《Yibo's Baby{Completed}》Part 30
Advertisement
"မင္းကုမၼဏီအတြက္ ေျမေနရာကို
ငါစီစဥ္ေပးမယ္...က်န္႔ေကာဆိုင္ကို
မထိနဲ႔...ၿပီးေတာ့ က်န္႔ေကာကိုေရာပဲ.."
Cherryစကားကိုသူမက အေလးမထားသည့္ပံုစံနွင့္ခပ္ေထ့ေထ့ရယ္ရင္း
"ဘာလဲ...မင္းကဘာလို႔ တို႔ကိစၥကို
၀င္စြက္ဖက္ေနခ်င္တာလဲ.."
"မင္းသေဘာတူလိုက္ရင္ထင္ထားတာထက္
အကိ်ဴးျမတ္ရိွလာမွာေနာ္။ဘာမဟုတ္တဲ့
ေျမေနရာေသးေသးေလးေၾကာင့္
သူမ်ားေတြကို စိတ္ဒုကၡမေပးနဲ႔.."
"ေကာင္းၿပီေလ...မင္းက စီးပြားေရး
ဘုရင္မဆိုတဲ့ ဂုဏ္နဲ႔လိုက္ပါေပတယ္။
ဒါေပမ့ဲ အေပးယူက တစ္ဖက္သတ္မဆန္ဘူးလား။
တို႔ဘက္ကခ်ည္း ရယူတာျဖစ္ေနတယ္။
မင္း...ဘာမွျပန္မေတာင္းဆိုဘူးလား.."
ပိုက္ေ၀စကားဆံုးေတာ့ Cherryက
အနီေရာင္နႈတ္ခမ္းတို႔ကို ေကာ့တတ္ေနေအာင္ၿပံဳးကာ
ထိုင္ရာမွထလာရင္း ပိုက္ေ၀မ်က္နွာနား
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းခ်ည္းကပ္လာကာ
"တို႔လည္း အသြားအျပန္မရိွတ႔ဲ ဆက္သြယ္ေရးကို
သေဘာမက်ဘူး.....ဒီကိစၥအတြက္မင္းျပန္ေပးရမွာက."
ေျပာၿပီး ထိကပ္နမ္းရိူက္သြားတ့ဲ
နႈတ္ခမ္းေတြ....
ေၾကာင္စီစီနဲ႔ပိုက္ေ၀ ၾကည့္ေနမိေတာ့
သူမက အနမ္းေတြကိုခြာရင္း
ပိုက္ဆံအိတ္ကိုဟန္ပါပါေကာက္ကိုင္ကာ
"ရိေပၚေကာကို ေျမေနရာအဆင္ေျပေၾကာင္း
ဒီေန႔ပဲသြားေျပာလိုက္ပါ....ေနာက္ေန႔ေတြ
တို႔အခ်ိန္မေပးနိုင္ဘူး...."
ထြက္သြားတဲေကာက္ေၾကာင္းလွလွမိန္းမ
တစ္ေယာက္ရဲ႕အနမ္းေသးေသးေလးေၾကာင့္
ခုန္ေနတ႔ဲရင္ဘတ္ကိုဖိရင္း
တိုးတိုးေလးက်ိန္ဆဲမိသည္။
🍑🍑🍑🍑🍑🍑
"ေကာဖ်ားေနတာလား..."
မီးဖိုထဲမွာ တကုတ္ကုတ္နဲ႔လုပ္ေနရင္း
စစ္ေကြၽးက ထမင္းစားစားပြဲေပၚက
သူ႔ကိုနဖူးလာစမ္းသည္။
"မဟုတ္ပါဘူး...ပင္ပန္းလို႔...
အရမ္းလည္းအိပ္ခ်င္ေနတယ္..
လမ္းထြက္ေလ်ွာက္လိုက္ရင္လန္းသြားမယ္ထင္တယ္ေနာ္"
"သြားေလ...စစ္ေကြၽးရိွတာပဲ..."
"အင္း....သြားရမွာလည္းပ်င္းတယ္..."
စစ္ေကြၽးက သူ႔ရဲ႕ပ်င္းတြဲေနတ႔ဲပံုစံကိုၾကည့္ရင္း
ေခါင္းခါသည္။ညက ရိေပၚေၾကာင့္နဲ႔
ငိုထားတာေတြက အခုမနက္မွာမ်က္လံုးအစံုကို
မဖြင႕္နိုင္ေလာက္ေအာင္ထိ။
"စစ္ေကြၽးေရ...စစ္ေကြၽး"
"ဟင္...က်င္းရီ...ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ"
က်င္းရီက မီးဖိုခန္းထဲကေျပးထြက္လာတ့ဲ
စစ္ေကြၽးကိုလက္နွစ္ဖက္နဲ႔
ဆီၤးႀကိဳရင္း ပါးကိုဘယ္ၿပန္ညာျပန္နမ္းကာ
"CEOက လိုအပ္တ့ဲFileေတြ
လာယူခိုင္းတာ။အစကသူလာယူမို႔။
ဧည့္သည္ေရာက္ေနတာနဲ႔ ကို႔ကို
လာယူခိုင္းတာ..."
