《အတ္တလွန်အချစ် (OC) Completed》Part (32) Uni/Zawgyi
Advertisement
အတ္တလွန် အချစ်
အပိုင်း(32)
"သမီး မွန်းလေး မအိပ်သေးပဲကိုး မေတင်က အိပ်သွားပြီထင်နေတာ"
၀ရန်တာတွင် မတ်တပ်ရပ်နေသည့် မွန်းကိုမေတင်က စောင်တံဘက်လေးလာခြုံပေးသည်။
"အိပ်မပျော်ပါဘူး မေတင်ရယ်"
သူမရဲ့အသံတိုးတိုးလေးက ၀မ်းနည်းမှုတွေများစွာနဲ့ဆိုတာ မေတင်သတိထားမိပါသည်။
"သခင်လေး ပြန်မလာသေးလို့လား"
မွန်းက တစ်ခြမ်းသာနေသော လမင်းကြီးကို အတ္တအမှတ်နှင့်များငေးနေမိလေ သလား။
"သူက မွန်းကို ဂရုမစိုက်တော့ဘူး!"
ငိုသံပါလေးနဲ့ပြောလာသဖြင့် မေတင်က သူမ၏ရင်ခွင်မှာ ပိုက်ထွေးထားရင်း
"သခင်လေးက အလုပ်ရှုပ်နေလို့နေမှာပါသမီးရယ်"
"မွန်း နားလည်ပါတယ် ဒါပေမဲ့လေ မွန်းကိုအကြိုးအကြောင်းတော့ပြောပေါ့ အခုဆို မွန်းကိုအရုပ်တစ်ရုပ်လိုပဲ ပစ် ပစ်ထားတယ်"
မျက်ရည်တွေဝေ့၀ဲလာသည်ကို လက်ဖမိုးလေးဖြင့်ဖိပွတ်ရင်း မဲ့မဲ့လေးဖြစ်နေသည်အား မေတင်က စိတ်မကောင်းသလို ငုံ့ကြည့်၍ ပုခုံးလေးအား ဖွဖွလေးပုတ်ပေးကာ
"သခင်လေးက မွန်းလေးကိုချစ်ရှာပါတယ်ကွယ် "
"ချစ်တယ်? သူမွန်းကိုအဲ့လိုတစ်ခါမှမပြောဖူးဘူး မွန်းမညာပါဘူး သူ့ကိုရင်တွေခုန်တယ်သူ့ဂရုစိုက်မှုတွေ သူ့ယုယမှုတွေကိုသိပ်သဘောကျတာ ဟင့် အဟင့် ခုကျ မွန်းကိုပစ်ထားတာ ဘယ်လောက်တောင်ရှိပြီလဲ"
"အို မငိုပါနဲ့ သမီးရယ် လာလာ မေတင် အခန်းထဲလိုက်ပို့မယ် လာ"
မေတင်က တွဲခေါ်ပေးရင်း မွန်းရဲ့အခန်းထဲကိုလိုက်ပို့ပေးသည်။
"အိပ်ပျော်အောင်အိပ်နော်သမီး ငိုမနေနဲ့ သခင်လေးက သမီးကိုချစ်တယ်ဆိုတာ မေတင်တောင်ဘေးကနေကြည့်ပြီးသိတယ် "
မွန်းခေါင်းသာညိတ်ပြပြီး မွေ့ယာပေါ်မှာလှဲချလိုက်သည်။
=====================
"သခင်လေး "
"အင်း အလင်း ၀င်ခဲ့"
စီးကရက်နှင့် Laptop တစ်လုံးနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည့် အတ္တဖြစ်ပါသည်။
"မပြန်သေးဘူးလား မမလေး မျှော်နေရောပေါ့ သခင်လေး အိမ်မပြန်တာ ၂ရက်ရှိပြီ"
အတ္တသည် လက်ကနာရီတစ်ချက် ငုံ့ကြည့်လိုက်လိုက်တဲ့အခါ ည ၁၀ နာရီထိုးပြီးနေပြီဖြစ်သည်။
"ဒီချိန်ဆို သူအိပ်ပျော်နေလောက်ပြီ !"
အတ္တက စီးကရက်ကို တစ်ချက်ရှိုက်ထုတ်လိုက်ပြီး
"ဘာပြောမလို့လဲ မင်းက"
အလင်းကို တစ်ချက်ကြည့်၍ မေးလိုက်သည့်အခါ အလင်းက သူ့အနားကို ပိုတိုးကပ်သွားပြီး
"ပြင်သစ်မှာ လုပ်ကြံခံရတာကို သခင်လေးဘယ်လိုဆက်ရှင်းမလဲ"
အတ္တက မျက်လုံးတွေမှိတ်ချကာ ကုလားထိုင်ကိုမှီချလိုက်ပြီးမှ
"ဟက် ခဏလွှတ်ထားတာ နောက်တစ်ခါဆို တကယ်အပြတ်ရှင်းတော့မှာမို့ ငယ်ငယ်ကတည်းက ပြိုင်ဘက်ဆိုတော့ တစ်ခါတည်းရှင်းထားရင် တစ်ယောက်တည်းကစားရတာမကောင်းလို့"
"ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော် လည်းမြန်နိုင်သလောက်မြန်မြန်ရှင်းစေချင်ပါတယ် ဂျော်နီက မမလေးကိုလိုချင်နေတယ် ဒီကိစ္စမှာ သူ့အဖေ ဒေးဗစ်ပါ ၀င်ပါနေတော့!"
အတ္တက မျက်လုံးတွေဖွင့်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကိုမတ်မတ်ပြန်ထိုင်လိုက်ပြီး
"မွန်းကို ငါ့ရင်ခွင်ထဲကဆွဲထုတ်လို့မရပါဘူး ဂျော်နီဘယ်လောက်ကြိုးစားကြိုးစား ငါလည်း ငါ့နှလုံးသားအတွက်ကာကွယ်ပေးမှာပဲ အလင်း!"
"သခင်လေး မမလေးကို ဘယ်လောက်ချစ်လဲကျွန်တော်သိပါတယ် "
အတ္တမျက်နှာတည်သွားကာ
ငါသူ့ကိုချစ်တာလား?
အချစ်ကိုမယုံကြည်တဲ့ငါ့အတွက် သူမကိုလည်းချစ်တယ်ဆိုတာဖြစ်နိုင်သလား။
ငါ့နှလုံးသားနဲ့ ရင်ခုန်သံတွေအားလုံးကိုမင်းကိုပေးပြီးသားပဲ
အချစ်ဆိုတာတော့ ......
