"Where have you been?"

Nahinto ako sa pagpasok at napakapit sa gilid ng pinto ng may magsalita. When I lifted my head in its direction, I saw Hunter. Nakasandig ito sa may padir sa gilid ng hagdan, nakahalukipkip at masama ang tingin sa akin.

Gamit ang namumungay na mata, ay mahina akong tumawa at pinakatitigan siya.

"Oh, the husband." I smirked. Mas lalong nagsalubong ang mga kilay niya at marahas nang inalis sa pagkakahalukipkip ang kaniyang mga braso. Malalaki ang hakbang na lumapit siya sa akin at mahina akong inamoy. Hawak pa niya ang siko ko.

"You reek of alcohol! You escaped and didn't attend your work just to drink? Kailan ka pa naging alcoholic Dimaria?!" umangat ang tingin ko sa kaniya at marahas na binawi ang braso ko dahilan para bahagya akong gumewang sa kinatatayuan.

"Tell me who's speaking? The husband? Or the boss?"

"Hindi ako nakikipagbiruan Dimaria." mariin na singhal niya na kinatawa ko at marahang umatras para sumandal sa padir sa likuran ko.

"I am not joking. Do I look like I am having fun and cracking some jokes here?!" I laughed bitterly.

"Why don't we just separate? File for a divorce and kill me instead. I am tired of caring for this bullshit! If you want to kill my brother, then go ahead and kill me after then. I won't mind now. Mas gugustuhin ko pa 'yon kaysa manatiling nakatali sa 'yo at magmukhang tanga." bahagya siyang nagulat sa sinabi ko ngunit agad din naman iyong nawala. He stepped forward and held me by my arm.

"Let's go to our room and sleep. We'll talk tomorrow when you're sober."

"I am sober!" I tried to push him away, but he just gripped me tightly.

Wala na akong nagawa ng makapasok kami sa kwarto. The light hurt my eyes, so I immediately reached for the switch and turned off the light, leaving the lampshade on.

"Better," I chuckle, almost hugging Hunter. Nakayakap na ngayon ang braso niya sa bewang ko holding me, and preventing me to fall. Nakasandal din ang katawan ko ngayon against his body, and when I look up at hus face, nakita ko ang kalahati ng mukha niyang nahahagip ng konting liwanag. It was all dark. Ang abo niyang mga mata ay nagmistulang itim.

"Now I understand why you can easily get women to screw." I chuckle bitterly and reach for his lips. I traced it using my forefinger before I tried to stand properly, but I failed. Mas lalo lamang akong napasandal sa kaniya.

Now that my face is placed against his chest, I can feel and hear his harsh breathing. He held me by my shoulder.

"Sleep, c'mon." He tried to lead me onto the bed, but I hugged his waist and closed my eyes.

"Hunter... have you ever fallen for someone who can't love you back? Have you ever loved someone who was supposed to be your enemy?" I asked.

"Why, are you falling for me?"

"No!" I denied it in a defensive manner.

"No, never." he answered back that makes my heart clench. I sighed. Bumitaw ako sa kaniya at kahit nahihilo ay nagawa kong umatras.

"I have an idea. Can we negotiate?" He raised his eyebrows at me. Humalukipkip siya at sumandal sa nakasarang pinto habang nakatingin sa akin.

"I can't negotiate with a drunk woman. Your mind is not in a stable state. Whatever you will tell me tonight might be altered or changed when you're already sober. You're going to deny whatever deal we make right now, Dimaria."

Ngumisi ako sa kaniya at tinapon ang string bag ko sa couch 'di kalayuan sa akin.

"Yeah, I was a drunkard before, but I am still aware of what I am saying and doing, Hunter." I started to unbutton my blouse, which made his jaw clench. Nakita ko ang pagdilim lalo ng mga mata niya at pagkakaayos ng tayo.

"What are you doing?"

"Starting to negotiate with you."

"What?!"