"ဟုတ္လား...ေကာကိုေျပာလိုက္ေလ..."
"အင္း..စာ႐ြက္ယူၿပီး ျပန္သြားရအံုးမယ္။
ကိုမသြားခ်င္ဘူးကြာ..."
"ပိုၿပီ..."
"တကယ္ေျပာတာ...ကို မင္းကို
ေတြ႕ခ်င္လြန္းလို႔ CEOကိုဧည့္သည္ေတြနဲ႔
ညစ္ၿပီးထားခ့ဲတာ...မဟုတ္ရင္သူက
ကို႔ကို ညစ္ၿပီး သူ႔ေယာက်ၤားကို လာေတြ႕မွာ.."
"ငါပဲသြားပို႔လိုက့္ပါ့မယ္ ..အခ်စ္စမ္းေနၾကတာ
ၿပန္သြားခိုင္းရမွာေတာင္အားနာလာၿပီ.."
"ဟီးက်န္႔ေကာ...အဆင္ေျပလားအ့ဲလိုဆို။
ကူညီပါ...က်န္႔ေကာတို႔က ညတိုင္းေတြ႕ရတယ္ေလ.."
"ေတာ္စမ္းပါ ..မင္းလည္းညတိုင္းနီးပါး
လာနိူက္စားေနတာငါမသိတာခက္လို႔.."
စစ္ေကြၽးကေတာ့ မ်က္နွာေလးနီရဲကာ
တားေနေပမ့ဲက်င္းရီကေတာ့
ၿပံဳးစိစိ။
ေရွာင္က်န္႔လည္း Fileအိတ္ကိုကိုင္ရင္း
ကုမၼဏီဆီေမာင္းလာခ့ဲလိုက္သည္။
🍑🍑🍑🍑🍑🍑
"အားနာလိုက္တာ...အဆင္ေျပသြားတယ္ဆိုေတာ့လည္း
ၿပီးတာပါပဲ ပိုက္ေ၀ ကိုမကူညီနိုင္တာကိုေတာ့
ကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္တယ္...
ကို အခ်ိန္ဆြဲသလိုျဖစ္သြားလို႔.."
"ရပါတယ္...အခုပိုက္ေ၀လည္းအဆင္ေျပၿပီဆိုတာ
နင့္ကိုလာေျပာတာပါ...ၿပီးေတာ့
က်န္းမာေရးလည္း ဂရုစိုက္ေနာ္....
ပိုက္ေ၀ ဒီၾကားထဲအားရင္
လာေတြ႕မွာပါ...."
"ေက်းဇူးပဲပိုက္ေ၀....အရင္က ကယ္တင္ေပးခ့ဲမႈကိုေရာ
အခုကိုေရာပဲ...."
သူမကရပါတယ္ဟုသာေခါင္း့ျငိမ့္ရင္း
ၿပံဳးျပသည္။သူမက လက္နွစ္ဖက္ကို
ဆန္႔တန္းေပးေတာ့ သူသူမရင္ခြင္ထဲ၀င္ရင္း
ိနွစ္သိမ့္သလိုေက်ာကိုပုတ္ေပးလိုက္သည္။
"က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ပါေနာ္.....
ပိုက္ေ၀ဒါပဲေျပာခ်င္တယ္...."
"စိတ္ခ်ပါ...ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာေတာ့မွာ
မဟုတ္ဘူး..."
ပိုက္ေ၀က ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးၾကည့္ရင္း
ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
"CEO....လူတစ္ေယာက္ ငိုၿပီးထြက္သြားတယ္..
ဒီFileေတြေပးခိုင္းၿပီး....ဘာမွလည္းမေျပာသြားဘူး.."
အလုပ္သမားေလးတစ္ေယာက္က
သူ႔လက္ထဲက Fileေတြကိုျပရင္းေျပာေတာ့
ရိေပၚပူထူသြားသည္။
"က်န္႔ေကာ!!"
ေျပးလိုက္မိတ့ဲေျခလွမ္းေတြက
အခုမွအရမ္းေနွးေနသေယာင္။
ခ်စ္သူအရမ္းငိုေနမလား.....