တွေသွားတဲ့အတ္တကိုအလင်း ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ
"ကျွန်တော်သွားတော့မယ်"
အတ္တက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီးမှ
"အာ...နေဦး မနက်ဖြန် အတွက်ကဘယ်လိုလဲ"
အလင်းပြန်လှည့်လာ၍
"ကျွန်တော် က သခင်လေး သတိရတယ်ထင်လို့မပြောတော့တာ မနက်ဖြန် တရုတ်က ၀င်မည့် iceတွေ အတွက် ဆိပ်ကမ်းကိုသွားရမယ် ၂ရက်လောက်တော့ ကြာမယ်ထင်တယ် အသွားအပြန်"
"ဟက်...မင်းကအဲ့တာကြောင့် ငါ့ကိုအိမ်ပြန်ခိုင်းတာလား မွန်းနဲ့တွေ့ရအောင်?"
အလင်းက ပြုံးပြပြီး
"သခင်လေး လွမ်းနေမယ်ထင်လို့"
အတ္တက ခပ်မဲ့မဲ့ပြန်ပြုံးပြလိုက်ကာ
မပြောပြတတ်လောက်အောင် လွမ်းတာပေါ့
"အိုခေ ငါအခုပြန်လိုက်မယ် "
ဆိုကာ အလင်းဆီမှ ကားသော့ကို လှမ်းယူ၍ အဆောက်အဦးထဲကနေထွက်လာခဲ့လေသည်။
"သခင်လေး!"
အစိုးအရိမ်တွေနဲ့လှမ်းအော်လိုက်ရာ
ဘာလဲဆိုသလိုလှည့်ကြည့်သဖြင့်
"သခင်လေး စီးကရက်ထဲမှာ ဟိုဟာပါတယ်မဟုတ်လား မောင်းနိုင်ပါ့မလား"
အတ္တက မဲ့ပြုံးတစ်ပွင့်ဖြင့်
"ငါ့မျက်လုံးကိုကြည့် အဲ့သလောက် ဟန်ပျက်နေပြီလား "
အရမ်းကြီးရဲမနေတဲ့မျက်လုံးတွေသက်သေပင်။
"ဆောရီး... သခင်လေး"
လက်ပြရင်း အတ္တက ကားရှိရာသို့ ခြေလှမ်းမှန်မှန်ဖြင့် ဆက် ပါသည်။
===================
ကျွီ...
ကားသံကြောင့် သက်သက်က နာရီကြည့်လျှင် ၁၁ နာရီပင် ဖြစ်သည်။ မေတင်က အိပ်ပျော်နေသည်မို့ သူမပဲ ထွက်ကြည့်ရသည်။
"ဪ သခင်လေး"
အလင်းမပါဘဲ တစ်ယောက်ပြန်လာခဲ့သည်ဖြစ်ရာ
"အင်း မွန်း အိပ်သွားပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့ နာရီ၀က်လောက် ရှိပြီ မေတင်ကတော့ အိပ်နေပြီပြောတာပဲ"
"အင်း မင်းလည်း သွားနားလေ "
အတ္တသည် သက်သက်ကို ကျောခိုင်းကာ အိမ်ပေါ်သို့တက်လာခဲ့သည် ။ အရင်ဆုံး သူမအခန်းတံခါးကို လွမ်းသောစိတ်တွေနဲ့ ခပ်ဖွဖွလေး ဖွင့်ကြည့်သည်။
အိပ်ရေးပျက်သွားမည်လည်းစိုးရိမ်သည်မို့ အသံမပေးခဲ့ပေမဲ့ မွေ့ယာပေါ်က နေရာကွက်လပ်ကြောင့်
ခြေလှမ်းကျဲကျဲတွေနဲ့ အခန်းထဲသို့ ၀င်လာပြီး
အခန်းထဲမှာ ခြေလှမ်းထပ်အောင် ရှာမိပါသည်။
သူမရဲ့အခန်းထဲမှာရှာလို့မတွေ့တာနဲ့ အခန်းအပြင်ထွက်လာကာ ၀ရန်တာသို့ထွက်ကြည့်ပြန်သည် ။
"ဒီအချိန်ကြီးဘယ်သွားနေတာလဲ "
အတ္တသည် သူမရှိနေတတ်သည့်နေရာများမှာ ရှာမတွေ့ခဲ့သဖြင့် သူ့အခန်းထဲသို့ ရင်ပူပူနဲ့ ၀င်လာခဲ့လျှင်
မှန်ပြတင်းနားက ကုလားထိုင်မှာ ပုဝါပါးပါးလေးခြုံပြီးကျောပေးထိုင်သည့် ပုံရိပ်လေးကြောင့် ရင်ပူရသည့်အဖြစ်မှ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး
"Baby မင်းကွာ ကိုယ့်မှာတော့စိတ်ပူလိုက်ရတာ မင်းပျောက်သွားလို့ ဒီမှာ ရူးမယ့်အတိုင်း..."
Advertisement
အတ္တက ရှပ်အင်္ကျီလည်ပင်းကကြယ်သီး၂လုံးကိုဖြုတ်လိုက်ရင်းခါးထောက်လျှက်ပြောလာသည့်အခါ
"ဟွန် ရှင် ရောက် နေ တာ လား"
အတ္တ၏အသံကိုကြားတော့ သူမက အသံခပ်လေးလေးနှင့်ပြန်မေးရင်း ခုံမှထလာကာ ခြေလှမ်းယိုင်နဲ့နဲ့တွေက သူ့ဆီကိုဦးတည်နေသဖြင့် အတ္တမှ ထိန်းပေးဖို့ပြင်ဆင်ပြီး
"Baby မင်း သောက်ထားတာလား !"
