《ရင်ခွင်ကောင်းကင်(completed)》Ep-15
Advertisement
ပီတိတစ်ယောက် သူမအဝတ်အစားရွေးရင်းအလုပ် ရှုပ်နေသည်။သူမမှာ အဝတ်အစားပေါသော်လည်း ဝတ်စရာမရှိဖြစ်နေပြီး တစ်ခုမှ စိတ်တိုင်းမကျျပေ။သူမ ကုတင်ပေါ်မှာလဲ အဝတ်တွေဖွထားတာပွနေသည်။ ရွေးနေတုန်း ဖုန်းဝင်လာတာကြောင့် ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကိုဆီကဖြစ်သည်။
"ဟယ်လို ကိုကို"
"ချာတိတ် ပြီးပြီးလား ကိုယ့်အိမ်ကထွက်လာပြီ လမ်းထိပ်မှာစောင့်နေမယ်နော်"
"ကိုကိုကထွက်လာပြီလား ပီတိကခုမှအဝတ်စားတောင်မဝတ်ရသေးဘူး တစ်ခုမှစိတ်တိုင်းမကျျလို့"
"ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲ ဝတ်လာခဲ့ ကိုကိုတောင်တီရှပ်နဲ့ဂျင်းပဲဝတ်လာတာ ကိုယ့်စောင့်နေမယ်"
"ဟုတ်"
သူမလဲ တီရှပ်ခါးတိုအကျပ်လေးနဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီအောက်ကားလေးဝတ်ကာ ပိုက်ဆံအိတ်ကိုကြိုးသိုင်း ကာအောက်ဆင်းလာခဲ့သည်။မေမေကို သိမ့်နဲ့မုန့်သွားစားရင်း လျှောက်သွားကြမလို့ဟု ပြောပြီးထွက်လာခဲ့သည်။လမ်းထိပ်ရောက်တော့ သူကားတွေ့တာနဲ့ခုန်စွခုန်စွသွားပြီး ကားတံခါးဖွင့်ကာ
ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
"ဘာလို့ ပြေးလာတာလဲ ချော်လဲမှဖြင့် အနာရအုံးမယ် နောက်အဲလိုမပြေးလာနဲနော် ခုတောင်မောပြီး ချွေးတွေထွက်နေပြီ လာဒီဘက်ကိုတိုး ကိုကိုချွေးသုတ်ပေးမယ်"
သူ့သဘောအတိုင်း တိုးလိုက်ကာ မျက်လုံးမှိတ်ကာ သူချွေးသုတ်ပေးတာကို ငြိမ်နေလိုက်သည်။သူမမျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့ နီးကပ်လာသောသူ့မျက်နှာကြောင့် မျက်လုံးကို ပြန်မှိတ်လိုက်ရာ သူက ဟွန့်ဆိုပြီး
တစ်ချက်ရီကာ သူမပါးနှစ်ဖက်ကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ပြီးတော့ သူမလက်လေးတစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ တစ်ဖက်ကကားမောင်းလေသည်။
"ချာတိတ် ဘယ်သွားချင်လဲ"
"ကိုကို ဘယ်သွားမှာလဲပြောအုံး"
"ကိုကိုကတော့ လှည်းတန်းဘက်ကိုသွားမယ် အဲမှာကအစုံရှိတယ်လေ စံရိပ်ငြိမ် လှည်းတန်းစင်တာဘက်ရယ် ပြီးတော့လှည်းတန်းတစ်လျှောက်ချာတိတ်ဝယ်ချင်တာ ဝယ်ရအောင်လို့လေ"
"ကြိုက်သွားပြီးအဲအစီအစဉ္ကို သွားကြစို့"
"ဟား ဟား တက်ကြွနေတာပေါ့ ကလေးမ"
"တက်ကြွတာပေါ့လို့ အလိုလိုက်မယ့့်ချစ်ချစ်ကြီးရှိတာကို"
"ဟာ ဟုတ်ပါပြီ"
သူကားကို စံရိပ်ငြိမ်ထဲ အရင်င်ပါကင်ထိုးကာ
သူမလက်ကိုတွဲကာ လှည်းတန်ူးူးဘက် လမ်းလျှောက်လာခဲ့သည်။သူမက လိုချင်တဲ့
