Sola's back when it falls down into a deep hole on the ground.

หมูป่าเกือบจะถึงแผ่นหลังของโซล่าอยู่แล้ว แต่มันก็ตกลงไปในหลุมลึกบนพื้นเสียก่อน

Primrose jumps down the deep hole and shoot several arrows rapidly at point blank range at the back of its neck, making sure it is dead.

พริมโรสกระโดดลงไปในหลุมลึกแล้วยิงธนูอีกหลายดอกออกไปอย่างรวดเร็วในระยะเผาขนที่ด้านหลังคอของหมูป่า เพื่อให้แน่ใจว่ามันตายสนิท

Lord: Huh? Oh, well, when did you girls dig that giant pit trap.

ลอร์ด: เหอ? โอ้ พวกเธอขุดหลุมกันไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ

Sola: It's one of Primrose's skill, my lord.

โซล่า: นี่เป็นพลังพิเศษอย่างนึงของพริมโรสค่ะ

Lord: Yeah, it's my fault worrying about these girls. They are much stronger than they look, and I shouldn't try to find any reason in the world full of talking plants....mumble....mumble.....

ลอร์ด: อืม…ผมผิดเองที่คิดเป็นห่วงสาวๆพวกนี้ พวกเธอแข็งแกร่งกว่าที่เห็นมาก และผมก็ไม่ควรจะหาเหตุผลในโลกที่เต็มไปด้วยต้นไม้พูดได้….บ่น….บ่น….

Violet: Lucky, right? A big hog run to be our meal on its own.

ไวโอเล็ต: โชคดีใช่ไหมล่ะคะ? หมูป่าตัวใหญ่วิ่งมาเป็นอาหารให้เราเอง

Lord: Eh? I totally forgot about Mythril, why didn't she warn us of this dangerous hog.

ลอร์ด: เอ๋? ลืมมิทริลไปซะสนิทเลย ทำไมเธอถึงไม่เตือนเราเรื่องหมูป่าอันตรายนี่

Sola: It is possible that she didn't see it as a threat, but I bet she has fallen asleep on treetops again.

โซล่า: เธออาจจะไม่คิดว่ามันอันตรายมั้งคะ แต่ฉันคิดว่าเธอน่าจะเผลอหลับอยู่บนยอดไม้มากกว่า

Lord: Uh....why did you bring her as a guard then...mumble...mumble...

ลอร์ด: เอ่อ…แล้วพามาทำหน้าที่คุ้มกันทำไมเนี่ย….บ่น….บ่น….

[A long while later]

[อีกสักครู่ใหญ่]

Violet: Are you full, my lord? It is delicious, right?

ไวโอเล็ต: อิ่มแล้วใช่ไหมคะ? อร่อยรึเปล่า?

Sola: It's almost dark now. We can sleep in the forest to night, my lord, if you want.

โซล่า: เกือบจะค่ำแล้ว คืนนี้เรานอนในป่ากันไหมคะ

Lord: ....

ลอร์ด:….

Violet: What are you thinking, my lord.

ไวโอเล็ต: คิดอะไรอยู่คะ

Lord: About those hog's baby....

ลอร์ด: คิดถึงลูกหมูพวกนั้น…

Sola: Why are you so sad about it? Isn't human an omnivore?

โซล่า: ทำไมเสียใจล่ะคะ? มนุษย์กินได้ทั้งพืชและสัตว์ไม่ใช่เหรอ?

Lord: Yes, human is omnivore, but...

ลอร์ด: ใช่ มนุษย์กินได้ทั้งพืชและสัตว์ แต่…

Sola: It's already dead and we can't change that.

โซล่า: มันตายไปแล้ว และเราก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้

Purple: We maidens eat for pleasure, my lord. We can live on photosynthesis alone. Then, no more hog hunt if you don't like it.

เพอเพิล: สาวดอกไม้อย่างเรากินเพิ่มความสุขค่ะ เราสังเคราะห์แสงอย่างเดียวก็อยู่ได้แล้ว ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องล่าหมูป่าอีกก็ได้ค่ะ

Lord: Well, let me eat all of these up first, then I will think about that later.

ลอร์ด: งั้นทานให้หมดก่อนแล้วกัน แล้วค่อยคิดทีหลัง

Sola: Yes, let's not waste their precious meat.

โซล่า: ค่ะ อย่าปล่อยให้เนื้ออันมีค่าต้องสูญเปล่า

Lord: I don't remember the time before my slumber at all. How was myself back then?

ลอร์ด: ผมจำช่วงเวลาก่อนหลับยาวไม่ได้เลย ตอนนั้นผมเป็นยังไงบ้าง?

Sola: Hmm. You should ask Peony or Petunia, they are among the first-born maidens. I was born only 2 months before you fell into the slumber. As far as I remember, your old personality was similar to what you are now and back then you were pretty good at sword. You can even teach Peony how to use it. She is even better at fighting than me right now.

โซล่า: อืม…ต้องลองถามพีโอนี่หรือเพททูเนียดู ทั้งสองคนนี้เกิดก่อนใครเพื่อนเลย พอฉันเกิดได้ 2 เดือน ท่านก็หลับยาวแล้ว เท่าที่จำได้นะ นิสัยเก่าของท่านก็คล้ายๆกับที่เป็นอยู่ตอนนี้ และตอนนั้นท่านก็เก่งเรื่องการใช้ดาบมากทีเดียว ท่านยังสอนวิชาดาบให้พีโอนี่ได้อีกด้วย ตอนนี้เธอต่อสู้เก่งกว่าฉันเสียอีก

Lord think: [Oh, she doesn't like bragging. She just love telling the truth]

ลอร์ดคิด: [อ๋อ เธอไม่ได้ขี้อวด เธอแค่ชอบพูดความจริง]

Sola: She was practicing sword fighting a lot while you were sleeping, but most importantly, I think she has a talent for it.