အတ္တသည် ရင်ခွင်ထဲသို့ ယိုင်ကျသွားသည့် သူမလေးအား ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည် ။ မှန်ပြတင်းရှေ့ကစားပွဲပေါ်က ဝိုင်နီ ပုလင်း ကြောင့် အတ္တမှ သက်ပြင်းထပ်ခါချလိုက်သည်။
"ဘာလို့သောက်ရပြန်တာလဲ "
"ဟွန့် အွန်း"
၀ိုင်အရှိန်နဲ့ ရဲရဲနီပါးလေးနှစ်ဖက်ကအသည်းယားစရာကောင်းသလို ၀ိုင်စက်စိုစိုနဲ့နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးကလည်း စတော်ဘယ်ရီသီးလေးအလား စူစူလုံးလုံးလေးဖြစ်နေသည်။
"ရှင် က မွန်း ကို ပစ် ထား တယ် သိပ် မုန်း တာပဲ"
တစ်လုံးချင်းအားယူပြောပြီး သူ့ကိုဖက်ထားတဲ့ အတ္တကို တွန်းလိုက်တော့
"ဟော်ဗျာ လဲ လိမ့်မယ် ဘာလို့တွန်းနေတာလဲ"
"ဘယ်သူလဲမှာလဲ"
အတ္တကိုမူးမူးမှေးမှေးမျက်လုံးတွေနဲ့ ပလုံးပထွေးပြန်မေးလေသည်။
"မူးနေတာ ဘယ်သူလဲ Baby သတိလည်းထားဦး"
လက်မောင်းလေးအား လာကိုင်လျှင် ပြန်ရုန်းလိုက်သည်မို့ ခြုံထားတဲ့တပတ်ပါးပါးလေးက လွင့်ကျသွားပြီး ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ အနောက်လန်သွားသဖြင့်
"အွန့်!"
အတ္တက လက်ကနေကမန်းကတန်းလှမ်းဆွဲလိုက်သောကြောင့် အရှိန်ပါပါနှင့် အတ္တမှာ မွေ့ယာခြေရင်း၌ ထိုင်ရပ် ကျသွားပြီး သူမမှာ အတ္တ၏ရင်ခွင်ထဲတွင်မှီတင်လျှက်ရှိပါသည်။
"အဟင့် ဟင့် ဟွန့် ရှင်ဟာ မွန်းကိုဘာလို့ ဒီလောက်ထိပစ်ထားနိုင်ရသလဲ"
"မပစ်ထားပါဘူးBabyရဲ့ ကိုယ့်မှာ မင်းနဲ့အေးအေးဆေးဆေးနေနိုင်ဖို့ ဖြေရှင်းစရာကိစ္စတွေရှိနေသေးလို့ပါ"
အတ္တက ထိုင်လျှက် မွေ့ယာပေါ်မှာ လက်ပြန်ထောက်ထားရာ သူမက အတ္တပေါင်ပေါ်သို့ ဂါ၀န်တိုလေးဖြင့် တက်ခွလိုက်တဲ့အခါ ဂါဝန်ကလေးကလိပ်တက်သွားလေသည်။ ကြိုးတစ်ချောင်း လက်ပြတ်အင်္ကျီကြောင့် အေးစက်စက်ဖြစ်နေသည့် လက်နုနုလေးတွေနဲ့ အတ္တရဲ့လည်တိုင်ကိုတင်းကြပ်စွာလာဖက်တွယ်လိုက်သည်။
"သူ သွား ချင်ရာတွေသွား သူလုပ်ချင်ရာ လုပ်ပြီး မွန်းကိုတော့ အိမ်ထဲမှာ ပိတ်လှောင်ထားတယ် ရှင် မလိုတော့လို့လား ဘာလဲ မွန်းက ရှင်လိုမှထုတ်သုံးမယ့် အရုပ်တစ်ရုပ်လား မုန်းစရာကောင်းလိုက်တာ အတ္တလွန် ဆိုတဲ့လူ "
နှဖူးချင်းဆိုင်ပြီး သူမမကျေနပ်သမျှ မူးမူးနဲ့ပြောချလာသည့် သူမရဲ့ စတော်ဘယ်ရီ နှုတ်ခမ်းစူစူလေးကို အတ္တ လိုချင်တက်မက် လာသည်။ အတ္တသည် တဖြည်းဖြည်း မော့မော့သွားရင်း သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို တို့တို့ထိထိနှင့်မို့ မွန်း သူ့လည်ပင်းအား ပိုကြပ်အောင်ဖက်လိုက်ကာ သူမသိပ်လွမ်းမောနေသော လေးကိုင်းပုံသဏ္ဍာန် အနမ်းကျွမ်းကျင်သောသူ့နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်ယူပစ်လိုက်ရာအတ္တမှာပင် မှင်သက်သွားရသည်။
သူမကြောင့် အတ္တနှုတ်ခမ်းတို့ စိုစွတ်သွားရာ၌
မွန်းသည် အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေနဲ့ နှဖူးချင်းဆိုင် ရပ်တန့်လိုက်သည်။ အတ္တသည် မွေ့ယာပေါ်သို့ထောက်ထားသည့် လက်တစ်ဖက်မှ သူမမျက်နှာအားလာအုပ်နေသော ဆံပင်တွေကို နားနောက်သို့သပ်တင်ပေးလိုက်ပြီး ပြုံးပြကာ
"Baby မင်း ဘယ်တုန်းက ဒီလိုအနမ်းချိုချိုလေးတွေပေးတတ်သွားတာလဲ"
"ရှင် သင်ပေးထားခဲ့တာပဲမဟုတ်လား"
ပြောပြောဆိုဆို သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ထပ်မံဖိတင်လာသော ဝိုင်အရသာ နှုတ်ခမ်းအိအိလေးကို ဒီတစ်ခါမှာတော့ သူအလွတ်မပေးတော့ပဲ ပိုမိုရင်ခုန်စရာကောင်းသောအနမ်းများ ဖန်တီးပေးလိုက်သည် ။
သူ့လည်တိုင်ကို မလွှတ်တမ်းဖက်တွယ်ထားသည့် သူမရဲ့ခါးလေးကို လက်ဖြင့်သိမ်းကာ မွေ့ယာပေါ်သို့ နှစ်ယောက်အတူလှဲချလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်က ပါးလျလျဂါ၀န်လေးနဲ့သူမကို သူ့အောက်သို့ ရောက်အောင်လှိမ့်လိုက်သည်။
ထိုအနောက် သူမရဲ့အပေါ်မှာ ဒူးထောက်လျှက်ခွထားပြီး လက်က နာရီကိုချွတ်ကာ စားပွဲပေါ်လှမ်းပစ်လိုက်ပြီးမှ သူမမျက်နှာအနားမှာ လက်ထောက်လိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းကလေးကို သူ၏လက်မဖြင့်ဖိပွတ်လျှက်
"Baby ဒါ မင်းဘက်ကစတာနော်"
အတ္တသည် ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေအား တစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေချိန်မှာ သူမဟာအတော်ကလေးအမူးလွန်နေပုံရသည်။ မျက်လုံးများလည်းမှေးစင်းကာ ဘာစကားမှလည်းပြန်ပြောနိုင်ခြင်းမရှိဘဲ သူ၏လည်တိုင်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး ခပ်စိမ်းစိမ်းအကြောများယှက်ဖြာလျှက်ရှိသော သူ၏လည်ပင်းကို သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းသားနုနုများဖြင့် စုပ်နမ်းပစ်လိုက်ရာ အတ္တရဲ့မျက်လုံးများတစ်ချက်မှေးစင်းသွားရသည်။
အတ္တသည် သူမရဲ့ပုခုံးပေါ်ကကြိုးကလေးကိုအသာဆွဲချကာ ပုခုံးသားဖွေးဖွေးနှင့်ရင်ဘက်တွေမှာ အနမ်းတို့နှင့်အတူ အမှတ်အသားများပေးလျှက်ရှိပြီး စိတ်မရှည်စွာဂါ၀န်လေး ရင်ဘက်ကနေစောင့်ဆွဲပစ်လိုက်သဖြင့်
"အင်း....."