"I will pay the rest, with my body." hinubad ko na ang button-down blouse na suot at hinayaang bumagsak iyon sa sahig. The coldness of the room enveloped my bare body. I was standing in front of him, showing off my cleavage under my brassier. He never dared look down on my body. His dark eyes remained fixed on my face. Hindi ako nakaramdam ng hiya na tumayo sa harapan niya. Nilabanan ko ang mga tingin niya, telling him that I wasn't joking.

"Am I not really attractive to you if you can't even look at my body? You're not really into model types, huh? Hindi ko alam kung ma-iinsulto ako. C'mon, this is the negotiation I am talking about. Hindi ba obvious? He shook his head and massaged his temples. Pinulot niya ang blouse ko, kaya sa inis ay hinubad ko na rin ang brassier ko at hinayaan 'yong mahulog sa harapan niya na nakayuko pa. Napansin kong natigilan siya at napabuntong hininga. Pinulot niya rin iyon at tumayo, nang hindi tumitingin sa akin. He walked towards the closet and pulled out a pair of his PJ's and went back to me, nanatili ang tingin niya sa mukha ko.

"Mag-uusap tayo bukas, you need to sleep." Inayos niya ang hawak na pajama shirt. Nilukot niya iyon hanggang sa umiksi at isinuot muna sa ulo ko. I stopped his hand nang mahinto iyon sa may leeg ko.

"Why are you torturing me like this? Eto na nga o? Binibigay ko na pati sarili ko para lang palayain mo? Seriously, though? Hindi ko na makakaya pang tagalan na manatili sa tabi mo Hunter."

"Iiwan mo ako?" it was just 3 words, pero pakiramdam ko 'yon mismo ang bumara sa lalamunan ko. His voice, malalim, namamaos pero hindi mataas. Sinabi niya iyon ng hindi pagalit.

"C'mon, alam ko naman na sasaya ka kapag wala ka nang asawa. Don't fool me, Hunter. Bakit hindi si Amari ang pakasalan mo, tutal mukha namang masaya ka sa kaniya at nabibigay niya ang mga kailangan mo 'di ba?" He sighed and continued dressing me, but I held his wrist again. I stared at his eyes.

"Let's separate. Let's do it. Para wala na kaming atraso sa 'yo. C'mon. Nandidiri ka ba? Hindi ka ba talaga mahilig sa mga model? I am beautiful, sexy...malaki naman ang boobs ko. What's wrong? Am I not attractive? Hindi ka ba..." bumaba ang tingin ko sa pagitan ng mga hita niya and I heard his heavy breath before he held my jaw. Inangat niya ang mukha ko, so I could divert my eyes from staring at his crotch.

"I am losing my patience with you, Dimaria. Fuck!" he hissed. Huminto siya saglit at mariing pumikit. Bago muling nagmulat at marahas niyang ibinaba ng shirt at pagkatapos ay kinuha naman niya ang trouser at walang pag-aalinlangang hinubad ang skirt ko ng hindi tumitingin. Para akong anak niya na binihisan niya. He combed my hair a little and carried me to bed. Nangilid ang mga luha ko ng tila wala talaga siyang balak galawin ako. I stayed silent as I watched him walk into the bathroom. Kasunod noon ay ang tunog ng paglagaslas ng tubig indicating that he's taking a shower. Tumagilid ako ng higa at kinuha ang isang unan para yakapin. I pulled the comforter until my neck started to cover my body and I curled myself up. Tears escape my eyes. I am just tipsy. I wasn't really drunk. Bihira akong malasing at nasa matino akong pag-iisip. Matagal kong pinag-isipan ito.

I just used the alcohol para magkaroon ng excuse at lumakas ang loob. Umuga ang balikat ko sa pag-iyal. I bit my lower lip to stifle my cries. To make sure he won't hear me cry. Halos sinisinok na ako sa sobrang pag-iyak pero wala na akong pakialam, hanggang sa marinig ko ang pagbukas ng pinto ng bathroom.