โซล่า: เธอฝึกการใช้ดาบอย่างหนักตอนที่ท่านนอนหลับค่ะ แต่ที่สำคัญที่สุดก็คือ ฉันคิดว่าเธอมีพรสวรรค์ทางนี้

Lord: That's a surprise, wearing pink fluffy dress like that.

ลอร์ด: ไม่น่าเชื่อเลยนะ สวมชุดเดรสสีชมพูปุกปุยแบบนั้น

Sola: By the way, our dress is, more or less, a part of our body. If you look carefully it's our petal, my lord. We can't change its design even if we want to. If it is torn, we can regrow them back with some effort. I haven't tried but I think growing back the whole dress should take a lot of effort. If it is removed from us for too long, it will start withering.

โซล่า: อ้อ ชุดเดรสของเรามันก็คล้ายๆกับส่วนหนึ่งของร่างกายเรา ถ้าดูดีๆก็จะเห็นว่ามันคือกลีบดอกของเราค่ะ เราไม่สามารถเปลี่ยนรูปแบบของชุดได้ถึงแม้เราจะอยากทำก็ตาม ถ้ามันขาด เราจะงอกมันออกมาใหม่ได้ แต่ต้องออกแรงสักหน่อย ฉันยังไม่เคยลองนะคะ แต่ฉันคิดว่าการงอกชุดทั้งชุดอาจจะต้องใช้ลำบากมากทีเดียว นอกจากนี้ ถ้ามันถูกแยกออกจากร่างกายเรานานเกินไป มันก็จะเริ่มเหี่ยว

Lord: Hmm, interesting.

ลอร์ด: อืม น่าสนใจดี

Sola: Here, try touching my skirt, it feels like flower petals, right? Because it is.

โซล่า: นี่ค่ะ ลองจับกระโปรงฉันดูสิคะ รู้สึกเหมือนกลีบดอกไม้ใช่ไหมล่ะคะ? ก็มันคือกลีบดอกไม้

Blue girl: Tsk, touch this...touch that... which body parts of yours do you want him to touch next, huh?

หญิงชุดฟ้า: ชิ จับนี่…จับนั่น…ต่อไปจะให้จับอะไรส่วนไหนอีกหือ?

Another maiden with a blue theme walks in. She sports double pigtails in the front, with a cute blue flower at the end of each tail. Her hair is black with blue sheen. She also has a big bunch of blue flowers where her ponytail should have been.

สาวดอกไม้อีกคนที่ดูจะสีฟ้าทั้งตัวเดินเข้ามาใกล้ เธอมีหางเปียคู่ด้านหน้า มีดอกไม้สีฟ้าน่ารักที่ปลายของหางเปีย ผมของเธอสีดำแต่มีประกายสีฟ้า เธอยังมีดอกไม้สีฟ้าพวงใหญ่อยู่ที่ตำแหน่งของหางม้าอีกด้วย

Sola: I'm not surprised you found us, Iris. Many maidens can feel presence of other maidens. It's like our souls are linked, and this one is more nosy than the others.

โซล่า: ไม่แปลกใจเลยที่เธอเจอพวกเรา ไอริส สาวดอกไม้หลายคนจะสัมผัสถึงสาวดอกไม้คนอื่นๆได้ค่ะ ราวกับว่าวิญญาณของเราเชื่อมต่อกัน และดูเหมือนคนนี้จะชอบจุ้นมากกว่าเพื่อน

Iris: Hey...hey, better say I am more perceptive, all right? I am pretty agile and good at dancing too.

ไอริส: เฮ้…เฮ้ เรียกว่าสัมผัสไวจะดีกว่าไหม? นอกจากนี้ ฉันยังค่อนข้างว่องไวและเต้นรำเก่งด้วยค่ะ

Sola: Yes, she is.

โซล่า: ใช่แล้ว

Iris: Such a compliment. Let me hug you as my thanks.

ไอริส: คำชมดีจัง ขอกอดเป็นรางวัลหน่อยนะ

Sola: Stop.

โซล่า: ไม่เอานะ

Iris: My lord, do you want to join us?

ไอริส: ไม่มาสนุกด้วยกันเหรอคะ?

Sola: No, my lord, don't leave me. I am being physically harassed. Help.

โซล่า: ไม่นะ อย่าทิ้งฉันไว้ที่นี่ ฉันถูกคุกคามทางร่างกาย ช่วยด้วย

The lord walks away.

ท่านลอร์ดเดินออกมา

[Still near the campfire]

[ใกล้กับแคมป์ไฟ]

Lord: I'd better go walking to digest the food.

ลอร์ด: เดินย่อยอาหารดีกว่า

Lord: Oh, that's Primrose.

ลอร์ด: อ้อ นั่นพริมโรสนี่

Primrose is sitting alone very far away from the others. Her bright shade of orange flowers looks almost like they can glow in the dark.

พริมโรสนั่งอยู่คนเดียวห่างจากคนอื่นๆ ดอกไม้สีส้มเจิดจ้าของเธอเหมือนจะเรืองแสงในความมืดได้

After unintentionally staring at her beautiful dress for a few seconds, the lord starts the conversation.

หลังจากมองชุดสวยๆของเธออย่างไม่ตั้งใจเพียงไม่กี่วินาที ท่านลอร์ดก็เริ่มการสนทนา

Lord: Hello, Prim...

ลอร์ด: สวัสดี พริม....

Suddenly her dress was dropped from her body onto the ground.

ทันใดนั้นเองชุดของพริมโรสก็หลุดออกจากร่างกายของเธอ หล่นลงมาบนพื้นดิน

Primrose: Do you want my body, my lord?

พริมโรส: ต้องการร่างกายของฉันรึเปล่าคะ?

Lord: Uh.... I......

ลอร์ด: เอ่อ…ผม…

Primrose: It's OK, my lord. There are a lot of other beautiful maidens in this castle.