ဂါဝန်ပါးပါးကလေးလည်းပြဲသွားသလို သူမလည်းအနည်းငယ်နာကျင်သွားပုံရသည်။
သူ့လည်တိုင်ပေါ်ကလက်တွေလည်းသူမကဖြုတ်ဖယ်လိုက်ကာ မျက်ခုံးကျောတွေလည်း ရှုံ့သွားချိန်အတွင်းခံသာရှိတော့သောသူမကိုကြည့်ရင်း ဒီ့ထက်ပိုပြီး အချိန်မဆွဲနိုင်တာနဲ့ ရုတ်တရက် မွန်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကို အတ္တသည် ခါးကနေ ဆွဲမှောက်ပစ်လိုက်သည်။
ခါးပတ်ဖြုတ်ရင်းနဲ့မှ လှုပ်ရှားမှုမရှိတဲ့ သူမကြောင့် မျက်နှာကလေးကိုအနည်းငယ်ဆွဲလှည့်ကြည့်လိုက်ရာ
"Baby...ဟိတ်!"
သူမဆီကအဖြေလည်းမရသလို မျက်လုံးလည်းမပွင့်တော့ဘဲ ငြိမ်သက်နေတာမို့ ဒီငမူးမလေးကအိပ်ပျော်သွားပြီဆိုတာသိလိုက်ရပြီး
"Shit!"
သူ၏ဆံပင်တွေကိုလက်ဖြင့်ထိုးသပ်လိုက်ကာ သူမဘေးသို့ဗုန်းကနဲပစ်လှဲချလိုက်သည်။
အမှန်တကယ်ပြန်စဥ်းစားမိတော့လည်း မနက်ဖြန်ခရီးသွားရမှာဖြစ်၍ ၂ရက်လောက်ခွဲရပေဦးမည်မို့ မနက်ရောက်လျှင်လည်း သူမအတွက် ဒီကိစ္စကိုလုပ်ပြီးပါက ဂရုမစိုက်နိုင်လျှင် စိတ်တွေလေးနေလိမ့်ဖြစ်ရာ အေးအေးဆေးဆေးမှ ဖြတ်ကျော်ချင်သည်။အတွင်းခံသာရှိတော့သော သူမရဲ့ ကျောပြင်ဖွေးဖွေးကို အတ္တမှာ မြတ်နိုးစွာ ဖိကပ်နမ်းရှိုက်ရင်း စောင်ကိုဆွဲခြုံပေးကာ ကိုယ်ချင်းကပ်အောင် ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။
"Good night ! baby ကိုယ် ရှေ့သာခရီးဆက်ပြီးရင် နောက်၂ရက်လောက် မင်းကိုတစ်ယောက်တည်းထားခဲ့ရမှာစိတ်မချဘူး ရပ်လိုက်တာမှန်ပါတယ်!"
===============
နေရောင်ခြည် ရဲ့အနွေးဓာတ်နှင့်အတူ မျက်နှာပေါ်သို့ကျရောက်လာသော နေပျောက်လေးတွေကြောင့်မျက်ခုံးရှုံ့ကာ တွန့်လူးရင်း ထလာခဲ့သည်။
"အွန်း...."
ထထိုင်ကာ ခြေပစ်လက်ပစ်အညောင်းဆန့်လိုက်ပြီးမှ
"နိုးပြီလား အမူးသမားလေး"
သူ့အသံ?
အနောက်တိုင်း၀တ်စုံကိုစမတ်ကျကျ၀တ်ဆင်ထားပြီး နာရီပတ်နေသည့် သူ့ကို့မြင်လိုက်ရသည်။
"ကို!"
မွန်းဟာ သူ့အခန်းထဲရောက်နေတာဖြစ်ပြီး ခေါင်းထဲကထိုးကိုက်နေတာကြောင့် ကိစ္စအချို့ကိုသေချာစဥ်းစားလို့မရနိုင်။
"ကိုယ့်ကို ထပ်မဆွဲဆောင်နဲ့ သွားခါနီး စိတ်မဖြောင့်အောင်ဘာမှမလုပ်ချင်ဘူး"
Advertisement
သူ့အကြည့်ကာ မွန်းခန္ဓာကိုယ်မှာပဲမို့
မွန်းပြန်ငုံ့ကြည့်ရာ
"ဟာ............ရှင်!!"
စောင်ကို ရင်ဘက်ထိဆွဲကာ ပြူးတူးတူးလေးလုပ်နေပြန်သည်။
"မမှတ်မိတာလား Baby မနေ့က မင်းအရင်စတာနော်"
မွန်းသည် သေချာပြန်စဉ်းစားရင်း မှန်ပြတင်းနားက ဝိုင်ပုလင်း၊ ကြမ်းပြင်ပေါ်က တံဘက်၊ ခြေရင်းက သူ့ရှပ်အင်္ကျီနဲ့ ပြဲနေတဲဂါ၀န်၊ မွန်းရဲ့ခေါင်းထဲမှာတစ်ခုချင်းပြန်ပေါ်လာကာမျက်နှာလေးညှိုးကျသွား၏။
အတ္တက သူမဘေးသို့တိုးလာကာ
"သတိရပြီလား!"