ဖန်စီလေးတွေ ဝယ်သည်။သူကတစ်ခြားဟာတွေပါ ဝယ်ပေးချင်ပေမဲ့ သူမကမလိုချင်ပေ။သူလဲ သူမဖုန်းအသစ်အတွက် ဖုန်းဆိုင်ထဲဝင်ကာ လိုအပ်တာတွေ ဝယ်ပေးလိုက်သည်။ဝက်သား တုတ်ထိုးဆိုင်တွေ့တော့ စားချင်တယ်ဆိုတာကြောင့် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။သူမကတော့ တစ်ချောင်းပြီးတစ်ချောင်း
စားနေသည်။သူကတော့တစ်ခုနှစ်ခုလောက်
စားပြီး သူမကြိုက်တက်တာလေးတွေရွေးကာ လက်ထဲထည့့်ပေးလိုက ် သူမကစားလိုက်နဲ့နောက်ဆုံး သူမကဗိုက်ဝဟန်ဖြင့်ဆက် မစားားတော့ပေ သူမကဆိုင်ရှင်ကို ဘယ်လောက်ကျလဲမေးတော့ တစ်သောင်းခွဲကြသည်ဆိုတော့ မယုံနိုင်စွာ သူမစားတဲ့တုတ်ပုံကိုကြည့်တော့မှ ယုံသွားသည်။သူကပိုက်ဆံရှင်းလိုက်ပြီး သူမလက်ထဲရေသန့့်ဘူးဖောက်ကာ ထည်ပေးလိုက်ရာ သူမကသောက်ပြီး သူကိုပြန်ပေးသည်။သူလဲတစ်
သျှူးဖြင့်သူမ နှုတ်ခမ်းတစ်ဝိုက် သုတ်ပေးကာသူမ လက်ကိုဆဲွကာထွက်လာသည်။
သူမတို့နှစ်ယောက် စံရိပ်ငြိမ်ထဲဝင်လာလိုက်သည်သူ ကတော့ သူမလက်ကိုဆွဲကာ မိန်းကလေး အဝတ်အစားအရောင်းာင်းဆိုင်ထဲ
ခေါ်သွားသည်။သူကဂါဝန်တစ်ထည်ကို ရွေးကာ သူမကို ဝတ်ကြည့်ခိုင်းသည်။ဂါဝန်က
ရင်ဘက်လေးထောင့် လက်ဖောင်း ခါးစည်းမျော့နဲ့အောက်ကားလေးကိုမှ အဖြူရောင်ပေါ်မှာ ခရေပွင့်လေးတွေနဲ့လှတာကြောင့်သူမလဲကြိုက်သည်။
ဝတ်လိုက်တော့ သူမကိုယ်နဲ့ကွက်တိပင် ဒါပေမဲ့ဂါဝန်ကဒူးအထက်ရောက်သည်သူမကတော့ တစ်ခါတစ်လေတော့ ဝတ်တက်ပေမဲ့ ကိုကိုကတော့ ဘာပြောအုံးမယ်မသိပေ။အဝတ်လဲပြီထွက်လာတော့ သူကကြညိ့ပြီး
"အရမ်းလှတယ် ချာတိတ် အဲဒါလေး ယူလိုက်နော် နည်းနည်းတော့တိုတယ် ဝတ်ရဲတယ်မလား"
"ဝတ်ရဲပါတယ် ကိုကိုသာ တိုရင်မကြိုက်မှာပီတိက စိုးရိမ်နေတာ"
"ဟိုဖော်ဒီဖော်မဟုတ်ဘဲ လုံခြုံတာဆို ကိုကိုက ဝတ်ခိုင်မှာပေါ့ ခုခေတ်မိန်းကလေးတွေက ဒါမျိုးလေးတွေ ဝတ်ကျတယ်လေ ချာတိတ်ကငယ်သေးတယ် ငယ်တုန်းပဲ ဝတ်ရတာလေ ကိုကိုကတော့ သူများကြည့့်မှာ စိုးရိမ်တာပေါ့ ဒါပေမဲ့ကိုကိုကြောင့်ဆိုပြီး
ချာတိတ်ဖြစ်ချင်တာတွေ ကို ထိန်းချုပ်ဖို့
မလိုဘူး သိလား ခုဒီဂါဝန်ကိုကြိုက်တယ်မလား ရောင်စုံလေးယူလေနော် မကြိုက်တဲ့အရောင်ရှိလား"
"မရှိဘူး ကိုကို"
"ဒါလေးကို ပြန်မလဲနဲ့တော့ ဝတ်ထားလိုက်"
"ဟုတ်"
ဘေးနားမှာ အရောင်းာင်းဝန်ထမ်းတွေက သူမကိုအားကျတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်နေသည်။သူကဝန်ထမ်းမလေးကို ခေါ်ကာ ဂါဝန်တွေထည့့်ခိုင်းနေသည်။
"အော် ညီမ အနွေးထည်လေးတစ်ချက်လောက်ပြပေးပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ ဒီဘက်ကိုကြွပါရှင့့်"
"ကိုကို အနွေးထည်ဝယ်မလို့လား ပီတိမလိုပါဘူး"
"ရုပ်ရှင် ဝင်ကြည့်မှာလေ ချာတိတ်အေးနေမှာဆိုးလို့ တစ်ထည်ဝယ်လိုက်မယ်"
"ဟုတ်"