အေတြးနဲ႔သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး
ပူေလာင္လာသည္။
မျဖစ္ဘူး....က်န္႔ေကာက အရမ္း
အငိုသန္တာရယ္.....
ရွင္းျပသင့္တာရွင္းျပၿပီး က်န္႔ေကာ
ဆူတာခံမယ္...ေက်းဇူးျပဳၿပီး
အေ၀းႀကီးေတြ ေလ်ွာက္မသြားပါနဲ႔ဗ်ာ....
Car parkingေရာက္ေတာ့ လည္း
လံုး၀ရွာမေတြ႕တ့ဲ အရ္ိပ္ေလးေၾကာင့္
သူကားထုတ္ၿပီး အိမ္ကိုသာတန္းျပန္လာခ့ဲလိုက္သည္။
"က်န္႔ေကာေရာ...."
စစ္ေကြၽးက အိမ္ေပၚထပ္ကိုလက္ညိဳး
ထိုးျပသည္နွင့္ သူေျပးတက္လိုက္သည္။
"က်န္႔ေကာ....ဘာလုပ္ေနတာလဲ.."
Luggageထဲ အ၀တ္စားေတြကို
ရိူက္ႀကီးတငင္နဲ႔ထည့္ေနတ႔ဲ က်န္႔ေကာရဲ႕
လက္ေတြကိုသူဆြဲခ်ဳပ္ကာ
မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ေတာ့
"ဖယ္....ငါအိမ္ျပန္မယ္..."
"ဘယ္အိမ္ကိုျပန္မွာလဲ...."
"မင္းနဲ႔မေနဘူး....ငါ့ကိုလႊတ္၀မ္ရိေပၚ..."
"က်စ္....ကြၽန္ေတာ္ရွင္းျပတာ နားမေထာင္ေတာ့ဘူးလား.."
"မေထာင္ဘူး...မင္းကို အ့ဲလို
ငါ့ဆီက ထြက္ေျပးမွာစိုးလို႔ ငါ့ဘက္က
အရာရာျပဳျပင္ၿပီးေနခ႔ဲရတာ ငါတကယ္ပင္ပန္းတယ္။
မင္းနဲ႔တြဲသြားရင္ေတာင္ ငါ့ကိုငါ
အရမ္းအသက္ႀကီးေနလားဆိုၿပီး သိမ္ငယ္ခ့ဲရတာေတြ
မင္းဆီက စိတ္ပ်က္လို႔ စုတ္သပ္တိုင္း
ငါအရမ္းမ်ား ကေလးဆန္ေနၿပီလား
ဆိုၿပီး အားငယ္ခ့ဲရတာေတြ...
မင္းအ့ဲလိုေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ရိွေနတိုင္း...
ျပားခ်ပ္ခ်ပ္နဲ႔ငါ့ကိုေမ့ထားတိုင္း......
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက ေသေလာက္ေအာင္နာတယ္ကြ။
ငါတန္ဖိုးထားရတ႕ဲဆိုင္ေလးကို လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္
ေရာင္းဖို႔ လာနားခ်တည္းက
မင္း တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တာငါသိခ့ဲတာ။
ငါဘယ္ေလာက္ရူးခ့ဲလဲသိလား......
ဆိုင္ကိစၥကို မင္းပါးစပ္က ငါ့သေဘာပါလို႔
ေျပာလိမ့္မယ္ထင္ၿပီး မာန္တတ္ခ့ဲမိတာ။
အခုငါနားလည္သြားၿပီ...
၀မ္ရိေပၚဆိုတာ ငါ့ကိုအိပ္ယာထဲေလာက္ပဲ
တန္ဖိုးထားျပတ့ဲ သူ။"
ေျပာခိင္တာေတြ တရစပ္ေအာ္ေျပာလိုက္ရလို႔
ရင္ဘတ္ထဲက ေလးကန္မႈက
အတန္ငယ္ေတာ့ေပါ့သြားရသည္။
ဒီခံစားခ်က္ေတြ သူသိမ္းထားခ့ဲတာ
Advertisement
ၾကာခ့ဲၿပီေလ။
ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်ရင္း
ေအာ္ဟစ္ငိုေကြၽးမိေနရင္းေတာင္
စိတ္ပ်က္သလိုၾကည့္ခံရမွာေၾကာက္ေနေသးတ့ဲ
ဒီစိတ္နဲ႔ ေရွာင္က်န္႔ ရူးခ်င္မိပါသည္။
ဘာလို႔ အရာရာကို ၀မ္ရိေပၚမွလဲ။
"မငိုပါနဲ႔ေတာ့......."