พริมโรส: ไม่เป็นไรค่ะ ยังมีสาวสวยคนอื่นอีกมากมายในปราสาทหลังนี้

Primrose puts on her dress and walk towards the campfire.

พริมโรสสวมชุดของเธอแล้วเดินไปทางแคมป์ไฟ

Lord: Wait, wait, wait. NOOO, I haven't said no. Stop!......Stop right now.

ลอร์ด: รอก่อน ไม่นะ ยังไม่ได้บอกเลยว่าไม่เอา หยุดก่อน!....หยุดเดี๋ยวนี้เลย

Lord: How come did she walk away so fast?

ลอร์ด: ทำไมเดินเร็วแบบนี้?

Lord: Did you girls see Primrose walking by this way?

ลอร์ด: พวกเธอเห็นพริมโรสเดินมาทางนี้บ้างไหม?

Iris: I didn't notice. I was playing with Sola.

ไอริส: ไม่เห็นเลยค่ะ ฉันเล่นกับโซล่าอยู่

Sola: [pant...pant....] No, I wasn't playing with her.

โซล่า: [แฮ่ก…แฮ่ก…] ไม่นะ ฉันไม่ได้เล่นกับเธอ

Lord: Hmm. Where is she?

ลอร์ด: อืม อยู่ไหนนะ?

Lord: Purple, did you see Primrose just walk by?

ลอร์ด: เพอเพิล เห็นพริมโรสเดินมาทางนี้บ้างไหม?

Purple: No, my lord, but wait a sec.

เพอเพิล: ไม่เห็นนะคะ แต่รอแป๊บ

Purple jumps up to the treetops to ask Mythril and jumps down in a few seconds.

เพอเพิลกระโดดขึ้นไปบนยอดไม้เพื่อถามมิทริล แล้วกระโดดลงมาภายในเวลาเพียงไม่กี่วินาที

Wait, is she a ninja or something. Although she can't jump as high as Mythril, but she can move much faster.

เดี๋ยวนะ เธอเป็นนินจาหรือยังไง ถึงแม้เธอจะกระโดดได้ไม่สูงเท่ามิทริล แต่เธอก็เคลื่อนไหวได้เร็วกว่าเยอะเลย

Purple: Useless, Mythril was sleeping on treetops again. Why did Sola choose her for a scout duty anyway?

เพอเพิล: ใช้ไม่ได้เลย มิทริลนอนหลับอยู่บนยอดไม้อีกแล้ว ทำไมโซล่าถึงเลือกเธอมาทำหน้าที่สังเกตการณ์นะ ?

Lord: Where is she, where is she?

ลอร์ด: เธออยู่ไหนนะ อยู่ไหน?

The lord walks around all over the place. Half an hour has passed.

ท่านลอร์ดเดินไปมาทั่วบริเวณ หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

Iris: Hmm, why do you want to find her so much? Did she offer you something, my lord?

ไอริส: อืม ทำไมถึงอยากเจอเธอนักคะ? เธอเสนออะไรให้ท่านหรือเปล่า?

Lord: No, no. She didn't offer me anything.

ลอร์ด: ไม่นะ เธอไม่ได้เสนออะไรให้ทั้งนั้น

Iris: Hmm.....suspicious. Anyway, it's almost our usual bedtime.

ไอริส: อืม…น่าสงสัย ยังไงก็จะเกือบถึงเวลานอนของพวกเรากันแล้ว

Violet: Here, I brought this special plant just for you, my lord.

ไวโอเล็ต: นี่ค่ะ ฉันเอาต้นไม้พิเศษต้นนี้มาให้ท่านโดยเฉพาะเลยนะคะ

Violet brings out a long, weird plump stick that looks like a big umbrella.

ไวโอเล็ตหยิบท่อนไม้อ้วนยาวหน้าตาแปลกๆที่ดูเหมือนร่มขนาดใหญ่ออกมา

Violet: If you stick it on the ground like this. Voila, a small tent appears.

ไวโอเล็ต: ถ้าปักไม้นี้ลงดินแบบนี้ ผ่าง! เต็นท์เล็กๆก็จะปรากฏขึ้น

Violet: You can also use a part of this plant as your pillow and blanket too. Very convenient, right?

ไวโอเล็ต: ส่วนประกอบของต้นไม้ต้นนี้ยังใช้เป็นหมอนและผ้าห่มได้อีกด้วย สะดวกมากเลยใช่ไหมคะ?

Iris: Don't worry, my lord, we plants can sleep outside, but if you want me to sleep inside with you, just say a word.

ไอริส: ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ต้นไม้อย่างพวกเรานอนข้างนอกได้อยู่แล้ว แต่ถ้าอยากให้ฉันนอนข้างในกับท่าน ก็บอกมานะคะ

Lord: OK, I will sleep soon. Let me keep finding Primrose a bit longer.

ลอร์ด: ดี อีกเดี๋ยวก็จะเข้านอนแล้ว แต่ขอหาพริมโรสอีกสักพักก็แล้วกัน

Two hours have passed, the lord is still walking around. Everyone has turned into their flower form and are sleeping except Sola, who also seems really drowsy.

สองชั่วโมงผ่านไป ท่านลอร์ดยังคงเดินไปมา ทุกคนเปลี่ยนร่างเป็นดอกไม้แล้วนอนหลับ ยกเว้นโซล่าที่ก็ดูเหมือนจะง่วงเต็มที

Sola: You must have really important business with her.

โซล่า: ท่านต้องมีธุระสำคัญมากกับพริมโรสแน่ๆ

Sola turns into a sunflower and sleeps.

โซล่าเปลี่ยนเป็นดอกทานตะวันแล้วนอนหลับไป

The morning come, everyone is awake.

เช้าวันใหม่ ทุกคนตื่นแล้ว

Iris: Why are you sleeping outside the tent, my lord?

ไอริส: ทำไมไปนอนนอกเต็นท์คะ?