အထွေးထည်ဝယ်ပြီး အဝတ်အစားထုပ်တွေကို သူကဆွဲသွားသည်။ရုပ်ရုင်ကြည့်ဖို့ လိုသေးတာကြောင့် သူကice berry မှာသူမကိုထားခဲ့ကာ ပါကင်ကကားထဲ အထုပ်တွေထည့့်လိုက်သည်။သူပြန်ရောက်တော့ သူမက ရေခဲမုန့်တောင်စားနေပြီ သူကတော့ကော်ဖီအေးတစ်ခွက်မှာကာ သောက်လိုက်သည်။
"ကိုကို ဘာရုပ်ရှင်ဖြတ်ထားတာလဲ"
"now and ever လေ ခုတစ်လော ခေတ်စားနေတာ ချာတိတ်ကြိုက်မယ်ထင်လို့"
"ကြိုက်တာပေါ့ အရမ်းကြညိ့ချင်နေတာ
ကိုကိုတော်သွားပြီး"
"တော်ရင် ဆုချရမှာနော်"
"ဘာဆုလဲ"
"နောက ်မှတောင်းမယ် စားပြီးရင်သွား အောင်"
"ဘာစားအုံးမလဲ"
"မစားားတော့ဘူး ဗိုက်အင့့်နေပြီ"
သူလဲသူမကို အထွေးထည်ဝတ်ပေးလိုက်ပြီး
ရုံထဲ ဝင်လာလိုက်သည်။
"ဟင် အတွဲခုံမှာထိုင်ရမှာ လား"
"ဟုတ်တယ်လေ ကိုကိုတို့ကအတွဲလေ အတဲွခုံမှာထိုင်ရမှာပေါ့"
ဆိုပြီးအရင်င်ဝင်ထိုင်ကာ သူမလက်ကိုဆွဲကာထိုင်ခိုင်းလိုက်တာကြောင့် သူမမျက်စောင်းထိုးမိသည်။ရုပ်ရှင်စပြတော့ နှစ်ယောက်သား ဇာတ်လမ်းထဲစိတ်ပါသွားပြီး စကားမပြောဖြစ်ပေ သူမချမ်းလာတာကြောင့် ကိုကိုဘက်ကို တိုးလိုက်သည်။သူက သူမကို ငဲ့ကြည့်ကာ သူရင်ခွင်ထဲထည့့်ဖက်ထားသည်။
"အရမ်းချမ်းနေလား ချာတိတ်"
"အင်း ချမ်းတယ်"
"ဟာကွာ သတိမထားမိဘူး ဂါဝန်ကတိုုနေတာကို အရင်င်အဝတ်ကို လဲခိုင်းလိုက်ရမှာ"
ဆိုပြီး မျက်နှာသုန်မှုန်ကာ သူက သူမခြေထောက်လေးကိုသူခြေထောက်ပေါ်တင်
လိုက်ကာ ခြေဖဝါးလေးကို လက်နှင့်ဆုပ်ကာနှိပ်ပေးနေသည်။
" ကိုကို မလုပ်နဲ့ငရဲကြီးမယ်"
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ"
သူကသူလက်ကိုဖယ်နေသော သူမလက်ကိုဖယ်ခိုင်းကာ ဆက်နှိပ်နေသည်။သူမလဲ ဇာတ်ကားကို အာရုံမလာပဲ ဘေးဘက်ကအတွဲကိုကြည့်မိရာ သူတို့ကနှစ်ယောက်တစ်ကမ္ဘာတည်ပြီး နမ်းနေတာကြောင့် သူမက
ဆတ်ခနဲ ပြန်လှည့်တာကြောင့် သူရင်ဘက်နဲ့တိုက်သွားသည်။
ကောင်းကင်ရင်ခွင်ထဲကအငြိမ်မနေ အကောင်ပေါက်ကြောင့် ငုံ့ကြည့်တော့ သူမကြည့်နေသော အတွဲကြောင့် မျက်နှာနီနေရှာသည်။
"ချာတိတ်"
"ရှင် ကိုကို "
"ကိုကိုခုနက ပေးရမဲ့ဆုကို ကိုယ့်ခုယူတော့မယ်"
"ဟင်ဘာကို...."
သူမပြောလို့မဆုံးသေး သူကသူမတစ်ကိုယ်လုံး သူပေါင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်သည်။
"ကိုကို ဘာလိုဖြစ် အွန့်"
သူမစကားသံလေး ပျောက်ရှကာ သူစကားဆိုခွင့်မပြုဘဲ နှုတ်ခမ်းလေးကိုအပေါ်တစ်လှည့်အောက်တစ်လှည့် နမ်းပြီး သူလျှာနှင့်သူမနှုတ်ခမ်းထဲ တိုးဝင်ကာ သူမလျှာလေးကိုပွတ်တိုက်ကာ ကြည်စယ်တော့ သူမကသူ့အနမ်းများကြောင့် အသက်ရှုကြပ်နေသည်။သူခန ရပ်လိုက်ကာ နဖူးချင်းတေ့ထားတော့ သူမကအမောဖြေနေသည်။
",ကိုကို လူတွေကြားထဲမှာ ဘယ်လိုကြီးနမ်းနေတာလဲ"
ဟုတ်တယ်လေ ပုံမှန်မဟုတ်ပဲ ပူလောင်တဲ့အနမ်းတွေကြောင့် သူမတစ်ကိုယ်လုံးတောင်ပူလာသည်။
" အမောပြေပြီ လား ကိုယ့်ထပ်နမ်းမယ်နော်"