ရုတ်တရက် သူမကမော့လာပြီးအတ္တအား မျက်လုံးဝိုင်းလေးနှင့်ကြည့်ကာ
"ဖြစ် ဖြစ် သွားပြီလား
ဟင်!! ဟို ဟို ......ဖြစ် ပြီးသွားပြီလား"
မေးရတာကိုမလုံမလဲဖြစ်ကာ ထစ်တီးထစ်ငေါ့ မေးလာသည့်သူမမေးခွန်းက ဆိုလိုရင်းကိုမရောက်သော်လည်း သူနားလည်ပါသည်။
"ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ်တောင် မသိဘူးလား "
မွန်းငိုမဲ့မဲ့လေး ဖြစ်သွားကာ ခေါင်းခါသည်။
"ဟင့် အဟင့် မွန်း မှာအတွေ့အကြုံမှမရှိတာ "
အတ္တက သူမခေါင်းလေးအား ဖွလိုက်ပြီး
"အဆုံးထိမရောက်လိုက်ဘူး ကိုယ် ရပ်ပစ်လိုက်တာ"
ပျော်သွားတာများသိသာချက် မျက်ရည်တွေသုတ်ပြီး ချက်ချင်းသူ့ကိုမော့ကြည့်သည် ။
"အကြွေးကအကြွေးပဲနော် ကိုယ်မအားသေးလို့ အေးဆေးမှ ဆပ်ရမယ် "
"ချစ်တီးကျနေတာပဲ"
သူမက စနောက်လိုက်ပေမဲ့ သူပြောတာက
"ကိုယ်သွားပြီ ၂ရက်လောက် ပြန်မလာဘူး ကောင်းကောင်းနေရစ် ရေခဏခဏမချိုးနဲ့ ၀ရန်တာကိုထွက်မရပ်နဲ့ ထမင်းအချိန်မှန်စား မနေ့ကလိုဂါ၀န်ပါးပါးလေးတွေမ၀တ်နဲ့ ကိုယ်နဲ့ရှိနေတဲ့အချိန်တော့ဘာမှမဝတ်လည်းအဆင်ပြေပါတယ်"
မွန်းနှုတ်ခမ်းလေးဆူပြသည့်အခါ သူက မထိတထိရယ်လိုက်ပြီး
"မနေ့ကလိုအများကြီးမသောက်နဲ့ တစ်ခုခုဆိုဖုန်းဆက် ကြားလား?"
အတ္တက တစ်ခုမကြံအကုန်မှာကြားပြီးသည့်အခါ မွန်းကခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပေမဲ့ သူထွက်သွားသည့်ခြေလှမ်းတိုင်းက ၀မ်းနည်းလာရစေပြန်သည်။
တံခါးဖွင့်ရန် လက်လှမ်းသည့်အခါ မြိုသိပ်မရတော့တဲ့ခံစားချက်နဲ့အတူ
"ကို!!"
လှမ်းခေါ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှပြေးဆင်းသွားရင်း
ကျောမှသိုင်းဖက်လိုက်ရာ
"ကိုယ့်ကို စိတ်မဖြောင့်အောင်မလုပ်ပါနဲ့ကွာ Baby... မငိုပါနဲ့"
"ကို..."
ထပ်ခေါ်ပြန်သည်မို့ အတ္တ ခါးပေါ်က သူမလက်တွေကိုဖုံးဖိကိုင်လိုက်ပြီး
"ဘာမေးချင်လို့လဲ"
"ကို မွန်းကို....."
ဆက်မထွက်လာတဲ့စကားတွေ။
လည်ချောင်းမှာပဲပျောက်ကုန်တာလား။
နှလုံးသားကစေခိုင်းသော်လည်း ဦးနှောက်ကပိတ်ပင်တားဆီးနေသဖြင်...
"ဘာ ဘာမှ မဟုတ်တော့ပါဘူး"
သူ့ခါးကိုလွှတ်ပေးလိုက်သဖြင့် သူမခေါင်းလေးကို ဖွကာ
"ကိုယ် ဒေါ်တင်ကိုလွှတ်လိုက်မယ် အခန်းရှင်းပြီး တစ်ခုခုစားရအောင် ကိုယ့်ကိုလွမ်းနေနော် Baby!"
သူမရဲ့နှဖူးလေးကို တစ်ချက်နမ်းပြီးနောက်
အတ္တ ထွက်သွားလေရာ
ကို မွန်းကို ချစ်လား!
ဘာကြောင့် ထွက်မလာခဲ့တာလဲ
ဘာကြောင့် မမေးရဲခဲ့တာလဲ
မွန်းပဲ သိပ်ညံ့တာလား
သူ့ဘက်က မချစ်ဘူး ဆိုတဲ့အဖြေကိုကြောက်တယ်
သူသာ အဲ့ဒီလိုဖြေခဲ့မယ်ဆိုရင် မွန်း မွန်း ခံစားနိုင်မယ်မထင်ဘူး ဟင့်အင်း
သေချာတယ် မခံစားနိုင်ဘူး
နှလုံးသားနေရာမှ နာကျင်လာမည့် လက္ခဏာတွေကို ကြိုမြင်နေရသလိုပဲ။
==================================
အမှားပါရင်ခွင့်လွှတ်ပါ
အပိုင်း(33)ဆက်ရန်
Zawgyi version
အတၱလြန္ အခ်စ္
အပိုင္း(32)
"သမီး မြန္းေလး မအိပ္ေသးပဲကိုး ေမတင္က အိပ္သြားၿပီထင္ေနတာ"
၀ရန်တာတွင် မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္ မြန္းကိုေမတင္က ေစာင္တံဘက္ေလးလာၿခဳံေပးသည္။
"အိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး ေမတင္ရယ္"
သူမရဲ႕အသံတိုးတိုးေလးက ၀မ်းနည်းမှုတွေများစွာနဲ့ဆိုတာ ေမတင္သတိထားမိပါသည္။
"သခင္ေလး ျပန္မလာေသးလို႔လား"
မြန္းက တစ္ျခမ္းသာေနေသာ လမင္းႀကီးကို အတၱအမွတ္ႏွင့္မ်ားေငးေနမိေလ သလား။
"သူက မြန္းကို ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘူး!"