ၾကမ္းျပင္ေပၚ မုဆိုးထိုင္ထိုင္ရင္း
ခ်စ္ရသူရဲ႕ကိုယ္ေလးကို အသာေပြ႕ယူဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့
သူ႔ရင္ဘတ္မွာ လာေမးခိုတ႔ဲမ်က္နွာေလးေၾကာင့္
နွလံုးသားထဲထိ စိမ့္၀င္သြားတဲ့မ်က္ရည္ေတြ။
က်န္႔ေကာငိုရင္ ရင္ဘတ္ထဲက အရမ္းနာတယ္။
"တိတ္ေတာ့ေနာ္....မ်က္လံုးေတြ
ေရာင္ကုန္ေတာ့မွာပဲ...."
ဆံစေလးေတြၾကား လက္ကိုထိုးဖြရင္း
ခပ္ဖြဖြေလး သပ္ေပးလိုက္ေတာ့
အငိုသန္တ႔ဲ ကေလးႀကီးေလးက
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ပံုမွန္ေလးသာ
ရိူက္လာရွာသည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္...ဒီအေတာတြင္း
ကြၽန္ေတာ္ အတၱႀကီးမိသြားတယ္.....
ေတာင္းပန္ပါတယ္....."
သူ႔လက္ေမာင္းစကိုလာဖ်စ္ညႇစ္တ့ဲ
လက္ေသးေသးေလးနဲ႔အတူ
တအိအိနဲ႔ မ်က္ရည္်တြ တာက်ိဴးလာျပန္တ႔ဲ
က်န္႔ေကာေၾကာင့္ သူပိုတိုးဖက္လိုက္ရင္း
🥰"မငိုပါနဲ႔ဗ်ာ...ခင္ဗ်ားတိတ္ေအာင္
ဘယ္လိုေခ်ာ့ရမလဲ...."
"အင့္.....ဟင့္...."
ရိူက္သံသ့ဲသ့ဲေတြနားစည္ကိုလာလာရိူက္ေပမ့ဲ
အ့ဲေန႔က က်န္႔ေကာ သူ႔ရင္ခြင္ေလးထဲမွာပဲ
အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ဒီညလည္း ရိေပၚအိပ္ေရးပ်က္ရျပန္ၿပီ။
တစ္ညလံုး က်လာတ့ဲ က်န္႔ေကာရဲ႕
မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ေပးရင္း
တုန္ယင္ေနတ႔ဲနႈတ္ခမ္းေလးကို
သိမ္းပိုက္မိတာအခါခါ။
ရင္ဘတ္ထဲက ယုန္ျဖဴေလး အိမ္မက္ထဲမွာေတာင္
မငိုပါေစနဲ႔.............
🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑
Fb Acc Rpမိထားလို႔
ပ်င္းေၾကာတစ္ေနပါၿပီ🤧😭
ေနာက္တစ္ခါ Commentေတြမွာ
ေလ်ွာက္မေရးေတာ့ဘူး😂
"မင်းကုမ္မဏီအတွက် မြေနေရာကို
ငါစီစဉ်ပေးမယ်...ကျန့်ကောဆိုင်ကို
မထိနဲ့...ပြီးတော့ ကျန့်ကောကိုရောပဲ.."
Cherryစကားကိုသူမက အလေးမထားသည့်ပုံစံနှင့်ခပ်ထေ့ထေ့ရယ်ရင်း
"ဘာလဲ...မင်းကဘာလို့ တို့ကိစ္စကို
၀င်စွက်ဖက်နေချင်တာလဲ.."
"မင်းသဘောတူလိုက်ရင်ထင်ထားတာထက်
အကျိူးမြတ်ရှိလာမှာနော်။ဘာမဟုတ်တဲ့
မြေနေရာသေးသေးလေးကြောင့်
သူများတွေကို စိတ်ဒုက္ခမပေးနဲ့.."
"ကောင်းပြီလေ...မင်းက စီးပွားရေး
ဘုရင်မဆိုတဲ့ ဂုဏ်နဲ့လိုက်ပါပေတယ်။
ဒါပေမဲ့ အပေးယူက တစ်ဖက်သတ်မဆန်ဘူးလား။
တို့ဘက်ကချည်း ရယူတာဖြစ်နေတယ်။
မင်း...ဘာမှပြန်မတောင်းဆိုဘူးလား.."