"ခုနလိုမနမ်းမ်းနဲ့နော် ကိုကို"
ဆိုတော့ သူကခေါင်းညိတ်ကာ သူမနှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်သည် အနမ်းတွေကနူးညံနေတာကြောင့် သူမလဲအလိုက်သင့့်လေး ပြန်ပြီးသူလည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ကာ ပြန်နမ်းလိုက်သည်။နှုတ်ခမ်းမှာ အနမ်းရပ်ပြီးသူမ
လည်တိုင်ထဲတိုးဝင်ကာ လည်ပင်းလေးကိုအနမ်းပေးလိုက်သည်။လည်ပင်းမှတစ်ဆင့့်
သူမညှပ်ရိုးလှလှ လေးကြောင့် ညှပ်ရိုးကိုသူသွားဖြငိ့ ဖွဖွလေးကိုက်လိုက်သည်။တစ်ဖွဖွ
နမ်းရှိုက်ရင်း သူမရင်ညွှန့်လေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်ဖွဖွလေး နမ်းနေမိသည်။သူမကတော့ သူလည်တိုင်ကို ဖက်ရင်းသူခေါ်ဆောင်ရာ အနမ်းကမ္ဘာထဲ သို့ လိုက်ပါမိတော့သည်။
်# moon shine
ဖတ်ပေးတဲ့ readers လေးတွေ၊vote ပေးတဲ့သူရော readings list ထဲ ထည့်ပေးကြတဲ့
readers အားလုံး ကျေးဇူးကမ္ဘာပါ
Advertisement
-
I Refuse To Become Scumbag In Tokyo
This is a work of fiction. Names, characters, business, events, and incidents are the products of the author's imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
8 727 -
God of The Criminal's world
We don't need a new world order. We don't need one world government. What we need to do is act like a family, one family of mankind, help one another, bring the most disadvantaged into health and wellbeing. P.S*cover not mine, google on web.
8 188 -
Aquila. [Uchiha Madara ]
[Edited]Aquila is a carefree and an obnoxious girl. Growing up in the Uchiha Stronghold has been something she wished fate didn't put her through. The Fire Hawk sealed inside her only gave her faith and wisdom for what the future holds. Especially for a certain individual. It was him.The one mistake that got her startled was feeling regret. One cocky move and everything was flipped around. This had put them through many altercations. She despised him; couldn't bear to look at him. He has shown her a side that none other has seen. Madara only has three faces: one for his clan, one for his rival, and the real him that he keeps hidden. Affection towards one another soon follows later on, which surprises her deceiving heart. Could she handle her true feelings? Or will she keep holding back?<><><><>Highest Ranking #51 MadaraTakes place in the Warring States and the beginning of Konoha!- cover made by me! © Copyright 2015