ငိုသံပါေလးနဲ႕ေျပာလာသျဖင့္ ေမတင္က သူမ၏ရင္ခြင္မွာ ပိုက္ေထြးထားရင္း
"သခင္ေလးက အလုပ္ရႈပ္ေနလို႔ေနမွာပါသမီးရယ္"
"မြန္း နားလည္ပါတယ္ ဒါေပမဲ့ေလ မြန္းကိုအႀကိဳးအေၾကာင္းေတာ့ေျပာေပါ့ အခုဆို မြန္းကိုအ႐ုပ္တစ္႐ုပ္လိုပဲ ပစ္ ပစ္ထားတယ္"
မျက်ရည်တွေဝေ့၀ဲလာသည်ကို လက္ဖမိုးေလးျဖင့္ဖိပြတ္ရင္း မဲ့မဲ့ေလးျဖစ္ေနသည္အား ေမတင္က စိတ္မေကာင္းသလို ငုံ႕ၾကည့္၍ ပုခုံးေလးအား ဖြဖြေလးပုတ္ေပးကာ
"သခင္ေလးက မြန္းေလးကိုခ်စ္ရွာပါတယ္ကြယ္ "
"ခ်စ္တယ္? သူမြန္းကိုအဲ့လိုတစ္ခါမွမေျပာဖူးဘူး မြန္းမညာပါဘူး သူ႕ကိုရင္ေတြခုန္တယ္သူ႕ဂ႐ုစိုက္မႈေတြ သူ႕ယုယမႈေတြကိုသိပ္သေဘာက်တာ ဟင့္ အဟင့္ ခုက် မြန္းကိုပစ္ထားတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရွိၿပီလဲ"
"အို မငိုပါနဲ႕ သမီးရယ္ လာလာ ေမတင္ အခန္းထဲလိုက္ပို႔မယ္ လာ"
ေမတင္က တြဲေခၚေပးရင္း မြန္းရဲ႕အခန္းထဲကိုလိုက္ပို႔ေပးသည္။
"အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္ေနာ္သမီး ငိုမေနနဲ႕ သခင္ေလးက သမီးကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ ေမတင္ေတာင္ေဘးကေနၾကည့္ၿပီးသိတယ္ "
မြန္းေခါင္းသာညိတ္ျပၿပီး ေမြ႕ယာေပၚမွာလွဲခ်လိဳက္သည္။
=====================
"သခင္ေလး "
"အင္း အလင္း ၀င်ခဲ့"
စီးကရက္ႏွင့္ Laptop တစ္လုံးႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည့္ အတၱျဖစ္ပါသည္။
"မျပန္ေသးဘူးလား မမေလး ေမွ်ာ္ေနေရာေပါ့ သခင္ေလး အိမ္မျပန္တာ ၂ရက္ရွိၿပီ"
အတၱသည္ လက္ကနာရီတစ္ခ်က္ ငုံ႕ၾကည့္လိုက္လိုက္တဲ့အခါ ည ၁၀ နာရီထိုးၿပီးေနၿပီျဖစ္သည္။
"ဒီခ်ိန္ဆို သူအိပ္ေပ်ာ္ေနေလာက္ၿပီ !"
အတၱက စီးကရက္ကို တစ္ခ်က္ရွိုက္ထုတ္လိုက္ၿပီး
"ဘာေျပာမလို႔လဲ မင္းက"
အလင္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္၍ ေမးလိုက္သည့္အခါ အလင္းက သူ႕အနားကို ပိုတိုးကပ္သြားၿပီး
"ျပင္သစ္မွာ လုပ္ႀကံခံရတာကို သခင္ေလးဘယ္လိုဆက္ရွင္းမလဲ"
အတၱက မ်က္လုံးေတြမွိတ္ခ်ကာ ကုလားထိုင္ကိုမွီခ်လိဳက္ၿပီးမွ
"ဟက္ ခဏလႊတ္ထားတာ ေနာက္တစ္ခါဆို တကယ္အျပတ္ရွင္းေတာ့မွာမို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက ၿပိဳင္ဘက္ဆိုေတာ့ တစ္ခါတည္းရွင္းထားရင္ တစ္ေယာက္တည္းကစားရတာမေကာင္းလို႔"
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္ လည္းျမန္နိုင္သေလာက္ျမန္ျမန္ရွင္းေစခ်င္ပါတယ္ ေဂ်ာ္နီက မမေလးကိုလိုခ်င္ေနတယ္ ဒီကိစၥမွာ သူ႕အေဖ ေဒးဗစ္ပါ ၀င်ပါနေတော့!"
အတၱက မ်က္လုံးေတြဖြင့္ကာ ခႏၶာကိုယ္ကိုမတ္မတ္ျပန္ထိုင္လိုက္ၿပီး
"မြန္းကို ငါ့ရင္ခြင္ထဲကဆြဲထုတ္လို႔မရပါဘူး ေဂ်ာ္နီဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားႀကိဳးစား ငါလည္း ငါ့ႏွလုံးသားအတြက္ကာကြယ္ေပးမွာပဲ အလင္း!"
"သခင္ေလး မမေလးကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္ "
အတၱမ်က္ႏွာတည္သြားကာ
ငါသူ႕ကိုခ်စ္တာလား?
အခ်စ္ကိုမယုံၾကည္တဲ့ငါ့အတြက္ သူမကိုလည္းခ်စ္တယ္ဆိုတာျဖစ္နိုင္သလား။
ငါ့ႏွလုံးသားနဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြအားလုံးကိုမင္းကိုေပးၿပီးသားပဲ
အခ်စ္ဆိုတာေတာ့ ......
ေတြသြားတဲ့အတၱကိုအလင္း ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ
"ကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္"
အတၱက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီးမွ
"အာ...ေနဦး မနက္ျဖန္ အတြက္ကဘယ္လိုလဲ"
အလင္းျပန္လွည့္လာ၍
"ကြၽန္ေတာ္ က သခင္ေလး သတိရတယ္ထင္လို႔မေျပာေတာ့တာ မနက္ျဖန္ တ႐ုတ္က ၀င်မည့် iceေတြ အတြက္ ဆိပ္ကမ္းကိုသြားရမယ္ ၂ရက္ေလာက္ေတာ့ ၾကာမယ္ထင္တယ္ အသြားအျပန္"
"ဟက္...မင္းကအဲ့တာေၾကာင့္ ငါ့ကိုအိမ္ျပန္ခိုင္းတာလား မြန္းနဲ႕ေတြ႕ရေအာင္?"
အလင္းက ၿပဳံးျပၿပီး
"သခင္ေလး လြမ္းေနမယ္ထင္လို႔"
အတၱက ခပ္မဲ့မဲ့ျပန္ၿပဳံးျပလိုက္ကာ
မေျပာျပတတ္ေလာက္ေအာင္ လြမ္းတာေပါ့
"အိုေခ ငါအခုျပန္လိုက္မယ္ "
ဆိုကာ အလင္းဆီမွ ကားေသာ့ကို လွမ္းယူ၍ အေဆာက္အဦးထဲကေနထြက္လာခဲ့ေလသည္။
"သခင္ေလး!"