ပိုက်ဝေစကားဆုံးတော့ Cherryက
အနီရောင်နှုတ်ခမ်းတို့ကို ကော့တတ်နေအောင်ပြုံးကာ
ထိုင်ရာမှထလာရင်း ပိုက်ဝေမျက်နှာနား
ဖြည်းဖြည်းချင်းချည်းကပ်လာကာ
"တို့လည်း အသွားအပြန်မရှိတဲ့ ဆက်သွယ်ရေးကို
သဘောမကျဘူး.....ဒီကိစ္စအတွက်မင်းပြန်ပေးရမှာက."
ပြောပြီး ထိကပ်နမ်းရိူက်သွားတဲ့
နှုတ်ခမ်းတွေ....
ကြောင်စီစီနဲ့ပိုက်ဝေ ကြည့်နေမိတော့
သူမက အနမ်းတွေကိုခွာရင်း
ပိုက်ဆံအိတ်ကိုဟန်ပါပါကောက်ကိုင်ကာ
"ရိပေါ်ကောကို မြေနေရာအဆင်ပြေကြောင်း
ဒီနေ့ပဲသွားပြောလိုက်ပါ....နောက်နေ့တွေ
တို့အချိန်မပေးနိုင်ဘူး...."
ထွက်သွားတဲကောက်ကြောင်းလှလှမိန်းမ
တစ်ယောက်ရဲ့အနမ်းသေးသေးလေးကြောင့်
ခုန်နေတဲ့ရင်ဘတ်ကိုဖိရင်း
တိုးတိုးလေးကျိန်ဆဲမိသည်။
🍑🍑🍑🍑🍑🍑
"ကောဖျားနေတာလား..."
မီးဖိုထဲမှာ တကုတ်ကုတ်နဲ့လုပ်နေရင်း
စစ်ကျွေးက ထမင်းစားစားပွဲပေါ်က
သူ့ကိုနဖူးလာစမ်းသည်။
"မဟုတ်ပါဘူး...ပင်ပန်းလို့...
အရမ်းလည်းအိပ်ချင်နေတယ်..
လမ်းထွက်လျှောက်လိုက်ရင်လန်းသွားမယ်ထင်တယ်နော်"
"သွားလေ...စစ်ကျွေးရှိတာပဲ..."
"အင်း....သွားရမှာလည်းပျင်းတယ်..."
စစ်ကျွေးက သူ့ရဲ့ပျင်းတွဲနေတဲ့ပုံစံကိုကြည့်ရင်း
ခေါင်းခါသည်။ညက ရိပေါ်ကြောင့်နဲ့
ငိုထားတာတွေက အခုမနက်မှာမျက်လုံးအစုံကို
မဖွင့်နိုင်လောက်အောင်ထိ။
"စစ်ကျွေးရေ...စစ်ကျွေး"
"ဟင်...ကျင်းရီ...ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"
ကျင်းရီက မီးဖိုခန်းထဲကပြေးထွက်လာတဲ့
စစ်ကျွေးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့
ဆီင်္းကြိုရင်း ပါးကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းကာ
"CEOက လိုအပ်တဲ့Fileတွေ
လာယူခိုင်းတာ။အစကသူလာယူမို့။
ဧည့်သည်ရောက်နေတာနဲ့ ကို့ကို
လာယူခိုင်းတာ..."
"ဟုတ်လား...ကောကိုပြောလိုက်လေ..."
"အင်း..စာရွက်ယူပြီး ပြန်သွားရအုံးမယ်။
ကိုမသွားချင်ဘူးကွာ..."
"ပိုပြီ..."
"တကယ်ပြောတာ...ကို မင်းကို
တွေ့ချင်လွန်းလို့ CEOကိုဧည့်သည်တွေနဲ့
ညစ်ပြီးထားခဲ့တာ...မဟုတ်ရင်သူက
ကို့ကို ညစ်ပြီး သူ့ယောင်္ကျားကို လာတွေ့မှာ.."
"ငါပဲသွားပို့လိုက့်ပါ့မယ် ..အချစ်စမ်းနေကြတာ
ပြန်သွားခိုင်းရမှာတောင်အားနာလာပြီ.."
"ဟီးကျန့်ကော...အဆင်ပြေလားအဲ့လိုဆို။
ကူညီပါ...ကျန့်ကောတို့က ညတိုင်းတွေ့ရတယ်လေ.."
"တော်စမ်းပါ ..မင်းလည်းညတိုင်းနီးပါး
လာနိူက်စားနေတာငါမသိတာခက်လို့.."