Lord: Uhh.. yes! I just want to know how it feels if I sleep like you plants.

ลอร์ด: เอ่อ..ใช่แล้ว! ก็แค่อยากจะสัมผัสดูว่าต้นไม้นอนกันยังไง

Iris, in disbelief: Oh, is that so?

ไอริสทำหน้าไม่เชื่อ: อ๋อ งั้นเหรอ?

Lord: Where is Primrose?, by the way.

ลอร์ด: อ้าว พริมโรสหายไปไหนล่ะ?

Iris: She said she was going back to her former duty, but if you really have to see her, I will pass on the message.

ไอริส: เธอบอกว่าเธอจะกลับไปทำหน้าที่เดิมของเธอ แต่ถ้าท่านอยากเจอเธอ ฉันจะฝากข้อความไปให้

Iris is smiling as if she has figured out what happened.

ไอริสยิ้มเหมือนจะนึกออกแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

[Somewhere in the castle]

[สักแห่งในปราสาท]

Sola: How does sleeping like a plant feel like, my lord?

โซล่า: นอนหลับเหมือนต้นไม้รู้สึกยังไงคะ?

Lord: Hmm, not my style. I don't think I will ever do that again. By the way, I want to ask you something.

ลอร์ด: อืม ไม่ใช่แนว คงจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว อ้อ…ผมอยากจะถามอะไรบางอย่าง

Sola: What is it, my lord?

โซล่า: ถามอะไรคะ

Lord: Are you sure I'm your lord since I don't remember anything at all. I don't want to take advantage of any of you from all these services I get.

ลอร์ด: เธอแน่ใจเหรอว่าผมเป็นเจ้านายของพวกเธอ เพราะผมจำอะไรไม่ได้เลย ผมไม่อยากเอาเปรียบพวกเธอ จากบริการทุกอย่างที่พวกเธอให้มา

Sola: Oh, how is that possible? If you are not our lord, that means it has to be someone that looks exactly like you, talks like you, slips into this castle, somehow eliminates the real lord and sleeps in place of him. All of these have to be done without any maidens or trents in this castle knowing.

โซล่า: เอ มันจะเป็นไปได้ยังไงคะ? ถ้าท่านไม่ใช่เจ้านายของเรา นั่นก็หมายความว่ามีใครบางคนที่ลักษณะเหมือนท่านเปี๊ยบ พูดก็เหมือนท่าน แอบลอบเข้ามาในปราสาทหลังนี้ กำจัดเจ้านายตัวจริงด้วยวิธีการอะไรสักอย่าง แล้วก็มานอนหลับแทนที่เขา ทุกอย่างนี้ต้องทำโดยไม่ให้สาวดอกไม้หรือเทรนต์ในปราสาทนี้รู้ตัว

Lord: Yeah, completely make sense, Sola. You are always good at explaining things.

ลอร์ด: จริงด้วย มีเหตุผลมาก โซล่า เธออธิบายได้เก่งจริงๆ

Sola: Furthermore, we maidens, and possibly trents too, know it in our hearts. It might be a little hard for you to believe but...

โซล่า: ยิ่งกว่านั้น สาวดอกไม้ทุกคน และบางทีก็อาจจะเทรนต์ด้วย รู้อยู่ในหัวใจของเรา บางทีอาจจะเป็นเรื่องยากสักหน่อยที่ท่านจะเชื่อ แต่ว่า…

Sola drags the lord's hand to her chest.

โซล่าดึงมือท่านลอร์ดมาที่หน้าอกของเธอ

Sola: Can you feel our connection in my heart?

โซล่า: รู้สึกถึงความเชื่อมโยงของเราในหัวใจของฉันหรือยังคะ?

Lord: Well, not really.

ลอร์ด: ไม่เลย

Sola: Hmm... the heart is located lower on the left side, about this area.

Sola: อืม… หัวใจมันอยู่ด้านล่างไปทางซ้าย ราวๆนี้แหละมั้ง

Lord, blushing: Uhh...Sola...That's....

ลอร์ดเขิน: เอ่อ…โซล่า…นั่นมัน…

Sola: Touch deeper into my heart, my lord. Found it, right?

โซล่า: สัมผัสลึกลงไปในหัวใจของฉันสิคะ เจอแล้วใช่ไหม?

Lord thinks: [Oh...so...so...so soft. Am I taking advantage of her?]

ลอร์ดคิด: [โอ้…นุ่ม…นุ่ม…มาก…มาก นี่ผมกำลังเอาเปรียบเธออยู่หรือเปล่านะ?]

Sola: Your blood pressure and your pulse are rising. I think that means we are connected.

โซล่า: ความดันเลือดและชีพจรของท่านกำลังเพิ่มขึ้น ฉันคิดว่านั่นคือเราเชื่อมต่อกันแล้ว

Lord thinks: [NOOOOO....That's because I am touching one of the softest organs of yours]

ลอร์ดคิด: [ไม่ช่ายยยยย…..นั่นมันเพราะผมกำลังสัมผัสหนึ่งในอวัยวะที่นุ่มที่สุดของเธออยู่ต่างหากล่ะ]

Violet: Uhh.. What are you two doing? Am I interrupting something?

ไวโอเล็ต: เอ่อ…ทั้งสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่คะ? ดิฉันมาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า?

Lord: No, I haven't done anything......uh....hello, Violet.

ลอร์ด: เปล่า ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย…เอ่อ…สวัสดีจ๊ะ ไวโอเล็ต

Violet, walking closer: As a maiden, my body and soul belong to you alone. Try touching my heart too.

ไวโอเล็ตเดินใกล้เข้ามา: ในฐานะสาวดอกไม้ ทั้งร่างกายและวิญญาณของฉันเป็นของท่านเพียงคนเดียว ลองสัมผัสหัวใจของฉันสิคะ

Sola: Look. His blood pressure is rising even more. He is feeling the connection with both of us.