အစိုးအရိမ္ေတြနဲ႕လွမ္းေအာ္လိုက္ရာ
ဘာလဲဆိုသလိုလွည့္ၾကည့္သျဖင့္
"သခင္ေလး စီးကရက္ထဲမွာ ဟိုဟာပါတယ္မဟုတ္လား ေမာင္းနိုင္ပါ့မလား"
အတၱက မဲ့ၿပဳံးတစ္ပြင့္ျဖင့္
"ငါ့မ်က္လုံးကိုၾကည့္ အဲ့သေလာက္ ဟန္ပ်က္ေနၿပီလား "
အရမ္းႀကီးရဲမေနတဲ့မ်က္လုံးေတြသက္ေသပင္။
"ေဆာရီး... သခင္ေလး"
လက္ျပရင္း အတၱက ကားရွိရာသို႔ ေျခလွမ္းမွန္မွန္ျဖင့္ ဆက္ ပါသည္။
===================
ကြၽီ...
ကားသံေၾကာင့္ သက္သက္က နာရီၾကည့္လွ်င္ ၁၁ နာရီပင္ ျဖစ္သည္။ ေမတင္က အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္မို႔ သူမပဲ ထြက္ၾကည့္ရသည္။
"ဪ သခင္ေလး"
အလင္းမပါဘဲ တစ္ေယာက္ျပန္လာခဲ့သည္ျဖစ္ရာ
"အင္း မြန္း အိပ္သြားၿပီလား"
"ဟုတ္ကဲ့ နာရီ၀က္ေလာက္ ရွိၿပီ ေမတင္ကေတာ့ အိပ္ေနၿပီေျပာတာပဲ"
"အင္း မင္းလည္း သြားနားေလ "
အတၱသည္ သက္သက္ကို ေက်ာခိုင္းကာ အိမ္ေပၚသို႔တက္လာခဲ့သည္ ။ အရင္ဆုံး သူမအခန္းတံခါးကို လြမ္းေသာစိတ္ေတြနဲ႕ ခပ္ဖြဖြေလး ဖြင့္ၾကည့္သည္။
အိပ္ေရးပ်က္သြားမည္လည္းစိုးရိမ္သည္မို႔ အသံမေပးခဲ့ေပမဲ့ ေမြ႕ယာေပၚက ေနရာကြက္လပ္ေၾကာင့္
ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲေတြနဲ႕ အခန္းထဲသို႔ ၀င်လာပြီး
အခန္းထဲမွာ ေျခလွမ္းထပ္ေအာင္ ရွာမိပါသည္။
သူမရဲ႕အခန္းထဲမွာရွာလို႔မေတြ႕တာနဲ႕ အခန္းအျပင္ထြက္လာကာ ၀ရန်တာသို့ထွက်ကြည့်ပြန်သည် ။
"ဒီအခ်ိန္ႀကီးဘယ္သြားေနတာလဲ "
အတၱသည္ သူမရွိေနတတ္သည့္ေနရာမ်ားမွာ ရွာမေတြ႕ခဲ့သျဖင့္ သူ႕အခန္းထဲသို႔ ရင္ပူပူနဲ႕ ၀င်လာခဲ့လျှင်
မွန္ျပတင္းနားက ကုလားထိုင္မွာ ပုဝါပါးပါးေလးၿခဳံၿပီးေက်ာေပးထိုင္သည့္ ပုံရိပ္ေလးေၾကာင့္ ရင္ပူရသည့္အျဖစ္မွ သက္ျပင္းခ်လိဳက္ၿပီး
"Baby မင္းကြာ ကိုယ့္မွာေတာ့စိတ္ပူလိုက္ရတာ မင္းေပ်ာက္သြားလို႔ ဒီမွာ ႐ူးမယ့္အတိုင္း..."
အတၱက ရွပ္အကၤ်ီလည္ပင္းကၾကယ္သီး၂လုံးကိုျဖဳတ္လိုက္ရင္းခါးေထာက္လွ်က္ေျပာလာသည့္အခါ
"ဟြန္ ရွင္ ေရာက္ ေန တာ လား"
အတၱ၏အသံကိုၾကားေတာ့ သူမက အသံခပ္ေလးေလးႏွင့္ျပန္ေမးရင္း ခုံမွထလာကာ ေျခလွမ္းယိုင္နဲ႕နဲ႕ေတြက သူ႕ဆီကိုဦးတည္ေနသျဖင့္ အတၱမွ ထိန္းေပးဖို႔ျပင္ဆင္ၿပီး
"Baby မင္း ေသာက္ထားတာလား !"
အတၱသည္ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ယိုင္က်သြားသည့္ သူမေလးအား ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္သည္ ။ မွန္ျပတင္းေရွ႕ကစားပြဲေပၚက ဝိုင္နီ ပုလင္း ေၾကာင့္ အတၱမွ သက္ျပင္းထပ္ခါခ်လိဳက္သည္။
"ဘာလို႔ေသာက္ရျပန္တာလဲ "
"ဟြန့္ အြန္း"
၀ိုင်အရှိန်နဲ့ ရဲရဲနီပါးေလးႏွစ္ဖက္ကအသည္းယားစရာေကာင္းသလို ၀ိုင်စက်စိုစိုနဲ့နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးကလည်း စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးအလား စူစူလုံးလုံးေလးျဖစ္ေနသည္။
"ရွင္ က မြန္း ကို ပစ္ ထား တယ္ သိပ္ မုန္း တာပဲ"
တစ္လုံးခ်င္းအားယူေျပာၿပီး သူ႕ကိုဖက္ထားတဲ့ အတၱကို တြန္းလိုက္ေတာ့
"ေဟာ္ဗ်ာ လဲ လိမ့္မယ္ ဘာလို႔တြန္းေနတာလဲ"
"ဘယ္သူလဲမွာလဲ"
အတၱကိုမူးမူးေမွးေမွးမ်က္လုံးေတြနဲ႕ ပလုံးပေထြးျပန္ေမးေလသည္။
"မူးေနတာ ဘယ္သူလဲ Baby သတိလည္းထားဦး"
လက္ေမာင္းေလးအား လာကိုင္လွ်င္ ျပန္႐ုန္းလိုက္သည္မို႔ ၿခဳံထားတဲ့တပတ္ပါးပါးေလးက လြင့္က်သြားၿပီး ယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႕ အေနာက္လန္သြားသျဖင့္
"အြန့္!"