စစ်ကျွေးကတော့ မျက်နှာလေးနီရဲကာ
တားနေပေမဲ့ကျင်းရီကတော့
ပြုံးစိစိ။
ရှောင်ကျန့်လည်း Fileအိတ်ကိုကိုင်ရင်း
ကုမ္မဏီဆီမောင်းလာခဲ့လိုက်သည်။
🍑🍑🍑🍑🍑🍑
"အားနာလိုက်တာ...အဆင်ပြေသွားတယ်ဆိုတော့လည်း
ပြီးတာပါပဲ ပိုက်ဝေ ကိုမကူညီနိုင်တာကိုတော့
ကိုစိတ်မကောင်းဖြစ်တယ်...
ကို အချိန်ဆွဲသလိုဖြစ်သွားလို့.."
"ရပါတယ်...အခုပိုက်ဝေလည်းအဆင်ပြေပြီဆိုတာ
နင့်ကိုလာပြောတာပါ...ပြီးတော့
ကျန်းမာရေးလည်း ဂရုစိုက်နော်....
ပိုက်ဝေ ဒီကြားထဲအားရင်
လာတွေ့မှာပါ...."
"ကျေးဇူးပဲပိုက်ဝေ....အရင်က ကယ်တင်ပေးခဲ့မှုကိုရော
အခုကိုရောပဲ...."
သူမကရပါတယ်ဟုသာခေါင့်းငြိမ့်ရင်း
ပြုံးပြသည်။သူမက လက်နှစ်ဖက်ကို
ဆန့်တန်းပေးတော့ သူသူမရင်ခွင်ထဲဝင်ရင်း
ိနှစ်သိမ့်သလိုကျောကိုပုတ်ပေးလိုက်သည်။
"ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ပါနော်.....
ပိုက်ဝေဒါပဲပြောချင်တယ်...."
"စိတ်ချပါ...ဘယ်တော့မှ ဖြစ်လာတော့မှာ
မဟုတ်ဘူး..."
ပိုက်ဝေက ခပ်ပြုံးပြုံးကြည့်ရင်း
ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
"CEO....လူတစ်ယောက် ငိုပြီးထွက်သွားတယ်..
ဒီFileတွေပေးခိုင်းပြီး....ဘာမှလည်းမပြောသွားဘူး.."
အလုပ်သမားလေးတစ်ယောက်က
သူ့လက်ထဲက Fileတွေကိုပြရင်းပြောတော့
ရိပေါ်ပူထူသွားသည်။
"ကျန့်ကော!!"
ပြေးလိုက်မိတဲ့ခြေလှမ်းတွေက
အခုမှအရမ်းနှေးနေသယောင်။
ချစ်သူအရမ်းငိုနေမလား.....
အတွေးနဲ့သူ့တစ်ကိုယ်လုံး
ပူလောင်လာသည်။
မဖြစ်ဘူး....ကျန့်ကောက အရမ်း
အငိုသန်တာရယ်.....
ရှင်းပြသင့်တာရှင်းပြပြီး ကျန့်ကော
ဆူတာခံမယ်...ကျေးဇူးပြုပြီး
အဝေးကြီးတွေ လျှောက်မသွားပါနဲ့ဗျာ....
Car parkingရောက်တော့ လည်း
လုံးဝရှာမတွေ့တဲ့ အရ်ိပ်လေးကြောင့်
သူကားထုတ်ပြီး အိမ်ကိုသာတန်းပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။
"ကျန့်ကောရော...."
စစ်ကျွေးက အိမ်ပေါ်ထပ်ကိုလက်ညိုး
ထိုးပြသည်နှင့် သူပြေးတက်လိုက်သည်။
"ကျန့်ကော....ဘာလုပ်နေတာလဲ.."
Luggageထဲ အ၀တ်စားတွေကို
ရိူက်ကြီးတငင်နဲ့ထည့်နေတဲ့ ကျန့်ကောရဲ့
လက်တွေကိုသူဆွဲချုပ်ကာ
မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်တော့
"ဖယ်....ငါအိမ်ပြန်မယ်..."
"ဘယ်အိမ်ကိုပြန်မှာလဲ...."
"မင်းနဲ့မနေဘူး....ငါ့ကိုလွှတ်ဝမ်ရိပေါ်..."
"ကျစ်....ကျွန်တော်ရှင်းပြတာ နားမထောင်တော့ဘူးလား.."
"မထောင်ဘူး...မင်းကို အဲ့လို
ငါ့ဆီက ထွက်ပြေးမှာစိုးလို့ ငါ့ဘက်က
အရာရာပြုပြင်ပြီးနေခဲ့ရတာ ငါတကယ်ပင်ပန်းတယ်။
မင်းနဲ့တွဲသွားရင်တောင် ငါ့ကိုငါ
အရမ်းအသက်ကြီးနေလားဆိုပြီး သိမ်ငယ်ခဲ့ရတာတွေ
မင်းဆီက စိတ်ပျက်လို့ စုတ်သပ်တိုင်း
ငါအရမ်းများ ကလေးဆန်နေပြီလား
ဆိုပြီး အားငယ်ခဲ့ရတာတွေ...