โซล่า: ดูสิ ความดันเลือดของท่านลอร์ดเพิ่มสูงกว่าเดิมเสียอีก เขากำลังเชื่อมต่อกับพวกเราทั้งคู่อยู่

Lord thinks: [ARHH...this softness, this smell of flowers]

ลอร์ดคิด: [อ๊า….ความนุ่มพวกนี้ กลิ่นดอกไม้นี่อีก]

Violet has a kind of lightly sweet and mellow scent that can calm your mind, while Sola has like a scent of meadow in midday's sunlight, with a slight hint of sour lemon.

ไวโอเล็ตมีกลิ่นหวานจางๆและอ่อนโยนที่ทำให้จิตใจสงบ ส่วนโซล่ากลิ่นเหมือนทุ่งหญ้ากลางแสงแดดตอนเที่ยงวัน เจือปนไปด้วยกลิ่นของมะนาวรสเปรี้ยว

Violet: How can I physically serve you?

ไวโอเล็ต: ฉันจะใช้ร่างกายรับใช้ท่านอย่างไรคะ?

Sola: Stop saying that if you can't really do it.

โซล่า: หยุดพูดแบบนั้นถ้าเธอยังทำจริงๆไม่ได้

Violet: I don't really know how, but I expect my lord could guide me through it.

ไวโอเล็ต: ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร หวังแต่ว่าท่านลอร์ดจะช่วยนำทางให้ฉัน

Violet is blushing while pressing the lord's hand deep into her chest.

ไวโอเล็ตหน้าแดงระหว่างที่เธอกดมือของท่านลอร์ดจมลึกไปในหน้าอกของเธอ

Purple, walking in: Stop touching my sister. She is not ready for whatever thought you have in mind.

เพอเพิลเดินเข้ามา: หยุดแตะน้องสาวของฉันได้แล้ว เธอยังไม่พร้อม ไม่ว่าท่านกำลังจะคิดอะไรอยู่

The lord moves his hand away. Violet seems upset.

ท่านลอร์ดเลื่อนมาออกมา ไวโอเล็ตรู้สึกอารมณ์เสีย

Violet: I'm ready, Purple.

ไวโอเล็ต: ฉันพร้อมแล้ว เพอเพิล

Purple: No, you are not.

เพอเพิล: ไม่…เธอยังไม่พร้อม

Violet: This is the most important duty of the maidens. I am willing to learn, even I know nothing about it right now.

ไวโอเล็ต: นี่คือหน้าที่ที่สำคัญที่สุดของสาวดอกไม้ ฉันเต็มใจที่จะเรียนรู้ แม้ว่าตอนนี้ฉันจะยังไม่รู้อะไรเลยก็ตาม

Purple, walking in front of Violet, protecting her from the lord: No, you are too innocent.

เพอเพิลเดินมาข้างหน้าไวโอเล็ต เพื่อปกป้องเธอจากท่านลอร์ด: ไม่! เธอยังไร้เดียงสาเกินไป

Violet: Then how do you suggest we serve our lord?

ไวโอเล็ต: แล้วเธอจะให้เรารับใช้ท่านลอร์ดยังไงดี?

Purple: Uh...I think....I.....

เพอเพิล: เอ่อ…ฉันคิดว่า…ฉัน…

Violet: Hmm?

ไวโอเล็ต: หืม?

Purple, with a terrified voice, eyes closed in fear: My lord, take me instead. I am ready.

เพอเพิลหลับตาปี๋ แล้วพูดด้วยเสียงสั่นกลัว: ท่านลอร์ด เอาฉันไปแทน ฉันพร้อมแล้ว

Lord: Uh..you don't seem to be ready either.

ลอร์ด: เอ่อ…เธอก็ยังดูไม่พร้อมเหมือนกัน

Lord: Calm down, girls. Duty or not duty, I don't want to force anyone into this. Everyone please forget about it for now, until you really know what it is.

ลอร์ด: ใจเย็นหน่อยสาวๆ ไม่ว่าจะหน้าที่หรือไม่ก็ตาม ผมไม่อยากบังคับใครในเรื่องนี้ ตอนนี้ทุกคนลืมเรื่องนี้ไปก่อนเถอะนะ จนกว่าพวกเธอจะรู้ว่าจริงๆแล้วมันคืออะไร

Violet: My lord, you are so kind, but I am truly ready.

ไวโอเล็ต: ท่านลอร์ดช่างใจดีเหลือเกิน แต่ฉันพร้อมแล้วจริงๆนะ

Purple: NO!! You are not.

เพอเพิล: ไม่!! เธอยังไม่พร้อม

[A while later]

[สักครู่ต่อมา]

Sola: Purple, since you are our ninja, I have an important mission for you. Go to the north where Isabelle's Windy castle is. Our trent reports discovery of several blue sunflowers in the area. Bring me back a few.

โซล่า: เพอเพิล เธอเป็นนินจาของพวกเรา ฉันมีภารกิจสำคัญจะให้เธอทำ ขึ้นไปทางเหนือที่ปราสาทลมของอิซาเบลตั้งอยู่ เทรนต์ของเรารายงานว่าพบดอกทานตะวันสีน้ำเงินหลายดอกขึ้นอยู่แถวนั้น นำกลับมาให้ฉันสักสองสามดอก

Lord thinks: [Hey, hey, there is no such thing as a blue sunflower. You made this up?]

ลอร์ดคิด: [เฮ้ย…ดอกทานตะวันสีน้ำเงินไม่มีจริงหรอก แต่งเรื่องขึ้นมาใช่ไหมเนี่ย?]

Purple: Are you sure about this? I have never heard about it before. Why do you want it for?

เพอเพิล: แน่ใจเหรอว่ามีจริง? ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย จะเอาไปทำอะไรล่ะ?

Sola: First, we need a live sample of it to analyse whether this unnatural mutation has any relationship with the yggdrasil tree. If yes, then we can have a better idea of the boundary of yggdrasil's influence, and we will use this knowledge to optimize our search area for our new sisters.