အတၱက လက္ကေနကမန္းကတန္းလွမ္းဆြဲလိုက္ေသာေၾကာင့္ အရွိန္ပါပါႏွင့္ အတၱမွာ ေမြ႕ယာေျခရင္း၌ ထိုင္ရပ္ က်သြားၿပီး သူမမွာ အတၱ၏ရင္ခြင္ထဲတြင္မွီတင္လွ်က္ရွိပါသည္။
"အဟင့္ ဟင့္ ဟြန့္ ရွင္ဟာ မြန္းကိုဘာလို႔ ဒီေလာက္ထိပစ္ထားနိုင္ရသလဲ"
"မပစ္ထားပါဘူးBabyရဲ႕ ကိုယ့္မွာ မင္းနဲ႕ေအးေအးေဆးေဆးေနနိုင္ဖို႔ ေျဖရွင္းစရာကိစၥေတြရွိေနေသးလို႔ပါ"
အတၱက ထိုင္လွ်က္ ေမြ႕ယာေပၚမွာ လက္ျပန္ေထာက္ထားရာ သူမက အတၱေပါင္ေပၚသို႔ ဂါ၀န္တိုေလးျဖင့္ တက္ခြလိုက္တဲ့အခါ ဂါဝန္ကေလးကလိပ္တက္သြားေလသည္။ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္း လက္ျပတ္အကၤ်ီေၾကာင့္ ေအးစက္စက္ျဖစ္ေနသည့္ လက္ႏုႏုေလးေတြနဲ႕ အတၱရဲ႕လည္တိုင္ကိုတင္းၾကပ္စြာလာဖက္တြယ္လိုက္သည္။
"သူ သြား ခ်င္ရာေတြသြား သူလုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ၿပီး မြန္းကိုေတာ့ အိမ္ထဲမွာ ပိတ္ေလွာင္ထားတယ္ ရွင္ မလိုေတာ့လို႔လား ဘာလဲ မြန္းက ရွင္လိုမွထုတ္သုံးမယ့္ အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္လား မုန္းစရာေကာင္းလိုက္တာ အတၱလြန္ ဆိုတဲ့လူ "
ႏွဖူးခ်င္းဆိုင္ၿပီး သူမမေက်နပ္သမွ် မူးမူးနဲ႕ေျပာခ်လာသည့္ သူမရဲ႕ စေတာ္ဘယ္ရီ ႏႈတ္ခမ္းစူစူေလးကို အတၱ လိုခ်င္တက္မက္ လာသည္။ အတၱသည္ တျဖည္းျဖည္း ေမာ့ေမာ့သြားရင္း သူမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို တို႔တို႔ထိထိႏွင့္မို႔ မြန္း သူ႕လည္ပင္းအား ပိုၾကပ္ေအာင္ဖက္လိုက္ကာ သူမသိပ္လြမ္းေမာေနေသာ ေလးကိုင္းပုံသ႑ာန္ အနမ္းကြၽမ္းက်င္ေသာသူ႕ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို စုပ္ယူပစ္လိုက္ရာအတၱမွာပင္ မွင္သက္သြားရသည္။
Advertisement
She is the Billionaire
Menlyn has always lived up to her name. She is 28, smart, rich, and wealthy. What happens when she has a chance encounter with Cole, 21 and they share a kiss. Menlyn has never believed in dating younger men. What will happen when Menlyn and Cole meet once again and he doesn't relent when Menlyn acts as if she doesn't know him.
8 138smoke with me? (girlxgirl)
"you look like you need a smoke." "do you finally wanna smoke with me?"tory, an 18 year old lesbian girl with the nickname "goodie two shoes".ashlyn, a 19 year old girl who hates everything, except tory and cigarettes.trigger warning: alcohol, violence, abuse, self harm, mature scenes and language
8 76Erind x Deen Alternate Reality Spin-Off of REND
Main Story: REND Due to popular demand of readers of REND, I'm writing a non-canon spin-off to pair Erind Hartwell, the main character, and Amber Deen Leska, (probably) the most popular side character of the story. I separated this from the main story because a romantic type of relationship between these two is not possible there. It'll be mostly light-hearted, slow progression of Erind and Deen's relationship, will mostly be fluffy interaction with maybe some adult scenes here and there.
8 215The Ruined Monks of Rothfield Monastery
Erin is the youngest member of the dark monks; a supernatural brotherhood whose ultimate mission is to improve the dire circumstances of poor, war-torn villages using powers unique to each member. Or so he was led to believe. Erin, like his brothers, does not age, and that is, unfortunately, the only trait he shares with them. He cannot charm or compel like Woodrow, he cannot cast illusions like Knox, he was not swift like Swithin, not powerful like Blake. He was barely an assistant to his dear brother Wilbur, with his herbology and alchemy. He was told to lie low and make himself scarce. That is what he did. The dark monks temporarily reside in abandoned monasteries scattered around the country, feeding the poor and healing the sick, nurturing the monastic lands until it was fertile enough to raise crops and rear animals. As the years passed, they would leave these reformed, repopulated, self-sustaining monasteries and venture froth to help the next settlement. Yet, after years of toiling and quiet servitude, Erin notices that people and the country itself are declining. The villagers look gaunt, the once-lush soil now barren and cracked. He begins to feel disheartened, thinking that their mission is proving futile. Still, their leader Blake is steadfast and charges onward, and lately has his eyes set on a certain monastery in a thick, thorned forest that seems to diminish, even nullify their powers. A thick forest that Erin somehow has a connection to. A thorned glade where an ethereal voice calls his name with one simple request along with a promise:Heal the land, child. Heal the land and I promise to give you sanctuary so long as you stay. I promise to nurture you as you nurture me. As Erin cultivates the land, the land, in turn, gifts all its caretakers with new, enhanced skillsets on top of their unique powers -- skills of protection, healing, and magic. Magic. Erin had long wished to see the world fill with it again. The people, regardless of common or noble blood, still believe that magic will enter this world again. Magic to bless the king like it did the Saints. Magic to dispel the miasma befouling the world. Magic to bring back the fae folk and their many forms. It is up to Erin to forge the many paths leading to a bright future; to build a prosperous paradise that welcomes all races and bloodlines, by mastering the rewards gained through agriculture, horticulture, and animal husbandry, smithing, crafting, and fishing. Erin may also find a lifelong friendship and romance with his neighbor, Claude, if he decides to pursue him, and may even join him in the military campaign outside the monastery. The darkness still lurks outside, after all, and the mastery of his skills, along with a few good friends, may finally be enough to turn the tide in their favor. Most of all, Erin wants to keep the vow he set for himself: to protect everyone and everything he loves until his dying breath.
8 115Azur Lane: tales of the Reichsmarschall
from field marshal to reichmarschall is called back to berlin to meet with the fuhrer and other world leads when all goes wrong which will lead to the final battle between human,shipgirls vs the sirens.the battle lines have been drawk guns are load, so choose your side
8 150Gracie & Gray
This isn't a story for the faint of heart. This is a story about a girl who loved a boy.A boy who couldn't love her back.This is a story about the bitter, the sweet, betrayals, second chances, and redemption.If your heart doesn't hurt by the end of this wreckage, then I haven't done my job properly.
8 196