I shut my eyes tightly and pretended I was already asleep. Naramdaman kong lumapit siya sa gilid ko at inayos ang kumot na nakabalot sa akin. He caressed my head, combed my hair a little, until I felt his lips pressed against my temple. Napakagat ako sa pangibabang labi dahil sa ginawa niya. I hate it. It makes me fall for him more. Why does he keep on coming back and forth?

He's confusing me. Kahit halata naman na ginagamit niya lang ako like what Damon told me?

I was doing this because, kasi alam kong kapg tumagal pa, hindi na ako makakaalis sa kaniya. Hindi na ako magkakaroon ng lakas ng loob na iwan siya. Kaya habang kaya ko pa, I want us to separate, but he's making it hard for me.

Naramdaman ko ang paglubog ng kabilang parte ng kama, tanda na naupo siya roon. I could feel his eyes staring at me, kaya mas pinaghusayan ko ang pagpapanggap na tulog. Narinig ko pa ang malalim niyang pagbuntong hininga. And since, nakatalikod ako sa lampshade, hindi niya basta makikita if nagmulat ako. Habang siya ay kitang kita ko ang mukha. He was staring at the ceiling. Salubong ang kilay at tila malalim ang iniisip. His eyes glistened. He blinked twice, dahilan para mawala 'yon. Pinanood ko siyang mahiga at unti-unting pinikit ang mga mata hanggang sa tumalikod na siya.

Mas lalo akong nakaramdam ng lungkot at mapait na ngumiti. Noong nakaraan muntik na naming gawin, why not now? Now that I am giving him permission? Nagbago na isip? O baka pinaglaruan niya lang ako noon, at wala talaga siyang balak ituloy. Baka gusto lang niya akong ipahiya sa sarili ko at ipakita kung gaano ako kawalang respeto sa sarili ko?

I can't help but overthink.

Kinabukasan ay nagising ako ng wala na si Hunter sa tabi ko. I can remember what I did last night, and I don't give a damn. I am not even regretful of what I did.

Bumangon ako ng may konting kirot na naramdaman sa isip. I massaged my chest a little when I felt mild shortness of breath. Habang ginagawa iyon ay napatingin ako sa side table at nakita ko roon ang isang... advil? At isang basong tubig. Ipinagkibit balikat ko na lang iyon at ininom bago piniling maligo at magbihis. I was doing my light make up when I received a message from... Hunter.

'Be here, 10 o'clock sharp.'

It's 9:40, I only have 20 minutes left. Tinapos ko na ang ginagawa at piniling umalis ng hindi na nag breakfast. Pagkarating sa building ay tinahak ko agad ang floor kung nasaan ang opisina niya. Good thing this time, hindi na siya gumagawa ng milagro. Nakaupo siya sa swivel chair niya at abala sa kaniyang PC. Mukhang marami siyang trabaho na hindi man lang niya ako nagawang tingnan.

"I have put some work on your table. Check it. Start working." wala akong nagawa kundi sundin siya. Tahimik akong nagtrabaho hanggang sa maramdaman ko ang presensya niya sa gilid ko.

He put a calling card on my table, and it was Lucifer's calling card.

"Why?" I asked.

"Call him, ikaw ang gusto kong makipagkita sa kaniya to propose a business."

"Are you saying na gusto mong makipag-partner sa kaniya?" wala akong mabasa sa mga mata niya but he nodded his head.

"Bakit?"

"Bakit hindi?" His eyes turned darker.

"Okay?" walang pag-aalinlangan na tinawagan ko ang line. Three rings, his secretary picked up. Hanggang sa i-transfer nito ang call kay Lucifer na kaagad naman nitong sinagot. I asked him for us to meet. After we talked, he proposed another business to me. Hindi na connected kay Hunter. Sabi niya para sa akin na raw 'yon kasi ayaw kong tanggapin ang binibigay niyang pera for me, so why not try to start-up a business with him as my business partner? I told him I was going to think about it first, kasi baka hindi kayanin ng sched ko. I am going back to school next week to finish my course. Well, I took Applied Corporate Management since hindi lang naman pag m-modelo ang gusto ko. I also want to manage a business, and what Lucifer offers me is a good deal. Ang problema ko lang ay schedule ko. I need to see my sched on school first para m-manage ko ang sched at ay makagawa ako ng alignment ng works.

