《ɪɴᴇxᴘʟɪᴄᴀʙʟᴇ sᴇᴄʀᴇᴛ》НАЙМ: ДАХИАД НЭГ ЖОНГҮГ

Advertisement

" Тэр хэн болчихоод чиний өрөөнд дураараа ороод, бүр тэр ч болоогүй гэрт чинь хүртэл очиж байгаа юм!"

" Ярьвал урт түүх болно. Тиймээс үглээд байлгүй гарч үз! Би зарим нэг зүйлсийн талаар судалж үзэх хэрэгтэй байна."

Тэхён түүнийг хэн гэдгийг, үнэхээр өнгөрсөнөөс ирчихээд сонин сонин юм яриад байгаа эсэхийг мэдэхийн тулд шаардлагатай гэсэн бүхнийг цуглуулсан байлаа.

" Тэр жаалын тухай ярьж байна уу? Хаанаас гэнэт нялх хүүхэд гаргаж ирчихээд учир зүггүй анхаарал тавиад намайг хүртэл хөөж туугаад байгаа юм?"

"Тиймээ тэр нялх. Тиймээс л дахиж алдчихгүйн тулд ингээд байна. Гуйя, чи солиороод байлгүй гарчих тэгэх үү?"

Тэхён түүнийг хөөж туугаад тайван суулгахгүй байсанд Жимин яахын аргагүй явах нь тэр. Магадгүй жоохон удах л юм бол Тэхён түүнийг алж ч мэдэхээр байлаа.

" Хөөё хүүхдээ наашир даа?"

Жимин тэр даруйд хурдан алхсаар Жонгүгийг хаалгаар гардгийн даваан дээр амжиж зогсоов. Тэр үнэхээр түүнийг хэн гэдгийг мэдэхийг хүссэн бололтой.

" Хэн би юу?"

Жонгүг гайхсаар эргэж харахдаа өөрлүүгээ заах бол Жимин толгой дохьсоор ярилцахыг хүсэх нь тэр.

" Хаана энд үү?"

" Тиймээ, хараал ид гэж! За тэгэхээр шууд гол яриандаа орцгооё. Чи Тэхёны юу нь юм? Хэн болчихоод түүнтэй наалдаад байгаа юм гэж байна!"

Жимин маш нухацтай харагдах бол Жонгүг харин ч эсэргээрээ огтхон ч тоосон янзгүй сонин харсаар,

" Тэхён гэж хэн юм?" Гэх нь тэр.

" Чи тоглоод байна уу? Аль эсвэл намайг албаар уурлуулах гээд байгаа юм уу?"

" Аан, тэр гаж донтонг Тэхён гэдэг байхнээ! Даанч тийм байхаа заваан сонсогдоод байсан юм?"

Жонгүг хэтэрхий чанга яриад байсанд ойр тойрных нь хүмүүс гайхаж харах нь тэр. Учир нь Тэхёныг нэрээр нь дуудах байтугай эгцэлж харах хүн энэ компанид Жиминээс өөр байдаггүй билээ.

" Хөөх, чи ч их зоригтой бацаан юм аа? Чамайг хэн болохыг мэдэхгүй ч Тэхён энэ үйлдлийг чинь хараад лав өршөөхгүй байх?"

Advertisement

" Уучлаарай, чамайг яг юу хүсээд байгааг мэдэхгүй ч би ингээд явах хэрэгтэй байна."

Жонгүг түүний юу яриад байгааг ойлгоогүй ч үргэлжлүүлэн сонсох хүсэл байсангүй. Тэр өнгөрсөнд ч тэр, одоо ч мөн адил маш их өлсөж байгаа учир өлбөрч үхэхээсээ өмнө ямар нэгэн зүйл олж идэх хэрэгтэй байлаа.

"Ингэхэд надад мөнгө байхгүй, бас би эндээс гараад хайчихаа мэдэхгүй учир буцаад очдог хэрэг ээ! Тэр новшид идэх юм байдаггүй юм аа гэхэд мөнгө байж л таараа!"

Жонгүг хаалганы бариулаас татсан ч, удалгүй эргэж хараад гүйчихсэнд Жимин хараал урсгасаар араас нь дагах нь тэр.

"Хөөё, новшоо би өлсөөд байна! Тэглээч чи муу яаж намайг ганцааранг минь явуулж чадаж байна аа, айн! Энэ аймшигтай хотод чинь би ямар нэгэн байдлаар үхчихвэл яаж буцах болж байна!

Жонгүг хаалга цөм хөшиглөж орж ирээд учир зүггүй хашигчаад унасанд Тэхён үхтлээ цочих нь тэр. Зүв зүгээр байсан амьдралыг дахиад нэг Жонгүг гарч ирээд үймүүлээд хаячихна гэж тэр яаж санахав.

    people are reading<ɪɴᴇxᴘʟɪᴄᴀʙʟᴇ sᴇᴄʀᴇᴛ>
      Close message
      Advertisement
      You may like
      You can access <East Tale> through any of the following apps you have installed
      5800Coins for Signup,580 Coins daily.
      Update the hottest novels in time! Subscribe to push to read! Accurate recommendation from massive library!
      2 Then Click【Add To Home Screen】
      1Click