โซล่า: ขั้นแรก เราต้องการตัวอย่างที่ยังมีชีวิตของดอกไม้ชนิดนี้เพื่อนำไปวิเคราะห์ว่าการแปรพันธุ์ที่ผิดธรรมชาตินี้มีความสัมพันธ์ใดกับต้นอิกดราซิลหรือไม่ ถ้ามี เราก็จะมีความรู้เพิ่มขึ้นว่าขอบเขตอิทธิพลของอิกดราซิลนั้นอยู่ที่ใด แล้วเราจะนำความรู้นี้ไปใช้ในการปรับแต่งพื้นที่การค้นหาพี่น้องคนใหม่ของเราได้ดียิ่งขึ้น

Purple: But why don't you send the trent who found it, instead of me?

เพอเพิล: แล้วทำไมไม่ส่งเทรนต์ตัวที่เจอดอกไม้ไปแทนฉันล่ะ?

Sola: The trent did not know about the significance of it at that time, and you know that trents do not have much brain capacity. The trent in question has forgotten the exact location, and can remember only a rough whereabouts of the flowers.

โซล่า: เทรนต์ตัวนั้นยังไม่รู้ความสำคัญของดอกไม้ชนิดนี้ตอนที่มันเจอ และเธอก็รู้ว่าเทรนต์มันมีความจุสมองไม่มากนัก เทรนต์ตัวนั้นลืมตำแหน่งที่ชัดเจนของดอกไม้พวกนั้นไปแล้ว มันจำได้แค่ตำแหน่งคร่าวๆเท่านั้น

Purple: These trents...

เพอเพิล: เทรนต์พวกนี้นี่มัน…

Sola: Not their fault. They are useful for some purposes. That's why we have you maidens.

โซล่า: ไม่ใช่ความผิดของมันหรอก พวกมันก็มีประโยชน์ในบางด้าน นี่คือสาเหตุว่าทำไมเราต้องมีสาวดอกไม้เช่นเธอ

Purple: Yes, I understand. Sorry for my complaint.

เพอเพิล: ค่ะ เข้าใจแล้ว ขอโทษที่บ่น

Sola: Please search through the entire northern part of our territory. This is very important mission, better not come back empty-handed. I know you are the best maiden for this task. Good luck.

โซล่า: เธอไปค้นหาดินแดนทางตอนเหนือของเราทั้งหมด นี่เป็นภารกิจที่สำคัญมาก อย่ากลับมามือเปล่านะ ฉันรู้ว่าเธอเป็นสาวดอกไม้ที่เหมาะกับงานนี้ที่สุด ขอให้โชคดี

Purple: Understood. I will start the journey immediately.

เพอเพิล: เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะเริ่มออกเดินทางทันที

Lord thinks: [Oh, it's a real thing then?]

ลอร์ดคิด: [อ้อมันมีจริงงั้นสิ?]

[A while later]

[สักครู่ต่อมา]

Sola: She is gone, right?

โซล่า: เธอไปแล้วใช่ไหม?

Violet: Yes, I said goodbye to her just a moment ago.

ไวโอเล็ต: ค่ะ ฉันเพิ่งจะกล่าวลากับเธอเมื่อครู่นี้เอง

Sola pulls a 3-inch-long giant sunflower seed from the flower on her head and roasts it with her sun magic.

โซล่าดึงเอาเมล็ดทานตะวันขนาดยักษ์ยาว 3 นิ้วออกมาจากหัวของเธอแล้วย่างด้วยมนต์แสงอาทิตย์

Sola: My lord, one fogblocker gone. Let celebrate.

โซล่า: ท่านลอร์ด ตัวขัดจังหวะไปแล้ว มาฉลองกันเถอะ

Violet: Celebrate what, sis?, and what is a fogblocker?

ไวโอเล็ต: ฉลองอะไรกันคะ? ตัวขัดจังหวะคืออะไร?

Sola: It's our secret. [giggle]

โซล่า: ความลับ ความลับ [หุๆ]

Lord, while chomping on the roasted seed: It's surprisingly delicious, Sola.

ลอร์ดเคี้ยวเมล็ดทานตะวัน: อร่อยไม่น่าเชื่อเลย โซล่า

Lord thinks: [You are also so good at lying, Sola, and so wicked too. Now I am not sure whether this heart touching thing is also one of your ploy to provide me with some service, and a little excitement to yourself, or you are just innocent for this specific matter, and that seed is too big to fit in your flower, then how...... OK, I need to stop finding reason in a world full of talking plants.]

ลอร์ดคิด: [เธอโกหกเก่งจริงๆ โซล่า แล้วก็ร้ายมากด้วย ตอนนี้ฉันชักไม่แน่ใจแล้วว่ากิจกรรมสัมผัสหัวใจของเธอนี่มันเป็นแผนจะให้บริการฉันอยู่หรือเปล่า แล้วก็สร้างความตื่นเต้นให้ตัวเธอเองด้วย หรือเธอจะไร้เดียงสาเฉพาะเรื่องนี้ แล้วเมล็ดนี่ก็ใหญ่เกินกว่าที่จะอยู่ในดอกไม้ของเธอ ถ้างั้น….อืม เลิกคิดหาเหตุผลในโลกที่เต็มไปด้วยต้นไม้พูดได้ดีกว่า]

Sola: What are you thinking, my lord.

โซล่า: คิดอะไรอยู่เหรอคะ

Lord: Umm...nothing, really. I am just enjoying the crunchy seed. How often can you produce it?

ลอร์ด: อืม…ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่กำลังอร่อยกับเมล็ดกรอบๆนี่ เธอสร้างมันขึ้นมาได้บ่อยแค่ไหนเหรอ?

Sola: Hmm, about a seed every other day, I guess, and I can store quite a few in my flower. Tell me if you need more.