After a week and after I enrolled myself, I planned to meet Damon.

Sinabi niya sa akin dati na, kapag hindi ko raw siya naabutan sa opisina niya ay dumeretso ako sa mansion para roon na lang kami mag-usap at para raw mas convenient.

"Alis muna ako, Sir." diniinan ko ang pagkakasabi ng sir na hindi naman niya pinansin at hinayaan lang ako. Hindi ko naabutan si Lucifer sa office niya, since baka may ka-meet siya hindi na muna ako agad pumunta ng mansion. I choose to roam near Lucifer's company. It's a good thing na may mall doon. Nagpalipas ako ng konting oras, doing some window shopping while wearing sunglasses and a cap. Dahil ayoko mag-cause ng commotion.

Habang naroroon ako, hindi ko maiwasang tingnan ang ilang mga couple na masayang namamasyal. Ang iba ay kasama pa ang mga anak nila. They are happy. A picture of a perfect family. I unconsciously reached for the ring I was wearing as a bitter smile formed on my lips. Hindi ko pa siguro panahon. Hindi ko naman matuturing na totoong buhay may asawa ang lagay ko ngayon.

I left after that, dahil nawalan na ako ng gana. I chose to go to the mansion, hoping that Lucifer was there.

Pagkababa ko ay kinausap ko agad ang isa sa tauhan ni Lucifer para tanungin if andyan na siya. We're in the middle of talking when someone went out. Napabaling ako sa kaniya and just by staring at her, I already recognized who she is.

Katherine.

Ngumiti ako sa kaniya, kahit deep inside my mind... I remembered that Hunter liked her.

"Hi! Is Lucifer already here? Pinuntahan ko siya sa office niya, pero hindi ko siya naabutan." Mukhang natigilan talaga siya at malalim ang iniisip dahil hindi agad siya nakasagot.

"Bakit? Ano ang kailangan mo sa fiancé ko? Wala pa siya rito eh."

Nabakas ko ang pagdiin niya ng pagkakasabi sa fiancé ko. She likes Damon.

"Awe! Ganoon ba! Sayang naman. Well actually, we have business to talk about, sinabi niya sa akin na kapag hindi ko siya mahanap sa office niya, dito na lang daw ako pumunta at hintayin siya."

She was about to talk ngunit may huminto nang kotse sa likuran ng kotse ko at bumaba roon si Damon na nakasuot pa ng suit.

Kaagad itong naglakad palapit sa amin.

"Dimaria," he called me and he didn't even dare pay attention to Katherine. Nice act, bro.

"Lucifer!" niyakap ko siya ng mahigpit at lihim na ngumisi.

"You're here, why?"

"To talk about the business, I thought about it and I will give you my answer now."

"Let's get inside. Rommel tells Manang Josie to make Dimaria a shake, a fresh mango shake and waffles with strawberry syrup."

"Wow, so you still remember that?" I chuckled as we went inside. Lihim akong napatingin kay Kath and I saw that it pained her. Medyo nakonsensya naman ako. Well, we're just not even right? May gusto sa kaniya si Hunter. Kahit ngayon lang mabigyan ko ng hustisya ang feelings ko. Ngayon lang talaga promise.

Matapos naming mag-usap ay umalis na rin ako patungo sa office ni Hunter. But I was wrong for coming back.

Ang bilis ng karma tangina!

Napatalikod ako at pinalis ang biglang nagbagsakan na luha.

Amari.

Hanggang dito ba naman?

Hindi niyo na talaga nirespeto ang workplace?

Dito niyo pa naisipang gumawa ng kahalayan.

Fuck.

I left the company.