မင်းအဲ့လိုကောင်မလေးတွေနဲ့ ရှိနေတိုင်း...
ပြားချပ်ချပ်နဲ့ငါ့ကိုမေ့ထားတိုင်း......
ငါ့ရင်ဘတ်ထဲက သေလောက်အောင်နာတယ်ကွ။
ငါတန်ဖိုးထားရတဲ့ဆိုင်လေးကို လူတစ်ယောက်ကြောင့်
ရောင်းဖို့ လာနားချတည်းက
မင်း တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တာငါသိခဲ့တာ။
ငါဘယ်လောက်ရူးခဲ့လဲသိလား......
ဆိုင်ကိစ္စကို မင်းပါးစပ်က ငါ့သဘောပါလို့
ပြောလိမ့်မယ်ထင်ပြီး မာန်တတ်ခဲ့မိတာ။
အခုငါနားလည်သွားပြီ...
၀မ်ရိပေါ်ဆိုတာ ငါ့ကိုအိပ်ယာထဲလောက်ပဲ
တန်ဖိုးထားပြတဲ့ သူ။"
ပြောခိင်တာတွေ တရစပ်အော်ပြောလိုက်ရလို့
ရင်ဘတ်ထဲက လေးကန်မှုက
အတန်ငယ်တော့ပေါ့သွားရသည်။
ဒီခံစားချက်တွေ သူသိမ်းထားခဲ့တာ
ကြာခဲ့ပြီလေ။
ကြမ်းပြင်ပေါ် ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချရင်း
အော်ဟစ်ငိုကျွေးမိနေရင်းတောင်
စိတ်ပျက်သလိုကြည့်ခံရမှာကြောက်နေသေးတဲ့
ဒီစိတ်နဲ့ ရှောင်ကျန့် ရူးချင်မိပါသည်။
ဘာလို့ အရာရာကို ၀မ်ရိပေါ်မှလဲ။
"မငိုပါနဲ့တော့......."
ကြမ်းပြင်ပေါ် မုဆိုးထိုင်ထိုင်ရင်း
ချစ်ရသူရဲ့ကိုယ်လေးကို အသာပွေ့ယူဆွဲဖက်လိုက်တော့
သူ့ရင်ဘတ်မှာ လာမေးခိုတဲ့မျက်နှာလေးကြောင့်
နှလုံးသားထဲထိ စိမ့်ဝင်သွားတဲ့မျက်ရည်တွေ။
ကျန့်ကောငိုရင် ရင်ဘတ်ထဲက အရမ်းနာတယ်။
"တိတ်တော့နော်....မျက်လုံးတွေ
ရောင်ကုန်တော့မှာပဲ...."
ဆံစလေးတွေကြား လက်ကိုထိုးဖွရင်း
ခပ်ဖွဖွလေး သပ်ပေးလိုက်တော့
အငိုသန်တဲ့ ကလေးကြီးလေးက
တစ်ချက်တစ်ချက် ပုံမှန်လေးသာ
ရိူက်လာရှာသည်။
"တောင်းပန်ပါတယ်...ဒီအတောတွင်း
ကျွန်တော် အတ္တကြီးမိသွားတယ်.....
တောင်းပန်ပါတယ်....."
သူ့လက်မောင်းစကိုလာဖျစ်ညှစ်တဲ့
လက်သေးသေးလေးနဲ့အတူ
တအိအိနဲ့ မျက်ရည်ျတွ တာကျိူးလာပြန်တဲ့
ကျန့်ကောကြောင့် သူပိုတိုးဖက်လိုက်ရင်း
🥰"မငိုပါနဲ့ဗျာ...ခင်ဗျားတိတ်အောင်
ဘယ်လိုချော့ရမလဲ...."
"အင့်.....ဟင့်...."
ရိူက်သံသဲ့သဲ့တွေနားစည်ကိုလာလာရိူက်ပေမဲ့
အဲ့နေ့က ကျန့်ကော သူ့ရင်ခွင်လေးထဲမှာပဲ
အိပ်ပျော်သွားတယ်။
ဒီညလည်း ရိပေါ်အိပ်ရေးပျက်ရပြန်ပြီ။
တစ်ညလုံး ကျလာတဲ့ ကျန့်ကောရဲ့
မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ပေးရင်း
တုန်ယင်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို
သိမ်းပိုက်မိတာအခါခါ။
ရင်ဘတ်ထဲက ယုန်ဖြူလေး အိမ်မက်ထဲမှာတောင်
မငိုပါစေနဲ့.............
🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑
Fb Acc Rpမိထားလို့
ပျင်းကြောတစ်နေပါပြီ🤧😭
နောက်တစ်ခါ Commentတွေမှာ
လျှောက်မရေးတော့ဘူး😂
Advertisement
- In Serial66 Chapters
Witches of the North Book 1: Winter Journey
Things look bleak for Christopher Hawks this year – not only is Chris nearing the stresses of the end of his high school education, but last September he shattered the legendary sword of the kingdom of Northland, became the accidental heir to its Throne and is now being tracked down by the elite Hunters – all events being a result of a few unfortunate choices made in order to help a Witch named Winter (who, in turn, also received help from a Witch named Ian).Now, Chris, following Winter’s lead and dragging along a few others with him, is on his way to (reluctantly) reach the current Queen and challenge her to a duel. But it seems that Winter is more than impatient – could there be a deadline to their mission? And why does everything seem a little too easy? +++ NOW HOLDING A FUNDRAISER to publish this book more officially! more info on my website!
8 175 - In Serial11 Chapters
Wulfgard: The Hunt Never Ends
In the civilized world of humans, 'monsters' have all but passed into legend. But when something goes bump in the night, when people begin to disappear, when a dark mystery begins to haunt even the most peaceful villages, there is only one organization to turn to: the Hunters. The Venatori. Having lived a life of discipline and service, former soldier Caiden Voros finds something even worse than the wars of humans: the monsters that hunt them. Horrors yet unknown even to him and his many scars await in the claws, talons, fangs, and mysterious powers of creatures so far beyond humans that he must dedicate himself entirely to the art of slaying them. Harboring a secret of his own and in a constant struggle to find answers while maintaining his sanity, however, Caiden begins to ask the age-old question... Who is truly worse, the monsters or the Men? Wulfgard: The Hunt Never Ends is an episodic collection of stories, each of which stand on its own, but they also build upon each other in a consecutive order, bridging a gap between a novel and short story collection. These stories follow monster hunter Caiden Voros and his partner Gwen Vergil as they embark on tales of mystery, horror, and adventure to track down monsters - the living dead, beast-men, shape-shifters, spirits, and many more - that would do harm to innocent lives and, by whatever means necessary, put a stop to their terrors. Their motives, however, are not always what they seem.
8 127 - In Serial57 Chapters
Unbound
Dissonance, Unbound Book 1 is available now on Kindle for Amazon, Kindle Unlimited, Audible, or Paperback!A New World. A Thousand Threats. Welcome to The Continent. Felix's life on Earth had become a series of dead-end jobs, ruined relationships, and rotating apartments smaller than most postage stamps. By all accounts, even his own, he was a coward. Too afraid to move forward, to take risks. Yet when given the chance to choose between risking his life or walking away from a deadly encounter, he didn't hesitate. Moments before his untimely demise, Felix was snatched from earth and thrust into a magical world known only as ‘The Continent’. Empowered by the ‘System,' he learns that he can strengthen himself through combat and dedication. To survive he'll have to push himself beyond his limits, or else fall to the monsters all around him. Levels, stats, and magic. Death is the start of a terrible fate, but if he lives…who knows what he will become. [Participant in the Royal Road Writathon challenge]Chapters Post: Monday/Wednesday/Fridays Discord server
8 163 - In Serial17 Chapters
Fanfic Corner
This is a collection of my fanfiction stories. Fandoms, summaries, tags etc are listed in the author notes for each chapter, and the first chapter is a table of contents for all uploaded/scheduled chapters. Uploaded: [Thunderbirds], [Avatar; The Last Airbender], [Mass Effect] Scheduled: [Star Wars]
8 166 - In Serial16 Chapters
Hunter's Academy "Aresia"
Year 2037,Humanity continuously living at peace,but it suddenly changed because of a certain phenomena. Inhuman creatures that can only be seen at fantasy books showed their existence. Humanity didn't want to lose their right to live resulting in an organization created to fight these creatures called "Hunters" Aresia the only academy that is located in the nation called "Ceris". Aresia Academy trains students to be hunters and fight against one of the most feared race,vampires. The entrance exam is a battle royale where those whose still standing after an hour will be the ones to be admitted,but a single student just sat aside and said,"I don't need to fight."
8 146 - In Serial22 Chapters
Pᴏᴇᴛʀʏ ᴀɴᴅ ᴏᴛʜᴇʀ Wʜɪꜱᴘᴇʀꜱ
my last entry. Started: March 23, 2022Finished: October 30, 2022
8 161