โซล่า: อืม…ราวสองวันถึงจะได้เม็ดนึง ประมาณนั้นค่ะ แต่เก็บไว้ในดอกไม้ได้หลายอันเลย บอกนะคะถ้าอยากได้เพิ่ม

Lord: I saw you assigned a task to Purple earlier. Tell me more about hierarchy and chain of command in this castle.

ลอร์ด: เห็นเธอสั่งงานให้เพอเพิลเมื่อกี๊นี้ อธิบายเรื่องลำดับชั้นและสายบังคับบัญชาในปราสาทหลังนี้ให้ฟังที

Sola: [giggle] Of course, you are at the top, my lord.

โซล่า: [หุๆ] แน่นอนค่ะว่าท่านอยู่บนสุด

Lord: I kind of know that. What about everyone else?

ลอร์ด: เอ่อ เรื่องนั้นรู้อยู่แล้ว แล้วคนอื่นๆล่ะ?

Sola: Peony is a chancellor, basically she is our leader in case of your absence, my lord.

โซล่า: พีโอนี่เป็นมหาเสนาบดี ก็คือเธอจะเป็นผู้นำของเราเวลาที่ท่านไม่อยู่ค่ะ

Lord: Oh, the pink princess.

ลอร์ด: โอ้ เจ้าหญิงชุดชมพู

Sola: But sometimes I still feel that she is also the leader even when you are not absent [giggle] She also controls a bunch of various kinds of trent through her scent. Have you sniffed her at least at little?

โซล่า: แต่บางทีฉันก็รู้สึกว่าเธอยังเป็นผู้นำอยู่ แม้ว่าท่านจะมาอยู่กับเราแล้ว [อิๆ] เธอยังควบคุมเทรนต์นานาชนิดด้วยกลิ่นของเธอ ท่านเคยดมเธอสักหน่อยแล้วหรือยังคะ?

Lord: Uh, not that I can remember.

ลอร์ด: เอ่อ ยังไม่เคยนะเท่าที่จำได้

Sola: Her scent can control people's mind, especially men and lesser trents. It is stronger than you might think, my lord. Don't sniff her when you are alone with her or you might not be able to control yourself. The scent makes you fall in love with her. It doesn't help that her appearance is also very lovable in the first place. Her scent are ineffective against me, though. She controls me by another way.

โซล่า: กลิ่นของเธอสามารถควบคุมจิตใจของคนได้ โดยเฉพาะพวกผู้ชายและเทรนต์ขั้นต่ำ พลังของมันแรงกว่าที่ท่านคิดนะคะ อย่าดมเธอเวลาที่ท่านอยู่คนเดียวกับเธอ ไม่อย่างนั้นท่านอาจจะควบคุมตัวเองไม่ได้ กลิ่นของเธอจะทำให้ท่านหลงรักเธอ ที่แย่กว่านั้นลักษณะภายนอกของเธอก็ยังน่ารักมากอีกด้วย แต่กลิ่นของเธอใช้ไม่ได้ผลกับฉันหรอกค่ะ เธอควบคุมฉันด้วยวิธีการอื่น

Lord: Huh?

ลอร์ด: อะไรนะ?

Sola, smiling: You will know if you see her when she gets mad.

โซล่ายิ้ม: แล้วจะรู้เองตอนที่เห็นเวลาเธอโมโห

Lord: .....

ลอร์ด: ....

Sola: No, I am kidding, my lord. It's just only half-true. [giggle]

โซล่า: ล้อเล่นค่ะ มันเรื่องจริงแค่ครึ่งเดียว [หุๆ]

Lord: OK, I will try not to piss her then, but it might be quite difficult. When I woke up I just asked her who she was and she walked out on me.

ลอร์ด: โอเค งั้นจะพยายามไม่ทำให้เธอโมโหก็แล้วกัน แต่มันน่าจะยากหน่อยนะ ตอนที่ตื่นมาผมแค่ถามเธอว่าเธอเป็นใครเท่านั้น เธอก็เดินหนีไปเลย

Sola: As she is also one of the maidens, I think she is also bound by yggdrasil’s magic to some extent, my lord. Deep inside, she is surely in love with you.

โซล่า: เธอเป็นสาวดอกไม้คนหนึ่งเหมือนกัน ฉันคิดว่าเธอน่าจะถูกผูกพันด้วยมนต์ของอิกดราซิลบ้างไม่มากก็น้อย ลึกๆแล้วเธอต้องหลงรักท่านแน่ๆ

Lord: Oh, thank you for your....

ลอร์ด: อ้อ ขอบใจนะที่…

Sola: But before you can reach her love, you might need to die first, just like some kind of male spiders.

โซล่า: แต่ก่อนจะไปถึงความรักของเธอ ท่านอาจจะต้องตายซะก่อน เหมือนกับแมงมุมตัวผู้บางชนิด…

Lord: Stop scaring me please.

ลอร์ด: อย่าทำให้กลัวสิ

Sola: Oops, sorry. I digress so far. Let get back to the chain of command thing. Yes, next to her, it's me, basically speaking. Also, due to Iris's fighting and speaking skill, she has some influence too, especially against her self-proclaimed sister Ruby. Another older maiden named Petunia, whom you haven't met, used to be involved in the majority of high level decision making, but for some reason, I think she is trying to fade herself away from everything.

โซล่า: อุ๊ย ขอโทษค่ะ ฉันนอกเรื่องไปไกลเลย กลับมาพูดเรื่องสายการบังคับบัญชากันต่อดีกว่า ใช่แล้ว ถัดจากเธอ ก็เป็นฉันนี่แหละค่ะ ราวๆนั้น นอกจากนี้ เพราะความสามารถด้านการต่อสู้และการพูด ไอริสก็มีอิทธิพลบ้างเหมือนกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อน้องสาวของเธอที่ชื่อรูบี้ นอกจากนี้ยังมีสาวดอกไม้ที่เกิดก่อนอีกคนที่ชื่อเพททูเนีย ซึ่งท่านยังไม่เคยเจอ ก็เคยมีส่วนร่วมในการตัดสินใจระดับสูงส่วนใหญ่ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันคิดว่าเธอพยายามปลีกตัวออกห่างจากทุกสิ่งทุกอย่าง

Sola: There is also a maiden named Almond, who sometimes acts like an assistant to Peony, so the next one in the rank might be her. All other maidens I haven't mentioned are quite equal in this matter, I guess.