I pretend to be blind. I pretend I didn't see that. Like the usual.

Umuwi ako at natulog, paggising ko nakita ko si Hunter na pinapanood ako. Hindi siya umiwas pero ako oo.

"Buti umuwi ka pa?" hindi ko maitago ang pagiging sarkastiko.

"What are you saying?"

"Sumunod pala si Amari?" mukhang bahagya siyang nagulat pero nawala rin iyon.

"So?"

Bumangon ako at hinarap siya.

"What's with her, and you can't leave her alone?" hindi siya sumagot.

"Sex? Do you love having sex with her? Huh? Magaling ba siya? Napapaligaya ka ba niya? Mahal mo ba siya? Kaya ba ayaw mo sa akin?"

Mas dumilim ang anyo niya dahil sa sinabi ko.

"Are you out of your mind?" I laughed and shook my head. Umamba na lang akong lalabas ng pigilan niya ako. I removed his grip and glared at him.

"Don't touch me."

"Why are you so hard right now? Nakakalimutan mo na ba kung anong dahilan at naririto ka?" nilabanan ko ang tingin niya at madahas na kumawala mula ss pagkakahawak niya at mabilis na lumabas.

He didn't follow me. Tumungo ako sa kitchen to get myself a drink, tumungo ako sa may pool area at binaba ang paa ko sa tubig. I started to drink, madilim na. Napatagal ang tulog ko.

My heart was still twisting and aching.

Wala nang direksyon ang nangyayaring 'to. I badly want to cut the knot pero si Hunter naman ang ayaw.

Ang simpleng pagluha ay unti-unting naging tahimik na pag-iyak. Habang tumatagal, mas napapagod na ako. Pero ngayon, mas gusto ko nang manatili. Gusto ko nang manatili.

Pero paano? If staying with him means breaking myself all over again.

I gulp another amount of liquor hanggang sa may umagaw ng bote sa kamay ko.

"Stop drinking." he commanded.

"Give it back to me, wala ka dapat pakialam 'di ba?" sinubukan kong agawin pero naupo lang siya sa gilid ko placing the bottle away from me. Sinubukan ko iyong abutin, but I just end up between his arms. Yakap niya ako sa bewang habang ang isa niyang kamay ay dumako sa batok ko.

I cried even more when I felt his warm body against mine.

I sniff and sob loudly. Naramdaman kong natigilan siya. His body becomes rigid. Humigpit din ang kapit niya sa bewang ko.

"D-Dimaria."

"Why?" I asked, crying. Binaon ko lalo ang mukha ko sa dibdib niya.

"Three years, h-hindi pa ba sapat huh?" lumakas pa lalo ang pag-iyak ko and he remained silent.

"Hanggang kailan ko pagbabayaran ang atraso ng kuya ko sa 'yo? Hanggang kailan pa ba ako maghihintay para mahalin mo?" I tried to punch his chest.

"Why are you hurting me so badly? Why do you have to hurt me so bad?! Hindi ko alam kung bakit malaki ang galit mo kay Lucifer pero tangina... tangina Hunter ang sakit. Ang sakit na!" I gripped on to his shirt and cried even more. Naramdaman kong humigpit pa lalo ang yakap niya at hinayaan akong umiyak.

"Tangina mahal kita... I don't need four years to fall in love with you because I freaking love you already! I asked you to stop hooking up, pero puro ka na lang si Amari. If you're playing games on me, please stop. Hindi ako magaling maglaro. Talo na ako. Talo na ako Hunter..." he held my shoulder to push me away a little. He reached for my face and wipe away my tears. He leaned closer and gave me soft kisses. Napapikit ako ng dumiin ang mga labi niya. He licks my lips and pushes his tongue inside, tasting every bit of me. I hold onto his shoulder to find support and kiss him back.

Pansamantala kong nakalimutan ang sakit.

Pansamantala kong nakalimutan that I confessed.

That I lost.

He kissed and sucked on my lower and upper lips alternately.