8 150 -
For Him » Poetry
- la douleur exquise;(n.) the heart-wrenching pain of wanting the attention of someone unattainable. _This is a poetry sort of book, I guess you could say. Each part in this book, has words that come from someone, whose heart has been through what it's like to desperately need someone, but have to painfully never be able to have them, to love them, to give their hearts to them, like their souls are calling out to do. Unrequited love is one of the worst out of them all. _All covers made by me.
8 139 -
Life After An Unwanted Marriage
"I'm a man with needs and as my wife you're the one who'll fulfill that needs. Whether you like it or not we'll have sex right here and right now." he demands coldly.A life that turned into a living hell after being forced to marry that arrogant, despicable man.After years of moving on from the biggest regret of her life, Serenity found herself stuck in a predicament where she was given a choice to get married or loose the land that was supposedly for the orphanage._________He doesn't know if he inherited the genetic disease that runs in his family's veins. It's either he's a carrier of the said disease or the disease is a recessive type for him. For the empire's sake that was started by his great ancestors, his father forced him to find a wife in order to secure the company's future.
8 148 -
quarantine || yandere x reader ||
🅨🅐🅝🅓🅔🅡🅔 🅧 🅡🅔🅐🅓🅔🅡A deadly disease spread throughout the world, almost wiping out the whole population. The solution? The government killed people who had it, only leaving a few hundred left to study on. That was over three years ago. You were one of the people that was left alive. Quarantined, studied on, and experimented. Day by day, curiosity grew, leaving you wondering what is outside your quarantine bubble. Disconnected. That's how you felt. Then, someone accidentally stumbled into your life. Aᴅᴅɪᴄᴛɪᴏɴ﹐ ғɪxᴀᴛɪᴏɴ﹐ ɪɴғᴀᴛᴜᴀᴛɪᴏɴ
8 171