โซล่า: ยังมีสาวดอกไม้อีกคนที่ชื่ออัลมอนด์ บางทีเธอก็ทำตัวเป็นผู้ช่วยของพีโอนี่ ดังนั้นลำดับถัดไปก็อาจจะเป็นเธอ ส่วนสาวดอกไม้คนอื่นๆที่ไม่ได้เอ่ยถึงก็น่าจะเท่าเทียมกันในเรื่องนี้ คิดว่านะคะ

Lord: I have to learn more about all of them.

ลอร์ด: ผมต้องทำความรู้จักทุกคนให้มากกว่านี้

Sola: Maidens are quite free to do anything or go anywhere they want, without much repercussion from the rest. However, most maidens do their work quite diligently because we are bound by the magic to serve you, my lord.

โซล่า: สาวดอกไม้ค่อนข้างจะมีอิสระที่จะทำอะไรหรือไปที่ไหนก็ได้ที่ต้องการ โดยไม่ถูกกดดันจากคนอื่นๆที่เหลือ อย่างไรก็ตาม เกือบทุกคนค่อนข้างจะขยันทำงานเพราะเราถูกผูกพันด้วยมนต์ให้รับใช้ท่านค่ะ ท่านลอร์ด

Sola: Oh, and we maidens are above most trents, my lord. Most of us can control trents to some extent. It depends on the type and level of the trents in question too. Even for some trents that can't speak, such as white radishes, they can understand our command and carry it out quite well.

โซล่า: อ้อ แล้วก็พวกเราก็อยู่เหนือเทรนต์ค่ะ สาวดอกไม้เกือบทุกคนจะสามารถควบคุมเทรนต์ได้บ้างไม่มากก็น้อย แต่ก็ขึ้นอยู่กับประเภทและระดับของเทรนต์ตัวนั้นๆด้วย ถึงแม้เทรนต์บางตัวจะพูดไม่ได้ อย่างเช่นหัวไชเท้านี่ แต่พวกมันเข้าใจคำสั่งของเราแล้วก็ทำตามได้ดีทีเดียวค่ะ

Sola: Hey, you radish over there. Go get some water for our lord.

โซล่า: เฮ้! หัวไชเท้าตรงนั้นน่ะ ไปเอาน้ำมาให้ท่านลอร์ดหน่อยซิ

Radish holding a spear nods and run away.

หัวไชเท้าที่ถือหอกพยักหน้าแล้ววิ่งออกไป

Lord: They must be able to communicate among themselves, right?

ลอร์ด: พวกมันสื่อสารกันเองรู้เรื่องใช่ไหม?

Sola: Yes, just like birds chirping to each other. They seem to have a language of their own. None of the maidens can understand them though. All we can hear are the sound of wood cracking.

โซล่า: ค่ะ เหมือนกับนกร้องใส่กันน่ะค่ะ ดูเหมือนพวกมันจะมีภาษาของมันเอง ไม่มีสาวดอกไม้คนไหนเข้าใจพวกมันได้เลย พวกเราได้ยินแต่เสียงแกรกๆเหมือนไม้กระทบกัน

Lord: Hmm...I saw these white radishes everywhere. They are guarding the castle, right?

ลอร์ด: อืม…หัวไชเท้าพวกนี้มีอยู่ทุกที่เลย พวกมันกำลังปกป้องปราสาทหลังนี้ใช่ไหม?

Sola: Yes, as a guard, they are slightly better than nothing at all. Think of it as a scout. If they spot an intruder, although they can't speak, they can use their body language to alert a maiden or other more powerful trents, very convenient.

โซล่า: ค่ะ ในฐานะยาม พวกมันก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรเลย คิดว่ามันเป็นตาของเราสิคะ ถ้ามันเห็นผู้บุกรุก ถึงแม้มันจะพูดไม่ได้ พวกมันก็สามารถใช้ภาษาร่างกายเพื่อเตือนสาวดอกไม้หรือเทรนต์ตัวอื่นที่พลังมากกว่าได้ สะดวกจริงๆค่ะ

Lord: Good boys.

ลอร์ด: เป็นเด็กดีมาก

Sola: I haven't found any intruders yet though. Probably because there are loads of other trents guarding the outer perimeter of the castle too. Also, these radish are very diligent workers and are excellent at performing menial tasks like cleaning.

โซล่า: แต่ฉันก็ยังไม่เจอผู้บุกรุกเลยนะคะ บางทีอาจจะเพราะว่ามีเทรนต์ตัวอื่นๆคอยเฝ้าอยู่ด้านนอกของปราสาทด้วย นอกจากนี้ หัวไชเท้าพวกนี้ยังเป็นคนงานที่ขยันขันแข็งแล้วก็ทำงานคนรับใช้อย่างเช่นการทำความสะอาดได้เยี่ยมอีกด้วย

Sola: More than 95 percent of yggdrasil seeds grow into white radishes. The more yggdrasil grows, the more number of seeds it produces, hence, the more number of these radishes. They are everywhere.

โซล่า: กว่าร้อยละ 95 ของเมล็ดอิกดราซิลจะงอกเป็นหัวไชเท้าค่ะ ยิ่งต้นอิกดราซิลโตขึ้นมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งสร้างเมล็ดมากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นเราจึงมีหัวไชเท้าพวกนี้มากขึ้นเช่นกัน พวกมันมีอยู่ทุกที่เลยค่ะ